ივანა მელაი: "ჩვენ აუცილებლად ჩავალთ უკრაინაში და დავიბრუნებთ ქონებას!"
1 696 ნახვა
უკრაინელი მომღერალი ივანა მელაი საქართველში 3 წლის წინ ჩამოვიდა. მან სამშობლო პრობლემების გამო დატოვა. მომღერლის თქმით, მას და მის ოჯახს იანუკოვიჩის მთავრობა დევნიდა და ავიწროებდა. ამიტომ ქვეყნიდან იძულებით წამოვიდნენ. მას შემდეგ, რაც უკრაინაში ბოლო დროს მომხდარი ცნობილი მოვლენების შედეგად პოლიტიკური რეალობა შეიცვალა, ივანა აპირებს სამშობლოში დაბრუნებას და თავისი ოჯახის უფლებების აღდგენას. თუმცა მანამდე მოსკოვში კარიერის გაკეთებაზეც არ ამბობს უარს. ამ პერსპექტივის ფონზე რა ბედი ეწევა მისი და ქართველი "ქუჩის ბიჭის", მომღერალ გურამ ლომიძის რომანს?ივანა მელაი ამ თემაზე მხოლო იმ კომენტარით შემოიფარგლება, რომ მათ ერთობლივი გეგმები აქვთ.
– ივანა, რა გეგმები გაქვთ?
– მოსკოვში წასასვლელად ვემზადები, სადაც ვითანამშრომლებ ცნობილ კომპოზიტორებთან, პროდიუსერებთან... პროფესიულად უფრო გავიზრდები, ერთ ადგილას დგომა არ შემიძლია. მოსკოვში კონტრაქტი არც ერთ პროდიუსერთან გამიფორმებია, რადგან უკვე იმხელა გამოცდილება დამიგროვდა, შემიძლია საკუთარი თავის პროდიუსერი თავად ვიყო. არ მიყვარს, როცა მეუფროსებიან. ადამიანების მოსმენა შემიძლია, მაგრამ არასოდეს შემეძლო სხვისი ბრძანებების შესრულება. მოსკოვში მივდივარ, როგორც შემდგარი მომღერალი, არ მომიწევს საკუთარი თავის წარდგენა, ჩემი სათქმელი უკვე ვთქვი. იქ მელოდებიან მეგობრები, კოლეგები, რომლებიც ჩემს შემოქმედებას იცნობენ. ისინი დიდი ხანია მეუბნებიან, რომ მათთან ჩავიდე, რადგან დარწმუნებულები არიან, მოსკოვში ჩემი კარიერის წარმატებით გაგრძელებას შევძლებ. ამის მეც მჯერა და ამიტომაც მივდივარ.
– თქვენი მეგობრები ცნობილი ადამიანები არიან?
– კი, მათ კარგად იცნობთ, მაგრამ კონკრეტული სახელების და გვარების დასახელება არ შემიძლია. ჯერ უნდა ჩავიდე, ადაპტაცია გავიარო, ავარჩიო ხმის ჩამწერი სტუდია, მუსიკალური მიმართულება. დიმა ბილანიც ჩემი მეგობარია, ყველას რჩევას მოვისმენ და ამის მიხედვით გადავწყვეტ, ვისთან ვითანამშრომლებ.
– ეს იმას ნიშნავს, რომ საქართველოდან საბოლოოდ მიდიხართ?
– არა, მე არ დავტოვებ საქართველოს, ორ თვეში ერთხელ ჩამოვალ, ყველა ჩემი ახალი სიმღერისა და კლიპის პრემიერა იმ ქვეყანაში გაიმართება, სადაც არაჩვეულებრივი 3 წელი გავატარე.
– როდის მიემგზავრებით მოსკოვში?
– ორი კვირის წინ უნდა ვყოფილიყავი იქ, მაგრამ სახლი, რომელიც მეგობრებმა შემირჩიეს, არ მომეწონა. მე მჯერა ენერგეტიკის და საცხოვრებელ გარემოს დიდ ყურადღებას ვაქცევ, ამ მხრივ, ძალიან პრეტენზიული ვარ. ჩემი სახლი ყოველ მხრივ კომფორტული უნდა იყოს. ერთ–ერთი მიზეზი, რის გამოც აქამდე ვერ წავედი, ისიც არის, რომ გასტრიტი მაქვს. ამიტომ ჯერ ზუსტ თარიღს ვერ გეუბნებით, მინდა, გამოვჯანმრთელდე და საქმეს მთელი ჩემი ძალებით მოვეკიდო. დაახლოებით ერთ კვირაში გავემგზავრები.
– თქვენს სამშობლოში, უკრაინაში, დიდი პოლიტიკური ძვრები მოხდა, ხელისუფლება შეიცვალა, სისხლიან შეტაკებებში ადამიანები დაიღუპნენ. თქვენ ამ ყველაფერს აქედან რა ემოციებით უყურებდით?
– სულიერად და მორალურად მიმძიმს იმის ყურება, რაც ჩემს სამშობლოში ხდება. მთელი გულით ჩემი ხალხის გვერდით ვარ, მათთვის ვლოცულობ. რთულია ჩემთვის ამ თემაზე საუბარი, ვერასოდეს წარმოვიდგენდი, რომ ევროპულ ქალაქში, კიევში, ასეთი მასშტაბური ტრაგედია დატრიალდებოდა და მშვიდობიან მოსახლეობას იარაღით დახოცავდნენ. ვთვლი, რომ უნდა დაისაჯონ ის პიროვნებები, რომლებიც ხალხის დარბევასა და მოკვლაზე ბრძანებებს გასცემენ. მათ მორალური უფლება არ აქვთ, დარჩნენ მთავრობაში, უფრო მეტიც, დარჩნენ სახელმწიფოში! ასეთი რესურსების მქონე ქვეყანაში ხალხი სიღარიბეში არ უნდა ცხოვრობდეს.
ყოველთვის ვამაყობდი ჩემი ეროვნებით, დღესაც ამაყად ვამბობ, რომ უკრაინელი ვარ! ჩვენ მართლაც გმირი ერი ვართ. უკრაინელმა ხალხმა თავისუფლებას შესწირა ყველაზე ძვირფასი – ფასდაუდებელი სიცოცხლე. ასეთ გმირები უკრაინას ყოველთვის ემახსოვრება, ისინი ისტორიაში შევლენ.
მენატრება ჩემი სამშობლო, ჩემი მეგობრები, მშობლიური ქალაქი კარნატი, კიევი, სადაც 7 წელი ვიცხოვრე და ბევრი მეგობარი შევიძინე.
– ცნობილია, რომ მამათქვენი პოლიტიკური დევნილია. რა პრობლემების გამო მოგიწიათ უკრაინის დატოვება?
– ჩვენ იმ ასობით ათასი ოჯახიდან ერთ–ერთი ვართ, ვისაც ყველაფერი ჩამოართვეს, რეპუტაცია შეულახეს, დღემდე გვდევნიან და გვითვალთვალებენ. ეს წარმოუდგენელია, მაგრამ ფაქტია, რომ უამრავი ოჯახია ჩვენს დღეში. როგორც კი დამოუკიდებელი სასამართლო აღდგება, ჩვენ აუცილებლად ჩავალთ უკრაინაში და კანონის ძალით დავიბრუნებთ ჩვენს ქონებას, აღვადგენთ ჩვენი ოჯახის სახელს.
– მიხეილ სააკაშვილთან დაახლოებული პირი იყავით. მას შემდეგ, რაც საქართველოში პრეზიდენტიც და ხელისუფლებაც შეიცვალა, თქვენი მდგომარეობა როგორია?
– ძალიან მწყინს, რომ ქვეყანაში აღარაფერი ხდება, ამას ისევე განვიცდი, როგორც ქართველი ხალხი. მე მაქვს ორი ეროვნება და ორი სამშობლო – ვარ უკრაინელი და ქართველი, ჩემი სამშობლო უკრაინა და საქართველოა. მინდა, საქართველომ ისეთივე ნაბიჯებით იაროს წინ, როგორც აქამდე მიდიოდა. ქართველი ერი ყველა სფეროში ნიჭიერებით გამოირჩევა, აქ ყველას შეუძლია არაფრისგან ყველაფერი შექმნას, ამას კი ხელშეწყობა სჭირდება. არ მინდა, ვილაპარაკო პოლიტიკურ პარტიებზე, არ ვერევი ამ სფეროში, მე ვარ მომღერალი და არა – პოლიტიკოსი. იმას არ ვამბობ, რომ ყველაფერი ცუდად არის, მაგრამ ერთი კი ცხადია, რომ საქართველო ერთ ადგილას გაჩერდა. იმედს ვიტოვებ, რომ მალე ყველაფერი უკეთესობისკენ შეიცვლება.
– მოსკოვში გამგზავრების შემდეგ თქვენი და გურამ ლომიძის რომანს რა ბედი ეწევა, როგორ შეეგუებით განშორებას?
– ჩვენს გეგმებზე ლაპარაკს არ დავიწყებ, რადგან ეს ძალიან პირადული თემაა და საერთოდ წინასწარ ლაპარაკი არ მიყვარს. ღმერთმა იცის, რა იქნება მომავალში. ჩვენს ურთიერთობას მოვუფრთხილდებით. ის, როგორც ნამდვილი მამაკაცი, ყოველთვის გაგებით ეკიდება ჩემს გადაწყვეტილებებს. პლუს ამას, ის ჩემი კოლეგაა და ხვდება, რომ ჩემი განვითარებისთვის ასეა საჭიროა. ასე რომ, დრო გვიჩვენებს ყველაფერს. დღეს ერთად კარგად ვგრძნობთ თავს. მე ბედნიერი ვარ, ბედნიერი ადამიანები კი დღევანდელი დღით ცხოვრობენ.
– თქვენ და გურამი ერთად ცხოვრობთ?
– თქვენ იცით, რომ ჩვენი რომანის შესახებ დიდი ხანი არსად არაფერს ვამბობდით. ეს ურთიერთობა ჩვენი მეგობრების თხოვნით გავხადეთ საჯარო. ეს არის ჩვენი პირადი ცხოვრება, რომელიც არავის საქმე არ არის. არ დავიწყებ იმის მოყოლას, თუ რა ხდება გურამთან სახლში ან ჩემთან სახლში, ან ჩვენს სახლში. მეც ვმუშაობდი ტელეწამყვანად და ამიტომაც კარგად მესმის თქვენი პროფესიის, ხშირად რეიტინგისთვის ერთი წამოცდენილი სიტყვით სკანდალის გაკეთება გიყვართ და ამიტომაც არ ვისაუბრებ ჩვენს პირადზე. ყველა ინტელიგენტი და კარგად აღზრდილი ადამიანი თავის პირად ცხოვრებას არ ასაჯაროებს.
– გურამის შვილს, რომელიც საქართველოში ცხოვრობს, იცნობთ?
– კი, რამდენჯერმე შევხვდი და ჩვენი ყველა შეხვედრა ძალიან თბილი იყო. ის ძალიან ჰგავს მამას და კარგად აღზრდილი ბავშვია.
– ქართველი ქალებისთვის მამაკაცთან გარკვეული ურთიერთობის შემდეგ ქორწინება მნიშვნელოვანი ეტაპია, დასავლელი ქალებისთვის კი მთავარია ბედნიერად ცხოვრება და სტატუსებს დიდ ყურადღებას არ აქცევენ. თქვენთვის რა არის მნიშვნელოვანი?
– მხოლოდ საქართველოში ხდება ისე, რომ ქორწინება უმთავრესია. ეს ერთადერთი საკითხია, რომელიც ჩემთვის გაუგებარია. ეს თქვენი ტრადიციაა, რომელსაც პატივს ვცემ, მაგრამ არ ვითვალისწინებ. მე და გურამი ბედნიერები ვართ და მთავარიც ესაა.
– როგორ აფასებთ საქართველოში გატარებულ წლებს და საქმიანობას? რა მოგცათ ამ სამმა წელმა?
– ეს საოცარი წლები იყო, როგორც გითხარით, ხშირად ჩამოვალ საქართველოში იმიტომ, რომ აქ თავს კომფორტულად ვგრძნობ. შემიყვარდა ქართველები და ქართველებმაც შემიყვარეს, ეს კი დიდი პატივია ჩემთვის. დღეს ბევრი ჩემი მეგობარი ქართველს მეძახის როგორც უკრაინაში, ასევე აქაც. მინდა, მადლობა გადავუხადო ყველას, ვინც საქმის კეთებაში მეხმარებოდა, ვინც მისმენდა. მადლობა, რომ სითბო და სიყვარული მაჩუქეთ! მადლობას ვუხდი სასულიერი პირებს, რომლებიც ჩემს ოჯახთანაც მეგობრობენ. ყველა ჩემი გასტროლი მახსოვს, მახსოვს ის ხალხი, ვინც ჩემს კონცერტებზე მოდიოდა, ვინც მაღაზიაში, ქუჩაში მხვდებოდა, ყველა მათგანისგან კეთილგანწყობას ვგრძნობდი.
– როგორ ფიქრობთ, რითი დაიმსახურეთ ქართველი ხალხის კეთილგანწყობა?
– საქართველოში ჩამოვედი წრფელი სიყვარულით, ღია გულით, ხოლო ქართველები ის ხალხია, რომელიც გრძნობს, ხედავს და ესმის ყველაფერი.
– რა ოცნებები აგიხდათ საქართველოში და რა ოცნებების ასრულებას ელოდებით რუსეთში?
– საქართველოში რომ ჩამოვედი, აეროპორტიდან მომავალმა ერთ–ერთი შენობაზე რადიოს რეკლამა დავინახე და მაშინ გავიფიქრე, ნეტა, ჩემი სიმღერები ყველა რადიოში გაჟღერდეს–მეთქი. მაშინ ეს იყო ჩემი ყველაზე დიდი ოცნება, რომელიც მალე ამისრულდა. ყველა დამწყებ მომღერალს კი ვეტყვი, რომ მთავარია, საკუთარი თავის გჯეროდეს, ბევრი იმუშაო და წარმატებაც მოვა.
– საქართველოს ყოფილ პრეზიდენტთან, მიხეილ სააკაშვილთან ახლა როგორია თქვენი ურთიერთობები?
– მე ადამიანებთან სტატუსის და საკრედიტო ბარათის ფერის მიხედვით არ ვმეგობრობ. ვთვლი, რომ ცხოვრებაში ძალიან გამიმართლა, რადგან მისნაირ განათლებულ პიროვნებას შევხვდი. მიხეილ სააკაშვილს ვაფასებ და ის ყოველთვის ჩემს კარგ მეგობრად დარჩება.
ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე
– ივანა, რა გეგმები გაქვთ?
– მოსკოვში წასასვლელად ვემზადები, სადაც ვითანამშრომლებ ცნობილ კომპოზიტორებთან, პროდიუსერებთან... პროფესიულად უფრო გავიზრდები, ერთ ადგილას დგომა არ შემიძლია. მოსკოვში კონტრაქტი არც ერთ პროდიუსერთან გამიფორმებია, რადგან უკვე იმხელა გამოცდილება დამიგროვდა, შემიძლია საკუთარი თავის პროდიუსერი თავად ვიყო. არ მიყვარს, როცა მეუფროსებიან. ადამიანების მოსმენა შემიძლია, მაგრამ არასოდეს შემეძლო სხვისი ბრძანებების შესრულება. მოსკოვში მივდივარ, როგორც შემდგარი მომღერალი, არ მომიწევს საკუთარი თავის წარდგენა, ჩემი სათქმელი უკვე ვთქვი. იქ მელოდებიან მეგობრები, კოლეგები, რომლებიც ჩემს შემოქმედებას იცნობენ. ისინი დიდი ხანია მეუბნებიან, რომ მათთან ჩავიდე, რადგან დარწმუნებულები არიან, მოსკოვში ჩემი კარიერის წარმატებით გაგრძელებას შევძლებ. ამის მეც მჯერა და ამიტომაც მივდივარ.
– თქვენი მეგობრები ცნობილი ადამიანები არიან?
– კი, მათ კარგად იცნობთ, მაგრამ კონკრეტული სახელების და გვარების დასახელება არ შემიძლია. ჯერ უნდა ჩავიდე, ადაპტაცია გავიარო, ავარჩიო ხმის ჩამწერი სტუდია, მუსიკალური მიმართულება. დიმა ბილანიც ჩემი მეგობარია, ყველას რჩევას მოვისმენ და ამის მიხედვით გადავწყვეტ, ვისთან ვითანამშრომლებ.
– ეს იმას ნიშნავს, რომ საქართველოდან საბოლოოდ მიდიხართ?
– არა, მე არ დავტოვებ საქართველოს, ორ თვეში ერთხელ ჩამოვალ, ყველა ჩემი ახალი სიმღერისა და კლიპის პრემიერა იმ ქვეყანაში გაიმართება, სადაც არაჩვეულებრივი 3 წელი გავატარე.
– როდის მიემგზავრებით მოსკოვში?
– ორი კვირის წინ უნდა ვყოფილიყავი იქ, მაგრამ სახლი, რომელიც მეგობრებმა შემირჩიეს, არ მომეწონა. მე მჯერა ენერგეტიკის და საცხოვრებელ გარემოს დიდ ყურადღებას ვაქცევ, ამ მხრივ, ძალიან პრეტენზიული ვარ. ჩემი სახლი ყოველ მხრივ კომფორტული უნდა იყოს. ერთ–ერთი მიზეზი, რის გამოც აქამდე ვერ წავედი, ისიც არის, რომ გასტრიტი მაქვს. ამიტომ ჯერ ზუსტ თარიღს ვერ გეუბნებით, მინდა, გამოვჯანმრთელდე და საქმეს მთელი ჩემი ძალებით მოვეკიდო. დაახლოებით ერთ კვირაში გავემგზავრები.
– თქვენს სამშობლოში, უკრაინაში, დიდი პოლიტიკური ძვრები მოხდა, ხელისუფლება შეიცვალა, სისხლიან შეტაკებებში ადამიანები დაიღუპნენ. თქვენ ამ ყველაფერს აქედან რა ემოციებით უყურებდით?
– სულიერად და მორალურად მიმძიმს იმის ყურება, რაც ჩემს სამშობლოში ხდება. მთელი გულით ჩემი ხალხის გვერდით ვარ, მათთვის ვლოცულობ. რთულია ჩემთვის ამ თემაზე საუბარი, ვერასოდეს წარმოვიდგენდი, რომ ევროპულ ქალაქში, კიევში, ასეთი მასშტაბური ტრაგედია დატრიალდებოდა და მშვიდობიან მოსახლეობას იარაღით დახოცავდნენ. ვთვლი, რომ უნდა დაისაჯონ ის პიროვნებები, რომლებიც ხალხის დარბევასა და მოკვლაზე ბრძანებებს გასცემენ. მათ მორალური უფლება არ აქვთ, დარჩნენ მთავრობაში, უფრო მეტიც, დარჩნენ სახელმწიფოში! ასეთი რესურსების მქონე ქვეყანაში ხალხი სიღარიბეში არ უნდა ცხოვრობდეს.
ყოველთვის ვამაყობდი ჩემი ეროვნებით, დღესაც ამაყად ვამბობ, რომ უკრაინელი ვარ! ჩვენ მართლაც გმირი ერი ვართ. უკრაინელმა ხალხმა თავისუფლებას შესწირა ყველაზე ძვირფასი – ფასდაუდებელი სიცოცხლე. ასეთ გმირები უკრაინას ყოველთვის ემახსოვრება, ისინი ისტორიაში შევლენ.
მენატრება ჩემი სამშობლო, ჩემი მეგობრები, მშობლიური ქალაქი კარნატი, კიევი, სადაც 7 წელი ვიცხოვრე და ბევრი მეგობარი შევიძინე.
– ცნობილია, რომ მამათქვენი პოლიტიკური დევნილია. რა პრობლემების გამო მოგიწიათ უკრაინის დატოვება?
– ჩვენ იმ ასობით ათასი ოჯახიდან ერთ–ერთი ვართ, ვისაც ყველაფერი ჩამოართვეს, რეპუტაცია შეულახეს, დღემდე გვდევნიან და გვითვალთვალებენ. ეს წარმოუდგენელია, მაგრამ ფაქტია, რომ უამრავი ოჯახია ჩვენს დღეში. როგორც კი დამოუკიდებელი სასამართლო აღდგება, ჩვენ აუცილებლად ჩავალთ უკრაინაში და კანონის ძალით დავიბრუნებთ ჩვენს ქონებას, აღვადგენთ ჩვენი ოჯახის სახელს.
– მიხეილ სააკაშვილთან დაახლოებული პირი იყავით. მას შემდეგ, რაც საქართველოში პრეზიდენტიც და ხელისუფლებაც შეიცვალა, თქვენი მდგომარეობა როგორია?
– ძალიან მწყინს, რომ ქვეყანაში აღარაფერი ხდება, ამას ისევე განვიცდი, როგორც ქართველი ხალხი. მე მაქვს ორი ეროვნება და ორი სამშობლო – ვარ უკრაინელი და ქართველი, ჩემი სამშობლო უკრაინა და საქართველოა. მინდა, საქართველომ ისეთივე ნაბიჯებით იაროს წინ, როგორც აქამდე მიდიოდა. ქართველი ერი ყველა სფეროში ნიჭიერებით გამოირჩევა, აქ ყველას შეუძლია არაფრისგან ყველაფერი შექმნას, ამას კი ხელშეწყობა სჭირდება. არ მინდა, ვილაპარაკო პოლიტიკურ პარტიებზე, არ ვერევი ამ სფეროში, მე ვარ მომღერალი და არა – პოლიტიკოსი. იმას არ ვამბობ, რომ ყველაფერი ცუდად არის, მაგრამ ერთი კი ცხადია, რომ საქართველო ერთ ადგილას გაჩერდა. იმედს ვიტოვებ, რომ მალე ყველაფერი უკეთესობისკენ შეიცვლება.
– მოსკოვში გამგზავრების შემდეგ თქვენი და გურამ ლომიძის რომანს რა ბედი ეწევა, როგორ შეეგუებით განშორებას?
– ჩვენს გეგმებზე ლაპარაკს არ დავიწყებ, რადგან ეს ძალიან პირადული თემაა და საერთოდ წინასწარ ლაპარაკი არ მიყვარს. ღმერთმა იცის, რა იქნება მომავალში. ჩვენს ურთიერთობას მოვუფრთხილდებით. ის, როგორც ნამდვილი მამაკაცი, ყოველთვის გაგებით ეკიდება ჩემს გადაწყვეტილებებს. პლუს ამას, ის ჩემი კოლეგაა და ხვდება, რომ ჩემი განვითარებისთვის ასეა საჭიროა. ასე რომ, დრო გვიჩვენებს ყველაფერს. დღეს ერთად კარგად ვგრძნობთ თავს. მე ბედნიერი ვარ, ბედნიერი ადამიანები კი დღევანდელი დღით ცხოვრობენ.
– თქვენ და გურამი ერთად ცხოვრობთ?
– თქვენ იცით, რომ ჩვენი რომანის შესახებ დიდი ხანი არსად არაფერს ვამბობდით. ეს ურთიერთობა ჩვენი მეგობრების თხოვნით გავხადეთ საჯარო. ეს არის ჩვენი პირადი ცხოვრება, რომელიც არავის საქმე არ არის. არ დავიწყებ იმის მოყოლას, თუ რა ხდება გურამთან სახლში ან ჩემთან სახლში, ან ჩვენს სახლში. მეც ვმუშაობდი ტელეწამყვანად და ამიტომაც კარგად მესმის თქვენი პროფესიის, ხშირად რეიტინგისთვის ერთი წამოცდენილი სიტყვით სკანდალის გაკეთება გიყვართ და ამიტომაც არ ვისაუბრებ ჩვენს პირადზე. ყველა ინტელიგენტი და კარგად აღზრდილი ადამიანი თავის პირად ცხოვრებას არ ასაჯაროებს.
– გურამის შვილს, რომელიც საქართველოში ცხოვრობს, იცნობთ?
– კი, რამდენჯერმე შევხვდი და ჩვენი ყველა შეხვედრა ძალიან თბილი იყო. ის ძალიან ჰგავს მამას და კარგად აღზრდილი ბავშვია.
– ქართველი ქალებისთვის მამაკაცთან გარკვეული ურთიერთობის შემდეგ ქორწინება მნიშვნელოვანი ეტაპია, დასავლელი ქალებისთვის კი მთავარია ბედნიერად ცხოვრება და სტატუსებს დიდ ყურადღებას არ აქცევენ. თქვენთვის რა არის მნიშვნელოვანი?
– მხოლოდ საქართველოში ხდება ისე, რომ ქორწინება უმთავრესია. ეს ერთადერთი საკითხია, რომელიც ჩემთვის გაუგებარია. ეს თქვენი ტრადიციაა, რომელსაც პატივს ვცემ, მაგრამ არ ვითვალისწინებ. მე და გურამი ბედნიერები ვართ და მთავარიც ესაა.
– როგორ აფასებთ საქართველოში გატარებულ წლებს და საქმიანობას? რა მოგცათ ამ სამმა წელმა?
– ეს საოცარი წლები იყო, როგორც გითხარით, ხშირად ჩამოვალ საქართველოში იმიტომ, რომ აქ თავს კომფორტულად ვგრძნობ. შემიყვარდა ქართველები და ქართველებმაც შემიყვარეს, ეს კი დიდი პატივია ჩემთვის. დღეს ბევრი ჩემი მეგობარი ქართველს მეძახის როგორც უკრაინაში, ასევე აქაც. მინდა, მადლობა გადავუხადო ყველას, ვინც საქმის კეთებაში მეხმარებოდა, ვინც მისმენდა. მადლობა, რომ სითბო და სიყვარული მაჩუქეთ! მადლობას ვუხდი სასულიერი პირებს, რომლებიც ჩემს ოჯახთანაც მეგობრობენ. ყველა ჩემი გასტროლი მახსოვს, მახსოვს ის ხალხი, ვინც ჩემს კონცერტებზე მოდიოდა, ვინც მაღაზიაში, ქუჩაში მხვდებოდა, ყველა მათგანისგან კეთილგანწყობას ვგრძნობდი.
– როგორ ფიქრობთ, რითი დაიმსახურეთ ქართველი ხალხის კეთილგანწყობა?
– საქართველოში ჩამოვედი წრფელი სიყვარულით, ღია გულით, ხოლო ქართველები ის ხალხია, რომელიც გრძნობს, ხედავს და ესმის ყველაფერი.
– რა ოცნებები აგიხდათ საქართველოში და რა ოცნებების ასრულებას ელოდებით რუსეთში?
– საქართველოში რომ ჩამოვედი, აეროპორტიდან მომავალმა ერთ–ერთი შენობაზე რადიოს რეკლამა დავინახე და მაშინ გავიფიქრე, ნეტა, ჩემი სიმღერები ყველა რადიოში გაჟღერდეს–მეთქი. მაშინ ეს იყო ჩემი ყველაზე დიდი ოცნება, რომელიც მალე ამისრულდა. ყველა დამწყებ მომღერალს კი ვეტყვი, რომ მთავარია, საკუთარი თავის გჯეროდეს, ბევრი იმუშაო და წარმატებაც მოვა.
– საქართველოს ყოფილ პრეზიდენტთან, მიხეილ სააკაშვილთან ახლა როგორია თქვენი ურთიერთობები?
– მე ადამიანებთან სტატუსის და საკრედიტო ბარათის ფერის მიხედვით არ ვმეგობრობ. ვთვლი, რომ ცხოვრებაში ძალიან გამიმართლა, რადგან მისნაირ განათლებულ პიროვნებას შევხვდი. მიხეილ სააკაშვილს ვაფასებ და ის ყოველთვის ჩემს კარგ მეგობრად დარჩება.
ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე
