ნიკო ბერიძე ნინო გაჩეჩილაძის მონობაზე თანახმაა
1 852 ნახვა
მსახიობმა ნინო გაჩეჩილაძემ და მომღერალმა ნიკო ბერიძემ სულ ცოტა ხნის წინ გაიცნეს ერთმანეთი პროექტში "ორი ვარსკვლავი" და უკვე დამეგობრება მოასწრეს. სიმღერა დაეხმარათ, ერთიმეორის ხასიათი უკეთ გაეგოთ, იუმორშიც აჰყვნენ ერთმანეთს და მათი დუეტიც შედგა. ნიკო იშვიათად მღერის ვინმესთან ერთად, რადგან თავის სამყაროში ადვილად არავის უშვებს, ნინოს მიმართ კი პირველივე ნახვისას დადებითად განეწყო, როგორც თავად ამბობს, მის გულთან ახლოს მივიდა.
პროექტის მიღმა ორივეს თავ–თავისი საქმე აქვს. ნინო ორ სპექტაკლზე ერთდროულად მუშაობს, ნიკო სიმღერებს და ლექსებს წერს. პირადში კი ჯერჯერობით არაფერი ხდება, ორივეს გული თავისუფალია.
– როგორ ფიქრობთ, რის მიხედვით შეარჩიეს თქვენი წყვილი?
ნინო: არ ვიცი. მახსოვს, პროექტის ერთ–ერთმა ორგანიზატორმა მომწერა, ნიკო ბერიძეზე რას იტყვიო.
ნიკო: და რა უთხარი?
ნინო: ვკითხე, ეგ ვინ არის–მეთქი. ამიხსნეს, "ჯეოსტარში" მღეროდა, სპექტაკლ "ქეთო და კოტეში" მონაწილეობდა... ამის შემდეგ მივხვდი, ვისზეც იყო საუბარი. ვუთხარი, მაგ ბიჭთან ერთად სიმღერა მინდა–მეთქი. ერთი სიტყვით, შემითანხმეს, ვინ შეიძლებოდა ყოფილიყო ჩემი მეწყვილე.
– ნიკო, როცა თქვენ გკითხეს, ნინო გაჩეჩილაძეზე რას იტყვიო, რა უპასუხეთ?
ნიკო: ჩემთვის არ უკითხავთ.
ნინო: ამას არ ჰქონდა არჩევანის საშუალება.
ნიკო: ბათუმში ერთ–ერთი ფილმის ჩვენებაზე ვიყავი, როცა "იმედიდან" დამირეკეს. ამიხსნეს, რა პროექტზე იყო საუბარი. ვკითხე, ჩემი მეწყვილე ვინ იქნება–მეთქი და მითხრეს, ნინო გაჩეჩილაძეო. ძალიან მეცნო, რადგან ჩემს სახლში სერიალ "ჩემი ცოლის დაქალებს" აქტიურად უყურებენ. სახლში დავრეკე და ვიკითხე, ნინო გაჩეჩილაძე ვინ არის–მეთქი.
ნინო: რა საზიზღარია, სამაგიეროს მიხდის!
ნიკო: სრულ სიმართლეს ვამბობ. აღმოჩნდა, რომ ჩემს სახლში ნინოზე გიჟდებიან. თურმე "ჩემი ცოლის დაქალების" ერთი სერია მეც მაქვს ნანახი, როცა შენ მონაწილეობდი, გოგოებთან ერთად იჯექი და ჭორაობდი. მხოლოდ ჩემს სახლში კი არა, ბათუმში ძალიან მაგრად უყვარხარ ხალხს და იმასაც დავამატებ, რომ ძალიან სწყინთ, სხვა მსახიობმა რომ შეცვალა ნინო.
ნინო: სხვათა შორის, შარშან ბათუმში რომ ვისვენებდი, იმდენმა ადამიანმა გამაჩერა ბულვარში და ჩემთან ერთად ფოტო გადაიღო, მეგობარმა ხუმრობით მითხრა, ბიზნესს ხომ არ დაიწყებდი, თითო ფოტო 5 ლარიო. ბათუმელების იმედი გვაქვს, რომ ამ კონკურსში მხარს დაგვიჭერენ.
– როგორ მოხდა თქვენი გაცნობა და როგორ ჩაიარა პირველმა რეპეტიციამ?
ნინო: ჩვენი პირველი რეპეტიცია "სკაიპით" შედგა. მუსიკალურ ხელმძღვანელთან, რუსა მორჩილაძესთან ერთად ორი ტურის სიმღერა შერჩეული მქონდა. ნიკო ბათუმიდან ვერ ახერხებდა ჩამოსვლას, ამიტომ, დრო რომ არ დაგვეკარგა, ვუთხარი, "სკაიპით" წავივარჯიშოთ–მეთქი. რამდენიმე დღეში ჩამოვიდა და ცოცხლად ვიმღერეთ. მინდა გითხრათ, რომ თავისი საქმე კარგად იცის.
ნიკო: შეიძლება ჩემი საქმე კარგად ვიცი, მაგრამ დუეტში მღერა რამდენად გამოვა, ეგ არ ვიცი. ძალიან ცოტა დუეტი მაქვს შესრულებული და ეს იმიტომ, რომ რთულად ვეგუები ადამიანებს. ზოგი ჰომოფობსაც კი მეძახის, მეტნაკლებად ვარ კიდეც, სნობები არ "მევასება". სამწუხაროდ, ეს თვისება ბევრისთვის შემიმჩნევია და ამიტომ ხალხს ადვილად არ ვუმეგობრდები. რატომღაც ნინოც ასეთი მეგონა. საბედნიეროდ, გამიმართლა, ასეთი არ აღმოჩნდა. ნინო რომ არ მომწონებოდა, პირველივე რეპეტიციაზე მასთან დუეტის შესრულებაზე უარს ვიტყოდი.
– ნიკო, როგორი იყო თქვენი რეაქცია, როცა ნინოს ნამღერი პირველად მოისმინეთ?
ნიკო: ვერ ვიტყვი, რომ ნინო ძალიან ჩამომრჩება. ადამიანებს, ვისაც მუსიკასთან საერთო არაფერი აქვთ, შეიძლება ის პროფესიონალი მომღერალი ეგონოთ. ბევრი მომღერლის მიმართ კრიტიკულად ვარ განწყობილი, მაგრამ ნინო ძალიან მაგარია. მისი ნამღერი რომ მოვისმინე, უბედნიერესი კაცი ვიყავი, მივხვდი, როგორ გამიმართლა. სანამ ნინოს გავიცნობდი, მითხრეს კიდეც, პროექტში ყველაზე კარგად ეგ მღერისო.
– ნინო, ცნობილი მუსიკალური ოჯახიდან ხართ – მამა, დედა, და ამ საქმეში პროფესიონალები არიან. ალბათ სანერვიულოც სხვებთან შედარებით ნაკლები გაქვთ.
ნინო: პროფესიონალი მომღერალი ვერასოდეს დავდგები და ამის ამბიციაც არასოდეს მქონია. ის, რომ არაპროფესიონალის სტატუსით სერიოზულ კონკურსზე იმღერო, ძალიან დიდი პასუხისმგებლობაა. ორივენი ისეთი მონდომებულები ვართ, რომ ალბათ ყველაფერი გამოგვივა. ნიკო ბევრს მუშაობს, ამიტომ შემიძლია ვთქვა, რომ მეც გამიმართლა პარტნიორში. მთავარია, ჯანმრთელობამ ხელი შეგვიწყოს და არ ვინერვიულოთ. ვიცი, ნიკო არ ინერვიულებს, მაგრამ სცენაზე არასოდეს მიმღერია, ამიტომ დიდი ალბათობაა, რომ ვინერვიულებ.
ნიკო: იმ დღიდან, როცა გავიგე, რომ პროექტში ვარ, სულ ვნერვიულობ, კარგად აღარ მძინავს.
ნინო: სავარაუდო შედეგებზე წინასწარ ვფიქრობ, შეიძლება ბოლომდეც ვერ გავიდეთ, ამისგან დაზღვეული არავინაა. წინ ბევრი მოულოდნელობა გველოდება. თუ შევძლებთ, რომ სცენაზე დღესასწაული მოვაწყოთ, კმაყოფილები ვიქნებით.
ნიკო: სხვა კონკურსებშიც მიმიღია მონაწილეობა. ყოველი საკონკურსო დღე ჩემთვის ჩვეულებრივი კონცერტია. ნინოსაც ვეუბნები, რომ თავი ისე იგრძნოს, თითქოს კონცერტზეა და არა – კონკურსზე. ნიჭიერია და ვიცი, გამოუვა, მაგარი ქალია!
– ვის აღიქვამთ ყველაზე ძლიერ კონკურენტად?
ნინო: კონკურენციაზე არ ვფიქრობ და არც არაფრის მეშინია, რადგან ჩვენ საკუთარი სიამოვნებისთვის და მაყურებლისთვის ვიმღერებთ. არ მაინტერესებს, ჩემზე კარგად ვინ მღერის და ვინ – ცუდად.
ნიკო: მგონი, ბოლო რეპეტიციაზე ჩვენი დუეტი ნამდვილად შედგა.
ნინო: მანამდე არა?
ნიკო: კი, მაგრამ ბოლო რეპეტიციაზე მე დავრჩი კმაყოფილი, შენც ძალიან გახსნილი იყავი. ბენდის წევრებმაც აღნიშნეს, რომ მოწოდების სიმაღლეზე ვიყავით. ყველანაირად ვცდილობ, ღირსეული პარტნიორობა გავუწიო. თავიდან ვფიქრობდი, ნინოს თუ ვერ გავუგე, როგორ შევძლებთ ერთად მღერას–მეთქი.
ნინო: ხომ მითხარი, შენი მონა ვიქნებიო (იცინის).
ნიკო: რომ გნახე, ეგ უკვე მერე გითხარი, რადგან მივხვდი, როგორი ადამიანი ხარ.
ნინო: მითხრა, რასაც შენ აირჩევ, მეც აგეწყობიო.
ნიკო: ვერასოდეს ვერავინ მეუბნება, მე რა უნდა ვიმღერო, ეშინიათ. ცუდი რაღაც რომ შემომთავაზონ, მაშინვე ვურტყამ. ამ პროექტშიც ერთი–ორი ტური არ მომწონს, მაგრამ ნინო იმდენად მაგარია, რომ ბედნიერად მივყვები.
ნინო: ასეთ პიარს რომ მიკეთებ და ბოლოს არ გამოვდგე ისეთი მაგარი, როგორიც გგონივარ, მერე რა ვქნა?
ნიკო: პროექტში ყველაზე მაგარი ეს არის, მონაწილეებს შორის ყველაზე მუსიკალურია. ამით, რა თქმა უნდა, ვამაყობ და უბედნიერესი ვარ. შენი ბრალია, რომ ამ პროექტში ვარ.
– ნიკო, როგორც ქალების უმრავლესობა, ნინო ჯიუტი არ არის?
ნიკო: ხანდახან არის. ერთი–ორჯერ რაღაც ვუთხარი, რაც მაშინვე არ გაითვალისწინა, მაგრამ მეორე დღეს სწორედ ისე მოიქცა, როგორც მე ვუთხარი.
ნინო: რა მითხარი?
ნიკო: ის, რომ ზოგჯერ როკში ხმის დამახინჯებაც კარგია, ხრინწი გამოუშვა, თუნდაც ოდნავი დეტონაცია გქონდეს... იმ დღეს არაფერი თქვა, მაგრამ მეორე დღეს ისე იმღერა, ხელები ავწიე. შეიძლება ჩემს ნათქვამზე არც უფიქრია და თავისით მიხვდა.
– ნინო, თქვენი უმცროსი და, მომღერალი თაკო გაჩეჩილაძე, გეხმარებათ სიმღერის დამუშავებაში?
ნინო: თაკო ამჟამად მოსკოვშია, მაგრამ მალე ჩამოვა და იმედი მაქვს, რომ ისიც რაღაც რჩევებს მომცემს.
– დუეტში კარგად რომ იმღერო, პარტნიორს ყველანაირად უნდა უგებდე. ხასიათებით როგორ ეწყობით ერთმანეთს?
ნინო: დაახლოებით ვხვდები, როგორი პიროვნებაა.
ნიკო: ნინო ვერ მიხვდება, როგორი ვარ.
ნინო: ასე მოკლე ხანში შეუძლებელია ადამიანის გამოცნობა, მაგრამ უკვე მივხვდი, რომ ძალიან ერთგულია საქმის, მაღალი დონის პროფესიონალია. ამას გარდა, ძალიან საყვარელია, იუმორის კარგი გრძნობა აქვს. ყოველ დილას "ფეისბუქზე" ახალ–ახალ სიმღერებს მიდებს და მამხიარულებს, ჩემი მაღვიძარაა. როგორც შეუძლია, მაიმუნობს. მგონია, რომ ნიკო გულჩათხრობილიც არის, მაგრამ ამას არ ამჟღავნებს, აჩვენებს, რომ ძალიან მხიარული და საყვარელი ბიჭია. ხომ ასეა?
ნიკო: ძალიან გულჩათხრობილი ვარ, მაგრამ არ ვცდილობ, ვაჩვენო, თუ როგორი საყვარელი ვარ.
ნინო: ამას ჩვენება არ სჭირდება, ისედაც საყვარელი ხარ! თუ გამაბრაზებ და ნერვებს მომიშლი...
ნიკო: მე შენ არასოდეს გაგაბრაზებ!
– ნიკო, თქვენ არ გითქვამთ, ხასიათით როგორ ეწყობით ნინოს.
ნიკო: ნინო დავინახე თუ არა, მაშინვე ჩემს გულთან ახლოს მოვიდა. ძალიან მესიამოვნა მისი გაცნობა, მიუხედავად იმისა, რომ იმ დღეს სიტყვაც არ უთქვამს და უბრალოდ იმღერა. სიმღერაშიც ეტყობა და სპექტაკლის დროს სცენაზეც, რომ...
ნინო: დაუცველი ვარ?
ნიკო: დაუცველიც ხარ, მაგრამ ამ შემთხვევაში მინდოდა მეთქვა, რომ ძალიან მგრძნობიარე ხარ. გამოვიცანი?
ნინო: აბა, რა! სხვანაირად მსახიობი ვერ ვიქნებოდი.
– ნიკო, ნინოს სპექტაკლში ნახვაც მოასწარით?
ნიკო: სპექტაკლ "მთვრალ ალუბლებს" დავესწარი და ძალიან მომეწონა.
– პროექტის მიღმა რა ხდება თქვენს ცხოვრებაში, საქმიანობაში?
ნინო: მე პარალელურად ორ პიესაზე ვმუშაობ და ისეთი რეჟიმი მაქვს, უკვე გავგიჟდი. ძალიან ვიღლები, რადგან დილით მე და ნიკოს ვოკალის რეპეტიცია გვაქვს, მერე თეატრში მოვრბივარ რეპეტიციებზე და საღამომდე აქ ვარ. პირველ სპექტაკლს მარტის ბოლოს გამოვუშვებთ და მეორეს – აპრილის ბოლოს. მანამდე პროექტიც დაიწყება და არ ვიცი, ამ ყველაფერს ერთად როგორ მოვასწრებ.
ნიკო: არ მსიამოვნებს, რომ ასეთი დატვირთული რეჟიმი აქვს და სულ გადარბენაზეა. მინდა, უფრო მეტი დრო გამონახოს სიმღერისთვის.
– ნიკო, "ქეთო და კოტეს" შემდეგ როგორ წარიმართა თქვენი შემოქმედებითი ცხოვრება?
ნიკო: ყველაფერი ხდება. სიმღერების და ჩემდა საუბედუროდ, ლექსების წერაც დავიწყე. გავრეკე!
ნინო: მე მბაძავ? თუმცა მე უკვე აღარ ვწერ, ეს ძალიან ადრე იყო. მუზები აღარ მომდის.
ნიკო: ჩემი ერთი სიმღერა ჩაიწერა და კლიპის გადაღებასაც ვაპირებთ. ჩემს ძმასთან ერთად სხვადასხვა კონცერტებზე გამოვდივარ, რამდენიმე დუეტი გვაქვს გასაკეთებელი.
– თქვენი ლექსები ვის ეძღვნება?
ნიკო: ჩემს თავს, ძირითადად საკუთარ თავზე ვწერ.
ნინო: ასეთი ეგოცენტრიკი ხარ?
ნიკო: რაღაც კონკრეტულზე წერა არ მიყვარს. მაყურებელს რომ მივაწვდი ლექსს თუ სიმღერას, ყველამ ისე უნდა მიიღოს, როგორც უნდა.
– პირადი ცხოვრებაც ასეთი აქტიური და დატვირთული გაქვთ, როგორიც შემოქმედება?
ნიკო: მხოლოდ ორჯერ მიყვარდა და ორივეჯერ ოთხწლიანი ურთიერთობა მქონდა. მესამედაც თუ შემიყვარდება, ორ წელში ცოლად მოვიყვან. მანამდეც მქონდა ნათქვამი, რომ ურთიერთობას ამდენი ხანი არ გავწელავდი, მაგრამ რთულია სერიოზული გადაწყვეტილების მიღება, თან იმის ფონზე, როცა ტვინს გიბურღავენ. ჩემ გვერდით მყოფ გოგოს არასოდეს ვუბურღავ ტვინს, რადგან ეჭვიანი არ ვარ. ვერც პირველ და ვერც მეორე შემთხვევაში ურთიერთობა ბოლომდე ვერ მივიყვანეთ. შეიძლება მათ დამღალეს, შეიძლება მე დავღალე. დივანზე რომ ვიჯექი, ერთი იმაზეც კი ეჭვიანობდა.
ორივე მუსიკალურ სფეროში იყო, ერთი "სკრიპაჩკა" გახლდათ, მეორე – ვოკალისტი. იმ პერიოდში, როცა ძალიან პოპულარული ვიყავი და ბევრ გოგოს მოვწონდი, ვცდილობდი, ეს განმემუხტა, მეგონა, ამას დიდ ყურადღებას თავადაც არ აქცევდა, მაგრამ თურმე ვცდებოდი. ვთვლი, რომ ეჭვიანი ადამიანები ძალიან სუსტები არიან.
ნინო: ჩემს პირად ცხოვრებაშიც არაფერი ხდება.
– ნინო, რატომ გავრცელდა ხმა მოცურავე ზურა ხომასურიძესთან თქვენს რომანზე, რა იყო ამის საფუძველი?
ნინო: იყო ასეთი ჭორი და რეალობასთან საერთო არაფერი აქვს. იჭორაონ, რამდენიც უნდათ! ალბათ სადღაც ერთად დაგვინახეს. საერთო მეგობრები გვყავს და ჩათვალეს, რომ აუცილებლად ჩემი შეყვარებული უნდა ყოფილიყო. ბევრი მეგობარი ბიჭი მყავს და მათთან ერთად დავდივარ, მაგრამ ეს იმას ხომ არ ნიშნავს, რომ ერთად ვართ? ზურა ხომასურიძე ძალიან კარგი ბიჭია, მაგრამ ის ჩემი მეგობარია და სხვა არაფერი. თუ ადამიანს მეგობრად მივიჩნევ, მას პარტნიორად ვეღარ აღვიქვამ. ჯობს, ადამიანები უფრო საინტერესო თემებით დაინტერესდნენ.
ქეთი დინოშვილი, ჟურნალი სარკე
პროექტის მიღმა ორივეს თავ–თავისი საქმე აქვს. ნინო ორ სპექტაკლზე ერთდროულად მუშაობს, ნიკო სიმღერებს და ლექსებს წერს. პირადში კი ჯერჯერობით არაფერი ხდება, ორივეს გული თავისუფალია.
– როგორ ფიქრობთ, რის მიხედვით შეარჩიეს თქვენი წყვილი?
ნინო: არ ვიცი. მახსოვს, პროექტის ერთ–ერთმა ორგანიზატორმა მომწერა, ნიკო ბერიძეზე რას იტყვიო.
ნიკო: და რა უთხარი?
ნინო: ვკითხე, ეგ ვინ არის–მეთქი. ამიხსნეს, "ჯეოსტარში" მღეროდა, სპექტაკლ "ქეთო და კოტეში" მონაწილეობდა... ამის შემდეგ მივხვდი, ვისზეც იყო საუბარი. ვუთხარი, მაგ ბიჭთან ერთად სიმღერა მინდა–მეთქი. ერთი სიტყვით, შემითანხმეს, ვინ შეიძლებოდა ყოფილიყო ჩემი მეწყვილე.
– ნიკო, როცა თქვენ გკითხეს, ნინო გაჩეჩილაძეზე რას იტყვიო, რა უპასუხეთ?
ნიკო: ჩემთვის არ უკითხავთ.
ნინო: ამას არ ჰქონდა არჩევანის საშუალება.
ნიკო: ბათუმში ერთ–ერთი ფილმის ჩვენებაზე ვიყავი, როცა "იმედიდან" დამირეკეს. ამიხსნეს, რა პროექტზე იყო საუბარი. ვკითხე, ჩემი მეწყვილე ვინ იქნება–მეთქი და მითხრეს, ნინო გაჩეჩილაძეო. ძალიან მეცნო, რადგან ჩემს სახლში სერიალ "ჩემი ცოლის დაქალებს" აქტიურად უყურებენ. სახლში დავრეკე და ვიკითხე, ნინო გაჩეჩილაძე ვინ არის–მეთქი.
ნინო: რა საზიზღარია, სამაგიეროს მიხდის!
ნიკო: სრულ სიმართლეს ვამბობ. აღმოჩნდა, რომ ჩემს სახლში ნინოზე გიჟდებიან. თურმე "ჩემი ცოლის დაქალების" ერთი სერია მეც მაქვს ნანახი, როცა შენ მონაწილეობდი, გოგოებთან ერთად იჯექი და ჭორაობდი. მხოლოდ ჩემს სახლში კი არა, ბათუმში ძალიან მაგრად უყვარხარ ხალხს და იმასაც დავამატებ, რომ ძალიან სწყინთ, სხვა მსახიობმა რომ შეცვალა ნინო.
ნინო: სხვათა შორის, შარშან ბათუმში რომ ვისვენებდი, იმდენმა ადამიანმა გამაჩერა ბულვარში და ჩემთან ერთად ფოტო გადაიღო, მეგობარმა ხუმრობით მითხრა, ბიზნესს ხომ არ დაიწყებდი, თითო ფოტო 5 ლარიო. ბათუმელების იმედი გვაქვს, რომ ამ კონკურსში მხარს დაგვიჭერენ.
– როგორ მოხდა თქვენი გაცნობა და როგორ ჩაიარა პირველმა რეპეტიციამ?
ნინო: ჩვენი პირველი რეპეტიცია "სკაიპით" შედგა. მუსიკალურ ხელმძღვანელთან, რუსა მორჩილაძესთან ერთად ორი ტურის სიმღერა შერჩეული მქონდა. ნიკო ბათუმიდან ვერ ახერხებდა ჩამოსვლას, ამიტომ, დრო რომ არ დაგვეკარგა, ვუთხარი, "სკაიპით" წავივარჯიშოთ–მეთქი. რამდენიმე დღეში ჩამოვიდა და ცოცხლად ვიმღერეთ. მინდა გითხრათ, რომ თავისი საქმე კარგად იცის.
ნიკო: შეიძლება ჩემი საქმე კარგად ვიცი, მაგრამ დუეტში მღერა რამდენად გამოვა, ეგ არ ვიცი. ძალიან ცოტა დუეტი მაქვს შესრულებული და ეს იმიტომ, რომ რთულად ვეგუები ადამიანებს. ზოგი ჰომოფობსაც კი მეძახის, მეტნაკლებად ვარ კიდეც, სნობები არ "მევასება". სამწუხაროდ, ეს თვისება ბევრისთვის შემიმჩნევია და ამიტომ ხალხს ადვილად არ ვუმეგობრდები. რატომღაც ნინოც ასეთი მეგონა. საბედნიეროდ, გამიმართლა, ასეთი არ აღმოჩნდა. ნინო რომ არ მომწონებოდა, პირველივე რეპეტიციაზე მასთან დუეტის შესრულებაზე უარს ვიტყოდი.
– ნიკო, როგორი იყო თქვენი რეაქცია, როცა ნინოს ნამღერი პირველად მოისმინეთ?
ნიკო: ვერ ვიტყვი, რომ ნინო ძალიან ჩამომრჩება. ადამიანებს, ვისაც მუსიკასთან საერთო არაფერი აქვთ, შეიძლება ის პროფესიონალი მომღერალი ეგონოთ. ბევრი მომღერლის მიმართ კრიტიკულად ვარ განწყობილი, მაგრამ ნინო ძალიან მაგარია. მისი ნამღერი რომ მოვისმინე, უბედნიერესი კაცი ვიყავი, მივხვდი, როგორ გამიმართლა. სანამ ნინოს გავიცნობდი, მითხრეს კიდეც, პროექტში ყველაზე კარგად ეგ მღერისო.
– ნინო, ცნობილი მუსიკალური ოჯახიდან ხართ – მამა, დედა, და ამ საქმეში პროფესიონალები არიან. ალბათ სანერვიულოც სხვებთან შედარებით ნაკლები გაქვთ.
ნინო: პროფესიონალი მომღერალი ვერასოდეს დავდგები და ამის ამბიციაც არასოდეს მქონია. ის, რომ არაპროფესიონალის სტატუსით სერიოზულ კონკურსზე იმღერო, ძალიან დიდი პასუხისმგებლობაა. ორივენი ისეთი მონდომებულები ვართ, რომ ალბათ ყველაფერი გამოგვივა. ნიკო ბევრს მუშაობს, ამიტომ შემიძლია ვთქვა, რომ მეც გამიმართლა პარტნიორში. მთავარია, ჯანმრთელობამ ხელი შეგვიწყოს და არ ვინერვიულოთ. ვიცი, ნიკო არ ინერვიულებს, მაგრამ სცენაზე არასოდეს მიმღერია, ამიტომ დიდი ალბათობაა, რომ ვინერვიულებ.
ნიკო: იმ დღიდან, როცა გავიგე, რომ პროექტში ვარ, სულ ვნერვიულობ, კარგად აღარ მძინავს.
ნინო: სავარაუდო შედეგებზე წინასწარ ვფიქრობ, შეიძლება ბოლომდეც ვერ გავიდეთ, ამისგან დაზღვეული არავინაა. წინ ბევრი მოულოდნელობა გველოდება. თუ შევძლებთ, რომ სცენაზე დღესასწაული მოვაწყოთ, კმაყოფილები ვიქნებით.
ნიკო: სხვა კონკურსებშიც მიმიღია მონაწილეობა. ყოველი საკონკურსო დღე ჩემთვის ჩვეულებრივი კონცერტია. ნინოსაც ვეუბნები, რომ თავი ისე იგრძნოს, თითქოს კონცერტზეა და არა – კონკურსზე. ნიჭიერია და ვიცი, გამოუვა, მაგარი ქალია!
– ვის აღიქვამთ ყველაზე ძლიერ კონკურენტად?
ნინო: კონკურენციაზე არ ვფიქრობ და არც არაფრის მეშინია, რადგან ჩვენ საკუთარი სიამოვნებისთვის და მაყურებლისთვის ვიმღერებთ. არ მაინტერესებს, ჩემზე კარგად ვინ მღერის და ვინ – ცუდად.
ნიკო: მგონი, ბოლო რეპეტიციაზე ჩვენი დუეტი ნამდვილად შედგა.
ნინო: მანამდე არა?
ნიკო: კი, მაგრამ ბოლო რეპეტიციაზე მე დავრჩი კმაყოფილი, შენც ძალიან გახსნილი იყავი. ბენდის წევრებმაც აღნიშნეს, რომ მოწოდების სიმაღლეზე ვიყავით. ყველანაირად ვცდილობ, ღირსეული პარტნიორობა გავუწიო. თავიდან ვფიქრობდი, ნინოს თუ ვერ გავუგე, როგორ შევძლებთ ერთად მღერას–მეთქი.
ნინო: ხომ მითხარი, შენი მონა ვიქნებიო (იცინის).
ნიკო: რომ გნახე, ეგ უკვე მერე გითხარი, რადგან მივხვდი, როგორი ადამიანი ხარ.
ნინო: მითხრა, რასაც შენ აირჩევ, მეც აგეწყობიო.
ნიკო: ვერასოდეს ვერავინ მეუბნება, მე რა უნდა ვიმღერო, ეშინიათ. ცუდი რაღაც რომ შემომთავაზონ, მაშინვე ვურტყამ. ამ პროექტშიც ერთი–ორი ტური არ მომწონს, მაგრამ ნინო იმდენად მაგარია, რომ ბედნიერად მივყვები.
ნინო: ასეთ პიარს რომ მიკეთებ და ბოლოს არ გამოვდგე ისეთი მაგარი, როგორიც გგონივარ, მერე რა ვქნა?
ნიკო: პროექტში ყველაზე მაგარი ეს არის, მონაწილეებს შორის ყველაზე მუსიკალურია. ამით, რა თქმა უნდა, ვამაყობ და უბედნიერესი ვარ. შენი ბრალია, რომ ამ პროექტში ვარ.
– ნიკო, როგორც ქალების უმრავლესობა, ნინო ჯიუტი არ არის?
ნიკო: ხანდახან არის. ერთი–ორჯერ რაღაც ვუთხარი, რაც მაშინვე არ გაითვალისწინა, მაგრამ მეორე დღეს სწორედ ისე მოიქცა, როგორც მე ვუთხარი.
ნინო: რა მითხარი?
ნიკო: ის, რომ ზოგჯერ როკში ხმის დამახინჯებაც კარგია, ხრინწი გამოუშვა, თუნდაც ოდნავი დეტონაცია გქონდეს... იმ დღეს არაფერი თქვა, მაგრამ მეორე დღეს ისე იმღერა, ხელები ავწიე. შეიძლება ჩემს ნათქვამზე არც უფიქრია და თავისით მიხვდა.
– ნინო, თქვენი უმცროსი და, მომღერალი თაკო გაჩეჩილაძე, გეხმარებათ სიმღერის დამუშავებაში?
ნინო: თაკო ამჟამად მოსკოვშია, მაგრამ მალე ჩამოვა და იმედი მაქვს, რომ ისიც რაღაც რჩევებს მომცემს.
– დუეტში კარგად რომ იმღერო, პარტნიორს ყველანაირად უნდა უგებდე. ხასიათებით როგორ ეწყობით ერთმანეთს?
ნინო: დაახლოებით ვხვდები, როგორი პიროვნებაა.
ნიკო: ნინო ვერ მიხვდება, როგორი ვარ.
ნინო: ასე მოკლე ხანში შეუძლებელია ადამიანის გამოცნობა, მაგრამ უკვე მივხვდი, რომ ძალიან ერთგულია საქმის, მაღალი დონის პროფესიონალია. ამას გარდა, ძალიან საყვარელია, იუმორის კარგი გრძნობა აქვს. ყოველ დილას "ფეისბუქზე" ახალ–ახალ სიმღერებს მიდებს და მამხიარულებს, ჩემი მაღვიძარაა. როგორც შეუძლია, მაიმუნობს. მგონია, რომ ნიკო გულჩათხრობილიც არის, მაგრამ ამას არ ამჟღავნებს, აჩვენებს, რომ ძალიან მხიარული და საყვარელი ბიჭია. ხომ ასეა?
ნიკო: ძალიან გულჩათხრობილი ვარ, მაგრამ არ ვცდილობ, ვაჩვენო, თუ როგორი საყვარელი ვარ.
ნინო: ამას ჩვენება არ სჭირდება, ისედაც საყვარელი ხარ! თუ გამაბრაზებ და ნერვებს მომიშლი...
ნიკო: მე შენ არასოდეს გაგაბრაზებ!
– ნიკო, თქვენ არ გითქვამთ, ხასიათით როგორ ეწყობით ნინოს.
ნიკო: ნინო დავინახე თუ არა, მაშინვე ჩემს გულთან ახლოს მოვიდა. ძალიან მესიამოვნა მისი გაცნობა, მიუხედავად იმისა, რომ იმ დღეს სიტყვაც არ უთქვამს და უბრალოდ იმღერა. სიმღერაშიც ეტყობა და სპექტაკლის დროს სცენაზეც, რომ...
ნინო: დაუცველი ვარ?
ნიკო: დაუცველიც ხარ, მაგრამ ამ შემთხვევაში მინდოდა მეთქვა, რომ ძალიან მგრძნობიარე ხარ. გამოვიცანი?
ნინო: აბა, რა! სხვანაირად მსახიობი ვერ ვიქნებოდი.
– ნიკო, ნინოს სპექტაკლში ნახვაც მოასწარით?
ნიკო: სპექტაკლ "მთვრალ ალუბლებს" დავესწარი და ძალიან მომეწონა.
– პროექტის მიღმა რა ხდება თქვენს ცხოვრებაში, საქმიანობაში?
ნინო: მე პარალელურად ორ პიესაზე ვმუშაობ და ისეთი რეჟიმი მაქვს, უკვე გავგიჟდი. ძალიან ვიღლები, რადგან დილით მე და ნიკოს ვოკალის რეპეტიცია გვაქვს, მერე თეატრში მოვრბივარ რეპეტიციებზე და საღამომდე აქ ვარ. პირველ სპექტაკლს მარტის ბოლოს გამოვუშვებთ და მეორეს – აპრილის ბოლოს. მანამდე პროექტიც დაიწყება და არ ვიცი, ამ ყველაფერს ერთად როგორ მოვასწრებ.
ნიკო: არ მსიამოვნებს, რომ ასეთი დატვირთული რეჟიმი აქვს და სულ გადარბენაზეა. მინდა, უფრო მეტი დრო გამონახოს სიმღერისთვის.
– ნიკო, "ქეთო და კოტეს" შემდეგ როგორ წარიმართა თქვენი შემოქმედებითი ცხოვრება?
ნიკო: ყველაფერი ხდება. სიმღერების და ჩემდა საუბედუროდ, ლექსების წერაც დავიწყე. გავრეკე!
ნინო: მე მბაძავ? თუმცა მე უკვე აღარ ვწერ, ეს ძალიან ადრე იყო. მუზები აღარ მომდის.
ნიკო: ჩემი ერთი სიმღერა ჩაიწერა და კლიპის გადაღებასაც ვაპირებთ. ჩემს ძმასთან ერთად სხვადასხვა კონცერტებზე გამოვდივარ, რამდენიმე დუეტი გვაქვს გასაკეთებელი.
– თქვენი ლექსები ვის ეძღვნება?
ნიკო: ჩემს თავს, ძირითადად საკუთარ თავზე ვწერ.
ნინო: ასეთი ეგოცენტრიკი ხარ?
ნიკო: რაღაც კონკრეტულზე წერა არ მიყვარს. მაყურებელს რომ მივაწვდი ლექსს თუ სიმღერას, ყველამ ისე უნდა მიიღოს, როგორც უნდა.
– პირადი ცხოვრებაც ასეთი აქტიური და დატვირთული გაქვთ, როგორიც შემოქმედება?
ნიკო: მხოლოდ ორჯერ მიყვარდა და ორივეჯერ ოთხწლიანი ურთიერთობა მქონდა. მესამედაც თუ შემიყვარდება, ორ წელში ცოლად მოვიყვან. მანამდეც მქონდა ნათქვამი, რომ ურთიერთობას ამდენი ხანი არ გავწელავდი, მაგრამ რთულია სერიოზული გადაწყვეტილების მიღება, თან იმის ფონზე, როცა ტვინს გიბურღავენ. ჩემ გვერდით მყოფ გოგოს არასოდეს ვუბურღავ ტვინს, რადგან ეჭვიანი არ ვარ. ვერც პირველ და ვერც მეორე შემთხვევაში ურთიერთობა ბოლომდე ვერ მივიყვანეთ. შეიძლება მათ დამღალეს, შეიძლება მე დავღალე. დივანზე რომ ვიჯექი, ერთი იმაზეც კი ეჭვიანობდა.
ორივე მუსიკალურ სფეროში იყო, ერთი "სკრიპაჩკა" გახლდათ, მეორე – ვოკალისტი. იმ პერიოდში, როცა ძალიან პოპულარული ვიყავი და ბევრ გოგოს მოვწონდი, ვცდილობდი, ეს განმემუხტა, მეგონა, ამას დიდ ყურადღებას თავადაც არ აქცევდა, მაგრამ თურმე ვცდებოდი. ვთვლი, რომ ეჭვიანი ადამიანები ძალიან სუსტები არიან.
ნინო: ჩემს პირად ცხოვრებაშიც არაფერი ხდება.
– ნინო, რატომ გავრცელდა ხმა მოცურავე ზურა ხომასურიძესთან თქვენს რომანზე, რა იყო ამის საფუძველი?
ნინო: იყო ასეთი ჭორი და რეალობასთან საერთო არაფერი აქვს. იჭორაონ, რამდენიც უნდათ! ალბათ სადღაც ერთად დაგვინახეს. საერთო მეგობრები გვყავს და ჩათვალეს, რომ აუცილებლად ჩემი შეყვარებული უნდა ყოფილიყო. ბევრი მეგობარი ბიჭი მყავს და მათთან ერთად დავდივარ, მაგრამ ეს იმას ხომ არ ნიშნავს, რომ ერთად ვართ? ზურა ხომასურიძე ძალიან კარგი ბიჭია, მაგრამ ის ჩემი მეგობარია და სხვა არაფერი. თუ ადამიანს მეგობრად მივიჩნევ, მას პარტნიორად ვეღარ აღვიქვამ. ჯობს, ადამიანები უფრო საინტერესო თემებით დაინტერესდნენ.
ქეთი დინოშვილი, ჟურნალი სარკე
