გუგა კუზანოვის მეუღლე სამედიცინო გადაცემას წაიყვანს
1 775 ნახვა
ნინო ნადირაძე მალე „ტვ 3“-ზე სამედიცინო გადაცემას წაიყვანს. ნინო თავად კარდიოლოგია, დიდი ხანია, მედიცინის სფეროში მუშაობს და ზუსტად იცის, კონკრეტულად რა პრობლემებია. გეგმავს ისეთი გადაცემის მომზადებას, რომელიც პრობლემურ საკითხებს მიეძღვნება და სთხოვს ყველა მონაწილეს, მაყურებლისთვის გასაგებ ენაზე ილაპარაკონ და არა სპეციალური ტერმინოლოგიით. როგორ შეხვდა მისი ცნობილი ოჯახი ნინოს მორიგ ჩანაფიქრს, თავად გვეტყვის.
- კიდევ ერთ თავში სახლელს ვიჩენ, სხვა მრავალთან ერთად. შეიძლება, გუგამ სახლიდან გამაგდოს. ერთი დღე მექნება მხოლოდ დასასვენებლად. ვარ ახალი დიდი კლინიკის ხელმძღვანელი, ცალკე სამსახური და ახლა გადაცემაც დამემატება, ოჯახი, ბავშვები... ბაია 18 წლის ხდება სექტემბერში, ბიჭი - 11-ის ზაფხულში. უკვე დიდები არიან. ამ ყველაფერს ჩემს საზოგადოებრივ მოძრაობებსაც თუ დავუმატებთ, გუგას, ფაქტობრივად, ცოლი ხელიდან ეცლება (იცინის).
- რა გადაცემაა?
- დიდი ხანია, მქონდა ასეთი გადაცემის გაკეთების სურვილი, მაგრამ სერიო-ზულად არ მიფიქრია, დროის დეფიციტს გამო. ქართულ ტელესივრცეში არსებული სამედიცინო გადაცემებიდან ყველა ძალიან კარგია, მაგრამ პაციენტის შეკითხვები მაინც პასუხგაუცემელი რჩება. მოსახლეობა დეზორიენტირებულია ამ მხრივ, სად უნდა მივიდეს, ფინანსები საიდან მოიძიოს მკურნალობისთვის. ურეკავენ ახლობლებსა და მეგობრებს, როცა ექიმთან მისვლაა საჭირო. უამრავი კლინიკა გაიხსნა, ექიმებში არის უამრავი ახალი გვარი, ძველებიც თავისთავად. ყველაზე ცუდი ის არის, რომ ადამიანები თვითმკურნალობას ეწევიან. გადაცემებში წვეთოვანს, აპარატურას რომ აჩვენებენ, რაიმეს აძლევს ეს პაციენტს? როდესაც შემომთავაზეს ამ არხზე გადაცემის დაწყება, იმიტომ დავთანხმდი, რომ მითხრეს, ჩვენს საქმეში არავინ ჩაერევაო. მოვითხოვე ერთი რამ, რომ არც ერთი კლინიკა თუ ფარმაცევტული კომპანია არ იქნება ჩემი გადაცემის სპონსორი. თუნდაც კანფეტების მწარმოებელი იყოს.
- თქვენ თავადაც ასოცირდებით ერთ-ერთ კლინიკასთან.
- კუზანოვებს ჩემი პიარი არ სჭირდებათ. დაინახავთ, რომ მათივე სპეციალობის სხვა ექიმებს აუცილებლად მივიწვევ გადაცემაში. გადაცემა იქნება კრიტიკული, მწვავე. შევეცდები, ვიყო კომუნიკატორი პაციენტს, ექიმსა და სახელმწიფოს შორის. ეს კომუნიკაცია, სამწუხაროდ, დარღვეულია. ჩვენი ყოფილი ძვირფასი რამდენიმე მინისტრის დროს ექიმების სრული დისკრედიტაცია მოხდა. ამან ძალიან ცუდად იმოქმედა პაციენტების დამოკიდებულებაზე. ჯანდაცვა და განათლება სახელმწიფოს სახეა. ჩვენ კი ამ ორი მიმართულებით სასტიკად მოვიკოჭლებთ. მინდა ვისაუბრო პრობლემებზე, ვეძებო აღმოფხვრის გზები. თუმცა ეს არ იქნება ნიშნის მოგებით გაკეთებული გადაცემა. მინდა, ობიექტური იყოს. თავადაც ობიექტური ადამიანი ვარ. გვსურს, აპრილის პირველი ნახევრიდან გავიდეს ეთერში, მზადდება სტუდია.
- კამერების წინ თავს ალბათ კომფორტულად იგრძნობთ. კრიტიკისთვის მზად ხართ?
- რა თქმა უნდა. საჭმელს ვინც არ ამზადებს, ის ხელსაც არ დაიწვავს. ძალიან კარგად დაინახავს მაყურებელი, რომ ამას მათთვის ვაკეთებ. არც მშია და არც მწყურია. ჩემ თავს პრობლემას ვმატებ. უბრალოდ, ასეთი ხასიათი მაქვს, რომ როცა პრობლემას ვხედავ, ფეხს ფეხზე არ გადავიდებ. თუკი ვინმეს დავეხმარები ამ გადაცემით, ჩავთვლი, რომ ცხოვრებაში ჩემი მისია შევასრულე (იღიმის).
- გადაცემით უფრო მეტ პოპულარობას ელოდებით?
- კარდიოლოგისთვის მეტი პოპულარობა რაღა გინდათ? საქართველოს რომელ კუთხეშიც უნდა წავიდე, ყველგან მცნობენ.
- ნინო, რასაკვირველია, ვხვდებოდი, რომ სამედიცინო გადაცემას წაიყვანდით, მაგრამ თქვენი თამამი გამონათქვამებიდან გამომდინარე, ყვითელი გადაცემის წაყვანაზე არ გიფიქრიათ?
- ამისთვის არის ჩემი „ფეისბუქი“. ხალხი დიდი სიამოვნებით ზის და კითხულობს ჩემს პოსტებს, რაღაც ჟურნალივით გამომივიდა. ამ ტიპის გადაცემის წამყვანები ძალიან მაგრები, მხეცები არიან და მრავალი წელია, ამ ბაზარზე მუშაობენ. არ მინდა, იმ სფეროში ჩავერიო, რომელიც ბოლომდე არ ვიცი პროფესიულ დონეზე. დილეტანტობა სხვებში მაღიზიანებს და თავად ხომ არ გავაკეთებ იმავეს? შესაძლოა, ჩემზე თამამად ლაპარაკობენ სხვები, მაგრამ ჩემი უფრო ჩანს, გადაცემებში სტუმრობიდან, ინტერვიუებიდან გამომდინარე.
დედაჩემი სულ მეჩხუბება, რა არის, შვილო, ცოტა სერიოზულად ილაპარაკე, წესიერად დაჯექი, ტელევიზიით რომ გამოდიხარო. ბიბლიოთეკარებს არაფერს ვერჩი, მაგრამ ბიბლიოთეკარის იმიჯი არავის აინტერესებს. ლედი გაგასავით ჩაცმული არ ვარ, მაგრამ ჯობს, ეპატაჟით, ჩაცმულობით, გამონათქვამებით მიიქციო ყურადღება, რადგან ხალხს მაინც უყვარს ყვითელი საკენკი, და ამის შემდეგ მიაწოდო ის, რაც შენ გინდა, რაც რეალურად გაწუხებს. მე რომ ლათინური სიტყვების რახა-რუხი დავიწყო, არავინ მომისმენს. ამიტომაც მინდა, რომ ჩემს გადაცემაში არა სამედიცინო, არამედ ჩვეულებრივი ენით ვისაუბროთ. ყველანაირი პროფესიული ენა გაუგებარია საქმეში ჩაუხედავი ადამიანებისთვის.
- ოჯახის წევრები როგორ შეხვდნენ თქვენს ახალ ჩანაფიქრს?
- ამოიხვნეშეს, მაგრამ რა უნდა ქნან? გიჟი თავისუფალია (იცინის). იციან, რომ ცუდს არ გავაკეთებ, არ ვარ სულელი ქალი.
- იმიჯი როგორი გექნებათ?
- გადაცემას თეთრი ხალათით არ წავიყვან.
- თუ იქნება ტაბუირებული თემები, მაგალითად, სექსის შესახებ?
- რა თქმა უნდა, მხოლოდ სამედიცინო კუთხით. ტაბუირებული სექსუალური საკითხები ფსიქოზის, ნევროზის, არაერთი დაავადების გამომწვევია. ეს არ იქნება ვულგარული. ადამიანს რომ უჭირს, ამას ყვითელი თვალით ვერ შეხედავ. ეს პრობლემები რეალურად არსებობს. ავიღოთ თუნდაც იმპოტენციის სერიოზული პრობლემა. რამდენი ოჯახი ინგრევა ამის გამო, ახალგაზრდებს შორის საკმაოდ დიდია იმპოტენციის პროცენტი. ამ სფეროში დიდი ინფორმაცია მაქვს. 41 წლის გავხდი 24 მარტს, დიდი ხანია, მედიცინას ვემსახურები.
- გილოცავთ.
- მადლობა. ჩემს შვილს ვთხოვე, თეთრი მაისური მაჩუქოს, რომელსაც დიდად დაეწერება 41. ვხუმრობ ხოლმე, „ქართული ოცნების“ ამბავში ვხდები 41-ის-მეთქი. ისე კი, არც ერთ პარტიაში არ ვყოფილვარ. კომკავშირშიც არ შევსულვარ.
- ჩვენი ქალი რესპონდენტებიდან მცირე გამონაკლისი ხართ, რომელიც ასაკს არ მალავს.
- ჩემო სიხარულო, ვის დავუმალო ჩემი ასაკი. ჩემს დაბადებას იმდენი მოწმე ჰყავდა... ნათესავებს, მეგობრებს, ახლობლებს დავუმალო?!.
- ამბობენ, რომ ქერა ქალები სულელები არიან.
- თმას რომ ტვინი და ჭკუა ჰქონდეს... (იცინის). იმდენი შავთმიანი სულელი ქალი მინახავს. მოკლედ, ვხდები 41 წლის და დიდი გეგმებით ვხვდები დაბადების დღეს. გამოუსწორებელი ოპტიმისტი ვარ. ძალიან ბევრი პრობლემა მქონია, მიფიქრია კიდეც, ღმერთო, ხვალინდელი დღე გამითენდეს-მეთქი, მაგრამ რაც მეტ ნეგატივს გამოვცემთ, მით უფრო ცუდად ვხდებით. მე მაქვს მიდრეკილება პოზიტივისკენ. ცხვირჩამოშვებული არავის ვუნახავვარ. უცბად ვკეტავ ჩემს ცუდ ხასიათს. მერე ის ცუდი რაღაცნაირად გვარდება ხოლმე.
- შვილები როგორ აღიქვამენ აქტიურობას. მგონია, რომ ძალიან „ბევრი“ ხართ. როგორ ფიქრობთ, უფრო მეტი ხომ არ ხართ, ვიდრე საჭიროა?
- სახლში ყველას ვენატრები. ზომიერების გრძნობა მაქვს. არც ჩემს შვილებს და არც ქმარს არ ჩავუძვრები სულში. ახლა რომ ვქაქანებ, იმიტომ, რომ რესპონდენტი ვარ და ინტერვიუს ვწერ. ზოგჯერ დღე ისე გაივლის, რომ სამ სიტყვას ვერ გაიგებთ ჩემგან. ვიცი, სად უნდა გავჩუმდე.
ჩემი შვილებისთვის ყველაფერს ვაკეთებ. კარგი დედა ვარ. ბაიასთვის მაგალი-თი ვარ. ჩემი შვილები დიდ პატივს მცემენ, დედაშვილური დამოკიდებულება გვაქვს, მაგრამ არა ფამილიარული. დისტანცია აუცილებელია. ჩემს მშობლებთანაც მქონდა დისტანცია. დედა-შვილი დაქალები არ უნდა იყვნენ. მერე უკვირთ ხოლმე, როგორ გამიბედაო. გაგიბედავს.
- 18 წლის გოგონა გყავთ. პირად ამბებს გიყვებათ?
- ყოველთვის საქმის კურსში ვარ, მაგრამ აბსოლუტურად ყველას ვუწუნებ. რომ წარმოვიდგენ, რომ ეს ჩემი ნალოლიავები ბარტყი ერთ დღეს უნდა გაფრინდეს, მესმის, რომ ასე უნდა მოხდეს, მაგრამ მაინც გამიჭირდება. ბაკოს გაზრდას ძლივს შევეგუე. ღმერთმა არ ქნას, რომ ბებია არ გავხდე და ჩემი შვილი არ გათხოვდეს, მაგრამ განვიცდი, რომ ერთ დღეს ბაკო ჩემს სახლში არ იცხოვრებს.
- გუგა ერევა?
- თავად არა, მაგრამ მე ვუყვები.
- „ცეკვების“ დროს გუგას აკრიტიკებდნენ, რატომ მიიღო მონაწილეობაო. ახლა როგორ უყურებთ ამ ამბავს?
- უნდოდა და მიიღო მონაწილეობა, გაერთო, გამოცდილება მიიღო, ბევრი ხალხი გაიცნო. მისთვის განტვირთვა იყო, მაგრამ ხერხემალი დაუზიანდა. დისკოზი დაემართა. მანამდე მუხლი აწუხებდა. კი ვაფრთხილებდი, მაგრამ არ დამიჯერა. ახლა მკურნალობს, თუ არადა, მოუწევს ოპერაციის გაკეთება.
რაც შეეხება კრიტიკას, ეს ქართული თემაა. არ წახვალ, რატომ არ წახვედიო, წახვალ და პირიქით ამბობენ, რამ წაიყვანაო. ვინც იცის შრომის ფასი, ასეთ კომენტარებს არასდროს დაწერს. მე ვერ ვიქილიკებ, ვერ გავლანძღავ ადამიანს, რომელმაც იშრომა. შეურაცხმყოფელი სიტყვების ნიაღვარი ძალიან მაღიზიანებს. პატარა საქართველოში ოთხი მილიონი ვცხოვრობთ და ერთმანეთს ვერჩით, გვეზიზღება ერთმანეთი. უმინუსო ქრისტე იყო და ისიც ჯვარზე გააკრეს. საკუთარ თვალში დირეს ვერ ვხედავთ და ეს ყველასი, ჩვენი უდიდესი პრობლემაა. ყველაზე დიდ დროს ვხარჯავთ სხვისი ტრუსების, სხვის ოჯახებში ყურებაში, საკუთარი კი გვერდზე გვრჩება... ახალი თაობის იმედი მაქვს, უფრო კაი ტიპები არიან და ერთმანეთს არ ძირავენ. ამდენმა ომმა, გასაჭირმა, ეტყობა, უკვალოდ არ ჩაიარა. ღმერთმა ქნას, ოდესმე ამანაც გაიაროს.
ნინო მურღულია
ჟურნალი „რეიტინგი“
- კიდევ ერთ თავში სახლელს ვიჩენ, სხვა მრავალთან ერთად. შეიძლება, გუგამ სახლიდან გამაგდოს. ერთი დღე მექნება მხოლოდ დასასვენებლად. ვარ ახალი დიდი კლინიკის ხელმძღვანელი, ცალკე სამსახური და ახლა გადაცემაც დამემატება, ოჯახი, ბავშვები... ბაია 18 წლის ხდება სექტემბერში, ბიჭი - 11-ის ზაფხულში. უკვე დიდები არიან. ამ ყველაფერს ჩემს საზოგადოებრივ მოძრაობებსაც თუ დავუმატებთ, გუგას, ფაქტობრივად, ცოლი ხელიდან ეცლება (იცინის).
- რა გადაცემაა?
- დიდი ხანია, მქონდა ასეთი გადაცემის გაკეთების სურვილი, მაგრამ სერიო-ზულად არ მიფიქრია, დროის დეფიციტს გამო. ქართულ ტელესივრცეში არსებული სამედიცინო გადაცემებიდან ყველა ძალიან კარგია, მაგრამ პაციენტის შეკითხვები მაინც პასუხგაუცემელი რჩება. მოსახლეობა დეზორიენტირებულია ამ მხრივ, სად უნდა მივიდეს, ფინანსები საიდან მოიძიოს მკურნალობისთვის. ურეკავენ ახლობლებსა და მეგობრებს, როცა ექიმთან მისვლაა საჭირო. უამრავი კლინიკა გაიხსნა, ექიმებში არის უამრავი ახალი გვარი, ძველებიც თავისთავად. ყველაზე ცუდი ის არის, რომ ადამიანები თვითმკურნალობას ეწევიან. გადაცემებში წვეთოვანს, აპარატურას რომ აჩვენებენ, რაიმეს აძლევს ეს პაციენტს? როდესაც შემომთავაზეს ამ არხზე გადაცემის დაწყება, იმიტომ დავთანხმდი, რომ მითხრეს, ჩვენს საქმეში არავინ ჩაერევაო. მოვითხოვე ერთი რამ, რომ არც ერთი კლინიკა თუ ფარმაცევტული კომპანია არ იქნება ჩემი გადაცემის სპონსორი. თუნდაც კანფეტების მწარმოებელი იყოს.
- თქვენ თავადაც ასოცირდებით ერთ-ერთ კლინიკასთან.
- კუზანოვებს ჩემი პიარი არ სჭირდებათ. დაინახავთ, რომ მათივე სპეციალობის სხვა ექიმებს აუცილებლად მივიწვევ გადაცემაში. გადაცემა იქნება კრიტიკული, მწვავე. შევეცდები, ვიყო კომუნიკატორი პაციენტს, ექიმსა და სახელმწიფოს შორის. ეს კომუნიკაცია, სამწუხაროდ, დარღვეულია. ჩვენი ყოფილი ძვირფასი რამდენიმე მინისტრის დროს ექიმების სრული დისკრედიტაცია მოხდა. ამან ძალიან ცუდად იმოქმედა პაციენტების დამოკიდებულებაზე. ჯანდაცვა და განათლება სახელმწიფოს სახეა. ჩვენ კი ამ ორი მიმართულებით სასტიკად მოვიკოჭლებთ. მინდა ვისაუბრო პრობლემებზე, ვეძებო აღმოფხვრის გზები. თუმცა ეს არ იქნება ნიშნის მოგებით გაკეთებული გადაცემა. მინდა, ობიექტური იყოს. თავადაც ობიექტური ადამიანი ვარ. გვსურს, აპრილის პირველი ნახევრიდან გავიდეს ეთერში, მზადდება სტუდია.
- კამერების წინ თავს ალბათ კომფორტულად იგრძნობთ. კრიტიკისთვის მზად ხართ?
- რა თქმა უნდა. საჭმელს ვინც არ ამზადებს, ის ხელსაც არ დაიწვავს. ძალიან კარგად დაინახავს მაყურებელი, რომ ამას მათთვის ვაკეთებ. არც მშია და არც მწყურია. ჩემ თავს პრობლემას ვმატებ. უბრალოდ, ასეთი ხასიათი მაქვს, რომ როცა პრობლემას ვხედავ, ფეხს ფეხზე არ გადავიდებ. თუკი ვინმეს დავეხმარები ამ გადაცემით, ჩავთვლი, რომ ცხოვრებაში ჩემი მისია შევასრულე (იღიმის).
- გადაცემით უფრო მეტ პოპულარობას ელოდებით?
- კარდიოლოგისთვის მეტი პოპულარობა რაღა გინდათ? საქართველოს რომელ კუთხეშიც უნდა წავიდე, ყველგან მცნობენ.
- ნინო, რასაკვირველია, ვხვდებოდი, რომ სამედიცინო გადაცემას წაიყვანდით, მაგრამ თქვენი თამამი გამონათქვამებიდან გამომდინარე, ყვითელი გადაცემის წაყვანაზე არ გიფიქრიათ?
- ამისთვის არის ჩემი „ფეისბუქი“. ხალხი დიდი სიამოვნებით ზის და კითხულობს ჩემს პოსტებს, რაღაც ჟურნალივით გამომივიდა. ამ ტიპის გადაცემის წამყვანები ძალიან მაგრები, მხეცები არიან და მრავალი წელია, ამ ბაზარზე მუშაობენ. არ მინდა, იმ სფეროში ჩავერიო, რომელიც ბოლომდე არ ვიცი პროფესიულ დონეზე. დილეტანტობა სხვებში მაღიზიანებს და თავად ხომ არ გავაკეთებ იმავეს? შესაძლოა, ჩემზე თამამად ლაპარაკობენ სხვები, მაგრამ ჩემი უფრო ჩანს, გადაცემებში სტუმრობიდან, ინტერვიუებიდან გამომდინარე.
დედაჩემი სულ მეჩხუბება, რა არის, შვილო, ცოტა სერიოზულად ილაპარაკე, წესიერად დაჯექი, ტელევიზიით რომ გამოდიხარო. ბიბლიოთეკარებს არაფერს ვერჩი, მაგრამ ბიბლიოთეკარის იმიჯი არავის აინტერესებს. ლედი გაგასავით ჩაცმული არ ვარ, მაგრამ ჯობს, ეპატაჟით, ჩაცმულობით, გამონათქვამებით მიიქციო ყურადღება, რადგან ხალხს მაინც უყვარს ყვითელი საკენკი, და ამის შემდეგ მიაწოდო ის, რაც შენ გინდა, რაც რეალურად გაწუხებს. მე რომ ლათინური სიტყვების რახა-რუხი დავიწყო, არავინ მომისმენს. ამიტომაც მინდა, რომ ჩემს გადაცემაში არა სამედიცინო, არამედ ჩვეულებრივი ენით ვისაუბროთ. ყველანაირი პროფესიული ენა გაუგებარია საქმეში ჩაუხედავი ადამიანებისთვის.
- ოჯახის წევრები როგორ შეხვდნენ თქვენს ახალ ჩანაფიქრს?
- ამოიხვნეშეს, მაგრამ რა უნდა ქნან? გიჟი თავისუფალია (იცინის). იციან, რომ ცუდს არ გავაკეთებ, არ ვარ სულელი ქალი.
- იმიჯი როგორი გექნებათ?
- გადაცემას თეთრი ხალათით არ წავიყვან.
- თუ იქნება ტაბუირებული თემები, მაგალითად, სექსის შესახებ?
- რა თქმა უნდა, მხოლოდ სამედიცინო კუთხით. ტაბუირებული სექსუალური საკითხები ფსიქოზის, ნევროზის, არაერთი დაავადების გამომწვევია. ეს არ იქნება ვულგარული. ადამიანს რომ უჭირს, ამას ყვითელი თვალით ვერ შეხედავ. ეს პრობლემები რეალურად არსებობს. ავიღოთ თუნდაც იმპოტენციის სერიოზული პრობლემა. რამდენი ოჯახი ინგრევა ამის გამო, ახალგაზრდებს შორის საკმაოდ დიდია იმპოტენციის პროცენტი. ამ სფეროში დიდი ინფორმაცია მაქვს. 41 წლის გავხდი 24 მარტს, დიდი ხანია, მედიცინას ვემსახურები.
- გილოცავთ.
- მადლობა. ჩემს შვილს ვთხოვე, თეთრი მაისური მაჩუქოს, რომელსაც დიდად დაეწერება 41. ვხუმრობ ხოლმე, „ქართული ოცნების“ ამბავში ვხდები 41-ის-მეთქი. ისე კი, არც ერთ პარტიაში არ ვყოფილვარ. კომკავშირშიც არ შევსულვარ.
- ჩვენი ქალი რესპონდენტებიდან მცირე გამონაკლისი ხართ, რომელიც ასაკს არ მალავს.
- ჩემო სიხარულო, ვის დავუმალო ჩემი ასაკი. ჩემს დაბადებას იმდენი მოწმე ჰყავდა... ნათესავებს, მეგობრებს, ახლობლებს დავუმალო?!.
- ამბობენ, რომ ქერა ქალები სულელები არიან.
- თმას რომ ტვინი და ჭკუა ჰქონდეს... (იცინის). იმდენი შავთმიანი სულელი ქალი მინახავს. მოკლედ, ვხდები 41 წლის და დიდი გეგმებით ვხვდები დაბადების დღეს. გამოუსწორებელი ოპტიმისტი ვარ. ძალიან ბევრი პრობლემა მქონია, მიფიქრია კიდეც, ღმერთო, ხვალინდელი დღე გამითენდეს-მეთქი, მაგრამ რაც მეტ ნეგატივს გამოვცემთ, მით უფრო ცუდად ვხდებით. მე მაქვს მიდრეკილება პოზიტივისკენ. ცხვირჩამოშვებული არავის ვუნახავვარ. უცბად ვკეტავ ჩემს ცუდ ხასიათს. მერე ის ცუდი რაღაცნაირად გვარდება ხოლმე.
- შვილები როგორ აღიქვამენ აქტიურობას. მგონია, რომ ძალიან „ბევრი“ ხართ. როგორ ფიქრობთ, უფრო მეტი ხომ არ ხართ, ვიდრე საჭიროა?
- სახლში ყველას ვენატრები. ზომიერების გრძნობა მაქვს. არც ჩემს შვილებს და არც ქმარს არ ჩავუძვრები სულში. ახლა რომ ვქაქანებ, იმიტომ, რომ რესპონდენტი ვარ და ინტერვიუს ვწერ. ზოგჯერ დღე ისე გაივლის, რომ სამ სიტყვას ვერ გაიგებთ ჩემგან. ვიცი, სად უნდა გავჩუმდე.
ჩემი შვილებისთვის ყველაფერს ვაკეთებ. კარგი დედა ვარ. ბაიასთვის მაგალი-თი ვარ. ჩემი შვილები დიდ პატივს მცემენ, დედაშვილური დამოკიდებულება გვაქვს, მაგრამ არა ფამილიარული. დისტანცია აუცილებელია. ჩემს მშობლებთანაც მქონდა დისტანცია. დედა-შვილი დაქალები არ უნდა იყვნენ. მერე უკვირთ ხოლმე, როგორ გამიბედაო. გაგიბედავს.
- 18 წლის გოგონა გყავთ. პირად ამბებს გიყვებათ?
- ყოველთვის საქმის კურსში ვარ, მაგრამ აბსოლუტურად ყველას ვუწუნებ. რომ წარმოვიდგენ, რომ ეს ჩემი ნალოლიავები ბარტყი ერთ დღეს უნდა გაფრინდეს, მესმის, რომ ასე უნდა მოხდეს, მაგრამ მაინც გამიჭირდება. ბაკოს გაზრდას ძლივს შევეგუე. ღმერთმა არ ქნას, რომ ბებია არ გავხდე და ჩემი შვილი არ გათხოვდეს, მაგრამ განვიცდი, რომ ერთ დღეს ბაკო ჩემს სახლში არ იცხოვრებს.
- გუგა ერევა?
- თავად არა, მაგრამ მე ვუყვები.
- „ცეკვების“ დროს გუგას აკრიტიკებდნენ, რატომ მიიღო მონაწილეობაო. ახლა როგორ უყურებთ ამ ამბავს?
- უნდოდა და მიიღო მონაწილეობა, გაერთო, გამოცდილება მიიღო, ბევრი ხალხი გაიცნო. მისთვის განტვირთვა იყო, მაგრამ ხერხემალი დაუზიანდა. დისკოზი დაემართა. მანამდე მუხლი აწუხებდა. კი ვაფრთხილებდი, მაგრამ არ დამიჯერა. ახლა მკურნალობს, თუ არადა, მოუწევს ოპერაციის გაკეთება.
რაც შეეხება კრიტიკას, ეს ქართული თემაა. არ წახვალ, რატომ არ წახვედიო, წახვალ და პირიქით ამბობენ, რამ წაიყვანაო. ვინც იცის შრომის ფასი, ასეთ კომენტარებს არასდროს დაწერს. მე ვერ ვიქილიკებ, ვერ გავლანძღავ ადამიანს, რომელმაც იშრომა. შეურაცხმყოფელი სიტყვების ნიაღვარი ძალიან მაღიზიანებს. პატარა საქართველოში ოთხი მილიონი ვცხოვრობთ და ერთმანეთს ვერჩით, გვეზიზღება ერთმანეთი. უმინუსო ქრისტე იყო და ისიც ჯვარზე გააკრეს. საკუთარ თვალში დირეს ვერ ვხედავთ და ეს ყველასი, ჩვენი უდიდესი პრობლემაა. ყველაზე დიდ დროს ვხარჯავთ სხვისი ტრუსების, სხვის ოჯახებში ყურებაში, საკუთარი კი გვერდზე გვრჩება... ახალი თაობის იმედი მაქვს, უფრო კაი ტიპები არიან და ერთმანეთს არ ძირავენ. ამდენმა ომმა, გასაჭირმა, ეტყობა, უკვალოდ არ ჩაიარა. ღმერთმა ქნას, ოდესმე ამანაც გაიაროს.
ნინო მურღულია
ჟურნალი „რეიტინგი“
