ლელა მებურიშვილი ბიჭის დედა ხდება

"გაზაფხული რომ არის და ჩიტები ჭიკჭიკებენ, ახლა ჩემს ცხოვრებაში ასეთი პერიოდია და იმედია, დიდხანს გაგრძელდება. იმდენად ლამაზი და ნათელია ყველაფერი, მინდა, სულ ასე იყოს", – ამბობს მსახიობი ლელა მებურიშვილი, რომელიც გასულ შემოდგომაზე გათხოვდა, ცოლად ბიზნესმენ ბაჩო საგანელიძეს გაჰყვა და ამჟამად სასიამოვნო მოლოდინშია – ზაფხულში ბიჭის დედა გახდება. ეს მდგომარეობა ჯერჯერობით ხელს არ უშლის, რომ მუშაობა აქტიურად განაგრძოს, ტელევიზიაშიც მიჰყავს საბავშვო გადაცემა და სპექტაკლებშიც თამაშობს. ერთადერთი, რასაც ჩამოსცილდა, სერიალი "ჩემი ცოლის დაქალებია", მაგრამ მისი პერსონაჟი – კატო, სექტემბრიდან იქაც გამოჩნდება.
– ლელა, თქვენი გათხოვება რატომ იყო ასე გასაიდუმლოებული?
– ამის შესახებ ფართო საზოგადოებამ არ იცოდა, თორემ ბაჩო რაც გავიცანი, იმ დღიდან თითქმის ყოველდღე ერთად ვიყავით და დიდი ხნის განმავლობაში გვხედავდნენ ერთად. უბრალოდ კონკრეტულად ამ თემაზე ტელევიზიით არ მისაუბრია და ინტერვიუ არ მიმიცია. ვიფიქრეთ, რომ მშვიდ სიტუაციაში გვერჩივნა ჯვრისწერა. ესეც უცებ გადავწყვიტეთ. არც გვითქვამს, რომ ჯვრისწერას ვაპირებდით, რადგან ძალიან ბევრი ადამიანი გვიცნობს და სალაპარაკო თემა გახდებოდა.
– როგორი ქორწილი გქონდათ, ვიწრო წრეში თუ გრანდიოზული?
– ხელი არ მოგვიწერია. ხელს მაშინ მოვაწერთ, როცა ქორწილი გვექნება. ჯვრის დაწერა ისეთ ეკლესიაში გვინდოდა, სადაც ცოტა ხალხი იქნებოდა, ამიტომ 40 სებასტიანელის სახელობის მონასტერი ავირჩიეთ. როცა ბავშვი გვეყოლება და ისეთი სიტუაცია იქნება, ხალხმრავლობა რომ მომინდება და მეგობრების ერთად შეკრება მომენატრება, შეიძლება ძალიან დიდი ქორწილი გავაკეთოთ და ხელსაც მაშინ მოვაწერთ. კარგ და ლამაზ ამინდში რაღაცის მოფიქრება შეიძლება.
– სად გაიცანით ერთმანეთი?
– ბაჩოს თურმე ჩემი გაცნობა დიდი ხანი უნდოდა. საერთო ნაცნობს ეძებდა, ვისგანაც შეიძლებოდა გავეცანი. ძალიან დიდი მადლობა ეკო ფანგანს, რომელმაც ბაჩო გამაცნო. ეკომ დამირეკა, სადღაც წავედით და ვითომ შემთხვევით ბაჩოც იქ მოვიდა.
– როგორი იყო თქვენი პირველი შთაბეჭდილება ბაჩოზე?
– გრძნობა პირველივე დღეს არ გამჩენია, მაგრამ ბაჩოს მიმართ თავიდანვე დადებითად განვეწყვე, მხიარული და გახსნილი ადამიანია. ჩემთვის კარგი, სასიამოვნო ახალი ნაცნობი იყო. დროთა განმავლობაში მივხვდი, რომ მოვწონდი.
– თქვენს ურთიერთობას მალე დაერქვა სიყვარული?
– მალე, ალბათ ორ თვეში. იმ დღის შემდეგ, რაც ბაჩო გავიცანი, არ მახსოვს, ჩემს ცხოვრებაში არ ყოფილიყო. გაცნობიდან სულ ჩემ გვერდით იყო, ან მწერდა, ან მირეკავდა, ან "შემთხვევით" მხვდებოდა. იგებდა, სად ვიყავი და კვირაში ერთხელ ან ორჯერ მაინც დაემთხვეოდა, სადაც მე ვიყავი, ბაჩოც იქ მოსულიყო. ბევრი საერთო მეგობარი გვყავს, ბევრგან გვიწევდა ერთად ყოფნა.
– სიყვარული აგიხსნათ თუ ეს აღარ დაგჭირვებიათ?
– ეს კონკრეტული სიტყვაც ითქვა ერთ კონკრეტულ დღეს, მაგრამ ჩვენი ურთიერთობა უკვე ისე ვითარდებოდა, გასაგები იყო, რომ ერთმანეთი მოგვწონდა.
– რით მიიპყრო ბაჩომ თქვენი ყურადღება, რით დაგახვიათ თავბრუ?
– ასე კონკრეტულად ვერ ავხსნი, რითი შეიძლება ადამიანმა დაგაინტერესოს. ასე თეორიულად რომ განიხილო, ჭკვიანიც არის, განათლებულიც, მასთან ურთიერთობა სასიამოვნოა. ძალიან მხიარულია–მეთქი, რომ ვთქვა, შეიძლება ვიღაც უფრო მხიარული იყოს. მე მასთან ძალიან კომფორტულად ვარ. რაც უნდა გავიფიქრო, ხვდება. მასთან იდეალურად ვგრძნობ თავს, ალბათ იმიტომ, რომ ეს ის ადამიანია, რომელიც ჩემთვისაა შექმნილი. მეორე ნახევარია, ვისთანაც თავს კარგად ვგრძნობ.
რაც ყველაზე მთავარია, ერთნაირად ვაზროვნებთ. შეიძლება რაღაც საკითხებში განსხვავებული აზრიც დაგვებადოს, მაგრამ, საბოლოო ჯამში, ერთი ინტერესის სფერო გვაქვს, პროფესიას არ ვგულისხმობ. როცა რაღაცას ვამბობ, ბაჩო მეუბნება, ჩემს აზრს იმეორებო. ზუსტად ვგრძნობ, რომ ერთნაირები ვართ. ეს რაღაც უცნაურია და ცხოვრებაში გამართლებაა, ასეთი ადამიანი იპოვო. ახლა ვფიქრობ და არც კი მახსოვს, რამეზე თუ გვიკამათია. ეს არის შემთხვევა, როცა შენიანს პოულობ, თორემ თვისებებით შეიძლება ბევრად უკეთესი იყოს ვიღაც.
– ბაჩოს ბევრი "შრომა" დასჭირდა თქვენი გულის მოსაგებად?
– ძალიან ბევრიც არ უწვალია. რაღაც პერიოდი მის მიმართ ისე არ ვიყავი განწყობილი, როგორც ის ჩემდამი. თავიდან რატომღაც ვიფიქრე, რომ შეიძლებოდა მეგობარი ყოფილიყო. ამ პერიოდში, როცა მე ასე ვფიქრობდი, შეიძლება დაიღალა და ცოტა იწვალა კიდეც, რადგან ძალიან შორს მეჭირა მისგან თავი. მეგობრულად ვიყავი, მაგრამ მე მეგობარი ბიჭებიც ისე ახლოს არ მყავს, რომ 24 საათი ერთად ვიყოთ, ყველაფერზე ვისაუბროთ. დისტანციური ურთიერთობა გვქონდა, მაგრამ როცა მივხვდი, რომ მომწონდა, თამაში არ დამიწყია. არ მიყვარს თავის დაფასება, ახლა არ წავყვები და ა.შ. თან პატარები არ ვართ.
– თვითონ რას გეუბნებათ, რით მოეწონეთ, რატომ გეძებდათ გასაცნობად?
– ბაჩოს ბევრჯერ არ ვყავდი ნანახი, არც ჩემს კარიერას ადევნებდა ძალიან თვალს. შემთხვევით რამდენიმე კადრი ჰქონდა ნანახი და უფრო მერე დაინტერესდა ჩემით. თბილისი პატარაა. მითხრა, ხშირად მინახიხარ, რაღაც სიტუაციაში ერთად მოვხვედრილვართო, მაგრამ ეს არ მახსოვს. რამდენჯერმე დამინახა და ისე მოვეწონე, როგორც შეიძლება ძალიან ბევრი მოგეწონოს. ვისაც ვკითხე, იმდენად დადებითად დაგახასიათეს, შენით ძალიან დავინტერესდი, გაცნობით კი ბევრად დადებითი შთაბეჭდილება მივიღეო, მითხრა. რა თქმა უნდა, არ ვუყვარდი, უბრალოდ მოვწონდი.
– საქორწინო მოგზაურობაში იყავით?
– დიახ. მაშინ სერიალის გადაღებები მქონდა, ერთი კვირა გამათავისუფლეს, მადრიდსა და პარიზში ვიყავით.
– მალევე ცნობილი გახდა თქვენი ფეხმძიმობის შესახებ. როგორ შეხვდით ამ ამბავს?
– ნამდვილად არ ველოდით ასე მალე. ეს რომ გავიგეთ, ორივე ბედნიერები და გაოცებულები ვიყავით. შვილი ორივეს ძალიან გვინდოდა.
– გახსოვთ ის წუთები, როცა ბაჩოს უთხარით ორსულობის შესახებ?
– სახლში გვიან მოვედით. როცა ვუთხარი, ორსულად ვარ–მეთქი, ხმას ვერ იღებდა, ცუდად გახდა. მერე სამზარეულოში გავიდა, გეხვეწები, აქ დამიჯექიო. ვთხოვე, ცოტა ხანი არავისთვის ეთქვა. ვერავის ვეუბნები, ემოციებს ვეღარ ვმალავ, გთხოვ, ცოტა ხანი ვისხდეთ, აღვნიშნოთო. სასმელი გამოიღო, დალია... მართლა საოცარი შეგრძნება იყო. როცა პატარა ხარ, შეიძლება ვერ გააცნობიერო, რამდენად საოცარი რამ ხდება შენს თავს. ჩვენ კი პატარები არ ვართ. ეს იმდენად დიდი ემოცია იყო, ორივე ვტიროდით. კარგია, რომ ჩვენმა ბიჭმა ასე ჩქარა გაგვაბედნიერა.
– ბაჩომ რომ გაიგო, ბიჭის მამა გახდებოდა, ალბათ ორმაგად ბედნიერი იყო.
– სქესს მისთვის მნიშვნელობა არ ჰქონდა, მაგრამ ყველა ამბობდა, ვიცით, რომ ბიჭიაო. რატომღაც მგონია, რომ ამას დედა უფრო უნდა გრძნობდეს, მე კი არანაირი შეგრძნება არ მქონია. გარშემო ყველა, ბაჩოც, მშობლებიც, მეგობრებიც, ამბობდნენ, რომ ბიჭი იქნებოდა. მართლაც ასე აღმოჩნდა.
– ქმრის ოჯახთან ადვილად გამონახეთ საერთო ენა? ბაჩო როგორ მიიღეს თქვენებმა?
– ორივეს ოჯახი დადებითად შეხვდა ჩვენს ქორწინებას. დარწმუნებული ვარ, ორივე მხარე ძალიან ნერვიულობდა. მართალია, პატარები არ ვართ, მაგრამ მაინც რთულია, როცა შენი შვილი ასეთ ნაბიჯს დგამს, თავისი ცხოვრების რიტმს ცვლის და აბსოლუტურად სხვა ადამიანს უკავშირებს ბედს. ბევრი ინერვიულეს. საბედნიეროდ, ახლა ძალიან კარგი ურთიერთობა აქვთ, ძალიან კმაყოფილები არიან. მართლა ძალიან ბედნიერი ვარ, რომ ბაჩოს ასეთი ოჯახი ჰყავს. გოგოსთვის ძალიან მნიშვნელოვანია ის ოჯახი, სადაც მიდის, რადგან ის მისი ოჯახი ხდება.

– ბაჩოს დედმამიშვილები ჰყავს?
– ძალიან საყვარელი და და დისშვილები ჰყავს. მშობლებზე აღარ ვლაპარაკობ, ისინი ჩემი უახლოესი ადამიანები გახდნენ. ვხვდები, ბაჩო რატომ არის ასეთი კარგი, ყველა მის თვისებას მის ოჯახის წევრებში ვპოულობ. შეუძლებელია ისინი არ გიყვარდეს.
– თქვენი ქმარი პარლამენტის დეპუტატის, მმართველი კოალიციის ერთ–ერთი ლიდერის, დავით საგანელიძის ძმისშვილია. იცნობდით ბატონ დავითს?
– სიმართლე გითხრათ, ძალიან ბევრი მეგობარი დამცინის იმის გამო, რომ სახელებს და გვარებს ცუდად ვიმახსოვრებ, მით უმეტეს, პოლიტიკოსებში საერთოდ ვერ ვერკვევი, ვინ ვინ არის. დათო საგანელიძე არ ვიცოდი, ბაჩოსგან გავიგე და როცა შეყვარებულები ვიყავით, გამაცნო.
– როგორი გახდით მას შემდეგ, რაც თქვენს ცხოვრებაში ასეთი დიდი გარდატეხა მოხდა, შინაგანად ძალიან შეიცვალეთ?

– ახლა ჩემს ცხოვრებაში ძალიან დიდი პასუხისმგებლობებია. ამდენი წლის განმავლობაში ისე ვცხოვრობდი, რომ მხოლოდ ჩემს საქმეზე, მშობლებზე, ოჯახზე, მეგობრებზე ვფიქრობდი. დიდი პასუხისმგებლობა მხოლოდ ჩემს თავზე მქონდა, როგორ მოვიქცეოდი, რას გავაკეთებდი, კარიერაში როგორ იქნებოდა რაღაცეები, როგორ უნდა მემუშავა და ა.შ. უცებ აბსოლუტურად განსხვავებული პასუხისმგებლობა დამეკისრა, მხოლოდ ჩემს თავზე კი არა, მეუღლეზეც, ოჯახზეც უნდა ვიზრუნო. ამას უცებ ყველაზე დიდი – შვილი დაემატა. ეს ძალიან მნიშვნელოვანია, მაგრამ ვერ ვგრძნობ, რომ შევიცვალე. მეგობრები მეუბნებიან, თვალები შეგეცვალა, უფრო დაფიქრებული და სერიოზული გახდი, მსუბუქი აღარ ხარო. ჩემი ცხოვრება ჩვეულებრივად გრძელდება. როცა გავთხოვდი და საცხოვრებლად ბაჩოსთან გადავედი, მაშინაც კი არ მიგრძვნია განსაკუთრებული ცვლილება, რადგან ბოლო დროს სულ ერთად ვიყავით, ერთადერთი განსხვავება ის იყო, რომ ღამე სახლში, დედაჩემთან აღარ მივდიოდი. ისევ შეყვარებულობის პერიოდი მგონია.
– ხასიათი არ შეგცვლიათ? ჭირვეული ორსული ხომ არ ხართ?
– განსაკუთრებული მოთხოვნები არ მაქვს, გულჩვილი არ გავმხდარვარ, არც უხასიათო, ჩვეულებრივად ვარ.
– ქმარი განებივრებთ?
– ნებისმიერ შემთხვევაში რაც უნდა გავიფიქრო, იმ წამსვე იცის. თუ რაღაც წამომცდა, მაშინვე ასრულებს. ვამბობდი, ახლა ეს მინდა–მეთქი, ისე, შემთხვევით, თორემ წუწუნით კი არა. შუაღამეც რომ ყოფილიყო, წამში ჩნდებოდა ის რაღაც. ღამით გამიღვიძია და დამინახავს ის, რაც მითქვამს. ახლა უფრო ვაკონტროლებ ჩემს სიტყვებს – შეიძლება რაღაც ვთქვა და ბაჩო 15–20 წუთით გაქრეს.
– რომანტიკულია თქვენი მეუღლე?
– ზომიერად. ძალიან მომწონს, რომ ერთმანეთს ზომიერებაში ვგავართ. როცა საჭიროა, ორივე აქტიურები ვართ, მაგრამ ზღვარგადგასული რაღაცეები არ მიყვარს.
– ბავშვს სახელი უკვე შეურჩიეთ?
– არა, ჯერჯერობით სახელი არ შეგვირჩევია, ვფიქრობთ და ამისთვის დრო გვაქვს. ჯერ არც ბავშვის ნივთები გვიყიდია და არც ოთახი მოგვიმზადებია მისთვის.
– წონაში მომატებული არ ჩანხართ.
– მეხუთე თვეში ვარ. წონაში არ მომიმატია და იმედია, ძალიან ბევრს არც მოვიმატებ. ვცურავ ხოლმე. ცურვა, ბუნებაში ყოფნა, მოძრაობა ძალიან მიყვარს, უბრალოდ, როცა სერიალში აქტიურად ვიყავი დაკავებული, ამის საშუალება არ მქონდა. ახლა შემიძლია ის გავაკეთო, რაც მსიამოვნებს და მომწონს. ფეხმძიმობა ავადმყოფობა არაა, ეს საქართველოშია ასეთი დამოკიდებულება, ფეხმძიმედ ხარ და, ვაიმე, ფრთხილად იყავიო.

– მაგრამ სერიალს სწორედ ფეხმძიმობის გამო გამოეთიშეთ. ეს თქვენი გადაწყვეტილება იყო თუ სერიალის ხელმძღვანელობის?
– როცა გავთხოვდი, სერიალის ხელმძღვანელობამ იცოდა, რომ ბავშვზე ვფიქრობდი. რადგან ანი ტყებუჩავა რეალურადაც ფეხმძიმედ იყო, სცენარშიც დაწერეს, რომ ორსულადაა. ჩემს შემთხვევაშიც ასე უნდოდათ, მაგრამ ძალიან ბევრი ფიქრის შემდეგ გადაწყვიტეს, კატო ორსული არ გამოჩენილიყო, რადგან ეს ისეთი პერსონაჟია, რომელსაც ფეხმძიმობა არ მოუხდება. ამიტომ გადავწყვიტეთ, რომ სერიალში იშვიათად ვიყო, ისიც "სკაიპით", რომ ჩემი ორსულობა არ გამოჩნდეს. ჩემი აზრით, ეს სწორი გადაწყვეტილებაა. ორსულობის პირველი სამი თვე ძალიან დატვირთული გრაფიკი მქონდა. ამას ფილმის გადაღებებიც დაემთხვა, აქეთ გადაცემა, სპექტაკლები – ყველაფერი ერთად იყო. ფილმზე მუშაობა ჩემთვის ძალიან შრომატევადი იყო, თან, როცა ორსულობის პირველ სამ თვეში თავს განსაკუთრებულად უნდა გაუფრთხილდე. ტოქსიკოზი მქონდა, დილით ვდგებოდი, გადასხმას ვიკეთებდი, რომ ძალა მქონოდა, რადგან დილიდან გვიანობამდე გადაღებებზე ვიყავი. ეს ჩემთვის ძალიან დამღლელი იყო. ახლა შედარებით ნაკლები დატვირთვა მაქვს და ეს ძალიან დიდი შვებაა. "რუსთავი 2"–ში ვმუშაობ, სპექტაკლებშიც ვთამაშობ. ერთადერთი, რაზეც ჩემი ფეხმძიმობა აისახა, სერიალია, სადაც აქტიურად აღარ ვარ. სექტემბრიდან ისევ ჩვეულებრივად გავაგრძელებ თამაშს.
– ბაჩო რას გეუბნებოდათ, როცა სერიალში გიყურებდათ?
– მას ჩემი ძველი ნამუშევრები ნანახი არ ჰქონდა, არც "დეტექტივები", არც "შუა ქალაქში" და ვაჩვენე. სერიალშიც ჩაერთო, აინტერესებდა, უყურებდა და, რა თქმა უნდა, კატოზე ეცინებოდა. მას კი არა, მეც მეცინებოდა. კატოს არ ვგავარ და ჩემთვის სწორედ ესაა საინტერესო მაგ პერსონაჟში.
ეკა ლემონჯავა, ჟურნალი სარკე