შეყვარებულის გათხოვების გამო დატრიალებული ტრაგედია
1 994 ნახვა
"მის გარეშე ჩემს სიცოცხლეს აზრი აღარ აქვს! აღარ შემიძლია სიცოცხლე გავაგრძელო! მიყვარს, მიყვარს, მიყვარს, მიყვარს უზომოდ... ბოდიშს გიხდით ყველას ჩემი ასეთი საქციელის გამო. ვინც მიყვარდა, გათხოვდა, ჩემი აღარ არის, სუსტი ნებისყოფის აღმოვჩნდი...", – ამ წერილით დაემშვიდობა ახალგაზრდა, 28 წლის თბილისელი კაცი ოჯახსა და ახლობლებს, შევიდა საძინებელ ოთახში, ჭაღზე მავთული ჩამოკიდა და სიცოცხლეზე უარი თქვა. მიზეზი მისი საყვარელი გოგონას გათხოვება აღმოჩნდა. გავრცელებული ინფორმაციით, იმ გოგონას ოჯახი მეორე დღესვე, ამ ტრაგედიის გახმაურებისთანავე დაენგრა.
"სარკემ" გარდაცვლილის დედისგან შეიტყო, რომ მის ვაჟსა თვითმკვლელობის მცდელობა ადრეც, დაახლოებით 3 წლის წინ, ჰქონია. მაშინ მიზეზი სხვა იყო – ბანკის ვალი ჰქონდა. მაშინ ბიჭი მეგობრებმა გადაარჩინეს. გარდაცვლილი ახალგაზრდის დედამ იმ ტრაგედიის შესახებ გვიამბო, რაც მათ ოჯახს დაატყდა თავს. მისივე თხოვნით, ვინაობას ანონიმურად ვტოვებთ.
– პირველ რიგში, თქვენს ტკივილს ვიზიარებთ. გმადლობთ, რომ ინტერვიუზე დაგვთანხმდით. შეგიძლიათ, გაიხსენოთ, რა მოხდა იმ დღეს?
– სამსახურში ვიყავი, როცა ჩემთან ქმარი მოვიდა და მითხრა, რომ ბავშვი ძალიან ცუდად იყო და სახლში უნდა მივსულიყავი. მეუღლეს ტვინის ტრავმა აქვს გადატანილი და ნორმალურად ვერ ამიხსნა, რა ხდებოდა. სახლში მისულს მეზობლები დამხვდნენ, ჩემს შვილს გულზე მასაჟებს უკეთებდნენ და ხელოვნურ სუნთქვას უტარებდნენ. ჩემი ბიჭი სულ მთლად გალურჯებული იყო, ყელზე კი ნაჭდევი ჰქონდა. ძალიან მალე მოვიდა სასწრაფო სამედიცინო დახმარების ბრიგადა, მაგრამ ვერ უშველეს, უკვე გვიანი იყო. რა მოხდა, ბოლომდე ჩვენც ვერ გავრკვეულვართ.
– დადგენილია, რომ თქვენმა ვაჟმა თავი მოიკლა?
– სამწუხაროდ, კი.
– იმ დროს სახლში ვინ იყო?
– ჩემი მეუღლე და ვაჟი იყვნენ, სოფელში წასასვლელად ემზადებოდნენ, საგაზაფხულო სამუშაოები უნდა ჩაეტარებინათ. რა მოხდა, რამ გადაუტრიალა გონება და ჭკუა, ევრ გეტყვით. ჩემი შვილი სოფელში მუდმივად ბებია–ბაბუას ეხმარებოდა.
– გარდაცვლილი შვილი პირველი თქვენმა ქმარმა ნახა?
– დიახ. დაუძახა, ხმა რომ არ გასცა, საძინებელ ოთახში შევიდა და ასეთ მდგომარეობაში იპოვა. ჭაღთან ჰქონდა რაღაც სიმის მაგვარი ჩამოკიდებული და იმით ჩამოიხრჩო თავი. ჩემი ვარაუდით, საძილე არტერია გადაეჭრა, თორემ შეიძლებოდა გადარჩენილიყო... ჩემმა ქმარმა მეზობლებს დაუძახა, სასწრაფოში დარეკა და შემდეგ ჩემთან სამსახურში წამოვიდა. ისეთი შეშინებული თვალები და სახე ჰქონდა, მაშინვე მივხვდი, რომ რაღაც ხდებოდა.
ჩემი შვილი ძალიან თბილი, მოსიყვარულე, მგრძნობიარე ბიჭი იყო, უსამართლობას ვერ იტანდა. ამ მძიმე ცხოვრებას ვერ ეგუებოდა და ალბათ ამან აიძულა, ასე მოქცეულიყო. გაექცა კიდეც ამ ცხოვრებას.
– ბოლო დროს ეტყობოდა, რომ ფსიქოლოგიურად უჭირდა?
– არაფერი ეტყობოდა, ვერც დეპრესიას ვამჩნევდი, ყოველთვის ყველასთან კარგი ურთიერთობა ჰქონდა. გახსნილი იყო. ყველგან სიარული უყვარდა, ჩაკეტილი, დაღონებული არ ყოფილა. არც უხასიათობა შემიმჩნევია. თვითმკვლელობის მცდელობა ადრეც ჰქონდა, დაახლოებით 3 წლის წინ, სახლის სარდაფში. მიზეზი ბანკის ვალი, საკმაოდ სოლიდური თანხა იყო. იმ ფაქტის შემდეგ ამ თემაზე აღარ ვსაუბრობდით. ვცდილობდი, ეს პრობლემა მისთვის ამეცილებინა და ბანკის ვალს დღემდე მთლიანად მე ვიხდი.
– მაშინ როგორ გადაარჩინეთ სიკვდილს?
– ძმაკაცებმა გადაარჩინეს. ეს ისეთი თემა იყო, აღარც გვილაპარაკია. ხომ გითხარით, ძალიან მგრძნობიარე იყო. საყვედურზე ხომ შეიძლებოდა, შემპასუხებოდა, მაგრამ პასუხს არასოდეს მიბრუნებდა, არც თავს გაიმართლებდა.
– თვითმკვლელობა რომ სცადა, ფსიქოლოგთან არ მიიყვანეთ, მკურნალობა არ სცადეთ?
– არა, არ მყოლია. პირველად სესხი 3 500 ლარი გამოიტანა. ეკონომიკურზე, მესამე კურსზე სწავლობდა. ამ თანხით სწავლის საფასური გადაიხადა. ცოტა ოჯახს მოახმარა, ცოტა – საკუთარ თავს. როცა თანხის გადახდა ვერ შეძლო, შერცხვა და ეს ფაქტი, რომ ვერ იხდიდა, დამალა. ბანკის წესი კი, მოგეხსენებათ, როგორია, გადაცდენაზე ყოველდღიური პროცენტიც კი რამხელაა. სამი თვის განმავლობაში პროცენტი პროცენტზე ირიცხებოდა და, საბოლოო ჯამში, საკმაოდ სოლიდურ თანხამდე ავიდა.
– რას საქმიანობდა თქვენი ვაჟი?
– მამამისთან ერთად მშენებლობაზე მუშაობდა, არანაირ სამსახურს არ თაკილობდა. ჩვენი უბედურებაც ეს არის, რომ დღევანდელი ახალგაზრდები სამსახურს ვერ შოულობენ, საზოგადოებაში თავს ვერ იმკვიდრებენ. ინსტიტუტს ამთავრებენ და უმუშევრები არიან.
– არასოდეს გიფიქრიათ, რომ თვითმკვლელობის მცდელობა ისევ ექნებოდა?
– რა თქმა უნდა, არა. როგორც გითხარით, ძალიან თბილი, მოსიყვარულე ბიჭი იყო. არასდროს არავის აწყენინებდა, ყველაფერს იუმორით უყურებდა. მისი ეს გაჭირვება მთელმა სამეგობრომ, სამეზობლომ, მთელმა რაიონმა გულთან ახლოს მიიტანა... მეგობრებიც ჩემსავით გაოგნებულები არიან, კითხვაზე "რატომ?" პასუხი არავის აქვს. ჩემი აზრით, ის გაჭირვება და რთული პერიოდი, რაც მხოლოდ ჩემმა ოჯახმა კი არა, თითქმის მთელმა საქართველომ გამოიარა, მის გონებაშიც დაილექა.
– როგორც გავიგეთ, თვითმკვლელობის წინ წერილი დატოვა.
– კი, დატოვა. გვიბოდიშებს, უნებისყოფო გამოვდექი, ამ ცხოვრებას ვერ გავუძელი, მაგრამ ჩემს სიკვდილში არავის ვადანაშაულებო. ის წერილი გამოძიებამ წაიღო.
– ამჯერად კონკრეტული მიზეზი რა იყო, იცით?
– ვიღაც გოგო უყვარდა, ის სხვა ბიჭზე გათხოვდა, თან – სამეგობრო წრეში. ჩემი შვილის მგრძნობიარე სულმა ეს ვერ აიტანა. იმ გოგონას კი, სამწუხაროდ, ამ ფაქტის შემდეგ მეორე დღესვე დაენგრა ოჯახი. ჩემი შვილის თვითმკვლელობის შემდეგ ვერც ერთმა გაიხარა.
– თქვენი შვილი და ის გოგონა დიდი ხანი იყვნენ შეყვარებულები?
– არა.
– იცნობთ იმ გოგონას?
– არა, მაგრამ ჩემი შვილი იმ გოგოთი აღფრთოვანებული იყო, უყვარდა, გადაწყვეტილი ჰქონდა მისი ცოლად მოყვანა. ჩვენც საქორწილოდ ვემზადებოდით, ის კი სხვას გაჰყვა ცოლად. ამ საქციელით ჩემი შვილი ძალიან შეურაცხყოფილი დარჩა.
– ამ ტრეგედიის შემდეგ ის გოგონა ნახეთ?
– დიახ, სამძიმარზე იყო, მაგრამ არ დავლაპარაკებივარ, რა უნდა მეთქვა? სოციალურ ქსელში ჩემი შვილის ნაჩუქარი ყვავილების სურათი უდევს... ჩემდა სამწუხაროდ, იმ გოგოსაც ოჯახი დაენგრა, ეს ჩემთვის შეღავათი არ არის. წინა დღის გათხოვილი მეორე დღეს უკან გამოუშვეს. რადგანაც ჩვენი სიყვარულის გამო იმ ადამიანმა თავი მოიკლა, ჩვენ ბედნიერები ვერ ვიქნებითო, ქმარს უთქვამს და გამოუშვია ის გოგო. რამდენადაც ვიცი, ის ბიჭი ჩემი შვილის სამეგობროსთან ასე თვენახევრის დაახლოებული იყო.
– ესე იგი თქვენს ვაჟს ცალმხრივად უყვარდა?
– არ ვიცი. ის გოგო დედისერთაა, შეიძლება ვერ მიხვდა, ვერ შეიცნო, ვერ აღიქვა ამის მგრძნობიარე გული. დედისერთა გოგონები ცოტა განებივრებულები, სხვანაირი გაზრდილები არიან და ნაკლებად შეუძლიათ სხვის სულში ჩაწვდომა.
– თვითმკვლელობის დღეს ან წინა საღამოს თქვენი შვილისთვის საეჭვო არაფერი შეგიმჩნევიათ?
– საერთოდ არაფერი. კარგ ხასიათზე იყო, თონის პური ამოიტანა, საჭმელი ჭამა და 10–15 წუთში ეს გადაწყვეტილება მიიღო. ექსპერტიზის პასუხები ძალიან მაინტერესებს, შეიძლება ჯანმრთელობასთან დაკავშირებითაც ჰქონდა პრობლემები და არ ამბობდა. ფსიქიკური პრობლემები არ ჰქონია, ნორმალურად აზროვნებდა, არც არასდროს ჰქონია ფსიქიკური აშლილობა.
– როგორც ვიცი, კიდევ ორი შვილი გყავთ.
– დიახ, ვაჟი და ქალიშვილი. არასდროს ვიტყვი, რომ ორი შვილი დამრჩა და ის მკვდარია, მე ისევ სამი შვილი მყავს! ეს ჩემი გაუსაძლისი ტკივილია, მიათმაგდება და მიასმაგდება ეს ტკივილი, რადგან ძალიან მოსიყვარულე და თბილი შვილი იყო, არასდროს ჩხუბობდა, სიტყვა არასდროს შეუბრუნებია, ფაქიზი სულის პატრონი იყო.
ეკა ლემონჯავა, ჟურნალი სარკე
"სარკემ" გარდაცვლილის დედისგან შეიტყო, რომ მის ვაჟსა თვითმკვლელობის მცდელობა ადრეც, დაახლოებით 3 წლის წინ, ჰქონია. მაშინ მიზეზი სხვა იყო – ბანკის ვალი ჰქონდა. მაშინ ბიჭი მეგობრებმა გადაარჩინეს. გარდაცვლილი ახალგაზრდის დედამ იმ ტრაგედიის შესახებ გვიამბო, რაც მათ ოჯახს დაატყდა თავს. მისივე თხოვნით, ვინაობას ანონიმურად ვტოვებთ.
– პირველ რიგში, თქვენს ტკივილს ვიზიარებთ. გმადლობთ, რომ ინტერვიუზე დაგვთანხმდით. შეგიძლიათ, გაიხსენოთ, რა მოხდა იმ დღეს?
– სამსახურში ვიყავი, როცა ჩემთან ქმარი მოვიდა და მითხრა, რომ ბავშვი ძალიან ცუდად იყო და სახლში უნდა მივსულიყავი. მეუღლეს ტვინის ტრავმა აქვს გადატანილი და ნორმალურად ვერ ამიხსნა, რა ხდებოდა. სახლში მისულს მეზობლები დამხვდნენ, ჩემს შვილს გულზე მასაჟებს უკეთებდნენ და ხელოვნურ სუნთქვას უტარებდნენ. ჩემი ბიჭი სულ მთლად გალურჯებული იყო, ყელზე კი ნაჭდევი ჰქონდა. ძალიან მალე მოვიდა სასწრაფო სამედიცინო დახმარების ბრიგადა, მაგრამ ვერ უშველეს, უკვე გვიანი იყო. რა მოხდა, ბოლომდე ჩვენც ვერ გავრკვეულვართ.
– დადგენილია, რომ თქვენმა ვაჟმა თავი მოიკლა?
– სამწუხაროდ, კი.
– იმ დროს სახლში ვინ იყო?
– ჩემი მეუღლე და ვაჟი იყვნენ, სოფელში წასასვლელად ემზადებოდნენ, საგაზაფხულო სამუშაოები უნდა ჩაეტარებინათ. რა მოხდა, რამ გადაუტრიალა გონება და ჭკუა, ევრ გეტყვით. ჩემი შვილი სოფელში მუდმივად ბებია–ბაბუას ეხმარებოდა.
– გარდაცვლილი შვილი პირველი თქვენმა ქმარმა ნახა?
– დიახ. დაუძახა, ხმა რომ არ გასცა, საძინებელ ოთახში შევიდა და ასეთ მდგომარეობაში იპოვა. ჭაღთან ჰქონდა რაღაც სიმის მაგვარი ჩამოკიდებული და იმით ჩამოიხრჩო თავი. ჩემი ვარაუდით, საძილე არტერია გადაეჭრა, თორემ შეიძლებოდა გადარჩენილიყო... ჩემმა ქმარმა მეზობლებს დაუძახა, სასწრაფოში დარეკა და შემდეგ ჩემთან სამსახურში წამოვიდა. ისეთი შეშინებული თვალები და სახე ჰქონდა, მაშინვე მივხვდი, რომ რაღაც ხდებოდა.
ჩემი შვილი ძალიან თბილი, მოსიყვარულე, მგრძნობიარე ბიჭი იყო, უსამართლობას ვერ იტანდა. ამ მძიმე ცხოვრებას ვერ ეგუებოდა და ალბათ ამან აიძულა, ასე მოქცეულიყო. გაექცა კიდეც ამ ცხოვრებას.
– ბოლო დროს ეტყობოდა, რომ ფსიქოლოგიურად უჭირდა?
– არაფერი ეტყობოდა, ვერც დეპრესიას ვამჩნევდი, ყოველთვის ყველასთან კარგი ურთიერთობა ჰქონდა. გახსნილი იყო. ყველგან სიარული უყვარდა, ჩაკეტილი, დაღონებული არ ყოფილა. არც უხასიათობა შემიმჩნევია. თვითმკვლელობის მცდელობა ადრეც ჰქონდა, დაახლოებით 3 წლის წინ, სახლის სარდაფში. მიზეზი ბანკის ვალი, საკმაოდ სოლიდური თანხა იყო. იმ ფაქტის შემდეგ ამ თემაზე აღარ ვსაუბრობდით. ვცდილობდი, ეს პრობლემა მისთვის ამეცილებინა და ბანკის ვალს დღემდე მთლიანად მე ვიხდი.
– მაშინ როგორ გადაარჩინეთ სიკვდილს?
– ძმაკაცებმა გადაარჩინეს. ეს ისეთი თემა იყო, აღარც გვილაპარაკია. ხომ გითხარით, ძალიან მგრძნობიარე იყო. საყვედურზე ხომ შეიძლებოდა, შემპასუხებოდა, მაგრამ პასუხს არასოდეს მიბრუნებდა, არც თავს გაიმართლებდა.
– თვითმკვლელობა რომ სცადა, ფსიქოლოგთან არ მიიყვანეთ, მკურნალობა არ სცადეთ?
– არა, არ მყოლია. პირველად სესხი 3 500 ლარი გამოიტანა. ეკონომიკურზე, მესამე კურსზე სწავლობდა. ამ თანხით სწავლის საფასური გადაიხადა. ცოტა ოჯახს მოახმარა, ცოტა – საკუთარ თავს. როცა თანხის გადახდა ვერ შეძლო, შერცხვა და ეს ფაქტი, რომ ვერ იხდიდა, დამალა. ბანკის წესი კი, მოგეხსენებათ, როგორია, გადაცდენაზე ყოველდღიური პროცენტიც კი რამხელაა. სამი თვის განმავლობაში პროცენტი პროცენტზე ირიცხებოდა და, საბოლოო ჯამში, საკმაოდ სოლიდურ თანხამდე ავიდა.
– რას საქმიანობდა თქვენი ვაჟი?
– მამამისთან ერთად მშენებლობაზე მუშაობდა, არანაირ სამსახურს არ თაკილობდა. ჩვენი უბედურებაც ეს არის, რომ დღევანდელი ახალგაზრდები სამსახურს ვერ შოულობენ, საზოგადოებაში თავს ვერ იმკვიდრებენ. ინსტიტუტს ამთავრებენ და უმუშევრები არიან.
– არასოდეს გიფიქრიათ, რომ თვითმკვლელობის მცდელობა ისევ ექნებოდა?
– რა თქმა უნდა, არა. როგორც გითხარით, ძალიან თბილი, მოსიყვარულე ბიჭი იყო. არასდროს არავის აწყენინებდა, ყველაფერს იუმორით უყურებდა. მისი ეს გაჭირვება მთელმა სამეგობრომ, სამეზობლომ, მთელმა რაიონმა გულთან ახლოს მიიტანა... მეგობრებიც ჩემსავით გაოგნებულები არიან, კითხვაზე "რატომ?" პასუხი არავის აქვს. ჩემი აზრით, ის გაჭირვება და რთული პერიოდი, რაც მხოლოდ ჩემმა ოჯახმა კი არა, თითქმის მთელმა საქართველომ გამოიარა, მის გონებაშიც დაილექა.
– როგორც გავიგეთ, თვითმკვლელობის წინ წერილი დატოვა.
– კი, დატოვა. გვიბოდიშებს, უნებისყოფო გამოვდექი, ამ ცხოვრებას ვერ გავუძელი, მაგრამ ჩემს სიკვდილში არავის ვადანაშაულებო. ის წერილი გამოძიებამ წაიღო.
– ამჯერად კონკრეტული მიზეზი რა იყო, იცით?
– ვიღაც გოგო უყვარდა, ის სხვა ბიჭზე გათხოვდა, თან – სამეგობრო წრეში. ჩემი შვილის მგრძნობიარე სულმა ეს ვერ აიტანა. იმ გოგონას კი, სამწუხაროდ, ამ ფაქტის შემდეგ მეორე დღესვე დაენგრა ოჯახი. ჩემი შვილის თვითმკვლელობის შემდეგ ვერც ერთმა გაიხარა.
– თქვენი შვილი და ის გოგონა დიდი ხანი იყვნენ შეყვარებულები?
– არა.
– იცნობთ იმ გოგონას?
– არა, მაგრამ ჩემი შვილი იმ გოგოთი აღფრთოვანებული იყო, უყვარდა, გადაწყვეტილი ჰქონდა მისი ცოლად მოყვანა. ჩვენც საქორწილოდ ვემზადებოდით, ის კი სხვას გაჰყვა ცოლად. ამ საქციელით ჩემი შვილი ძალიან შეურაცხყოფილი დარჩა.
– ამ ტრეგედიის შემდეგ ის გოგონა ნახეთ?
– დიახ, სამძიმარზე იყო, მაგრამ არ დავლაპარაკებივარ, რა უნდა მეთქვა? სოციალურ ქსელში ჩემი შვილის ნაჩუქარი ყვავილების სურათი უდევს... ჩემდა სამწუხაროდ, იმ გოგოსაც ოჯახი დაენგრა, ეს ჩემთვის შეღავათი არ არის. წინა დღის გათხოვილი მეორე დღეს უკან გამოუშვეს. რადგანაც ჩვენი სიყვარულის გამო იმ ადამიანმა თავი მოიკლა, ჩვენ ბედნიერები ვერ ვიქნებითო, ქმარს უთქვამს და გამოუშვია ის გოგო. რამდენადაც ვიცი, ის ბიჭი ჩემი შვილის სამეგობროსთან ასე თვენახევრის დაახლოებული იყო.
– ესე იგი თქვენს ვაჟს ცალმხრივად უყვარდა?
– არ ვიცი. ის გოგო დედისერთაა, შეიძლება ვერ მიხვდა, ვერ შეიცნო, ვერ აღიქვა ამის მგრძნობიარე გული. დედისერთა გოგონები ცოტა განებივრებულები, სხვანაირი გაზრდილები არიან და ნაკლებად შეუძლიათ სხვის სულში ჩაწვდომა.
– თვითმკვლელობის დღეს ან წინა საღამოს თქვენი შვილისთვის საეჭვო არაფერი შეგიმჩნევიათ?
– საერთოდ არაფერი. კარგ ხასიათზე იყო, თონის პური ამოიტანა, საჭმელი ჭამა და 10–15 წუთში ეს გადაწყვეტილება მიიღო. ექსპერტიზის პასუხები ძალიან მაინტერესებს, შეიძლება ჯანმრთელობასთან დაკავშირებითაც ჰქონდა პრობლემები და არ ამბობდა. ფსიქიკური პრობლემები არ ჰქონია, ნორმალურად აზროვნებდა, არც არასდროს ჰქონია ფსიქიკური აშლილობა.
– როგორც ვიცი, კიდევ ორი შვილი გყავთ.
– დიახ, ვაჟი და ქალიშვილი. არასდროს ვიტყვი, რომ ორი შვილი დამრჩა და ის მკვდარია, მე ისევ სამი შვილი მყავს! ეს ჩემი გაუსაძლისი ტკივილია, მიათმაგდება და მიასმაგდება ეს ტკივილი, რადგან ძალიან მოსიყვარულე და თბილი შვილი იყო, არასდროს ჩხუბობდა, სიტყვა არასდროს შეუბრუნებია, ფაქიზი სულის პატრონი იყო.
ეკა ლემონჯავა, ჟურნალი სარკე
