ნიტა ლომიძე სიმღერას ნატო მეტონიძესთან სწავლობს

ნიკა ლომიძისა და თეა გობეჯიშვილის შვილი ნიტა ლომიძე 10 წლისაა და V კლასის მოსწავლეა. მის ''ანგარიშზე''სამი ფილმია - ''ანო და ვანოს თავგადასავალი'', ''ცელქი ბავშვები''და ''ლურჯი ფრინველი''. ასევე ორი სპექტაკლი: ''მუსიკის ჰანგები''და ''ლურჯი ფრინველი''.
მათემატიკაში ემზადება, ტანვარჯიშზე 4 წლიდან ყოველდღე დადის, ხოლო შაბათ-კვირას, ტანვარჯიშის შემდეგ, დედასთან სტუდიაში მიდის და ცეკვას სწავლობს. საკმაოდ დატვირთული დღის რეჟიმი აქვს. თავისუფალი დრო თითქმის არ რჩება. ნიტა საკმაოდ ჩამოყალიბებულად გვესაუბრა თავის როლებზე, დღის რეჟიმსა და სამომავლო გეგმებზე...

- ნიტა, ტანვარჯიშისა და ცეკვის გარდა, სიმღერაც გიყვარს...
- დიახ, თეატრში სპექტაკლ ''მუსიკის ჰანგებში''ვმონაწილეობდი. ახლა გადის სპექტაკლი ''ლურჯი ფრინველი''. ''მუსიკის ჰანგებში''მონაწილეობა ძალიან მომეწონა. მაშინ 6 წლის ვიყავი. ჩემთვის დიდი სიამოვნებაა ცნობილ მსახიობებთან ერთად თამაში, ფილმშიც და სპექტაკლებშიც.
- სანამ ''მუსიკის ჰანგები''დაიდგმებოდა, ფილმი ნანახი გქონდა?
- არა. ''მუსიკის ჰანგების''სპექტაკლები რომ დაიწყო, ფილმი მერე ვნახე. ''ლურჯი ფრინველიც''მაქვს ნანახი.
- ახლა მუსიკისა და დრამის თეატრის რეპერტუარში მხოლოდ ''ლურჯი ფრინველია''. შენი მონაწილეობა როგორ გადაწყდა?
- მამიკო და დედიკო დოის ძალიან ახლო მეგობრები არიან. ''მუსიკის ჰანგებში''რომ მიმიწვია, ძალიან გამიხარდა. მეორედ ეს მაშინ მოხდა, როცა ის ერთ საღამოს გვესტუმრა. მაშინ თქვა, რომ ''ლურჯი ფრინველის''გადაღებას აპირებდა. მინდა, ნიტა და ანდრია გაბრიჩიძე მთავარ როლებში იყვნენო. 3-4 დღის შემდეგ გავიგე, რომ მიწვევდა და გავგიჟდი, ემოცია ძალიან დიდი იყო (იღიმის). მანამდე ანდრიას არ ვიცნობდი, ფილმის გადაღება რომ დაიგეგმა, ერთმანეთი მაშინ გავიცანით. ანდრიას უყვარს სიმღერა, კარგი ბიჭია.
- სპექტაკლში რომელი ეპიზოდი მოგწონს ყველაზე მეტად?
- ყველა, მაგრამ განსაკუთრებით ''ომი''და ''ნეტარება''. ომი ძალიან ემოციურია, ბავშვებს ეშინიათ, ადგილზე ხტებიან ხოლმე. ნეტარებაზე ყველა ამბობს, რა კარგია, რა კარგიაო.
- ფილმ ''ლურჯ ფრინველს''რამდენ ხანს იღებდით?
- ფილმი თითქმის ერთ თვეში გადაიღეს, სპექტაკლი კი 12 დღეში წარმოადგინეს. სპექტაკლის ჩაბარების წინა დღე ყველაზე რთული იყო. იმ დღეს დოიმ რამდენიმე სცენა დადგა. ისე სწრაფად გააკეთა ყველაფერი, წარმოუდგენელი იყო (იღიმის).
- დადიხარ სიმღერაზე?
- სამი წელი დავდიოდი, ალბათ, წელს კიდევ მივალ.
- ვინ იყო შენი პედაგოგი?
- ნატო მეტონიძე. ის ჩვენთან სტუმრად დადიოდა და ბავშვობიდან ვიცნობ. სპექტაკლის დროს მასთან და ბატონ რეზო ჩხიკვიშვილთან თამაში ძალიან მომწონდა. სახლში დავდივარ და ვმღერი ხოლმე. უმეტესად ესენია სიმღერები სპექტაკლებიდან. ის მელოდიები სულ ყურში ჩამესმის (იღიმის).
- რა მუსიკას უსმენ?
- თავიდან მუსიკის დიდი მოყვარული არ ვიყავი. ნატო მეტონიძესთან სიმღერაზე სიარული რომ დავიწყე, მას შემდეგ უფრო შემიყვარდა. ინტერნეტში ვეძებ მელოდიებს, სპექტაკლების მუსიკას და უფრო მეტად ინგლისურად ვუსმენ. მინდა, ყველა ინსტრუმენტზეც ვუკრავდე. ფორტეპიანო და ვიოლინო ის ინსტრუმენტებია, რომლებზეც დაკვრა ყველაზე მეტად მინდა ვიცოდე.
- ნიტა, ფილმში გადაღებისას უფრო ღელავ თუ სპექტაკლების დროს?
- ვნერვიულობ, მაგრამ ცოტას. პრემიერის დროს განსაკუთრებით ვღელავ, მაგრამ შემდეგ უკვე ვეჩვევი ყველაფერს. პრემიერის შემდეგ ათ დღეში, ან ერთი თვის შემდეგაც, კულისებში რომ ვდგავარ, ტექსტებს ვიმეორებ. სცენების მიხედვით მახსენდება ყველაფერი. ტანვარჯიშზე რომ შევედი, პირველივე დღიდან ვიმახსოვრებდი მოძრაობებს და ეს ძალიან დამეხმარა მსახიობობისას. ჩემთვის ძნელი არ არის რამის დამახსოვრება. როცა ერთ ფრაზას ვამბობ, მაშინვე მეორე მადგება პირზე, ამიტომ არაფერი გვეშლება. მომწონს, როცა მიყურებენ, ვფიქრობ, რომ მაყურებელთან ერთად ვთამაშობ. განსაკუთრებით მიყვარს, თეატრში ბავშვები რომ მოდიან, მათ ძალიან მოსწონთ ''ლურჯი ფრინველი''.
თეატრში ყველა ძალიან მიყვარს. საგრიმიოროში მათთან ერთად ყოფნა მიხარია. მსახიობები სპექტაკლამდე რამდენიმე საათით ადრე მოდიან, რთულ გრიმს იკეთებენ. კოსტიუმებს რომ ვიცვამთ, ძალიან ვხალისობთ. ვმღერით, ვცეკვავთ და ეს ხელს ძალიან გვიწყობს იმაში, რომ გავმხნევდეთ და სცენაზე უშიშრად გავიდეთ.
- კინო უფრო მოგწონს თუ თეატრი?
- ორივეზე ვგიჟდები. ვერც ერთზე უარს ვერ ვიტყვი.
- სკოლაში როგორი მოსწავლე ხარ?
- ძირითადად მაქვს 8, 9, 10. იმედია, ამაზე დაბალი ქულები არ მექნება (იღიმის). ანბანი სკოლაში შესვლის დროს ვისწავლე. ყველაზე მეტად მომწონს მათემატიკა და რუსული. დიდი ხანია რუსულად ვლაპა რაკობ. მულტფილმებს რუსულად გახმოვანებულს ვუყურებ, ქართულად ნათარგმნს - არა. მესამე წელია, ინგლისურს ვსწავლობ, მაგრამ რუსული უფრო კარგად ვიცი და მიადვილდება. ჩემი ძმა 21 წლისაა და ძალიან მეხმარება ყველაფერში. არც ტანვარჯიშის დროს და არც სპექტაკლების წინ არ ვღელავ ისე, როგორც სკოლაში, როცა შემაჯამებელი საკონტროლოები გვაქვს ხოლმე. ჩემს თავში მაშინ საშინელება იწყება.
- ნიკას უფრო ჰგავხარ თუ თეას?
- ამბობენ, რომ ორივეს ვგავარ, როგორც ხასიათით, ისე გარეგნულად. გარეგნულად, მე მგონი, უფრო დედიკოს ვგავარ.
- ნიტა, პროფესია უკვე არჩეული გაქვს?
- ძალიან დიდი ხანია ვფიქრობ, მაგრამ ვერ გადავწყვიტე (იღიმის). მსახიობობაც მინდა, შეიძლება, ექიმიც გამოვიდე - სტომატოლოგობა მომწონს.
- კბილის ექიმთან არ გიტირია?
- არ მიტირია. ძალიან კარგი კბილის ექიმი მყავს, ისე მიკეთებს ყველაფერს, ვერაფერს ვიგებ. სკოლას რომ დავამთავრებ, მერე გადავწყვეტ.
- დედა როგორი პედაგოგია?
- ყველას დაწვრილებით და ძალიან კარგად ასწავლის ყველაფერს. ნაზია და ყველას ეფერება (იღიმის). ცეკვიდან რომ მოვდივარ, ილეთები ტვინში რომ ჩამიჯდეს, სახლში ვცეკვავ.
- გამორჩეულად რომელი ცეკვა მოგწონს?
- ლათინურ-ამერიკული ცეკვები, ჯაივი, ჩაჩაჩა, ჰიპ-პოპი. ეს სამი ვისწავლე და ყველაზე მეტად მიყვარს. შემდეგში სხვებსაც რომ ვისწავლი, შეიძლება, სხვა რომელიმე კიდევ შემიყვარდეს.
- ერთ ფილმში გადაღების დროს თმაც შეგიღებეს, ხომ?
- დიახ, ''ცელქი ბავშვების''გადაღებისას შემიღებეს. მოვარდისფრო-მოწითალო თმა უნდა მქონოდა, მაგრამ ''რიჟა''გამოვიდა. ლამაზი იყო, მომწონდა. საღებავი ცოტა კიდევ მაქვს შერჩენილი, ჯერ არ გადასულა.
- გრძელი თმა მოგწონს?
- ზამთარში კი, მაგრამ ზაფხულში გრძელ თმას ვერ ვუძლებ. მე და დედამ გადავწყვიტეთ, მოკლედ შევიჭრა. ვერ ვიჭრი იმიტომაც, რომ ტანვარჯიშზე სულ შეკრულს, ''შპილკებით''ზევით აწეულსა და გადაწეულს უნდა ვატარებდე. თმაზე იმდენი ჯართი მიკეთია, მაგნიტი რომ მომიახლოვდეს, მიმიკრავს (იცინის).
- ტანვარჯიშზე სად დადიხარ?
- ტანვარჯიშის ფედერაციაში. იქ ორი დარბაზია, სპორტული და მხატვრული. მე მხატვრულზე დავდივარ. პირველად რომ შევედი დარბაზში, გავიხედ-გამოვიხედე, ხალიჩაზე იდგნენ ბავშვები, რომლებიც ლენტებითა და სხვადასხვა საგნით ვარჯიშობდნენ. პირველი, ვისაც თვალი ''წამო-ვკარი'', ლენტებით ვარჯიშობდა და მაშინვე ვთქვი, ''მინდა!''მეგონა, თავიდანვე მეც ასე ვიქნებოდი, მაგრამ ჯერ კიდევ არ მიჭირავს ეს ლენტი (იცინის). პირველ წელს ტესტებია, შემდეგ მუსიკის ქვეშ უსაგნო ვარჯიში იწყება, ამას სხვა ეტაპები მოჰყვება, ლენტით გამოსვლის შესაძლებლობა მხოლოდ მომავალ წელს მექნება (იღიმის).

ანა კალანდაძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''