გია ჯაჯანიძეს ცეკვავენ ვარსკვლავების" პირველი შოუს შემდეგ სასწრაფო დასჭირდა
1 975 ნახვა
როგორც ცნობილია, "ცეკვავენ ვარსკვლავების" მეოთხე სეზონში ფსიქოლოგი გია ჯაჯანიძე მონაწილეობს. ის აქტიური და მრავალმხრივი ადამიანია და უნდა, რომ თავი ამ ამპლუაშიც მოსინჯოს. თუმცა, ცეკვამ მას კიდევ სხვა იდეებიც გაუჩინა, რაც "ამბები.გე"-ს ექსკლუზიურად გაუმხილა.
- 52 წლის ისე გავხდი, რომ არ მიცეკვია, წარმოიდგინეთ, არც საკუთარ ქორწილში, არც დაბადების დღეზე, კლუბში. პირველად ამ შოუში ვიცეკვე და პირველივე შოუს შემდეგ პირველად გამოვიძახე სასწრაფო დახმარება.
- რა დაგემართა?
- შოუს შემდეგ სახლში რომ მივედი, წამოვწექი და მივხვდი, რომ ვეღარ ვინძრეოდი, - გამიკავდა ფეხები, ხელები, ზურგი და ზოგადად გავშეშდი...
- ალბათ, კუნთები ძალიან დაგეღალა...
- კუნთები და მთელი სხეული ალბათ, "გაოცებული" და "გაშტერებული" იყო, ამდენს რომ დავხტოდი... მოკლედ, ეს ბებერი ძვლები არ იცით, რა დღეში მქონდა...
- სასწრაფო დახმარების ექიმებმა რა გითხრეს?
- წნევა გამისინჯეს, კარდიოგრამაც გადამიღეს, რომელმაც საგანგაშო არაფერი აჩვენა. კარგი ექიმები იყვნენ, მეუბნებოდნენ, რა კარგად იცეკვე, ეს როგორ შეძელიო. როგორც კი ეს გავიგე, წამოვხტი და იმ ცეკვის ილეთებს ვაჩვენებდი, სიცილით დაიხოცნენ. როგორც ჩანს, ექიმები რომ დავინახე, ყველაფერმა გამიარა.
- ე.ი. შენთვის ცეკვა "მოწოდება" ყოფილა...
- ძალიან არ მინდა, რომ მოვკვდე. ადამიანი სიბერეში რომ შედის, ყველაფერი უნდება... იცით, რატომ ვგრძნობ ასაკს? გადავიღალე. არ გაჩერდა ჩემი გონება, სულ რაღაც იდეების განხორციელებასა და ამბებში ვარ. ახლა უკვე სხეულსაც ვერჩი, მაგრამ მიუხედავად ამისა, გადავწყვიტე, რომ ცეკვას თავს არ დავანებებ. იმდენად შემიყვარდა ეს ყველაფერი, თან, იდეალური მეწყვილე მყავს, ანი ჯაჯანიძე, არაჩვეულებრივი გოგოა. ამასთან, გადაწყვეტილი მაქვს, საქართველოში ცეკვის დღესასწაული დავაწესო. ამ ყველაფერს ისეთ ორგანიზებას გავუწევ, არ იცით. დიახ, ერთ-ერთ დღეს ყველას ქუჩაში გამოვიყვან, რომ იცეკვონ. ამას ისეთი საფუძველი უნდა ჩვუყარო, ბოლოს ჯოხითაც რომ დავდიოდე, მაინც ვიცეკვებ.
- დღეს რას გვიპირებ, გული რითი
უნდა "გაგვიხეთქო?"
- ძალიან საინტერესო ცეკვას ვამზადებ ფილმიდან - "პროფესიონალი". ეს იქნება ნაწყვეტი ამ ნამუშევრიდან და პარალელურად ჟიურის სურპრიზსაც ვუმზადებ. მოკლედ, ჩემს რაღაც შოუებს დავდგამ, მაგრამ წინასწარ ამ სიურპრიზებზე არაფერს ვამბობ... სულ მეცადინეობაში ვარ, სიზმარშიც კი ვცეკვავ და ძილში ჩემი ფეხების მოძრაობა მაღვიძებს.
- გია, წამლები ყოველი შემთხვევისთვის მაინც მიიღე, ასე ყველაფერს ნუ მიუშვებ...
- კი, "კორსიზი" სულ თან დამაქვს (სიცილით ამბობს)... რაც შეეხება ჩემს კონკურენტებს: გეტვით, რომ დიდი ამბებია ჩვენ შორის. ხომ ვსხედვართ და ვლაპარაკობთ, ვიღაცამ რომ თქვას, ცუდად ვარ, არ იცით, დანარჩენები როგორი სიხარულით უყურებენ. არაბოროტული კონკურენციაა. თუმცა ვნახოთ, დღეს თუ არ გამომაგდეს, კარგია...
მშვენიერი ახალგაზრდები არიან და ყველას ვგულშემატკივრობ, ეს ხომ შოუა და არა ბრძოლა მართლაც პირველობისთვის. მაგრამ სამწუხაროა, რომ ჟიური ჩვენ მიმართ ძალიან კატეგორიულია. ისე ლაპარაკობენ, თითქოს მთელი ცხოვრება ვცეკვავდით.
ლალი ფაცია
სპეციალურად "ამბები.გე"-სთვის
- 52 წლის ისე გავხდი, რომ არ მიცეკვია, წარმოიდგინეთ, არც საკუთარ ქორწილში, არც დაბადების დღეზე, კლუბში. პირველად ამ შოუში ვიცეკვე და პირველივე შოუს შემდეგ პირველად გამოვიძახე სასწრაფო დახმარება.
- რა დაგემართა?
- შოუს შემდეგ სახლში რომ მივედი, წამოვწექი და მივხვდი, რომ ვეღარ ვინძრეოდი, - გამიკავდა ფეხები, ხელები, ზურგი და ზოგადად გავშეშდი...
- ალბათ, კუნთები ძალიან დაგეღალა...
- კუნთები და მთელი სხეული ალბათ, "გაოცებული" და "გაშტერებული" იყო, ამდენს რომ დავხტოდი... მოკლედ, ეს ბებერი ძვლები არ იცით, რა დღეში მქონდა...
- სასწრაფო დახმარების ექიმებმა რა გითხრეს?
- წნევა გამისინჯეს, კარდიოგრამაც გადამიღეს, რომელმაც საგანგაშო არაფერი აჩვენა. კარგი ექიმები იყვნენ, მეუბნებოდნენ, რა კარგად იცეკვე, ეს როგორ შეძელიო. როგორც კი ეს გავიგე, წამოვხტი და იმ ცეკვის ილეთებს ვაჩვენებდი, სიცილით დაიხოცნენ. როგორც ჩანს, ექიმები რომ დავინახე, ყველაფერმა გამიარა.
- ე.ი. შენთვის ცეკვა "მოწოდება" ყოფილა...
- ძალიან არ მინდა, რომ მოვკვდე. ადამიანი სიბერეში რომ შედის, ყველაფერი უნდება... იცით, რატომ ვგრძნობ ასაკს? გადავიღალე. არ გაჩერდა ჩემი გონება, სულ რაღაც იდეების განხორციელებასა და ამბებში ვარ. ახლა უკვე სხეულსაც ვერჩი, მაგრამ მიუხედავად ამისა, გადავწყვიტე, რომ ცეკვას თავს არ დავანებებ. იმდენად შემიყვარდა ეს ყველაფერი, თან, იდეალური მეწყვილე მყავს, ანი ჯაჯანიძე, არაჩვეულებრივი გოგოა. ამასთან, გადაწყვეტილი მაქვს, საქართველოში ცეკვის დღესასწაული დავაწესო. ამ ყველაფერს ისეთ ორგანიზებას გავუწევ, არ იცით. დიახ, ერთ-ერთ დღეს ყველას ქუჩაში გამოვიყვან, რომ იცეკვონ. ამას ისეთი საფუძველი უნდა ჩვუყარო, ბოლოს ჯოხითაც რომ დავდიოდე, მაინც ვიცეკვებ.
- დღეს რას გვიპირებ, გული რითი
უნდა "გაგვიხეთქო?"
- ძალიან საინტერესო ცეკვას ვამზადებ ფილმიდან - "პროფესიონალი". ეს იქნება ნაწყვეტი ამ ნამუშევრიდან და პარალელურად ჟიურის სურპრიზსაც ვუმზადებ. მოკლედ, ჩემს რაღაც შოუებს დავდგამ, მაგრამ წინასწარ ამ სიურპრიზებზე არაფერს ვამბობ... სულ მეცადინეობაში ვარ, სიზმარშიც კი ვცეკვავ და ძილში ჩემი ფეხების მოძრაობა მაღვიძებს.
- გია, წამლები ყოველი შემთხვევისთვის მაინც მიიღე, ასე ყველაფერს ნუ მიუშვებ...
- კი, "კორსიზი" სულ თან დამაქვს (სიცილით ამბობს)... რაც შეეხება ჩემს კონკურენტებს: გეტვით, რომ დიდი ამბებია ჩვენ შორის. ხომ ვსხედვართ და ვლაპარაკობთ, ვიღაცამ რომ თქვას, ცუდად ვარ, არ იცით, დანარჩენები როგორი სიხარულით უყურებენ. არაბოროტული კონკურენციაა. თუმცა ვნახოთ, დღეს თუ არ გამომაგდეს, კარგია...
მშვენიერი ახალგაზრდები არიან და ყველას ვგულშემატკივრობ, ეს ხომ შოუა და არა ბრძოლა მართლაც პირველობისთვის. მაგრამ სამწუხაროა, რომ ჟიური ჩვენ მიმართ ძალიან კატეგორიულია. ისე ლაპარაკობენ, თითქოს მთელი ცხოვრება ვცეკვავდით.
ლალი ფაცია
სპეციალურად "ამბები.გე"-სთვის
