"დეიდაჩემის ქორწინების გარეშე გაჩენილი შვილი ძვირად მიჯდება"
1 993 ნახვა
ორი წელია ერთი ბიჭი მიყვარს. 16 წლის ვიყავი, როცა გავიცანი და მაშინვე უზომოდ შემიყვარდა. მის გვერდით უბედნიერესად ვგრძნობდი თავს, მაგრამ ბოლო თვეებია, რაც ჩვენი ურთიერთობა დაიძაბა. რამდენჯერმე დავშორდით, მაგრამ ერთმანეთის გარეშე დიდხანს ვერ გავძელით და ისევ შევრიგდით. მეუბნება, რომ ჩემ გარეშე ვერ ძლებს და მისი მჯერა, რადგან მეც იმავეს განვიცდი. როცა გაბუტული ვარ და მას ვერ ვხედავ, სიცოცხლე აღარ მინდა.
ჩვენ შორის ცუდი არაფერი მოხდებოდა და ყოველთვის კარგად ვიქნებოდით, ერთი აკვიატება რომ არა. დეიდაჩემმა 41 წლის ასაკში შვილი გააჩინა. საქმე ის არის, რომ ის გათხოვილი არ არის, უფრო სწორად, ადრე იყო, მაგრამ ქმარს გაშორდა და მასთან შვილი არ ჰყოლია. მე და ჩემი და თითქმის მან გაგვზარდა, შვილებივით ვუყვარვართ. მერე კი გადაწყვიტა, თვითონაც ყოფილიყო დედა და ძალიან საყვარელი ბიჭი გააჩინა. ეს ამბავი მთელი რაიონის განსახილველი გახდა. არც ჩვენ მოგვეწონა მისი ასეთი საქციელი, განსაკუთრებით მამაჩემი გადაირია, მაგრამ რაღას ვიზამდით? ეს ჩვენი ოჯახისთვისაც მძიმე გადასატანი აღმოჩნდა, ხალხმა კი უარეს დღეში ჩაგვყარა.
შეყვარებულის მშობლები სწორედ იმის გამო მიწუნებენ, რომ დეიდაჩემი ასე მოიქცა. თავიანთ შვილს უთხრეს, სისხლში აქვს გამჯდარი ცუდი საქციელი და შეიძლება ერთ დღეს რქები დაგადგასო. შეყვარებულმა თავისი მშობლების ეს სიტყვები პირდაპირ მითხრა. არც ის დამიმალა, რომ თვითონაც იმავეს ფიქრობს. ერთხელ ისიც კი მითხრა, ცოლად რომ მოგიყვანო და ქორწილი გადავიხადოთ, იქ დეიდაშენი როგორ უნდა გამოვაჩინოთ, ჩემს ნათესავებთან უხერხული იქნებაო.
ის სულ ტრაბახობს, რომ მაგარი ნათესავები ჰყავს, ვიღაცეები თბილისში თანამდებობის პირები არიან. მე კი ერთი ჩვეულებრივი ოჯახის შვილი ვარ, ჩემი სანათესაო არაფრით გამოირჩევა, ახლა კი დეიდაჩემმა საერთოდ გადაგვისვა ხაზი. ჯობდა, ეს არ გაეკეთებინა, რადგან მას დედასავით მოვექცეოდით. მე, პირადად, მართლა დედასავით მიყვარდა და ახლაც მიყვარს, ამიტომ ყოველთვის ვუპატრონებდი.
შეყვარებულს ამ ყველაფერს ვეუბნები, ვუხსნი, რომ დეიდის საქციელი სულაც არ მომწონს. ცოტა ხანს არაფერს ამბობს, ურთიერთობას თითქოს ვალაგებთ, მაგრამ მერე ისევ თავიდან იწყებს და ისევ ვჩხუბობთ. აღარ ვიცი, როგორ მოვიქცე. დეიდის საქციელს ვიღა გამოასწორებს, მაგრამ მის გამო მე სულ ასე უნდა დავიტანჯო? მე რა შუაში ვარ, მან თუ შვილი გააჩინა?!
სარკის მკითხველი
ჩვენ შორის ცუდი არაფერი მოხდებოდა და ყოველთვის კარგად ვიქნებოდით, ერთი აკვიატება რომ არა. დეიდაჩემმა 41 წლის ასაკში შვილი გააჩინა. საქმე ის არის, რომ ის გათხოვილი არ არის, უფრო სწორად, ადრე იყო, მაგრამ ქმარს გაშორდა და მასთან შვილი არ ჰყოლია. მე და ჩემი და თითქმის მან გაგვზარდა, შვილებივით ვუყვარვართ. მერე კი გადაწყვიტა, თვითონაც ყოფილიყო დედა და ძალიან საყვარელი ბიჭი გააჩინა. ეს ამბავი მთელი რაიონის განსახილველი გახდა. არც ჩვენ მოგვეწონა მისი ასეთი საქციელი, განსაკუთრებით მამაჩემი გადაირია, მაგრამ რაღას ვიზამდით? ეს ჩვენი ოჯახისთვისაც მძიმე გადასატანი აღმოჩნდა, ხალხმა კი უარეს დღეში ჩაგვყარა.
შეყვარებულის მშობლები სწორედ იმის გამო მიწუნებენ, რომ დეიდაჩემი ასე მოიქცა. თავიანთ შვილს უთხრეს, სისხლში აქვს გამჯდარი ცუდი საქციელი და შეიძლება ერთ დღეს რქები დაგადგასო. შეყვარებულმა თავისი მშობლების ეს სიტყვები პირდაპირ მითხრა. არც ის დამიმალა, რომ თვითონაც იმავეს ფიქრობს. ერთხელ ისიც კი მითხრა, ცოლად რომ მოგიყვანო და ქორწილი გადავიხადოთ, იქ დეიდაშენი როგორ უნდა გამოვაჩინოთ, ჩემს ნათესავებთან უხერხული იქნებაო.
ის სულ ტრაბახობს, რომ მაგარი ნათესავები ჰყავს, ვიღაცეები თბილისში თანამდებობის პირები არიან. მე კი ერთი ჩვეულებრივი ოჯახის შვილი ვარ, ჩემი სანათესაო არაფრით გამოირჩევა, ახლა კი დეიდაჩემმა საერთოდ გადაგვისვა ხაზი. ჯობდა, ეს არ გაეკეთებინა, რადგან მას დედასავით მოვექცეოდით. მე, პირადად, მართლა დედასავით მიყვარდა და ახლაც მიყვარს, ამიტომ ყოველთვის ვუპატრონებდი.
შეყვარებულს ამ ყველაფერს ვეუბნები, ვუხსნი, რომ დეიდის საქციელი სულაც არ მომწონს. ცოტა ხანს არაფერს ამბობს, ურთიერთობას თითქოს ვალაგებთ, მაგრამ მერე ისევ თავიდან იწყებს და ისევ ვჩხუბობთ. აღარ ვიცი, როგორ მოვიქცე. დეიდის საქციელს ვიღა გამოასწორებს, მაგრამ მის გამო მე სულ ასე უნდა დავიტანჯო? მე რა შუაში ვარ, მან თუ შვილი გააჩინა?!
სარკის მკითხველი
