ინტერვიუ ქართველ დიზაინერთან, რომელსაც კონჩიტას ამსგავსებენ - "არამგონია ოთარ კობერიძეს ნანახი ჰქონდეს ჩემი საჯდომის ქნევა"
1 735 ნახვა
დიზაინერი ალექსანდრე ვოლკოვი ქართულმა საზოგადოებამ თბილისის მოდის კვირეულიდან გაიცნო, სადაც საკუთარი ჩაცმულობით მან დიდი ყურადღება მიიქცია. ალექსანდრეს ფოტოების ინტერნეტ სივრცეში გავრცელებას დიდ გამოხმაურება მოჰყვა, ის ევროვიზია 2014 წლის გამარჯვებულს კონჩიტასაც მიამსგავსეს.
– უკრაინაში დავიბადე, შემდეგ მოსკოვში ვცხოვრობდით, საიდანაც საქართველოში წამოვიდა საცხოვრებლად ჩემი ოჯახი. პროფესიით მსახიობი ვარ, უფასოდ და უგამოცდოდ მოვხვდი თეატრალურ უნივერსიტეტში, მაგრამ გაჭირვების და გლოვის გამო აზრი დაეკარგა საქართველოში ყველაფერს და მსახიობობას პროფესიულ დონეზე აღარ გავყევი. 4 წელი ვმუშაობდი ვალენტინოს ოფიციალურ წარმომადგენელთან საქართველოში, გიზი ჭავჭანიძესთან, მისი იმიჯმეიკერი ვიყავი. დავყვებოდი შეხვედრებზე მსოფლიოს ყველა ქვეყანაში, ერთ–ერთი ასეთი შეხვედრის დროს მან შემომთავაზა, მე გავაკეთებ ბრენდს "გიზის", სადაც შენ იქნები მთავარი დიზაინერიო და მას შემდეგ დავიწყე სამოსის დიზაინზე მუშაობა.
– საკმაოდ უცნაური იმიჯი გაქვს, საკუთარი პროფესიიდან გამომდინარე გაცვია ასე, თუ თავიდანვე განსხვავებულად იმოსებოდი?
– ბავშვობიდან ასე მაცვია, ეს იმიჯი საკუთარი ოჯახიდან და აღზრდიდან ჩამომიყალიბდა. ბავშვობიდან მეამბოხე ადამიანი ვარ და ეს სამოსზეც აისახება ალბათ. მე–9 კლასიდან სწორედ ჩაცმის გამო გამომაგდეს, უნიფორმის ჩაცმას ვერაფრით შევეჩვიე, სკოლაში აქსესუარებით და დახეული ჯინსებით მივდიოდი, ამიტომ გამომაგდეს. მერვე კლასში ვიყავი, როცა ყური გავიხვრიტე. ოჯახში საკუთარი იმიჯის გამო პრობლემები არასდროს მქონია, დედა ყოველთვის მეუბნებოდა, შენი თავისუფლებით სხვა არ უნდა შეზღუდოო. ვცდილობ, კარგი მეგობარი, შვილი და თანამშრომელი ვიყო. ჩემს გარშემო მუდმივად სიმშვიდე და იდილია სუფევდეს. ვწერ ლექსებს, ჩანახატებს ვაკეთებ.
– ვის უწერ ლექსებს?
– კონკრეტულად არავის. შეყვარებულიც ვყოფილვარ, ორი ოჯახი მაქვს დანგრეული, მაგრამ ქალისთვის ლექსი არასოდეს მიმიძღვნია. ერთი შეხედვით არატრადიციული ადამიანი ვჩანვარ, მაგრამ შინაგანად ქართული ტრადიციებს პატივს ვცემ. განსაკუთრებით მომწონს გლოვის ტრადიცია. მიმაჩია, რომ ქართველი ყოველთვის გულით გლოვობს. მომწონდა ძველი თაობის სუფრის ტრადიცია, სადაც გიტარაზე უკრავდნენ, ქალს პატივს სცემდნენ, ბავშვები სუფრასთან არ ისხდნენ და ყველაფერში დისტანცია ჰქონდათ ადამიანებს ერთმანეთთან, მაგრამ ახლა ეს დრო შეიცვალა და ხალხმა ვეღარ გაიგო თავისუფლება რა არის და ამიტომ ეს ტრადიცია აღარ არსებობს.
– თავისუფლების ვერ გაგებაში რას გულისხმობ?
– არც ერთი ბიჭი აღარ ცდილობს მანდილოსანს პატივი სცეს, თუნდაც გზა დაუთმოს. გამიგია, რომ საზოგადოებრივ ტრანსპორტში მოხუცს იმიტომ აღარ უთმობენ ადგილს, რომ თავადაც გადახდილი აქვთ ფული ბილეთში. დედები შვილებს ისე აღარ ზრდიან, როგორც ეს ადრე იყო.
– საკუთარი იმიჯის გამო აგრესიის ობიექტი არასოდეს გამხდარხარ? თუნდაც სუფრაზე?
– არ მქონია ასეთი შემთხვევა, ვერ ვიტყვი, რომ ამას ვერ მიბედავენ, უბრალოდ მე იქ ვტრიალებ, სადაც დიდი სიყვარულია. თუ მომიწია და ჩემთვის არასასიამოვნო გარემოში მოვხვდი, ვიცი რომ ამ ქვეყნად მარტო არ ვცხოვრობ
და იქაურ წესებს ვერგები.
– ტრადიციული ქორწინება გქონდათ?
– როგორც გითხარით, ორჯერ ვიყავი დაქორწინებული. პირველად 18 წლის ასაკში დავქორწინდი, ჯერ ნიშნობა გვქონდა და მერე ვიქორწინეთ, მაგრამ დედა და ცოლი თავის ადგილზე ვერ დავაყენე, ამიტომ ორ წელიწადში დავშორდი მეუღლეს. პირველი ოჯახის დანგრევა ძალიან განვიცადე, მერე უკვე ოჯახური კერა და შვილი მინდოდა, მეორედ ამიტომ ვიქორწინე. მეორე ცოლი ერთ თვეში გავიცანი, ხელი მოვაწერეთ, ერთად გადავედით საცხოვრებლად და დავშორდით.
– ვხედავ, რომ ბევრი ტატუ გაქვთ გაკეთებული და არაერთხელ გაქვთ გახვრეტილი ყური...
– მომწონს ტატუები. თითებზე უბრალოდ გავიკეთე ტატუები. მარცხენა მკლავზე მარლონ ბრანდოს პორტრეტი მაქვს, წარწერით - "მე ვმართავ სამყაროს, რომელშიც ვცხოვრობ". მარჯვნივ ტერენტი გრანელის სიტყვები მაწერია: "არა სიცოცხლე, არა სიკვდილი (!)". მომავალი კოლექცია სწორედ ამის მიხედვით უნდა შევქმნა. ასევე ჩემი პორტრეტი მაქვს დახატული და აწერია: "ჩემი სახე აღარ განმეორდება". საყურეებს რაც შეეხება, ყური 7–ჯერ მაქვს გახვრეტილი. უამრავი პირსინგი მაქვს, მკერდზე, ჭიპზე და ა.შ. პლასტიკური ოპერაცია ჯერ არ გამიკეთებია, მაგრამ თუ საჭირო გახდება, არ ვაპირებ სარკეში დანაოჭებულ საკუთარ თავს ვუყურო, აუცილებლად გავიკეთებ. ბუნებრივად ვარ ასეთი, უბრალოდ ფერი მაქვს შეცვლილი. თმა, წარბი, წვერი შეღებილი მაქვს შავად, რადგან ბუნებრივად ქერა ვარ.
– წარბის ფორმაც ბუნებრივი გაქვს?
– კი, ეს ჩემი ბუნებრივი ფორმაა, უბრალოდ რაღაცებს ვისუფთავებ. ვისაც როგორ უნდა ისე იცხოვროს, თუ ვინმეს მოსწონს გადაბმული წარბები, კი ბატონო, ჰქონდეს ასეთი წარბი.
– თავის მოვლის სხვა რა პროცედურებს იტარებთ?
– რადგან გრძელი თმა მაქვს, განსაკუთრებულად ვუვლი, რომ არ გამიჩნდეს ქერტლი, არ დამცვივდეს და თმას ბზინვარება რომ ჰქონდეს სპეციალური საშუალებებით ვუვლი. ხშირად ვიწმინდავ სახეს, ვიტარებ პილინგს, დავდივარ მასაჟზე და ა.შ. ეს ჩვეულებრივი ჰიგიენური პროცედურებია.
– ინტერნეტში შენი ფოტოების გავრცელებას დიდი გამოხმაურება მოჰყვა, უმრავლესობა კონჩიტას გამსგავსებს, არ გაღიზიანებს ეს შეფასებები?
– საერთოდ არ შევდივარ ინტერნეტში. არც სოციალურ ქსელში ვარ დარეგისტრირებული. ბევრი მამსგავსებს კონჩიტას, მაგრამ მე პირადად ვერანაირ საერთოს ვერ ვხედავ, ის ტრანსსექსუალია, მე მამაკაცი ვარ, რომელსაც აქვს გრძელი შავი თმები და წვერი. ის საღამოს კაბებით დადის, მე კი უბრალოდ ვზრუნავ საკუთარ გარეგნობაზე. პირველ რიგში იმიტომ, რომ ვასიამოვნო საკუთარ თავს. კონჩიტას საწინააღმდეგო არაფერი მაქვს. პარიზში თუ წავლენ, მაშინ ჩათვალონ, რომ იქ ყველა კონჩიტაა, რადგან ახლა მოდურია გრძელი თმა მამაკაცზე.
– როცა მსახიობ ოთარ კობერიძის შეფასება ნახეთ, სადაც მან "კურტუმოს მოთამაშე ბიჭი" გიწოდათ, რა რეაქცია გქონდათ?
– ასეთი შეფასება ოთარ კობერიძისგან სასაცილოა, სატირალი რომ არ იყოს. თბილისი პატარა ქალაქია და არავის ცხოვრება არ იმალება. ვინც იცნობს ოთარ კობერიძის ცხოვრებას მიხვდება, რომ მისგან მსგავსი შეფასება ძალიან უხერხულია. იმას შეუძლია შენიშვნა და განკითხვა ვისაც სუფთად უცხოვრია. არა მგონია ოთარ კობერიძეს ნანახი ჰქონდეს ჩემი საჯდომის ქნევა, რადგან სიარულის მანერაც კი არ მაქვს ასეთი. ხალხს რაც შეეხება, წერონ რაც უნდათ და რამდენიც, მათ დიდ მადლობას ვეტყვი უფასო პოპულარიზაციისთვის.
– სექსუალური უმცირესობა ხშირად ჩივის იმის გამო, რომ მათ აგრესიულად ექცევიან და დისკრიმინაციას ეწევიან, თავადაც ასე ფიქრობ?
– მე მიმაჩნია, რა თავისუფლებასაც გეები და არატრადიციული ორინეტაციის ხალხი ითხოვს, ის თავისუფლება მათ აქვთ. სადაც უნდათ იქ დადიან, ცხოვრობენ ისე, როგორც უნდათ. ორიენტაციის გამო ჩემი არცერთი მეგობარი სამსახურიდან არ გაუშვიათ. ზოგი მალავს საკუთარ ორიენტაციას, ვინ რას აკეთებს საწოლში ეს ჩემი საქმე არ არის. კანონი, რომელიც მივიღეთ, საჭირო იყო, რადგან ევროკავშირში შესვლა გვინდა.
– ერთი შეხედვით არატრადიციული ორიენტაციის მამაკაცი ჩანხარ, ხშირად ცდილობენ კაცები თქვენს მოხიბვლას?
– მე მარტო არსად არ დავდივარ, ყველგან მენეჯერი და საკუთარი სტაფი დამყვება. ამიტომ ასეთი რამ მამაკაცებისგან არ მიგრძვნია, შეიძლება ვერ მიბედავენ. ვისაც რაც უნდა ის იფიქროს, არ მადარდებს რომ ფიქრობენ თითქოს გეი ვარ.
– უკრაინაში დავიბადე, შემდეგ მოსკოვში ვცხოვრობდით, საიდანაც საქართველოში წამოვიდა საცხოვრებლად ჩემი ოჯახი. პროფესიით მსახიობი ვარ, უფასოდ და უგამოცდოდ მოვხვდი თეატრალურ უნივერსიტეტში, მაგრამ გაჭირვების და გლოვის გამო აზრი დაეკარგა საქართველოში ყველაფერს და მსახიობობას პროფესიულ დონეზე აღარ გავყევი. 4 წელი ვმუშაობდი ვალენტინოს ოფიციალურ წარმომადგენელთან საქართველოში, გიზი ჭავჭანიძესთან, მისი იმიჯმეიკერი ვიყავი. დავყვებოდი შეხვედრებზე მსოფლიოს ყველა ქვეყანაში, ერთ–ერთი ასეთი შეხვედრის დროს მან შემომთავაზა, მე გავაკეთებ ბრენდს "გიზის", სადაც შენ იქნები მთავარი დიზაინერიო და მას შემდეგ დავიწყე სამოსის დიზაინზე მუშაობა.
– საკმაოდ უცნაური იმიჯი გაქვს, საკუთარი პროფესიიდან გამომდინარე გაცვია ასე, თუ თავიდანვე განსხვავებულად იმოსებოდი?
– ბავშვობიდან ასე მაცვია, ეს იმიჯი საკუთარი ოჯახიდან და აღზრდიდან ჩამომიყალიბდა. ბავშვობიდან მეამბოხე ადამიანი ვარ და ეს სამოსზეც აისახება ალბათ. მე–9 კლასიდან სწორედ ჩაცმის გამო გამომაგდეს, უნიფორმის ჩაცმას ვერაფრით შევეჩვიე, სკოლაში აქსესუარებით და დახეული ჯინსებით მივდიოდი, ამიტომ გამომაგდეს. მერვე კლასში ვიყავი, როცა ყური გავიხვრიტე. ოჯახში საკუთარი იმიჯის გამო პრობლემები არასდროს მქონია, დედა ყოველთვის მეუბნებოდა, შენი თავისუფლებით სხვა არ უნდა შეზღუდოო. ვცდილობ, კარგი მეგობარი, შვილი და თანამშრომელი ვიყო. ჩემს გარშემო მუდმივად სიმშვიდე და იდილია სუფევდეს. ვწერ ლექსებს, ჩანახატებს ვაკეთებ.
– ვის უწერ ლექსებს?
– კონკრეტულად არავის. შეყვარებულიც ვყოფილვარ, ორი ოჯახი მაქვს დანგრეული, მაგრამ ქალისთვის ლექსი არასოდეს მიმიძღვნია. ერთი შეხედვით არატრადიციული ადამიანი ვჩანვარ, მაგრამ შინაგანად ქართული ტრადიციებს პატივს ვცემ. განსაკუთრებით მომწონს გლოვის ტრადიცია. მიმაჩია, რომ ქართველი ყოველთვის გულით გლოვობს. მომწონდა ძველი თაობის სუფრის ტრადიცია, სადაც გიტარაზე უკრავდნენ, ქალს პატივს სცემდნენ, ბავშვები სუფრასთან არ ისხდნენ და ყველაფერში დისტანცია ჰქონდათ ადამიანებს ერთმანეთთან, მაგრამ ახლა ეს დრო შეიცვალა და ხალხმა ვეღარ გაიგო თავისუფლება რა არის და ამიტომ ეს ტრადიცია აღარ არსებობს.
– თავისუფლების ვერ გაგებაში რას გულისხმობ?
– არც ერთი ბიჭი აღარ ცდილობს მანდილოსანს პატივი სცეს, თუნდაც გზა დაუთმოს. გამიგია, რომ საზოგადოებრივ ტრანსპორტში მოხუცს იმიტომ აღარ უთმობენ ადგილს, რომ თავადაც გადახდილი აქვთ ფული ბილეთში. დედები შვილებს ისე აღარ ზრდიან, როგორც ეს ადრე იყო.
– საკუთარი იმიჯის გამო აგრესიის ობიექტი არასოდეს გამხდარხარ? თუნდაც სუფრაზე?
– არ მქონია ასეთი შემთხვევა, ვერ ვიტყვი, რომ ამას ვერ მიბედავენ, უბრალოდ მე იქ ვტრიალებ, სადაც დიდი სიყვარულია. თუ მომიწია და ჩემთვის არასასიამოვნო გარემოში მოვხვდი, ვიცი რომ ამ ქვეყნად მარტო არ ვცხოვრობ
და იქაურ წესებს ვერგები.
– ტრადიციული ქორწინება გქონდათ?
– როგორც გითხარით, ორჯერ ვიყავი დაქორწინებული. პირველად 18 წლის ასაკში დავქორწინდი, ჯერ ნიშნობა გვქონდა და მერე ვიქორწინეთ, მაგრამ დედა და ცოლი თავის ადგილზე ვერ დავაყენე, ამიტომ ორ წელიწადში დავშორდი მეუღლეს. პირველი ოჯახის დანგრევა ძალიან განვიცადე, მერე უკვე ოჯახური კერა და შვილი მინდოდა, მეორედ ამიტომ ვიქორწინე. მეორე ცოლი ერთ თვეში გავიცანი, ხელი მოვაწერეთ, ერთად გადავედით საცხოვრებლად და დავშორდით.
– ვხედავ, რომ ბევრი ტატუ გაქვთ გაკეთებული და არაერთხელ გაქვთ გახვრეტილი ყური...
– მომწონს ტატუები. თითებზე უბრალოდ გავიკეთე ტატუები. მარცხენა მკლავზე მარლონ ბრანდოს პორტრეტი მაქვს, წარწერით - "მე ვმართავ სამყაროს, რომელშიც ვცხოვრობ". მარჯვნივ ტერენტი გრანელის სიტყვები მაწერია: "არა სიცოცხლე, არა სიკვდილი (!)". მომავალი კოლექცია სწორედ ამის მიხედვით უნდა შევქმნა. ასევე ჩემი პორტრეტი მაქვს დახატული და აწერია: "ჩემი სახე აღარ განმეორდება". საყურეებს რაც შეეხება, ყური 7–ჯერ მაქვს გახვრეტილი. უამრავი პირსინგი მაქვს, მკერდზე, ჭიპზე და ა.შ. პლასტიკური ოპერაცია ჯერ არ გამიკეთებია, მაგრამ თუ საჭირო გახდება, არ ვაპირებ სარკეში დანაოჭებულ საკუთარ თავს ვუყურო, აუცილებლად გავიკეთებ. ბუნებრივად ვარ ასეთი, უბრალოდ ფერი მაქვს შეცვლილი. თმა, წარბი, წვერი შეღებილი მაქვს შავად, რადგან ბუნებრივად ქერა ვარ.
– წარბის ფორმაც ბუნებრივი გაქვს?
– კი, ეს ჩემი ბუნებრივი ფორმაა, უბრალოდ რაღაცებს ვისუფთავებ. ვისაც როგორ უნდა ისე იცხოვროს, თუ ვინმეს მოსწონს გადაბმული წარბები, კი ბატონო, ჰქონდეს ასეთი წარბი.
– თავის მოვლის სხვა რა პროცედურებს იტარებთ?
– რადგან გრძელი თმა მაქვს, განსაკუთრებულად ვუვლი, რომ არ გამიჩნდეს ქერტლი, არ დამცვივდეს და თმას ბზინვარება რომ ჰქონდეს სპეციალური საშუალებებით ვუვლი. ხშირად ვიწმინდავ სახეს, ვიტარებ პილინგს, დავდივარ მასაჟზე და ა.შ. ეს ჩვეულებრივი ჰიგიენური პროცედურებია.
– ინტერნეტში შენი ფოტოების გავრცელებას დიდი გამოხმაურება მოჰყვა, უმრავლესობა კონჩიტას გამსგავსებს, არ გაღიზიანებს ეს შეფასებები?
– საერთოდ არ შევდივარ ინტერნეტში. არც სოციალურ ქსელში ვარ დარეგისტრირებული. ბევრი მამსგავსებს კონჩიტას, მაგრამ მე პირადად ვერანაირ საერთოს ვერ ვხედავ, ის ტრანსსექსუალია, მე მამაკაცი ვარ, რომელსაც აქვს გრძელი შავი თმები და წვერი. ის საღამოს კაბებით დადის, მე კი უბრალოდ ვზრუნავ საკუთარ გარეგნობაზე. პირველ რიგში იმიტომ, რომ ვასიამოვნო საკუთარ თავს. კონჩიტას საწინააღმდეგო არაფერი მაქვს. პარიზში თუ წავლენ, მაშინ ჩათვალონ, რომ იქ ყველა კონჩიტაა, რადგან ახლა მოდურია გრძელი თმა მამაკაცზე.
– როცა მსახიობ ოთარ კობერიძის შეფასება ნახეთ, სადაც მან "კურტუმოს მოთამაშე ბიჭი" გიწოდათ, რა რეაქცია გქონდათ?
– ასეთი შეფასება ოთარ კობერიძისგან სასაცილოა, სატირალი რომ არ იყოს. თბილისი პატარა ქალაქია და არავის ცხოვრება არ იმალება. ვინც იცნობს ოთარ კობერიძის ცხოვრებას მიხვდება, რომ მისგან მსგავსი შეფასება ძალიან უხერხულია. იმას შეუძლია შენიშვნა და განკითხვა ვისაც სუფთად უცხოვრია. არა მგონია ოთარ კობერიძეს ნანახი ჰქონდეს ჩემი საჯდომის ქნევა, რადგან სიარულის მანერაც კი არ მაქვს ასეთი. ხალხს რაც შეეხება, წერონ რაც უნდათ და რამდენიც, მათ დიდ მადლობას ვეტყვი უფასო პოპულარიზაციისთვის.
– სექსუალური უმცირესობა ხშირად ჩივის იმის გამო, რომ მათ აგრესიულად ექცევიან და დისკრიმინაციას ეწევიან, თავადაც ასე ფიქრობ?
– მე მიმაჩნია, რა თავისუფლებასაც გეები და არატრადიციული ორინეტაციის ხალხი ითხოვს, ის თავისუფლება მათ აქვთ. სადაც უნდათ იქ დადიან, ცხოვრობენ ისე, როგორც უნდათ. ორიენტაციის გამო ჩემი არცერთი მეგობარი სამსახურიდან არ გაუშვიათ. ზოგი მალავს საკუთარ ორიენტაციას, ვინ რას აკეთებს საწოლში ეს ჩემი საქმე არ არის. კანონი, რომელიც მივიღეთ, საჭირო იყო, რადგან ევროკავშირში შესვლა გვინდა.
– ერთი შეხედვით არატრადიციული ორიენტაციის მამაკაცი ჩანხარ, ხშირად ცდილობენ კაცები თქვენს მოხიბვლას?
– მე მარტო არსად არ დავდივარ, ყველგან მენეჯერი და საკუთარი სტაფი დამყვება. ამიტომ ასეთი რამ მამაკაცებისგან არ მიგრძვნია, შეიძლება ვერ მიბედავენ. ვისაც რაც უნდა ის იფიქროს, არ მადარდებს რომ ფიქრობენ თითქოს გეი ვარ.
