"შეყვარებული მყავს, მაგრამ სხვა ბიჭი უფრო მომწონს"

ჩემი განცდები ვინმეს რომ გავუზიარო, ვიცი, ყველას თვალში ძალიან ცუდი გამოვჩნდები და გამკიცხავენ. 16 წლის ვარ და, მგონი, არც ისე პატარა ასაკია, რომ შეყვარებული მყავდეს. თითქმის წელიწადია ერთი ბიჭის გვერდით ვარ. ჩვენ შეყვარებულები გვქვია, სულ ერთად დავდივართ. მიყვარს, ყოველ შემთხვევაში, აქამდე ასე მეგონა, რომ მის მიმართ ძალიან ძლიერი გრძნობა მქონდა, მაგრამ აღმოჩნდა, რომ ცოტა ვიჩქარე, როცა მას შეყვარებული დავარქვი. ალბათ 15–16 წელი მაინც პატარა ასაკია იმისთვის, რომ გრძნობებში გაერკვე.
ორი თვის წინ გავიცანი ბიჭი, რომელიც საოცრად მომეწონა. ჯერ ერთი, მისმა გარეგნობამ მომხიბლა, უზომოდ სიმპათიურია. ჰოლივუდის კინოებში რომ ბიჭები არიან, ზუსტად ისეთია. მერე ბუნებითაც არაჩვეულებრივი ადამიანი აღმოჩნდა. მის მიმართ თავიდანვე უცნაური გრძნობა დამეუფლა, მსგავსი რამ არასოდეს მიგრძვნია. მერე ინტერნეტის საშუალებით დავეკონტაქტეთ ერთმანეთს და ძალიან მალე მეგობრებიც გავხდით. ის ჩემ მიმართ განსაკუთრებულ ყურადღებას იჩენს, ვგრძნობ, რომ მოვწონვარ. მას რომ ვხვდები, ისეთი შთაბეჭდილება მექმნება, თითქოს სიყვარულის ახსნა უნდა. მე კი ამ დროს რაღაცას ვიმიზეზებ და გავრბივარ. არც კი ვიცი, ეს რომ მითხრას, როგორი რეაქცია მექნება.
ჩემი შეყვარებული არაჩვეულებრივი ადამიანია, მაგრამ მის მიმართ იმას არ ვგრძნობ, რასაც ამ ბიჭის მიმართ. სულ მასზე ვფიქრობ. თვალებს რომ დავხუჭავ, თითქოს მას ვხედავ, მისი ლაპარაკი ჩამესმის ყურში. ზოგჯერ მთელ ღამეებს მასზე ფიქრით ვათენებ. ასეთი რამ პირველად მემართება, ჩემი შეყვარებულის მიმართ მსგავსი არაფერი განმიცდია. მირჩიეთ, როგორ მოვიქცე. იმ ბიჭს ვუთხრა, რომ სხვა მიყვარს და ჩვენი ურთიერთობა არ ღირს, თუ შეყვარებულს გავუმხილო, სხვა რომ შემიყვარდა. ძალიან დაბნეული ვარ. გთხოვთ, რჩევა არ დაიშუროთ, რადგან ერთის გაკეთებაც მიჭირს და მეორისაც.
სარკის ერთგული მკითხველი