''2006 წლამდე ჰაერში გამოკიდებულივით ვიყავი!..''
1 519 ნახვა
ბექა გოდერძიშვილი 2005 წლიდან მარჯანიშვილის თეატრის მსახიობია.
ისევე, როგორც მსახიობების უმრავლესობისთვის, მისთვისაც საყვარელი დრამატურგი შექსპირია. რაც შეეხება გამორჩეულ პიესას, ეს არტურ მილერის ''კომივოიაჟორის სიკვდილია''.
მარჯანიშვილის თეატრის მიმდინარე რეპერტუარში ათამდე სპექტაკლშია დაკავებული. სულ ახლახან მარჯანიშვილის თეატრის სარდაფში პრემიერაც ჰქონდა - რეჟისორმა დავით დანელიამ კობო აბეს რომანი ''ქალი ქვიშაში'' დადგა. მსახიობი გადაღებულია თხუთმეტამდე რეკლამაში. ახლახან სერიალში ''ჩემი ცოლის დაქალები'' ახალი პერსონაჟი გამოჩნდა - ტატო, და მის როლს ბექა გოდერძიშვილი ასრულებს...
- არტისტობაზე არასოდეს მიფიქრია. პროფესიული არჩევანი სპონტანურად გავაკეთე. თელაველი ვარ. იმ პერიოდში დიდი საშუალება არ მქონდა, სპექტაკლები თბილისში მენახა, მაგრამ ზოგადად თეატრი და კინო ყოველთვის მიყვარდა. ერთი პერიოდი თელავის თეატრი საკმაოდ კარგად მუშაობდა, ბატონი ნუკრი ქანთარიას დროს, და ბავშვობიდან მახსოვს, რომ იმ თეატრში ძალიან კარგი სპექტაკლები იდგმებოდა. ალბათ ჩემი არჩევანი იმანაც განაპირობა, რომ 90-იან წლებში ამერიკაში გამგზავრებაზე ვფიქრობდი. გასვლა იმდენად რთული არ იყო, მაგრამ ფინანსური პრობლემა იჩენდა თავს. იქ მინდოდა მესწავლა. ინგლისური ენა კარგად ვიცოდი. ტესტირება საკმაოდ წარმატებით ჩავაბარე, ლოს-ანჯელესის ერთ-ერთი კოლეჯიდან მოწვევაც მქონდა, მაგრამ გამგზავრებაში ხელი უფინანსობამ შემიშალა. ამის გამო დავრჩი.
- რა გზა გამოიარეთ, სანამ მარჯანიშვილის თეატრში მოხვდებოდით?
- ძალიან რთული გზა (იღიმის). ნუკრი ქანთარიამ თელავის ჯგუფი შექმნა და იქ ვსწავლობდი. გულახდილად რომ გითხრათ, მაშინვე მინდოდა თბილისში წამოსვლა. ამაში დიდი წვლილი მიუძღვით ქალბატონ მედეა კუჭუხიძესა და ბატონ ნუკრი ქანთარიას. იმ წლებში ქალბატონი მედეა მარჯანიშვილის თეატრში მუშაობდა. საკურსო და სადიპლომი სპექტაკლებში რომ მნახა, ჩემით დაინტერესდა და მითხრა, რომ სურდა, მარჯანიშვილის თეატრში ავეყვანე. ცოტა ხანში უშუალოდ შტატში ბატონმა გიზო ჟორდანიამ ჩამსვა.
- თბილისში გქონდათ საცხოვრებელი ადგილი?
- არა. მთელი ხუთი წელი, ანუ 2006 წლამდე, ჰაერში გამოკიდებულივით ვიყავი. ხან ნათესავთან ვცხოვრობდი, ხან სად და ხან სად. ვფიქრობდი, ჩემი თეატრალური მწირი კარიერისთვის თავი გამენებებინა და უცხოეთში სამუშაოდ წავსულიყავი, მაგრამ, როგორც აღვნიშნე, ქალბატონი მედეა მთხოვდა, არ წავსულიყავი და ბოლოს მართლაც ისე მოხდა, რომ მარჯანიშვილის თეატრში აღმოვჩნდი.
- რაც შეეხება სერიალებსა და კინოს, რა გამოცდილება გაქვთ ამ თვალსაზრისით?
- ვერ დავიტრაბახებ, ამ მხრივ არაფერი სერიოზული. მახსოვს, ბოლოს ''ქუჩის დღეები'' ვნახე და მომეწონა. კარგა ხანია, ქართული კინო ასე არ მომწონებია. რაც შეეხება სერიალს, გარკვეული შემოქმედებითი პროცესი მასში არის, მაგრამ მიმაჩნია, რომ სერიალი არ არის კინო.
- მოდით თქვენს გმირზე ვისაუბროთ ''ჩემი ცოლის დაქალებიდან''. საინტერესოა, უყურებდით მანამდე ამ სერიალს?
- არა. ბოლო ხანებში გამიტაცა დოკუმენტურმა ფილმებმა, ასევე ''ოსკაროსან'' ფილმებს ვუყურებ. რაც შეეხება ჩემს გმირს სერიალში, რაც მე მითხრეს, ეს არის მდიდარი ბიჭი, პარლამენტარის მეგობარი. კარიერისტი ტიპია. ცოლი ღალატობს, ეს იცის, მაგრამ ბიზნესი, აგარაკი და მანქანები ცოლის სახელზეა და ამბობს, როგორ გავეყაროო?! მგონია და მჯერა, რომ ღირსეული მამაკაცი იმ მდგომარეობაში, რომელშიც ისაა, სხვაგვარად მოიქცეოდა. აქედან გამომდინარე, მოკლედ რომ ვთქვათ, უარყოფითი პერსონაჟია. შემდეგში როგორ განვითარდება მოვლენები, ჯერ არ ვიცი.
- მსახიობებს გული არ გწყდებათ, როცა ეკრანზე გამოჩენის შემდეგ ხდებით პოპულარული?
- ეს არა მხოლოდ ახლა, უწინაც ასე იყო, უბრალოდ, მაშინ არ იყო სერიალი, იყო კარგი ქართული კინო. ეკრანი პოპულარიზაციის თვალსაზრისით ერთ-ერთი წამყვანი საშუალებაა. ჩემი აზრით, ეკრანი მსახიობს კარგთან ერთად ცუდ სამსახურსაც უწევს. მაყურებელი პოპულარული და გაპიარებული მსახიობის სანახავად თეატრში რომ მიდის, რატომღაც მის მიერ სერიალში ან კინოში შესრულებული რომელიმე პერსონაჟის აურიდან ვერ გამოდის და იმავედ აღიქვამს. მგონია, რომ მსახიობისთვის ესაა გულსატკენი.
- ოჯახიც გაგვაცანით...
- სამი შვილი მყავს. ნატალი, ანდრია და ალექსანდრე პატარები არიან. გვიან მოვიყვანე ცოლი. ჩემი მეუღლე ნინი მოცეკვავეა, მაგრამ, სამწუხაროდ, ყოფილი. სამი შვილის დედაა და რამდენი დააპირა, თავის პროფესიას დაბრუნებოდა, ხან ფეხმძიმობამ და ხან უკვე ბავშვებმა აღარ მისცეს ამის საშუალება...
- ოჯახის, პროფესიისა და ფილმების ყურების გარდა, კიდევ რას ეთმობა თქვენი თავისუფალი დრო?
- ძალიან მიყვარს ასტრონომია და ამ თემაზე დოკუმენტურ ფილმებსა და შემეცნებითი ხასიათის გადაცემებს ვუყურებ. დიდი სიამოვნებით ვადევნებ თვალს ''ნასას'' გამოკვლევებს, სასწაულ აღმოჩენებს აკეთებენ.
- ფიქრობთ, რომ მხოლოდ ჩვენ ვართ ამ სამყაროში?
- არა, არა (იღიმის).
- ანუ უცხოპლანეტელების არსებობის გჯერათ?
- კი, ბატონო. ერთი სული მაქვს მოვესწრო, რომ სადმე სხვა პლანეტაზე სიცოცხლე აღმოაჩინონ, მაგრამ იქაც რომ იყოს თეატრი, კინო და ასეთივე პრობლემები, გავგიჟდები (იცინის).
ანა კალანდაძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
ისევე, როგორც მსახიობების უმრავლესობისთვის, მისთვისაც საყვარელი დრამატურგი შექსპირია. რაც შეეხება გამორჩეულ პიესას, ეს არტურ მილერის ''კომივოიაჟორის სიკვდილია''.
მარჯანიშვილის თეატრის მიმდინარე რეპერტუარში ათამდე სპექტაკლშია დაკავებული. სულ ახლახან მარჯანიშვილის თეატრის სარდაფში პრემიერაც ჰქონდა - რეჟისორმა დავით დანელიამ კობო აბეს რომანი ''ქალი ქვიშაში'' დადგა. მსახიობი გადაღებულია თხუთმეტამდე რეკლამაში. ახლახან სერიალში ''ჩემი ცოლის დაქალები'' ახალი პერსონაჟი გამოჩნდა - ტატო, და მის როლს ბექა გოდერძიშვილი ასრულებს...
- არტისტობაზე არასოდეს მიფიქრია. პროფესიული არჩევანი სპონტანურად გავაკეთე. თელაველი ვარ. იმ პერიოდში დიდი საშუალება არ მქონდა, სპექტაკლები თბილისში მენახა, მაგრამ ზოგადად თეატრი და კინო ყოველთვის მიყვარდა. ერთი პერიოდი თელავის თეატრი საკმაოდ კარგად მუშაობდა, ბატონი ნუკრი ქანთარიას დროს, და ბავშვობიდან მახსოვს, რომ იმ თეატრში ძალიან კარგი სპექტაკლები იდგმებოდა. ალბათ ჩემი არჩევანი იმანაც განაპირობა, რომ 90-იან წლებში ამერიკაში გამგზავრებაზე ვფიქრობდი. გასვლა იმდენად რთული არ იყო, მაგრამ ფინანსური პრობლემა იჩენდა თავს. იქ მინდოდა მესწავლა. ინგლისური ენა კარგად ვიცოდი. ტესტირება საკმაოდ წარმატებით ჩავაბარე, ლოს-ანჯელესის ერთ-ერთი კოლეჯიდან მოწვევაც მქონდა, მაგრამ გამგზავრებაში ხელი უფინანსობამ შემიშალა. ამის გამო დავრჩი.
- რა გზა გამოიარეთ, სანამ მარჯანიშვილის თეატრში მოხვდებოდით?
- ძალიან რთული გზა (იღიმის). ნუკრი ქანთარიამ თელავის ჯგუფი შექმნა და იქ ვსწავლობდი. გულახდილად რომ გითხრათ, მაშინვე მინდოდა თბილისში წამოსვლა. ამაში დიდი წვლილი მიუძღვით ქალბატონ მედეა კუჭუხიძესა და ბატონ ნუკრი ქანთარიას. იმ წლებში ქალბატონი მედეა მარჯანიშვილის თეატრში მუშაობდა. საკურსო და სადიპლომი სპექტაკლებში რომ მნახა, ჩემით დაინტერესდა და მითხრა, რომ სურდა, მარჯანიშვილის თეატრში ავეყვანე. ცოტა ხანში უშუალოდ შტატში ბატონმა გიზო ჟორდანიამ ჩამსვა.
- თბილისში გქონდათ საცხოვრებელი ადგილი?
- არა. მთელი ხუთი წელი, ანუ 2006 წლამდე, ჰაერში გამოკიდებულივით ვიყავი. ხან ნათესავთან ვცხოვრობდი, ხან სად და ხან სად. ვფიქრობდი, ჩემი თეატრალური მწირი კარიერისთვის თავი გამენებებინა და უცხოეთში სამუშაოდ წავსულიყავი, მაგრამ, როგორც აღვნიშნე, ქალბატონი მედეა მთხოვდა, არ წავსულიყავი და ბოლოს მართლაც ისე მოხდა, რომ მარჯანიშვილის თეატრში აღმოვჩნდი.
- რაც შეეხება სერიალებსა და კინოს, რა გამოცდილება გაქვთ ამ თვალსაზრისით?
- ვერ დავიტრაბახებ, ამ მხრივ არაფერი სერიოზული. მახსოვს, ბოლოს ''ქუჩის დღეები'' ვნახე და მომეწონა. კარგა ხანია, ქართული კინო ასე არ მომწონებია. რაც შეეხება სერიალს, გარკვეული შემოქმედებითი პროცესი მასში არის, მაგრამ მიმაჩნია, რომ სერიალი არ არის კინო.
- მოდით თქვენს გმირზე ვისაუბროთ ''ჩემი ცოლის დაქალებიდან''. საინტერესოა, უყურებდით მანამდე ამ სერიალს?
- არა. ბოლო ხანებში გამიტაცა დოკუმენტურმა ფილმებმა, ასევე ''ოსკაროსან'' ფილმებს ვუყურებ. რაც შეეხება ჩემს გმირს სერიალში, რაც მე მითხრეს, ეს არის მდიდარი ბიჭი, პარლამენტარის მეგობარი. კარიერისტი ტიპია. ცოლი ღალატობს, ეს იცის, მაგრამ ბიზნესი, აგარაკი და მანქანები ცოლის სახელზეა და ამბობს, როგორ გავეყაროო?! მგონია და მჯერა, რომ ღირსეული მამაკაცი იმ მდგომარეობაში, რომელშიც ისაა, სხვაგვარად მოიქცეოდა. აქედან გამომდინარე, მოკლედ რომ ვთქვათ, უარყოფითი პერსონაჟია. შემდეგში როგორ განვითარდება მოვლენები, ჯერ არ ვიცი.
- მსახიობებს გული არ გწყდებათ, როცა ეკრანზე გამოჩენის შემდეგ ხდებით პოპულარული?
- ეს არა მხოლოდ ახლა, უწინაც ასე იყო, უბრალოდ, მაშინ არ იყო სერიალი, იყო კარგი ქართული კინო. ეკრანი პოპულარიზაციის თვალსაზრისით ერთ-ერთი წამყვანი საშუალებაა. ჩემი აზრით, ეკრანი მსახიობს კარგთან ერთად ცუდ სამსახურსაც უწევს. მაყურებელი პოპულარული და გაპიარებული მსახიობის სანახავად თეატრში რომ მიდის, რატომღაც მის მიერ სერიალში ან კინოში შესრულებული რომელიმე პერსონაჟის აურიდან ვერ გამოდის და იმავედ აღიქვამს. მგონია, რომ მსახიობისთვის ესაა გულსატკენი.
- ოჯახიც გაგვაცანით...
- სამი შვილი მყავს. ნატალი, ანდრია და ალექსანდრე პატარები არიან. გვიან მოვიყვანე ცოლი. ჩემი მეუღლე ნინი მოცეკვავეა, მაგრამ, სამწუხაროდ, ყოფილი. სამი შვილის დედაა და რამდენი დააპირა, თავის პროფესიას დაბრუნებოდა, ხან ფეხმძიმობამ და ხან უკვე ბავშვებმა აღარ მისცეს ამის საშუალება...
- ოჯახის, პროფესიისა და ფილმების ყურების გარდა, კიდევ რას ეთმობა თქვენი თავისუფალი დრო?
- ძალიან მიყვარს ასტრონომია და ამ თემაზე დოკუმენტურ ფილმებსა და შემეცნებითი ხასიათის გადაცემებს ვუყურებ. დიდი სიამოვნებით ვადევნებ თვალს ''ნასას'' გამოკვლევებს, სასწაულ აღმოჩენებს აკეთებენ.
- ფიქრობთ, რომ მხოლოდ ჩვენ ვართ ამ სამყაროში?
- არა, არა (იღიმის).
- ანუ უცხოპლანეტელების არსებობის გჯერათ?
- კი, ბატონო. ერთი სული მაქვს მოვესწრო, რომ სადმე სხვა პლანეტაზე სიცოცხლე აღმოაჩინონ, მაგრამ იქაც რომ იყოს თეატრი, კინო და ასეთივე პრობლემები, გავგიჟდები (იცინის).
ანა კალანდაძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
