რაზე ელაპარაკა გუგა კვიტაშვილი სიკვდილის წინ გია ჯაჯანიძეს

მძიმე ავადმყოფობის შედაგად, 42 წლის ასაკში გარდაიცვალა ტელეჟურნალისტი გუგა კვიტაშვილი... მას ბოლო წუთამდე პატრონობდა და ყურადღებას არ აკლებდა მისი მეგობარი - გია ჯაჯანიძე:

- გუგამ ძალიან დამამწუხრა... შარშან დეკემბერში მინსკიდან რომ ჩამოვიდა, დაბადების დღის გადახდას აპირებდა, სტუმრებს ბელორუსიდან ელოდებოდა, მაგრამ თავი შეუძლოდ იგრძნო და მთხოვა, ექიმთან გამყევიო. გავყევი. ჩაუტარდა გამოკვლევა და დადგინდა, რომ ფილტვზე სიმსივნე ჰქონდა. მდგომარეობა სავლალო იყო. საავადმყოფოში დავაწვინეთ. სიცოცხლე რომ გახანგრძლივებოდა, 5 ქიმია გაუკეთდა, მაგრამ იმის გამო, რომ საკმაოდ მძიმე სურათი გახლდათ, მდგომარეობა პირიქით დამძიმდა. ხერხემალიც გაეთიშა და ვეღარ დგებოდა...
ისე მოხდა, რომ გუგას ჩემი და და სიძე უვლიდნენ... ძალიან წვალობდა, იტანჯებოდა, მაგრამ მთხოვა, რომ ჩემი მდგომარეობის შესახებ არავის არაფერი უთხრა, არავინ შეაწუხო, ხალხს თავისი გასაჭირი და პრობლემები ჰყოფნისო. მაგრამ მაინც აღმოჩდნენ ადამიანები, რომლებიც ბოლომდე გვერდით დაუდგნენ, გასაჭირში არ მიატოვეს (ცოტა გონზე რომ მოვალ, მათ შესახებ საზოგადოებას მოვუთხრობ). უცნაურია, რომ გუგას მამაც ახალგაზრდა და იმავე დიაგნოზით გარდაიცვალა...

- გუგა მინსკში მუშობდა?
- ვისაც არ ახსოვს, შევახსენებ, რომ ის ბადრი პატარკაციშვილის პრესმდივანი იყო. ბატონი ბადრის გარდაცვალება ძალიან განიცადა... მერე საქართველოდან მინსკში გაემგზავრა, იქ ახლობლები ჰყავდა, სადაც ხან მუშაბდა, ხან - ვერა...

- როგორც მეგობარი, რას გვეტყვი მასზე?
- ჩემზე 12 წლით უმცროსი იყო. ბოლოს მეორედ კინოსარეჟისორო ფაკულტეტზე რომ ჩავბარე, იქ ჩემი კურსელი აღმოჩნდა. ჩვენ წლების განმავლობაში გადაცემებზე, ფილმებზე ერთად ვმუშაობდით. ისეთი განათლებული ადამიანი, როგორიც გუგა იყო, იშვიათად მინახავს. გადაღეჭილი ჰქონდა ქართული და რუსული ლიტერატურა, ზემიწევნით იცოდა ბევრი რამ. ჰქონდა ფილმების საუცხოო კოლექცია...
ასე იტანჯებოდა და არასდროს დაუწუწუნია და არავის ახვევდა თავს საკუთარ პრობლემასა და სატკივარს...
ძალიან კეთილი და ერთული გახლდათ: მახსოვს, გოგი დოლიძე რომ გარდაიცვალა, საოცრად განიცადა, ღამ-ღამობით მის საფლავზე

ადიოდა ხოლმე... ბადრი პატარკაციშვილის გარდაიცვალების საღამოს კი ასეთი რამ თქვა, ჩემი ცხოვრება ახლა დამთავრდაო. მინსკში მასთან სტუმრად რომ ვიყავი, ოთახში, სადაც ცხოვრობდა, ბადრის სურათი ჰქონდა კედელზე ჩამოკიდული, ძალიან უყვარდა... როგორც მეგობარი შეუდარებელი იყო...

- სიკვდილის წინ რაიმე ხომ არ გითხრა?
- ასე მძიმედ იყო, ყველაფერი იცოდა, რაც სჭირდა და ბოლო წუთამდე გონება არ დაუკარგავს, ოპტიმისტურად იყო, სულ საქმეზე მელაპარაკებოდა, იმედი ჰქონდა, რომ გამოკეთდებოდა. თითქმის ყოველდღე ვნახულობდი, მაგრამ მაინცდამაინც სიკვდილის დღეს არ მინახვას. ერთი დღით ადრე მოვინახულე და ხომ გითხარით, მაშინაც საქმეზე მესაუბრა... ძალიან კარგი მეგობარი დავკარგე.

ლალი ფაცია
სპეციალურად "ამბები.გე"-სთვის