ანი ტყებუჩავა: "ნენე მშვენივრად იჯდა მუცელში და საერთოდ არ ფიქრობდა გამოსვლას"

მსახიობი ანი ტყებუჩავა და მისი ქმარი, რეჟისორი ლევან ბარამიძე, ხანგრძლივი და, ცოტა არ იყოს, მღელვარე ლოდინის შემდეგ, 15 აპრილს, გოგონას მშობლები გახდნენ. ღელვა იმიტომ მოუწიათ, რომ პატარა ნენე – ასე დაარქვეს ახალშობილს, დაბადებას მაინცდამაინც არ ჩქარობდა და ვადას ცოტა გადააცილა, ამიტომ დედიკო და მამიკო ანერვიულა. ანი ფიზიოლოგიურად მშობიარობას აპირებდა, მაგრამ საკეისრო კვეთა დასჭირდა. საბედნიეროდ ყველაფერმა კარგად ჩაიარა, ბავშვი 3 კილო და 850 გრამი დაიბადა. ნენე და ანი თავს კარგად გრძნობენ. ბედნიერი ახალბედა დედა ძალებს იკრებს, რომ ფორმას დაუბრუნდეს და სერიალზე მუშაობა განაგრძოს.
– ანი, გილოცავთ ქალიშვილის დაბადებას, ბედნიერი გაზრდილიყოს. როგორ ხართ დედა–შვილი?
– გმადლობთ! ბავშვი კარგად არის, მე ძალიან დათრგუნული ვარ. ყველაფერი კარგად მიდიოდა, საბოლოო ჯამში კი, ყველაფერი დამჭირდა – გაუტკივარებაც და საკეისრო კვეთაც. საკეისრო კვეთა არ მინდოდა, თან ეს პირველი შვილია, მაგრამ...
– რატომ შეიცვალა თქვენი გეგმები, რაიმე გართულება იყო?
– საკეისრო კვეთა დაგეგმილი არ გვქონია. პატარას დაბადებას 10 აპრილს ველოდებოდით, მაგრამ მშობიარობის დრო ცოტა გადაცდა, 41 კვირამდე რამდენიმე დღე იყო დარჩენილი. ყველანი მომზადებულები ველოდებოდით, ის კი მშვენივრად იჯდა მუცელში და საერთოდ არ ფიქრობდა გამოსვლას. ამასობაში თითქმის 4 კილო გახდა. მოკლედ, 14 აპრილს, დღის 2 საათზე გადავწყვიტე, რომ სამშობიაროში წავსულიყავი. ძალიან მინდოდა, რომ ნენე 14–ში დაბადებულიყო, მაგრამ ვერ მოვასწარი და ქართველები სიყვარულის დღეს რომ ეძახიან, მაშინ, 15 აპრილს, ღამის პირველის ნახევარზე აჭყვიტინდა.
– ვადის გადაცდენის გამო დაგჭირდათ საკეისრო კვეთა?
– საკეისრო კვეთის გაკეთება ბოლოს გადაწყვიტეს, ალბათ იმიტომ, რომ ბავშვი დიდი იყო. გაუტკივარების გაკეთებასაც არ ვაპირებდი, მაგრამ ასე მომიწია. ნენე 3 კილო და 850 გრამი, სიგრძეში 52 სანტიმეტრი დაიბადა. ჯერ ვერავის ვამსგავსებ, ლურჯი თვალები აქვს და, იმედია, რომ ასე დარჩება. ჩემი მეუღლის ახლობლები ბავშვს მე მამსგავსებენ, ჩემიანები – ლევანს.
– როგორი იყო პირველი შეგრძნებები, როცა პატარა ნენე დაინახეთ?
– პირველად ბედნიერების ცრემლები ყველას მოსდის, მაგრამ ლოდინით უკვე სტრესში ვიყავი, თან ბოლო დღემდე ვმუშაობდი, სერიალის გადაღებები მქონდა. ჩვეულებრივი ამპლუიდან დედის ამპლუაში გადასვლა ადვილი არაა, ასე უცებ ყველაფერს ვერ ხვდები, მიუხედავად იმისა, რომ პატარა ასაკში არ ვარ და ეს ყველაფერი გაცნობიერებული მქონდა.
მე და ჩემს ქმარს ერთი სული გვქონდა, როდის გაჩნდებოდა. ნენემ პირველად მამიკო გაიცნო, რადგან პირველად მასთან მიიყვანეს, შემდეგ მამა–შვილი ერთად შემოვიდნენ ჩემთან.
– რამდენადაც ვიცი, თქვენი ქმარი აპირებდა, რომ მშობიარობას დასწრებოდა.
– დიახ, აპირებდა, მაგრამ გეგმები აგვერია. ჩემთვის ესეც ცოტა სტრესული აღმოჩნდა, თან ამას ტკივილებიც დაემატა. ცუდია, როცა რაღაც გეგმა გაქვს და ჩაგეშლება. ვიცოდი, რომ მშობიარობისას ერთად ვიქნებოდით და უცებ საკეისრო კვეთაზე მარტო გამაქანეს. ასეთ დროს რაღაცნაირად ხარ, შენი თავი გეცოდება, ითრგუნები.
– ლევანს რა რეაქცია ჰქონდა, როცა პატარა ნენე დაინახა?
– სანამ ბავშვი დაიბადებოდა, ის მანამდეც დიდ ემოციებში იყო. ხუმრობდა, ახლა ამდენს გვანერვიულებს და მერე ალბათ მეტყვის, ჩემი პირადი ცხოვრება ჩემიაო და ა.შ. რა თქმა უნდა, ამაზე ვხუმრობდით. ყველანი ბედნიერები ვართ. ნენეს თანდათან ვეცნობი. ის რომ ტირის, ჩემი ტკივილი მავიწყდება. ამბობენ, შვილის დაბადებისას ქალი მეორე ადგილზე ინაცვლებს, ბავშვი – პირველზეო. ჩემთვის ჯერ ამის თქმა ალბათ ძალიან ადრეა, მაგრამ ჩემს შემთხვევაშიც ასე იქნება, რადგან დასაბამიდან ასეა. როგორც ამბობენ, მეორე და მესამე შვილზე უფრო ხვდები, დედობა რა შეგრძნებაა.
როგორც გითხარით, ნელ–ნელა ვეცნობი, თვითონაც მიყურებს ხოლმე. ჩემს მწვანე პიჟამას უყურებს გიჟივით, ყველაფერს თვალს აყოლებს, ვერ დაიჯერებთ, რომ ვერ ხედავს. მშობიარობის წინა დღეს ფრჩხილზე ლაქი წავისვი. ნენე ამ თითებს რომ ხედავდა, გაგიჟებული უყურებდა. ასე პატარა როგორ უნდა ხედავდეს, არ ვიცი. ძალიან ჭორიკანაა, თუ საუბრობ, გისმენს. თუ ჭამს და სხვა ლაპარაკობს, იმასაც უსმენს. მუსიკაზე მაშინვე დაჭყეტს თვალებს, ყველაფერს აღიქვამს. ახლა ბავშვები უკვე "ტიპები" იბადებიან, სახეზე დაიმახსოვრებ, ვინ როგორია.
– ვისი სახელი დაარქვით?
– არავისი. სტუდენტობის დროს ერთი როლი უნდა მეთამაშა, გმირს ნენე ერქვა, მაგრამ ეს როლი არ შედგა, თუმცა შვილისთვის ეს სახელი როლის გამო არ დამირქმევია. ერთ ადამიანსაც ვიცნობ, რომელსაც ნენე ჰქვია, ძალიან ლამაზი გოგონაა. ეს სახელი ყოველთვის მომწონდა და ამას აღვნიშნავდი კიდეც. თავიდან გვეგონა, რომ ბიჭი გვეყოლებოდა, მაგრამ მერე გოგო აღმოჩნდა და ეს სახელიც გამახსენდა. დაბადების მოწმობაში პირდაპირ ნენე უწერია და აღარ დასჭირდება არავითარი კნინობითი სახელის მოფიქრება.
– ნენესთვის საჭირო ნივთები წინასწარ მოამზადეთ?
– ყველაფერი გამზადებული გვქონდა, რადგან მის დაბადებას მოუთმენლად ველოდით. ნენეს უკვე თავისი გარდერობი, ძალიან ბევრი "გოგოშკური" რაღაცა აქვს, კაბებიც, რომლებიც, ფეხზე რომ გაივლის, მაშინ მოერგება და ბაჩიებიც აქვს.
ეკა ლემონჯავა, ჟურნალი სარკე