"ორი შვილის დედას ჩემი შეფი შემიყვარდა"
3 118 ნახვა
15 წლისა გავთხოვდი, ორი შვილი მყავს. რაიონში ვცხოვრობ. 5 წლის წინ ვიშოვე სამსახური, სუპერმარკეტში გამყიდველი ვარ. ჩემი უფროსი არის კაცი, რომელმაც თავი უზომოდ შემაყვარა. ალბათ ბევრი გამკიცხავს და მეტყვის, ფუი, შენს ქალობას, ორი შვილის დედა როგორ ამბობ ამასო, მაგრამ გთხოვთ, მომისმინოთ.
არჩევანი 17 წლის წინ თვითონ გავაკეთე. თბილისიდან რაიონში გათხოვილს სულ მაყვედრიდნენ, სოფლის საქმეები თუ არ იცოდი, რას თხოვდებოდიო. ოჯახის საქმეები ვისწავლე, მაგრამ 13 წლით უფროს ქმარს ვერაფერი გავუგე. თეთრზე თეთრია–მეთქი, რომ ვამბობდი, მიმტკიცებდა, არა, შავი არისო. მიამიტ გოგოს ბოლოს კარგად მასწავლა თეთრის და შავის "გარჩევა".
მკითხავთ, თუ ასეთი დესპოტი იყო, რატომ ხარ მასთანო. ბებოს გაზრდილი ვარ და მან მასწავლა, რომ ოჯახი, ქმარი, შვილები და პატიოსანი სახელი უპირველესია ქალისთვის. ჩემთვის ოჯახის დანგრევა ცის და ქვეყნის ჩამონგრევას ნიშნავს.
მოკლედ, ახლაც არ ვიცი, როგორ დაიწყო ყველაფერი. შეფთან ახლო ურთიერთობა არ მქონდა, მასთან გახსნილი არ ვიყავი, ჩემთვის მხოლოდ უფროსი იყო და ამის იქით არაფერი. მისგან კი დიდი სითბო მოდიოდა. ეს ადამიანი სულ მარიგებდა, ტკბილად მელაპარაკებოდა, რაც უნდა შეცდომა მომსვლოდა, არასდროს დამიყვირებდა, პირიქით, მასწავლიდა და მარიგებდა. ნელ–ნელა ისე მივეჩვიე, რომ ერთ დღეს მის მკლავებში აღმოვჩნდი. მან 100 პროცენტით შემცვალა. აქამდე გაუთავებელი ჩხუბი მქონდა ოჯახში, რაც ბავშვებზე ცუდად მოქმედებდა. ახლა ვცდილობ, თეთრზე ვთქვა, შავია–მეთქი, რომ ოჯახში უსიამოვნება აღარ იყოს. თუ სახლში ქმარი ყვირის, ჩუმად ვარ იმიტომ, რომ ვიცი, მეორე დღეს იმ ადამიანს ვნახავ, ვინც მეტყვის, ნუ გეშინია, ყველაფერი კარგად იქნებაო.
ქმარი კმაყოფილია, რომ ვემორჩილები. მოკლედ, ჩემს ოჯახში სიტუაცია გამოსწორდა, მაგრამ არ ვიცი, რა ჯობია, ქმრისგან წამოსვლა თუ ასეთი ფორმით შენარჩუნებული ოჯახი. მე ვიპოვე ძლიერი ადამიანი, ვისთანაც თავს დაცულად ვგრძნობ. შვილებიც ნორმალური ცხოვრების რიტმს დაუბრუნდნენ. ამიტომ მიჭირს გადაწყვეტილების მიღება და ამ ყველაფრის შეცვლა.
სარკის ერთგული მკითხველი
არჩევანი 17 წლის წინ თვითონ გავაკეთე. თბილისიდან რაიონში გათხოვილს სულ მაყვედრიდნენ, სოფლის საქმეები თუ არ იცოდი, რას თხოვდებოდიო. ოჯახის საქმეები ვისწავლე, მაგრამ 13 წლით უფროს ქმარს ვერაფერი გავუგე. თეთრზე თეთრია–მეთქი, რომ ვამბობდი, მიმტკიცებდა, არა, შავი არისო. მიამიტ გოგოს ბოლოს კარგად მასწავლა თეთრის და შავის "გარჩევა".
მკითხავთ, თუ ასეთი დესპოტი იყო, რატომ ხარ მასთანო. ბებოს გაზრდილი ვარ და მან მასწავლა, რომ ოჯახი, ქმარი, შვილები და პატიოსანი სახელი უპირველესია ქალისთვის. ჩემთვის ოჯახის დანგრევა ცის და ქვეყნის ჩამონგრევას ნიშნავს.
მოკლედ, ახლაც არ ვიცი, როგორ დაიწყო ყველაფერი. შეფთან ახლო ურთიერთობა არ მქონდა, მასთან გახსნილი არ ვიყავი, ჩემთვის მხოლოდ უფროსი იყო და ამის იქით არაფერი. მისგან კი დიდი სითბო მოდიოდა. ეს ადამიანი სულ მარიგებდა, ტკბილად მელაპარაკებოდა, რაც უნდა შეცდომა მომსვლოდა, არასდროს დამიყვირებდა, პირიქით, მასწავლიდა და მარიგებდა. ნელ–ნელა ისე მივეჩვიე, რომ ერთ დღეს მის მკლავებში აღმოვჩნდი. მან 100 პროცენტით შემცვალა. აქამდე გაუთავებელი ჩხუბი მქონდა ოჯახში, რაც ბავშვებზე ცუდად მოქმედებდა. ახლა ვცდილობ, თეთრზე ვთქვა, შავია–მეთქი, რომ ოჯახში უსიამოვნება აღარ იყოს. თუ სახლში ქმარი ყვირის, ჩუმად ვარ იმიტომ, რომ ვიცი, მეორე დღეს იმ ადამიანს ვნახავ, ვინც მეტყვის, ნუ გეშინია, ყველაფერი კარგად იქნებაო.
ქმარი კმაყოფილია, რომ ვემორჩილები. მოკლედ, ჩემს ოჯახში სიტუაცია გამოსწორდა, მაგრამ არ ვიცი, რა ჯობია, ქმრისგან წამოსვლა თუ ასეთი ფორმით შენარჩუნებული ოჯახი. მე ვიპოვე ძლიერი ადამიანი, ვისთანაც თავს დაცულად ვგრძნობ. შვილებიც ნორმალური ცხოვრების რიტმს დაუბრუნდნენ. ამიტომ მიჭირს გადაწყვეტილების მიღება და ამ ყველაფრის შეცვლა.
სარკის ერთგული მკითხველი
