"მშობლები გათხოვილ დაქალებთან ურთიერთობას მიკრძალავენ"
1 594 ნახვა
16 წლის გოგო ვარ, მაგრამ უკვე მეორე დაქალი გამითხოვდა, ისინიც ჩემი თანატოლები არიან, ერთ კლასში ვსწავლობდით. ერთმანეთთან ძალიან ახლოს ვიყავით. მართალია, ხასიათით ძალიან განვსხვავდებით, მაგრამ ეს მეგობრობაში ხელს არ გვიშლის. მათ ყველაფერში შეიძლება ვენდო. რა საიდუმლოც უნდა მეთქვა, წინ არასოდეს დამხვდებოდა. რთულ სიტუაციაშიც ვყოფილვარ და მეგობრების თანადგომა მიგრძვნია.
ერთ ჩვენი საერთო ნაცნობის დაბადების დღეზე ბიჭები გაიცნეს. ისინიც განუყრელი მეგობრები აღმოჩნდნენ. ისე მოხდა, რომ იმ ორ ძმაკაცს ჩემი დაქალები შეუყვარდა. წელიწადნახევარი ხვდებოდნენ ერთმანეთს და ოჯახებს მათი ურთიერთობის საწინააღმდეგო არაფერი ჰქონდათ. ის ბიჭები უმაღლეს სასწავლებელში მეორე კურსზე სწავლობენ.
ჩემი დაქალები ძალიან კარგი ოჯახის შვილები არიან, კარგი მოსწავლეებიც იყვნენ, ზრდილობითაც გამოირჩეოდნენ. რომ ბიჭებმა დაქორწინება გადაწყვიტეს. ზუსტად ვიცი, რომ ჩემს დაქალებს ეს არ უნდოდათ, მაგრამ წინააღმდეგობა ვერ გაუწიეს, მათი დაკარგვის შეეშინდათ. ჯერ ერთი დაქალი გათხოვდა, სამი თვის შემდეგ კი – მეორე.
ჯერ კიდევ პატარა გოგოები ვიყავით, როცა პირობა დავდეთ, რომ ერთიმეორის მეჯვარეები ვიქნებოდით და ერთმანეთის შვილებსაც მოვნათლავდით. ჯერ ერთმა დაქალმა მთხოვა, რომ მისი მეჯვარე ვყოფილიყავი, მაგრამ დედაჩემმა თავი გაიგიჟა, ამის უფლება არ მომცა. მამაჩემმაც თქვა, იქ ყველამ შენ უნდა გათვალიეროს და, თუ ძალიან ბევრს ილაპარაკებ, ქორწილშიც არ გაგიშვებო.
მეორე დაქალი რომ გათხოვდა, პირობისამებრ, იმანაც მეჯვარეობა მთხოვა, მაგრამ მშობლებმა ისევ უარი მათქმევინეს. დაქალებმა გამიგეს, აქეთ დამამშვიდეს, ნუ ნერვიულობ, შენი მშობლებისაც გვესმისო, მაგრამ ახლა ჩემები ძალიან ცუდად იქცევიან, დაქალებთან ურთიერთობას მიკრძალავენ. მამა მეუბნება, მაგათ შენი გათხოვებაც უნდათო.
მშობლებმა "შპიონად" ბებია მომიჩინეს. ის სულ სახლშია, არაფერს აკეთებს და ჩემი თავი ჩააბარეს. ამხელა გოგოს სკოლაშიც კი მომყვება. ვეუბნები, ძალიან მარცხვენთ, შეყვარებული არ მყავს, არც არავინ მახევს კალთებს და ცოლად არ ვუნდივარ, ეს დაცვა რაში მჭირდება–მეთქი. ეს ხომ სრული აბსურდია?! რამე რომ მინდოდეს, ბებიას ვერ გავეპარები?! ან ბიჭს ჩემი მოტაცება რომ უნდოდეს, ბებიაჩემი დააკავებს ვინმეს?! ეს ჩემმა მშობლებმაც იციან, მაგრამ მაინც მაკონტროლებენ. მამა მეუბნება, თუ არ დაგვემორჩილები, მაშინ ჩვენი სახლიდან წადიო.
დედა მიხსნის, რომ ძალიან ეშინია, მეც არ გავთხოვდე. თავისი ბიძაშვილის მაგალითი მოჰყავს, ადრეული ასაკში რომ გათხოვდა და დღეს როგორი უბედურია. ეს ყველაფერი ვიცი და გათხოვებას არ ვაპირებ, მაგრამ დედ–მამა მაინც პანიკაში არიან.
მირჩიეთ, როგორ მოვიქცე, რომ ეს შიში მოეხსნათ და უფლება მომცენ, დაქალებთან ურთიერთობა მქონდეს. მეგობრების ძალიან მრცხვენია, სულ მეკითხებიან, ჩვენთან რატომ არ მოდიხარ, რატომ არ გვირეკავო. მე კი ვერ ვუმხელ, რომ ეს სასტიკად მეკრძალება.
თქვენი ერთგული მკითხველი
ერთ ჩვენი საერთო ნაცნობის დაბადების დღეზე ბიჭები გაიცნეს. ისინიც განუყრელი მეგობრები აღმოჩნდნენ. ისე მოხდა, რომ იმ ორ ძმაკაცს ჩემი დაქალები შეუყვარდა. წელიწადნახევარი ხვდებოდნენ ერთმანეთს და ოჯახებს მათი ურთიერთობის საწინააღმდეგო არაფერი ჰქონდათ. ის ბიჭები უმაღლეს სასწავლებელში მეორე კურსზე სწავლობენ.
ჩემი დაქალები ძალიან კარგი ოჯახის შვილები არიან, კარგი მოსწავლეებიც იყვნენ, ზრდილობითაც გამოირჩეოდნენ. რომ ბიჭებმა დაქორწინება გადაწყვიტეს. ზუსტად ვიცი, რომ ჩემს დაქალებს ეს არ უნდოდათ, მაგრამ წინააღმდეგობა ვერ გაუწიეს, მათი დაკარგვის შეეშინდათ. ჯერ ერთი დაქალი გათხოვდა, სამი თვის შემდეგ კი – მეორე.
ჯერ კიდევ პატარა გოგოები ვიყავით, როცა პირობა დავდეთ, რომ ერთიმეორის მეჯვარეები ვიქნებოდით და ერთმანეთის შვილებსაც მოვნათლავდით. ჯერ ერთმა დაქალმა მთხოვა, რომ მისი მეჯვარე ვყოფილიყავი, მაგრამ დედაჩემმა თავი გაიგიჟა, ამის უფლება არ მომცა. მამაჩემმაც თქვა, იქ ყველამ შენ უნდა გათვალიეროს და, თუ ძალიან ბევრს ილაპარაკებ, ქორწილშიც არ გაგიშვებო.
მეორე დაქალი რომ გათხოვდა, პირობისამებრ, იმანაც მეჯვარეობა მთხოვა, მაგრამ მშობლებმა ისევ უარი მათქმევინეს. დაქალებმა გამიგეს, აქეთ დამამშვიდეს, ნუ ნერვიულობ, შენი მშობლებისაც გვესმისო, მაგრამ ახლა ჩემები ძალიან ცუდად იქცევიან, დაქალებთან ურთიერთობას მიკრძალავენ. მამა მეუბნება, მაგათ შენი გათხოვებაც უნდათო.
მშობლებმა "შპიონად" ბებია მომიჩინეს. ის სულ სახლშია, არაფერს აკეთებს და ჩემი თავი ჩააბარეს. ამხელა გოგოს სკოლაშიც კი მომყვება. ვეუბნები, ძალიან მარცხვენთ, შეყვარებული არ მყავს, არც არავინ მახევს კალთებს და ცოლად არ ვუნდივარ, ეს დაცვა რაში მჭირდება–მეთქი. ეს ხომ სრული აბსურდია?! რამე რომ მინდოდეს, ბებიას ვერ გავეპარები?! ან ბიჭს ჩემი მოტაცება რომ უნდოდეს, ბებიაჩემი დააკავებს ვინმეს?! ეს ჩემმა მშობლებმაც იციან, მაგრამ მაინც მაკონტროლებენ. მამა მეუბნება, თუ არ დაგვემორჩილები, მაშინ ჩვენი სახლიდან წადიო.
დედა მიხსნის, რომ ძალიან ეშინია, მეც არ გავთხოვდე. თავისი ბიძაშვილის მაგალითი მოჰყავს, ადრეული ასაკში რომ გათხოვდა და დღეს როგორი უბედურია. ეს ყველაფერი ვიცი და გათხოვებას არ ვაპირებ, მაგრამ დედ–მამა მაინც პანიკაში არიან.
მირჩიეთ, როგორ მოვიქცე, რომ ეს შიში მოეხსნათ და უფლება მომცენ, დაქალებთან ურთიერთობა მქონდეს. მეგობრების ძალიან მრცხვენია, სულ მეკითხებიან, ჩვენთან რატომ არ მოდიხარ, რატომ არ გვირეკავო. მე კი ვერ ვუმხელ, რომ ეს სასტიკად მეკრძალება.
თქვენი ერთგული მკითხველი
