აუყვანდა თუ არა გიორგი კალანდარიშვილი შვილს მამაკაც ძიძას
2 100 ნახვა
მსახიობი გიორგი კალანდარიშვილი ამ ეტაპზე კომიქსების გამოცემით და საქართველოში ამ ჟანრის პოპულარიზაციით არის დაკავებული. როგორც აღნიშნა, კომიქსები ბავშვობიდან იტაცებდა და ახლა ის მეგობრებთან ერთად ცდილობს, ეს ჟანრი ჩვენშიც ისეთივე პოპულარული გახდეს, როგორიც მსოფლიოს მრავალ ქვეყანაშია. გარდა ამისა, ის ახლახან სერიალში ''ჩემი ცოლის დაქალები'' ძიძის, თაზო მანჯგალაძის, როლზე მიიწვიეს. სერიალის მაყურებელი აქტიურად განიხილავს მამაკაცი ძიძის აყვანის თემას. ამაზე აზრი გიორგისაც ვკითხეთ და ისიც გვითხრა, როგორ ივსებს პროფესიისადმი მონატრების გრძნობას...
- მსახიობობაზე არ მიოცნებია, ყოველთვის დირიჟორობა მინდოდა, მაგრამ ჩემი პროფესიული არჩევანი ბავშვობაში თავისთავად გადაწყდა. სკოლის პერიოდში საბავშვო სტუდიაში დავდიოდი, ურთიერთობა მქონდა დიდ ქართველ მსახიობებთან, როგორებიც იყვნენ: ელენე ყიფშიძე, ლეო ანთაძე, კოტე მახარაძე, გოგი გეგეჭკორი...
საბავშვო სტუდიიდან ერთი მსახიობის თეატრ ''ვერიკოში'' მოვხვდი, სადაც კოტე მირიანაშვილის სპექტაკლ ''მონატრებაში'' ვთამაშობდი. ამ სპექტაკლში ვმონაწილეობდით გოგი გეგეჭკორი, ეკა ბაკურაძე და მე. ალბათ ეს იყო ის მომენტი, როცა მე თეატრალურში ჩაბარება გადავწყვიტე.
4 წელი, ერთი მსახიობის თეატრში ყოფნისას, ქართული თეატრის არაერთ ლეგენდასთან მქონდა ურთიერთობა და იმ პერიოდში დიდი გამოცდილება მივიღე. შემდეგ თეატრალურ უნივერსიტეტში გიორგი შალუტაშვილის ჯგუფში მოვხვდი და სწავლა 2007 წელს დავამთავრე. მესამე კურსზე ვიყავი, როცა მიმიწვიეს სერიალში და იმავე პერიოდში თუმანიშვილის თეატრში, სადაც ქალბატონი ლალი კეკელიძე დგამდა სპექტაკლს ''იქ, სადაც ჩემი სახლია''. ამას მოჰყვა ახმეტელის თეატრი, ვაკის სარდაფი. ამ სამ თეატრში ვთამაშობდი, როგორც მიწვეული მსახიობი. დასში არც ერთ თეატრში არ ვყოფილვარ და სიმართლე გითხრა, არც მნდომებია, რადგან ბიუროკრატიული თემები ჩემთვის მიმზიდველი არ არის. მსახიობობა ჩემთვის თავისუფლებას გულისხმობს და არ მინდა, ვიღაცამ გადამიწყვიტოს, რომელ რეჟისორთან და რომელ სპექტაკლში უნდა ვითამაშო. ჩემთვის მეტად კომფორტული ასეა და მინდა, თავად გავაკეთო არჩევანი.
რაც შეეხება ფინანსურ დაინტერესებას, თეატრში იმხელა ხელფასები არ არის, რომ ჩემი თავისუფლება შემეზღუდა, რაც უფრო მნიშვნელოვანია ჩემთვის.
- გიორგი, ამ ეტაპზე თეატრებში სპექტაკლებში არ მონაწილეობ, რას საქმიანობ?
- გამომცემლობა გვაქვს, რომელსაც ოთხი მეგობარი ვუდგავართ სათავეში. ჩვენ საქართველოში ვავითარებთ კომიქსის კულტურას. მრავალ განვითარებულ ქვეყანაში კომიქსი ერთ-ერთი წამყვანი ჟანრია და ის თითქმის ყველა ქვეყანაში გამოიცემა. გვინდა, ქართული კომიქსებიც გამოვცეთ.
- იმ სერიალზეც გკითხავ, რომელშიც პირველად მიგიწვიეს...
- ეს იყო ''ბიჭები და გოგონები'', სადაც ჩემს პერსონაჟს დოლჩე ერქვა...
- წლების განმავლობაში გაგყვა ეს სახელი...
- დიახ... დიდხანს ვიყავით ეთერში. თუ როგორი სახე შევქმენი, ამას უკეთ რეჟისორები და სხვები იტყვიან, მაგრამ ვფიქრობ, სახასიათო პერსონაჟი იყო და მიუხედავად იმისა, რომ სერიალის დასრულებიდან ამდენი წელი გავიდა, დღესაც ამ სახელით მიცნობენ. ქალაქში, ქალაქგარეთ, ტრანსპორტში, ყველგან მცნობენ, როგორც დოლჩეს. ეს კარგიც არის და ცუდიც, ზუსტად თქმა რთულია. დიდი ხნის განმავლობაში არ მინდოდა სერიალებში თამაში, არც რომელიმე თეატრში ვიყავი დაკავებული. ჩვენი გამომცემლობის გამო პროფესიაზე უარის თქმა მომიხდა.
- ახლახან ''ჩემი ცოლის დაქალებში'' ძიძის როლში გამოჩნდი. მახსოვს, საკუთარი ოჯახი გაქვს...
- სამწელიწად-ნახევარია, მეუღლეს დაშორებული ვარ. შვილი გვყავს - 6 წლის თორნიკე.
- ბევრისთვის მიუღებელია ძიძად მამაკაცის აყვანა. შენ როგორ უყურებ ამ ფაქტს?
- სიმართლე გითხრათ, თავიდან, როცა ძიძის როლი შემომთავაზეს, არანაირი განსაკუთრებული რეაქცია არ მქონია. ანუ შოკი არ მოჰყოლია, რომ ძიძა უნდა მეთამაშა.
- შენს შვილს ჰყავდა ძიძა?
- დიახ, უსაყვარლესი ქალი.
- შვილისთვის მამაკაც ძიძას აიყვანდი?
- არა (იცინის). ისე, აქამდე არ მიფიქრია, შეიძლება თუ არა, ძიძა მამაკაცი იყოს. ისე, რატომაც არა. როგორც ქალს შეუძლია, იყოს კარგი ძიძა, მამაკაცი რატომ ვერ იქნება?! უბრალოდ, ეს ჩვენს ცნობიერებაში არ არის, რადგან მამაკაცს არ ჰქონია ეს საქმიანობა შეთავსებული. ეს ფაქტი ალბათ ბევრისთვის გასაკვირი და ბევრისთვის აღმაშფოთებელიც კია. ზოგიერთი კი პოზიტიურად შეხედავს ამ მოვლენას და შეიძლება, ძიძობის სურვილიც გაუჩნდეს. ვნახოთ, როგორ ჩამოყალიბდება ჩვენს ცნობიერებაში მამაკაცი ძიძა (იღიმის).
- ამ ეტაპზე, სერიალის გარდა, თეატრიდან ან ფილმებიდან ხომ არ გაქვს რამე შემოთავაზება?
- რამდენიმე თეატრიდან იყო შემოთავაზება, მაგრამ, სამწუხაროდ, უარის თქმა მიწევს. თეატრიც და კინოც ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია. ''ჩემი ცოლის დაქალებში'' მონაწილეობას იმიტომ დავთანხმდი, რომ რაღაც დოზით მონატრებას მივსებს. თან ეს სერიალი უკვე ბრენდია და დიდი რეიტინგი აქვს. ''ფორმულა კრეატივის'' პროფესიონალ გუნდთან მუშაობა ძალიან მნიშვნელოვანი რამაა. მათთან ავიდგი ფეხი: ''ბიჭები და გოგონები'', ''ჩიფსების თაობა'', ''ჩვენი ოფისი'' - აქედან დაიწყო ჩემი კარიერა. შარშან ვითამაშე დუტა სხირტლაძის ფილმში ''გივი'', მანამდე წელიწად-ნახევარი კამერასთან შეხება არ მქონია. დუტასთან სულ ათი დღე მქონდა გადაღებები და რაღაცნაირად ვერ შევივსე ის დანაკლისი, რაც ჩემი პროფესიის მიმართ მაქვს. მოცემულ მომენტში ფილმებიდან შემოთავაზება არ არის. ძველი მეგობრები რომ მხვდებიან, მეუბნებიან, სამწუხაროა, რომ მსახიობობას თავი დაანებეო, მაგრამ ვეუბნები, რომ ეს დროებითია. ''ჩემი ცოლის დაქალების'' გარდა, თუკი რამ საინტერესო შემოთავაზება მექნება და როლი მომეწონება, შევეცდები, გამომცემლობაში მუშაობას შევუთავსო.
ანა კალანდაძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
- მსახიობობაზე არ მიოცნებია, ყოველთვის დირიჟორობა მინდოდა, მაგრამ ჩემი პროფესიული არჩევანი ბავშვობაში თავისთავად გადაწყდა. სკოლის პერიოდში საბავშვო სტუდიაში დავდიოდი, ურთიერთობა მქონდა დიდ ქართველ მსახიობებთან, როგორებიც იყვნენ: ელენე ყიფშიძე, ლეო ანთაძე, კოტე მახარაძე, გოგი გეგეჭკორი...
საბავშვო სტუდიიდან ერთი მსახიობის თეატრ ''ვერიკოში'' მოვხვდი, სადაც კოტე მირიანაშვილის სპექტაკლ ''მონატრებაში'' ვთამაშობდი. ამ სპექტაკლში ვმონაწილეობდით გოგი გეგეჭკორი, ეკა ბაკურაძე და მე. ალბათ ეს იყო ის მომენტი, როცა მე თეატრალურში ჩაბარება გადავწყვიტე.
4 წელი, ერთი მსახიობის თეატრში ყოფნისას, ქართული თეატრის არაერთ ლეგენდასთან მქონდა ურთიერთობა და იმ პერიოდში დიდი გამოცდილება მივიღე. შემდეგ თეატრალურ უნივერსიტეტში გიორგი შალუტაშვილის ჯგუფში მოვხვდი და სწავლა 2007 წელს დავამთავრე. მესამე კურსზე ვიყავი, როცა მიმიწვიეს სერიალში და იმავე პერიოდში თუმანიშვილის თეატრში, სადაც ქალბატონი ლალი კეკელიძე დგამდა სპექტაკლს ''იქ, სადაც ჩემი სახლია''. ამას მოჰყვა ახმეტელის თეატრი, ვაკის სარდაფი. ამ სამ თეატრში ვთამაშობდი, როგორც მიწვეული მსახიობი. დასში არც ერთ თეატრში არ ვყოფილვარ და სიმართლე გითხრა, არც მნდომებია, რადგან ბიუროკრატიული თემები ჩემთვის მიმზიდველი არ არის. მსახიობობა ჩემთვის თავისუფლებას გულისხმობს და არ მინდა, ვიღაცამ გადამიწყვიტოს, რომელ რეჟისორთან და რომელ სპექტაკლში უნდა ვითამაშო. ჩემთვის მეტად კომფორტული ასეა და მინდა, თავად გავაკეთო არჩევანი.
რაც შეეხება ფინანსურ დაინტერესებას, თეატრში იმხელა ხელფასები არ არის, რომ ჩემი თავისუფლება შემეზღუდა, რაც უფრო მნიშვნელოვანია ჩემთვის.
- გიორგი, ამ ეტაპზე თეატრებში სპექტაკლებში არ მონაწილეობ, რას საქმიანობ?
- გამომცემლობა გვაქვს, რომელსაც ოთხი მეგობარი ვუდგავართ სათავეში. ჩვენ საქართველოში ვავითარებთ კომიქსის კულტურას. მრავალ განვითარებულ ქვეყანაში კომიქსი ერთ-ერთი წამყვანი ჟანრია და ის თითქმის ყველა ქვეყანაში გამოიცემა. გვინდა, ქართული კომიქსებიც გამოვცეთ.
- იმ სერიალზეც გკითხავ, რომელშიც პირველად მიგიწვიეს...
- ეს იყო ''ბიჭები და გოგონები'', სადაც ჩემს პერსონაჟს დოლჩე ერქვა...
- წლების განმავლობაში გაგყვა ეს სახელი...
- დიახ... დიდხანს ვიყავით ეთერში. თუ როგორი სახე შევქმენი, ამას უკეთ რეჟისორები და სხვები იტყვიან, მაგრამ ვფიქრობ, სახასიათო პერსონაჟი იყო და მიუხედავად იმისა, რომ სერიალის დასრულებიდან ამდენი წელი გავიდა, დღესაც ამ სახელით მიცნობენ. ქალაქში, ქალაქგარეთ, ტრანსპორტში, ყველგან მცნობენ, როგორც დოლჩეს. ეს კარგიც არის და ცუდიც, ზუსტად თქმა რთულია. დიდი ხნის განმავლობაში არ მინდოდა სერიალებში თამაში, არც რომელიმე თეატრში ვიყავი დაკავებული. ჩვენი გამომცემლობის გამო პროფესიაზე უარის თქმა მომიხდა.
- ახლახან ''ჩემი ცოლის დაქალებში'' ძიძის როლში გამოჩნდი. მახსოვს, საკუთარი ოჯახი გაქვს...
- სამწელიწად-ნახევარია, მეუღლეს დაშორებული ვარ. შვილი გვყავს - 6 წლის თორნიკე.
- ბევრისთვის მიუღებელია ძიძად მამაკაცის აყვანა. შენ როგორ უყურებ ამ ფაქტს?
- სიმართლე გითხრათ, თავიდან, როცა ძიძის როლი შემომთავაზეს, არანაირი განსაკუთრებული რეაქცია არ მქონია. ანუ შოკი არ მოჰყოლია, რომ ძიძა უნდა მეთამაშა.
- შენს შვილს ჰყავდა ძიძა?
- დიახ, უსაყვარლესი ქალი.
- შვილისთვის მამაკაც ძიძას აიყვანდი?
- არა (იცინის). ისე, აქამდე არ მიფიქრია, შეიძლება თუ არა, ძიძა მამაკაცი იყოს. ისე, რატომაც არა. როგორც ქალს შეუძლია, იყოს კარგი ძიძა, მამაკაცი რატომ ვერ იქნება?! უბრალოდ, ეს ჩვენს ცნობიერებაში არ არის, რადგან მამაკაცს არ ჰქონია ეს საქმიანობა შეთავსებული. ეს ფაქტი ალბათ ბევრისთვის გასაკვირი და ბევრისთვის აღმაშფოთებელიც კია. ზოგიერთი კი პოზიტიურად შეხედავს ამ მოვლენას და შეიძლება, ძიძობის სურვილიც გაუჩნდეს. ვნახოთ, როგორ ჩამოყალიბდება ჩვენს ცნობიერებაში მამაკაცი ძიძა (იღიმის).
- ამ ეტაპზე, სერიალის გარდა, თეატრიდან ან ფილმებიდან ხომ არ გაქვს რამე შემოთავაზება?
- რამდენიმე თეატრიდან იყო შემოთავაზება, მაგრამ, სამწუხაროდ, უარის თქმა მიწევს. თეატრიც და კინოც ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია. ''ჩემი ცოლის დაქალებში'' მონაწილეობას იმიტომ დავთანხმდი, რომ რაღაც დოზით მონატრებას მივსებს. თან ეს სერიალი უკვე ბრენდია და დიდი რეიტინგი აქვს. ''ფორმულა კრეატივის'' პროფესიონალ გუნდთან მუშაობა ძალიან მნიშვნელოვანი რამაა. მათთან ავიდგი ფეხი: ''ბიჭები და გოგონები'', ''ჩიფსების თაობა'', ''ჩვენი ოფისი'' - აქედან დაიწყო ჩემი კარიერა. შარშან ვითამაშე დუტა სხირტლაძის ფილმში ''გივი'', მანამდე წელიწად-ნახევარი კამერასთან შეხება არ მქონია. დუტასთან სულ ათი დღე მქონდა გადაღებები და რაღაცნაირად ვერ შევივსე ის დანაკლისი, რაც ჩემი პროფესიის მიმართ მაქვს. მოცემულ მომენტში ფილმებიდან შემოთავაზება არ არის. ძველი მეგობრები რომ მხვდებიან, მეუბნებიან, სამწუხაროა, რომ მსახიობობას თავი დაანებეო, მაგრამ ვეუბნები, რომ ეს დროებითია. ''ჩემი ცოლის დაქალების'' გარდა, თუკი რამ საინტერესო შემოთავაზება მექნება და როლი მომეწონება, შევეცდები, გამომცემლობაში მუშაობას შევუთავსო.
ანა კალანდაძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
