მერაბ სეფაშვილი: "ცუდი რა არის იმაში, რომ ხელისუფლებამ ჩემი შვილის ლონდონში სწავლა დააფინანსა?!"
1 838 ნახვა
მომღერალ მერაბ სეფაშვილის ცხოვრებაში ახლა ისეთი ეტაპია, რომ თავის ქვეყანაში სამუშაო თითქმის აღარ აქვს და საზღვარგარეთ ჩატარებული კონცერტებით არჩენს ოჯახს. კვირაში ერთხელ კი თბილისის ერთ–ერთ კლუბში მღერის და ქართველ მსმენელს ასე ეკონტაქტება. არადა იყო პერიოდი, როცა დარბაზებს ავსებდა, დღეში სამ კონცერტს ატარებდა. ახლა რეპერტუარს ახალი სიმღერებით არ ამდიდრებს, ამისთვის არც განწყობა აქვს და არც მოტივი. ქართული შოუბიზნესის მდგომარეობით იმედგაცრუებულია. მის გარშემო მითქმა–მოთქმა რამდენჯერმე ატყდა. რამდენიმე წელი ახსენებდნენ, რომ სიმღერა "ჩემი გმირი გიწოდე" ქვეყნის მაშინდელ პრეზიდენტს, მიხეილ სააკაშვილს მიუძღვნა, ხოლო როცა საქართველოში ნაციონალების მმართველობა "ოცნებამ" შეცვალა, სკანდალი აგორდა – სააკაშვილის ხელისუფლებას მერაბ სეფაშვილის ვაჟისთვის ლონდონში სწავლა დაუფინანსებიაო...
ამ და სხვა თემებზე ბატონმა მერაბმა "სარკესთან" ისაუბრა.
– ბატონო მერაბ, რა ეტაპი გიდგათ ახლა? გაქვთ შემოთავაზებები, კონცერტები?
– სამწუხაროდ, ჩვენს ქვეყანაში საინტერესო არაფერი ხდება და შოუბიზნესშიც ასეა.
– როდიდან, ქვეყანაში ხელისუფლების შეცვლის შემდეგ?
– ალბათ. ჩვენი სფერო ნაკლებად საინტერესო გახდა, ხალხს პოლიტიკა უფრო აინტერესებს. ჩვენი ქვეყნის პოლიტიკაზე მეცინება, საპნის ბუშტივითაა და ველოდებით, როდის გასკდება. ხელოვნების განვითარებას კი სტაბილური ქვეყანა სჭირდება, სადაც ხალხი მშვიდად იცხოვრებს, დაისვენებს, ექნება ხელფასი და საკუთარი შემოსავლით იყიდის კონცერტის ბილეთებს. საქართველოში ეს არ ხდება, გუშინაც ასე იყო და დღესაც ასეა. მადლობა ღმერთს, მე იმ თაობის მომღერალი ვარ, რომელსაც საზღვარგარეთ იცნობენ და იქიდან მაქვს შემოთავაზებები. კონცერტებს ძირითადად ქვეყნის გარეთ ვმართავ, მაგრამ ვერ გეტყვით, რომ ყოველ კვირას დავფრინავ. კვირაში ერთ დღეს თბილისის ერთ–ერთ კლუბში ვმღერი.
– იქნებ მეტი გააქტიურებაა საჭირო, მაგალითად, თქვენს რეპერტუარს ახალი სიმღერა არ შემატებია, არც კლიპი გადაგიღიათ.
– რისთვის გადავიღო კლიპი? მე არ ვარ იმ ასაკში, რომ ვინმემ თავიდან გამიცნოს. თანაც, არ არსებობს გადაცემა, ტელეარხი, სადაც ახალ ვიდეორგოლს დავატრიალებ. 24 საათი საინფორმაციო გამოშვება გადის ეთერში. რამდენიმე ხნის წინ ალბომზე დავიწყე მუშაობა, მაგრამ გავაჩერე, ახლა კი მინდა, გავაგრძელო. "ბრავო რექორდსი" მთავაზობს ალბომის ჩაწერას და ვფიქრობ, რადგან ამისთვის მორალურად უნდა ვიყო მზად. ალბომის შექმნა არ ნიშნავს იმას, სტუდიაში შეხვიდე და იმღერო. მთავარია განწყობა. როცა ქვეყანაში საგიჟეთს ვუყურებ, აღარაფრის განწყობა მაქვს.
– არც სოლო კონცერტია თქვენს უახლოეს გეგმებში?
– არ ვიცი, წინასწარ ვერაფერს გეტყვით. ძალიან ბევრი სოლო კონცერტი მაქვს ჩატარებული. სტადიონები ივსებოდა ჩემს კონცერტებზე. დღეში სამი–ოთხი კონცერტიც კი ჩამიტარებია. ხალხი ძალით კი არ მოჰყავდათ ან უფასო კი არ იყო, ადამიანებს ბილეთის საყიდელი ფული ჰქონდათ.
– როცა ფილარმონიასთან თქვენს ვარსკვლავს ხედავთ, რა ემოცია გეუფლებათ?
– გულს უხარია, ეს არის და ეს. შეიძლება დღეში ასჯერ ჩავუარო ფილარმონიას, მაგრამ არც კი გამახსენდეს, რომ იქ ჩემი ვარსკვლავია. არასოდეს მქონია მისწრაფება ვარსკვლავური ცხოვრებისკენ, ეს არ მხიბლავდა. როცა ვარსკვლავი გამიხსნეს, კულტურის მინისტრი ნიკა რურუა გახლდათ, ეს მათი ინიციატივა იყო. არასოდეს მიმუშავია იმისთვის, რომ ჩემთვის ვარსკვლავი გაეხსნათ ან პენსია მოეცათ, რომელიც ჩვენს ქვეყანაში არც არსებობს.
– რითი არჩენთ ოჯახს?
– უცხოეთში გამართული კონცერტებით ვარჩენ ოჯახს. სხვა სამსახური არ გამაჩნია, არც სხვა ბიზნესი მაქვს და არც იმ ასაკში ვარ, ვინმემ მარჩინოს. ასეთ არასახარბიელო სიტუაციაშია ყველა.
– რუსეთიდანაც გაქვთ მიწვევები?
– კი, ხშირად მირეკავდნენ, მაგრამ რუსეთ–საქართველოს ომის შემდეგ ჩემთვის მიუღებელი გახდა იქ ჩასვლა. რუს ხალხთან არანაირი პრეტენზია არ გამაჩნია, მათი პოლიტიკაა მიუღებელი ჩემთვის. ასევე მიუღებელია ის, რომ საქართველოს საზღვარს უფრო და უფრო აქეთ სწევენ და ამაზე ხმას არ ვიღებთ. როდესაც დამოუკიდებელი ქვეყანა გქვია და გაგილაწუნებენ, უნდა უთხრა, რას შვრები, რატომ მირტყამო. ვეთანხმები, რომ დიალოგით შეიძლება ყველაფრის მოგვარება, მაგრამ ზედმეტი ლოიალურობა მიუღებელია ჩემთვის.
– ახლაც ხომ არ ხდება დაყოფა ხელისუფლების მომხრე და მოწინააღმდეგე მომღერლებად? მიხეილ სააკაშვილის ხელისუფლების დროს ბევრი მომღერალი აღმოჩნდა "შავ სიაში" პოლიტიკური მოსაზრებების გამო.
– ამ ყველაფერს არ ვაქცევ ყურადღებას. რეალობა ის არის, რომ სამუშაო არ გვაქვს. ცოდვას ვერ ვიტყვი, რომ ვიღაცას არ ამღერებენ, ვინც ჩრდილში იყო, ახლაც ჩრდილშია, მაგრამ ვინც არ იყო ჩრდილში, ისიც ჩრდილში აღმოჩნდა. ასეთი სიტუაცია მხოლოდ შოუბიზნესში არ არის, ქვეყანაში უმუშევრობაა და თავის გატანა რთულია. ახალი ხელისუფლება ჯერჯერობით ვერაფერს აკეთებს, ჩვენ კი რა ვქნათ? ხეები დავრგოთ? მიწები დავხნათ? რატომ? ჩვენ გვაქვს ჩვენი პროფესია.
– ამ ინტერვიუს წაკითხვის დროს ბევრს გაახსენდება სიმღერა "ჩემი გმირი გიწოდე", რომელზეც ამბობდნენ, რომ მიხეილ სააკაშვილს მიუძღვენით.
– რას ამბობთ, ეს არ არის სიმართლე. "ჩემი გმირი გიწოდე" უძველესი სიმღერაა, რომელიც მამაჩემს ძალიან უყვარდა და ამის გამო ჩავწერე. თუ ადამიანის გასვრა სურს ვინმეს, შავი პიარის აგორებაზე ადვილი არაფერია. ეს იყო იაფფასიანი ფანდი, რომელმაც გული მატკინა, მაგრამ მერე დამავიწყდა.
– ის ხომ რეალური ფაქტია, რომ თქვენი უფროსი ვაჟის, ნიკუშას სწავლა ლონდონში სააკაშვილის ხელისუფლებამ დააფინანსა.
– სასაცილოა ეს ყველაფერი! ჩემი შვილის გარდა 2000 კაცი დააფინანსეს. ან ცუდი რა არის ამაში, რომ ახალგაზრდების სწავლა დააფინანსეს?! საინფორმაციო გამოშვებებში სულ ამბობენ, რომ უნდათ, პროგრამები შექმნან და უცხოეთში ახალი თაობის სწავლა დააფინანსონ. ჰოდა, არ გაბედონ ამის გაკეთება, თორემ ყველგან დავწერ! ეს, რა თქმა უნდა, ხუმრობით. ნიკუშა სახელმწიფო პროგრამაში მოხვდა და სასწავლებლად წავიდა ლონდონში. მასზე კი იმიტომ გაკეთდა აქცენტი, რომ ჩემი შვილია, არადა, კიდევ ერთხელ ვამბობ, მის გარდა 2000 ახალგაზრდა დააფინანსეს. სხვის შვილზე კარგს რომ გავიგებ, მიხარია და მგონია, სხვაც ასე უნდა იყოს.
– შემოქმედებაში წარუმატებლობა ბევრჯერ გამოგიცდიათ?
– როცა რამეს აკეთებ და თავადვე არ მოგწონს, ეს არის წარუმატებლობა. ბევრჯერ ჩამიწერია ისეთი სიმღერა, რომელსაც დღის შუქი არ ღირსებია, რადგან თავადვე წამიშლია. როცა მე არ მომწონს, მგონია, რომ სხვასაც არ მოეწონება. ჩემს ცხოვრებაში წარუმატებლობაზე მეტი წარმატება იყო.
– თქვენმა ოჯახურმა ცხოვრებამ დროს გაუძლო, ეს დღეს იშვიათობად იქცა. როგორ შეძელით ეს?
– შეიძლება მოკლედ გიპასუხოთ? უნდა გინდოდეს ოჯახი და გეყოლება! ოჯახის დანგრევაზე ადვილი არაფერია. სამწუხაროდ, ჩემ ირგვლივ ბევრი ოჯახი ინგრევა. მე და ნინას ორი ვაჟი გვყავს და ერთი შვილიშვილი, რომელიც ჩვენს ოჯახში მთავარი მოქმედი პირია. ჩემს ბიჭებთან ვმეგობრობ, ჩვენ შორის არსებობს პატივისცემა და დიდი სიყვარული.
– უმცროსი ვაჟიც ხომ არ აპირებს დაქორწინებას?
– არა. ჩვენ იმდენად ახლო ურთიერთობა გვაქვს, რამეს რომ გეგმავდეს, არა მგონია, დამიმალოს. მართალია, ჯერ 20 წლისაა, მაგრამ შეყვარებულ კაცს ვერ ეტყვი, რომ ოჯახის შესაქმნელად პატარაა. ადამიანმა თუ სიყვარულით არ იცხოვრა, ცოდოა. მე და ჩემი ოჯახი დიდი სიყვარულით ვცხოვრობთ და ეს არის მთავარი.
ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე
ამ და სხვა თემებზე ბატონმა მერაბმა "სარკესთან" ისაუბრა.
– ბატონო მერაბ, რა ეტაპი გიდგათ ახლა? გაქვთ შემოთავაზებები, კონცერტები?
– სამწუხაროდ, ჩვენს ქვეყანაში საინტერესო არაფერი ხდება და შოუბიზნესშიც ასეა.
– როდიდან, ქვეყანაში ხელისუფლების შეცვლის შემდეგ?
– ალბათ. ჩვენი სფერო ნაკლებად საინტერესო გახდა, ხალხს პოლიტიკა უფრო აინტერესებს. ჩვენი ქვეყნის პოლიტიკაზე მეცინება, საპნის ბუშტივითაა და ველოდებით, როდის გასკდება. ხელოვნების განვითარებას კი სტაბილური ქვეყანა სჭირდება, სადაც ხალხი მშვიდად იცხოვრებს, დაისვენებს, ექნება ხელფასი და საკუთარი შემოსავლით იყიდის კონცერტის ბილეთებს. საქართველოში ეს არ ხდება, გუშინაც ასე იყო და დღესაც ასეა. მადლობა ღმერთს, მე იმ თაობის მომღერალი ვარ, რომელსაც საზღვარგარეთ იცნობენ და იქიდან მაქვს შემოთავაზებები. კონცერტებს ძირითადად ქვეყნის გარეთ ვმართავ, მაგრამ ვერ გეტყვით, რომ ყოველ კვირას დავფრინავ. კვირაში ერთ დღეს თბილისის ერთ–ერთ კლუბში ვმღერი.
– იქნებ მეტი გააქტიურებაა საჭირო, მაგალითად, თქვენს რეპერტუარს ახალი სიმღერა არ შემატებია, არც კლიპი გადაგიღიათ.
– რისთვის გადავიღო კლიპი? მე არ ვარ იმ ასაკში, რომ ვინმემ თავიდან გამიცნოს. თანაც, არ არსებობს გადაცემა, ტელეარხი, სადაც ახალ ვიდეორგოლს დავატრიალებ. 24 საათი საინფორმაციო გამოშვება გადის ეთერში. რამდენიმე ხნის წინ ალბომზე დავიწყე მუშაობა, მაგრამ გავაჩერე, ახლა კი მინდა, გავაგრძელო. "ბრავო რექორდსი" მთავაზობს ალბომის ჩაწერას და ვფიქრობ, რადგან ამისთვის მორალურად უნდა ვიყო მზად. ალბომის შექმნა არ ნიშნავს იმას, სტუდიაში შეხვიდე და იმღერო. მთავარია განწყობა. როცა ქვეყანაში საგიჟეთს ვუყურებ, აღარაფრის განწყობა მაქვს.
– არც სოლო კონცერტია თქვენს უახლოეს გეგმებში?
– არ ვიცი, წინასწარ ვერაფერს გეტყვით. ძალიან ბევრი სოლო კონცერტი მაქვს ჩატარებული. სტადიონები ივსებოდა ჩემს კონცერტებზე. დღეში სამი–ოთხი კონცერტიც კი ჩამიტარებია. ხალხი ძალით კი არ მოჰყავდათ ან უფასო კი არ იყო, ადამიანებს ბილეთის საყიდელი ფული ჰქონდათ.
– როცა ფილარმონიასთან თქვენს ვარსკვლავს ხედავთ, რა ემოცია გეუფლებათ?
– გულს უხარია, ეს არის და ეს. შეიძლება დღეში ასჯერ ჩავუარო ფილარმონიას, მაგრამ არც კი გამახსენდეს, რომ იქ ჩემი ვარსკვლავია. არასოდეს მქონია მისწრაფება ვარსკვლავური ცხოვრებისკენ, ეს არ მხიბლავდა. როცა ვარსკვლავი გამიხსნეს, კულტურის მინისტრი ნიკა რურუა გახლდათ, ეს მათი ინიციატივა იყო. არასოდეს მიმუშავია იმისთვის, რომ ჩემთვის ვარსკვლავი გაეხსნათ ან პენსია მოეცათ, რომელიც ჩვენს ქვეყანაში არც არსებობს.
– რითი არჩენთ ოჯახს?
– უცხოეთში გამართული კონცერტებით ვარჩენ ოჯახს. სხვა სამსახური არ გამაჩნია, არც სხვა ბიზნესი მაქვს და არც იმ ასაკში ვარ, ვინმემ მარჩინოს. ასეთ არასახარბიელო სიტუაციაშია ყველა.
– რუსეთიდანაც გაქვთ მიწვევები?
– კი, ხშირად მირეკავდნენ, მაგრამ რუსეთ–საქართველოს ომის შემდეგ ჩემთვის მიუღებელი გახდა იქ ჩასვლა. რუს ხალხთან არანაირი პრეტენზია არ გამაჩნია, მათი პოლიტიკაა მიუღებელი ჩემთვის. ასევე მიუღებელია ის, რომ საქართველოს საზღვარს უფრო და უფრო აქეთ სწევენ და ამაზე ხმას არ ვიღებთ. როდესაც დამოუკიდებელი ქვეყანა გქვია და გაგილაწუნებენ, უნდა უთხრა, რას შვრები, რატომ მირტყამო. ვეთანხმები, რომ დიალოგით შეიძლება ყველაფრის მოგვარება, მაგრამ ზედმეტი ლოიალურობა მიუღებელია ჩემთვის.
– ახლაც ხომ არ ხდება დაყოფა ხელისუფლების მომხრე და მოწინააღმდეგე მომღერლებად? მიხეილ სააკაშვილის ხელისუფლების დროს ბევრი მომღერალი აღმოჩნდა "შავ სიაში" პოლიტიკური მოსაზრებების გამო.
– ამ ყველაფერს არ ვაქცევ ყურადღებას. რეალობა ის არის, რომ სამუშაო არ გვაქვს. ცოდვას ვერ ვიტყვი, რომ ვიღაცას არ ამღერებენ, ვინც ჩრდილში იყო, ახლაც ჩრდილშია, მაგრამ ვინც არ იყო ჩრდილში, ისიც ჩრდილში აღმოჩნდა. ასეთი სიტუაცია მხოლოდ შოუბიზნესში არ არის, ქვეყანაში უმუშევრობაა და თავის გატანა რთულია. ახალი ხელისუფლება ჯერჯერობით ვერაფერს აკეთებს, ჩვენ კი რა ვქნათ? ხეები დავრგოთ? მიწები დავხნათ? რატომ? ჩვენ გვაქვს ჩვენი პროფესია.
– ამ ინტერვიუს წაკითხვის დროს ბევრს გაახსენდება სიმღერა "ჩემი გმირი გიწოდე", რომელზეც ამბობდნენ, რომ მიხეილ სააკაშვილს მიუძღვენით.
– რას ამბობთ, ეს არ არის სიმართლე. "ჩემი გმირი გიწოდე" უძველესი სიმღერაა, რომელიც მამაჩემს ძალიან უყვარდა და ამის გამო ჩავწერე. თუ ადამიანის გასვრა სურს ვინმეს, შავი პიარის აგორებაზე ადვილი არაფერია. ეს იყო იაფფასიანი ფანდი, რომელმაც გული მატკინა, მაგრამ მერე დამავიწყდა.
– ის ხომ რეალური ფაქტია, რომ თქვენი უფროსი ვაჟის, ნიკუშას სწავლა ლონდონში სააკაშვილის ხელისუფლებამ დააფინანსა.
– სასაცილოა ეს ყველაფერი! ჩემი შვილის გარდა 2000 კაცი დააფინანსეს. ან ცუდი რა არის ამაში, რომ ახალგაზრდების სწავლა დააფინანსეს?! საინფორმაციო გამოშვებებში სულ ამბობენ, რომ უნდათ, პროგრამები შექმნან და უცხოეთში ახალი თაობის სწავლა დააფინანსონ. ჰოდა, არ გაბედონ ამის გაკეთება, თორემ ყველგან დავწერ! ეს, რა თქმა უნდა, ხუმრობით. ნიკუშა სახელმწიფო პროგრამაში მოხვდა და სასწავლებლად წავიდა ლონდონში. მასზე კი იმიტომ გაკეთდა აქცენტი, რომ ჩემი შვილია, არადა, კიდევ ერთხელ ვამბობ, მის გარდა 2000 ახალგაზრდა დააფინანსეს. სხვის შვილზე კარგს რომ გავიგებ, მიხარია და მგონია, სხვაც ასე უნდა იყოს.
– შემოქმედებაში წარუმატებლობა ბევრჯერ გამოგიცდიათ?
– როცა რამეს აკეთებ და თავადვე არ მოგწონს, ეს არის წარუმატებლობა. ბევრჯერ ჩამიწერია ისეთი სიმღერა, რომელსაც დღის შუქი არ ღირსებია, რადგან თავადვე წამიშლია. როცა მე არ მომწონს, მგონია, რომ სხვასაც არ მოეწონება. ჩემს ცხოვრებაში წარუმატებლობაზე მეტი წარმატება იყო.
– თქვენმა ოჯახურმა ცხოვრებამ დროს გაუძლო, ეს დღეს იშვიათობად იქცა. როგორ შეძელით ეს?
– შეიძლება მოკლედ გიპასუხოთ? უნდა გინდოდეს ოჯახი და გეყოლება! ოჯახის დანგრევაზე ადვილი არაფერია. სამწუხაროდ, ჩემ ირგვლივ ბევრი ოჯახი ინგრევა. მე და ნინას ორი ვაჟი გვყავს და ერთი შვილიშვილი, რომელიც ჩვენს ოჯახში მთავარი მოქმედი პირია. ჩემს ბიჭებთან ვმეგობრობ, ჩვენ შორის არსებობს პატივისცემა და დიდი სიყვარული.
– უმცროსი ვაჟიც ხომ არ აპირებს დაქორწინებას?
– არა. ჩვენ იმდენად ახლო ურთიერთობა გვაქვს, რამეს რომ გეგმავდეს, არა მგონია, დამიმალოს. მართალია, ჯერ 20 წლისაა, მაგრამ შეყვარებულ კაცს ვერ ეტყვი, რომ ოჯახის შესაქმნელად პატარაა. ადამიანმა თუ სიყვარულით არ იცხოვრა, ცოდოა. მე და ჩემი ოჯახი დიდი სიყვარულით ვცხოვრობთ და ეს არის მთავარი.
ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე
