"ჩემს საბანკეტო კაბას დედა მეორადი ტანსაცმლის მაღაზიებში ეძებს"
2 600 ნახვა
ყველა ოცნებობს იმ დღეზე, როცა სკოლას დაამთავრებს და მისთვის ბოლო ზარი დაირეკება, მაგრამ მე ამის გახსენებაც კი მზარავს. ყველა ჩემი კლასელი გოგო ტანსაცმლის არჩევაშია, მე კი ლამაზ კაბაზე ოცნებაც არ შემიძლია.
დედა ჩემს ყველა თხოვნას ისე აღიქვამს, როგორც პრეტენზიას. ვერ ხვდება, რომ კი არ ვჩხუბობ, უბრალოდ რაღაცეებზე გული მწყდება. ჩემს აზრს რომ გამოვთქვამ, თურმე ეს სიჯიუტე და თავნებობაა.
ჩემი კლასელები კაბებს იკერავენ ან საუკეთესო მაღაზიებში არჩევენ. დედაჩემი კი მეორადი ტანსაცმლის მაღაზიებში დადის და იქ მირჩევს. ზოგჯერ ნამდვილი ძონძები მოაქვს. ვერ ხვდება, რომ ისეთი რაღაცეები დიდი ხანია მოდიდან არის გადასული. რომ ვიწუნებ და ვეუბნები, ამას არასოდეს ჩავიცვამ და საერთოდაც ბანკეტზე არ წავალ–მეთქი, მაშინვე ჩხუბს იწყებს, შენ არაფრის ღირსი ხარო. თავისი ქორწილის ფეხსაცმელები გადმომიღო, სულ ერთხელ მეცვა, ახალთახალია და არც მოდიდან არის გადასულიო. ლამის არის, გავგიჟდე! ვეუბნები, რომ საერთოდ აღარ მივდივარ ბანკეტზე, ის კი ამის გამო სულ გადადის ჭკუიდან და ახალ–ახალ სისულელეებს აკეთებს.
ამას წინათ მეზობელი დაიმოწმა, რომ თურმე მეორადი ტანსაცმლის მაღაზიებში ნამდვილი ბრენდებია, თბილისის მაღაზიებში კი პატენტები ყრია. იმას კი ვერ ხვდებიან, რომ დაძონძილი და მოდიდან გასული კაბებია. არ მინდა ბანკეტი! სახლიდან წავალ, სადმე დავიმალები და დაძონძილი კაბით იქ არ წავალ!
ჩემს ერთ კლასელს საშუალება არ აქვს, რადგან მამამისმა ახლახან გულის ოპერაცია გაიკეთა და ბევრი ვალი აქვთ აღებული. ის ამბობს, რომ დეიდაშვილის კაბას იცვამს და ამ დღისთვის არც დიდად ემზადება. მას ყველა გაუგებს, მაგრამ მე დამცინებენ, თუ საშინელი კაბით მივალ.
ახლახან ჩემს ძმას ძალიან მაგარი მობილური უყიდეს. განვადებით გამოუტანეს, მაგრამ პირველადი თანხა 400 ლარი შეიტანეს.
იმას არ ვამბობ, რომ მობილური არ უნდა ეყიდათ. ძმა ძალიან მიყვარს და მისთვის არაფერი მენანება, მაგრამ ხომ შეეძლოთ, მთლიანად განვადებით გამოეტანათ და ის 400 ლარი ჩემთვის ეჩუქებინათ? რატომ ვერაფერს იმეტებენ გოგოსთვის?! მე შვილი არ ვარ?! 400 ლარით კაბასაც ვიყიდდი, ჩანთასაც და ფეხსაცმელსაც. შეიძლება დიზაინერთან ვერ შემეკერა, არც ცნობილი ბრენდი ყოფილიყო, მაგრამ ახალი მაინც ხომ იქნებოდა? მაგრამ ასეთი რაღაცეები ჩემებს არ ადარდებთ. მოვალეობის მოხდის მიზნით მიკეთებენ რაღაცას, მე კი ეს არაფერში მჭირდება!
"სარკის" ერთგული მკითხველი
დედა ჩემს ყველა თხოვნას ისე აღიქვამს, როგორც პრეტენზიას. ვერ ხვდება, რომ კი არ ვჩხუბობ, უბრალოდ რაღაცეებზე გული მწყდება. ჩემს აზრს რომ გამოვთქვამ, თურმე ეს სიჯიუტე და თავნებობაა.
ჩემი კლასელები კაბებს იკერავენ ან საუკეთესო მაღაზიებში არჩევენ. დედაჩემი კი მეორადი ტანსაცმლის მაღაზიებში დადის და იქ მირჩევს. ზოგჯერ ნამდვილი ძონძები მოაქვს. ვერ ხვდება, რომ ისეთი რაღაცეები დიდი ხანია მოდიდან არის გადასული. რომ ვიწუნებ და ვეუბნები, ამას არასოდეს ჩავიცვამ და საერთოდაც ბანკეტზე არ წავალ–მეთქი, მაშინვე ჩხუბს იწყებს, შენ არაფრის ღირსი ხარო. თავისი ქორწილის ფეხსაცმელები გადმომიღო, სულ ერთხელ მეცვა, ახალთახალია და არც მოდიდან არის გადასულიო. ლამის არის, გავგიჟდე! ვეუბნები, რომ საერთოდ აღარ მივდივარ ბანკეტზე, ის კი ამის გამო სულ გადადის ჭკუიდან და ახალ–ახალ სისულელეებს აკეთებს.
ამას წინათ მეზობელი დაიმოწმა, რომ თურმე მეორადი ტანსაცმლის მაღაზიებში ნამდვილი ბრენდებია, თბილისის მაღაზიებში კი პატენტები ყრია. იმას კი ვერ ხვდებიან, რომ დაძონძილი და მოდიდან გასული კაბებია. არ მინდა ბანკეტი! სახლიდან წავალ, სადმე დავიმალები და დაძონძილი კაბით იქ არ წავალ!
ჩემს ერთ კლასელს საშუალება არ აქვს, რადგან მამამისმა ახლახან გულის ოპერაცია გაიკეთა და ბევრი ვალი აქვთ აღებული. ის ამბობს, რომ დეიდაშვილის კაბას იცვამს და ამ დღისთვის არც დიდად ემზადება. მას ყველა გაუგებს, მაგრამ მე დამცინებენ, თუ საშინელი კაბით მივალ.
ახლახან ჩემს ძმას ძალიან მაგარი მობილური უყიდეს. განვადებით გამოუტანეს, მაგრამ პირველადი თანხა 400 ლარი შეიტანეს.
იმას არ ვამბობ, რომ მობილური არ უნდა ეყიდათ. ძმა ძალიან მიყვარს და მისთვის არაფერი მენანება, მაგრამ ხომ შეეძლოთ, მთლიანად განვადებით გამოეტანათ და ის 400 ლარი ჩემთვის ეჩუქებინათ? რატომ ვერაფერს იმეტებენ გოგოსთვის?! მე შვილი არ ვარ?! 400 ლარით კაბასაც ვიყიდდი, ჩანთასაც და ფეხსაცმელსაც. შეიძლება დიზაინერთან ვერ შემეკერა, არც ცნობილი ბრენდი ყოფილიყო, მაგრამ ახალი მაინც ხომ იქნებოდა? მაგრამ ასეთი რაღაცეები ჩემებს არ ადარდებთ. მოვალეობის მოხდის მიზნით მიკეთებენ რაღაცას, მე კი ეს არაფერში მჭირდება!
"სარკის" ერთგული მკითხველი
