ნინო შავგულიძეს პოლიტიკა იზიდავს
1 465 ნახვა
საქართველოს დამოუკიდებლობის დღეს მიუძღვნა სოხუმის თეატრმა პრემიერა, რომელიც რუსთაველის თეატრში 27-28 მაისს გაიმართა. მსახიობ მერაბ ყოლბაიას პირველი რეჟისორული ნამუშევარი ''სხვა საქართველო სად არი?!'' აფხაზებსა და ოსებთან ჩვენი შერიგების თემას ეძღვნება.მსახიობი ნინო შავგულიძე ერთ-ერთია, ვინც ამ სპექტაკლში მონაწილეობს.
მიუხედავად იმისა, რომ სოხუმის თეატრის მსახიობია, არც სოხუმელია და არც აფხაზეთშია ნამყოფი, ფიქრობს, რომ დაკარგული ტერიტორიებისადმი არავინაა გულგრილი და დარწმუნებულია, რომ ამ სპექტაკლის მაყურებელი ემოციური ზეგავლენის ქვეშ მოექცევა... მისი გვარის გაგებისას, ბუნებრივია, ყველას უჩნდება შეკითხვა, აკავშირებს თუ არა რამე ნათესაური კავშირი გიორგი (ჟორა) შავგულიძესთან. ძალიან შორეული, იმდენად, რომ ლაპარაკიც არ ღირსო, გვითხრა და იქვე სიცილით დაამატა, რომ თურმე თეატრალურ უნივერსიტეტში მისაღები გამოცდებისას ამ შეკითხვას რომ უსვამდნენ, პასუხობდა, რომ ჟორა შავგულიძე ბაბუამისი იყო...
- ბავშვობაში ბალეტი ძალიან მომწონდა და ამას წინათ დედას ვეუბნებოდი კიდეც, ბალეტზე რატომ არ შემიყვანე-მეთქი. ხელოვნების სფეროში რომ ვიქნებოდი, ვიცოდი, ეს მას შემდეგ მახსოვს, რაც ჩემი ცნობიერი იწყება, თუმცა კონკრეტულად რა მიმართულებით წავიდოდი, ამას ვერ ვსაზღვრავდი. 3 წლის ვიყავი, როცა ერთხელ მამამ მკითხა, ვინ გინდა გამოხვიდეო. გავხედე და ვუპასუხე, ნინო შავგულიძე უნდა ''გამოვიდე''-მეთქი (იღიმის). მათემატიკა მიზიდავდა და ბოლო წლებში ვფიქრობდი, საბანკო-საფინანსო საქმეზე ჩამებარებინა, მაგრამ მერე გამახსენდა, რომ ამგვარად ხელოვნების სფეროზე უარის თქმა მომიწევდა, ამიტომ გადაწყვეტილება შევიცვალე და რეჟისორობა ვისურვე. მისაღებ გამოცდებამდე ორი თვით ადრე კი სამსახიობოზე შევაჩერე არჩევანი. მოსამზადებელ პერიოდში, როცა ვიგრძენი, რომ ეს ყველაფერი ჩემი იყო, ამ საქმეს ვეღარ მოვწყდი.
- სოხუმის თეატრის გარდა, სხვა თეატრებში მიწვევით გითამაშია?
- დიახ, რა თქმა უნდა. სამწუხაროა, რომ დღეს მსახიობები თეატრებში განაწილებით აღარ ხვდებიან, როგორც უწინ. მსახიობი სულ ფორმაში უნდა იყოს და მუშაობდეს, რადგან შენს საქმეზე მცირე პაუზაც კი აისახება. ბევრი კარგი მსახიობი იკარგება, თუნდაც ჩემს ჯგუფში ბევრი ნიჭიერი ადამიანი სწავლობდა. 23 ადამიანიდან მხოლოდ რამდენიმე დარჩა ამ სფეროში. მე, უბრალოდ, გამიმართლა. ბატონი დიმა ჯაიანი ჩვენს სადიპლომო სპექტაკლს დაესწრო და როგორც კი სწავლა დავამთავრე, მე და ერთი მსახიობი მაშინვე სოხუმის თეატრის დასში მოვხვდით. ჩემზე ბევრად ნიჭიერი რამდენიმე გოგონა თეატრს მიღმა დარჩა. როცა დღეს მეგობრებს ვეკითხები, სურთ თუ არა ამ სფეროში დაბრუნება, მპასუხობენ, რომ ამას ვეღარ შეძლებენ, რადგან შვიდი წლის შემდეგ ეს რთულია, წლებმა სცენის შიში გააჩინა, ამას თავიდანვე უნდა შეეჩვიო.
- ვთქვათ, შენც რომ არ გაგმართლებოდა, თუ გიფიქრია, რომელ სფეროში აღმოჩნდებოდი?
- რა რთული შეკითხვა დამისვი (იცინის). არ ვიცი, შეიძლება, ჟურნალისტიკაში ამომეყო თავი.
- ამ პროფესიაში რა გიზიდავს?
- ყველაზე მეტად მიზიდავს პოლიტიკა. აქტიურად ვარ ჩართული. საინფორმაციო გამოშვებების დიდი გულშემატკივარი გახლავართ, მიუხედავად იმისა, რომ არ ვარ მომხრე, ასე აქტიურად იყოს ყველა გაპოლიტიკოსებული, განსაკუთრებით ბოლო პერიოდში, ამ სფეროსადმი მაინც დიდი ინტერესი მაქვს. პოლიტიკის სიყვარულმა ერთ-ერთ რადიოსადგურში წამყვანად დამაწყებინა მუშაობა. მართალია, უფრო
მეტად საუბარი კულტურაზე მიწევს და სტუმრებიც ამ სფეროდან გვყავს, მაგრამ ჟურნალისტიკა არის ის საქმე, რომელიც მომწონს და ალბათ, ამ სფეროში უფრო აქტიური ვიქნებოდი.
- გარდა ამისა, მუშაობ ''ღამის შოუს სტუდიაში''...
- დიახ, ეს არის ჩემი საყვარელი ადგილი, რომელსაც სამსახურს არც ვეძახი (იღიმის). იქ არის სრული კომფორტი, ადამიანური ურთიერთობები, ერთმანეთისადმი ხელშეწყობა. ძალიან კმაყოფილი ვარ ამ სამსახურით და მიხარია იქ მისვლა. პირველად ამ სტუდიასთან დაახლოებით სამი წლის წინ მომიწია თანამშრომლობამ. იმ დროს გადიოდა ''შუა ქალაქში'', სადაც ორ სერიაში ეპიზოდური როლი შევასრულე. მათ კასტინგებზე სულ დავდიოდი და შემდეგ მოვხვდი სერიალში ''ჩვენი ამბავი''.
- ამ სტუდიამ თავისი არხი გახსნა, რომელზეც სხვადასხვა შინაარსის სასიმღერო ნომრებს ასრულებ, მათ დარბაზში მაყურებლის სიცილი მოჰყვება ხოლმე. თავად არ გეცინება?
- ''ქლაბ 11'', ყოველ ორ კვირაში ერთხელ, ორშაბათ დღეს იწერება. სკეტჩების ჩაწერამდე 5-6 დღით ადრე იწყება რეპეტიციები. შეამჩნევდით, რომ ძალიან კარგი სცენარისტების გუნდი გყავს, რომლებიც გემოვნებიან და ხარისხიან იუმორს ქმნიან. ასევე ის ადამიანები, რომლებიც ამ არხის დამფუძნებლები არიან, დავით გოგიჩაიშვილის თამადობით. ჩვენს პროექტზე მათთან ერთად მუშაობს გოჩა კორხელაური, იგივე კოხი. ჩაწერას მაყურებელი ესწრება. ამ სტუდიას თავიდანვე ჰქონდა პრიორიტეტი ამაზე. მათ ურჩევნიათ, დარბაზიდან ცოცხალი ემოცია მოდიოდეს, ეს მსახიობებისთვისაც მნიშვნელოვანია, ხალხის ემოციებზე თავადაც სხვანაირად ''ვინთებით''.
რაც შეეხება სიცილს, ჩვენც არაერთხელ გვიტყდება სიცილი და მერე, რა თქმა უნდა, ეთერში დამონტაჟებული ვერსია გადის. დარბაზში ხალხი იმაზე უფრო ხალისობს, როცა რამე გვეშლება ან სიცილი გვიტყდება.
- ამის გარდა, კიდევ რა შედის შენს ინტერესებში?
- მოგზაურობა. სამი სამსახურიდან გამომდინარე, წელიწადში ერთხელ ვისვენებ. ერთი სული მაქვს ხოლმე, როდის მოვა აგვისტო, რომ სამოგზაუროდ წავიდე.
- მარშრუტს როგორ ირჩევ? ვისთან ერთად ისვენებ?
- ევროპა მირჩევნია. მეგობრებთან ერთად ვმოგზაურობ. შარშან ბარსელონაში ვიყავი, წელს იტალიაში მივდივარ.
- უცხო ქალაქში როგორ ორიენტაცია გაქვს?
- თუ ენის ბარიერი არ გაქვს და ინგლისურს ფლობ, ნებისმიერი ადამიანი დაგაკვალიანებს და არავითარი პრობლემა არ გექნება. ვიცი გზები, ტრანსპორტის გადაადგილება, მეტროს მუშაობა, ბილეთების შეძენა არავითარ დისკომფორტს არ მიქმნის. სადაც უნდა ჩავიდე, თავს უცხო ქვეყანაში არ ვგრძნობ.
- ყველაზე დიდი შთაბეჭდილება რომელი ქვეყნიდან გამოგყვა?
- ბარსელონა ძალიან კარგი იყო, მაგრამ პარიზმა დაგლიჯა (იღიმის). საფრანგეთში უფრო კარგად ვიგრძენი თავი, ვიდრე ესპანეთში.
- პირადზეც გკითხავ, დაოჯახებული არ ხარ, როგორც ვიცი...
- დაოჯახებული არ ვარ. ჩემი დილა იწყება ბებიაჩემის სიტყვებით, რომ მალე უნდა გავთხოვდე, თორემ დავრჩები გასათხოვარი. ღამდება და მაშინაც ამ თემაზე მიდის საუბარი. მეც და ჩემს დასაც, რომელიც ჩემზე ერთი წლით უფროსია, სულ ამაზე გველაპარაკება, მაგრამ მყარად ვსხედვართ (იღიმის). ახლა დაოჯახება დაგეგმილი არ მაქვს, მაგრამ კაცმა არ იცის, რა შეიცვლება, ეს ცხოვრება მოულოდნელობებით არის სავსე. ჯერჯერობით არაფერი ხდება, თუ რამე იქნება, არ გამოგაპარებთ (იღიმის).
- დასვენებამდე, შემოქმედებაში რამე სიახლე ხომ არ გექნება?
- ახალგაზრდა რეჟისორი სალომე გოგლიძე მუშაობს სპექტაკლზე ''მედეა''. მე ახალგაზრდა მედეას როლს ვასრულებ, ხოლო ქალბატონი ლილი ხურუთი ითამაშებს იმ პერიოდის ქალს, როცა მედეა შვილების დახოცვას გადაწყვეტს. პრემიერა სეზონის დახურვამდე, ივნისის ბოლოს იგეგმება.
ანა კალანადაძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
მიუხედავად იმისა, რომ სოხუმის თეატრის მსახიობია, არც სოხუმელია და არც აფხაზეთშია ნამყოფი, ფიქრობს, რომ დაკარგული ტერიტორიებისადმი არავინაა გულგრილი და დარწმუნებულია, რომ ამ სპექტაკლის მაყურებელი ემოციური ზეგავლენის ქვეშ მოექცევა... მისი გვარის გაგებისას, ბუნებრივია, ყველას უჩნდება შეკითხვა, აკავშირებს თუ არა რამე ნათესაური კავშირი გიორგი (ჟორა) შავგულიძესთან. ძალიან შორეული, იმდენად, რომ ლაპარაკიც არ ღირსო, გვითხრა და იქვე სიცილით დაამატა, რომ თურმე თეატრალურ უნივერსიტეტში მისაღები გამოცდებისას ამ შეკითხვას რომ უსვამდნენ, პასუხობდა, რომ ჟორა შავგულიძე ბაბუამისი იყო...
- ბავშვობაში ბალეტი ძალიან მომწონდა და ამას წინათ დედას ვეუბნებოდი კიდეც, ბალეტზე რატომ არ შემიყვანე-მეთქი. ხელოვნების სფეროში რომ ვიქნებოდი, ვიცოდი, ეს მას შემდეგ მახსოვს, რაც ჩემი ცნობიერი იწყება, თუმცა კონკრეტულად რა მიმართულებით წავიდოდი, ამას ვერ ვსაზღვრავდი. 3 წლის ვიყავი, როცა ერთხელ მამამ მკითხა, ვინ გინდა გამოხვიდეო. გავხედე და ვუპასუხე, ნინო შავგულიძე უნდა ''გამოვიდე''-მეთქი (იღიმის). მათემატიკა მიზიდავდა და ბოლო წლებში ვფიქრობდი, საბანკო-საფინანსო საქმეზე ჩამებარებინა, მაგრამ მერე გამახსენდა, რომ ამგვარად ხელოვნების სფეროზე უარის თქმა მომიწევდა, ამიტომ გადაწყვეტილება შევიცვალე და რეჟისორობა ვისურვე. მისაღებ გამოცდებამდე ორი თვით ადრე კი სამსახიობოზე შევაჩერე არჩევანი. მოსამზადებელ პერიოდში, როცა ვიგრძენი, რომ ეს ყველაფერი ჩემი იყო, ამ საქმეს ვეღარ მოვწყდი.
- სოხუმის თეატრის გარდა, სხვა თეატრებში მიწვევით გითამაშია?
- დიახ, რა თქმა უნდა. სამწუხაროა, რომ დღეს მსახიობები თეატრებში განაწილებით აღარ ხვდებიან, როგორც უწინ. მსახიობი სულ ფორმაში უნდა იყოს და მუშაობდეს, რადგან შენს საქმეზე მცირე პაუზაც კი აისახება. ბევრი კარგი მსახიობი იკარგება, თუნდაც ჩემს ჯგუფში ბევრი ნიჭიერი ადამიანი სწავლობდა. 23 ადამიანიდან მხოლოდ რამდენიმე დარჩა ამ სფეროში. მე, უბრალოდ, გამიმართლა. ბატონი დიმა ჯაიანი ჩვენს სადიპლომო სპექტაკლს დაესწრო და როგორც კი სწავლა დავამთავრე, მე და ერთი მსახიობი მაშინვე სოხუმის თეატრის დასში მოვხვდით. ჩემზე ბევრად ნიჭიერი რამდენიმე გოგონა თეატრს მიღმა დარჩა. როცა დღეს მეგობრებს ვეკითხები, სურთ თუ არა ამ სფეროში დაბრუნება, მპასუხობენ, რომ ამას ვეღარ შეძლებენ, რადგან შვიდი წლის შემდეგ ეს რთულია, წლებმა სცენის შიში გააჩინა, ამას თავიდანვე უნდა შეეჩვიო.
- ვთქვათ, შენც რომ არ გაგმართლებოდა, თუ გიფიქრია, რომელ სფეროში აღმოჩნდებოდი?
- რა რთული შეკითხვა დამისვი (იცინის). არ ვიცი, შეიძლება, ჟურნალისტიკაში ამომეყო თავი.
- ამ პროფესიაში რა გიზიდავს?
- ყველაზე მეტად მიზიდავს პოლიტიკა. აქტიურად ვარ ჩართული. საინფორმაციო გამოშვებების დიდი გულშემატკივარი გახლავართ, მიუხედავად იმისა, რომ არ ვარ მომხრე, ასე აქტიურად იყოს ყველა გაპოლიტიკოსებული, განსაკუთრებით ბოლო პერიოდში, ამ სფეროსადმი მაინც დიდი ინტერესი მაქვს. პოლიტიკის სიყვარულმა ერთ-ერთ რადიოსადგურში წამყვანად დამაწყებინა მუშაობა. მართალია, უფრო
მეტად საუბარი კულტურაზე მიწევს და სტუმრებიც ამ სფეროდან გვყავს, მაგრამ ჟურნალისტიკა არის ის საქმე, რომელიც მომწონს და ალბათ, ამ სფეროში უფრო აქტიური ვიქნებოდი.
- გარდა ამისა, მუშაობ ''ღამის შოუს სტუდიაში''...
- დიახ, ეს არის ჩემი საყვარელი ადგილი, რომელსაც სამსახურს არც ვეძახი (იღიმის). იქ არის სრული კომფორტი, ადამიანური ურთიერთობები, ერთმანეთისადმი ხელშეწყობა. ძალიან კმაყოფილი ვარ ამ სამსახურით და მიხარია იქ მისვლა. პირველად ამ სტუდიასთან დაახლოებით სამი წლის წინ მომიწია თანამშრომლობამ. იმ დროს გადიოდა ''შუა ქალაქში'', სადაც ორ სერიაში ეპიზოდური როლი შევასრულე. მათ კასტინგებზე სულ დავდიოდი და შემდეგ მოვხვდი სერიალში ''ჩვენი ამბავი''.
- ამ სტუდიამ თავისი არხი გახსნა, რომელზეც სხვადასხვა შინაარსის სასიმღერო ნომრებს ასრულებ, მათ დარბაზში მაყურებლის სიცილი მოჰყვება ხოლმე. თავად არ გეცინება?
- ''ქლაბ 11'', ყოველ ორ კვირაში ერთხელ, ორშაბათ დღეს იწერება. სკეტჩების ჩაწერამდე 5-6 დღით ადრე იწყება რეპეტიციები. შეამჩნევდით, რომ ძალიან კარგი სცენარისტების გუნდი გყავს, რომლებიც გემოვნებიან და ხარისხიან იუმორს ქმნიან. ასევე ის ადამიანები, რომლებიც ამ არხის დამფუძნებლები არიან, დავით გოგიჩაიშვილის თამადობით. ჩვენს პროექტზე მათთან ერთად მუშაობს გოჩა კორხელაური, იგივე კოხი. ჩაწერას მაყურებელი ესწრება. ამ სტუდიას თავიდანვე ჰქონდა პრიორიტეტი ამაზე. მათ ურჩევნიათ, დარბაზიდან ცოცხალი ემოცია მოდიოდეს, ეს მსახიობებისთვისაც მნიშვნელოვანია, ხალხის ემოციებზე თავადაც სხვანაირად ''ვინთებით''.
რაც შეეხება სიცილს, ჩვენც არაერთხელ გვიტყდება სიცილი და მერე, რა თქმა უნდა, ეთერში დამონტაჟებული ვერსია გადის. დარბაზში ხალხი იმაზე უფრო ხალისობს, როცა რამე გვეშლება ან სიცილი გვიტყდება.
- ამის გარდა, კიდევ რა შედის შენს ინტერესებში?
- მოგზაურობა. სამი სამსახურიდან გამომდინარე, წელიწადში ერთხელ ვისვენებ. ერთი სული მაქვს ხოლმე, როდის მოვა აგვისტო, რომ სამოგზაუროდ წავიდე.
- მარშრუტს როგორ ირჩევ? ვისთან ერთად ისვენებ?
- ევროპა მირჩევნია. მეგობრებთან ერთად ვმოგზაურობ. შარშან ბარსელონაში ვიყავი, წელს იტალიაში მივდივარ.
- უცხო ქალაქში როგორ ორიენტაცია გაქვს?
- თუ ენის ბარიერი არ გაქვს და ინგლისურს ფლობ, ნებისმიერი ადამიანი დაგაკვალიანებს და არავითარი პრობლემა არ გექნება. ვიცი გზები, ტრანსპორტის გადაადგილება, მეტროს მუშაობა, ბილეთების შეძენა არავითარ დისკომფორტს არ მიქმნის. სადაც უნდა ჩავიდე, თავს უცხო ქვეყანაში არ ვგრძნობ.
- ყველაზე დიდი შთაბეჭდილება რომელი ქვეყნიდან გამოგყვა?
- ბარსელონა ძალიან კარგი იყო, მაგრამ პარიზმა დაგლიჯა (იღიმის). საფრანგეთში უფრო კარგად ვიგრძენი თავი, ვიდრე ესპანეთში.
- პირადზეც გკითხავ, დაოჯახებული არ ხარ, როგორც ვიცი...
- დაოჯახებული არ ვარ. ჩემი დილა იწყება ბებიაჩემის სიტყვებით, რომ მალე უნდა გავთხოვდე, თორემ დავრჩები გასათხოვარი. ღამდება და მაშინაც ამ თემაზე მიდის საუბარი. მეც და ჩემს დასაც, რომელიც ჩემზე ერთი წლით უფროსია, სულ ამაზე გველაპარაკება, მაგრამ მყარად ვსხედვართ (იღიმის). ახლა დაოჯახება დაგეგმილი არ მაქვს, მაგრამ კაცმა არ იცის, რა შეიცვლება, ეს ცხოვრება მოულოდნელობებით არის სავსე. ჯერჯერობით არაფერი ხდება, თუ რამე იქნება, არ გამოგაპარებთ (იღიმის).
- დასვენებამდე, შემოქმედებაში რამე სიახლე ხომ არ გექნება?
- ახალგაზრდა რეჟისორი სალომე გოგლიძე მუშაობს სპექტაკლზე ''მედეა''. მე ახალგაზრდა მედეას როლს ვასრულებ, ხოლო ქალბატონი ლილი ხურუთი ითამაშებს იმ პერიოდის ქალს, როცა მედეა შვილების დახოცვას გადაწყვეტს. პრემიერა სეზონის დახურვამდე, ივნისის ბოლოს იგეგმება.
ანა კალანადაძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
