ზღვარზე (სასიყვარულო ისტორია)
3 446 ნახვა
უკუნითი ღამე, უდაბურ ტყეში შეშინებული მივრბოდი, გავურბოდი მას რაც დარჩენილი ცხოვრება, მარდჟამს, ყოველ დანახვაზე გამაწამებდა,
–ოღონდ ეს არა! ოღონდ ეს არა!–მთელი ძალით მივრბოდი და ვჩრჩულებდი–არა გთხოვ!
–არა!
–არა!
–არა!
უცებ ვიგრძენი, როგორ გადამტყდა, მრავალგზის ფეხები, სიმწრისგან ვიყვირე და მიწაზე დავემხე.
8წლის შემდეგ.
სკოლა, სახლი, ამჟამად ეს არის ჩემი ყოველდღიური რუტინა. ქალქ Issaquah–ში სკოლის დერეფანში კაპიუშონ წამოფარებული მივაბიჯებ.
რას არ ნახავს კაცი სკოლაში, ჯგუფ–ჯფუფად დაყოფილ საზოგადოებას, სკოლის ჭორიკნებს, გოთებს, პრანჭია ლამაზმანებს, სკოლის მაგარი ბიჭებს, უბრალო მოსწავლეებს, ხელოვანი ადამიანებს, წიგნის ჭიებს, ჩემნაერი მარტოსულებს და სხვა მრავალი.... ზარი დაირეკა, რამაც მანიშნა რომ ისტორიის გაკვეთილი მიხმობდა, კლასში შესულს პირველ მერხზე მჯდომი ჯენა მომესალმა, ის ერთადერთი იყო ვისაც ამ ბრბოდან გამოვარჩევდი. მასში ჩემს თავს ვხედავდი, იმ წმინდას რაც მე წამართვეს.
სკოლაში ყოფნის საათებმა უაზროდ განვლო, სახლში მისულს ირენი და დინი აფორიაქებული დამხვდა.
–რა ხდება?–ვიკითხე წარბ აწეულმა.
–მოქცეულები– მხოლოდ ეს მითხრა დინმა, მაგრამ უკვე ყველაფერი ნათელი იყო.
–ახლოს არიან?
–კი უკვე ქალაქში არიან– დიალოგში ირენიც ჩაერთო.
–რამდენი?–ვიკითხე დაძაბულმა.
–6 თუ 7 –
–ჯანდაბა , ამდენს ვერ გავუმკლავდებით – სასოწარკვეთილს აღმომხდა.
–გავუმკლავდებით, თუ შენ გამოავლენ შენ ნამდვილ სახეს– დინმა სრულიად უემოციოდ წარმოთქვა, რამაც ირენის ყვირილი გამოიწვია.
–ნუთუ ვერ ხვდები, მან რომ ეს გააკეთოს ზედა ეშელონებში გაიგებენ, რომ ჯეინი ცოცხალია, და შემდგომ შენ კარგად იცი რაც მოყვება ამას! ის უკანასკნელია მის გენში, ნუთუ ამას ვერ ხვდები?–ირენი უბრალოდ ცოფებს ყრიდა.
–აბა როდემდე უნდა ვიყოთ მალვაში?–არც დინმა დააკლო.
–ჰეი! მე არავინ მეკითხებით? ხომ არ დაგავიწყდათ მე ვარ თქვენი წინამძღოლი.. –ჩხუბში ამჯერად მეც ჩავერთე–ესეც ასე, ჩვენს წინაშე რამოდენიმე ვარიანტია.
1.გავრბივართ.
2.მე მათ მოვკლავ.
3.მათგან მალულად ვიცხოვრებთ.
–მე მესამეს ვირჩევ ამ ეტაპზე.........გასაგებია>?
–გასაგებია!–ორივებ გაბუტულმა ამოიბურტყუნა.
შემდგომი დილა მისი წინამორბედებისგან არაფრით გამოირჩეოდა, მათემტიკის მასწავლებელი როგორც ყოველთივს ბავშვებს დროზე ადრე მოუწოდებდა სიწყნარისკენს და ბავშვები ისევ ისე ურჩობდნენ....
შუა მათემატიკის გაკვეთილზე მათ სუნი ვიგრძენი, აი აქ კი ცოტა არ იყოს ავფორიაქდი, თინეიჯერი მოქცეული იგივეა, რაც პანტერა ირმების ჯოგში.
სუნი უფრო და უფრო მძაფრდებოდა ,მაგრამ შემდგომ შეჩერდა, მივხვდი რომ ქიმიის კაბინეტში შევიდნენ,ნაბჯების ხმით გავარჩიე ორი ბიჭი და ერთ გოგო იყო.
მათემატიკის შემდგომ ინგლისურის კაბინეტში გადავინაცვლე და როგორც ყოველთვის ბოლო მერხი დავიკავე. ინგლისური ახალი დაწყებული იყო, როცა ვიგრძენი ისინი მიახლოვდებოდნენ და ბოლოს წაბლისფერ თმიანმა ბიჭმა საკლასო ოთახის კარი შემოაღო.
–რა გნებავთ?–უკმაყოფილოდ მიმართა მისტერ ოლდრიჯმა.
–გამარჯობათ! ჩვენ დღეს გადმოვედით ამ სკოლაში, ცხრილში ინგლისურის გაკვეთილი გვიწერია, მგონი სწორად მოვხვდით არა?– თავაზიანი ღიმილით მიმართა ქერა გოგონამ.
– ოჰ როგორ დამავიწყდა...... კეთილი იყოს თქვენი აქ გადმოსვლა – თავაზიანად გაუღიმა მისტერ ოლდრიჯმა და ანიშნა რომ ადგილები დაეკავებინათ . ჩემდა საუბედუროდ ორი ქერა და–ძმა წინ დამიჯდა წაბლისფერთმიანს კი ჩემს გვერდით მოუწია დაჯდომა.
–გამარჯობა– გამიღიმა გვერდით მჯდომმა.
–ჰაი– ყველანაერი ემოციის გარეშე მივმართე და მას შევხედე.... წაბლისფერ თმიანმა როგორც კი თვალებში ჩამხედა სახეზე ფერი ეცვალა, თითქოს მკვდარი დაინახაო.
–შენ?–გაოცებულმა ამოიბურტყუნა, მის თვალებში გაოცებას, შიშს ვხედავდი, „აი აქ კი ცუდი რამ მოხდება“ გავიფიქრე, მაგრამ ვეცადე ჩვეულებრივი, თინეიჯერი გოგოსავით მოვქცეულიყავი.
–რა მე? – წარბაწეულმა შევხედე.
–რა გქვია?– სიტუაციის გამოსწორებას ცდილობდა, მაგრამ ორივემ ვიცოდით, რომ ამაზე დროს ფუჭად ხარჯავდა, როდესაც მას შევხედე მივხვდი, რომ უკვე რაღაც ქონდა ჩაფიქრებული.
–ნატალი–უბრალოდ მივუგდე.
–მე სემი, ესენი, კი ჩემი ბიძაშვილები არიან.
–გასაგებია – ისევ ისე დავუბრუნე პასუხი.
როდესაც მასწავლებელმა სემი გაცნობის მიზნით წამოაყენა, დრო ვიხელთე ირენს მივწერე:
„მოემზადეთ! ეხლავე მივდივართ ქალაქიდან , არ ვიცი, როგორ, მაგრამ ერთმა მიცნო“
ზარი დაირეკა, თუ არა სკოლიდან გამოვედი და მოშორებით, ტყისკენ გავწიე, ვგრძნობდი მათ სუნს, მესმოდა მათი ნაბიჯების ხმა, ვცდილობდი მათთვის კვალი ამერია, ტყეში შევედი, თუ არა ადამიანზე საგრძნობლად ჩქარა დავიწყე სიარული, მაგრამ უცბად თავზე ქერა გოგო დამახტა, ამას ნამდვილად არ ველოდი, ამიტომაც მოულოდნელობისგან წავიქეცი, ქერა წამის მეასედში მოვისროლე და წამოვვარდი, უკვე გაქცევას ვაპირებდი როდესაც გავაანალიზე რომ ალყაში მომაქციეს.
–აბა საით ?–ცალყბად გამიღიმა ქერა ბიჭმა.
–სასეირნოდ.– მზერით მოკვლა, რომ შეიძლებოდეს, ეხლა უკვე სამივე მკვდარი იქნებოდა.
–ეს ტერიტორია ჩვენია–გოგომ შემომიღრინა და ჩემსკენ გამოიწია.
–კელსი, ფრთხილად!–საბრძოლოდ მომზადებული ქერა გოგონა სემმა შეაჩერა– ის ძლიერია, ვინც კი ოდესმე მინახავს, მე ვგრძნობ ამას, ის რიჩარდზეც ბევრად ძლიერია.– გავიგონე სემის ათრთლებული, სუნთქვა შეკრული ხმა.
–ნუ სულელობ სემ.– იყვირა მეორე მხრიდან კელსის ძმამ.
–არა აარონ, ამჯერად არ ვცდები.–აარონმა სემს არ დაუჯერა, გადაიქცა, მომიახლოვდა ისე ,რომ ერთმანეთს თვალებში ვუყურებდით და მთელ ხმაზე მიღრიალა, ამით ბრძანებას მაძლევდა, რომ მეც გადავქცეულიყავი, მეც მათნაერი, რომ ვყოფილიყავი დარწმუნებული ვარ ჩემდა დამოუკიდებლად მაქცია გაიღვიძებდა ჩემში, მაგრამ ამჯერად მე მათზე უფრო ძლიერი ვიყავი, მე უბრალოდ ვიდექი და ვუყურებდი თუ როგორ საცოდავად ცდილობდა ჩემს მოქცევას, მე კი სახის არცერთი ნაკვთი არ შემტოკებია.
–კიდევ აპირებთ ამ საცოდაობის გაგრძელებას?–წყნარად მივმართე კელსის, ის კი უბრალოდ იდგა, გახევებული და ეტყობოდა რომ ლაპარაკის უნარი დაკარგა.
–კი მაგრამ ეს როგორ?–უკვე ადამიანის სახე მიღებულმა აარონმა იკითხა.– ჩემი მთელი ცხოვრების მანძილზე ამგვარი რამ არ მომსვლია, ეს მხოლოდ......არა არა ეს შეუძლებელია.....ისინი ამოწყვიტეს ........და თანაც მრავალი წლის წინ.
–რას გულისხმობ?– უფრო დაბნეულმა სემმა იკითხა.
–ჩემი ბრძანება ყველაზე მოქმედებს,მრავალი წლის ალფებზეც, მაგრამ მაქციად დაბადებულ ალფებზე ანუ სამეფო ოჯახზე არასდროს, 50წლის წინ შემხვდა ერთი, მაგრამ მას მერე ბევრი რამ მოხდა, ისინი ავგუსტინის ბრძანებით უკლებლივ გაწყვიტეს.........ეს შეუძლებელია, ისინი აღარ არსებობენ.
–ასეთი დარწმუნებული რატომ ხარ?–ქვემოდან ანთებული თვალებით შევხედე.
–იმიტომ, რომ უკანასკნელი ოჯახის უფროსი მე მოვკალი.
–რა ერქვა იმას ვინც მოკალი?–ვიკითხე.
–პიტერ რეი–მომიგო კმაყოფილმა.
ამ სახელი და გვარის გაგონებზე თვინში სისხლი ლამის ჩამექცა, მრისხანებით ავივსე, უკვე თავზე კონტროლი დავკარგე და გარდავისახე...........
–ოღონდ ეს არა! ოღონდ ეს არა!–მთელი ძალით მივრბოდი და ვჩრჩულებდი–არა გთხოვ!
–არა!
–არა!
–არა!
უცებ ვიგრძენი, როგორ გადამტყდა, მრავალგზის ფეხები, სიმწრისგან ვიყვირე და მიწაზე დავემხე.
8წლის შემდეგ.
სკოლა, სახლი, ამჟამად ეს არის ჩემი ყოველდღიური რუტინა. ქალქ Issaquah–ში სკოლის დერეფანში კაპიუშონ წამოფარებული მივაბიჯებ.
რას არ ნახავს კაცი სკოლაში, ჯგუფ–ჯფუფად დაყოფილ საზოგადოებას, სკოლის ჭორიკნებს, გოთებს, პრანჭია ლამაზმანებს, სკოლის მაგარი ბიჭებს, უბრალო მოსწავლეებს, ხელოვანი ადამიანებს, წიგნის ჭიებს, ჩემნაერი მარტოსულებს და სხვა მრავალი.... ზარი დაირეკა, რამაც მანიშნა რომ ისტორიის გაკვეთილი მიხმობდა, კლასში შესულს პირველ მერხზე მჯდომი ჯენა მომესალმა, ის ერთადერთი იყო ვისაც ამ ბრბოდან გამოვარჩევდი. მასში ჩემს თავს ვხედავდი, იმ წმინდას რაც მე წამართვეს.
სკოლაში ყოფნის საათებმა უაზროდ განვლო, სახლში მისულს ირენი და დინი აფორიაქებული დამხვდა.
–რა ხდება?–ვიკითხე წარბ აწეულმა.
–მოქცეულები– მხოლოდ ეს მითხრა დინმა, მაგრამ უკვე ყველაფერი ნათელი იყო.
–ახლოს არიან?
–კი უკვე ქალაქში არიან– დიალოგში ირენიც ჩაერთო.
–რამდენი?–ვიკითხე დაძაბულმა.
–6 თუ 7 –
–ჯანდაბა , ამდენს ვერ გავუმკლავდებით – სასოწარკვეთილს აღმომხდა.
–გავუმკლავდებით, თუ შენ გამოავლენ შენ ნამდვილ სახეს– დინმა სრულიად უემოციოდ წარმოთქვა, რამაც ირენის ყვირილი გამოიწვია.
–ნუთუ ვერ ხვდები, მან რომ ეს გააკეთოს ზედა ეშელონებში გაიგებენ, რომ ჯეინი ცოცხალია, და შემდგომ შენ კარგად იცი რაც მოყვება ამას! ის უკანასკნელია მის გენში, ნუთუ ამას ვერ ხვდები?–ირენი უბრალოდ ცოფებს ყრიდა.
–აბა როდემდე უნდა ვიყოთ მალვაში?–არც დინმა დააკლო.
–ჰეი! მე არავინ მეკითხებით? ხომ არ დაგავიწყდათ მე ვარ თქვენი წინამძღოლი.. –ჩხუბში ამჯერად მეც ჩავერთე–ესეც ასე, ჩვენს წინაშე რამოდენიმე ვარიანტია.
1.გავრბივართ.
2.მე მათ მოვკლავ.
3.მათგან მალულად ვიცხოვრებთ.
–მე მესამეს ვირჩევ ამ ეტაპზე.........გასაგებია>?
–გასაგებია!–ორივებ გაბუტულმა ამოიბურტყუნა.
შემდგომი დილა მისი წინამორბედებისგან არაფრით გამოირჩეოდა, მათემტიკის მასწავლებელი როგორც ყოველთივს ბავშვებს დროზე ადრე მოუწოდებდა სიწყნარისკენს და ბავშვები ისევ ისე ურჩობდნენ....
შუა მათემატიკის გაკვეთილზე მათ სუნი ვიგრძენი, აი აქ კი ცოტა არ იყოს ავფორიაქდი, თინეიჯერი მოქცეული იგივეა, რაც პანტერა ირმების ჯოგში.
სუნი უფრო და უფრო მძაფრდებოდა ,მაგრამ შემდგომ შეჩერდა, მივხვდი რომ ქიმიის კაბინეტში შევიდნენ,ნაბჯების ხმით გავარჩიე ორი ბიჭი და ერთ გოგო იყო.
მათემატიკის შემდგომ ინგლისურის კაბინეტში გადავინაცვლე და როგორც ყოველთვის ბოლო მერხი დავიკავე. ინგლისური ახალი დაწყებული იყო, როცა ვიგრძენი ისინი მიახლოვდებოდნენ და ბოლოს წაბლისფერ თმიანმა ბიჭმა საკლასო ოთახის კარი შემოაღო.
–რა გნებავთ?–უკმაყოფილოდ მიმართა მისტერ ოლდრიჯმა.
–გამარჯობათ! ჩვენ დღეს გადმოვედით ამ სკოლაში, ცხრილში ინგლისურის გაკვეთილი გვიწერია, მგონი სწორად მოვხვდით არა?– თავაზიანი ღიმილით მიმართა ქერა გოგონამ.
– ოჰ როგორ დამავიწყდა...... კეთილი იყოს თქვენი აქ გადმოსვლა – თავაზიანად გაუღიმა მისტერ ოლდრიჯმა და ანიშნა რომ ადგილები დაეკავებინათ . ჩემდა საუბედუროდ ორი ქერა და–ძმა წინ დამიჯდა წაბლისფერთმიანს კი ჩემს გვერდით მოუწია დაჯდომა.
–გამარჯობა– გამიღიმა გვერდით მჯდომმა.
–ჰაი– ყველანაერი ემოციის გარეშე მივმართე და მას შევხედე.... წაბლისფერ თმიანმა როგორც კი თვალებში ჩამხედა სახეზე ფერი ეცვალა, თითქოს მკვდარი დაინახაო.
–შენ?–გაოცებულმა ამოიბურტყუნა, მის თვალებში გაოცებას, შიშს ვხედავდი, „აი აქ კი ცუდი რამ მოხდება“ გავიფიქრე, მაგრამ ვეცადე ჩვეულებრივი, თინეიჯერი გოგოსავით მოვქცეულიყავი.
–რა მე? – წარბაწეულმა შევხედე.
–რა გქვია?– სიტუაციის გამოსწორებას ცდილობდა, მაგრამ ორივემ ვიცოდით, რომ ამაზე დროს ფუჭად ხარჯავდა, როდესაც მას შევხედე მივხვდი, რომ უკვე რაღაც ქონდა ჩაფიქრებული.
–ნატალი–უბრალოდ მივუგდე.
–მე სემი, ესენი, კი ჩემი ბიძაშვილები არიან.
–გასაგებია – ისევ ისე დავუბრუნე პასუხი.
როდესაც მასწავლებელმა სემი გაცნობის მიზნით წამოაყენა, დრო ვიხელთე ირენს მივწერე:
„მოემზადეთ! ეხლავე მივდივართ ქალაქიდან , არ ვიცი, როგორ, მაგრამ ერთმა მიცნო“
ზარი დაირეკა, თუ არა სკოლიდან გამოვედი და მოშორებით, ტყისკენ გავწიე, ვგრძნობდი მათ სუნს, მესმოდა მათი ნაბიჯების ხმა, ვცდილობდი მათთვის კვალი ამერია, ტყეში შევედი, თუ არა ადამიანზე საგრძნობლად ჩქარა დავიწყე სიარული, მაგრამ უცბად თავზე ქერა გოგო დამახტა, ამას ნამდვილად არ ველოდი, ამიტომაც მოულოდნელობისგან წავიქეცი, ქერა წამის მეასედში მოვისროლე და წამოვვარდი, უკვე გაქცევას ვაპირებდი როდესაც გავაანალიზე რომ ალყაში მომაქციეს.
–აბა საით ?–ცალყბად გამიღიმა ქერა ბიჭმა.
–სასეირნოდ.– მზერით მოკვლა, რომ შეიძლებოდეს, ეხლა უკვე სამივე მკვდარი იქნებოდა.
–ეს ტერიტორია ჩვენია–გოგომ შემომიღრინა და ჩემსკენ გამოიწია.
–კელსი, ფრთხილად!–საბრძოლოდ მომზადებული ქერა გოგონა სემმა შეაჩერა– ის ძლიერია, ვინც კი ოდესმე მინახავს, მე ვგრძნობ ამას, ის რიჩარდზეც ბევრად ძლიერია.– გავიგონე სემის ათრთლებული, სუნთქვა შეკრული ხმა.
–ნუ სულელობ სემ.– იყვირა მეორე მხრიდან კელსის ძმამ.
–არა აარონ, ამჯერად არ ვცდები.–აარონმა სემს არ დაუჯერა, გადაიქცა, მომიახლოვდა ისე ,რომ ერთმანეთს თვალებში ვუყურებდით და მთელ ხმაზე მიღრიალა, ამით ბრძანებას მაძლევდა, რომ მეც გადავქცეულიყავი, მეც მათნაერი, რომ ვყოფილიყავი დარწმუნებული ვარ ჩემდა დამოუკიდებლად მაქცია გაიღვიძებდა ჩემში, მაგრამ ამჯერად მე მათზე უფრო ძლიერი ვიყავი, მე უბრალოდ ვიდექი და ვუყურებდი თუ როგორ საცოდავად ცდილობდა ჩემს მოქცევას, მე კი სახის არცერთი ნაკვთი არ შემტოკებია.
–კიდევ აპირებთ ამ საცოდაობის გაგრძელებას?–წყნარად მივმართე კელსის, ის კი უბრალოდ იდგა, გახევებული და ეტყობოდა რომ ლაპარაკის უნარი დაკარგა.
–კი მაგრამ ეს როგორ?–უკვე ადამიანის სახე მიღებულმა აარონმა იკითხა.– ჩემი მთელი ცხოვრების მანძილზე ამგვარი რამ არ მომსვლია, ეს მხოლოდ......არა არა ეს შეუძლებელია.....ისინი ამოწყვიტეს ........და თანაც მრავალი წლის წინ.
–რას გულისხმობ?– უფრო დაბნეულმა სემმა იკითხა.
–ჩემი ბრძანება ყველაზე მოქმედებს,მრავალი წლის ალფებზეც, მაგრამ მაქციად დაბადებულ ალფებზე ანუ სამეფო ოჯახზე არასდროს, 50წლის წინ შემხვდა ერთი, მაგრამ მას მერე ბევრი რამ მოხდა, ისინი ავგუსტინის ბრძანებით უკლებლივ გაწყვიტეს.........ეს შეუძლებელია, ისინი აღარ არსებობენ.
–ასეთი დარწმუნებული რატომ ხარ?–ქვემოდან ანთებული თვალებით შევხედე.
–იმიტომ, რომ უკანასკნელი ოჯახის უფროსი მე მოვკალი.
–რა ერქვა იმას ვინც მოკალი?–ვიკითხე.
–პიტერ რეი–მომიგო კმაყოფილმა.
ამ სახელი და გვარის გაგონებზე თვინში სისხლი ლამის ჩამექცა, მრისხანებით ავივსე, უკვე თავზე კონტროლი დავკარგე და გარდავისახე...........
