ნათია თადიაშვილი: "იქს ფაქტორში" მონაწილეობის გამო ქმართან კონფლიქტი მომივიდა"
1 578 ნახვა
"მსოფლიოში ყველაზე რთული სიმღერა იმღერეთ, გაოგნებული ვარ", "თქვენ აუცილებლად იმსახურებთ დიდ სცენაზე დგომას, ეს იყო უნაკლო შესრულება", "მინდა, ყველასთვის მაგალითი იყოთ, რომ ოცნებებისთვის ბრძოლა ყველას შეუძლია" – ამ სიტყვებით შეაფასეს პროექტ "იქს ფაქტორის" 36 წლის მონაწილე ნათია თადიაშვილი ჟიურის წევრებმა. მან ამერიკელი ვარსკვლავის, ბარბრა სტრეიზანდის ერთ–ერთი ცნობილი სიმღერა შეასრულა.
ის ამ შოუში რესტორნის სცენიდან მივიდა. პროფესიით პიანისტია, მუსიკალური ათწლედი დაამთავრა, კონსერვატორიაშიც ჩააბარა, გარკვეული პერიოდი მუსიკის პედაგოგადაც მუშაობდა, მაგრამ ყველაფერს თავი დაანება და რესტორანში სიმღერა დაიწყო. მომღერლობა მისი ბავშვობის ოცნება იყო.
ქმარიც პროფესიონალი მუსიკოსი ჰყავს, ნიკოლოზ ქოჩორაშვილი თავდაცვის სამინისტროს საჩვენებელ ორკესტრში უკრავს. როგორც ნათია "სარკეში" ამბობს, ფრთხილი ქმარი "გააგიჟა" და რისკიანობით დაიმსგავსა.
– ნათია, თქვენი ნამღერი ჟიურის წევრებმა და მაყურებლებმა ძალიან ემოციურად მიიღეს. ალბათ თქვენთვისაც მოულოდნელი იყო ასეთი შეფასებები.
– ჟიურის რეაქციამ მართლაც გამაოგნა, ეს სახეზეც მეტყობოდა, ცრემლებს ძლივს ვიკავებდი.
– როგორ მიხვედით გადაწყვეტილებამდე, რომ პროექტში მიგეღოთ მონაწილეობა?
– კონკურსში მხოლოდ ერთხელ მივიღე მონაწილეობა, "პატრინოტში" ჩემი დაწერილი სიმღერა გავიტანე, რომელიც 30 საუკეთესო სიმღერაში მოხვდა. 2 წელია, რაც რესტორანში ჯგუფ "ქორალთან" ერთად ვმუშაობ. "იქს ფაქტორის" რეკლამა რომ გავიდა, კასტინგი დაიწყოო, სამსახურში ვთქვი, საქართველოში ასეთი კონკურსი ტარდება–მეთქი და თანამშრომლებმა მითხრეს, რომ აუცილებლად უნდა წავსულიყავი.
– ოჯახმაც მოგიწონათ გადაწყვეტილება?
– ქმარი სკეპტიკურად განეწყო, ამის გამო სახლში პატარა კონფლიქტიც მოგვივიდა. ახლა კი მხარში მიდგას, მივლის, მიფრთხილდება. მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან დატვირთული სამუშაო გრაფიკი აქვს, ბავშვების მოვლაში მეხმარება.
– ბარბრა სტრეიზანდის რთული კომპოზიცია რატომ შეარჩიეთ საკონკურსოდ?
– ძალიან ვნერვიულობდი და სიმღერაც უცებ შევარჩიე, არადა ამ მომღერლის რეპერტუარის შესრულებას ყოველთვის ძალიან ვერიდები.
– რამდენადაც ვიცი, მომღერლობაზე ბავშვობიდან ოცნებობდით.
– დიახ, ეს ჩემი ბავშვობის ოცნება იყო. 2 წლის ვიყავი, იეთიმ გურჯის სიმღერებს რომ ვმღეროდი. თბილისურ ოჯახში გავიზარდე, სადაც ასეთი სიმღერები უყვარდათ. სკამზე დამაყენებდნენ ხოლმე და მამღერებდნენ. 7 წლამდე ნაძალადევში ვიზრდებოდი. შემდეგ საცხოვრებელი ადგილი შევიცვალეთ, გავფართოვდით, გლდანში გადავედით. სკოლაში ღონისძიება არ ტარდებოდა, სადაც მე არ ვმღეროდი. მე–7 კლასიდან მუსიკალურ ათწლედში გადავედი, შემდეგ კონსერვატორიაში ჩავაბარე. პროფესიით პიანისტი ვარ, მაგრამ არა – ვირტუოზი. სცენაზე გასვლა და დაკვრა არასდროს მდომებია.
– ოჯახიდანაც გქონდათ ხელშეწყობა, რომ მომღერალი გამოსულიყავით?
– დედაჩემი ყველანაირად მხარში მედგა, რომ კარგი მუსიკოსი გამოვსულიყავი. საოჯახო საქმეები საერთოდ არ მეხებოდა, მთავარი იყო, მემეცადინა. რაც შეეხება ჩემს მომღერლობას, ოჯახი ამის წინააღმდეგი იყო. მაშინ სხვა დრო იყო, სხვა შეხედულებები არსებობდა. სცენას, რესტორანში სიმღერას სხვანაირად უყურებდნენ. შეურაცხყოფას არავის ვაყენებ, მაგრამ ჩემი ოჯახისთვის სცენაზე დგომა მისაღები არ იყო. მითხრეს, გათხოვდი და ქმარმა გაგიშვას სცენაზეო.
– და ასეც მოიქეცით?
– კი. ამას რომ ვამბობ, ჩემს ქმარს სწყინს ხოლმე, რადგან უსიყვარულოდ არ გავთხოვილვარ. მასთან ერთად ცხოვრება რომ არ მდომებოდა, ცოლად არ გავყვებოდი, მაგრამ რაღაც მომენტში მშობლების ნათქვამმაც განაპირობა, რომ ეს ნაბიჯი გადავდგი. ჩემი მეუღლეც მუსიკოსია და ვიფიქრე, რომ ერთმანეთს ყველანაირად გავუგებდით.
– ერთმანეთი სად გაიცანით?
– მუსიკალურ ათწლედში. ნიკოლოზი იქ მე–8 კლასიდან გადმოვიდა. ვმეგობრობდით, ვძმაკაცობდით, თან იმდენად, რომ იმ პერიოდში შეყვარებული მყავდა და მასზე ნიკოლოზს ვეჭორავებოდი, ჩვენ შესახებ ყველაფერი იცოდა. თურმე ამ დროს ჩემ მიმართ გულში რაღაც გრძნობა ჰქონია და ვერ მიმხელდა. კონსერვატორიაში მეორე კურსზე ვიყავით, როცა სიყვარულში გამომიტყდა. მახსოვს, ფილარმონიის გვერდით კაფე "მამბო" იყო და იქ მითხრა, მიყვარხარო. საშინელი რეაქცია მქონდა, აღარ ველაპარაკებოდი. მთხოვა, მისთვის ერთი შანსი მიმეცა და ეს ერთი შანსი კარგად გამოიყენა.
– რამდენ ხანში დაოჯახდით?
– 6 თვეში. გრძნობა მერე, თანაცხოვრებაში უფრო მოვიდა. როცა დავქორწინდით, მე 22 წლის ვიყავი, ნიკოლოზი 21 წლის იყო. ოქტომბერში შემისრულდა 22 წელი და 22 ოქტომბერს გავიპარეთ. ეს რიცხვი არასდროს დაგავიწყდებაო, მითხრა მეუღლემ. ჩვენი უფროსი ბიჭი, დავითი, 14 წლის ხდება, საბა 8 წლისაა. ბინის პრობლემაც გვქონდა, ფინანსურიც და არ ვაპირებდი მეორე შვილის გაჩენას, მაგრამ უფროს შვილს ძმა ძალიან უნდოდა და მისი ხათრით გაჩნდა საბა. დავითი ხალხურ საკრავებზე დაკვრას ეუფლება, საბამ ახლა გამოთქვა სიმღერის სურვილი.
– სად მუშაობს თქვენი მეუღლე?
– მან მაგისტრატურა დაამთავრა, მე კი ვერ შევძელი, რადგან ოჯახი თავისას მოითხოვდა. ჩემი ქმარი თავდაცვის სამინისტროს საჩვენებელ ორკესტრში უკრავს, აქტიური მუსიკალური ცხოვრებით ცხოვრობს...
– რესტორანში როგორ მოხვდით?
– 2000 წლიდან ხელოვნების სკოლაში სიმღერის პედაგოგად ვმუშაობდი, მაგრამ 2 წლის წინ თავი დავანებე. არ მაკმაყოფილებდა ის, რომ სხვა ბავშვს ვამეცადინებდი და ვამღერებდი, თვითონ მინდოდა სიმღერა. ბავშვი რომ მეცადინეობდა, მავიწყდებოდა და მე გავკიოდი ბოლო ხმაზე. თანამშრომელი შემომიღებდა ხოლმე კარს და მეტყოდა, გოგო, შენ გაჩუმდი, ბავშვს დააცადე სიმღერაო. მოკლედ, პედაგოგობით დავიღალე და ვთვქი, მორჩა, მე უნდა ვიმღერო–მეთქი!
– ქმარს რა რეაქცია ჰქონდა, როცა გაიგო, რომ რესტორანში აპირებდით სიმღერას?
– თავიდან ამასთან შეგუება გაუჭირდა, მაგრამ მერე თვითონ მიშოვა ეს სამსახური.
– კონსერვატორიის კურსდამთავრებულმა დიდ სცენაზე რატომ არ სცადეთ ბედი?
– ბევრი მიზეზი არსებობს იმისა, თუ რატომ ვერ დადგები დღეს სცენაზე, ერთ–ერთი კი ფინანსური მხარეა. მუსიკოსის ოჯახში რა შემოსავალი უნდა იყოს? ჩემთვის მთავარი იყო სცენაზე ვმდგარიყავი და რესტორნის სცენაც საკმარისი აღმოჩნდა ამისთვის. ძალიან კარგ გარემოში მოვხვდი, აქაურობა ჩემი მეორე ოჯახია.
– რესტორანში თქვენი გემოვნების მუსიკას მღერით?
– რესტორნის დირექტორიც ძალიან გემოვნებიანი ქალია და კარგ სიმღერებს ვარჩევთ. ჩვენგან მსმენელიც გემოვნებიან სიმღერებს ითხოვს.
– რა იმედებს ამყარებთ "იქს ფაქტორზე"?
– პირველ რიგში, მინდა, რომ საკუთარი თავის რეალიზება ბოლომდე შევძლო, ბოლომდე დავიხარჯო, ბოლომდე გავცე ის, რაც გულში მაქვს. რასაც ვმღერი, ჩემი გულის სათქმელია, რისი მიტანაც მინდა ხალხამდე.
– ანუ რას უყვებით მაყურებელს სიმღერით?
– ალბათ ჩემს განვლილ ცხოვრებასაც, მომავალსაც, დიდ სიყვარულსაც. ჩემი ცხოვრება იყო ტკივილიანიც, მაგრამ ისეთი არ ვარ, მელანქოლიაში ჩავვარდე, ტკივილი ყოველთვის ტკბილ მოგონებად მექცევა.
– ბევრ სირთულეს წააწყდით ცხოვრებაში?
– ოჯახში ბევრი პრობლემა იყო, მაგრამ გადაულახავი – არაფერი. საერთოდ ასეთი ვარ, ყოველთვის წინ ვიყურები. ჩემი ქმარი სხვანაირი იყო, რისკის ეშინოდა. ახლა სულ ვეუბნები, მე გაგაგიჟე–მეთქი. მეუღლეები ერთმანეთს ემსგავსებიან ხოლმე, მე ნიკოლოზს დავემსგავსე ცოტათი, ის კი მე დამემსგავსა. ერთმანეთს 5–6 წლის შემდეგ უფრო შევეწყვეთ. ხმაურიანი ოჯახი გვაქვს, ჩვენთან ჩხუბიც არის, ეჭვიანობაც, მაგრამ ყველაფერი კარგად მთავრდება. შეიძლება პატარა რაღაცაზე ავყვირდეთ, მაგრამ მეორე წუთში ვრიგდებით. ქმარს ყოველთვის მე ვურიგდები.
ეკა ლემონჯავა, ჟურნალი სარკე
ის ამ შოუში რესტორნის სცენიდან მივიდა. პროფესიით პიანისტია, მუსიკალური ათწლედი დაამთავრა, კონსერვატორიაშიც ჩააბარა, გარკვეული პერიოდი მუსიკის პედაგოგადაც მუშაობდა, მაგრამ ყველაფერს თავი დაანება და რესტორანში სიმღერა დაიწყო. მომღერლობა მისი ბავშვობის ოცნება იყო.
ქმარიც პროფესიონალი მუსიკოსი ჰყავს, ნიკოლოზ ქოჩორაშვილი თავდაცვის სამინისტროს საჩვენებელ ორკესტრში უკრავს. როგორც ნათია "სარკეში" ამბობს, ფრთხილი ქმარი "გააგიჟა" და რისკიანობით დაიმსგავსა.
– ნათია, თქვენი ნამღერი ჟიურის წევრებმა და მაყურებლებმა ძალიან ემოციურად მიიღეს. ალბათ თქვენთვისაც მოულოდნელი იყო ასეთი შეფასებები.
– ჟიურის რეაქციამ მართლაც გამაოგნა, ეს სახეზეც მეტყობოდა, ცრემლებს ძლივს ვიკავებდი.
– როგორ მიხვედით გადაწყვეტილებამდე, რომ პროექტში მიგეღოთ მონაწილეობა?
– კონკურსში მხოლოდ ერთხელ მივიღე მონაწილეობა, "პატრინოტში" ჩემი დაწერილი სიმღერა გავიტანე, რომელიც 30 საუკეთესო სიმღერაში მოხვდა. 2 წელია, რაც რესტორანში ჯგუფ "ქორალთან" ერთად ვმუშაობ. "იქს ფაქტორის" რეკლამა რომ გავიდა, კასტინგი დაიწყოო, სამსახურში ვთქვი, საქართველოში ასეთი კონკურსი ტარდება–მეთქი და თანამშრომლებმა მითხრეს, რომ აუცილებლად უნდა წავსულიყავი.
– ოჯახმაც მოგიწონათ გადაწყვეტილება?
– ქმარი სკეპტიკურად განეწყო, ამის გამო სახლში პატარა კონფლიქტიც მოგვივიდა. ახლა კი მხარში მიდგას, მივლის, მიფრთხილდება. მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან დატვირთული სამუშაო გრაფიკი აქვს, ბავშვების მოვლაში მეხმარება.
– ბარბრა სტრეიზანდის რთული კომპოზიცია რატომ შეარჩიეთ საკონკურსოდ?
– ძალიან ვნერვიულობდი და სიმღერაც უცებ შევარჩიე, არადა ამ მომღერლის რეპერტუარის შესრულებას ყოველთვის ძალიან ვერიდები.
– რამდენადაც ვიცი, მომღერლობაზე ბავშვობიდან ოცნებობდით.
– დიახ, ეს ჩემი ბავშვობის ოცნება იყო. 2 წლის ვიყავი, იეთიმ გურჯის სიმღერებს რომ ვმღეროდი. თბილისურ ოჯახში გავიზარდე, სადაც ასეთი სიმღერები უყვარდათ. სკამზე დამაყენებდნენ ხოლმე და მამღერებდნენ. 7 წლამდე ნაძალადევში ვიზრდებოდი. შემდეგ საცხოვრებელი ადგილი შევიცვალეთ, გავფართოვდით, გლდანში გადავედით. სკოლაში ღონისძიება არ ტარდებოდა, სადაც მე არ ვმღეროდი. მე–7 კლასიდან მუსიკალურ ათწლედში გადავედი, შემდეგ კონსერვატორიაში ჩავაბარე. პროფესიით პიანისტი ვარ, მაგრამ არა – ვირტუოზი. სცენაზე გასვლა და დაკვრა არასდროს მდომებია.
– ოჯახიდანაც გქონდათ ხელშეწყობა, რომ მომღერალი გამოსულიყავით?
– დედაჩემი ყველანაირად მხარში მედგა, რომ კარგი მუსიკოსი გამოვსულიყავი. საოჯახო საქმეები საერთოდ არ მეხებოდა, მთავარი იყო, მემეცადინა. რაც შეეხება ჩემს მომღერლობას, ოჯახი ამის წინააღმდეგი იყო. მაშინ სხვა დრო იყო, სხვა შეხედულებები არსებობდა. სცენას, რესტორანში სიმღერას სხვანაირად უყურებდნენ. შეურაცხყოფას არავის ვაყენებ, მაგრამ ჩემი ოჯახისთვის სცენაზე დგომა მისაღები არ იყო. მითხრეს, გათხოვდი და ქმარმა გაგიშვას სცენაზეო.
– და ასეც მოიქეცით?
– კი. ამას რომ ვამბობ, ჩემს ქმარს სწყინს ხოლმე, რადგან უსიყვარულოდ არ გავთხოვილვარ. მასთან ერთად ცხოვრება რომ არ მდომებოდა, ცოლად არ გავყვებოდი, მაგრამ რაღაც მომენტში მშობლების ნათქვამმაც განაპირობა, რომ ეს ნაბიჯი გადავდგი. ჩემი მეუღლეც მუსიკოსია და ვიფიქრე, რომ ერთმანეთს ყველანაირად გავუგებდით.
– ერთმანეთი სად გაიცანით?
– მუსიკალურ ათწლედში. ნიკოლოზი იქ მე–8 კლასიდან გადმოვიდა. ვმეგობრობდით, ვძმაკაცობდით, თან იმდენად, რომ იმ პერიოდში შეყვარებული მყავდა და მასზე ნიკოლოზს ვეჭორავებოდი, ჩვენ შესახებ ყველაფერი იცოდა. თურმე ამ დროს ჩემ მიმართ გულში რაღაც გრძნობა ჰქონია და ვერ მიმხელდა. კონსერვატორიაში მეორე კურსზე ვიყავით, როცა სიყვარულში გამომიტყდა. მახსოვს, ფილარმონიის გვერდით კაფე "მამბო" იყო და იქ მითხრა, მიყვარხარო. საშინელი რეაქცია მქონდა, აღარ ველაპარაკებოდი. მთხოვა, მისთვის ერთი შანსი მიმეცა და ეს ერთი შანსი კარგად გამოიყენა.
– რამდენ ხანში დაოჯახდით?
– 6 თვეში. გრძნობა მერე, თანაცხოვრებაში უფრო მოვიდა. როცა დავქორწინდით, მე 22 წლის ვიყავი, ნიკოლოზი 21 წლის იყო. ოქტომბერში შემისრულდა 22 წელი და 22 ოქტომბერს გავიპარეთ. ეს რიცხვი არასდროს დაგავიწყდებაო, მითხრა მეუღლემ. ჩვენი უფროსი ბიჭი, დავითი, 14 წლის ხდება, საბა 8 წლისაა. ბინის პრობლემაც გვქონდა, ფინანსურიც და არ ვაპირებდი მეორე შვილის გაჩენას, მაგრამ უფროს შვილს ძმა ძალიან უნდოდა და მისი ხათრით გაჩნდა საბა. დავითი ხალხურ საკრავებზე დაკვრას ეუფლება, საბამ ახლა გამოთქვა სიმღერის სურვილი.
– სად მუშაობს თქვენი მეუღლე?
– მან მაგისტრატურა დაამთავრა, მე კი ვერ შევძელი, რადგან ოჯახი თავისას მოითხოვდა. ჩემი ქმარი თავდაცვის სამინისტროს საჩვენებელ ორკესტრში უკრავს, აქტიური მუსიკალური ცხოვრებით ცხოვრობს...
– რესტორანში როგორ მოხვდით?
– 2000 წლიდან ხელოვნების სკოლაში სიმღერის პედაგოგად ვმუშაობდი, მაგრამ 2 წლის წინ თავი დავანებე. არ მაკმაყოფილებდა ის, რომ სხვა ბავშვს ვამეცადინებდი და ვამღერებდი, თვითონ მინდოდა სიმღერა. ბავშვი რომ მეცადინეობდა, მავიწყდებოდა და მე გავკიოდი ბოლო ხმაზე. თანამშრომელი შემომიღებდა ხოლმე კარს და მეტყოდა, გოგო, შენ გაჩუმდი, ბავშვს დააცადე სიმღერაო. მოკლედ, პედაგოგობით დავიღალე და ვთვქი, მორჩა, მე უნდა ვიმღერო–მეთქი!
– ქმარს რა რეაქცია ჰქონდა, როცა გაიგო, რომ რესტორანში აპირებდით სიმღერას?
– თავიდან ამასთან შეგუება გაუჭირდა, მაგრამ მერე თვითონ მიშოვა ეს სამსახური.
– კონსერვატორიის კურსდამთავრებულმა დიდ სცენაზე რატომ არ სცადეთ ბედი?
– ბევრი მიზეზი არსებობს იმისა, თუ რატომ ვერ დადგები დღეს სცენაზე, ერთ–ერთი კი ფინანსური მხარეა. მუსიკოსის ოჯახში რა შემოსავალი უნდა იყოს? ჩემთვის მთავარი იყო სცენაზე ვმდგარიყავი და რესტორნის სცენაც საკმარისი აღმოჩნდა ამისთვის. ძალიან კარგ გარემოში მოვხვდი, აქაურობა ჩემი მეორე ოჯახია.
– რესტორანში თქვენი გემოვნების მუსიკას მღერით?
– რესტორნის დირექტორიც ძალიან გემოვნებიანი ქალია და კარგ სიმღერებს ვარჩევთ. ჩვენგან მსმენელიც გემოვნებიან სიმღერებს ითხოვს.
– რა იმედებს ამყარებთ "იქს ფაქტორზე"?
– პირველ რიგში, მინდა, რომ საკუთარი თავის რეალიზება ბოლომდე შევძლო, ბოლომდე დავიხარჯო, ბოლომდე გავცე ის, რაც გულში მაქვს. რასაც ვმღერი, ჩემი გულის სათქმელია, რისი მიტანაც მინდა ხალხამდე.
– ანუ რას უყვებით მაყურებელს სიმღერით?
– ალბათ ჩემს განვლილ ცხოვრებასაც, მომავალსაც, დიდ სიყვარულსაც. ჩემი ცხოვრება იყო ტკივილიანიც, მაგრამ ისეთი არ ვარ, მელანქოლიაში ჩავვარდე, ტკივილი ყოველთვის ტკბილ მოგონებად მექცევა.
– ბევრ სირთულეს წააწყდით ცხოვრებაში?
– ოჯახში ბევრი პრობლემა იყო, მაგრამ გადაულახავი – არაფერი. საერთოდ ასეთი ვარ, ყოველთვის წინ ვიყურები. ჩემი ქმარი სხვანაირი იყო, რისკის ეშინოდა. ახლა სულ ვეუბნები, მე გაგაგიჟე–მეთქი. მეუღლეები ერთმანეთს ემსგავსებიან ხოლმე, მე ნიკოლოზს დავემსგავსე ცოტათი, ის კი მე დამემსგავსა. ერთმანეთს 5–6 წლის შემდეგ უფრო შევეწყვეთ. ხმაურიანი ოჯახი გვაქვს, ჩვენთან ჩხუბიც არის, ეჭვიანობაც, მაგრამ ყველაფერი კარგად მთავრდება. შეიძლება პატარა რაღაცაზე ავყვირდეთ, მაგრამ მეორე წუთში ვრიგდებით. ქმარს ყოველთვის მე ვურიგდები.
ეკა ლემონჯავა, ჟურნალი სარკე
