მსახიობი ნანკა კალატოზიშვილი 35 წლის ასაკში თავს სავსებით კომფორტულად გრძნობს
1 765 ნახვა
მსახიობი ნანკა კალატოზიშვილი 35 წლის ასაკში თავს სავსებით კომფორტულად გრძნობს. არის პატარა დანიელის ბედნიერი დედა და გვერდით ჰყავს საყვარელი მამაკაცი, კალათბურთელი ირაკლი კეიდია, იგივე კედო. პროფესიულად მოთხოვნადია, შოუს წამყვანის ამპლუა კარგად მოირგო. ერთადერთი, რაც ძალიან აკლია, ეს არის საყვარელი თეატრის სცენა და როლები. არის კიდევ სხვა უსიამოვნო ფიქრები, რაც 11 თვის ბიჭუნას მშობელს აშფოთებს. ისინი "სარკესაც" გაუზიარა.
– ნანკა, როგორი შოუს წამყვანი ჩამოყალიბდა თქვენგან, რა გამოხმაურებები გაქვთ?
– კრიტიკა ნორმალურია, მთავარია, უაზროდ არ გლანძღონ. სამი თვის იყო დანი, როცა პროექტი "ცეკვავენ ვარსკვლავები" პირველად წავიყვანე. მანამდე ამ ფორმატის შოუ არასოდეს წამიყვანია, ამიტომ ძალიან ვინერვიულე. ისეთი განცდა მქონდა, თითქოს პირველად ვიდექი სცენაზე. მეორე–მესამე გადაცემაზე ნერვიულობა მომეხსნა. ამ სეზონზე კი არანაირი დისკომფორტი არ მაქვს. კარგი თანაწამყვანები მყავს, მათთან თავს კარგად ვგრძნობ და ასე მგონია, სახლში ვარ.
– თავად არ გაქვთ სურვილი, შოუში ცეკვა ან სიმღერა მოსინჯოთ?
– მე რომ ავმღერდე, ტელეკომპანია "იმედი" ან რეიტინგს დაკარგავს, ან პირიქით, იმისთვის, რომ ბევრი "იღადაონ", ყველა ამ არხზე გადმორთავს. რაც შეეხება ცეკვას, ყველა სეზონზე მთავაზობენ, მაგრამ უარს ვამბობ. პირველ ორ სეზონზე გასტროლი მქონდა და ამის გამო ვთქვი უარი, შემდეგ ორსულობის გამო ვერ ჩავერთე, მერე კი სხეულის ფორმები დავკარგე და ისევ უარი ვთქვი. სერიოზული ვარჯიში მჭირდება. ძალიან მიჭირს მოძრაობა, მხრებში ვერ ვიშლებოდი, წელის ტკივილები მქონდა. ჩემი შვილი საკმაოდ მძიმეა და მხრებში ისე მოვიხარე, ვერც მასაჟებმა მიშველა. ბოლოს იოგათი დავკავდი, მაგრამ ბოლომდე მაინც არ ვარ ფორმაში. ერთ–ერთ ტურში გიორგი ყიფშიძესთან ერთად ვიცეკვე და კინაღამ მოვკვდი, ყველა კუნთი მტკიოდა. ჩემი ცეკვით უკმაყოფილო ვარ.
– გარეგნულად არ გეტყობათ, რომ ფორმაში არ ხართ, არც ზედმეტი კილოგრამები გემჩნევათ. დიეტა დაგჭირდათ?
– დიეტის დაცვა არ შემიძლია. სერიალ "პარადოქსის" გადაღების დროს ვცადე, 2 დღე არ მეჭამა, მაგრამ ისე ცუდად გავხდი, კინაღამ ავყირავდი. მერე თავისით დავიკელი, თუმცა სასურველ ფორმაში ჯერ კიდევ არ ვარ. კედოს არ მოსწონს, როცა ძალიან ვხდები და უკვე მეუბნება, რომ მეტი აღარ დავიკლო.
– სამსახიობო კარიერა როგორ მიდის? გაქვთ ახალი სპექტაკლები, როლები?
– რეჟისორი დათო დოიაშვილი საზღვარგარეთ არის და იქ დგამს სპექტაკლებს, ამიტომ მუსიკისა და დრამის თეატრში სეზონი დაიხურა. ჯერჯერობით ახალი არაფერია.
– დაგაკლდათ თეატრის სცენა თუ ტელევიზიამ ეს ადგილი შეგივსოთ?
– ეს არის კატასტროფა! თეატრი ძალიან მომენატრა. მას შემდეგ, რაც შვილი გავაჩინე, ახალ სპექტაკლში არ მითამაშია. დოი რომ დაბრუნდება, იმედია, ახალ სპექტაკლს დადგამს და მეც დამიძახებს.
– სერიალი "პარადოქსი", სადაც მთავარ როლს თამაშობდით, რატომ დაიხურა?
– სულ 5 სერიის გადაღება შევძელით, დანარჩენი სცენარი არ იყო და ეს პროექტი ვეღარ გაგრძელდა, ტექნიკური ხარვეზების გამო დროში "გავიჭედეთ". ძალიან მომწონდა ამ სერიალის რეჟისორთან, ჯაბა მელქაძესთან მუშაობა. ეს იყო პირველი სერიალი, სადაც მსიამოვნებდა მუშაობა. ახლა ჩემი მთავარი საქმე ტელეწამყვანობა და სპექტაკლებში თამაშია, თუმცა ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე მთავარი დანია.
– მოგვიყევით დანიზე, ვის ჰგავს, რა თვისებებს ამჟღავნებს...
– დანი 11 თვისაა და სასწაული არსებაა. ძალიან ჰგავს მამას, კედოს რომ უჭირავს ხელში, მისი ასლია, მაგრამ ჩემი იერი აქვს, ამიტომ ხშირად მე მამსგავსებენ. შვილის გაზრდაში დედა მეხმარება, სიტყვა "ძიძა" არ უნდა, რომ გაიგონოს, ისტერიკაში ვარდება. დანი ერთი თვის იყო, როცა სერიალის გადაღებაზე წავედი. დედაჩემი რომ არ მყოლოდა გვერდით, არ ვიცი, რას ვიზამდი.
– დანიელის დაბადებამ თქვენში რა შინაგანი ცვლილებები მოახდინა, გარესამყაროს ახლა როგორ უყურებთ?
– უფრო ფრთხილი გავხდი, მეტად ვუვლი საკუთარ თავს იმიტომ, რომ დანის ძლიერი და ჯანმრთელი დედა სჭირდება. წინასწარ ვნერვიულობ მის მომავალზე. არ მომწონს ჩვენი ქვეყნის მდგომარეობა, ვფიქრობ, რა უნდა ამ ქვეყანაში ჩემს შვილს. როცა ვხედავ, რომ არ აინტერესებთ ხელოვნება, სპორტი და ზოგადად არაფერი, ვწუხდები და არ მინდა, ჩემი შვილიც ასევე შეწუხდეს. იმდენად გაუმაძღარი არსებები ვართ, რომ უკეთესი მომავლის შანსი არ გვაქვს. კარგია, როცა ქვეყანას კარგი სამზარეულო აქვს, მაგრამ ხინკლის კულტი რომ არის, ეს ძალიან ცუდია.
– წლებია კალათბურთელ ირაკლი კეიდიასთან ერთად ცხოვრობთ. თქვენს ურთიერთობაში იყო კრიზისული პერიოდები?
– თანაცხოვრებაში კრიზისული ეტაპები არ გაგვივლია, მსუბუქი კონფლიქტები ყოფილა, მაგრამ არა – მძაფრი. მე უფრო ჯუჯღუნა ვარ, კედო არასოდეს ჩხუბობს.
– კედოსგან როგორი მამა დადგა?
– კედო დილის 6 საათზე იღვიძებს და 8 საათამდე დანი მასთან არის. შემდეგ ვარჯიშზე მიდის. მზრუნველი მამაა. საკალათბურთო სეზონი დაუმთავრდა და მამა–შვილი ყოველდღე სეირნობენ. მას მერე, რაც დანი დაიბადა, კედო უფრო მეტად შემიყვარდა. არ მავიწყდება, მშობიარობის დროს როგორ მედგა გვერდით, რა სახე ჰქონდა და როგორ განიცდიდა ჩემს მდგომარეობას.
– ტიპური ქართული ოჯახი გაქვთ?
– მე და კედო არ ვართ ტიპური ქართველები, ამიტომ ტიპური ქართული ოჯახი არ გვაქვს. ზოგადად, რას ნიშნავს ტიპური ქართული ოჯახი?
– როცა კაცი მარჩენალის ფუნქციას საკუთარ თავზე იღებს, ქალი კი ოჯახური კერის მფარველია და ა.შ.
– ოჯახში შემომტანი და გამტანი – ეს ფრაზა ჩვენთან არ არსებობს. ერთმანეთისთვის არასდროს გვიკითხავს, ხელფასი რამდენი გაქვს–თქო. როცა გვაქვს, გვაქვს ერთად, როცა არ გვაქვს, არ გვაქვს ერთად. რაც შეეხება დიასახლისობას, 9 საათზე დედაჩემს უკვე მზად აქვს საუზმე, სადილი და ვახშამიც, ამიტომ არ მაქვს იმის საშუალება, რომ რამე მოვამზადო. ხანდახან მეც მიჩნდება სურვილი, სადილი გავაკეთო, ახალი კერძი ვისწავლო, მაგრამ დედა არ მაცდის. ის მთელი ცხოვრება ასეა და სულ მიკვირს, როგორ ასწრებს ყველაფერს.
– ხშირად სვამენ კითხვას, ნანკა და ირაკლი თავიანთ ქორწინებას რატომ არ აკანონებენო...
– ეს კითხვა ძალიან მაღიზიანებს. რას ნიშნავს ქორწინების დაკანონება?
– ხელისმოწერას, ჯვრისწერას.
– კი, შინაარსს ვხვდები, უბრალოდ ამის საჭიროებას ვერ ვხედავ, ასეც ძალიან კარგად ვგრძნობთ თავს. ამას წინათ დამირეკეს და მითხრეს, გავიგეთ, ჯვარი დაიწერეთო, მეორე დღეს დამირეკეს, გავიგეთ, ერთმანეთს დაშორდითო. როგორ შეიძლება ქალაქში ორი ურთიერთგამომრიცხავი ამბავი ვრცელდებოდეს?! გეგმაშიც არ გვაქვს ქორწინება. ჩვენ გვაქვს ოჯახი! არასდროს მქონია სურვილი ქორწილის, თეთრი კაბის ჩაცმის. ქორწილებში არასოდეს დავდივარ, რადგან არ მიყვარს. ჟურნალისტები მეკითხებიან, როდის ვგეგმავ ქორწილს, ჩვენ კი ერთმანეთისთვის ეს წინადადება არასოდეს შეგვითავაზებია.
– რა შეგრძნებები გაქვთ თქვენი ცხოვრების ამ ეტაპზე, როგორ შეაფასებდით მას?
– ყველა ასაკს თავისი "კაიფი" აქვს, 35 წლის ვარ და იმდენად კომფორტში ვარ, არანაირი სურვილი მაქვს, 30 წლის ქვემოთ ვიყო. როცა ორი ადამიანი ერთად იწყებს ცხოვრებას, რამდენიმე წელი ერთმანეთით უნდა "იკაიფონ", იმოგზაურონ, გაერთონ, ისიამოვნონ. მე და კედომ ეს ეტაპი გავიარეთ. თანაცხოვრებიდან 3 წლის შემდეგ თავისით მოვიდა შვილის ყოლის სურვილი და მიმაჩნია, ბავშვის გაჩენა დროული იყო.
ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე
– ნანკა, როგორი შოუს წამყვანი ჩამოყალიბდა თქვენგან, რა გამოხმაურებები გაქვთ?
– კრიტიკა ნორმალურია, მთავარია, უაზროდ არ გლანძღონ. სამი თვის იყო დანი, როცა პროექტი "ცეკვავენ ვარსკვლავები" პირველად წავიყვანე. მანამდე ამ ფორმატის შოუ არასოდეს წამიყვანია, ამიტომ ძალიან ვინერვიულე. ისეთი განცდა მქონდა, თითქოს პირველად ვიდექი სცენაზე. მეორე–მესამე გადაცემაზე ნერვიულობა მომეხსნა. ამ სეზონზე კი არანაირი დისკომფორტი არ მაქვს. კარგი თანაწამყვანები მყავს, მათთან თავს კარგად ვგრძნობ და ასე მგონია, სახლში ვარ.
– თავად არ გაქვთ სურვილი, შოუში ცეკვა ან სიმღერა მოსინჯოთ?
– მე რომ ავმღერდე, ტელეკომპანია "იმედი" ან რეიტინგს დაკარგავს, ან პირიქით, იმისთვის, რომ ბევრი "იღადაონ", ყველა ამ არხზე გადმორთავს. რაც შეეხება ცეკვას, ყველა სეზონზე მთავაზობენ, მაგრამ უარს ვამბობ. პირველ ორ სეზონზე გასტროლი მქონდა და ამის გამო ვთქვი უარი, შემდეგ ორსულობის გამო ვერ ჩავერთე, მერე კი სხეულის ფორმები დავკარგე და ისევ უარი ვთქვი. სერიოზული ვარჯიში მჭირდება. ძალიან მიჭირს მოძრაობა, მხრებში ვერ ვიშლებოდი, წელის ტკივილები მქონდა. ჩემი შვილი საკმაოდ მძიმეა და მხრებში ისე მოვიხარე, ვერც მასაჟებმა მიშველა. ბოლოს იოგათი დავკავდი, მაგრამ ბოლომდე მაინც არ ვარ ფორმაში. ერთ–ერთ ტურში გიორგი ყიფშიძესთან ერთად ვიცეკვე და კინაღამ მოვკვდი, ყველა კუნთი მტკიოდა. ჩემი ცეკვით უკმაყოფილო ვარ.
– გარეგნულად არ გეტყობათ, რომ ფორმაში არ ხართ, არც ზედმეტი კილოგრამები გემჩნევათ. დიეტა დაგჭირდათ?
– დიეტის დაცვა არ შემიძლია. სერიალ "პარადოქსის" გადაღების დროს ვცადე, 2 დღე არ მეჭამა, მაგრამ ისე ცუდად გავხდი, კინაღამ ავყირავდი. მერე თავისით დავიკელი, თუმცა სასურველ ფორმაში ჯერ კიდევ არ ვარ. კედოს არ მოსწონს, როცა ძალიან ვხდები და უკვე მეუბნება, რომ მეტი აღარ დავიკლო.
– სამსახიობო კარიერა როგორ მიდის? გაქვთ ახალი სპექტაკლები, როლები?
– რეჟისორი დათო დოიაშვილი საზღვარგარეთ არის და იქ დგამს სპექტაკლებს, ამიტომ მუსიკისა და დრამის თეატრში სეზონი დაიხურა. ჯერჯერობით ახალი არაფერია.
– დაგაკლდათ თეატრის სცენა თუ ტელევიზიამ ეს ადგილი შეგივსოთ?
– ეს არის კატასტროფა! თეატრი ძალიან მომენატრა. მას შემდეგ, რაც შვილი გავაჩინე, ახალ სპექტაკლში არ მითამაშია. დოი რომ დაბრუნდება, იმედია, ახალ სპექტაკლს დადგამს და მეც დამიძახებს.
– სერიალი "პარადოქსი", სადაც მთავარ როლს თამაშობდით, რატომ დაიხურა?
– სულ 5 სერიის გადაღება შევძელით, დანარჩენი სცენარი არ იყო და ეს პროექტი ვეღარ გაგრძელდა, ტექნიკური ხარვეზების გამო დროში "გავიჭედეთ". ძალიან მომწონდა ამ სერიალის რეჟისორთან, ჯაბა მელქაძესთან მუშაობა. ეს იყო პირველი სერიალი, სადაც მსიამოვნებდა მუშაობა. ახლა ჩემი მთავარი საქმე ტელეწამყვანობა და სპექტაკლებში თამაშია, თუმცა ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე მთავარი დანია.
– მოგვიყევით დანიზე, ვის ჰგავს, რა თვისებებს ამჟღავნებს...
– დანი 11 თვისაა და სასწაული არსებაა. ძალიან ჰგავს მამას, კედოს რომ უჭირავს ხელში, მისი ასლია, მაგრამ ჩემი იერი აქვს, ამიტომ ხშირად მე მამსგავსებენ. შვილის გაზრდაში დედა მეხმარება, სიტყვა "ძიძა" არ უნდა, რომ გაიგონოს, ისტერიკაში ვარდება. დანი ერთი თვის იყო, როცა სერიალის გადაღებაზე წავედი. დედაჩემი რომ არ მყოლოდა გვერდით, არ ვიცი, რას ვიზამდი.
– დანიელის დაბადებამ თქვენში რა შინაგანი ცვლილებები მოახდინა, გარესამყაროს ახლა როგორ უყურებთ?
– უფრო ფრთხილი გავხდი, მეტად ვუვლი საკუთარ თავს იმიტომ, რომ დანის ძლიერი და ჯანმრთელი დედა სჭირდება. წინასწარ ვნერვიულობ მის მომავალზე. არ მომწონს ჩვენი ქვეყნის მდგომარეობა, ვფიქრობ, რა უნდა ამ ქვეყანაში ჩემს შვილს. როცა ვხედავ, რომ არ აინტერესებთ ხელოვნება, სპორტი და ზოგადად არაფერი, ვწუხდები და არ მინდა, ჩემი შვილიც ასევე შეწუხდეს. იმდენად გაუმაძღარი არსებები ვართ, რომ უკეთესი მომავლის შანსი არ გვაქვს. კარგია, როცა ქვეყანას კარგი სამზარეულო აქვს, მაგრამ ხინკლის კულტი რომ არის, ეს ძალიან ცუდია.
– წლებია კალათბურთელ ირაკლი კეიდიასთან ერთად ცხოვრობთ. თქვენს ურთიერთობაში იყო კრიზისული პერიოდები?
– თანაცხოვრებაში კრიზისული ეტაპები არ გაგვივლია, მსუბუქი კონფლიქტები ყოფილა, მაგრამ არა – მძაფრი. მე უფრო ჯუჯღუნა ვარ, კედო არასოდეს ჩხუბობს.
– კედოსგან როგორი მამა დადგა?
– კედო დილის 6 საათზე იღვიძებს და 8 საათამდე დანი მასთან არის. შემდეგ ვარჯიშზე მიდის. მზრუნველი მამაა. საკალათბურთო სეზონი დაუმთავრდა და მამა–შვილი ყოველდღე სეირნობენ. მას მერე, რაც დანი დაიბადა, კედო უფრო მეტად შემიყვარდა. არ მავიწყდება, მშობიარობის დროს როგორ მედგა გვერდით, რა სახე ჰქონდა და როგორ განიცდიდა ჩემს მდგომარეობას.
– ტიპური ქართული ოჯახი გაქვთ?
– მე და კედო არ ვართ ტიპური ქართველები, ამიტომ ტიპური ქართული ოჯახი არ გვაქვს. ზოგადად, რას ნიშნავს ტიპური ქართული ოჯახი?
– როცა კაცი მარჩენალის ფუნქციას საკუთარ თავზე იღებს, ქალი კი ოჯახური კერის მფარველია და ა.შ.
– ოჯახში შემომტანი და გამტანი – ეს ფრაზა ჩვენთან არ არსებობს. ერთმანეთისთვის არასდროს გვიკითხავს, ხელფასი რამდენი გაქვს–თქო. როცა გვაქვს, გვაქვს ერთად, როცა არ გვაქვს, არ გვაქვს ერთად. რაც შეეხება დიასახლისობას, 9 საათზე დედაჩემს უკვე მზად აქვს საუზმე, სადილი და ვახშამიც, ამიტომ არ მაქვს იმის საშუალება, რომ რამე მოვამზადო. ხანდახან მეც მიჩნდება სურვილი, სადილი გავაკეთო, ახალი კერძი ვისწავლო, მაგრამ დედა არ მაცდის. ის მთელი ცხოვრება ასეა და სულ მიკვირს, როგორ ასწრებს ყველაფერს.
– ხშირად სვამენ კითხვას, ნანკა და ირაკლი თავიანთ ქორწინებას რატომ არ აკანონებენო...
– ეს კითხვა ძალიან მაღიზიანებს. რას ნიშნავს ქორწინების დაკანონება?
– ხელისმოწერას, ჯვრისწერას.
– კი, შინაარსს ვხვდები, უბრალოდ ამის საჭიროებას ვერ ვხედავ, ასეც ძალიან კარგად ვგრძნობთ თავს. ამას წინათ დამირეკეს და მითხრეს, გავიგეთ, ჯვარი დაიწერეთო, მეორე დღეს დამირეკეს, გავიგეთ, ერთმანეთს დაშორდითო. როგორ შეიძლება ქალაქში ორი ურთიერთგამომრიცხავი ამბავი ვრცელდებოდეს?! გეგმაშიც არ გვაქვს ქორწინება. ჩვენ გვაქვს ოჯახი! არასდროს მქონია სურვილი ქორწილის, თეთრი კაბის ჩაცმის. ქორწილებში არასოდეს დავდივარ, რადგან არ მიყვარს. ჟურნალისტები მეკითხებიან, როდის ვგეგმავ ქორწილს, ჩვენ კი ერთმანეთისთვის ეს წინადადება არასოდეს შეგვითავაზებია.
– რა შეგრძნებები გაქვთ თქვენი ცხოვრების ამ ეტაპზე, როგორ შეაფასებდით მას?
– ყველა ასაკს თავისი "კაიფი" აქვს, 35 წლის ვარ და იმდენად კომფორტში ვარ, არანაირი სურვილი მაქვს, 30 წლის ქვემოთ ვიყო. როცა ორი ადამიანი ერთად იწყებს ცხოვრებას, რამდენიმე წელი ერთმანეთით უნდა "იკაიფონ", იმოგზაურონ, გაერთონ, ისიამოვნონ. მე და კედომ ეს ეტაპი გავიარეთ. თანაცხოვრებიდან 3 წლის შემდეგ თავისით მოვიდა შვილის ყოლის სურვილი და მიმაჩნია, ბავშვის გაჩენა დროული იყო.
ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე
