სოფო: "ბორია ბედია 30 წლის ასაკშიც არ არის მზად ოჯახის შესაქმნელად"

მომღერალი და–ძმა, სოფო და ბორის ბედიები, უდიდეს სიამოვნებას იღებენ მაშინ, როცა დუეტში მღერიან. სოფო ძმის მომავალს მსოფლიოს ოპერის თეატრების სცენებზე ხედავს და ყველანაირად უწყობს ხელს, რომ ბორისმა ეს ოცნება აისრულოს. ძმა კი კონცერტებზე რომ გადის, დარბაზში თვალებით დას დაეძებს, მისი სიყვარული ძალას ჰმატებს, სიმღერაში ეხმარება.
ახლო წარსულში სოფოსაც ძალიან სჭირდებოდა უფროსი ძმის მხარდაჭერა, როცა ოჯახი დაენგრა, ახალი სიყვარულის გამო კი ჭორებისა და განკითხვის ობიექტი გახდა. მაშინ ბორისმა დას გაუგო და გვერდით დაუდგა.
სოფომ ახლახან ბინა შეიძინა. და–ძმასთან ჩვენი ინტერვიუც მის ახალ სახლში შედგა.
– როგორ გარემოში იზრდებოდით და–ძმა, როგორი ბავშვები იყავით?
სოფო: ბორია ჩემზე წლითა და 2 თვით არის უფროსი, არადა რატომღაც ყველას მე ვგონივარ უფროსი. ამბობენ, შენ ნამეტანი სერიოზული ქალის იმიჯი გაქვს, ბორია ალალი, ხუმარაა და ამიტომ გვგონია შენზე უმცროსიო. ბორია სკოლაში თავის დროზე, 6 წლის ასაკში შეიყვანეს, მე დავიჩაგრე და 5 წლის გავხდი სკოლის მოსწავლე. სკოლის დამთავრებამდე ხუთოსანი ვიყავი და მე მივათრევდი ამ საცოდავს.
ბორისი: შენ იყავი ხუთოსანი მხოლოდ ტექნიკურ საგნებში! ისტორიასა და გეოგრაფიაში შენზე კარგი ნიშნები მყავდა. მხოლოდ ტექნიკურ საგნებში მჯობნიდი.
– სკოლაში კარგი დამცველი კი ეყოლებოდა სოფოს.
ბორისი: სოფოს ახლოს არავის ვაკარებდი, ვინც მასთან გამოლაპარაკებას გაბედავდა, ყველას ცხვირ–პირი ჰქონდა დამტვრეული.
სოფო: ჩემ გამო იყო სკოლის უკან გაყვანა, საქმის გარჩევები. ახლა ბორია ძალიან თავისუფალი და თანამედროვეა, სკოლის ასაკში კი "კომუნისტი" იყო. შინ მისვლას 5 წუთს თუ დავიგვიანებდი, კორპუსთან მელოდებოდა. უკვე ჩამოყალიბებული ქალი ვარ, ჩემი ცხოვრება მაქვს, დამოუკიდებლად ვარსებობ და ამ ყველაფერს ჩემი ძმა მიესალმება, მაგრამ სანამ გავთხოვდებოდი, მკაცრად მაკონტროლებდა.
ბორისი: უნივერსიტეტში ძალიან პოპულარულები ვიყავით, სტუდენტურ ღონისძიებებში აქტიურად ვმონაწილეობდით. ჩემი ლექციები რომ მთავრდებოდა, სოფოს ველოდებოდი და შინ ერთად ვბრუნდებოდით.
სოფო: თუ ბოლო ლექციიდან გამოსვლას დავაგვიანებდი, აუდიტორია–აუდიტორია დამეძებდა.
– სიმღერა ვინ შეგაყვარათ?
ბორისი: სიმღერა მამამ შეგვაყვარა, ეს ნიჭი გენეტიკით გვერგო. ჩვენი პედაგოგი მამა იყო, ის ძალიან კარგად მღეროდა და კარგად უკრავდა ფორტეპიანოზე. მე და სოფო ვცეკვავდით კიდეც, სუხიშვილების სტუდია გვაქვს დამთავრებული. სოფომ მუსიკალური შვიდწლედი დაამთავრა, მე ცუდი პედაგოგი შემხვდა და გამოვედი. ფორტეპიანოზე დაკვრა კარგად ვიცი, მაგრამ ტექნიკური პიანისტი არ ვარ.
– და–ძმას დუეტში სიმღერა გიყვართ?
სოფო: ეს დიდი სიამოვნებაა. რადგან და–ძმა ვართ, ჩვენი ხმები კიდევ უფრო მეტად უხდება ერთმანეთს.
– როცა სცენაზე დგახართ, იგრძნობა, რომ კარგი დედმამიშვილობა გაქვთ. სცენის მიღმა როგორ გრძელდება თქვენი ურთიერთობა?
ბორისი: თითით საჩვენებელი დაძმობა გვაქვს, ერთმანეთი გაგვაქვს, პატივს ვცემთ, ვგულშემატკივრობთ. სოფოზე დიდი ქომაგი არავინ მყავს. ვუსმენთ და ვითვალისწინებთ ერთმანეთის რჩევებს. ბავშვობაში კი სულ ვჩხუბობდით, მაგრამ ეს დიდი სიყვარულით მოგვდიოდა.
სოფო: ალბათ უკვე ყველამ იცის, რომ პროექტში "ერთი ერთში" ბორია მონაწილეობს, მხოლოდ ერთ კონცერტზე ვერ მივედი იმის გამო, რომ ქალაქში არ ვიმყოფებოდი. ეს კი თვალებით დამეძებდა, დამირეკა და მითხრა, სოფო, ამ კონცერტზე ძალიან დამაკლდიო. მიუხედავად იმისა, რომ ბორია პროფესიონალი მომღერალია და ზუსტად ვიცი, რომ ყალბ ნოტს არ აიღებს, დეტონაცია არ ექნება, "ყიყლიყოს" არ წამოარტყამს, ყველა მის გამოსვლაზე მაინც უაზროდ ვნერვიულობ. გულშემატკივართა რიგებში ვზივარ და ბოლომდე ვკივი ისე, რომ მეორე დღეს ხმა აღარ ამომდის ყელიდან.
ბორისი: როცა სოფო დარბაზშია, გახარებული ვარ, მისგან კარგი ენერგეტიკა მოდის. ცუდად არ გამიგოთ, მაგრამ ჟიურიზე მეტად ამ პროექტში მაინტერესებს და მაწუხებს, ჩემი და როგორ შემაფასებს. ყველა ადამიანს აქვს ნაკლი, ხარვეზი, მაგრამ სოფო ხუთი თითივით მიცნობს და მისი აზრი ბევრს ნიშნავს ჩემთვის. თუ მას მოეწონება ჩემი გამოსვლა, ესე იგი საქმეს წარმატებით გავართვი თავი.
სოფო: ვთვლი, რომ ბორია ბედია თუ კლასიკურ ჟანრს ბოლომდე გაჰყვება, იქნება მსოფლიოში ერთ–ერთი დასამახსოვრებელი სახელი და გვარი, რომელიც თავისი ხმით ბევრს იტყვის. ვურჩევ, რომ ამ საქმეს არ შეეშვას და ბოლომდე გაჰყვეს, მით უმეტეს, ესტრადაზეც ძალიან წარმატებულია.
– პროექტში "ერთი ერთში" ჟიურის ქულებით და ხალხის მხარდაჭერით კმაყოფილი ხართ?
ბორისი: სიმართლე გითხრათ, ერთი სული მაქვს, ეს კონკურსი როდის დამთავრდება. მასში მთელ შრომას, ენერგიას ვდებ და არ ვიღებ ისეთ ქულებს, რაც მეკუთვნის. ქუჩაში მაჩერებენ, ხალხისგან იმდენ სიყვარულს და სითბოს ვგრძნობ, ხანდახან თვალებზე ცრემლიც მადგება. დავიფიცე, რომ საქართველოში არც ერთ კონკურსში მივიღებ მონაწილეობას. ვის რა უნდა ვუმტკიცო, მთელმა საქართველომ იცის ჩემი შესაძლებლობები და რაღაა დასამტკიცებელი?! ახლა ჩემი არეალი უცხოეთი უნდა გახდეს.

– კლასიკურ ვოკალში რა მიღწევები გაქვთ?
ბორისი: 2 წლის წინ მოსკოვში გაიმართა მუსლიმ მაგომაევის სახელობის კონკურსი, სადაც ჟიურიში იყო მიშელ ლეგრანი. მან არაჩვეულებრივი შეფასება მომცა, უნიკალური მონაცემები, მსოფლიო ხმა გაქვთ, კლასიკას ბოლომდე გაჰყევითო. საუკეთესო ხუთეულში მოვხვდი და ბევრი ოპერის მომღერალი უკან ჩამოვიტოვე. ამ კონკურსზე რომ მივდიოდი, 2 კვირით ადრე ვისწავლე საკონცერტო ნომრები, მანამდე კლასიკა არასოდეს მქონდა ნამღერი. მას მერე კიდევ დავიხვეწე და გავიზარდე.
– ახლა სად მღერით, გაქვთ შემოთავაზებები?
ბორისი: ღვთის წყალობით, გვაქვს ჩვენი საქმე, რომელსაც ვემსახურებით. სამწუხაროდ, დღეს ჩვენი სცენა რესტორანი გახდა. ზოგს ეუხერხულება რესტორანში სიმღერა, მაგრამ ვერ ვხვდები, რა არის ამაში უხერხული. მე და სოფო ერთ რესტორანში ვმღერით. სიმღერას რომ დავასრულებ ხოლმე, ფულიანი ტიპები ასეთი ტექსტებით მოდიან, შენისთანა მომღერალი აქ როგორ უნდა მღეროდესო. მერე ამდენი ფული რომ გაქვს და ღორულად ხარჯავ, ხელოვან ადამიანებში ჩადე, გზა გაუკვალე! ამაზე კარგ საქმეს რას გააკეთებენ, რომ ნიჭიერ ადამიანს წარმატებაში დაეხმარონ?!
სოფო: შრომა არ მეზარება, ორ რესტორანში ვმღერი, ყველაფერს ჩემი შრომით მივაღწიე. რაც შეეხება კონცერტებს, ძალიან გააქტიურებულები ვართ. ფოთში, ზუგდიდში გვქონდა კონცერტები, ახლა კახეთის ტურნეში მივდივარ, იწყება ზღვის სეზონი. ასე რომ, სამუშაო გვაქვს.
ბორისი: გივი გაჩეჩილაძის ბიგბენდში ვმღერი, 20 ივნისს მიგვიწვიეს რიგაში ჯაზფესტივალზე, მთელი ორკესტრი მივდივართ.
– სოფო, ძმის პირად ცხოვრებაზე ფიქრობთ, ზრუნავთ?
სოფო: რასაკვირველია, ერთმანეთთან დაფარული არაფერი გვაქვს. ზუსტად ვიცი, რომ ბორიას ცხოვრებაში სერიოზული არაფერი ხდება, ალბათ უნდა ეწვიოს ნამდვილი სიყვარული, რომ ბოლომდე დადინჯდეს. იმ ასაკშია, რომ "გულაობას" უნდა მორჩეს და ოჯახი შექმნას. თუმცა ვფიქრობ, რომ ამისთვის მზად ჯერ არ არის. მამაკაცია და ქალი უნდა მოსწონდეს, აბა, ვინ უნდა მოსწონდეს?!
ბორისი: 30 წლის ვარ. 20 წლის რომ ვიყავი, დავფრინავდი, მაგრამ ახლა უკვე მყარად ვდგავარ მიწაზე. ჩემზე ხშირად მომისმენია, ბორია მექალთანეაო. მიყვარს ქალები, აბა, რა! იმ კაცისთვის მიმიფურთხებია, ვისაც ქალი არ უყვარს. როცა მიყვარს, არასოდეს ვღალატობ. ახლა ერთი გოგონას მიმართ სიმპათიები მაქვს, თუმცა არაფერი სერიოზული. ყველა მანდილოსანს ეკუთვნის ჩემი ხმა და ჩემი კომპლიმენტები.
– როცა თქვენს დას ოჯახი დაენგრა, მაშინ რა ჭკუაზე იყავით?
ბორისი: ეს არის მისი ცხოვრება და რა უფლება მქონდა, ჩავრეულიყავი? ზოგადად ოჯახის დანგრევას არ მივესალმები, მაგრამ, როცა მიზეზები არსებობს, უნდა გაითვალისწინო.
– ამის მერე სოფოს ცხოვრებაში მალევე გამოჩნდა საყვარელი მამაკაცი – მიშა მესხი. ამ ამბავს როგორ შეხვდით?
ბორისი: მე და მიშა ვახლობლობთ, დადებითი პიროვნება, ვაჟკაცია, დღეს კი ვაჟკაცების დეფიციტია.
– სოფო, გაზაფხულზე დაქორწინებას აპირებდით. გეგმები ხომ არ შეიცვალა?
სოფო: ეს ურთიერთობა სერიოზული რომ არ იყოს, ხალხის წინაშე არ გამოვფენდით, მაგრამ როდის ვიქორწინებთ, მინდა, ეს სიურპრიზი იყოს.
– სოფო, გილოცავთ ახალსახლობას. როგორ გრძნობთ თავს ახალ ჭერქვეშ?
სოფო: ამ ეტაპზე ეს არის ჩემი ყველაზე დიდი მიღწევა. როცა დილას თვალს ახელ და ხვდები, რომ საკუთარ სახლში იღვიძებ, ძალიან დიდი ბედნიერებაა. მადლობას ვწირავ უფალს, რომ ნიჭი მომცა და ამის საშუალებით შევძელი სახლის ყიდვა. ბორიას ჩემს სახლში ყველაზე მეტად სამზარეულო უყვარს, იგივე შემიძლია ვთქვა მიშაზეც, გურმანები ვართ და გვიყვარს გემრიელი სადილ–ვახშამი.
ბორისი: სოფოს კარგი გემოვნება აქვს და თავისი საცხოვრებელი თვითონ შეარჩია. მიყვარს მის სახლში შემოსვლა. ჩემი და დადებით ენერგეტიკას ატარებს და მისი სახლიც ასეთია.
– როცა ერთმანეთზე ჭორები გესმით, როგორ რეაგირებთ?
ბორისი: "ფეისბუქი" უნდა გავაუქმო. ეს არის საზიზღარი ბუდე, დიდი ბომბი უნდა ჩააგდო და ააფეთქო იქაურობა! ჩემზე ცუდ რაღაცეებს წერდნენ. გენდერულ თანასწორებაზე რომ ატყდა ერთი ამბავი, ჩემი პოზიცია დავაფიქსირე და ჩემი ტრადიციულობა არ მოეწონათ. მათ მივმართავ: თუ რამე პრეტენზია გაქვთ ჩემთან, სოციალურ ქსელში რატომ წერთ, პირადად შემხვდით და მითხარით, მაგრამ ერთი ადგილი არ გაქვთ, რომ ეს გაბედოთ! შეურაცხყოფას არავის ვპატიობ, ყველაფერი კარგად მიჭრის – ხელიც და ფეხიც!
სოფო: ამ ბოლო დროს ჭორებზე იმუნიტეტი გამომიმუშავდა. როცა ქმარს გავშორდი, საოცარი რაღაცეები დამიწერეს. ყველაფერი გავაკეთე, რომ ოჯახი შემენარჩუნებინა, ღმერთთან მართალი ვარ. ჯერ ქმარს გავშორდი და მალევე გამოჩნდა ჩემს ცხოვრებაში მიშა მესხი. ამის გამო ერთი ამბავი ატყდა. მართლა ბევრი ვიტანჯე და ღმერთმა გადმომხედა. ჩემს ცხოვრებაში გამოჩნდა მიშა და ამ ადამიანთან თავს ბედნიერად ვგრძნობ, ეს კი ბოროტ და ბოღმიან ხალხს ძალიან სწყინს. დაე, გეწყინოთ, იჭორავეთ, ესე იგი კარგი ვარ და ამიტომ მჭორავთ!
ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე