ქარ­თ­ვე­ლი ქა­ლი, რო­მე­ლიც 6 წე­ლია, გი­გან­ტი ადა­მი­ა­ნის ნაკ­ვა­ლევს ად­გას

რო­გორც ცნო­ბი­ლია, ცო­ტა ხნის წინ სა­ქარ­თ­ვე­ლოს "დის­ქა­ვე­რის" სპეც­ჯ­გუ­ფი სტუმ­რობ­და. ისი­ნი ბორ­ჯომ-ხა­რა­გა­უ­ლის ეროვ­ნუ­ლი პარ­კის და­სა­ლაშ­ქ­რა­ვად ჩა­მო­ვიდ­ნენ. მა­თი ინ­ტე­რე­სი იქ აღ­მო­ჩე­ნილ­მა, სა­ვა­რა­უ­დოდ, გი­გან­ტუ­რი ადა­მი­ა­ნის ძვლებ­მა და იმ ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე არ­სე­ბულ­მა ნა­ტაძ­რალ­მა გა­მო­იწ­ვია. მიყ­ვარს მოგ­ზა­უ­რო­ბა და ბევრს დავ­დი­ვარ, რამ­დე­ნი­მე წლის წინ კი მე­გო­ბარ­მა - იმე­და ნაც­ვ­ლიშ­ვილ­მა მითხ­რა, ბი­ძა­ჩემს, თენ­გო წა­ქა­ძეს აქვს ინ­ფორ­მა­ცია, რომ ბორ­ჯო­მი-ხა­რა­გა­უ­ლის ეროვ­ნულ პარ­კ­ში არის ნა­ქა­ლა­ქა­რის კვა­ლი და ამა­ვე დროს გი­გან­ტი ადა­მი­ა­ნის ძვლებ­საც მი­აკ­ვ­ლი­ე­სო, - ამ­ბობს ბი­ო­ლო­გი, პრო­ფე­სო­რი ერეკ­ლე ჯუ­ლა­ყი­ძე, რო­მე­ლიც ამ ინ­ფორ­მა­ცი­ის მი­ღე­ბის შემ­დეგ, უკ­ვე რამ­დენ­ჯე­მე ეწ­ვია აღ­ნიშ­ნულ ტე­რი­ტო­რი­ას და მი­სი აქ­ტი­უ­რი მცდე­ლო­ბი­სა და ინი­ცი­ა­ტი­ვის შე­დე­გია, რომ ცო­ტა ხნის წინ იმ ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე "დის­ქა­ვე­რის" წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი ჩა­ვიდ­ნენ. მათ იქ ათ­სა­ა­თი­ა­ნი მა­სა­ლა გა­და­ი­ღეს, რომ­ლი­და­ნაც ცო­ტა ხან­ში 45-წუ­თი­ა­ნი ფილ­მი უნ­და შექ­მ­ნან და მსოფ­ლი­ოს ჩვე­ნი ქვეყ­ნი­სა და მი­სი აწ­მ­ყო­სა თუ წარ­სუ­ლის შე­სა­ხებ მო­უთხ­რონ...

ერეკ­ლე ჯუ­ლა­ყი­ძე:
- მას მე­რე, რაც აღ­ნიშ­ნუ­ლი ტე­რი­ტო­რი­ის სა­ინ­ტე­რე­სო წარ­სუ­ლის შე­სა­ხებ შე­ვიტყ­ვე, იმ ად­გი­ლე­ბის (დე­ვის­კა­რი, დე­ვიქ­ვა­ბი, დე­ვის გა­მოქ­ვა­ბუ­ლი, დე­ვის ქვა) შეს­წავ­ლა და­ვიწყე. შემ­დეგ ად­გი­ლობ­რივ მო­ხუ­ცებს ვეს­ტუმ­რეთ და იქა­უ­რო­ბის შე­სა­ხებ ლე­გენ­დე­ბი მო­ვის­მი­ნეთ... 2008 წელს კი უკ­ვე ექ­ს­პე­დი­­ცი­აც მო­ვაწყ­ვეთ და ჩემ­თან ერ­თად, ენ­თუ­ზი­ას­ტე­ბის გარ­კ­ვე­უ­ლი ჯგუ­ფი იმ რთულ­სა და სა­ინ­ტე­რე­სო გზას გა­ვუ­ყე­ვით. ერთ-ერ­თი ტე­ლე­ვი­ზი­ით, ჩვე­ნი მოგ­ზა­უ­რო­ბის შე­სა­ხებ სა­ზო­გა­დო­ე­ბას ვა­უწყეთ და ვთქვით, რომ პირ­ვე­ლე­ბი ვი­ყა­ვით, ვინც ამ თე­მა­ზე მუ­შა­ო­ბა წა­მო­ვიწყეთ. ხა­რა­გა­უ­ლის ეთ­ნოგ­რა­ფი­უ­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ხელ­მ­ძღ­ვა­ნე­ლი - იზა ვეფხ­ვა­ძე გა­მოგ­ვეხ­მა­უ­რა და გვითხ­რა, - ნუ­რას უკაც­რა­ვად, 1915 წლის 15 ივ­ლი­სის გა­ზეთ "სა­ქარ­თ­ვე­ლოს" #43-ში წე­რია ვინ­მე ფარ­ცხა­ნე­ლის სტა­ტია, რო­მე­ლიც ღრმად და სა­ფუძ­ვ­ლი­ა­ნად აღ­წერს იმ ად­გილს და აკე­თებს დას­კ­ვ­ნას იქ არ­სე­ბუ­ლი მი­წის­ქ­ვე­შა ქა­ლა­ქის არ­სე­ბო­ბის შე­სა­ხე­ბო...

2008 წლის ექ­ს­პე­დი­ცია ლე­ლა რა­ზი­კაშ­ვი­ლის ხელ­შეწყო­ბით გა­ემ­გ­ზავ­რა, ვი­ნა­ი­დან ამ საქ­მე­ში ენ­თუ­ზი­ასტ ადა­მი­ა­ნებს მხარ­ში მა­შინ სხვა არა­ვინ ამო­უდ­გა. იმ ჯგუ­ფის შე­მად­გენ­ლო­ბა­ში გა­ბე­დუ­ლი და ავან­ტი­უ­რის­ტი ჟურ­ნა­ლის­ტი, ლე­ლა ნი­ნუ­აც აღ­მოჩ­ნ­და.

ლე­ლა ნი­ნუა:
- 6 წლის წინ ნამ­დ­ვი­ლად არ ვი­ცო­დი, სად მივ­დი­ო­დი ან იქ რას ვნა­ხავ­დი. ამი­ტო­მაც ის საქ­ცი­ე­ლი მა­შინ სი­გი­ჟედ მო­ი­ნათ­ლა... სა­მი დღის გან­მავ­ლო­ბა­ში სა­ო­ცარ ბუ­ნე­ბა­ში ფე­ხით ავ­დი­ო­დით. უამ­რა­ვი სირ­თუ­ლე გა­დავ­ლა­ხეთ... ვერ ვი­ძი­ნებ­დით. მტა­ცებ­ლე­ბის გა­მო ღამ­ღა­მო­ბით დიდ კო­ცონს ვან­თებ­დით, მო­რი­გე­ო­ბა გვქონ­და და­წე­სე­ბუ­ლი, რომ ჩვენს კა­რავს თავს არ დას­ხ­მოდ­ნენ. მხე­ცე­ბის და­საფ­რ­თხო­ბად ბო­ლო ხმა­ზე ვყვი­რო­დით. იმა­ზე აღა­რა­ფერს ვამ­ბობ, რომ მინ­დ­ვ­რის თაგ­ვე­ბი და მცი­რე ზო­მის ქვე­წარ­მავ­ლე­ბი ზედ დაგ­ვა­ცო­ცავ­დ­ნენ, რო­ცა კარ­ვებ­ში ცო­ტას ჩაგ­ვ­თ­ვლემ­და ხოლ­მე, მაგ­რამ ისე­თი დაღ­ლი­ლე­ბი ვი­ყა­ვით, მა­თი მო­გე­რი­ე­ბის თა­ვიც კი აღარ გვქონ­და. ყვე­ლა­ნა­ი­რი წი­ნა­აღ­მ­დე­გო­ბის დაძ­ლე­ვა მოგ­ვიხ­და. და­ნიშ­ნუ­ლე­ბის ად­გილ­ზე ორი დღე დავ­ყა­ვით, სა­დაც მარ­თ­ლაც დაგ­ვ­ხ­ვ­და ეკ­ლე­სი­ის ნაკ­ვა­ლე­ვი, ადა­მი­ა­ნის გან­მარ­ხუ­ლი ძვლე­ბი (ი­სი­ნი ვულ­კა­ნურ ქა­ნებ­სა და ქვებ­ში მო­ექ­ცა და მათ შე­ე­ზარ­და).

- მი­თო­სი­დან, ეპო­სი­დან, ბიბ­ლი­ი­დან ვი­ცით, რომ მარ­თ­ლაც არ­სე­ბობ­დ­ნენ გი­გან­ტუ­რი ადა­მი­ა­ნე­ბი...
- დი­ახ, იმ გი­გან­ტი (სამ­მეტ­რი­ა­ნი) ადა­მი­ა­ნის კვალს მთე­ლი მსოფ­ლიო ეძებს, მათ­ზე ის­ტო­რი­ულ წყა­რო­ებ­ში ინ­ფორ­მა­ცია მარ­თ­ლაც არ­სე­ბობს... მა­შინ ჩვენ მი­ერ ჩა­მო­ტა­ნი­ლი მა­სა­ლა ნა­ხა ერ­თა­დერ­თ­მა მსოფ­ლიო დო­ნის პა­ლე­ონ­ტო­ლოგ­მა, მეც­ნი­ე­რე­ბა­თა აკა­დე­მი­ის წევრ-კო­რეს­პონ­დენ­ტ­მა, აბე­სა­ლომ ვე­კუ­ამ. ის ეროვ­ნუ­ლი მუ­ზე­უ­მის მთა­ვა­რი მეც­ნი­ერ-თა­ნამ­შ­რო­მე­ლი გახ­ლ­დათ, რომ­ლის სიტყ­ვას ყვე­ლა

ენ­დო­ბო­და. ჩვე­ნი ექ­ს­პე­დი­ცი­ის შემ­დეგ წერ­და: "სარ­კო­ფა­გის ტი­პის სა­მარ­ხი ვნა­ხე, სა­დაც ეყა­რა ძვლე­ბი, რო­მე­ლიც თა­ვი­დან მღვი­მუ­რი დათ­ვის მე­გო­ნა. თუმ­ცა­ღა შევ­ც­დი, ეს ნამ­დ­ვი­ლად ადა­მი­ა­ნის ძვლე­ბია. მის სიგ­რ­ძეს გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი ზღვა­რი უდევს მი­ნი­მუ­მი­დან მაქ­სი­მუ­მამ­დე - ბარ­ძა­ყის ძვლი­სა და დი­დი წვი­ვის ქვე­და და ბო­ლო ფრაგ­მენ­ტის. გა­მო­დის, რომ ის ერ­თი ადა­მი­ა­ნის სა­კუთ­რე­ბაა, რო­მე­ლიც გო­ლი­ა­თი ყო­ფი­ლა".

2008 წლის ექ­ს­პე­დი­ცი­ას მოჰ­ყ­ვა ის, რომ ამ ყვე­ლაფ­რით მსოფ­ლი­ოს სხვა­დას­ხ­ვა ტე­ლე­არ­ხი და­ინ­ტე­რეს­და. ბო­ლოს კი "დის­ქა­ვე­რის" გა­უჩ­ნ­და იდეა და სურ­ვი­ლი, იქ ექ­ს­პე­დი­ცია მო­ეწყო და ფილ­მიც გა­და­ე­ღო. მათ თქვეს, რომც ვერ მი­ვაკ­ვ­ლი­ოთ გი­გან­ტუ­რი ადა­მი­ა­ნის კვალს, ჩვენ­თ­ვის უდი­დე­სი ბედ­ნი­ე­რე­ბაა, ასე­თი ბუ­ნე­ბი­სა და გა­რე­მოს ნახ­ვა, გა­და­ღე­ბაო. 8 ივ­ნისს მა­თი ოთხ­კა­ცი­ა­ნი სპეც­ჯ­გუ­ფი ქარ­თ­ვე­ლებ­თან ერ­თად, ბორ­ჯომ-ხარ­აგა­უ­ლის ეროვ­ნულ პარკს ეს­ტუმ­რა.

ოთარ ბა­ღა­თუ­რია, პრო­ფე­სო­რი:
- და­სად­გე­ნია, გი­გან­ტუ­რი ძვლე­ბი ვი­სია - ევო­ლუ­ცი­ო­ნიზ­მ­ში არ­სე­ბობს ადა­მი­ა­ნე­ბის წი­ნაპ­რე­ბის ევო­ლუ­ცი­უ­რი იერარ­ქია მა­ი­მუ­ნი­დან ადა­მი­ა­ნის­კენ - ესე­ნია პი­თე­კე­ბი, ან­თ­რო­პე­ბი და ჰო­მი­ნი­დე­ბი. კრე­ა­ცი­ო­ნის­ტუ­ლი თვალ­საზ­რი­სით კი ესე­ნი მხო­ლოდ ცალ­კე­ულ სა­ხე­ო­ბებს წარ­მო­ად­გე­ნენ - ჩვენს შემ­თხ­ვე­ვა­ში, საქ­მე გვაქვს გი­გან­ტო­პი­თე­კის, მე­გან­თ­რო­პის თუ ჰო­მო­გი­გან­ტი­კუ­სის ნაშ­თებ­თან. თუ აღ­მოჩ­ნ­და, რომ მი­სი ასა­კი არც ისე დი­დია, სხვა ვა­რა­უ­დე­ბის გა­მოთ­ქ­მაც შე­იძ­ლე­ბა. ჩემ­თ­ვის, რო­გორც კრე­ა­ცი­ო­ნის­ტის­თ­ვის ნა­თე­ლია, რომ საქ­მე გვაქვს ადა­მი­ან­თან, მა­ი­მუნ­თან, აქამ­დე უც­ნობ პრი­მატ­თან ან შე­საძ­ლოა, ბიბ­ლი­ურ თუ მი­თო­ლო­გი­ურ არ­სე­ბას­თან, რო­მე­ლიც ოდეს­ღაც მარ­თ­ლა ბი­ნად­რობ­და და შემ­დ­გომ გა­და­შე­ნე­ბუ­ლა. თუმ­ცა, ევო­ლუ­ცი­ო­ნის­ტებ­მა შე­საძ­ლოა, გვერ­დით ევო­ლუ­ცი­ურ გან­შ­ტო­ე­ბად ან ერთ-ერთ გარ­და­მა­ვალ სა­ხე­ო­ბად თუ ევო­ლუ­ცი­ურ ეტა­პად მი­იჩ­ნი­ონ. რას და­ვარ­ქ­მევთ ამას, პრინ­ცი­პუ­ლი მნიშ­ვ­ნე­ლო­ბა არა აქვს. მნიშ­ვ­ნე­ლო­ბა ჩემ­თ­ვის არც იმას აქვს, თუ ვის ნაშ­თებ­თან გვაქვს საქ­მე. ჩემ­თ­ვის მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნია, მხო­ლოდ სი­მარ­თ­ლის დად­გე­ნა, თუ ვი­სი ნაშ­თე­ბია იქ. თუ აღ­მოჩ­ნ­და, რომ ადა­მი­ა­ნია, და­ვინ­ტე­რეს­დე­ბით რა­სით; თუ აღ­მოჩ­ნ­და, რომ ჩვენს რა­სას ეკუთ­ვ­ნის, შეგ­ვიძ­ლია და­ვინ­ტე­რეს­დეთ იმი­თაც, კავ­კა­სი­ე­ლი ან სუ­ლაც ქარ­თ­ვე­ლი ხომ არ არის და თუ მა­ინ­ც­და­მა­ინც ქარ­თ­ვე­ლი აღ­მოჩ­ნ­და, შე­იძ­ლე­ბა გე­ნე­ტი­კუ­რი გვა­რი­თაც და­ვინ­ტე­რეს­დე, ვი­ნი­ცო­ბაა და, ბა­ღა­თუ­რია ხომ არ არის, რად­გა­ნაც, სიტყ­ვა ან სა­ხე­ლი "ბა­ღა­თუ­რი" ბევრ ენა­ში (ქარ­თუ­ლი, ინ­დუ­რი, ოსუ­რი, ირა­ნუ­ლი, მონ­ღო­ლუ­რი, უნ­გ­რუ­ლი, სლა­ვურ­ში) გო­ლი­ათს ნიშ­ნავს.

ერეკ­ლე ჯუ­ლა­ყი­ძე:
- მოკ­ლედ, 2014 წლის ექ­ს­პე­დი­ცი­ი­სას, ჩვე­ნი მთა­ვა­რი მი­ზა­ნი 2008 წელს გავ­ლი­ლი გზის ხე­ლახ­ლა გავ­ლა იყო. გვინ­დო­და, გვე­ნა­ხა ად­გი­ლე­ბი, სა­დაც წლე­ბის წინ აღ­მო­ჩე­ნე­ბი გვქონ­და, მაგ­რამ არ გვქონ­და უფ­ლე­ბა, იქ გაგ­ვე­თ­ხა­რა და რა­ი­მე ტი­პის სა­მუ­შაო გვე­წარ­მო­ე­ბი­ნა. თუმ­ცა, 2008 წელს ამის შე­სა­ხებ არ ვი­ცო­დით და დაზ­ვერ­ვი­თი სა­მუ­შა­ოს სა­ხით ცო­ტა მა­ინც გავ­თხა­რეთ... "დის­ქა­ვე­რიმ" ყვე­ლა­ფე­რი გა­და­ი­ღო, ის ჩვენს ძველ გა­და­ღე­ბულ კად­რებ­საც გა­მო­ი­ყე­ნებს, რო­მე­ლიც იმ­პულსს მის­ცემს მო­მა­ვალ­ში ამ თე­მით და­ინ­ტერე­სე­ბულ ადა­მი­ა­ნებ­სა და შე­სა­ბა­მის ინ­ს­ტი­ტუ­ტებს ახა­ლი ტექ­ნო­ლო­გი­უ­რი კვლე­ვის ჩა­ტა­რე­ბის­თ­ვის. პრინ­ციპ­ში, უკ­ვე და­ინ­ტე­რეს­დ­ნენ და მა­სა­ლა მან­ჩეს­ტე­რის უნი­ვერ­სი­ტე­ტის მო­ლე­კუ­ლუ­რი ბიო­ლო­გი­უ­რი გე­ნე­ტი­კის ლა­ბო­რა­ტო­რი­ა­ში გავ­გ­ზავ­ნეთ, სა­ი­და­ნაც ცო­ტა ხან­ში პა­სუ­ხე­ბი ჩა­მოგ­ვი­ვა...

- სა­ნამ ლა­ბო­რა­ტო­რი­ის პა­სუ­ხე­ბი იქ­ნე­ბა, თქვე­ნი ვა­რა­უ­დით, ეს ძვლე­ბი არის თუ არა ადა­მი­ა­ნის?
- დი­ახ, არის. ამა­ში 100 პრო­ცენ­ტით ვარ დარ­წ­მუ­ნე­ბუ­ლი და ეჭ­ვი ერ­თი წუ­თი­თაც არ მე­პა­რე­ბა... ამას­თან, რაც მთა­ვა­რია, მსოფ­ლიო ამ ფილ­მით კი­დევ ერ­თხელ შე­იტყობს სა­ქარ­თ­ვე­ლოს შე­სა­ხებ, მი­სი მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნი ბუ­ნე­ბი­სა და ლან­დ­შაფ­ტე­ბის შე­სა­ხებ და ამის შემ­დეგ აქ უამ­რა­ვი ტუ­რის­ტი ჩა­მო­ვა.
ლე­ლა ნი­ნუა:
- "დის­ქა­ვე­რის" ჯგუ­ფი ასე იყო წარ­მოდ­გე­ნი­ლი: ბრი­უს ფე­ნე­ტო­ნი - ეზო­თე­რი­კი, უც­ნა­უ­რი მოვ­ლე­ნე­ბის მის­ტი­კუ­რი ფე­ნო­მე­ნე­ბის ექ­ს­პერ­ტი - წლე­ბია ამ თე­მა­ზე მუ­შა­ობს, მოგ­ზა­უ­რობს მსოფ­ლი­ო­ში - და­კარ­გულ ქა­ლა­ქებს ეძებს. ამა­ვე დროს არის გა­და­ცე­მის წამ­ყ­ვა­ნიც. ასე­ვე მოწ­ვე­უ­ლი გახ­ლ­დათ სამ­ხედ­რო ექი­მი - მა­იკ ნე­და­მი - ამა­ვე დროს სპეც­და­ნიშ­ნუ­ლე­ბის რაზ­მის მწვრთნე­ლი. ჯგუფ­ში იყო ხმის რე­ჟი­სო­რი - მარ­ტინ ჩეს­კუ.

2008 წელს, იმ ად­გილს პირ­ვე­ლად რომ ვეწ­ვი­ეთ, ყუ­რადღე­ბა არ მიგ­ვიქ­ცე­ვია, რომ იქ კარ­გად და­მუ­შა­ვე­ბუ­ლი უზარ­მა­ზა­რი ლო­დე­ბია. ბრი­უ­სის ვა­რა­უ­დით, ეს იმა­ზე მი­ა­ნიშ­ნებს, რომ იქ უწინ კარ­გად გან­ვი­თა­რე­ბუ­ლი ქა­ლა­ქი უნ­და ყო­ფი­ლი­ყო, რო­მელ­საც ჰქონ­და თლი­ლი ქვით მო­პირ­კე­თე­ბუ­ლი ასას­ვ­ლე­ლი. არ და­გა­ვიწყ­დეთ, რომ ეს ყვე­ლა­ფე­რი ზღვის დო­ნი­დან 2300 მეტ­რ­ზე მდე­ბა­რე­ობს. დღემ­დე უც­ნო­ბია იქ არ­სე­ბუ­ლი ეკ­ლე­სი­ის აგე­ბის თა­რი­ღიც. მა­შინ არც თა­ღი­სე­ბუ­რი სა­მარ­ხი შეგ­ვიმ­ჩ­ნე­ვია, ამა­ზე ახ­ლა ყუ­რადღე­ბა ბრი­უს­მა მიგ­ვაქ­ცე­ვი­ნა. დავ­რ­წ­მუნ­დით, რომ "დის­ქა­ვე­რის" წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბის­თ­ვის სირ­თუ­ლე არ არ­სე­ბობ­და, ისი­ნი სულ მუ­შა­ობ­დ­ნენ, ის კი არა, ბრი­უ­სი ამ­ბობ­და, - მსგავ­სი ექ­ს­პე­დი­ცი­ის გა­და­ღე­ბა ჩე­მი ოც­ნე­ბა იყო და ეს ოც­ნე­ბა სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში ავიხ­დი­ნეო. გა­და­ღე­ბა­ზე ჯუნ­გ­ლებ­ში ვა­პი­რებ­დი წას­ვ­ლას, მაგ­რამ აქეთ გა­მო­ვემ­გ­ზავ­რე, რა­საც არ ვნა­ნო­ბო.

ბრი­უსს აქვს თა­ვი­სი ფო­რუ­მი და რო­გორც ვი­ცი, სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ზე სა­უ­ბარს მან იქ უკ­ვე სე­რი­ო­ზუ­ლი ად­გი­ლი და­უთ­მო. მე კი მა­თი ფილ­მის თა­ნა­ავ­ტო­რად გა­მო­მაცხა­და.

- ამ მოგ­ზა­უ­რო­ბი­სას რა­ი­მე უც­ნა­უ­რი ამ­ბა­ვი ხომ არ შე­გემ­თხ­ვათ?
- რო­დე­საც უკან ვბრუნ­დე­ბო­დით, თით­ქ­მის დაშ­ვე­ბუ­ლე­ბი ვი­ყა­ვით, ტუ­რის­ტე­ბის­თ­ვის სპე­ცი­ა­ლუ­რად გან­კუთ­ვ­ნილ ად­გილ­ზე შევ­ჩერ­დით, სა­დაც ზეს­ტა­ფო­ნის, მარ­გ­ვე­თი­სა და უბი­სას ეპარ­ქი­ის წმინ­და გი­ორ­გის ტაძ­რის მღვდე­ლი, პან­ტე­ლე­ი­მო­ნი შეგ­ვ­ხ­ვ­და. ბრი­უს­მა მას თა­ვი­სი სიზ­მ­რის შე­სა­ხებ უამ­ბო: თურ­მე გარ­დაც­ვ­ლილ­მა მე­უღ­ლემ სიზ­მ­არ­ში უთხ­რა, სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში რომ წახ­ვალ, და­ლოც­ვი­ლი იქ­ნე­ბიო, ალ­ბათ ჩე­მი გარ­დაც­ვ­ლი­ლი მე­უღ­ლე იმა­ზე მი­ა­ნიშ­ნებ­და, რაც აქ ვნა­ხეო. - არა, ამა­ზე არ მი­უ­თი­თებ­და, აქ­ვე მდი­ნა­რე ჩა­მო­დის და ახ­ლა უნ­და მოგ­ნათ­ლოო, - უპა­სუ­ხა მღვდელ­მა. კა­თო­ლი­კე ბრი­უს­მა და­უ­ფიქ­რებ­ლად თან­ხ­მო­ბა გა­ნუცხა­და. ნათ­ლი­ე­ბი მე და პრო­ფე­სო­რი ოთარ ბა­ღა­თუ­რია გახ­ლ­დით. მოკ­ლედ, სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში ეკ­ვა­დო­რე­ლი ბრი­უ­სი მარ­თ­ლ­მა­დი­დე­ბე­ლი ან­დ­რია გახ­და...

ლა­ლი ფა­ცია
ჟურნალი ”გზა”