რატი გაჩეჩილაძე: "ახლა ჩემი მეწყვილე ზაზა იაქაშვილის ქალიშვილია, მარიამი"

სპორტულ–სამეჯლისო მოცეკვავემ, რატი გაჩეჩილაძემ, რამდენიმე წელი ამერიკაში იცხოვრა. იქ გაიცნო და შეუყვარდა გოგონა, მაგრამ საქართველოში დაბრუნებამ მას დააშორა. მართალია, მისი გრძნობები ჯერ არ განელებულა, მაგრამ მომავალს მასთან ერთად ვეღარ ხედავს. ამჟამად მის გვერდით არის ადამიანი, რომელთანაც თავს კარგად გრძნობს, თუმცა ამ ურთიერთობას ჯერ სიყვარულს ვერ არქმევს.
22 წლის მოცეკვავე ბევრს შრომობს, რომ სპორტულ ცეკვებში წარმატებებს მიაღწიოს. რამდენიმე თვეა, რაც მსახიობ ზაზა იაქაშვილის შვილთან, 15 წლის მარიამთან ერთად ვარჯიშობს. რატის მისი ასაკი პლუსად მიაჩნია – ისე გამოზრდის, რომ მასთან ერთად ბევრ წარმატებას მიაღწიოს.
– რატი, საქართველოში სპორტულ ცეკვებში დიდი პრობლემაა მეწყვილის პოვნა. თქვენ რამდენიმე თვის წინ დაბრუნდით სამშობლოში. მონახეთ შესაფერისი პარტნიორი?
– კი, ჩემი მეწყვილე მსახიობ ზაზა იაქაშვილის შვილი, მარიამ იაქაშვილია. დაახლოებით 8 თვეა, რაც მასთან ერთად ვცეკვავ. 15 წლის არის.
– მეწყვილე თავად შეარჩიეთ თუ მშობლები, ბატონი თენგიზი და ქალბატონი ლარისა, დაგეხმარნენ?
– მშობლები დამეხმარნენ, რადგან მათ კარგად იციან თითოეული მოცეკვავის შესაძლებლობები.
– 15 წლის მოცეკვავეს გამოცდილება ნაკლები ექნება, მაგრამ ალბათ სხვა პლუსები აქვს, რის გამოც მეწყვილედ აირჩიეთ.
– მარიამის პლუსი ის არის, რომ ჯერ ძალიან პატარაა და ყველაფერს იოლად ითვისებს, ამიტომ ისე აღვზრდი, როგორც ჩემთვის უკეთესი იქნება. ის ყველაფერში კარგად მომყვება, მომწონს მასთან მუშაობა. ძალიან მხიარული და შრომისმოყვარეა. ზარმაცები არ მიყვარს და არც ისეთები, ვინც გამუდმებით პრობლემების ძიებაში არიან. მარისგან ეს ყველაფერი შორს არის.
– თქვენთვის ალბათ გარეგნობასაც ჰქონდა გადამწყვეტი მნიშვნელობა.
– კი, მარიამი მაღალი და ლამაზი გოგოა. წაბლისფერი თმა და თვალები აქვს.
– მოცეკვავე წყვილს შორის ხშირად ჩნდება გრძნობა. თქვენ როგორ ფიქრობთ, ეს ხელისშემშლელი ფაქტორია თუ პირიქით, წარმატების გარანტიაა?
– წყვილს შორის სიყვარული მაშინ ჩნდება, როცა წლების განმავლობაში ერთად ცეკვავენ. შეყვარებული წყვილები რასაც აფუჭებენ, ის არის, რომ პირადი ცხოვრება ცეკვაში გადააქვთ. რაღაცაზე თუ წაიკინკლავებენ, ეს ცეკვაზეც ცუდად აისახება. პლუსი კი ის არის, რომ გრძნობების გამოხატვა ცეკვის დროსაც ადვილია, მაგრამ თუ პროფესიონალი ხარ, ეს ისედაც უნდა შეგეძლოს. რაც შეეხება მარიამს, მასთან ჯერ მხოლოდ კარგი მეგობრობა მაკავშირებს. არ ვიცი, მერე რა იქნება.
– ადვილად გიყვარდებათ?
– არა. ბევრი გოგო მყავდა, მაგრამ სიტყვა "მიყვარხარ" იოლად არასოდეს მისროლია. ჩემთვის ამ სიტყვას დიდი მნიშვნელობა აქვს. პირველ რიგში, საკუთარ თავში უნდა ვიყო დარწმუნებული, რომ ეს ვთქვა. ამერიკაში წასვლამდეც მიყვარდა და იქ რომ ჩავედი, 19 წლის ასაკში შემიყვარდა იქაური გოგო, რომელსაც სიყვარულშიც გამოვუტყდი.
– რითი მოგხიბლათ ამერიკელმა გოგონამ?
– უპირველესად მისი გარეგნობით მოვიხიბლე. მომწონს გოგონები, რომლებიც ვარჯიშობენ და თავის მოვლას ყურადღებას უთმობენ. რბილი სხეულის გოგოები არ მიზიდავს, ოღონდ არც ძალიან დაკუნთული უნდა იყოს. ის გოგო კი თავს ძალიან უვლიდა, იყო ქერა და მწვანეთვალება. ასეთი გარეგნობის გოგონები ძალიან მომწონს, მწვანე თვალებსაც დიდ ყურადღებას ვაქცევ, რადგან მწვანე ჩემი საყვარელი ფერია.
ჩემი ამერიკელი შეყვარებული ხასიათითაც თავიდანვე მომეწონა. საერთოდ ძალიან მორცხვი ვარ, უცხოსთან ბოლომდე არ ვიხსნები, მაგრამ ის ადამიანი ისე ადვილად შემოვიდა ჩემთან კონტაქტში, მასთან აღარც მე ვიყავი მორცხვი. ჯერ "ფეისბუქზე" ვწერდით ერთმანეთს, მერე კი ვხვდებოდით. წელიწადნახევარი გავატარეთ ერთად.
– რატომ დაშორდით ამერიკელ შეყვარებულს?
– დაშორების ერთადერთი მიზეზი ჩემი საქართველოში დაბრუნება იყო. მანძილი სიყვარულს არ ანელებს, მაგრამ, ამის მიუხედავად, უკან დაბრუნებას კიდევ დიდხანს არ ვაპირებ. ამერიკა არაა ისე ახლოს, სადაც ერთ საათში ჩახვალ. სიყვარულის გამო ყველგან ჩასვლა ღირს, მაგრამ მე რეალისტი ვარ. იქ წასვლა–წამოსვლისთვის ფინანსებიც ხომ საჭიროა და დროც? ამდენს კი ვერ გავქაჩავდი და ჩვენი წვალება არ ღირდა. საქართველოში რომ დავბრუნდი, მივხვდი, გული მწყდებოდა, რომ იქ საყვარელი ადამიანი დამრჩა... ახლაც მწყდება გული. შეიძლება ითქვას, რომ ის გოგო დღესაც მიყვარს, მაგრამ ამ სიყვარულისთვის დღეს უკვე ვეღარაფერს ვაკეთებ. ძალიან ბევრი სამუშაო მაქვს, გონება სხვა რამეზე გადამაქვს და იმ ადამიანზეც ნაკლებად ვფიქრობ, თუმცა სადღაც, გულში, მაინც არის.
– მასთან კონტაქტი საერთოდ გაწყვიტეთ?
– ერთმანეთთან მიმოწერა ისევ გვაქვს. თუ ჩამომაკითხავს, ძალიან გამიკვირდება და გამიხარდება, მაგრამ ის უკვე არ ვიცი, ყველაფერი ახლიდან დაიწყება თუ არა.
– თუ გიყვართ, რატომ არ შეიძლება ყველაფერი თავიდან დაიწყოს?
– იმიტომ, რომ ჩემს ცხოვრებაში გამოჩნდა გოგო, ვისთანაც ამ ეტაპზე ურთიერთობა მაქვს, მაგრამ ჯერ ამ გრძნობას სიყვარულს ვერ ვუწოდებ, ყველაფერი ახლა იწყება. მის ვინაობას ვერ გაგიმხელთ, მხოლოდ იმას გეტყვით, რომ ცნობილი ადამიანი არ არის.
– მასაც მწვანე თვალები აქვს?
– მწვანე თვალები არ აქვს, მაგრამ ჩემს ამერიკელ შეყვარებულს ძალიან ჰგავს, თუმცა იმას ვერ გეტყვით, რომ მასში ამერიკელი გოგო დავინახე. ჩემს გემოვნებაში ესეც კარგად ჯდება, მხიარული და პოზიტიურია. ჩვენი ურთიერთობა სიყვარულისკენ მიისწრაფვის. ვხვდები, რომ კარგისკენ შევიცვალე, უფრო მშვიდი გავხდი. ჩემი აზრით, შეყვარებული ადამიანი მხოლოდ სიყვარულზე არ უნდა იყოს ორიენტირებული და მეგობრები არ უნდა დაივიწყოს. ბევრი შემთხვევა ვიცი, როცა გოგო ეუბნება ბიჭს, შენი მეგობრები არ მომწონს და მათთან დიდ დროს ნუ ატარებო. ან პირიქით, ბიჭი ეუბნება გოგოს იმავეს. ჩვენ შორის კი მსგავსი არაფერი ხდება.
სულ ვცდილობ, მეგობრები არც მაშინ დავივიწყო, როცა ვინმეზე ვფიქრობ. ძველი სიყვარულისგანაც ბევრი რამ ვისწავლე, მათ შორის ისიც, თუ როგორ უნდა გავამყარო ურთიერთობა გოგოსთან.
– ამერიკელ და ქართველ გოგონებთან ურთიერთობებში რა განსხვავებაა?
– მენტალური. ამერიკაში არავის აინტერესებს, ვის რა აცვია და ხალხი იქ უფრო გახსნილია. წყვილებს შორის ურთიერთობაში დიდი განსხვავება ვერ დავინახე, მაგრამ იქ ქალიშვილობის ინსტიტუტი არავის აინტერესებს, აქ კი პრობლემურია.
– თქვენ როგორ უყურებთ ამ საკითხს?
– არ ვფიქრობ, რომ ჩემი შეყვარებული აუცილებლად ქალიშვილი უნდა იყოს. ყველაფერი იმაზეა დამოკიდებული, თუ როგორ ოჯახში იზრდება. ამერიკაში ერთი ქრისტიანული ოჯახია, სადაც 58 წლის კაცი ჯერ კიდევ "ვაჟიშვილია" მხოლოდ იმიტომ, რომ ცოლი არ ჰყოლია. მე ყველას აზრს პატივს ვცემ და ვერავის გავკიცხავ, მაგრამ ქართველებში რაც არ მომწონს, ის არის, რომ ძველმოდურად აზროვნებენ. მაგალითად, ბიჭს რომ ყური აქვს გახვრეტილი, ვაჟკაცი არ ჰგონიათ.
– ყური თქვენც გაქვთ გახვრეტილი. თქვენთვის გოგონას ხომ არ უთქვამს, რომ ეს არავაჟკაცური საქციელია?
– გოგოს ასეთი რამ არ უთქვამს, მაგრამ უგრძნობინებია, თუმცა ამას ჩემთვის მნიშვნელობა არ აქვს. მთავარია, მე მომწონს და ჩემს გოგოსაც მოსწონს. საყურე, რომელსაც ვატარებ, მან მაჩუქა. მამაჩემს არ მოსწონს, არ გიხდებაო, მეუბნება, დედას კი ნეიტრალური პოზიცია უჭირავს.
ისეთი იმიჯი უნდა ატარო, რომელიც მოგწონს. ქართველებს, ბიჭსაც და გოგოსაც, ყველას ერთნაირად აცვია – ჯინსები და მაისურები. ჩაცმულობას შემოქმედებითად თუ მიუდგები, შეგიძლია აქსესუარებიც დაამატო, ამის გაკეთების კი რცხვენიათ, რადგან ფიქრობენ, რომ ასეთ სტილს საზოგადოება კარგად არ მიიღებს.
– თქვენ როგორი ჩაცმული გოგონები მოგწონთ?
– მომწონს, როცა ქალურად გამოიყურება, მაღალქუსლიან ფეხსაცმელს და კაბას ატარებს. ჯინსიც მომწონს, მთავარია, ის როგორ მომაწვდის საკუთარ თავს. ქართველმა გოგონებმა თავს უნდა მიხედონ და ეს მხოლოდ მაკიაჟის გაკეთებას არ გულისხმობს, სავარჯიშო დარბაზებშიც უნდა იარონ. საკუთარი "მე" უნდა გააჩნდეთ და ახლის ატაცების კომპლექსი არ უნდა ჰქონდეთ.
– ალბათ გოგოსთან ურთიერთობაში ხასიათიც მთავარ როლს ასრულებს. რა არ მოგეწონებოდათ მისი ქცევიდან ან თვისებებიდან?

– არ მომწონს, როცა გოგონებს თავი ისე მოაქვთ, თითქოს ყველაზე განათლებულები და მაგრები არიან. ძალიან "სვეცკები" მაღიზიანებენ. ასევე არ მომწონს ცუდი ყოფაქცევის გოგოები და ისეთები, რომლებმაც საკუთარი თავის ფასი არ იციან, ბიჭებთან ურთიერთობაში ძალიან აქტიურობენ. როცა ვხედავ, რომ გოგო ურთიერთობაში ჩემზე მეტად აქტიურია, მის მიმართ ყოველგვარი ინტერესი მეკარგება და ჩხუბიც ადვილად მომდის, ყველაფერზე შემიძლია წავეკიდო.
– თქვენს უფროს ძმას, გიგის, ეკითხებით გოგოსთან ურთიერთობაზე რჩევებს?
– კი, ყოველთვის ვეკითხები, მოსწონს თუ არა გოგო, რომელთანაც ურთიერთობა მაქვს. როცა არ მოსწონს, აუცილებლად მეუბნება, ისევე როგორც მე ვუმხელ ხოლმე, მის გოგოში რა არ მომწონს. გიგის ჩემთვის ისიც უთქვამს, ამ გოგოს არ გაეკარო, შეიძლება ცუდი ყოფაქცევის იყოსო. მსგავსი რჩევა მეც მიმიცია ძმისთვის. კონკრეტულ გოგოზე მითქვამს, ის შენი დონის არ არის–მეთქი და გაუთვალისწინებია.
– რჩევებს თქვენს დას, შორენა ჩერტკოევსაც ეკითხებით?
– კი, ძალიან ხშირად. ჩემი და უკვე ჩამოყალიბებული ქალია, მისთვის რჩევა ბევრჯერ მიკითხავს და გამითვალისწინებია კიდეც. გოგო თუ მომეწონება, მასაც ვაჩვენებ ხოლმე. ახლა ვისთანაც ვარ, ის გოგო შორენას ძალიან მოეწონა.
სოფიო ბოჭორიძე, ჟურნალი სარკე