ვერიკო ტურაშვილი: "არც კი ვიცი, ანრი ჯოხაძე რატომ დამშორდა"

მომღერალ ვერიკო ტურაშვილის ცხოვრებაში ახლა სტაბილური ეტაპია. შეყვარებულია, მაგრამ ოჯახის მეორედ შექმნას არ ჩქარობს. მისი პირველი ოჯახური ცხოვრება ტრაგიკულად განვითარდა, ქმარი გარდაეცვალა და შვილთან ერთად მარტო დარჩა. იყო სხვა სირთულეებიც, მაგრამ არაფერს ნანობს, არც იმ ადამიანებთან მეგობრობას, რომლებიც დღეს მასთან კონტაქტს გაურბიან. რამდენიმე ხნის წინ მისი და მომღერალ ანრი ჯოხაძის ტანდემიც დაიშალა. ისინი ახლო მეგობრები იყვნენ, ყველგან ერთად დადიოდნენ, ანრი ვერიკოს კლიპებს იღებდა, მაგრამ მოულოდნელად მათ შორის შავმა კატამ გაირბინა. თუმცა ვერიკოს იმედი აქვს, რომ ადრე თუ გვიან მათი მეგობრობა განახლდება.
– ვერიკო, ცხოვრების თითოეულ ეტაპზე რას სწავლობდით, რა გამოცდილებას იძენდით?
– ცხოვრებაში ბევრნაირი ეტაპი მქონდა – კარგი, რთული, ძალიან მძიმე, ბედნიერი... მიუხედავად იმისა, რომ ბევრი სირთულე მაქვს გამოვლილი, ვთვლი, იღბლიანი ადამიანი ვარ. ჩემს ცხოვრებაში რაღაცეები ეკლიანი გზის გავლის გარეშე მოვიდა. ღვთის წყალობით, ჩნდებიან ხოლმე ადამიანები, რომლებიც ცდილობენ, გზა გამიკვალონ.
– თავდაპირველად ვინ იზრუნა თქვენთვის გზის გაკვალვაზე?
– დედაჩემმა შეძლო და კარგად დამაწყებინა კარიერა. ცხოვრებისგან უკმაყოფილო ნამდვილად არ ვარ. მქონია ძალიან რთული პერიოდებიც, მაგრამ ნათქვამია, ის, რაც არ გვკლავს, გვაძლიერებსო. მიუხედავად იმისა, რომ ახლობელი ადამიანების გამო ცხვირში ძალიან ბევრჯერ ამომირტყამს ხელი, მაინც ავმდგარვარ ფეხზე და გზა გამიგრძელებია. ყოველთვის მჯერა, რომ ყველაფერი კარგად იქნება.
– რთულ პერიოდებში როგორ პოულობთ გამოსავალს, საამისოდ რა გაძლევთ ძალას?
– ზოგიერთისგან განსხვავებით, ამ დროს უფრო მეტი ჟინი არ მიჩნდება, რომ რაღაცეები მოვაგვარო და ვიბრძოლო. დრო მჭირდება, რომ ყველაფერი გადავხარშო. ნეგატივი და ბოროტება ნამდვილად არ მაძლიერებს. რაც უფრო მაქებენ, უფრო დადებითად ვიმუხტები.
– როგორც მივხვდი, მეგობრებში იმედგაცრუება თქვენთვის კარგად ნაცნობია.
– გეტყვით, რაში ვცდები ხოლმე. ზუსტად ვიცი, ის ადამიანი რისი გამკეთებელია, მაგრამ არასოდეს ვფიქრობ იმაზე, რომ შეიძლება მეც რაღაც ცუდი გამიკეთოს. მგონია, რომ ჩემთან ამას არ იზამს. შეიძლება ვიღაცეების გამო დამიკარგავს ჩემთვის უახლოესი ადამიანი ან რაღაც ფაქტები გამხდარა ჩვენი დაშორების მიზეზი, მაგრამ არაფერს ვნანობ, რადგან ნამდვილ მეგობარს წვრილმანის გამო ვერ დაკარგავ. იმას ვერ ვიტყვი, რომ ყველაფერში მართალი ვარ, როცა დამნაშავე ვარ, ამის აღიარება შემიძლია, ბოდიშსაც მოვიხდი, მაგრამ, როცა ვგრძნობ, მე არაფერ შუაში ვარ და რაღაცეები თავისთავად ხდება, ურთიერთობის გაწყვეტას აღარ ვნანობ. მე რატომ უნდა ვინანო, ინანოს სხვამ!
– თქვენსა და ანრი ჯოხაძეს შორის რა მოხდა? კარგი მეგობრები იყავით, საქმიანი ურთიერთობებიც გქონდათ.
– პირადი გაურკვევლობა გვქონდა. ჩვენი ერთად მუშაობა მეგობრობის დამსახურება იყო, საქმიანი კონტრაქტი კი არ გვქონდა გაფორმებული. ანრის არ ჰქონია ვალდებულება, რომ ჩემთვის კლიპები გადაეღო და არც მე მქონდა ვალდებულება, აუცილებლად ანრის გადაეღო ჩემი კლიპი. დედას გეფიცებით, არც კი ვიცი, მე და ანრის რა დაგვემართა, ჩვენ შორის სულელური გაუგებრობა მოხდა, რაზეც ანრიმ ტლინკები ყარა. მეგონა, რაღაც პერიოდის შემდეგ გაუვლიდა, მაგრამ ასე არ მოხდა. გადაწყვიტა, რომ მისთვის ასე უკეთესია და ამ შემთხვევაში მე რისი გაკეთება შემიძლია? ჩვენი ურთიერთობიდან კარგი უფრო მეტი მახსოვს, ვიდრე ეს გაუგებარი ტლინკაობა. მგონია, რომ რაღაც პერიოდის გავლის შემდეგ მეც და ანრიც მაინც სხვანაირად შევხედავთ ყველაფერს. არ იფიქროთ, რომ რამეს ვმალავ და ჟურნალისტთან არ მინდა ჩვენს პირად ურთიერთობაზე საუბარი, უბრალოდ მართლა არ ვიცი, რა ვთქვა. მე და ანრის ერთმანეთში არანაირი კონფლიქტი არ გვქონია.
– არ დაურეკეთ, რომ გეკითხათ, რატომ იყო გაბრაზებული, რა ხდებოდა?
– დავურეკე და არ მიპასუხა, მივწერე და არ მომწერა. როცა ადამიანს სათქმელი არ აქვს, რა უნდა მითხრას? მე რომ ანრისთან რამე შემშლოდა, აუცილებლად მეტყოდა, არაა ის ადამიანი, რომ რამის თქმა მორიდებოდა. შესაბამისად, ამ ყველაფერზე არ ვნერვიულობ.
– ასეთი რაღაცეების პატიება შეგიძლიათ?
– მე ძალიან ბევრი რამის პატიება შემიძლია.
– შეიძლება აპატიოთ, მაგრამ ალბათ ძველი ურთიერთობის აღდგენა მაინც გაგიჭირდებათ.
– ამ კონკრეტულ შემთხვევაში რა მოხდება, არ ვიცი, მაგრამ იყო პერიოდი, როცა ჩემს უახლოეს მეგობართან ურთიერთობაში 3 წლიანი პაუზა მქონდა, მერე კი ჩვეულებრივად აღვადგინეთ მეგობრობა. მთავარია, ადამიანმა ურთიერთობაში მომაკვდინებელი შეცდომები არ დაუშვას, მაგალითად, არ მიღალატოს. შემიძლია ძალიან ბევრი მოვითმინო, უამრავი მათრახი ავიტანო, მაგრამ თუ გავჯიუტდი, მერე მორჩა! ჯერ ბევრს ვითმენ და მერე უკვე – აღარაფერს!
– ცხოვრებაში ბევრი შანსი გაქვთ გაშვებული?
– არ ვთვლი, რომ რაღაცეები არ გამოვიყენე. ვიღაცეები თვლიან, რომ ადრე გავთხოვდი და ამის გამო ჩემი კარიერა უკან დავწიე, რომ 20 წლის მაგივრად 30 წლის ასაკში უნდა შემექმნა ოჯახი, რომ იმ პერიოდში იურმალაზე უნდა წავსულიყავი და შვილი არ გამეჩინა... ჩემი ოჯახის წევრებს და მეგობრებსაც აქვთ ასეთი აზრები, მაგრამ ამ ქვეყანაში მეტი რისი გაკეთება შემეძლო? თანაც, ვთვლი, რომ ადამიანს ის ეძლევა, რასაც იმსახურებს.
– თქვენი გოგონა გარდატეხის ასაკშია. შეიცვალა რამე მასთან ურთიერთობაში, მკაცრი დედა ხომ არ გახდით?
– მაქსიმალურად ვცდილობ, რომ ჯერჯერობით სადავეები არ მოვუშვა. რომ გითხრათ, ურჩია–მეთქი და ისეთ რამეს ითხოვს, რაც მის ასაკს არ შეესაბამება, ასე არ არის. ცოტა მეტი გართობა უნდა, ვიდრე ამის უფლებას ვაძლევ. ვთვლი, რომ სწავლას უფრო მეტი დრო უნდა დაუთმოს, ვიდრე "როლიკებით" სიარულს. სკოლაში რაც ევალება, იმასაც შესანიშნავად ართმევს თავს, მაგრამ მშობლებს და შვილებს შორის ხომ მარადიული პროტესტია.
– შეყვარებული გყავთ, არ ფიქრობთ დაოჯახებას და მეორე შვილის გაჩენას?
– ოჯახის შექმნას არ ვაპირებ. არ ვფიქრობ, რომ, როცა შეყვარებული ხარ, მაშინვე ჯვრის დასაწერად უნდა გაიქცე, მით უმეტეს, როცა მეორედ აპირებ დაოჯახებას, მეტი ფიქრი გჭირდება. თან შვილი მყავს, მასზეც უნდა ვიფიქრო, გავითვალისწინო, მისთვის რამდენად ადვილად მისაღები და გასაგები იქნება ჩემი ასეთი ნაბიჯი. ჩემს პირველ ოჯახს შეუმდგარი არ ერქვა, ყველაფერი ჩემგან დამოუკიდებლად მოხდა, მაგრამ მაინც ასე ადვილად ვერ გადავწყვეტ მეორედ გათხოვებას. მეორე შვილი კი ძალიან მინდა და ალბათ ამისი დროც მოვა. ლიზასაც უნდა და ან ძმა.
– გადაწყვეტილების მიღებამდე ბევრი ფიქრი გჩვევიათ?
– ადრე უფრო ბევრს ვწონიდი, ვზომავდი, მაგრამ ახლა უკვე ჩემს ცხოვრებაში გადამწყვეტი მნიშვნელობა ემოციას აქვს. ჩემი ემოცია გონებას ითრევს, მაგრამ არა – ცუდისკენ.

– წარსულში დაშვებულ შეცდომებს ითვალისწინებთ, თუ თქვენი ემოციურობა ამის საშუალებას არ გაძლევთ?
– ადრე სულ რაღაცეებს ვადარებდი ერთმანეთს, მაგრამ თურმე ასეც არ შეიძლება. შეიძლება დღეს პირადი ცხოვრების გამო შენ ამოირტყა ცხვირში ხელი, მომავალში კი სხვა ადამიანს ურტყა ცხვირ–პირში და შენი წარსულის გამო დასაჯო. ყველა ურთიერთობას აქვს თავისი ხიბლი და ერთმანეთს არ უნდა შეადარო... მეგობრები მეუბნებიან, ცოტა სხვანაირად უნდა მოიქცე, კაცს იგნორირება გაუკეთე და შენთან უფრო მოვაო. მე კი ასეთი ვარ და საერთოდ არ ვაპირებ თამაშს. ტყუილზე აგებული ურთიერთობები არ მომწონს.
– პროექტში "ერთი ერთში" მონაწილეობთ. ამ კონკურსმა საკუთარ თავში რა აღმოჩენები გაგაკეთებინათ?
– მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან საინტერესო კონკურსია, მაინც ვთვლი, რომ ეს ჩემი პროექტი არ არის, რადგან ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი ინდივიდუალურობაა. თუმცა, ასე თუ ისე, ვახერხებ რაღაცის გაკეთებას და ჟიურისგანაც არც თუ ისე ცუდ შეფასებებს ვიღებ. კმაყოფილი ვარ, თუ არ ჩავთვლით მესიჯების მცირე რაოდენობას და ესეც ალბათ იმიტომ ხდება, რომ არ შემიძლია მეგობრებს მოვუწოდო, დამიმესიჯონ.
– თქვენი საზაფხულო გეგმები როგორია?
– ზაფხულში ჩემს შვილთან ერთად დავისვენებ და სექტემბრიდან გაცილებით მეტს გავაკეთებ. თავს ძალიან კარგად ვგრძნობ და ბევრი რაღაცის გაკეთებას ვაპირებ, ოღონდ არ ვიცი, რა და როგორ იქნება.
ქეთი დინოშვილი, ჟურნალი სარკე