ეკა ხოფერიას და მიშა ხუჯაძის სიყვარული უცნაური ცეკვით დაიწყო
2 999 ნახვა
პოპულარულმა ტელესახემ ეკა ხოფერიამ და ოტორინოლარინგოლოგიის წამყვანმა სპეციალისტმა მიშა ხუჯაძემ 7 წლის წინ იქორწინეს. ყველაფერი ერთი ცეკვით დაიწყო, რომელსაც ესემესი და ვახშამზე დაპატიჟება მოჰყვა. ორი თვის შემდეგ კი ეკამ უკვე იცოდა, რომ ექიმის ცოლი გახდებოდა. ახლა ისინი ორი ბიჭის მშობლები არიან და ჰყავთ ასევე ქალიშვილი ეკას წინა ქორწინებიდან. მათი ურთიერთობის 8 წლიან ისტორიაში "დიდი რყევები" არ ყოფილა, პატარ–პატარა და ხანმოკლე ჩხუბები კი არ ითვლება, რომლებიც უკვე უკან დარჩა. წყვილმა დიდიხანია გაარკვია საკუთარი გრძნობები და პრიორიტეტები. ეკა თვლის, რომ მისი მეუღლე მთლად ტრადიციულ–კლასიკური არ არის, რაც ოჯახურ ცხოვრებას აადვილებს, მიშა კი დარწმუნებულია, რომ სწორედაც ტრადიციული ქმარია, რომელსაც ოჯახში და ოჯახისთვის ყველაფერი საუკეთესო უნდა. სახლში მენეჯმენტს ეკა ხელმძღვანელობს, ყოფით წვრილმან საქმეებს ქმარს არიდებს, მიშა კი მხოლოდ იმას ახერხებს, რომ დრო, რაც დღეში, მინიმუმი, 10 ოპერაციის გაკეთების შემდეგ რჩება, შვილებსა და ცოლს გაუნაწილოს.
"ცოლ–ქმრის კლუბში" მათი სტუმრობაც ასეთ ბედნიერ დროს მოხდა და წყვილმა სიამოვნებით ისაუბრა თავიანთი ურთიერთობის უცნაურ დასაწყისზე, რასაც ოთხდღიანი ბათუმური ქორწილი და არცთუ "ძალიან კლასიკურ–ტრადიციული" ოჯახური ცხოვრება მოჰყვა. სხვათა შორის, აღმოჩნდა, რომ ეკასაც და მიშასაც "სარკესთან" თავიანთი ერთ–ერთი პირველი ინტერვიუები აკავშირებთ, რომლებიც დიდიხნის წინ გამოქვეყნდა ჩვენს ჟურნალში.
– პრესა თქვენი ინტერვიუებით არ არის განებივრებული, ამიტომ ყველაფერი თავიდან დავიწყოთ. სად და როდის გაიცანით ერთმანეთი, როგორი იყო პირველი შთაბეჭდილებები?
მიშა: მე გთავაზობთ ერთ რამეს: მე მოვყვები, რა შთაბეჭდილება დარჩა ეკას ჩემზე და ეკა მოგიყვებათ, მე რა შთაბეჭდილება დამრჩა მასზე. ნინო შუბლაძის ("რუსთავი 2"–ის გენერალური დირექტორის ყოფილი მოადგილე. ავტ.) ქორწილში ეკა საცეკვაოდ გავიწვიე და ჩემზე უფიქრია, ვინ იყო ეს მოცეკვავე და მომღერალი თავხედი ბიჭიო. მოკლედ, ჩემზე საშინელი წარმოდგენა შეექმნა.
ეკა: მაშინ "რუსთავი 2"–ში ვმუშაობდი და ნინოს ქორწილში დაგვიანებით მივედი. ჩემს კოლეგებთან ერთად დავჯექი. მიშა ცოტა ბახუსში რომ შევიდა, მოვიდა და მითხრა, თუ შეიძლება, რომ გეცეკვოთო. ვეცეკვე, მაგრამ ცეკვის დროს ჩემი ბზრიალი დაიწყო და ხელით ვანიშნე, რომ აღარ მინდოდა ცეკვა.
– ცნობილ ქირურგ მიშა ხუჯაძეზე მანამდე არაფერი გსმენოდათ?
ეკა: მხოლოდ სახელით და გვარით ვიცოდი. ერთხელ ჩემი ქალიშვილის მიყვანა მინდოდა მასთან, მაგრამ მისმა მდივანმა არ მიპასუხა და სხვაგან წავიყვანე.
– მერე როგორ განვითარდა თქვენი ურთიერთობა?
ეკა: მერე მოხდა ისე, რომ მიშკასთვის მეგობრებს უთქვამთ, რა საშინლად მოექეცი ხოფერიას, ჰაერში რომ ატრიალეო. მეგობრებმა აშკარად გადაამეტეს, მაგრამ მან იფიქრა, რომ ჩემთვის უნდა მოებოდიშებინა და შეტყობინება გამომიგზავნა.
მიშა: ზრდილობიანი კაცი ვარ, ვიფიქრე, შეიძლება ზედმეტი მომივიდა–მეთქი, ესემესი გავუგზავნე და ბოდიში მოვუხადე. ეს იყო და ეს.
ეკა: მართლა ძალიან მესიამოვნა მისი ეს ნაბიჯი. მეც ვუპასუხე, არაფერია საბოდიშო, პირიქით, ჩემთვის პატივია, რომ ასეთი კარგი ადამიანი და ექიმი გავიცანი–მეთქი. ამ მესიჯის შემდეგ მაშინვე გადმომირეკა.
მიშა: მივხვდი, რომ არაფერი მიწყენინებია და ჩემმა აფერისტმა ძმაკაცებმა მომატყუეს. შეხვედრა შევთავაზე და შევხვდით.
ეკა: 2006 წელს გავიცანით ერთმანეთი და 8 წელია ერთად ვართ... ძალიან ბევრი დრო გასულა!
– როცა ცოლსა და ქმარსაც რთული პროფესია აქვთ, ოჯახური ცხოვრება ხომ არ ზარალდება?
ეკა: ყოველთვის მოწიწებით ვუყურებდი ექიმებს და რაც მიშკასთან ვარ, ეს გრძნობა გაათმაგებული მაქვს. არასდროს ვლაპარაკობ მის პროფესიაზე. მისი საქმე იმდენად რთულია, რომ მირჩევნია, მსუბუქ თემებზე ვესაუბრო. სანამ ოჯახს შევქმნიდით, ვერ ვხვდებოდი მისი პროფესიის სირთულეს. ახლა უკვე ვიცი, რომ დილის 7 საათზე უნდა ადგეს, რადგან 8–ზე ოპერაცია აქვს და დღის განმავლობაში შეიძლება 10 ოპერაცია გააკეთოს. ჩემს პროფესიას მიშას საქმიანობას ვერ შეადარებ, თუმცა სამუშაო საათები რომ მთავრდება, მიშა თავის ემოციებს სამსახურში ტოვებს, ჟურნალისტები კი ფიქრით 24 საათი სულ ჩვენს პროფესიაში ვართ.
მიშა: ერთ პატარა შესწორებას შევიტან – ემოციებს კი არ ვტოვებთ, როცა საშუალება გვეძლევა, ვცდილობთ, გადავერთოთ. იცით, როგორი რაღაც არის ოპერაცია? პაციენტი ღამე გესიზმრება, მაგრამ როცა სუფრაზე მივდივარ, ვიდრე არ დამირეკავენ, მინდა, ის დრო პოზიტიურად გამოვიყენო. ეკას სფერო ამაში ძალიან მეხმარება, თავისი პროფესიის ნიუანსებზე მიყვება.
ეკა: მიშა არ არის ის ქმარი, რომელსაც ძალიან ტრადიციულად და კლასიკურად უნდა სახლში ყველაფერი.
მიშა: როგორ არასწორად გესმით ტრადიცია! მე ვარ ტრადიცია, მე ყველაფერი ტრადიციული და კარგი მინდა სახლში.
ეკა: როცა თავისუფალი დრო გვაქვს, მიშკას უნდა, რომ სულ ერთად ვიყოთ. ისედაც გვიან შევხვდით ერთმანეთს და ამიტომ სულ ერთად გვინდა ყოფნა.
მიშა: ჩემი მეგობარი ხუმრობს ხოლმე, თქვენ სულ ერთად დაბოდიალობთო.
– ბატონო მიშა, ქალბატონ ეკას ხელიც ტრადიციულად სთხოვეთ?
მიშა: გაცნობიდან წელიწადსა და 2 თვეში ვიქორწინეთ. რასაკვირველია, ეკას ოჯახი გავიცანი.
ეკა: თავიდან არ მეგონა, რომ ჩვენს ურთიერთობას ქორწინება მოჰყვებოდა. შეხვედრებიდან 2 თვეში მივხვდი, ასე იქნება–მეთქი. ეს უკვე ყველამ იცოდა, როგორც ჩვენმა ოჯახის წევრებმა, ასევე მეგობრებმა.
მიშა: ნაკლებად პრობლემური ვიყავი, ვიდრე ეკა. მარტოხელა მამაკაცი ვიყავი, 33 წლის, ქრისტეს ასაკში. ეკას კი ანანო ჰყავდა და ფიქრობდა, ბავშვი მე როგორ მიმიღებდა. ჩვენ ყველა ეს ეტაპი გავიარეთ.
– საქორწილო ცერემონიალი როგორ ჩატარდა, როგორ გახსენდებათ ის დღეები?
მიშა: ძალიან მაგარი ქორწილი გვქონდა და ამავე დროს – ცხელი. ჩვენს ქორწილს ერთი დიდი მინუსი ჰქონდა, რესტორნის დირექტორმა კონდიციონერების პულტები მოიპარა და ისე დაგვცხა, ძლივს ვსუნთქავდით. სხვა მხრივ, ყველაზე მაგარი იყო 2007 წლის 22 ივლისი – ჩვენი ქორწილის დღე.
ეკა: კაბა ნინო ინგოროყვამ შემიკერა, ქორწილი კი ბათუმში გადავიხადეთ. სტუმრებში იყვნენ ჟურნალისტები, პრეზიდენტობის კანდიდატები, 120 სტუმარი გვყავდა. ინგა გრიგოლიამ იმღერა, "უცნობმაც". საფრანგეთიდან მიშკას კოლეგები იყვნენ ჩამოსული. ჩვენი დანაშაული ის არის, რომ ჩვენვე ვიყავით ჩვენი ქორწილის ორგანიზატორები.
მიშა: სამდღიანი ქორწილი გვქონდა.
ეკა: სტუმრები სამი–ოთხი დღით დარჩნენ და სანაპიროზეც აღნიშნეს ჩვენი ქორწილი.
– რასაც შემდეგ საქორწინო მოგზაურობაც მოჰყვა?
ეკა: სრული ერთი თვე გავატარეთ საფრანგეთში. მიშკამ არამხოლოდ ცნობილი კურორტები, თითქმის ყველა პატარა ქალაქი მომატარა. შემდეგ იტალიაში, რომში წავედით. საფრანგეთი ერთადერთი ქვეყანაა საქართველოს შემდეგ, სადაც ვიცხოვრებდი. პარიზი კი მართლაც სიყვარულის ქალაქია.
– მშობლების როლში როგორები ხართ?
მიშა: მე მყავს ეტალონი მამა და ისეთი ვერასოდეს ვიქნები, მაგრამ ვცდილობ, მას დავემსგავსო. როცა მე და ეკას გვცალია, ორივე ჩვენი შვილების გვერდით ვართ. ძალიან კარგი ტიპები არიან ჩვენი შვილები. იბრძვიან მზისთვის, მათ არ იციან, რომ ეს მზე ორივესთვის ანათებს. ვცდილობთ, ჩავუნერგოთ, რომ ერთად ყველაფერს მიაღწევენ, ცალ–ცალკე კი – ვერაფერს.
ეკა: იკა 14 ივნისს 3 წლის გახდა, ნიკოლა სექტემბერში 5 წლის ხდება, ანანო 15 წლის ხდება. ანანოს ახლა დაეწყო ის პერიოდი, როცა ძმებზე ზრუნვა სიამოვნებს. იკა ყველაზე გათამამებულია და ანანო და ნიკოლა უთმობენ ყველაფერს. ანანოს ნიკოლა ხატვაზე დაჰყავს, ახლა გამოფენა აქვს და ანანო მეუბნება, აუცილებლად უნდა გამოვნახო დრო და ნიკოლას გამოფენაზე მივიდეო.
27 წლის ვიყავი, ანანო რომ გავაჩინე. საკმაოდ დიდი გახლდით დედობისთვის და ყველა ინსტინქტი ჩემში ჭარბად იყო. მეორე შვილი რომ მეყოლა, მაშინ მხოლოდ ჟურნალს ვაკეთებდი. მესამე ფეხმძიმობის შესახებ რომ გავიგე, არც მიფიქრია, არ გავაჩენ–მეთქი. ყველა დაგვცინის, თქვენ ისეთები ხართ, კიდევ ბევრ შვილს გააჩენთო, მაგრამ ძალიან ცოტა დრო მაქვს და არ მინდა, ის დრო კიდევ მეოთხე შვილს გავუნაწილო.
მიშა: ბავშვებს უნდათ, რომ ჩვენთან მეტი დრო გაატარონ. მათ არ უყვართ მამიკოს შოუ და დედიკოს შოუ. ვერ იტანენ, როდესაც ეკრანზე ვჩანვართ. "ორ ვარსკვლავში" რომ ვმღეროდი, სულ კითხულობდნენ, როდის გაგაგდებენო.
– ოჯახური საქმეები, როგორიცაა, მაგალითად, ბაზარსა და მაღაზიებში სიარული საჭირო ნივთებისა თუ პროდუქტების საყიდლად, რომელს გაქვთ ხელში აღებული?
მიშა: სამწუხაროდ, ის კოლორიტული ბაზარში მსვლელობა დღეს აღარ არსებობს.
ეკა: შინდისში გვაქვს აგარაკი, სადაც მთელი ოჯახი ვიკრიბებით. ვყიდულობთ პროდუქტებს და ვამზადებთ საჭმელებს, მაგრამ ამით მე ვერ მოვიწონებ თავს. ძირითადად მიშკას მეგობრები აკეთებენ გემრიელ კერძებს, მე კი სუფრის გაშლა და ალაგება მევალება. როცა მეგობრები და ჩვენი დიდი ოჯახი ერთ დიდ სუფრას მივუსხდებით, ეს ყველაზე მეტად მსიამოვნებს. მახსოვს, ჩემს ბავშვობაში გაგრაში ჩავდიოდი ბებიასთან და იქ იყო ზუსტად ისეთი ჟრიამული და ბედნიერება, როგორიც ახლა შინდისშია.
– ქალბატონო ეკა, სახლში ქმარ–შვილს არ უმზადებთ სადილს?
ეკა: დედა მიკეთებს კერძებს. გვყავს ორი ძიძა, რომლებიც ჩვენი ოჯახის წევრები არიან და ისინი მეხმარებიან ყველაფერში. მიშკას იმდენად რთული პროფესია აქვს, ვცდილობ, საოჯახო საქმეები თავიდან ავარიდო, საოჯახო მენეჯმენტს მე განვაგებ.
– თანაცხოვრების 8 წელი – რა ეტაპები განვლო თქვენმა ურთიერთობამ?
ეკა: კრიზისული პერიოდი არასოდეს გვქონია. თანაცხოვრების დროს იყო ადაპტაციის მომენტი, ცოტა ეჭვიანობა, მაგრამ როცა რწმუნდები, რომ გიყვარს და უყვარხარ, მერე ამაზე ლაპარაკი ზედმეტია. რაც დრო გადის, უფრო საინტერესო ხდება ჩვენი ცხოვრება. არც აკრძალვები მაქვს. უბრალოდ, მე რომ ახლა საინფორმაციო სამსახურის უფროსი ვიყო, ზუსტად ვიცი, რომ ჩვენ ერთად ვერ ვიცხოვრებდით. გამორიცხულია, დილის 10 საათზე სამსახურში წავიდე და ღამის 12 საათზე დავბრუნდე. მიშკა ამას ვერ აიტანდა.
მიშა: 15 წლის ვიქნებოდი, როცა მამაჩემმა მითხრა, სადაც ყველაფერი წყნარად მიდის, იმ ოჯახში უბედურება არისო. არ არსებობს ოჯახი, სადაც ჩხუბი და კამათი არ არის. ქართველები ემოციური ხალხი ვართ, თუ არ ჩხუბობ, ესე იგი არ გაინტერესებს და, თუ არ გაინტერესებს, ესე იგი არ გიყვარს. ჩვენ კრიზისები და აყალმაყალი არ გვქონია, როდესაც ვიჩხუბებდით, დაახლოებით 10 წუთში პატარა ადვოკატები იწყებდნენ ჩემს ტვინში მუშაობას: "შენი ბრალია, შენი ბრალია...".
– ასეთ დროს ვინ მეტად დამთმობია?
მიშა: ეკა არ არის ბუტია, არ არის ეჭვიანი. ჩვენ შორის წყენა არ არსებობს.
ეკა: ჩემგან განსხვავებით მიშა ძალიან რომანტიკულია, ბევრჯერ უმღერია ჩემთვის სერენადა, სიურპრიზი გაუკეთებია. ჩვენთვის სიყვარულის დღეს, 3 ან 8 მარტს და ასეთ დღესასწაულებს არ აქვს მნიშვნელობა. შეიძლება ნებისმიერ დღეს მოგვინდეს და ერთმანეთს დღესასწაული მოვუწყოთ.
– ქალბატონო ეკა, მას შემდეგ, რაც ბატონი მიშა გამოჩნდა ტელეპროექტში "ორი ვარსკვლავი", მაყურებელთა დარბაზში მჯდომს ყველა გატყობდათ, რომ ემოციებს და მისდამი სიყვარულს ვერ ფარავდით...
ეკა: მიშკა, გაიგე შენ, რა ხდება?!
მიშა: ტელევიზია მოჩვენებითია. ზოგადად, ამ პროექტში მონაწილეობა ჩემი გადაწყვეტილება გახლდათ. ეს პროექტი ჩემთვის ერთი პატარა და ნათელი ეტაპი იყო, რომელიც ახლა მეც და სხვა კონკურსანტებსაც ძალიან გვენატრება.
ეკა: მართლა ძალიან მიყვარს მიშკა, მაგრამ ჩემი ნერვიულობა უკონტროლო იყო. მივხვდი, რომ ემოციური გულშემატკივარი ვარ, მაგრამ ასმაგად კრიტიკული ვიყავი მის მიმართ. თავად არასდროს მივიღებ მსგავს პროექტებში მონაწილეობას, რადგან ზედმეტი გასაჯაროება აღარ მინდა. მე არ ვმღერი, კარგი მსმენელი ვარ. ჩემი მამამთილი და დედამთილი კი ძალიან კარგად მღერიან.
ამ კონკურსის მსვლელობის დროს მივხვდი, რომ ამდენი ტელევიზია და პრესა ოჯახისთვის ძალიან ბევრი იყო, თუმცა თქვენი ჟურნალი ძალიან მიყვარს. პირველი ყოველკვირეული ჟურნალი იყო საქართველოში. ამხელა ისტორია გაქვთ, ისეთი ექსკლუზივები და ისეთი ყდები გაქვთ... მახსოვს, ვერც ერთი პოლიტიკოსი ვერ გეუბნებოდათ უარს მეუღლეებთან ერთად.
მიშა: სხვათა შორის, საფრანგეთიდან რომ ჩამოვედი, "სარკეში" იყო სამედიცინო გვერდი და ჩემი პირველი ინტერვიუ "სარკეში" დაიბეჭდა.
ეკა: ჯერ კიდევ მაშინ, სანამ წარმატებას მივაღწევდი და "კურიერის" რიგითი კორესპონდენტი ვიყავი, "სარკიდან" მოვიდნენ ჩემი ინტერვიუს ჩასაწერად. ისე მოხდა, რომ გარეკანზე გამოიტანეს ჩემი ფოტო. მაშინ "სარკის" ყდაზე დაბეჭდვა დიდი ზეიმი იყო. მინდა, მადლობა გითხრათ იმისთვის, რომ თქვენთან არასოდეს მქონია პრობლემა. ერთადერთი ჟურნალი ხართ, რომელსაც უარს ვერასდროს ვეტყვი. გგულშემატკივრობთ და მიყვარხართ.
– დიდი მადლობა, ბედნიერებას და წარმატებას გისურვებთ.
"ცოლ–ქმრის კლუბში" მათი სტუმრობაც ასეთ ბედნიერ დროს მოხდა და წყვილმა სიამოვნებით ისაუბრა თავიანთი ურთიერთობის უცნაურ დასაწყისზე, რასაც ოთხდღიანი ბათუმური ქორწილი და არცთუ "ძალიან კლასიკურ–ტრადიციული" ოჯახური ცხოვრება მოჰყვა. სხვათა შორის, აღმოჩნდა, რომ ეკასაც და მიშასაც "სარკესთან" თავიანთი ერთ–ერთი პირველი ინტერვიუები აკავშირებთ, რომლებიც დიდიხნის წინ გამოქვეყნდა ჩვენს ჟურნალში.
– პრესა თქვენი ინტერვიუებით არ არის განებივრებული, ამიტომ ყველაფერი თავიდან დავიწყოთ. სად და როდის გაიცანით ერთმანეთი, როგორი იყო პირველი შთაბეჭდილებები?
მიშა: მე გთავაზობთ ერთ რამეს: მე მოვყვები, რა შთაბეჭდილება დარჩა ეკას ჩემზე და ეკა მოგიყვებათ, მე რა შთაბეჭდილება დამრჩა მასზე. ნინო შუბლაძის ("რუსთავი 2"–ის გენერალური დირექტორის ყოფილი მოადგილე. ავტ.) ქორწილში ეკა საცეკვაოდ გავიწვიე და ჩემზე უფიქრია, ვინ იყო ეს მოცეკვავე და მომღერალი თავხედი ბიჭიო. მოკლედ, ჩემზე საშინელი წარმოდგენა შეექმნა.
ეკა: მაშინ "რუსთავი 2"–ში ვმუშაობდი და ნინოს ქორწილში დაგვიანებით მივედი. ჩემს კოლეგებთან ერთად დავჯექი. მიშა ცოტა ბახუსში რომ შევიდა, მოვიდა და მითხრა, თუ შეიძლება, რომ გეცეკვოთო. ვეცეკვე, მაგრამ ცეკვის დროს ჩემი ბზრიალი დაიწყო და ხელით ვანიშნე, რომ აღარ მინდოდა ცეკვა.
– ცნობილ ქირურგ მიშა ხუჯაძეზე მანამდე არაფერი გსმენოდათ?
ეკა: მხოლოდ სახელით და გვარით ვიცოდი. ერთხელ ჩემი ქალიშვილის მიყვანა მინდოდა მასთან, მაგრამ მისმა მდივანმა არ მიპასუხა და სხვაგან წავიყვანე.
– მერე როგორ განვითარდა თქვენი ურთიერთობა?
ეკა: მერე მოხდა ისე, რომ მიშკასთვის მეგობრებს უთქვამთ, რა საშინლად მოექეცი ხოფერიას, ჰაერში რომ ატრიალეო. მეგობრებმა აშკარად გადაამეტეს, მაგრამ მან იფიქრა, რომ ჩემთვის უნდა მოებოდიშებინა და შეტყობინება გამომიგზავნა.
მიშა: ზრდილობიანი კაცი ვარ, ვიფიქრე, შეიძლება ზედმეტი მომივიდა–მეთქი, ესემესი გავუგზავნე და ბოდიში მოვუხადე. ეს იყო და ეს.
ეკა: მართლა ძალიან მესიამოვნა მისი ეს ნაბიჯი. მეც ვუპასუხე, არაფერია საბოდიშო, პირიქით, ჩემთვის პატივია, რომ ასეთი კარგი ადამიანი და ექიმი გავიცანი–მეთქი. ამ მესიჯის შემდეგ მაშინვე გადმომირეკა.
მიშა: მივხვდი, რომ არაფერი მიწყენინებია და ჩემმა აფერისტმა ძმაკაცებმა მომატყუეს. შეხვედრა შევთავაზე და შევხვდით.
ეკა: 2006 წელს გავიცანით ერთმანეთი და 8 წელია ერთად ვართ... ძალიან ბევრი დრო გასულა!
– როცა ცოლსა და ქმარსაც რთული პროფესია აქვთ, ოჯახური ცხოვრება ხომ არ ზარალდება?
ეკა: ყოველთვის მოწიწებით ვუყურებდი ექიმებს და რაც მიშკასთან ვარ, ეს გრძნობა გაათმაგებული მაქვს. არასდროს ვლაპარაკობ მის პროფესიაზე. მისი საქმე იმდენად რთულია, რომ მირჩევნია, მსუბუქ თემებზე ვესაუბრო. სანამ ოჯახს შევქმნიდით, ვერ ვხვდებოდი მისი პროფესიის სირთულეს. ახლა უკვე ვიცი, რომ დილის 7 საათზე უნდა ადგეს, რადგან 8–ზე ოპერაცია აქვს და დღის განმავლობაში შეიძლება 10 ოპერაცია გააკეთოს. ჩემს პროფესიას მიშას საქმიანობას ვერ შეადარებ, თუმცა სამუშაო საათები რომ მთავრდება, მიშა თავის ემოციებს სამსახურში ტოვებს, ჟურნალისტები კი ფიქრით 24 საათი სულ ჩვენს პროფესიაში ვართ.
მიშა: ერთ პატარა შესწორებას შევიტან – ემოციებს კი არ ვტოვებთ, როცა საშუალება გვეძლევა, ვცდილობთ, გადავერთოთ. იცით, როგორი რაღაც არის ოპერაცია? პაციენტი ღამე გესიზმრება, მაგრამ როცა სუფრაზე მივდივარ, ვიდრე არ დამირეკავენ, მინდა, ის დრო პოზიტიურად გამოვიყენო. ეკას სფერო ამაში ძალიან მეხმარება, თავისი პროფესიის ნიუანსებზე მიყვება.
ეკა: მიშა არ არის ის ქმარი, რომელსაც ძალიან ტრადიციულად და კლასიკურად უნდა სახლში ყველაფერი.
მიშა: როგორ არასწორად გესმით ტრადიცია! მე ვარ ტრადიცია, მე ყველაფერი ტრადიციული და კარგი მინდა სახლში.
ეკა: როცა თავისუფალი დრო გვაქვს, მიშკას უნდა, რომ სულ ერთად ვიყოთ. ისედაც გვიან შევხვდით ერთმანეთს და ამიტომ სულ ერთად გვინდა ყოფნა.
მიშა: ჩემი მეგობარი ხუმრობს ხოლმე, თქვენ სულ ერთად დაბოდიალობთო.
– ბატონო მიშა, ქალბატონ ეკას ხელიც ტრადიციულად სთხოვეთ?
მიშა: გაცნობიდან წელიწადსა და 2 თვეში ვიქორწინეთ. რასაკვირველია, ეკას ოჯახი გავიცანი.
ეკა: თავიდან არ მეგონა, რომ ჩვენს ურთიერთობას ქორწინება მოჰყვებოდა. შეხვედრებიდან 2 თვეში მივხვდი, ასე იქნება–მეთქი. ეს უკვე ყველამ იცოდა, როგორც ჩვენმა ოჯახის წევრებმა, ასევე მეგობრებმა.
მიშა: ნაკლებად პრობლემური ვიყავი, ვიდრე ეკა. მარტოხელა მამაკაცი ვიყავი, 33 წლის, ქრისტეს ასაკში. ეკას კი ანანო ჰყავდა და ფიქრობდა, ბავშვი მე როგორ მიმიღებდა. ჩვენ ყველა ეს ეტაპი გავიარეთ.
– საქორწილო ცერემონიალი როგორ ჩატარდა, როგორ გახსენდებათ ის დღეები?
მიშა: ძალიან მაგარი ქორწილი გვქონდა და ამავე დროს – ცხელი. ჩვენს ქორწილს ერთი დიდი მინუსი ჰქონდა, რესტორნის დირექტორმა კონდიციონერების პულტები მოიპარა და ისე დაგვცხა, ძლივს ვსუნთქავდით. სხვა მხრივ, ყველაზე მაგარი იყო 2007 წლის 22 ივლისი – ჩვენი ქორწილის დღე.
ეკა: კაბა ნინო ინგოროყვამ შემიკერა, ქორწილი კი ბათუმში გადავიხადეთ. სტუმრებში იყვნენ ჟურნალისტები, პრეზიდენტობის კანდიდატები, 120 სტუმარი გვყავდა. ინგა გრიგოლიამ იმღერა, "უცნობმაც". საფრანგეთიდან მიშკას კოლეგები იყვნენ ჩამოსული. ჩვენი დანაშაული ის არის, რომ ჩვენვე ვიყავით ჩვენი ქორწილის ორგანიზატორები.
მიშა: სამდღიანი ქორწილი გვქონდა.
ეკა: სტუმრები სამი–ოთხი დღით დარჩნენ და სანაპიროზეც აღნიშნეს ჩვენი ქორწილი.
– რასაც შემდეგ საქორწინო მოგზაურობაც მოჰყვა?
ეკა: სრული ერთი თვე გავატარეთ საფრანგეთში. მიშკამ არამხოლოდ ცნობილი კურორტები, თითქმის ყველა პატარა ქალაქი მომატარა. შემდეგ იტალიაში, რომში წავედით. საფრანგეთი ერთადერთი ქვეყანაა საქართველოს შემდეგ, სადაც ვიცხოვრებდი. პარიზი კი მართლაც სიყვარულის ქალაქია.
– მშობლების როლში როგორები ხართ?
მიშა: მე მყავს ეტალონი მამა და ისეთი ვერასოდეს ვიქნები, მაგრამ ვცდილობ, მას დავემსგავსო. როცა მე და ეკას გვცალია, ორივე ჩვენი შვილების გვერდით ვართ. ძალიან კარგი ტიპები არიან ჩვენი შვილები. იბრძვიან მზისთვის, მათ არ იციან, რომ ეს მზე ორივესთვის ანათებს. ვცდილობთ, ჩავუნერგოთ, რომ ერთად ყველაფერს მიაღწევენ, ცალ–ცალკე კი – ვერაფერს.
ეკა: იკა 14 ივნისს 3 წლის გახდა, ნიკოლა სექტემბერში 5 წლის ხდება, ანანო 15 წლის ხდება. ანანოს ახლა დაეწყო ის პერიოდი, როცა ძმებზე ზრუნვა სიამოვნებს. იკა ყველაზე გათამამებულია და ანანო და ნიკოლა უთმობენ ყველაფერს. ანანოს ნიკოლა ხატვაზე დაჰყავს, ახლა გამოფენა აქვს და ანანო მეუბნება, აუცილებლად უნდა გამოვნახო დრო და ნიკოლას გამოფენაზე მივიდეო.
27 წლის ვიყავი, ანანო რომ გავაჩინე. საკმაოდ დიდი გახლდით დედობისთვის და ყველა ინსტინქტი ჩემში ჭარბად იყო. მეორე შვილი რომ მეყოლა, მაშინ მხოლოდ ჟურნალს ვაკეთებდი. მესამე ფეხმძიმობის შესახებ რომ გავიგე, არც მიფიქრია, არ გავაჩენ–მეთქი. ყველა დაგვცინის, თქვენ ისეთები ხართ, კიდევ ბევრ შვილს გააჩენთო, მაგრამ ძალიან ცოტა დრო მაქვს და არ მინდა, ის დრო კიდევ მეოთხე შვილს გავუნაწილო.
მიშა: ბავშვებს უნდათ, რომ ჩვენთან მეტი დრო გაატარონ. მათ არ უყვართ მამიკოს შოუ და დედიკოს შოუ. ვერ იტანენ, როდესაც ეკრანზე ვჩანვართ. "ორ ვარსკვლავში" რომ ვმღეროდი, სულ კითხულობდნენ, როდის გაგაგდებენო.
– ოჯახური საქმეები, როგორიცაა, მაგალითად, ბაზარსა და მაღაზიებში სიარული საჭირო ნივთებისა თუ პროდუქტების საყიდლად, რომელს გაქვთ ხელში აღებული?
მიშა: სამწუხაროდ, ის კოლორიტული ბაზარში მსვლელობა დღეს აღარ არსებობს.
ეკა: შინდისში გვაქვს აგარაკი, სადაც მთელი ოჯახი ვიკრიბებით. ვყიდულობთ პროდუქტებს და ვამზადებთ საჭმელებს, მაგრამ ამით მე ვერ მოვიწონებ თავს. ძირითადად მიშკას მეგობრები აკეთებენ გემრიელ კერძებს, მე კი სუფრის გაშლა და ალაგება მევალება. როცა მეგობრები და ჩვენი დიდი ოჯახი ერთ დიდ სუფრას მივუსხდებით, ეს ყველაზე მეტად მსიამოვნებს. მახსოვს, ჩემს ბავშვობაში გაგრაში ჩავდიოდი ბებიასთან და იქ იყო ზუსტად ისეთი ჟრიამული და ბედნიერება, როგორიც ახლა შინდისშია.
– ქალბატონო ეკა, სახლში ქმარ–შვილს არ უმზადებთ სადილს?
ეკა: დედა მიკეთებს კერძებს. გვყავს ორი ძიძა, რომლებიც ჩვენი ოჯახის წევრები არიან და ისინი მეხმარებიან ყველაფერში. მიშკას იმდენად რთული პროფესია აქვს, ვცდილობ, საოჯახო საქმეები თავიდან ავარიდო, საოჯახო მენეჯმენტს მე განვაგებ.
– თანაცხოვრების 8 წელი – რა ეტაპები განვლო თქვენმა ურთიერთობამ?
ეკა: კრიზისული პერიოდი არასოდეს გვქონია. თანაცხოვრების დროს იყო ადაპტაციის მომენტი, ცოტა ეჭვიანობა, მაგრამ როცა რწმუნდები, რომ გიყვარს და უყვარხარ, მერე ამაზე ლაპარაკი ზედმეტია. რაც დრო გადის, უფრო საინტერესო ხდება ჩვენი ცხოვრება. არც აკრძალვები მაქვს. უბრალოდ, მე რომ ახლა საინფორმაციო სამსახურის უფროსი ვიყო, ზუსტად ვიცი, რომ ჩვენ ერთად ვერ ვიცხოვრებდით. გამორიცხულია, დილის 10 საათზე სამსახურში წავიდე და ღამის 12 საათზე დავბრუნდე. მიშკა ამას ვერ აიტანდა.
მიშა: 15 წლის ვიქნებოდი, როცა მამაჩემმა მითხრა, სადაც ყველაფერი წყნარად მიდის, იმ ოჯახში უბედურება არისო. არ არსებობს ოჯახი, სადაც ჩხუბი და კამათი არ არის. ქართველები ემოციური ხალხი ვართ, თუ არ ჩხუბობ, ესე იგი არ გაინტერესებს და, თუ არ გაინტერესებს, ესე იგი არ გიყვარს. ჩვენ კრიზისები და აყალმაყალი არ გვქონია, როდესაც ვიჩხუბებდით, დაახლოებით 10 წუთში პატარა ადვოკატები იწყებდნენ ჩემს ტვინში მუშაობას: "შენი ბრალია, შენი ბრალია...".
– ასეთ დროს ვინ მეტად დამთმობია?
მიშა: ეკა არ არის ბუტია, არ არის ეჭვიანი. ჩვენ შორის წყენა არ არსებობს.
ეკა: ჩემგან განსხვავებით მიშა ძალიან რომანტიკულია, ბევრჯერ უმღერია ჩემთვის სერენადა, სიურპრიზი გაუკეთებია. ჩვენთვის სიყვარულის დღეს, 3 ან 8 მარტს და ასეთ დღესასწაულებს არ აქვს მნიშვნელობა. შეიძლება ნებისმიერ დღეს მოგვინდეს და ერთმანეთს დღესასწაული მოვუწყოთ.
– ქალბატონო ეკა, მას შემდეგ, რაც ბატონი მიშა გამოჩნდა ტელეპროექტში "ორი ვარსკვლავი", მაყურებელთა დარბაზში მჯდომს ყველა გატყობდათ, რომ ემოციებს და მისდამი სიყვარულს ვერ ფარავდით...
ეკა: მიშკა, გაიგე შენ, რა ხდება?!
მიშა: ტელევიზია მოჩვენებითია. ზოგადად, ამ პროექტში მონაწილეობა ჩემი გადაწყვეტილება გახლდათ. ეს პროექტი ჩემთვის ერთი პატარა და ნათელი ეტაპი იყო, რომელიც ახლა მეც და სხვა კონკურსანტებსაც ძალიან გვენატრება.
ეკა: მართლა ძალიან მიყვარს მიშკა, მაგრამ ჩემი ნერვიულობა უკონტროლო იყო. მივხვდი, რომ ემოციური გულშემატკივარი ვარ, მაგრამ ასმაგად კრიტიკული ვიყავი მის მიმართ. თავად არასდროს მივიღებ მსგავს პროექტებში მონაწილეობას, რადგან ზედმეტი გასაჯაროება აღარ მინდა. მე არ ვმღერი, კარგი მსმენელი ვარ. ჩემი მამამთილი და დედამთილი კი ძალიან კარგად მღერიან.
ამ კონკურსის მსვლელობის დროს მივხვდი, რომ ამდენი ტელევიზია და პრესა ოჯახისთვის ძალიან ბევრი იყო, თუმცა თქვენი ჟურნალი ძალიან მიყვარს. პირველი ყოველკვირეული ჟურნალი იყო საქართველოში. ამხელა ისტორია გაქვთ, ისეთი ექსკლუზივები და ისეთი ყდები გაქვთ... მახსოვს, ვერც ერთი პოლიტიკოსი ვერ გეუბნებოდათ უარს მეუღლეებთან ერთად.
მიშა: სხვათა შორის, საფრანგეთიდან რომ ჩამოვედი, "სარკეში" იყო სამედიცინო გვერდი და ჩემი პირველი ინტერვიუ "სარკეში" დაიბეჭდა.
ეკა: ჯერ კიდევ მაშინ, სანამ წარმატებას მივაღწევდი და "კურიერის" რიგითი კორესპონდენტი ვიყავი, "სარკიდან" მოვიდნენ ჩემი ინტერვიუს ჩასაწერად. ისე მოხდა, რომ გარეკანზე გამოიტანეს ჩემი ფოტო. მაშინ "სარკის" ყდაზე დაბეჭდვა დიდი ზეიმი იყო. მინდა, მადლობა გითხრათ იმისთვის, რომ თქვენთან არასოდეს მქონია პრობლემა. ერთადერთი ჟურნალი ხართ, რომელსაც უარს ვერასდროს ვეტყვი. გგულშემატკივრობთ და მიყვარხართ.
– დიდი მადლობა, ბედნიერებას და წარმატებას გისურვებთ.
