ნინო ნადირაძე: "ყველა სასიძო წინასწარ მეზიზღება!"

კუზანოვების ცნობილ დინასტიას რამდენიმე წელიწადში კიდევ ერთი ექიმი შეემატება. პლასტიკური ქირურგის, გუგა კუზანოვის და კარდიოლოგ ნინო ნადირაძის უფროსი შვილი, ბაია, სტომატოლოგობას აპირებს. გოგონა 17 წლის არის, სკოლა წელს დაამთავრა და მნიშვნელოვანი ნაბიჯების გადასადგმელად ემზადება. მთელი ოჯახი ბაიას, მოფერებით ბაკოს, დაჰფოფინებს თავზე, ანებივრებს და ყველა სურვილს უსრულებს. შეუვალები კი მაშინ ხდებიან, როცა საქმე მის თაყვანისმცემლებს ეხება. ამ საკითხში განსაკუთრებულ სიმკაცრეს დედა იჩენს. ნინო ნადირაძე სიდედრობისთვის მზად არ არის და ქალიშვილს აფრთხილებს, ადრეულ ასაკში არ გათხოვდეს.
ამ ყველაფერზე დედა–შვილმა "სარკეს" დიდი ხალისით უამბეს.
– ნინო, ამაყობთ, რომ ქალიშვილი წამოგესწროთ და დებს უფრო ჰგავხართ, ვიდრე დედა–შვილს?
ბაია: დედაჩემი უფრო ბებერია. მე სად მაქვს ამდენი ნაოჭი!
ნინო: რა ვქნა, შვილი ასაკში ნელ–ნელა მეწევა.
– ბაია გარეგნობასთან და ჩაცმულობასთან დაკავშირებით თქვენგან ალბათ უხვად იღებს რჩევებს.
ნინო: ერთმანეთის გარეგნობის კორექტირებას ვახდენთ. ძირითადად ვლანძღავ.

ბაია: თუ ცუდი კაბა მაცვია ან ფეხები ცუდად მიჩანს, დედა პირდაპირ მეუბნება, გვაჯი და მახინჯი ხარ და ეს კაბა გაიხადეო. ბოლოს ჩემი ჩაცმულობა სკოლის ბანკეტზე მოეწონა, დამდევდა, რა ლამაზი ხარო.
– ნინო, ბაიას საბანკეტო ჩაცმულობა თქვენ ხომ არ აარჩიეთ?

ნინო: ჩემი შერჩეული კაბა ეცვა. ყველაფერი ერთად ავარჩიეთ ერთ–ერთ პოპულარულ მაღაზიაში. ვარცხნილობაც და მაკიაჟიც ამ მაღაზიის სალონში გავიკეთეთ. კატეგორიულად არ მინდოდა, ბაკო ბანკეტზე სტანდარტულად გამოწყობილი ყოფილიყო. 17 წლის გოგონებზე მძიმე კაბები და შლეიფები მაღიზიანებს. მგონი, სტანდარტებიდან ამოვარდნა მოვახერხეთ და ბაკო ორიგინალურად გამოიყურებოდა. გული ძალიან ამიჩუყდა. მგონია, რომ ჩემი ბანკეტი გუშინ იყო.
ბაია: შავი ფერი არ მიყვარს, მაგრამ როცა ჩავიცვი, ძალიან მომეწონა. მაკიაჟი და განსაკუთრებული ვარცხნილობაც არ მხიბლავს. ბანკეტზე კი მომიწია ამ ყველაფრის გაკეთება.
– მამას და ბაბუას როგორი რეაქცია ჰქონდათ, როცა ასე გამოპრანჭული გნახეს?
ბაია: სახლში რომ მოვედი, მამას ისე მოვეწონე, ყველა ოთახში დამდევდა, ბაკო, გვაგვიანდებაო. ძალიან ბედნიერი იყო. ივაც ამაყობდა ჩემით, მან მიმიყვანა ბანკეტზე. დედ–მამა ცალკე მოგვყვებოდნენ თავიანთი მანქანით, მოკლედ, კუზანოვების მთელი ესკორტი მიმაცილებდა.
ნინო: ბებიამ – გუგას დედამ, კაბა იმის გამო დაგვიწუნა, რომ შავი იყო, ბაბუას კი წითელი პომადა არ მოეწონა. კაბა ბაკოს ხასიათს ძალიან უხდებოდა.
– როგორი ხასიათის გოგოა თქვენი ბაკო?

ნინო: მშობლებისგან განსხვავებით, ძალიან მშვიდი და გაწონასწორებულია. ვერც ვხვდები, ვისი ხასიათი აქვს. ჩემი მხოლოდ პირდაპირობა ახასიათებს. დამყოლი და თბილია. მისგან ენის შემობრუნება და შეკამათება არ მახსოვს. საბოლოოდ მაინც ყველაფერს ისე აკეთებს, როგორც თვითონ უნდა, მაგრამ უმტკივნეულოდ და ეშმაკურად. გარდატეხის ასაკი ისე გაიარა, ბაკოს აგრესიულობა არ მახსოვს. უკვე ეროვნული გამოცდებისთვის ემზადება. იმედია, კიდევ ერთი სტომატოლოგი შეემატება საქართველოს.
– ბაია, ეს გადაწყვეტილება თავად მიიღეთ თუ მშობლების არჩევანი იყო?
ბაია: პლასტიკური ქირურგი ან კარდიოლოგი რომ გავხდე, ამას ძალიან ბევრი სწავლა და ნერვები უნდა. მე კი გართობაც მინდა. სტომატოლოგობა ქალისთვის კარგი პროფესია მგონია.
ნინო: არ ვთვლი, რომ ადამიანმა სხვისი ცხოვრებით უნდა იცხოვროს. ბაკოს თავისუფალი არჩევანის საშუალება მივეცი. არაჩვეულებრივი კლინიკა გვაქვს პროფესიონალი ექიმებით. ბაკოს პრობლემა არ შეექმნება სამსახურის დაწყებაში. კარგი სტომატოლოგი ყოველთვის ფასობს. ორ კურსს საქართველოში გაივლის, შემდეგ რიგაში გააგრძელებს სწავლას, სადაც გუგას დეიდაშვილი წამყვანი სტომატოლოგია.
– საზღვარგარეთ ქალიშვილს ასე ადვილად გაუშვებთ?
ნინო: ამისთვის ფსიქოლოგიურად ვემზადები, რადგან ჩემთვის ბაკოს სხვა ქვეყანაში გაშვება საკმაოდ რთული იქნება.
ბაია: მე არ გამიჭირდება მშობლების გარეშე. სკოლის დამთავრების შემდეგ ტაო–კლარჯეთში ოთხდღიან ექსკურსიაზე წავედით კლასელები. საქართველოს ოთხი დღით რომ გავცდი, დედაჩემი ლოგინად ჩავარდა, მაგრამ მხოლოდ ერთხელ დამირეკა ზრდილობის გამო.

ნინო: იმდენად არ მიყვარს ყოველ წამს რომ მირეკავენ, სად ხარო, ასე არც მე ვექცევი არავის. თუ ბაიას სადმე გავუშვებ, შევარგებ კიდეც. ასე ვარ გუგას მიმართაც.
– ნინო, გეტყობათ, რომ დედა–შვილი მეგობრობთ, მაგრამ ალბათ არის შემთხვევებიც, როცა შეიძლება ბაკოს გაუბრაზდეთ.
ნინო: ჩემი კვარცხლბეკიდან არ ჩამოვდივარ. თმას რომ გავიშლი, გავიჩეჩავ და კივილს დავიწყებ, იქ მთავრდება ყველაფერი! რაც არ მომეწონება, ბაკოს ყველაფერზე შემიძლია გავუბრაზდე.

ბაია: "დაჯექი, იმეცადინე!", "გაიხადე, არ გიხდება!", "ეს ბიჭი შენთვის არ მომწონს!" – დედაჩემის ჩხუბი ამ საკითხებით შემოიფარგლება.
– გამოდის, რომ ბაიას პირად ცხოვრებაშიც ერევით?

ნინო: კი, ასეა. ჩემი მოსაწონი ბიჭი ჯერ არ დაბადებულა. იმის გაფიქრებაც მიჭირს, ჩემი პატარა შვილი ჩემ გვერდით რომ აღარ იქნება. ამის გამო ყველა სასიძო წინასწარ მეზიზღება. სიდედრის კლასიკური ნიმუში ვარ, ოღონდ ეგოისტი ნუ გეგონებით. როცა ვიცი, რა რთულია გათხოვილი გოგოს ცხოვრება, ჩემი შვილი საამისოდ არ მემეტება.

ბაია: ვინმე თუ მომეწონება, დედას არაფერს ვუმალავ. ყველა ბიჭს მიწუნებს, მდიდარია, ღარიბი თუ სიმპათიური.
– ბაია, მამას რა რეაქცია აქვს, როცა თქვენს თაყვანისმცემელ ბიჭებზე იგებს ამბებს?
ბაია: ერთხელ ნინომ უთხრა, ბაიას ერთი ბიჭი მოსწონსო და გადაირია! რას ჰქვია, ჩემს შვილს ვიღაც მოეწონაო.
ნინო: გუგას ასეთი რამის გაგონებაც არ უნდა. ვერ ეგუება იმ აზრს, რომ ბაია მალე 18 წლის გახდება. ბაკოს ყოველდღე მაქსიმალურად ვაშინებ, გათხოვება ყველაზე დიდი საშინელებაა, რაც შეიძლება ქალმა ადრეულ ასაკში ჩაიდინოს–მეთქი. ჩემი შვილი ცოტა ხანს იყოს, რა, ჩემთან და სიძის შეჭმას ყოველთვის მოვასწრებ.

ბაია: ამაში დედას აბსოლუტურად ვეთანხმები, რადგან ბევრი ჩემი მეგობარი, 17 წლის გოგონები, სახლში დიდი მუცლებით სხედან და ქმრები გარეთ არ უშვებენ. ამ დროს ბავშვები კარგად ვერთობით. დედასთან ურთიერთობაში ყველაზე მეტად ის მიხარია, რომ მას არაფერს ვუმალავ, ყველაზე მეტად ტყუილი მძულს.
– ბაია, არსებობს თქვენს ოჯახში ტრადიცია, რომელიც თქვენ, ახალ თაობას, არ მოგწონთ?
ნინო: სადღაა ტრადიციები? ყველა ტრადიცია მოვშალეთ. ახალ წელს ჩვენს სახლში არანაირი საჭმელი არ კეთდება. მხოლოდ ივასთვის ვამზადებთ, რომ მას უხაროდეს. 2 იანვარს ივას ხაშის ტრადიცია ჰქონდა მეგობრებთან ერთად და ისიც ამოვუძირკვეთ. ერთადერთი ტრადიციული დღესასწაული, რაც ყველას გვიყვარს, აღდგომაა, ამ დროს ყველა ვიკრიბებით. დანარჩენი ტრადიციები ადამიანების სამართავადაა მოგონილი. მოკლედ, ანარქისტების ოჯახი ვართ!
ბაია: ახალი წელი არც მე მიყვარს და არც დედას. მე და ნინოს ახალი წლის ღამეს სულ გვძინავს და გუგა გვაღვიძებს ხოლმე.
– როგორი მამაშვილობა აქვთ გუგას და ბაიას?
ნინო: გუგა ბაკოსთან გამუდმებით კამათშია. ის ეკამათება, ბაია კი დუმს.
ბაია: არ მიყვარს მშობლებთან შეკამათება, ყველაფერზე დავეთანხმები და ზუსტად ვიცი, რომ ერთ საათში იმას გავაკეთებ, რაც მინდა, უბრალოდ უნდა მოვითმინო.
– ბაია, პაპასთან, ცნობილ ივა კუზანოვთან, როგორი ურთიერთობა გაქვთ?
ბაია: ივა ძალიან მიყვარს. ამ ბოლო დროს "გადმოვცხოვრდი" მშობლებთან, თორემ ბებია–ბაბუასთან გავიზარდე. ჩვენ გვერდით ცხოვრობენ ისინიც. მთელი ბავშვობა ვურეკავდი და შეკვეთებს ვაძლევდი, ეს თოჯინა ან სათამაშო მომიტანე–მეთქი. ბებიაჩემსაც სიგიჟემდე ვუყვარვარ. ივა მკაცრი, მაგრამ ძალიან თბილია. ჩემი გვერდში დგომისთვის ყოველთვის მზად არის, თუმცა ვერ გეტყვით, რომ ივასთან მეგობრული ურთიერთობა მაქვს, ყველაფერს ვერ ვუბედავ. სანამ მას ვნახავ, მაკიაჟსაც ვიშორებ, მოკლე კაბასაც ვიცვლი და დახეულ ჯინსსაც.
ნინო: ივა ძალიან კონსერვატორია. ჩვენი ოჯახის წევრს ასე "ბომჟივით" სიარული არ შეეფერებაო, ამბობს. დედა–შვილს თუ დაგვინახავს დახეულ ჯინსებში, ბრაზდება, მაგრამ გულში იკლავს.
ბაია: რამე რომ მომეწონება და ყიდვას გადავწყვეტ, ეგრევე ბაბუასთან მივდივარ, დედაჩემთან მისვლას აზრი არ აქვს, რადგან თავისი საყიდლებითაა დაკავებული. გუგას ვერ ვეხები, რადგან კერძო სახლს აშენებს და ვიცით, რომ არაფერი უნდა ვთხოვოთ ამ ეტაპზე. ივა კი ჩემი მშველელია, ყველაფერს მისრულებს! სკოლა რომ დავამთავრე, ბაბუა დამპირდა, რომ ეროვნულ გამოცდებს როგორც კი ჩავაბარებ, მანქანას მიყიდის.
– მშობლები რას ჰპირდებით ქალიშვილს?
ნინო: ბაკოს დავპირდი, რომ გამოცდებს თუ წარმატებით ჩააბარებს, გუგასთან საქმეს ჩავუწყობ და მეგობრებთან ერთად ბათუმში გაუშვებს.
ბაია: შარშან მეგობრებთან ერთად ზღვაზე წასვლა ძალიან მინდოდა, მაგრამ გუგამ ისეთი რაღაცეები მითხრა, გადავიფიქრე, ბევრ საფრთხეზე დამიწყო საუბარი.
– ბაია, თქვენი ოჯახის ოსტატობა – პლასტიკური ქირურგია – რამეში გამოგიყენებიათ?
ბაია: კი, ცხვირის პლასტიკური ოპერაცია გამიკეთა მამამ. ეს ჩემთვის მეორე ცხვირის ოპერაციაა. პირველად 4 წლის ასაკში დამჭირდა, რადგან საბავშვო ბაღში გავიტეხე და რეკონსტრუქციული ოპერაცია დამჭირდა. როცა წამოვიზარდე, მივხვდი, რომ ჩემი ცხვირის ფორმები არ მომწონდა, ბაბუასნაირი ცხვირი მქონდა და ამიტომ ერთი წლის წინ პლასტიკურიც გავიკეთე.
– რატომ მამამ და არა პაპამ გაგიკეთათ ოპერაცია?
ბაია: გუგას გაკეთებული ცხვირები ძალიან მომწონს და კმაყოფილიც ვარ. ივას რომ არ სწყენოდა, ოჯახში ჩუმად ვთქვი, ოპერაცია გუგამ გამიკეთოს–მეთქი. გუგამ მითხრა, ძალიან ვინერვიულეო. დედა, შენზე კი მიდის ჭრა–კერვა და მე მაინც შვილი ვარ, ინერვიულებდა კაცი, აბა, რა!
ნინო: ასე ქირურგად დაბადებული ადამიანი ჯერ არ მინახავს, გუგას ხელი არასოდეს უკანკალებს, ბაკოს კი ნარკოზი ძლივს გაუკეთა. ეს ჩვენი შვილისთვის მესამე ოპერაციაა, ძალიან ხიფათიანი ბავშვი იყო.
ბაია: რამდენიმე წლის წინ ორი თითი რკინის კარში ჩამყვა და ფაქტობრივად მომძვრა. თითები ივას გაკეთებულია, 5 საათი მიკერავდნენ.
– დედა–შვილი კიდევ თუ გეგმავთ გარეგნობაში რაიმე ცვლილების შეტანას?
ნინო: მე აღარაფერს ვგეგმავ.
ბაია: ტუჩის გაკეთება ძალიან მინდა, მაგრამ ნინოს ეზიზღება. დედა, ხომ იცი, შენ რაც გჭირდება? ამას საჯაროდ ვერ გეტყვით. ოღონდ ლამაზი იყოს დედაჩემი და რაც უნდა, ის გაიკეთოს.
ნინო: ძალიან ენაკვიმატი შვილი მყავს.
– ნინო, თქვენი შოპინგომანია ცნობილია. ქალიშვილი ამ თვისებით დაგემსგავსათ?
ნინო: ბაიას სახლში თავისთვის ჩუმად მოაქვს ტანსაცმელი, მე – ჩემთვის.
ბაია: არასდროს ვამხელ, ბაბუა ფულს რამდენს მაძლევს. ღამით, მამა რომ დაიძინებს, დედა დაბლა ჩადის, მანქანის საბარგულიდან რამდენიმე პარკი ამოაქვს და მაჩვენებს. ამ დროს მეც გამომაქვს ჩემი პარკები და ერთმანეთის შენაძენს ვათვალიერებთ. ამ საკითხში ერთმანეთს ძალიან ვგავართ.
ნინო: ბაიას ძალიან დახვეწილი და სადა გემოვნება აქვს. ჩემნაირი ეპატაჟური არ არის. ბევრი კარდიოლოგი გინახავთ ჩემნაირად ჩაცმული? ბაკო თავისი ასაკის შესაბამისად იცვამს, ზღვარს არასდროს სცდება.
ბაია: დედას გემოვნება მეც ძალიან მომწონს, ნინო ჩემთვის მაგალითია.
– ბაია, დედის ტანსაცმლით სარგებლობთ?

ნინო: ბაიას სკოლაში რამდენიმეჯერ დავადექი თავზე, როცა ჩემს სამოსში გამოწყობილი იჯდა, თან ის პალტო ეცვა, რაც სკოლაში არ იყო ჩასაცმელი. მეც ასე ვიყავი, ძვირფას ტანსაცმელს ვპარავდი დედაჩემს და სკოლაში ვიცვამდი.
ბაია: ჩემს ძვირადღირებულ ჯინსებსა და კედებს რომ იცვამ, ეგ არაფერია? ტანსაცმელს ვცვლით, მაგრამ არ ვკამათობთ, რადგან ნინოსთან კამათს აზრი არ აქვს.
– ბაია, თქვენი უმცროსი ძმა, ივიკო, როგორი ბავშვია, გგავთ თუ განსხვავებულია?
ბაია: ივიკო სხვა პლანეტიდანაა. ძალიან დადებითი ბავშვია.
ნინო: გამიმართლა, რომ კონფლიქტურები არ არიან, მათ შორის დიდი სითბო და სიყვარულია. ერთმანეთზე ზრუნვას ორივე მივაჩვიე.
სოფიო ბოჭორიძე, ჟურნალი სარკე