"მაბრალებენ, რომ მეგობარს შეყვარებული წავართვი"
2 401 ნახვა
ამ წერილს 15 წლის გოგო გწერთ და გთხოვთ, გამომიქვეყნეთ, რადგან მინდა, ზოგიერთებს კიდევ ერთხელ ავუხსნა რაღაცეები, გავაგებინო, რა და როგორ იყო.
ჩვენს სკოლაში ერთი ბიჭი სწავლობს, რომელსაც ყოველთვის მოვწონდი. ჩემზე 2 წლით უფროსია და მაშინ ისეთ ასაკში ვიყავი, როცა გოგომ სიყვარულზე არ უნდა იფიქროს. ჩემს მეგობარს კი ის ბიჭი ყოველთვის მოსწონდა. მეუბნებოდა, რა სულელი ხარ, ყურადღებას რომ არ აქცევო.
ერთხელაც მეგობარმა მითხრა, რომ ის ბიჭი უყვარდა. ვთხოვდი, თავი დაანებე, იმ ასაკში არ ვართ, რომ შეყვარებული გვყავდეს, თანაც ყურადღებას არ გაქცევს–მეთქი, ის კი ძალიან აქტიურობდა. იმდენი მოახერხა, რომ მის კლასელ გოგოებს დაუახლოვდა. ისინი რამდენჯერმე თავის სახლში დაპატიჟა, მათგან კი ის ბიჭიც გაიცნო. ჩემთან ისევ მეგობრობდა, მაგრამ ისე ახლო აღარ ვიყავით ერთმანეთთან, როგორც ადრე. მისი ბევრი ქცევა არ მომწონდა და ამას პირდაპირ ვეუბნებოდი, ეს კი ძალიან სწყინდა და მებუტებოდა.
ის ბიჭი ძალიან დაუახლოვდა. ყველამ იცოდა, რომ ჩემს მეგობარს ის უყვარდა და ზოგს ეგონა, ეს ორმხრივი სიყვარული იყო. ერთხელაც ის ბიჭი აბსოლუტურად სხვა სიტუაციაში ვნახე და სხვა თვალით შევხედე. ის გამომიტყდა, რომ წლებია ვუყვარვარ, ეს ისედაც ვიცოდი, მაგრამ იმ დღეს ამიხსნა, რომ ჩემ გარდა არასოდეს არავისზე უფიქრია. მეც არ დავუმალე, რომ მომწონდა.
ჩვენი ამბავი უცებ მოედო მთელ სკოლას. ჩემი დაქალი მომვარდა და ისტერიკა ატეხა, შეყვარებული წამართვიო. ვუთხარი, რომ ის ბიჭი მისი შეყვარებული არასოდეს ყოფილა, მაგრამ მაინც თავისას გაიძახოდა. ყველა მას დაუდგა გვერდით, ამშვიდებდნენ, ეფერებოდნენ, მე კი გამომლანძღეს, დაქალს შეყვარებული წაართვიო.
მთელი სკოლა ამრეზით მიყურებს. ჩემმა შეყვარებულმა ყველას აუხსნა, რომ ის გოგო არასოდეს ჰყვარებია, რომ ყოველთვის მე მოვწონდი, მასთან კი უბრალოდ მეგობრობდა, მაგრამ მისი ნათქვამიც არ დაიჯერეს. მაინც მაბრალებენ, რომ მეგობარს შეყვარებული წავართვი. იმას კი არ ამბობენ, იმ ბიჭს რატომ დასდევდა, ვისაც მისი მეგობარი უყვარდა. ხომ იცოდა, რომ მე მოვწონდი და თვითონ რაღატომ ეპრანჭებოდა? მინდა, ეს ყველაფერი კიდევ ერთხელ გაიაზრონ და ნუღარ დამაბრალებენ იმას, რაც არ ჩამიდენია.
სარკის მკითხველი
ჩვენს სკოლაში ერთი ბიჭი სწავლობს, რომელსაც ყოველთვის მოვწონდი. ჩემზე 2 წლით უფროსია და მაშინ ისეთ ასაკში ვიყავი, როცა გოგომ სიყვარულზე არ უნდა იფიქროს. ჩემს მეგობარს კი ის ბიჭი ყოველთვის მოსწონდა. მეუბნებოდა, რა სულელი ხარ, ყურადღებას რომ არ აქცევო.
ერთხელაც მეგობარმა მითხრა, რომ ის ბიჭი უყვარდა. ვთხოვდი, თავი დაანებე, იმ ასაკში არ ვართ, რომ შეყვარებული გვყავდეს, თანაც ყურადღებას არ გაქცევს–მეთქი, ის კი ძალიან აქტიურობდა. იმდენი მოახერხა, რომ მის კლასელ გოგოებს დაუახლოვდა. ისინი რამდენჯერმე თავის სახლში დაპატიჟა, მათგან კი ის ბიჭიც გაიცნო. ჩემთან ისევ მეგობრობდა, მაგრამ ისე ახლო აღარ ვიყავით ერთმანეთთან, როგორც ადრე. მისი ბევრი ქცევა არ მომწონდა და ამას პირდაპირ ვეუბნებოდი, ეს კი ძალიან სწყინდა და მებუტებოდა.
ის ბიჭი ძალიან დაუახლოვდა. ყველამ იცოდა, რომ ჩემს მეგობარს ის უყვარდა და ზოგს ეგონა, ეს ორმხრივი სიყვარული იყო. ერთხელაც ის ბიჭი აბსოლუტურად სხვა სიტუაციაში ვნახე და სხვა თვალით შევხედე. ის გამომიტყდა, რომ წლებია ვუყვარვარ, ეს ისედაც ვიცოდი, მაგრამ იმ დღეს ამიხსნა, რომ ჩემ გარდა არასოდეს არავისზე უფიქრია. მეც არ დავუმალე, რომ მომწონდა.
ჩვენი ამბავი უცებ მოედო მთელ სკოლას. ჩემი დაქალი მომვარდა და ისტერიკა ატეხა, შეყვარებული წამართვიო. ვუთხარი, რომ ის ბიჭი მისი შეყვარებული არასოდეს ყოფილა, მაგრამ მაინც თავისას გაიძახოდა. ყველა მას დაუდგა გვერდით, ამშვიდებდნენ, ეფერებოდნენ, მე კი გამომლანძღეს, დაქალს შეყვარებული წაართვიო.
მთელი სკოლა ამრეზით მიყურებს. ჩემმა შეყვარებულმა ყველას აუხსნა, რომ ის გოგო არასოდეს ჰყვარებია, რომ ყოველთვის მე მოვწონდი, მასთან კი უბრალოდ მეგობრობდა, მაგრამ მისი ნათქვამიც არ დაიჯერეს. მაინც მაბრალებენ, რომ მეგობარს შეყვარებული წავართვი. იმას კი არ ამბობენ, იმ ბიჭს რატომ დასდევდა, ვისაც მისი მეგობარი უყვარდა. ხომ იცოდა, რომ მე მოვწონდი და თვითონ რაღატომ ეპრანჭებოდა? მინდა, ეს ყველაფერი კიდევ ერთხელ გაიაზრონ და ნუღარ დამაბრალებენ იმას, რაც არ ჩამიდენია.
სარკის მკითხველი
