დიანა ანფიმიადი: ''ჩემი 3 წლის შვილი ჩემზე ჭკვიანია''
1 546 ნახვა
2014 წლის ლიტერატურული პრემია ''საბას'' ნომინანტთა სია უკვე ცნობილია. ჟიური საუკეთესო ავტორებს გამოავლენს და მათი დაჯილდოების ცერემონია შემოდგომაზე გაიმართება. დიანა ანფიმიადი წიგნით ''პირადი კულინარია'' ერთ-ერთია მათ შორის, ვინც წელს საუკეთესო პროზაული კრებულის შექმნისთვის ''საბას'' ნომინანტთა სიაში მოხვდა. მათ, ვისაც ამ წიგნის ''ლიტერატურული დეგუსტაცია'' ჯერ არ ჩაუტარებია, გეტყვით, რომ ის თითოეულ ჩვენგანს უახლოეს წარსულში აბრუნებს: მოგონებებს, ლექსებსა და რეცეპტებს აერთიანებს...
სახელი, გვარი, დაბადების თარიღი:
დიანა ანფიმიადი, 28 ივლისი, 1982 წელი, თბილისი
პროფესია:
ენათმეცნიერი, ენაში პოეტურ ნიშნებს და პოეზიაში ენობრივ საშუალებებს ვიკვლევ....
ოჯახი
მყავს დედა, სრულიად სასწაული ქალი, ნანა ჭოლოკავა – ჩემი სიმშვიდისა და სიმყარის საფუძველი.
და და- ძმა, რომლებიც საზღვარგარეთ ცხოვრობენ თავიანთ უსაყვარლეს ოჯახებთან ერთად.
მეუღლე, უფრო შეყვარებული – ზაზა, ყველაზე კეთილი და კარგი ბიჭი დედამიწის ზურგზე.
შვილი – სამი წლის გიორგი, რომელიც უკვე ჩემზე ჭკვიანია...
ჩემი პირველი ლექსები...
სათვალავში არ არის ჩასაგდები... პრინციპში, ყველა ლექსი პირველია, ჰოდა, რა გამოდის?ისე კი, ჯერ კიდევ მგონია, რომ დავწერ ლექსს, რომელიც ნამდვილად ჩემი პირველი ლექსი იქნება.
''პირადი კულინარია'' - მოგონებების წიგნი და 90-იან წლებში გამოვლილი
ბავშვობა...
"პირადი კულინარია" არის კულინარიული მოთხრობების წიგნი, მოგონებებიც და მოგონილი ამბებიც, ავტობიოგრაფიაც და ისიც, რაც არასდროს მომხდარა.
ნამდვილი ამბები კი ძირითადად ჩემს ოჯახს, ჩემს მეგობრებს უკავშირდება, დღეებს, რომელთაც თავისი გემო აქვთ. მოგონებებს, რომლებიც კონკრეტული სუნით გამახსოვრდება, ადამიანების ოქროს ხელებს, რომელთაც შიმშილისა და მოწყენილობის დამარცხება შეუძლიათ.
ეს არის წიგნი, რომელშიც შეგხვდებათ ილია ჭავჭავაძე, ბარბარე ჯორჯაძე, თანამედროვე ქართველი ავტორები და რომელიმე ინგრედიენტიც, როგორც მოთხრობის პერსონაჟი.
როცა არ ვწერ, მაშინ...
ვაკეთებ სხვა ძალიან საჭირო და გამოსადეგ საქმეებს – ვსეირნობ შვილთან ერთად, ვკითხულობ, ვიხდი გადასახადებს, დავდივარ ბაზარში, ვამზადებ საჭმელს, ვაცხობ ნამცხვრებს, ვმუშაობ ბევრს, ვიკვლევ და ისევ ვწერ.
ყველაზე მეტს ვლაპარაკობ...
ჩემს შვილზე, ისტერიკულად ვლაპარაკობ, როგორ სწავლობს ათას რამეს, ცოტა დააგვიანა ლაპარაკი და ახლა მინდა, ყველა ადამიანს ვუამბო ყველა იმ სიტყვის შესახებ, რომელიც გიომ თქვა, ყველა მის პატარა აღმოჩენასა და სიხარულზე. ბოლო დროს სულ ჩემს შვილზე ვლაპარაკობ.
ვიყავი...
სწორხაზოვანი, მორალისტი და განმსჯელი... ახლა ვფიქრობ, რომ ყველაფერი შეიძლება მოხდეს, საერთოდ ყველაფერი.
ვარ...
დედა, ჩვეულებრივი, საკუთარი შვილით აღტაცებული დედა.
მწყინს...
დაუმსახურებელი საყვედური და იმის აღნიშვნა, რომ წონაში მოვიმატე.
არ მწყინს...
დამსახურებული საყვედური, დამსახურებული კრიტიკა, დამსახურებული შენიშვნა.
დღეს...
ვზარმაცობ, ვფიქრობ, რომ კიდევ კარგი, არსებობს ხვალ, რომელსაც დღევანდელ საქმეებს გადავაბარებ.
ხვალ...
ხვალ ყველაფერს გავაკეთებ, ხვალიდან გამოვსწორდები, ვიქნები ყველაზე ბედნიერი და დავწერ ჩემს ყველაზე მნიშვნელოვან წიგნს.
ანა კალანდაძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
სახელი, გვარი, დაბადების თარიღი:
დიანა ანფიმიადი, 28 ივლისი, 1982 წელი, თბილისი
პროფესია:
ენათმეცნიერი, ენაში პოეტურ ნიშნებს და პოეზიაში ენობრივ საშუალებებს ვიკვლევ....
ოჯახი
მყავს დედა, სრულიად სასწაული ქალი, ნანა ჭოლოკავა – ჩემი სიმშვიდისა და სიმყარის საფუძველი.
და და- ძმა, რომლებიც საზღვარგარეთ ცხოვრობენ თავიანთ უსაყვარლეს ოჯახებთან ერთად.
მეუღლე, უფრო შეყვარებული – ზაზა, ყველაზე კეთილი და კარგი ბიჭი დედამიწის ზურგზე.
შვილი – სამი წლის გიორგი, რომელიც უკვე ჩემზე ჭკვიანია...
ჩემი პირველი ლექსები...
სათვალავში არ არის ჩასაგდები... პრინციპში, ყველა ლექსი პირველია, ჰოდა, რა გამოდის?ისე კი, ჯერ კიდევ მგონია, რომ დავწერ ლექსს, რომელიც ნამდვილად ჩემი პირველი ლექსი იქნება.
''პირადი კულინარია'' - მოგონებების წიგნი და 90-იან წლებში გამოვლილი
ბავშვობა...
"პირადი კულინარია" არის კულინარიული მოთხრობების წიგნი, მოგონებებიც და მოგონილი ამბებიც, ავტობიოგრაფიაც და ისიც, რაც არასდროს მომხდარა.
ნამდვილი ამბები კი ძირითადად ჩემს ოჯახს, ჩემს მეგობრებს უკავშირდება, დღეებს, რომელთაც თავისი გემო აქვთ. მოგონებებს, რომლებიც კონკრეტული სუნით გამახსოვრდება, ადამიანების ოქროს ხელებს, რომელთაც შიმშილისა და მოწყენილობის დამარცხება შეუძლიათ.
ეს არის წიგნი, რომელშიც შეგხვდებათ ილია ჭავჭავაძე, ბარბარე ჯორჯაძე, თანამედროვე ქართველი ავტორები და რომელიმე ინგრედიენტიც, როგორც მოთხრობის პერსონაჟი.
როცა არ ვწერ, მაშინ...
ვაკეთებ სხვა ძალიან საჭირო და გამოსადეგ საქმეებს – ვსეირნობ შვილთან ერთად, ვკითხულობ, ვიხდი გადასახადებს, დავდივარ ბაზარში, ვამზადებ საჭმელს, ვაცხობ ნამცხვრებს, ვმუშაობ ბევრს, ვიკვლევ და ისევ ვწერ.
ყველაზე მეტს ვლაპარაკობ...
ჩემს შვილზე, ისტერიკულად ვლაპარაკობ, როგორ სწავლობს ათას რამეს, ცოტა დააგვიანა ლაპარაკი და ახლა მინდა, ყველა ადამიანს ვუამბო ყველა იმ სიტყვის შესახებ, რომელიც გიომ თქვა, ყველა მის პატარა აღმოჩენასა და სიხარულზე. ბოლო დროს სულ ჩემს შვილზე ვლაპარაკობ.
ვიყავი...
სწორხაზოვანი, მორალისტი და განმსჯელი... ახლა ვფიქრობ, რომ ყველაფერი შეიძლება მოხდეს, საერთოდ ყველაფერი.
ვარ...
დედა, ჩვეულებრივი, საკუთარი შვილით აღტაცებული დედა.
მწყინს...
დაუმსახურებელი საყვედური და იმის აღნიშვნა, რომ წონაში მოვიმატე.
არ მწყინს...
დამსახურებული საყვედური, დამსახურებული კრიტიკა, დამსახურებული შენიშვნა.
დღეს...
ვზარმაცობ, ვფიქრობ, რომ კიდევ კარგი, არსებობს ხვალ, რომელსაც დღევანდელ საქმეებს გადავაბარებ.
ხვალ...
ხვალ ყველაფერს გავაკეთებ, ხვალიდან გამოვსწორდები, ვიქნები ყველაზე ბედნიერი და დავწერ ჩემს ყველაზე მნიშვნელოვან წიგნს.
ანა კალანდაძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
