არშემდგარი იურისტის დრამატურგია...

მას ყველგან შეხვდებით, პრემიერებზე, პრეზენტაციებზე, გამოფენებზე, ლაშქრობებში...…ზურა პაპიაშვილმა, ბევრისთვის, უბრალოდ, ''პატრიკამ'' ან ''პაპიმ'', მწერლის ანკეტა გულწრფელი პასუხებით შეავსო...

სახელი, გვარი, დაბადების თარიღი:

ზურა პაპიაშვილი, 1978 წლის 4 იანვარი, თბილისი.

პროფესია:

მწერალი, პოეტი და დრამატურგი. დიპლომით იურისტი ვარ, თავს არშემდგარ იურისტს ვუწოდებ, იმდენად არ მიყვარს ეს პროფესია.

წერა დავიწყე, როცა...

წერა დავიწყე ასე V-VI კლასში, პატარა მოთხრობებს ვწერდი, უფრო მინიატიურებს, ის რვეულიც შენახული მაქვს. თავისუფალ თემებს კარგად ვწერდი სკოლაში, შემდეგ მოთხრობების წერა ვცადე, მალევე დავანებე თავი და მას მერე მოთხრობა აღარ დამიწერია. პიესების წერა მოგვიანებით დავიწყე, ასე, 25 წლის ასაკში. თავიდან პატარა პიესებს ვწერდი, კარგად მახსოვს, როგორ ვნერვიულობდი, როცა ისინი ჩემს მეგობარ ლაშა ბუღაძეს მივუტანე წასაკითხად. მეორე დღეს დამირეკა და დრამატურგთა სამყაროში შესვლა მომილოცა.
შემდეგ იყო კონკურსები: ''24-საათიან თეატრალურ ფესტივალში'' მივიღე მონაწილეობა, ფინალში გავედი და დავწერე პიესა ''თეფში'', რომელიც ფესტივალის ფარგლებში ბათუმის სახელმწიფო თეატრში დაიდგა. მონაწილეობა მივიღე გაეროს ქალთა ფონდისა და მარჯანიშვილის სახელობის თეატრის დრამატურგთა კონკურსში, რომელიც ოჯახში ძალადობის თემას ეხებოდა. დავწერე პიესა ''7 სიზმარი'' და ასევე ფინალისტებს შორის მოვხვდი. პიესა ლევან წულაძეს მოეწონა და გადაწყდა, რომ მას მარჯანიშვილის თეატრში დადგამდნენ. ''სიზმარი'' რეჟისორმა ნინო მაღლაკელიძემ დადგა. ამისათვის აქედანაც დიდ მადლობას ვეუბნები ლევან წულაძეს, რომელიც ძალიან დიდი გულის ადამიანია და ძალიან მიყვარს, ეკა მაზმიშვილს, ნინო მაღლაკელიძეს და მთელ დასს.

ჩემი პირველი ლექსები...

პირველი ლექსი ადრეულ ასაკში არ დამიწერია, 15 წლის ვიყავი. შემდეგ იყო ბევრი შრომა და ჩემი ლექსების გამოჩენა პერიოდიკაში, მაგრამ ეს დიდი წვალების შედეგად მოხდა. 2011 წელს გამოვეცი პირველი კრებული ''ლექსები'', 2012 _ წელს მეორე კრებული ''აჩრდილი''. ამჟამად გამოსაცემად ვამზადებ მესამე კრებულს. ლექსის წერას საკუთარ თავთან დიდი მუშაობა სჭირდება, სიმართლე გითხრათ, ლექსის წერას ახლაც ვსწავლობ. პოეზია განცდაა და ეს განცდა ისე უნდა გადმოსცე, როგორც შინაგანად გაქვს, ეს კი ასე ადვილი არაა. ყველაზე მთავარი წერის პროცესია და მერე სხვა დანარჩენი ფორმალობები...

როცა არ ვწერ, მაშინ...

ვკითხულობ ან მუსიკას ვუსმენ, ძირითადად კლასიკურს, მიყვარს ბახი, რადგან დიდი ინსპირაციის წყაროა.

ყველაზე მეტს ვლაპარაკობ...

ნასვამი, ფხიზელიც, მაგრამ უფრო ნასვამი, ძირითადად მეგობრებთან, ხანდახან უცხოებთანაც.

თვისება, რომელსაც საკუთარ თავში ებრძვით..

უკვე აღარაფერს ვებრძვი, დავიღალე, რომელ ერთს ვებრძოლო, რაც გამოსასწორებელია, თავისით გამოსწორდება.

ადგილი, სადაც ყველაზე უკეთ გრძნობთ თავს...

პირველ რიგში, სახლში. შემდეგ ტყეში, ლაშქრობა და ტყეში ხეტიალი ძალიან მიყვარს. არანაკლებ მიყვარს წყალში ყოფნა, ცურვა. საერთოდ, ჯანმრთელი ცხოვრების წესს მივდევ. როგორც მარკესი იტყოდა: ''მწერალს ბრწყინვალე ჯანმრთელობა და კარგი ფიზიკური მომზადება სჭირდება''.

ვმეგობრობ...

კარგ, გულწრფელ ადამიანებთან. სულ ვამბობ, ბედნიერი ვარ ჩემი მეგობრებით. მეგობრობა ტვირთიცაა და ბედნიერებაც.

ვიყავი...

სანამ წერას დავიწყებდი, ვიყავი გაურკვეველ მდგომარეობაში. ახლა ვიცი, რა მინდა და საითკენ მივდივარ.

ვარ...

ვარ, უბრალოდ, ზურა პაპიაშვილი, რომელსაც, ასე თუ ისე, საწუწუნო არაფერი აქვს, მიუხედავად არასახარბიელო ცხოვრებისა.

მწყინს..
მწყინს, როდესაც ზოგადად ადამიანები ერთმანეთს გულს სტკენენ.

არ მწყინს...

არ მწყინს, როდესაც ლუდზე მეპატიჟებიან.

მეშინია...

ზოგადად, ცუდი ამბების.

არ მეშინია...

ჯერჯერობით არ მეშინია შემოქმედებითი კრიზისის.

დღეს...

დღეს ვფიქრობ ახალ პიესასა და ახალ ლექსზე.

ხვალ...

მაინტერესებს, ხვალ როგორი გამოვა ახალი პიესა და ახალი ლექსი.

ჟურნალი ''რეიტინგი''
ანა კალადაძე