"გათხოვილ ქალს ინტერნეტით სხვა კაცი შემიყვარდა"
1 933 ნახვა
გამარჯობა, შეიძლება დაგელაპარაკოთ? თავს ცუდად ვგრძნობ", – სოციალურ ქსელში მომწერა სრულიად უცნობმა კაცმა. ვკითხე, რა აწუხებდა და აქედან დაიწყო ჩვენი ვირტუალური მეგობრობა.
აღმოჩნდა, რომ მას უამრავი პრობლემა ჰქონდა – ბანკის ვალები, ცოლთან უთანხმოება. იმ საღამოს ნასვამი იყო და ვინმესთვის გულის გადაშლა მოუნდა. ის "ვინმე" კი მე აღმოვჩნდი. ისეთ დრამატულ ისტორიებს მიყვებოდა, რომ ვერ ვეტყოდი, კარგად იყავი, ვეღარ დაგელაპარაკები–მეთქი. ყოველდღე შემოდიოდა ქსელში და თავის ისტორიებს ისე მიამბობდა, როგორც დიდიხნის მეგობარს. მისმა უშუალობამ ისე მომხიბლა, რომ მეც გადავუშალე გული და ჩემი ცხოვრებიდან ბევრი რამ მოვუყევი.
ჩვენი ვირტუალური ურთიერთობა უკვე წელიწადნახევარზე მეტია გრძელდება. ერთმანეთთან ყოველდღიური ურთიერთობა გვაქვს, "სკაიპითაც" ვლაპარაკობთ, ისე გადაიქცა ჩემთვის უახლოეს ადამიანად, რომ ვერც ვიგრძენი. ზოგჯერ კომპიუტერთან ვზივარ და საათობით ველოდები, როდის შემოვა ქსელში და როდის დამელაპარაკება. ისიც ასეა, უჩემოდ ვეღარ ძლებს, უკვე მესიჯების მიწერ–მოწერაზეც გადავედით. ერთმანეთს გამოვუტყდით, რომ ჩვენ შორის გრძნობა გაჩნდა, მაგრამ, სამწუხაროდ, ეს არაფერს შეცვლის.
საქმე ის არის, რომ მე ქმარი და შვილი მყავს. სახლში ვზივარ და ოჯახის მოვლით ვარ დაკავებული. ის თავისუფალი კაცია, ცოლმა მასთან ცხოვრება არ ისურვა და გაეყარა. მეხვეწება, რომ შევხვდე და ჩვენი ურთიერთობა სხვანაირად გაგრძელდეს, მაგრამ არ შემიძლია, ქმარ–შვილს ვუღალატო. ის კი უკვე მაძალებს, რომ შევხვდე. მეუბნება, რომ ვირტუალური ურთიერთობა აღარ შეუძლია, უნდა, გულში ჩამიხუტოს, მომეფეროს. მე კი ეს წარმოუდგენელ რამედ მეჩვენება.
ქმართან გაუცხოება დიდი ხნის წინ დამეწყო. მასთან ვერასოდეს ვმეგობრობდი. არც კი ვიცი, რატომ დავთანხმდი, რომ მისი ცოლი გავმხდარიყავი. შეიძლება კვირა ისე გავიდეს, რომ არც დამელაპარაკოს. ზოგჯერ ოთახებში დადის და თავისთვის ბუზღუნებს. ჩვენ შორის დიდი ასაკობრივი სხვაობაა და შეიძლება ესეც გვიშლის ხელს, ნორმალური ურთიერთობა გვქონდეს. იმ ადამიანთან ურთიერთობა კი სულ სხვა რამ არის. ვნატრობ, ერთხელ მაინც ვნახო, ხელით შევეხო, თვალებში ჩავხედო. ვიტანჯები. დღეც მასზე ვფიქრობ და ღამეც, მაგრამ მისკენ ნაბიჯს ვერ ვდგამ. ზოგჯერ მიბრაზდება, მეუბნება, ასეთი ურთიერთობა აღარ შემიძლია, კომპიუტერთან აღარ დავჯდებიო. ამ დროს მისი დაკარგვის ისე მეშინია, ლამის მოვკვდე. ვეხვეწები, რომ ასე არ მომექცეს, მაგრამ მერე ისევ ისე გრძელდება.
ქმარს რომ გავშორდე, შვილს და ჩემს მშობლებს ამას ვერ ავუხსნი, მაგრამ ასე ცხოვრებაც აღარ შემიძლია.
"სარკის" მკითხველი
აღმოჩნდა, რომ მას უამრავი პრობლემა ჰქონდა – ბანკის ვალები, ცოლთან უთანხმოება. იმ საღამოს ნასვამი იყო და ვინმესთვის გულის გადაშლა მოუნდა. ის "ვინმე" კი მე აღმოვჩნდი. ისეთ დრამატულ ისტორიებს მიყვებოდა, რომ ვერ ვეტყოდი, კარგად იყავი, ვეღარ დაგელაპარაკები–მეთქი. ყოველდღე შემოდიოდა ქსელში და თავის ისტორიებს ისე მიამბობდა, როგორც დიდიხნის მეგობარს. მისმა უშუალობამ ისე მომხიბლა, რომ მეც გადავუშალე გული და ჩემი ცხოვრებიდან ბევრი რამ მოვუყევი.
ჩვენი ვირტუალური ურთიერთობა უკვე წელიწადნახევარზე მეტია გრძელდება. ერთმანეთთან ყოველდღიური ურთიერთობა გვაქვს, "სკაიპითაც" ვლაპარაკობთ, ისე გადაიქცა ჩემთვის უახლოეს ადამიანად, რომ ვერც ვიგრძენი. ზოგჯერ კომპიუტერთან ვზივარ და საათობით ველოდები, როდის შემოვა ქსელში და როდის დამელაპარაკება. ისიც ასეა, უჩემოდ ვეღარ ძლებს, უკვე მესიჯების მიწერ–მოწერაზეც გადავედით. ერთმანეთს გამოვუტყდით, რომ ჩვენ შორის გრძნობა გაჩნდა, მაგრამ, სამწუხაროდ, ეს არაფერს შეცვლის.
საქმე ის არის, რომ მე ქმარი და შვილი მყავს. სახლში ვზივარ და ოჯახის მოვლით ვარ დაკავებული. ის თავისუფალი კაცია, ცოლმა მასთან ცხოვრება არ ისურვა და გაეყარა. მეხვეწება, რომ შევხვდე და ჩვენი ურთიერთობა სხვანაირად გაგრძელდეს, მაგრამ არ შემიძლია, ქმარ–შვილს ვუღალატო. ის კი უკვე მაძალებს, რომ შევხვდე. მეუბნება, რომ ვირტუალური ურთიერთობა აღარ შეუძლია, უნდა, გულში ჩამიხუტოს, მომეფეროს. მე კი ეს წარმოუდგენელ რამედ მეჩვენება.
ქმართან გაუცხოება დიდი ხნის წინ დამეწყო. მასთან ვერასოდეს ვმეგობრობდი. არც კი ვიცი, რატომ დავთანხმდი, რომ მისი ცოლი გავმხდარიყავი. შეიძლება კვირა ისე გავიდეს, რომ არც დამელაპარაკოს. ზოგჯერ ოთახებში დადის და თავისთვის ბუზღუნებს. ჩვენ შორის დიდი ასაკობრივი სხვაობაა და შეიძლება ესეც გვიშლის ხელს, ნორმალური ურთიერთობა გვქონდეს. იმ ადამიანთან ურთიერთობა კი სულ სხვა რამ არის. ვნატრობ, ერთხელ მაინც ვნახო, ხელით შევეხო, თვალებში ჩავხედო. ვიტანჯები. დღეც მასზე ვფიქრობ და ღამეც, მაგრამ მისკენ ნაბიჯს ვერ ვდგამ. ზოგჯერ მიბრაზდება, მეუბნება, ასეთი ურთიერთობა აღარ შემიძლია, კომპიუტერთან აღარ დავჯდებიო. ამ დროს მისი დაკარგვის ისე მეშინია, ლამის მოვკვდე. ვეხვეწები, რომ ასე არ მომექცეს, მაგრამ მერე ისევ ისე გრძელდება.
ქმარს რომ გავშორდე, შვილს და ჩემს მშობლებს ამას ვერ ავუხსნი, მაგრამ ასე ცხოვრებაც აღარ შემიძლია.
"სარკის" მკითხველი
