''ქალიშვილობასაც და არაქალიშვილობასაც თავისი დრო აქვს...''
1 488 ნახვა
სახელმწიფო პრემიის ლაურეატს მსახიობ ბესო მეგრელიშვილს 4 ივლისს 50 წელი შეუსრულდა, ამ თარიღთან დაკავშირებით ნოდარ დუმბაძის სახელობის მოზარდ მაყურებელთა სახელმწიფო თეატრში საიუბილეო საღამოც გაიმართა. შეკითხვაზე, რას ნიშნავს მისთვის ეს თარიღი, გვიპასუხა - მეგონა, 50 წლის ადამიანი უკვე ბებერი იყო და ცხვარი ჰყავდა ფეხზე შებმული, მაგრამ ასე არ ყოფილა. გარეგნულად როგორ გამოვიყურები, არ ვიცი, მაგრამ შინაგანად ძალიან ახალგაზრდად ვგრძნობ თავს და კიდევ ბევრი რამის ჯანი შემწევსო.
ბატონ ბესოს მოზარდ მაყურებელთა თეატრში შევხვდით და ტრადიციებსა და სტერეოტიპებზე ვესაუბრეთ.
- რამდენად ტრადიციული ადამიანი ბრძანდებით?
- თან ვარ ტრადიციული, თან - არა, სინთეზს ვაკეთებ და მიადვილდება. ხანდახან სუფრის ტრადიცია, ერთი და იგივე სადღეგრძელოები, ძალიან მბეზრდება, ადრე ვხუმრობდით, ბარემ დავნომროთ სადღეგრძელოები და ისე ვთქვათო. მე კი მომბეზრდა, მაგრამ ჩვენი მომავალი თაობისთვის მაინც საჭიროა. პატარაობაში, როდესაც ჩემს მშობლებს მეგობრები სტუმრობდნენ და სუფრა იშლებოდა, მეც იქვე ვტრიალებდი და მათგან ბევრ რამეს ვსწავლობდი. მაშინ დათრობა სირცხვილად მიიჩნეოდა, ფეხი თუ აგერეოდა, ხომ საერთოდ... ახლა ასე აღარ არის, რაც ცუდია. გარდა ამისა, ცოლის მოყვანის წინა რიტუალები, ოჯახში მისვლა, ნიშნობა, 300-კაციანი ქორწილი, ესეც ძალიან დამღლელია. თუ მე კარგად ვგრძნობ თავს, ეს საკმარისი უნდა იყოს ყველა ჩემიანისთვის და აღარაა საჭირო იმის გარჩევა, როგორი ბიჭი ვარ, როგორი გოგოა და ა.შ. ჩვენს უფროს თაობას ეს ცოტა ეშლება. მთავარია, ის ჩემთვის იყოს კარგი და მე მისთვის, დანარჩენი მეორეხარისხოვანია. შვილებთანაც ასეთი დამოკიდებულება მაქვს.
- როგორია თქვენთვის თანამედროვე ქართველი ქალი?
- ქალები აქტიურები გახდნენ, კაცებზე მეტს მუშაობენ. მე და ჩემი თაობის ხალხს უფრო კდემამოსილი, ნაზი ქალები მოგვწონს, რომელთა დასაპყრობად ბევრი წვალება და გზების მონახვაა საჭირო. ახლა ყველაფერი გამარტივებულია, გამარჯობა, ნახვამდის და მორჩა. აქტიური ქალები ჩემთვის უინტერესოა. გარდა ამისა, მაოგნებს თანამედროვე გოგონების ბილწსიტყვაობა, ვგიჟდები, ისეთების გაგება შეიძლება მათგან.
- ბატონო ბესო, ქორწინებამდე წყვილის თანაცხოვრებაზე რას ფიქრობთ?
- ასე გადაჭრით ვერ ვიტყვით, მაგრამ ალბათ უნდა იცხოვრონ. აბა, ადამიანი გიყვარდეს, კოცნიდე და საქმე ბოლომდე ვერ მიგყავდეს, რა არის ეს? ერთი ონანი იყო ასეთი და მისნაირებს ონანისტებს ეძახდნენ. თუ ადამიანებს ერთად ყოფნა უნდათ, უნდა იცხოვრონ, აბა, როგორ?! სექსი ბევრ რამეს წყვეტს და ცვლის ქალისა და მამაკაცის ურთიერთობაში, სექსის გარეშე ბევრი ოჯახი დანგრეულა და დაინგრევა.
- ამ ყველაფრის ფონზე ქალიშვილობის ინსტიტუტი უნდა არსებობდეს?
- ჩვენ ცოტა აზიატები ვართ და ჩემი აზრით, ცოტა დამახინჯებულად მივდევთ მათ. გოგო რომ ასაკს გადასცდება, ვთქვათ 25 წელს, სექსუალური ურთიერთობის გარეშე ცხოვრება იწვევს ჯანმრთელობის რღვევას, ნერვული სისტემის მოშლას, ფსიქიკის დარღვევას, ამიტომ ქალიშვილობასაც და არა ქალიშვილობასაც თავისი დრო აქვს. ოღონდ იმას არ ვგულისხმობ, რომ გოგონებმა სექსუალური ცხოვრება 10 და 15 წლის ასაკში უნდა დაიწყონ.
- ვიცი, რომ ყოფილ მეუღლეებთან კარგი ურთიერთობა გაქვთ, როგორ ახერხებთ ამას?
- მე რომ ვინმეს გულისთვის სახლიდან წავსულიყავი, შეიძლებოდა, სიტუაცია გართულებულიყო და კარგი ურთიერთობა ვერ შემენარჩუნებინა, მაგრამ ეს არასდროს გამიკეთებია. ყოველთვის ვამთავრებდი თანაცხოვრებას, გადიოდა პერიოდი და შემდეგ იწყებოდა ახალი სიყვარულის ეტაპი. დაუმთავრებელ ურთიერთობაში მესამის შემოყვანა არ შეიძლება, ღალატი ძნელი საპატიებელია, ჩვენ ღმერთები არ ვართ, რომ ადამიანებს ყველაფერი ვაპატიოთ...
- მიუხედავად ამისა, არსებობს სტერეოტიპი, რომ კაცის ღალატი ''მოსულა'', ქალის კი მიუღებელია.
- ღალატი ღალატია. ეს, მგონი, ქალების მოგონილია, რადგან ისინი უფრო აპატიებენ და უფრო დამთმობები არიან. ეკლესიაც მამაკაცს უფრო შეუნდობს ღალატს, ვიდრე ქალს. ჯვრის აყრის დროს, იმ შემთხვევაშიც კი, თუ ოჯახის დანგრევაში კაცია დამნაშავე, მაგრამ მაინც უარი განაცხადა, პროცესი შეწყდება, მაგრამ თუ მიზეზი ქალის ღალატია, საქმე მაშინვე სრულდება.
- არსეობს სტერეოტიპი, რომლის მიხედვითაც, კაცის ცოლის სახლში ცხოვრება თითქოს აკნინებს მის თავმოყვარეობას.
- ჩასიძებულიაო - ამბობენ, მაგრამ, ჩემი აზრით, ეს არაფერს არ აკნინებს. პირადად მე ცოლის სახლში ვცხოვრობ, მაგრამ მსგავსს არაფერს მაგრძნობინებენ, თორემ წამოვიდოდი. ბინა გავყიდე, სანამ ვიყიდე, გაძვირდა და ისე დავრჩი, რა გავაკეთო ახლა? ამის გამო დასაწუნი ბიჭი ვარ (იღიმის) ?
- ბატონო ბესო, რა განსაზღვრავს კაცობას?
- მე ადამიანობის მომხრე ვარ. კაცი კაცუნა არ შეიძლება იყოს და ქალი კიდევ – დიაცმაცუნა. ილია ჭავჭავაძემ კარგად თქვა, კაცს განმსაზღვრელად სიტყვა კაცური რომ დასჭირდა, მაშინ წახდა ქართველთა საქმეო. მამაკაცები ძლიერები არიან ფიზიკურად, სულიერებისა კი რა მოგახსენოთ, ბოლომდე დარწმუნებული არ ვარ, მამაკაცი ქალზე ძლიერი იყოს, თუნდაც მშობიარობის ტკივილის გაძლებაა ამის ნათელი მაგალითი.
გარდა ამისა, მამაკაცებს გადაწყვეტილების მიღებაც ძალიან უჭირთ, თუნდაც იყოს სახლიდან წასვლა. ქალი კი ითმენს, ითმენს და ერთ დღეს რადიკალურად შეცვლის ცხოვრებას.
- არატრადიციული ორიენტაციის ადამიანებთან დაკავშირებით რას ფიქრობთ?
- ეს გარკვეულწილად ავადმყოფობაა და არ ვიცი, რისი ''დამსახურებაა'', მაგრამ თანდაყოლილი არატრადიციული ორიენტაციის ადამიანებს ვერ შეურაცხვყოფ, თუმცა წამხედურობით გამხდარი ბისექსუალები, რომლებიც კარიერისთვის დგამენ ამგვარ ნაბიჯს, საშინელება და გახრწნილობაა. ასეთ ხალხს ვერ ვცემ პატივს. მე არავის ვერჩი, მაგრამ როგორც კი დავინახავ, რომ საკუთარ ორიენტაციას თავზე მახვევენ, სხვანაირ პასუხს გავცემ. არ შეიძლება გეიაღლუმებისა და ასეთი რაღაცების მოწყობა, მე მამაკაცი ვარ და ბოდიში, მაგრამ ''პოდნოსით'' გამოვიტანო? სირცხვილია. ყველა თავისთვის იყოს, რაც უნდა აკეთონ, ოღონდ მე ნუ მერჩიან. კარგი, დავუშვათ მოაწყობენ აღლუმს, მერე რა? ეს არაფრის მომცემი არაა. თუნდაც, ის გამარჯვების აღლუმები რომ იყო კომუნისტების დროს, რისი მომცემი იყო? გამოიყვანდნენ შეღებილ ტანკებს, რომლებიც არც კი ისროდნენ, გაივლიდნენ და რა ამით?
- წელს 26 მაისი მოკრძალებულად აღინიშნა. თქვენ რას ფიქრობთ ამაზე?
- საქართველოს იმის ფუფუნება არ აქვს, რომ 26 მაისი ფეიერვერკებით აღნიშნოს. ყველა ომში თუ არა, უმრავლესობაში დამარცხებულები ვართ. გვაქვს მოგებული ბრძოლები, მაგრამ მხოლოდ რამდენიმე ომი, რა ვიზეიმოთ? დამარცხება? მით უმეტეს დღეს, როცა ოსეთი და აფხაზეთი ჩვენ არ გვეკუთვნის, ღმერთმა უწყის კიდევ რას მოიმოქმედებს პუტინი, შეიძლება, თბილისიც წაიღონ და ჩვენ რა გვეზეიმება? იმისთვის უნდა ჩატარდეს ეს ყველაფერი, რომ ერთმანეთს ორდენები დავკიდოთ, თუ რა მაგრად წავაგეთ ომი?! სასაცილოა, საკუთარი თავის მოტყუება გამოდის. შეიძლება, 26 მაისს ერთი-ორი ''სალუტი'' გავისროლოთ და ვიძახოთ, ნწუ, ნწუ, რა მაგრები ვართო, მაგრამ ამით თავისუფლები ვართ? არა. თავისუფლები ვიქნებით მაშინ, როცა აფხაზეთი, ოსეთი ჩვენი იქნება და არც ამერიკაზე, არც ევროპაზე და არც რუსეთზე არ ვიქნებით დამოკიდებულები. ჩვენი თავი ჩვენვე უნდა გვეკუთვნოდეს.
ჟურნალი ''რეიტინგი''
ციცი ომანიძე
ბატონ ბესოს მოზარდ მაყურებელთა თეატრში შევხვდით და ტრადიციებსა და სტერეოტიპებზე ვესაუბრეთ.
- რამდენად ტრადიციული ადამიანი ბრძანდებით?
- თან ვარ ტრადიციული, თან - არა, სინთეზს ვაკეთებ და მიადვილდება. ხანდახან სუფრის ტრადიცია, ერთი და იგივე სადღეგრძელოები, ძალიან მბეზრდება, ადრე ვხუმრობდით, ბარემ დავნომროთ სადღეგრძელოები და ისე ვთქვათო. მე კი მომბეზრდა, მაგრამ ჩვენი მომავალი თაობისთვის მაინც საჭიროა. პატარაობაში, როდესაც ჩემს მშობლებს მეგობრები სტუმრობდნენ და სუფრა იშლებოდა, მეც იქვე ვტრიალებდი და მათგან ბევრ რამეს ვსწავლობდი. მაშინ დათრობა სირცხვილად მიიჩნეოდა, ფეხი თუ აგერეოდა, ხომ საერთოდ... ახლა ასე აღარ არის, რაც ცუდია. გარდა ამისა, ცოლის მოყვანის წინა რიტუალები, ოჯახში მისვლა, ნიშნობა, 300-კაციანი ქორწილი, ესეც ძალიან დამღლელია. თუ მე კარგად ვგრძნობ თავს, ეს საკმარისი უნდა იყოს ყველა ჩემიანისთვის და აღარაა საჭირო იმის გარჩევა, როგორი ბიჭი ვარ, როგორი გოგოა და ა.შ. ჩვენს უფროს თაობას ეს ცოტა ეშლება. მთავარია, ის ჩემთვის იყოს კარგი და მე მისთვის, დანარჩენი მეორეხარისხოვანია. შვილებთანაც ასეთი დამოკიდებულება მაქვს.
- როგორია თქვენთვის თანამედროვე ქართველი ქალი?
- ქალები აქტიურები გახდნენ, კაცებზე მეტს მუშაობენ. მე და ჩემი თაობის ხალხს უფრო კდემამოსილი, ნაზი ქალები მოგვწონს, რომელთა დასაპყრობად ბევრი წვალება და გზების მონახვაა საჭირო. ახლა ყველაფერი გამარტივებულია, გამარჯობა, ნახვამდის და მორჩა. აქტიური ქალები ჩემთვის უინტერესოა. გარდა ამისა, მაოგნებს თანამედროვე გოგონების ბილწსიტყვაობა, ვგიჟდები, ისეთების გაგება შეიძლება მათგან.
- ბატონო ბესო, ქორწინებამდე წყვილის თანაცხოვრებაზე რას ფიქრობთ?
- ასე გადაჭრით ვერ ვიტყვით, მაგრამ ალბათ უნდა იცხოვრონ. აბა, ადამიანი გიყვარდეს, კოცნიდე და საქმე ბოლომდე ვერ მიგყავდეს, რა არის ეს? ერთი ონანი იყო ასეთი და მისნაირებს ონანისტებს ეძახდნენ. თუ ადამიანებს ერთად ყოფნა უნდათ, უნდა იცხოვრონ, აბა, როგორ?! სექსი ბევრ რამეს წყვეტს და ცვლის ქალისა და მამაკაცის ურთიერთობაში, სექსის გარეშე ბევრი ოჯახი დანგრეულა და დაინგრევა.
- ამ ყველაფრის ფონზე ქალიშვილობის ინსტიტუტი უნდა არსებობდეს?
- ჩვენ ცოტა აზიატები ვართ და ჩემი აზრით, ცოტა დამახინჯებულად მივდევთ მათ. გოგო რომ ასაკს გადასცდება, ვთქვათ 25 წელს, სექსუალური ურთიერთობის გარეშე ცხოვრება იწვევს ჯანმრთელობის რღვევას, ნერვული სისტემის მოშლას, ფსიქიკის დარღვევას, ამიტომ ქალიშვილობასაც და არა ქალიშვილობასაც თავისი დრო აქვს. ოღონდ იმას არ ვგულისხმობ, რომ გოგონებმა სექსუალური ცხოვრება 10 და 15 წლის ასაკში უნდა დაიწყონ.
- ვიცი, რომ ყოფილ მეუღლეებთან კარგი ურთიერთობა გაქვთ, როგორ ახერხებთ ამას?
- მე რომ ვინმეს გულისთვის სახლიდან წავსულიყავი, შეიძლებოდა, სიტუაცია გართულებულიყო და კარგი ურთიერთობა ვერ შემენარჩუნებინა, მაგრამ ეს არასდროს გამიკეთებია. ყოველთვის ვამთავრებდი თანაცხოვრებას, გადიოდა პერიოდი და შემდეგ იწყებოდა ახალი სიყვარულის ეტაპი. დაუმთავრებელ ურთიერთობაში მესამის შემოყვანა არ შეიძლება, ღალატი ძნელი საპატიებელია, ჩვენ ღმერთები არ ვართ, რომ ადამიანებს ყველაფერი ვაპატიოთ...
- მიუხედავად ამისა, არსებობს სტერეოტიპი, რომ კაცის ღალატი ''მოსულა'', ქალის კი მიუღებელია.
- ღალატი ღალატია. ეს, მგონი, ქალების მოგონილია, რადგან ისინი უფრო აპატიებენ და უფრო დამთმობები არიან. ეკლესიაც მამაკაცს უფრო შეუნდობს ღალატს, ვიდრე ქალს. ჯვრის აყრის დროს, იმ შემთხვევაშიც კი, თუ ოჯახის დანგრევაში კაცია დამნაშავე, მაგრამ მაინც უარი განაცხადა, პროცესი შეწყდება, მაგრამ თუ მიზეზი ქალის ღალატია, საქმე მაშინვე სრულდება.
- არსეობს სტერეოტიპი, რომლის მიხედვითაც, კაცის ცოლის სახლში ცხოვრება თითქოს აკნინებს მის თავმოყვარეობას.
- ჩასიძებულიაო - ამბობენ, მაგრამ, ჩემი აზრით, ეს არაფერს არ აკნინებს. პირადად მე ცოლის სახლში ვცხოვრობ, მაგრამ მსგავსს არაფერს მაგრძნობინებენ, თორემ წამოვიდოდი. ბინა გავყიდე, სანამ ვიყიდე, გაძვირდა და ისე დავრჩი, რა გავაკეთო ახლა? ამის გამო დასაწუნი ბიჭი ვარ (იღიმის) ?
- ბატონო ბესო, რა განსაზღვრავს კაცობას?
- მე ადამიანობის მომხრე ვარ. კაცი კაცუნა არ შეიძლება იყოს და ქალი კიდევ – დიაცმაცუნა. ილია ჭავჭავაძემ კარგად თქვა, კაცს განმსაზღვრელად სიტყვა კაცური რომ დასჭირდა, მაშინ წახდა ქართველთა საქმეო. მამაკაცები ძლიერები არიან ფიზიკურად, სულიერებისა კი რა მოგახსენოთ, ბოლომდე დარწმუნებული არ ვარ, მამაკაცი ქალზე ძლიერი იყოს, თუნდაც მშობიარობის ტკივილის გაძლებაა ამის ნათელი მაგალითი.
გარდა ამისა, მამაკაცებს გადაწყვეტილების მიღებაც ძალიან უჭირთ, თუნდაც იყოს სახლიდან წასვლა. ქალი კი ითმენს, ითმენს და ერთ დღეს რადიკალურად შეცვლის ცხოვრებას.
- არატრადიციული ორიენტაციის ადამიანებთან დაკავშირებით რას ფიქრობთ?
- ეს გარკვეულწილად ავადმყოფობაა და არ ვიცი, რისი ''დამსახურებაა'', მაგრამ თანდაყოლილი არატრადიციული ორიენტაციის ადამიანებს ვერ შეურაცხვყოფ, თუმცა წამხედურობით გამხდარი ბისექსუალები, რომლებიც კარიერისთვის დგამენ ამგვარ ნაბიჯს, საშინელება და გახრწნილობაა. ასეთ ხალხს ვერ ვცემ პატივს. მე არავის ვერჩი, მაგრამ როგორც კი დავინახავ, რომ საკუთარ ორიენტაციას თავზე მახვევენ, სხვანაირ პასუხს გავცემ. არ შეიძლება გეიაღლუმებისა და ასეთი რაღაცების მოწყობა, მე მამაკაცი ვარ და ბოდიში, მაგრამ ''პოდნოსით'' გამოვიტანო? სირცხვილია. ყველა თავისთვის იყოს, რაც უნდა აკეთონ, ოღონდ მე ნუ მერჩიან. კარგი, დავუშვათ მოაწყობენ აღლუმს, მერე რა? ეს არაფრის მომცემი არაა. თუნდაც, ის გამარჯვების აღლუმები რომ იყო კომუნისტების დროს, რისი მომცემი იყო? გამოიყვანდნენ შეღებილ ტანკებს, რომლებიც არც კი ისროდნენ, გაივლიდნენ და რა ამით?
- წელს 26 მაისი მოკრძალებულად აღინიშნა. თქვენ რას ფიქრობთ ამაზე?
- საქართველოს იმის ფუფუნება არ აქვს, რომ 26 მაისი ფეიერვერკებით აღნიშნოს. ყველა ომში თუ არა, უმრავლესობაში დამარცხებულები ვართ. გვაქვს მოგებული ბრძოლები, მაგრამ მხოლოდ რამდენიმე ომი, რა ვიზეიმოთ? დამარცხება? მით უმეტეს დღეს, როცა ოსეთი და აფხაზეთი ჩვენ არ გვეკუთვნის, ღმერთმა უწყის კიდევ რას მოიმოქმედებს პუტინი, შეიძლება, თბილისიც წაიღონ და ჩვენ რა გვეზეიმება? იმისთვის უნდა ჩატარდეს ეს ყველაფერი, რომ ერთმანეთს ორდენები დავკიდოთ, თუ რა მაგრად წავაგეთ ომი?! სასაცილოა, საკუთარი თავის მოტყუება გამოდის. შეიძლება, 26 მაისს ერთი-ორი ''სალუტი'' გავისროლოთ და ვიძახოთ, ნწუ, ნწუ, რა მაგრები ვართო, მაგრამ ამით თავისუფლები ვართ? არა. თავისუფლები ვიქნებით მაშინ, როცა აფხაზეთი, ოსეთი ჩვენი იქნება და არც ამერიკაზე, არც ევროპაზე და არც რუსეთზე არ ვიქნებით დამოკიდებულები. ჩვენი თავი ჩვენვე უნდა გვეკუთვნოდეს.
ჟურნალი ''რეიტინგი''
ციცი ომანიძე
