ჰიტლერისდროინდელ და ასლან აბაშიძის ნაქონ მანქანაში რომა რცხილაძეს შხაპი აქვს

''მერცხალა'', ''გერმანა'', ''ხოჭო'', - ეს რომა რცხილაძის მანქანების სახელებია. მუსიკოსს 5 ანტიკვარული მანქანა და ერთიც ანტიკვარული მოტოციკლი ჰყავს. ამბობს, რომ ასეთი მანქანებით მომსახურების სერვისი უნდა არსებობდეს საქართველოში.
ჩვენი რესპონდენტი ინტერვიუზე ''ხოჭოთი'' მოვიდა. მისი მეგობრები სწორედ ამ მანქანაზე ხუმრობენ თურმე, სპილოს მანქანა მოხურული აქვსო.

- რომა, თქვენი სიყვარული მანქანების მიმართ მთელმა საქართველომ იცის, პირველად საჭეს როდის მიუჯექით?
- 8-10 წლის ვიქნებოდი, როცა დედაჩემის ძმას, შუქრი ანდღულაძეს, ''0-21'' მოვპარე. სახლთან დაღმართზე დამიგორდა. დიდი მანძილი ვიარე დაღმართზე. საბედნიეროდ, გადავრჩი. დამტუქსეს მშობლებმა, დამსაჯეს, მაგრამ ჩემი პირველი სითამამე ამ მხრივ სწორედ იმ პერიოდს უკავშირდება. ეს იყო აზარტი.
70-იან წლებში, ფეხბურთელებს, ძმებ მაჩაიძეებს ჰქონდათ მანქანების გაქირავების სერვისი. მთავარი პრაქტიკა სწორედ იქ მივიღე. პატივი მცეს და მართვის მოწმობის გარეშე მათხოვეს ''ნივა მოსკვიჩი''. მაშინ ეს მანქანა პრესტიჟულობით უცხოურ მანქანას უტოლდებოდა. მთელი წლის განმავლობაში მყავდა, მისი დახმარებით ჩამოვყალიბდი მძღოლად. ერთი წლის თავზე ავიღე მართვის მოწმობაც. მერე უკვე აუცილებელიც გახდა მანქანის ყიდვა. შემდეგ ისე მოხდა, რომ უკვე მანქანა კი არა, მანქანები აღმოჩნდა ჩემს ავტოფარეხში.
- რომელი იყო თქვენი პირველი საკუთარი მანქანა?
- დაბადების დღეზე ჩემმა მეგობრებმა კუზიანი ''ზაპოროჟეცი'' მაჩუქეს. გასაღები პირდაპირ სუფრასთან მესროლეს. უკანა საქარე მინაზე დიდი ასოებით ეწერა რუსულად, - ''ნე აბიჟაი მალიშა''. მეორე მანქანა იყო ''05''. მერე უკვე ანტიკვარულ მანქანებზე გადავერთე. მანქანას ჩემთვის სხვა დატვირთვა აქვს. ისტორიას რომ ეხები, სულ სხვა შეგრძნებაა. ეს არის ჩემი სიმდიდრეც, კომფორტიც და სილამაზეც. დღევანდელი ძვირად ღირებული, თანამედროვე მანქანები არ მიზიდავს. მე უფრო წინა საუკუნის დასაწყისში გამოსულ მანქანებზე ვარ გადართული.
- სად პოულობდით ასეთ ანტიკვარებს?
- ვინც ეძებს, ის ყოველთვის პოულობს (იცინის). უკვე ხუთი ცალი გვყავს მე და ჩემს მეგობარს, პარტნიორს ამ საქმეში.
- ამ მანქანაზე რას მეტყვით, რომლითაც მოხვედით?
- ეს ''ფოლკსვაგენია'' - ''ხოჭო''. ამ ჩანახატის ავტორი ადოლფ ჰიტლერი იყო. ჰიტლერის დროს იწყებდა თავის საქმიანობას ფერდინანდ პორშე. სწორედ პორშეს დაავალა ჰიტლერმა ამ სახალხო მოდელის შექმნა.
- საქართველოში როგორ იპოვეთ?
- ამას ცალკე ისტორია აქვს. ეს მანქანა ასლან აბაშიძის კოლექციაში იყო. ბატონი ასლანი რომ წავიდა, რამდენიმე მანქანა დატოვა. ეს სოფელ ქობულეთში ერთ-ერთი ბინის საძინებელ ოთახში იდგა.
- საძინებელში რატომ, მალავდნენ?
- ალბათ, არ ვიცი, კი ალამაზებდა იქაურობას. შეხედეთ, ეს და მისი გვერდში მდგომი მანქანები ერთნაირია? მაშინ ''ფორდ-სკორპიო'' მყავდა. ''ხოჭოს'' მფლობელს გავუცვალე და ეს წამოვიყვანე.
- აჭარის მაშინდელი ლიდერის კოლექციაში ალბათ ბევრი სხვა საინტერესო მანქანაც იქნებოდა. თუ დაგითვალიერებიათ მისი კოლექცია, სხვა მანქანის ყიდვის სურვილი არ გქონიათ?
- მინახავს, მაგრამ მე რომელი მანქანის ყოლის სურვილიც მქონდა, ისინი უკვე მყავს. მგონია, რომ ძალიან მალე ჩვენს ქვეყანაში აქტუალური იქნება ანტიკვარული მანქანების სერვისი, რომელიც მოემსახურება სარეკლამო კომპანიებს, შოუბიზნესს და უამრავ სხვა კერძო პირს.
- კიდევ რა მანქანები გყავთ?
- მყავს 1982 წლის ''კადილაკი-დევილი'', 1938 წელს გამოშვებული ''ბე-ემ-ვე-მერსედესის'' ერთობლივი კაბრიოლეტი, 1956 წელს გამოშვებული ''კრაისლერ-იმპერიალის'' ლიმუზინი. ეს მანქანა ფიდელ კასტრომ აჩუქა ხრუშჩოვს. კიდევ მყავს 1959 წელს გამოშვებული ''კრაისლერ-იმპერიალი'', ოღონდ არა ლიმუზინი, და 1935 წელს გამოშვებული უსავარძლო ''ბე-ემ-ვეს'' მოტოციკლი. ომის დროს ოფიცრები ისხდნენ ასეთ მოტოებზე.
- ანტიკვარ მანქანებს ყოფით ცხოვრებაშიც იყენებთ?
- რა თქმა უნდა. ეს მანქანა, როგორ პატარადაც უნდა მოგეჩვენოთ, საკმაოდ კომფორტულია შიგნითაც. დიდი სივრცეა სალონში და ეკონომიურიც არის. მოხერხებულია პარკინგისთვის. ქალაქის მანქანა ჰქვია ამას. კადილაკი გზატკეცილზეა კარგი.
- საწვავი ყველასთვის ბენზინია?
- აბა, როგორ?! ჩემს მანქანებს გაზს არ ვაკადრებ.
- რა არის თქვენთვის მთავარი კომფორტი მანქანაში?
- სივრცე. ამიტომ არ მიყვარს თანამედროვე ამერიკული მანქანები. ისეთი შეგრძნება გაქვს, რომ ქვაბში ზიხარ.
- არ მითხრათ ახლა, რომ ''ხოჭოში'' მეტი სივრცეა. მე მგონია, რომ თქვენ უფრო დიდი ხართ, ვიდრე მანქანა.
- (იცინის) ჩემი მეგობრები დამცინიან, სპილოს მანქანა მოხურული აქვსო, მაგრამ, მერწმუნეთ, შიგნით თავისუფლებაა.
- როგორ გრძნობთ თავს, როცა სხვა უზის საჭეს?
- არაკომფორტულად. კარგი მძღოლი იშვიათია. როცა უცხოეთში მანქანას ვქირაობთ, სულ მე ვზივარ საჭესთან. ასე კარგად გრძნობენ თავს ჩემი მეგობრები. გამორიცხულია, საჭესთან ჩამეძინოს. ერთხელ გერმანიიდან ჩამოვიყვანე მანქანა ისე, რომ არ გავჩერებულვარ, არ დამიძინია. მეოთხე დღეს სარფში ვიყავი. მე საჭესთან ვისვენებ. ძილი თუ მომერევა, ფეხზე ვიხდი და ისე ვმართავ. მოკლედ, სულ ასე ღუტუნ-ღუტუნით ჩამოვედი საქართველოში (იცინის).
- მამაკაცები ხშირად წუწუნებენ ქალი მძღოლების მიერ შექმნილი პრობლემების გამო...
- საშინელებაა. მე მყავს ახლობელი ქალები, რომლებიც კარგ მძღოლებად მიიჩნევიან, მაგრამ ქალის ინტუიცია რადიკალურად განსხვავდება მძღოლის ინტუიციისგან. ქალი მძღოლი ყოველთვის მამაკაცის მანევრირების საწინააღმდეგო მანევრს აკეთებს, იმიტომ, რომ ის ქალია. ეს ხშირად ავარიის მიზეზი ხდება. ქალ მძღოლებს გვერდით არ ვუჯდები (იღიმება). ჩემი აზრით, საქართველოშიც უნდა იყოს კანონი იმის შესახებ, რომ მანქანას ჰქონდეს ნიშანი, რომ საჭესთან ქალია.
- თავად კანონმორჩილი მძღოლი ხართ?
- აბსოლუტურად. უბრალოდ, ჩვენთან ისეთი საშინელება ხდება ამ მხრივ, ზოგჯერ ისეთი სიტუაციაა, შენც თუ არ დაარღვიე, სხვა დაგარტყამს. ღვედი მეკეთა მაშინ, როცა კანონიც არ იყო ამის შესახებ შემოღებული. მაშინ დამცინოდნენ, ახლა თვითონ აღმოჩნდნენ დასაცინი.
- ავტოსაგზაო შემთხვევა გქონიათ?
- ჰოროსკოპით მშვილდოსანი ვარ და სიჩქარე მიყვარს. სამჯერ უფალმა გადამარჩინა. ამაზე ლაპარაკი არ მიყვარს, უკან არასდროს ვიყურები. ის უკვე ჩაჰბარდა ისტორიას. პირველ ორ შემთხვევაში სხვა იჯდა საჭესთან და ჩაეძინა. კი გადავრჩით, მაგრამ ძალიან მძიმედ ვიყავით. მესამედ თავად ვიჯექი საჭესთან, მუხრუჭებმა მიმტყუნა დიდ სიჩქარეზე. რომ არა ჩემი გამოცდილება, შედეგი სავალალო იქნებოდა. ევროპაში მოხდა ეს ავარია და ღვთის წყალობით, კარგ გზაზე.
- ვიცი, რომ მანქანებს სქესის მიხედვით ყოფთ...
- ჰო, ოღონდ პერიოდების მიხედვით. თუ რაღაც სტკივა მანქანას - გოგოა, თუ არა და - ბიჭი. ''ხოჭო'' გოგოა, რომ ვუყურებ, მიყვარს, ამიტომ არის გოგო.
- სახელები სხვა მანქანებსაც დაარქვით?
- კი. მყავს ''მერცხალა'', ''გერმანა''...
- განსაკუთრებით რომელი გიყვართ?
- ''ხოჭო''. ''ბიტლების'' ერთ-ერთ პლაკატზეა ეს მანქანა აღბეჭდილი.
- რა არის მთავარი ნივთი, რაც მანქანაში ყოველთვის გიდევთ?
- ამაზე ლეგენდები დადის. მანქანაში მაქვს შხაპი, მაცივარი, ყავასაც მოგიდუღებთ მოძრაობაშივე, თუ მოისურვებთ.
- შხაპის ამბავი ცოტა დაუჯერებელია.
- მართლა მაქვს, იკეცება, ოც ლიტრ წყალს ჩაასხამ, ხეზე ჩამოკიდებ, 7-8 წუთში სასურველ ტემპერატურას აღწევს და შეგიძლია, შხაპი მიიღო.
- გამოდის, მანქანაში ცხოვრებაც შეგიძლიათ, თუ დაგჭირდათ.
- მთელი ჩემი ცხოვრება მანქანაში ვარ. პირველი ოფიციალური ქართველი ბოშა ვარ. ოღონდ მახეტიალე, მეტი არაფერი მინდა. საქართველოში კუთხე არ დამიტოვებია, რომ არ მენახა. ახლა მსოფლიოს ვედები. ხან სად ვარ, ხან - სად.
- წეღან მითხარით, ანტიკვარული მანქანებით მომსახურების სერვისი უნდა არსებობდეს საქართველოშიო. ბიზნესში ხომ არ აპირებთ ჩართვას?
- თუ ამას ბიზნესი ჰქვია, რატომაც არა. არიან ადამიანები, რომელთაც ეს ხელეწიფებათ, მათთან ერთად სიამოვნებით ჩავერთვებოდი ამ საქმეში. ჩემი ბიზნესი თეთრი და შავი კლავიშებია.
- ამ ბიზნესში როგორ მიდის საქმე?
- მშვენივრად. ჭკუა ვისწავლე, წინასწარ აღარაფერს ვამბობ, ვითარსები. ერთს გეტყვით, რომ სხვა კონტინენტებზე, სხვა ქვეყნებში უფრო მოთხოვნადი ვარ.
- ყოფილა შემთხვევები, როცა მეგობრებს, ახლობლებს მანქანა უთხოვიათ ქორწილისთვის?
- როგორ არა, თუმცა ისეთი შოუბიზნესური წყვილი, თქვენ როგორიც გაინტერესებთ, არ მახსენდება. რა იციან მაგათ ამ მანქანების გემო, გრძელი, დახურული, მახინჯი ლიმუზინი ურჩევნიათ. თუ თქვენი სურვილი იქნება, თქვენს ქორწილში აუცილებლად ვიქნები მძღოლი ჩემი მანქანით.
- დიდი მადლობა, მაგრამ გათხოვილი ვარ, დიდი ხანია.
- თქვენი შვილის ქორწილში ვიქნები მაშინ. თან, აგარჩევინებთ მანქანას და სპილო რცხილაძე თქვენს სამსახურში იქნება (იღიმება).
- სიამოვნებით მივიღებ ამ საჩუქარს თქვენგან.

ნინო მჭედლიშვილი
ჟურნალი ''რეიტინგი''