თინა მახარაძე: "ცრემლსადენი გაზით დავდივარ, რადგან მემუქრებიან და სახლთან მელოდებიან"

მსახიობ თინა მახარაძეს ინტიმურ თემებზე თამამი ლაპარაკი საკმაოდ ძვირად დაუჯდა – საზოგადოება მის მიმართ აგრესიულად განეწყო, უფრო მეტიც, სადარბაზოსთანაც ხვდებიან და ემუქრებიან. 24 წლის მსახიობს დღემდე უჭირს მის გარშემო ატეხილი "პანიკის" ჩაცხრობა, მაგრამ ეს ნაბიჯი ამად უღირდა, რადგან სურს, იმ ქვეყანაში იცხოვროს, სადაც შეხედულებებს თავისუფლად გამოხატავენ და ერთმანეთის ცხოვრებაში არ ერევიან.
– თინა, როგორ აფასებთ შედეგს, რომელიც თქვენს ხმამაღალ განცხადებებს მოჰყვა?
– ძალიან კარგი შედეგი მოჰყვა, ბევრი რამ შეიცვალა. ჩემდა უნებურად გარკვეული რევოლუცია მოვახდინე. ვიცოდი, რომ არ მოეწონებოდათ და კრიტიკის ობიექტი გავხდებოდი, მაგრამ ასეთ რეზონანსს არ ველოდებოდი. პროტესტი სულ მქონდა, მაგრამ პირდაპირ არავის უკითხავს. როცა მკითხეს და გულწრფელი პასუხები გავეცი, აღმოჩნდა, რომ პირველი ვიყავი. შემდეგ სხვა რომ დააფიქსირებს თავის პირად აზრს, ნაკლები ქვა მოხვდება.
– თქვენკენ ნასროლმა "ქვებმა" არ იკლო?
– ადრე ქუჩაში მეტს მაგინებდნენ, ახლა უკვე – ნაკლებად. ნახეს, რომ პატრულს ვიძახებ ყველა გინებაზე და შეწყვიტეს, მაგრამ პანიკა არ წყდება. სერიალ "ჩემი ცოლის დაქალებში" თუ უცენზურო სიტყვას ვიყენებ, შემდეგ მესმის სხვებისგან, რომ თურმე შემეძლო უარი მეთქვა ამ ტექსტზე, მაგრამ ისეთი გარყვნილი ვარ, მე თვითონ მინდოდა ამის თქმა. ან, თუ ანკა გახდილია, ესეც მე მინდოდა და ა.შ.
– ამის გამო შეიზღუდეთ? თუნდაც უარს ამბობთ საზოგადოებრივი თავშეყრის ადგილებში გამოჩენაზე?
– თავიდან ვხვდებოდი, რომ ფსიქოლოგიურად ვიზღუდავდი თავს, მაგალითად: "მოდი, აუზზე არ წავალ". არ ვიზღუდავ თავს მგზავრობისას. თუ არ მეჩქარება, დავდივარ მეტროთი, ავტობუსით, სამარშრუტო ტაქსით და ველოსიპედით, თუმცა საშინელებაა ის, რომ არ მაცლიან მუსიკის მოსმენას, წიგნის კითხვას, არიან ძალიან ფამილარულები, პირდაპირ იწყებენ ლაპარაკს...
არ მინდა, რადგან მსახიობი ვარ, განსხვავებულ პოზიციაში ვიყო. მეც მინდა წიგნის კითხვა და ჩვეულებრივად მგზავრობა. უფრო ცუდი მხარეც არსებობს, ცრემლსადენი გაზით დავდივარ, რადგან მომყვებიან, სახლთან მელოდებიან, მეძახიან, მემუქრებიან, სიყვარულს მიხსნიან, სახეს იხოკავენ, "ჭედავენ", ფეხებში მივარდებიან... სრული სიგიჟე ხდება! მოკლედ, ან დედას მაგინებენ, ან ისტერიკაში არიან და მადიდებენ. ეს საინტერესო აღარ არის, დამღლელია უკვე.
– ეს სიტუაცია თქვენი გარშემომყოფებისთვის, ძმისთვის, დისთვის, დედისთვის, შეყვარებულისთვის, მეგობრებისა თუ მეზობლებისთვის შემაწუხებელი არ არის?
– ძალიან. დედაჩემი განსაკუთრებით განიცდის. მეუბნება, რომ მარტო ჩემი ცხოვრება არ მაქვს და მათზეც ვიფიქრო. მე კი სწორედ ამას ვცდილობ – დავამტკიცო, რომ ჩემი და შენი ცხოვრება განსხვავებულია. ეს არის ეტაპი, როცა მხოლოდ ჩემს საქმეზე ვფიქრობ.
– ეს თქვენს შეყვარებულს სწორად ესმის?
– არ ვსაუბრობ პირად ცხოვრებაზე. არ მინდა, ვიყო მსახიობი, რომელიც ინტერვიუებს მისცემს, თუ რა კარგად აკეთებს სპაგეტის, როგორ უვლის თმას ან რა ხდება მის პირად ცხოვრებაში. მინდა, ჩემი აზრი აინტერესებდეთ ჩემს პროფესიასა და ქვეყანაში მიმდინარე პროცესებზე.
– მომავალში თქვენი ოჯახი როგორი წარმოგიდგენიათ?
– ალბათ მეყოლება ოჯახი, მაგრამ უფრო წარმომიდგენია, რომ შვილი მყავს. ქმარი და ბულიონის ხარშვა ჯერჯერობით ვერ წარმომიდგენია. ჩემი მიზანი არის ის, რომ მქონდეს უამრავი თავგადასავალი და ვთქვა, რომ ვიცხოვრე.
– და მაინც, არ გიფიქრიათ, რომ ძალიან მკვეთრად, გამომწვევად გამოთქვით თქვენი აზრები და შესაბამისი რეაქციაც მიიღეთ?
– ძალიან ბევრი ახლო მეგობარი, რომელთა აზრიც ჩემთვის მნიშვნელოვანი და კომპეტენტურია, მეუბნება, რომ აბსოლუტურად მეთანხმება, რაც ვთქვი, მაგრამ უფრო რბილი უნდა ვყოფილიყავი. ამბობენ, ეს პირდაპირობა ასაკმა განაპირობაო. არაფერ შუაშია ასაკი, უბრალოდ მიდგომებში ვცდებით. რა თქმა უნდა, შეურაცხმყოფელი არ უნდა ვიყო, მაგრამ რასაც ვფიქრობ, უნდა ვთქვა. რაც დამაინტერესებს, ყველაფერზე კომენტარს გავაკეთებ. ახლა უკვე ახალი "ფიშკა" დაიჭირეს – ჩემი "ფეისბუქი". რა სტატუსსაც ვდებ, კვირის სკანდალი ხდება. ვფიქრობ, ეს დიდხანს არ დამთავრდება. რასაც ვაკეთებ, რატომღაც ან თაყვანისცემის მიზეზია, ან სიძულვილის. შუალედი არ აქვთ.
– თქვენამდე სხვებსაც გაუკეთებიათ სკანდალური განცხადებები, ეპატაჟურად მოქცეულან, მაგრამ ამგვარი აგრესია არ დაუმსახურებიათ. როგორ ფიქრობთ, თქვენ რატომ გამოიწვიეთ ეს?
– ბრწყინვალე, ე.წ. გლამურული ტიპაჟებისგან, რომლებიც, როგორც წესი, გონებრივი მონაცემებით არ ბრწყინავენ, დიდად არ უკვირთ მსგავსი ნაბიჯები. მე ვარ გოგო, რომელიც აბსოლუტურად საპირისპიროა თავისი ვიზუალით, ფიზიონომიით და ა.შ. ხანდახან სახლიდან გამოსვლისას თმის დავარცხნას ვერ ვახერხებ და ვარ დაბალი. საქართველოში კი სექსუალური ქალი აუცილებლად მაღალი წარმოედგინათ. ეს სტერეოტიპი დავანგრიე. შესაბამისად, ამ იმიჯის მქონე გოგოსგან ასეთი განცხადებების მოსმენას არ ელოდნენ. მე არასდროს მივიჩნეოდი სულელ და გაუნათლებელ მსახიობად. ეგონათ, რომ მხოლოდ სულელ, გლამურული ტიპაჟის გოგოს შეეძლო გაეხადა და გაეკეთებინა ე.წ. თამამი განცხადებები, ანუ კონტრასტების შედეგიცაა ეს ყველაფერი.
– თქვენს ერთ–ერთ ინტერვიუს, სადაც ბავშვობის შესახებ მოყევით, რომელიც რუსთავში გაატარეთ, სოციალურ ქსელში უარყოფითი კომენტარები მოჰყვა. მიუთითებდნენ კომპლექსებზე, რომლებიც საცხოვრებელმა ადგილმა განაპირობა და რომელთა დამალვასაც ცდილობთ თქვენი თამამი საქციელით.
– სოციალურ ქსელში კომენტარების კითხვა მას შემდეგ შევწყვიტე, რაც მამაჩემს შეეხნენ. გული არაფერზე მწყდება, როგორ შეიძლება ვიღაცის აზრი გავითვალისწინო, რომელსაც, კომენტარის შინაარსის მიხედვით, დარწმუნებული ვარ, გამოცდებზე გამსვლელი ქულა არ ეყო. როცა უკვე გადავიდნენ იმაზე, რომ კარგია, მამაჩემი რომ მოკლეს და მას არ უნახავს, რას ვაკეთებ, ამის მერე დავრწმუნდი, რა ზედმეტად ცუდ საზოგადოებაში ვცხოვრობ. ამიტომ არც ამ ინტერვიუს კომენტარები მინახავს.
რატომ უნდა მქონდეს კომპლექსები? დავიბადე და გავიზარდე რუსთავში, ვგიჟდები რუსთავზე. ვცხოვრობ გლდანში და ძალიან მიყვარს ეს ადგილი. საცხოვრებელი ადგილი ჩემთვის არ არის კომპლექსის ან სიამაყის საფუძველი.
ერთი გოგონაა წნორიდან, სახელი არ მახსოვს, აქ ჩამოვიდა, დაამთავრა უნივერსიტეტი და წნორში დაბრუნდა. ახლა ყველაფერს აკეთებს, რომ წნორი მნიშვნელოვანი და განვითარებული გახადოს. მე არ ვიცნობ ამ გოგოს, მაგრამ ძალიან მიყვარს. მე ასეთი ტიპი ვარ, ალბათ, როცა აქ ჩემს საქმეს გავაკეთებ, რუსთავში დავბრუნდები და ვეცდები, რომ იქ ხალხი იყოს ბედნიერი. ამის საშუალება ახლა ფიზიკურად არ მაქვს. მომავალში კი, მგონია, მექნება მენტალური და მატერიალური ბერკეტები იმისთვის, რომ ყველაფერი უკეთესი გავხადო იმ ადგილებში, რომელიც ძალიან მიყვარს და არა მარტო იქ.
იცით, რისი კომპლექსი მაქვს? ქუჩაში რომ მივდივარ და სრული პანიკა იწყება, ცოტა "ვიკეტები". ვმუშაობ საკუთარ თავზე, რომ ეს გადავლახო, რადგან მე მაქვს უფლება, საზოგადოებრივი თავშეყრის ადგილებში თავისუფლად ვიარო.
– რადგან საზოგადოებრივ საქმეს შეეხეთ და ქვეყანაში მიმდინარე პროცესებიც ახსენეთ, გკითხავთ, საინტერესოა, რას ფიქრობთ კრიმინალურ შემთხვევებზე, რომლებსაც 3 თვის განმავლობაში თითქმის 33 ქალი შეეწირა.
– ამ თემაზე ყოველთვის მკაცრი პოზიცია მქონდა. შეცდომა იყო, როცა ახლანდელმა ხელისუფლებამ ქულების დასაწერად ამნისტია გამოაცხადა და უამრავი რეციდივისტი ციხიდან გაუშვა. ისინი ციხეში უნდა დარჩენილიყვნენ. გასაწირი გასაწირია. როგორც ამოსული ზედმეტი ბალახი უნდა ამოძირკვო ყვავილის ქოთნიდან, ვინც დასაჭერი და ამოსაძირკვია, უნდა დაიჭირონ, რომ საზოგადოებამ ისუნთქოს და ჯანსაღი გარემო შეიქმნას.
დაუსჯელობის სინდრომია. მარტო ქალები არ იხოცებიან ბოლო პერიოდში, უამრავი კრიმინალური შემთხვევა ხდება. არ ვარ სქესისტი, რომ მხოლოდ ჩემი სქესი დავიცვა, მაგრამ ქალები ამ შემთხვევაში განსაკუთრებით დაუცველები აღმოჩნდნენ.
– როგორ დაახასიათებდით თქვენს გმირ ანკას სერიალ "ჩემი ცოლის დაქალებიდან", როგორი დამოკიდებულება გაქვთ ამ ტიპაჟისადმი?
– ეს პერსონაჟი რეალურ ცხოვრებაში ჩემი დიდი აღფრთოვანებით არ ისარგებლებდა, მიუხედავად იმისა, რომ საინტერესოა და არც ისე ზედაპირულია, როგორც ერთი შეხედვით ჩანს. სტანდარტული თბილისელი გოგოა, მაგრამ ამავდროულად საერთაშორისო სტანდარტის პერსონაჟია. ანკა რომ რომელიმე უცხოურ ფილმში გადავსვათ, კონტექსტიდან ამოვარდნილი არ იქნება. ჩემი გმირი მიყვარს, საინტერესოა ჩემთვის, რადგან საერთოდ არაფრით მგავს და მას ვქმნი.
– თუმცა პერსონაჟმაც შეიძლება დაიმსგავსოს მსახიობი. გამოგიჭერიათ თავი ანკად?
– კი, გამომიჭერია. მე და ჩემს გმირს განსხვავებული დიქცია და სასაუბრო ლექსიკა გვაქვს. არასდროს ვიყენებ რუსულ სიტყვებს, ბოლო პერიოდში კი რამდენიმეჯერ დავიჭირე თავი, რომ საუბარში რუსული სიტყვები და ანკას წინადადებები გამოვიყენე. ეს იმიტომ, რომ თავის დროზე ბევრი ვიფიქრე ამ პერსონაჟზე.
– წარსულ ნამუშევრებს თუ აფასებთ და ამ გადასახედიდან "გოგონა გარეუბნიდან" რამდენად მოგწონთ?
– ამ სერიალისთვის პრინციპულად არ მიყურებია. რა თქმა უნდა, შეცდომები მექნებოდა, მე კი საკუთარი შეცდომების ნახვა არ მაძლევს მუხტს, რომ რამე კარგი გავაკეთო. გარდა ამისა, თამაშის ის სტილი, რასაც "გოგონა გარეუბნიდან" გვკარნახობდა (ვგულისხმობ სიტკომის ესთეტიკას), ჩემი არ არის. საერთო ჯამში რომ შევხედო, ეს სერიალი პირველი პროდუქტი იყო ქართულ ბაზარზე თავის ჟანრში, ამიტომ მიყვარს. თან ჩემი პირველი მთავარი როლია. პერსონაჟი – გოგონა გარეუბნიდან თამუნა ჭელიძე შედგა, რადგან მაყურებელს არ ავიწყდება. დღემდე მეუბნებიან, რომ მაგარი იყო. მიმაჩნია, რომ 18 წლის ასაკში დაკისრებულ მოვალეობას, მთავარ როლს, თავი კარგად გავართვი. ეს "ღამის შოუს სტუდიის" და ჩემი დამსახურებაა.
მაყურებელმა მაშინ თამუნა ჭელიძედ აღმიქვა, იფიქრა, რომ მართლა დაჩაგრული და საცოდავი გოგო ვიყავი. ვფიქრობ, იმიტომ ატყდა შემდეგ ჩემს ნათქვამზე ასეთი აჟიოტაჟი – ხალხმა მტკიცედ დაიჯერა, რომ თამუნა ჭელიძე ვიყავი, თამუნასგან კი გაუკვირდათ პროტესტი.
– ანკას ტიპაჟი თქვენს პირად ცხოვრებაში რომ გამოჩნდეს და საყვარელი მამაკაცის წართმევა სცადოს, რა რეაქცია გექნებათ?
– რა თქმა უნდა, არ ვამართლებ სხვის პირად ცხოვრებაში ჩარევას, მაგრამ, სიმართლე რომ გითხრათ, ამ თემის მიმართ ასეთი მიდგომა მაქვს: ურთიერთობა თუ ინგრევა, ორი ადამიანის ბრალია, მესამე ვერ დაანგრევს. ძალიან მაღალი თვითშეფასება მაქვს და არა მგონია, ვინმე კონკურენტად გამიჩნდეს მომავალში, მაგრამ თუ მაინც ვინმე გამოჩნდება, ბედნიერებას ვუსურვებ გვერდით მყოფ ბიჭს. ვინც წასასვლელია, ისედაც წავა. ძალიან მომწონს საკუთარი თავი და თუ ვინმეს არ მოვეწონები, მისი პრობლემა იქნება, რომ ჯეკპოტის მოხსნის შანსს დაკარგავს.
– მაღალანაზღაურებადი მსახიობი ხართ?
– საქართველოს პირობებში თუ შეიძლება გამოვიყენოთ სიტყვათა შეთანხმება "მაღალი ანაზღაურება", მაღალანაზღაურებადი მსახიობი ვარ. ერთი პერიოდი ვფიქრობდი, რომ ქართულ სერიალში აღარ ვითამაშებდი, რადგან წავედი საზღვარგარეთ, ვიმუშავე იქაურ რეჟისორებთან, ვნახე მუშაობის სხვა ხარისხი და ამიტომ გადავწყვიტე, საქართველოში სერიალში მონაწილეობა აღარ მიმეღო, მაგრამ "ფორმულა კრეატივი" სხვა შემთხვევაა, ხარისხიან პროდუქტს ქმნიან. მათ ბოლომდე ვენდობი.
– გიფიქრიათ, როგორი იქნება თქვენი ცხოვრება რამდენიმე ათეული წლის მერე?
– ორი ვარიანტია – ან მოვკვდები, რაც ჩემზე არ არის დამოკიდებული, თუ არა და, ძალიან კარგად ვიქნები!
მანანა ნოდია , ჟურნალი სარკე