რეპერ მასტერს გოგონები რბოლაში იწვევენ
1 805 ნახვა
რეპერი გიორგი პავლიაშვილი, იგივე მასტერი, რამდენიმე თვეა, რაც საოცნებო ავტომობილის საჭეს მიუჯდა. "მერსედეს ცეელესი" მამისგან, სოლომონ პავლიაშვილისგან მიიღო საჩუქრად, რომელიც წარსულში საქართველოს ქონების მართვის მინისტრი იყო. მძლავრი ძრავის მქონე მანქანამ ისე გაათამამა, რომ თბილისის გადატვირთულ ქუჩებშიც სწრაფად დადის. ადრე თუ გოგონები ნელი სიარულის გამო შენიშვნებს აძლევდნენ, ახლა რბოლაში შეჯიბრში იწვევენ. ახალმა მანქანამ გიორგის გოგონებთან ურთიერთობაც გაუადვილა. ყურადღების მისაპყრობად დიდი ძალისხმევა აღარ სჭირდება, ისინი კარგი მანქანის მძღოლს აქეთ ეპრანჭებიან.
– გიორგი, როდის გაჩნდა თქვენს ყოველდღიურ ცხოვრებაში ავტომობილი?
– საჭეს 4 წლის წინ, 21 წლის ასაკში მივუჯექი. ჩემი პირველი მანქანა, სულ ახალი, ცენტრიდან გამოყვანილი "ჰიუნდაი ტუქსონი" იყო, რომელიც მამამ მიყიდა. მამას "პავ 001" ჰქონდა სერია, მე კი "პავ 002" ავიღე. არადა არ მაქვს ასეთი ახირებები, უბრალოდ მამა გავახარე. თავიდან ჩემი ძმაკაცი მეჯდა გვერდით და ისე ვმოძრაობდი. გზას რომ დავუთმობდი სხვა მძღოლს და ის მადლობას მიხდიდა, სიყვარულის ბუშტი მისკდებოდა.
– ახალბედა მძღოლს ავარიული სიტუაცია არ შეგიქმნიათ?
– მე – არა, სხვა დამეჯახა უკნიდან. იმ პერიოდში სტუდიის გარემონტებას ვგეგმავდი, მაგრამ ფული არ მქონდა. სადაზღვევომ იმდენი თანხა გამოყო ჩემი მანქანისთვის, რომ ისიც გავაკეთე და სტუდიაც გავარემონტე. მერე სტუდიაში რამდენი სუფრაც გაიშლებოდა, ერთ სადღეგრძელოს იმ კაცისას ვსვამდით, ვინც დამეჯახა.
– პირველ ავტომობილთან განშორება გაგიჭირდათ?
– ახალთახალ მანქანასთან შელევა ერთ წელიწადში მომიწია, რადგან ოჯახს ასე დასჭირდა. ამის შემდეგ 1999 წელს გამოშვებული "ე კლასის მერსედესი" შევიძინე და მაშინ მიხვდი, რომ მანამდე მანქანა არ მყოლია. ავტოფარეხში რომ დავაყენებდი, ყურებაც კი მსიამოვნებდა. არადა მრგვალფარებიან "მერსედესს" ყოველთვის "ბიძიების" ავტომობილს ვეძახდი. ერთხელ მამასთან და დასთან ერთად საფრანგეთიდან დავბრუნდი. დედა აეროპორტში ჩემი მანქანით დამხვდა და სიურპრიზიც გამიკეთა – ახალი დისკები და სალონში მაგნიტოფონის მონიტორი ჰქონდა დაყენებული. სულ რაღაც ორი თვეა, რაც ჩემი საყვარელი "მერსედესი" გავყიდე.
– რომელ ავტომობილზე გაცვალეთ თქვენი საყვარელი მარკა?
– "მერსედეს ცეელესზე" ვოცნებობდი და მამამ ეს ოცნებაც ამისრულა. პირველად ხდება, რომ ქალაქში არც ერთ მანქანას არ ვუყურებ. ჩემს ახალ ავტომობილს მაგარი დიზაინი აქვს. ბიჭები გოგონებშიც გარეგნობას ვაქცევთ ყურადღებას და მანქანებშიც. ჩემი "მერსედესის" ძრავის სიმძლავრე 5.0–ია.
– იყენებთ ძრავის შესაძლებლობებს, სწრაფად დადიხართ?
– სისწრაფის მოყვარული მძღოლი არასდროს ვყოფილვარ, მაგრამ ახლა შევიცვალე. ძრავი უფლებას არ მაძლევს, ნელა ვიარო. არადა აქამდე გოგონები ხშირად მეკითხებოდნენ, ნელა რატომ დადიხარო.
– ჩვენი ქალაქის გადატვირთულ მოძრაობაში როგორ ახერხებთ სწრაფად სიარულს?
– ქალაქში სწრაფად სიარული არ შეიძლება, მაგრამ თუ მოინდომებ, ამასაც შეძლებ. ჩემი მანქანა პატარა მონაკვეთზე ისე სწრაფად იღებს სიჩქარეს, რომ ეგრევე სავარძელზე მაკრავს. და ეს შანსი როგორ შეიძლება არ გამოვიყენო? თუ დააკვირდებით, თბილისში სწრაფად ივლით თუ ნელა, იმდენი შუქნიშანია, დროში ვერაფერს მოიგებთ. არის შემთხვევები, როცა უკან მომავალი მანქანა ფარებს მინთებს, გზა დამითმეო. დავუთმობ და რამდენიმე წუთში მას რომელიმე შუქნიშანზე აუცილებლად შევხვდები.
– რა არ მოგწონთ ყველაზე მეტად თბილისური მოძრაობის წესებში?
– თუ ძალიან მეჩქარება, ჩემ წინ მიმავალ მანქანას ფარებს ვუნთებ და თუ გზიდან არ გადადის, ეს ძალიან მაღიზიანებს. ჰგონიათ, რომ თუ დამითმობენ, ჩემზე ნაკლები ტიპები იქნებიან. იქნებ ორსული მიზის მანქანაში და სამშობიაროში მეჩქარება? ბევრჯერ ყოფილა, რომ შუა გზაზე ქალს მანქანა ჩაქრობია, მაგრამ ამაზე პანიკა არ ამიტეხავს.
– ქალ მძღოლს დახმარებიხართ გზაზე?
– ასეთი შემთხვევა არ მქონია. ამას წინათ ერთი მაგარი გოგო თავის გაფუჭებულ მანქანასთან იდგა და ვიღაც ტიპი ეხმარებოდა. გავიფიქრე, დავიგვიანე–მეთქი. სხვათა შორის, რაც ახალი მანქანა მყავს, ქალი მძღოლები მეპრანჭებიან. ერთხელ "ფეისბუქით" გოგო გავიცანი და იმავე საღამოს პაემანი დავუთქვი. როცა ადგილზე მივედი, მივწერე, მოვედი–მეთქი. რა მანქანით ხარო, მკითხა. თეთრი "07"–ით მოვედი–მეთქი, გავეხუმრე და ტელეფონი საერთოდ გათიშა. ვხვდები, რომ ავტომობილის მარკა ქალისთვის რაღაცას ნიშნავს. რაც ახალი მანქანა მყავს, გოგონები რბოლაში მეჯიბრებიან კიდეც, მანამდე ზედ არავინ მიყურებდა.
რამდენიმე დღის წინ გოგონებით გაძეძგილი მანქანა დამიდგა გვერდით. შევხედე და აშკარად დიდი არაფერი მონაცემების ავტომობილი იყო, მაგრამ რასაც ჰქვია, მათრია. ჩემს "მერსედესს" ხომ რამხელა მოცულობის ძრავი აქვს, მაგრამ მაინც იმ გოგომ გადამისწრო. ბოლოს ორივე შუქნიშანზე რომ გავჩერდით, გავეხუმრე, შენ მაგ მანქანაზე უნდა იჯდე და მე ამაზე–მეთქი? მაგრად იარა გოგომ. ჩემმა მეგობარმა მანქანის სერია ჩაიწერა, მძღოლი უნდა მოვძებნოო.
– თქვენ თუ მოგიძებნიათ გოგო მანქანის სერიის მიხედვით?
– კი, როგორ არა. გოგო მომეწონა, მანქანის სერიას ფოტო გადავუღე და "ფეისბუქის" გვერდზე დავდე. ზუსტად ერთ საათში იმ გოგოზე ყველანაირი ინფორმაცია მომაწოდეს. აღმოჩნდა, რომ შეყვარებული ჰყავდა და ამიტომ შევეშვი. სხვათა შორის, დავაკვირდი, რომ საჭესთან ქალები მაგრად იგინებიან. ერთხელ გოგომ ისე შემაგინა, დედას გეფიცებით, ვერ მივხვდი, ან ის სიტყვები რას ნიშნავდა, ან მე რა დავაშავე. ვეძებ იმ გოგოს მხოლოდ იმისთვის, რომ ამიხსნას, რა უნდოდა.
– მოგწონთ ქალი საჭესთან?
– რატომაც არა! არ მიყვარს, როცა ნახავენ, რომ ქალს მაგარი მანქანა ჰყავს და დაასკვნიან, საყვარელმა უყიდაო. სხვათა შორის, ზოგჯერ მეც მიკვირს, პატარა გოგონები ძვირადღირებულ მანქანებს რომ მართავენ, მაგრამ იმაზე კი არ ვფიქრობ, მათ საყვარლებმა უყიდეს, მგონია, მამები ჩუქნიან. გოგონებს საყვარლები თუ ყიდულებენ მაგარ მანქანებს, ალბათ მათ სახელზე არც აფორმებენ. რატომ გადავუფორმებ 20 წლის გოგოს ძვირადღირებულ მანქანას? სხვათა შორის, ძალიან მიყვარს, როცა გოგოს მანქანის მართვას ვასწავლი. ვისაც ვასწავლე, ყველა კარგი მძღოლი დადგა.
– საკუთარ სიმღერებს ხშირად უსმენთ სალონში?
– არა და ეს ყველას უკვირს. 14 საათს სტუდიაში ვატარებ და ვცდილობ, მანქანაშიც რეპს არ მოვუსმინო... ამას წინათ სწრაფი კვების ობიექტთან გავჩერდი, შეკვეთა უნდა მიმეცა. გოგომ გამომხედა თუ არა, ეგრევე გავურეპე: "და რა ცუდია, რომ ვერ გიყურებ თვალებში, იქნებ ყველაზე მაგარი ხარ, ყველაზე მაგარ ქალებში...". ძალიან დაიბნა... ხშირად მიოცნებია, მანქანაში პატარა სტუდია მქონდეს და სიმღერებს ვწერდე. შუქნიშანზე გაჩერებულს სიმღერის ტექსტი არაერთხელ დამიწერია და ვაჟა–ფშაველას გამზირზე ძმაკაცებთან ერთად მიცეკვია კიდეც.
– ამ დროს პატრულის რეაქციაზე არ ფიქრობდით?
– არაფერი დაგვიშავებია და რატომ უნდა გვეფიქრა? სხვათა შორის, პატრულთან გადასარევი დამოკიდებულება მაქვს. ამას წინათ, ღამის 3 საათზე მეგობარს ველოდებოდი. პატრული მოვიდა, ალკოჰოლზე უნდა შევემოწმებინე, მაგრამ ალკოტესტი უკან წაიღო, გიცანიო. ტელეფონში ჩემი სიმღერებიც ჰქონია ჩაწერილი. პატრულმა რომ მიცნო, ძალიან მაგარი შეგრძნება დამეუფლა. ფოტოს გადაღება ვთხოვე და დამთანხმდა. ოცმეთაურს დაუძახა და მან გადაგვიღო. მე და ის პატრული, ნიკა, დღეს მაგარი ძმაკაცები ვართ.
– ჯარიმების გადახდა ხშირად გიწევთ?
– სანამ ქვითარს არ ჩავიბარებ, ჯარიმას არ ვიხდი. ამის გამო ერთხელ 2000 ლარის გადახდა მომიწია, რადგან არც კი ვიცოდი, ჯარიმა თუ მქონდა და თანხა თანდათან გაიზარდა. ყვარელში კონცერტზე ვიმღერე და იმ ჰონორარით გადავიხადე 2000 ლარიანი ჯარიმა. ახლა ყურადღებით ვარ, რომ კიდევ არ დამაჯარიმონ.
სოფიო ბოჭორიძე, ჟურნალი სარკე
– გიორგი, როდის გაჩნდა თქვენს ყოველდღიურ ცხოვრებაში ავტომობილი?
– საჭეს 4 წლის წინ, 21 წლის ასაკში მივუჯექი. ჩემი პირველი მანქანა, სულ ახალი, ცენტრიდან გამოყვანილი "ჰიუნდაი ტუქსონი" იყო, რომელიც მამამ მიყიდა. მამას "პავ 001" ჰქონდა სერია, მე კი "პავ 002" ავიღე. არადა არ მაქვს ასეთი ახირებები, უბრალოდ მამა გავახარე. თავიდან ჩემი ძმაკაცი მეჯდა გვერდით და ისე ვმოძრაობდი. გზას რომ დავუთმობდი სხვა მძღოლს და ის მადლობას მიხდიდა, სიყვარულის ბუშტი მისკდებოდა.
– ახალბედა მძღოლს ავარიული სიტუაცია არ შეგიქმნიათ?
– მე – არა, სხვა დამეჯახა უკნიდან. იმ პერიოდში სტუდიის გარემონტებას ვგეგმავდი, მაგრამ ფული არ მქონდა. სადაზღვევომ იმდენი თანხა გამოყო ჩემი მანქანისთვის, რომ ისიც გავაკეთე და სტუდიაც გავარემონტე. მერე სტუდიაში რამდენი სუფრაც გაიშლებოდა, ერთ სადღეგრძელოს იმ კაცისას ვსვამდით, ვინც დამეჯახა.
– პირველ ავტომობილთან განშორება გაგიჭირდათ?
– ახალთახალ მანქანასთან შელევა ერთ წელიწადში მომიწია, რადგან ოჯახს ასე დასჭირდა. ამის შემდეგ 1999 წელს გამოშვებული "ე კლასის მერსედესი" შევიძინე და მაშინ მიხვდი, რომ მანამდე მანქანა არ მყოლია. ავტოფარეხში რომ დავაყენებდი, ყურებაც კი მსიამოვნებდა. არადა მრგვალფარებიან "მერსედესს" ყოველთვის "ბიძიების" ავტომობილს ვეძახდი. ერთხელ მამასთან და დასთან ერთად საფრანგეთიდან დავბრუნდი. დედა აეროპორტში ჩემი მანქანით დამხვდა და სიურპრიზიც გამიკეთა – ახალი დისკები და სალონში მაგნიტოფონის მონიტორი ჰქონდა დაყენებული. სულ რაღაც ორი თვეა, რაც ჩემი საყვარელი "მერსედესი" გავყიდე.
– რომელ ავტომობილზე გაცვალეთ თქვენი საყვარელი მარკა?
– "მერსედეს ცეელესზე" ვოცნებობდი და მამამ ეს ოცნებაც ამისრულა. პირველად ხდება, რომ ქალაქში არც ერთ მანქანას არ ვუყურებ. ჩემს ახალ ავტომობილს მაგარი დიზაინი აქვს. ბიჭები გოგონებშიც გარეგნობას ვაქცევთ ყურადღებას და მანქანებშიც. ჩემი "მერსედესის" ძრავის სიმძლავრე 5.0–ია.
– იყენებთ ძრავის შესაძლებლობებს, სწრაფად დადიხართ?
– სისწრაფის მოყვარული მძღოლი არასდროს ვყოფილვარ, მაგრამ ახლა შევიცვალე. ძრავი უფლებას არ მაძლევს, ნელა ვიარო. არადა აქამდე გოგონები ხშირად მეკითხებოდნენ, ნელა რატომ დადიხარო.
– ჩვენი ქალაქის გადატვირთულ მოძრაობაში როგორ ახერხებთ სწრაფად სიარულს?
– ქალაქში სწრაფად სიარული არ შეიძლება, მაგრამ თუ მოინდომებ, ამასაც შეძლებ. ჩემი მანქანა პატარა მონაკვეთზე ისე სწრაფად იღებს სიჩქარეს, რომ ეგრევე სავარძელზე მაკრავს. და ეს შანსი როგორ შეიძლება არ გამოვიყენო? თუ დააკვირდებით, თბილისში სწრაფად ივლით თუ ნელა, იმდენი შუქნიშანია, დროში ვერაფერს მოიგებთ. არის შემთხვევები, როცა უკან მომავალი მანქანა ფარებს მინთებს, გზა დამითმეო. დავუთმობ და რამდენიმე წუთში მას რომელიმე შუქნიშანზე აუცილებლად შევხვდები.
– რა არ მოგწონთ ყველაზე მეტად თბილისური მოძრაობის წესებში?
– თუ ძალიან მეჩქარება, ჩემ წინ მიმავალ მანქანას ფარებს ვუნთებ და თუ გზიდან არ გადადის, ეს ძალიან მაღიზიანებს. ჰგონიათ, რომ თუ დამითმობენ, ჩემზე ნაკლები ტიპები იქნებიან. იქნებ ორსული მიზის მანქანაში და სამშობიაროში მეჩქარება? ბევრჯერ ყოფილა, რომ შუა გზაზე ქალს მანქანა ჩაქრობია, მაგრამ ამაზე პანიკა არ ამიტეხავს.
– ქალ მძღოლს დახმარებიხართ გზაზე?
– ასეთი შემთხვევა არ მქონია. ამას წინათ ერთი მაგარი გოგო თავის გაფუჭებულ მანქანასთან იდგა და ვიღაც ტიპი ეხმარებოდა. გავიფიქრე, დავიგვიანე–მეთქი. სხვათა შორის, რაც ახალი მანქანა მყავს, ქალი მძღოლები მეპრანჭებიან. ერთხელ "ფეისბუქით" გოგო გავიცანი და იმავე საღამოს პაემანი დავუთქვი. როცა ადგილზე მივედი, მივწერე, მოვედი–მეთქი. რა მანქანით ხარო, მკითხა. თეთრი "07"–ით მოვედი–მეთქი, გავეხუმრე და ტელეფონი საერთოდ გათიშა. ვხვდები, რომ ავტომობილის მარკა ქალისთვის რაღაცას ნიშნავს. რაც ახალი მანქანა მყავს, გოგონები რბოლაში მეჯიბრებიან კიდეც, მანამდე ზედ არავინ მიყურებდა.
რამდენიმე დღის წინ გოგონებით გაძეძგილი მანქანა დამიდგა გვერდით. შევხედე და აშკარად დიდი არაფერი მონაცემების ავტომობილი იყო, მაგრამ რასაც ჰქვია, მათრია. ჩემს "მერსედესს" ხომ რამხელა მოცულობის ძრავი აქვს, მაგრამ მაინც იმ გოგომ გადამისწრო. ბოლოს ორივე შუქნიშანზე რომ გავჩერდით, გავეხუმრე, შენ მაგ მანქანაზე უნდა იჯდე და მე ამაზე–მეთქი? მაგრად იარა გოგომ. ჩემმა მეგობარმა მანქანის სერია ჩაიწერა, მძღოლი უნდა მოვძებნოო.
– თქვენ თუ მოგიძებნიათ გოგო მანქანის სერიის მიხედვით?
– კი, როგორ არა. გოგო მომეწონა, მანქანის სერიას ფოტო გადავუღე და "ფეისბუქის" გვერდზე დავდე. ზუსტად ერთ საათში იმ გოგოზე ყველანაირი ინფორმაცია მომაწოდეს. აღმოჩნდა, რომ შეყვარებული ჰყავდა და ამიტომ შევეშვი. სხვათა შორის, დავაკვირდი, რომ საჭესთან ქალები მაგრად იგინებიან. ერთხელ გოგომ ისე შემაგინა, დედას გეფიცებით, ვერ მივხვდი, ან ის სიტყვები რას ნიშნავდა, ან მე რა დავაშავე. ვეძებ იმ გოგოს მხოლოდ იმისთვის, რომ ამიხსნას, რა უნდოდა.
– მოგწონთ ქალი საჭესთან?
– რატომაც არა! არ მიყვარს, როცა ნახავენ, რომ ქალს მაგარი მანქანა ჰყავს და დაასკვნიან, საყვარელმა უყიდაო. სხვათა შორის, ზოგჯერ მეც მიკვირს, პატარა გოგონები ძვირადღირებულ მანქანებს რომ მართავენ, მაგრამ იმაზე კი არ ვფიქრობ, მათ საყვარლებმა უყიდეს, მგონია, მამები ჩუქნიან. გოგონებს საყვარლები თუ ყიდულებენ მაგარ მანქანებს, ალბათ მათ სახელზე არც აფორმებენ. რატომ გადავუფორმებ 20 წლის გოგოს ძვირადღირებულ მანქანას? სხვათა შორის, ძალიან მიყვარს, როცა გოგოს მანქანის მართვას ვასწავლი. ვისაც ვასწავლე, ყველა კარგი მძღოლი დადგა.
– საკუთარ სიმღერებს ხშირად უსმენთ სალონში?
– არა და ეს ყველას უკვირს. 14 საათს სტუდიაში ვატარებ და ვცდილობ, მანქანაშიც რეპს არ მოვუსმინო... ამას წინათ სწრაფი კვების ობიექტთან გავჩერდი, შეკვეთა უნდა მიმეცა. გოგომ გამომხედა თუ არა, ეგრევე გავურეპე: "და რა ცუდია, რომ ვერ გიყურებ თვალებში, იქნებ ყველაზე მაგარი ხარ, ყველაზე მაგარ ქალებში...". ძალიან დაიბნა... ხშირად მიოცნებია, მანქანაში პატარა სტუდია მქონდეს და სიმღერებს ვწერდე. შუქნიშანზე გაჩერებულს სიმღერის ტექსტი არაერთხელ დამიწერია და ვაჟა–ფშაველას გამზირზე ძმაკაცებთან ერთად მიცეკვია კიდეც.
– ამ დროს პატრულის რეაქციაზე არ ფიქრობდით?
– არაფერი დაგვიშავებია და რატომ უნდა გვეფიქრა? სხვათა შორის, პატრულთან გადასარევი დამოკიდებულება მაქვს. ამას წინათ, ღამის 3 საათზე მეგობარს ველოდებოდი. პატრული მოვიდა, ალკოჰოლზე უნდა შევემოწმებინე, მაგრამ ალკოტესტი უკან წაიღო, გიცანიო. ტელეფონში ჩემი სიმღერებიც ჰქონია ჩაწერილი. პატრულმა რომ მიცნო, ძალიან მაგარი შეგრძნება დამეუფლა. ფოტოს გადაღება ვთხოვე და დამთანხმდა. ოცმეთაურს დაუძახა და მან გადაგვიღო. მე და ის პატრული, ნიკა, დღეს მაგარი ძმაკაცები ვართ.
– ჯარიმების გადახდა ხშირად გიწევთ?
– სანამ ქვითარს არ ჩავიბარებ, ჯარიმას არ ვიხდი. ამის გამო ერთხელ 2000 ლარის გადახდა მომიწია, რადგან არც კი ვიცოდი, ჯარიმა თუ მქონდა და თანხა თანდათან გაიზარდა. ყვარელში კონცერტზე ვიმღერე და იმ ჰონორარით გადავიხადე 2000 ლარიანი ჯარიმა. ახლა ყურადღებით ვარ, რომ კიდევ არ დამაჯარიმონ.
სოფიო ბოჭორიძე, ჟურნალი სარკე
