მე და შენ... მთვარის შუქზე... (ნაწილი 10)

-ეკა შეგიძლიათ ჩემთან გადმოხვიდეთ ცოტახნით სანამ არ ჩაწყნარდება ყველაფერი...-თქვა ზურამ. მე და დედაჩემმა გაკვირვებულმა გავხედეთ...

-არა შვილო ასე როდემდე უნდა ვიყოთ მერე??-თქვა დედაჩემმა და ისევ ჩაფიქრებულმა გაიხედა ფანჯარაში...

-მერე რა მოხდა რამდენი ხანიც გინდათ იმდენი ხანი იყავით ჩემთან... საერთოდ უკეთესს გეტყვით ეს სახლი გააქირავეთ და თქვენ ჩემთან გადმოდით და იქ იცხოვრეთ... ჩემს სახლს მაინც სიხალისე აკლია და თქვენ თუ შემოიტანთ ამ სიხალისეს...

-არა ზურა შვილო... არ ვიცი ცოტა ფიქრის საშვალება მომეცი ასე როგორ შეგაწუხებთ...-თქვა ისევ დედაჩემმა...

-რა შეწუხებაა...-ჩაიცინა ზურამ და წამოდგა...-კარგი მე წავალ და თუ რამე დაგჭირდეთ ჩემთან სახლში ვიქნები... -მომიახლოვდა და შუბლეზე მაკოცა... მერე ნიკაპზე ხელი მომკიდა და სახე ამაწევინა-თავს გაუფრთხილდი-თქვა და წავიდა...

-ისე კარგი ბიჭია-თქვა დედაჩემმა და ჩემსკენ შემოტრიალდა...

-ხოო... ვიცი დეე... მიყვარს...-ვთქვი და თავი ჩავხარე...-აქედან ვერ წავალ დეე... გთხოვ... არ წავიდეთ გათხოვ...-ხვეწნა დავუწყე დედაჩემს...

-კარგი რადგან ეგრეა სიტუაციას შევხედავ და მერე გადავწყვიტავ ყველაფერს...-თქვა დედაჩემმა და დალაგება დაიწყო...-ეხლა ჯობია დალაგებაში მომეხმარო...-დაამატა თან...

-კარგი კარგი-ვთქვი და მეც მივეხმარე...  მთელი დღე სახლს ვალაგებდით ერთი წუთითაც არ შეგვისვენია მე და დედას... ძალიან ბევრი ნივთის გადაყრა მოგვიწია რადგან გატეხილი იყო და არაფრად ვარგოდა... ბოლოს როცას დალაგებას მოვრჩი გვიანი იყო და ოთახში ავედი დასაძინებლად...

-ეკა!-გავიგონე უცებ დედას ხმა...

-ხო დედა აქ ვარ-ვთქვი და ოთახში დედა შემოვიდა... ერთი კარგად გადაათვალიერა ოთახი მერე კიმე მომიბრუნდა.

-ამ ოთახში რამდენჯერ არის ნამყოფი?-იკითხა მშვიდი ტონით...

-მგონი 2ჯერ არ ვიცი ზუსტად რატომ მეკითხები?-ვთქვი მე და გაკვირვებულმა შევხედე.

-ისე... ეკა არ მინდა რაიმე შეცდომა დაუშვა... არ მინდა ჩემნაირი შეცდომა დაუშვა გესმის?

-კი დედა მესმის... ნუ ღელავ ზურა მართლა კარგი ბიჭია...

-ვიცი მაგაში ეჭვი არც მე მეპარება მაგრამ მაინც დაუკვირდი ყველაფერს... ახლა ქვემოთ ჩავალ კარებს ჩავკეტავ და შენ დაიძინე კარგი?

-კარგი. ძილინებისა დეე...-ვთქვი და საწოლში შევწექი...

-ძილინებისა-თქვა დედამ და კარები მიხურა... ახლა მარტოს დავრჩი ჩემს ფიქრებთან...

მეშინოდა... ძალიან მეშინოდა... ზურას დაკარგვის მეშინოდა... მამასიც მეშინოდა... სკოლაში რომ მოეკითხა და იგივე განმეორებულიყო ამდენი ბავშვების თვალწინ ამის მეშინოდა... როგორ მინდოდა სადმე გაქცევა.... ოღონდ ზურასთან ერთად... ამ ყველაფერს გავცლოდი მინდოდა... ჩემი მომავალი არ ვიცოდი როგორი იქნებოდა და ყველაზე მეტად ეს მაშინებდა...

-ეკა გძინავს?-გავიგონე ხმა და ფანჯრიდან გადმოძვრა ვიღაც...

-არა. ზურა შენ ხარ?-შეშინებულმა ვიკითხე და ხმა ჩამიწყდა...

-ხო ხო ნუ გეშინია მე ვარ...-თქვა და მომიახლოვდა...-მაპატიე თუ შეგაშინე...-თქვა და საწოლზე ჩამოჯდა...

-კარგი არაუშავს... როგორ ხარ?-ვთქვი მე და მხარზე თავი დავადე...

-კარგად შენ? -მანაც სხარტად მიპასუხა...

-ცოტა დავიღალე მაგრამ არაუშავს... კარგია რომ მოხვედი...

-ხო ეკა მე სულ აქ ვიქნები ისევ მამაშენი რომ გამოჩნდეს მე დაგიცავ...

-არა არა ზურა არ მინდა რამე მოგივიდეს თუ მამაჩემი გამოჩნდება მინდა რომ წახვიდე გესმის?-ლაპარაკი შევაწყვეტინე მე...

-და შენ მიგატოვო? რა უნდა მომივიდეს სულელო...-თქვა და გაიცინა...-არა არ წავალ შენს გვერდით ვიქნები... სუულ...-თქვა და შუბლზე მაკოცა...

-ზურაა...

-ზოო...

-მიყვარხარ!!-ვთქვი და ჩავეხუტე...

-მეც  პატარავ-მანააც მომხვია ხელები...

-აქედან გადასვლა რომ მომიწიოს? მეშინია...-აკანკალებული ხმით ვთქვი მე...

-არა ეკა არ გაგიშვებ! ჩემთან დარჩები გესმის? მე არსად გაგიშვებ-ეხლა უფრო ძლიერ მომხვია ხელები...

-არც მე მინდა წასვლა... შენთნ მინდაა... იქამდე სანამ არ მოგბეზრდები...

-მე შენ არასოდეს მომბეზრდები და ეგ აღარასოდეს გაიმეორო...  ეკა ძალიან გვიანია ჯობია დაიძინო... უკვე სისულელეებს ლაპარაკობ...

-მაპატიე უბრალოდ ანერვიულებული ვარ... არ მინდა ძლი... მინდა ცოტა კიდევ გელაპარაკო...

-ხოდა სანერვიულო არაფერი გაქვს და ნუ ნერვიულობ... რაც შეეხება ძილს მე არსად წავალ ეკა  ხვალ ვილაპარაკოთ... მართლა ჯობია დაიძინო-ისევ შუბლზე მაკოცა...

-კარგი დავიძინებ ოღონდ დამპირდი რომ დილას აქ იქნები...

-გპირდები!-ამოიხვნეშა მან...

-კარგი ძილინებისა-ვთქვი მე და თავი მკერდზე დავადე... ახლა მისი გულის ცემა მესმოდა... ლამაზი მელოდიასავით ჩამესმოდა ყურში და უფრო მშვიდდებოდი...

-ძლინებისა პატარავ! მიყვარხარ!-დაიჩურჩულა მან და გაჩუმდა... ხელები შემომხვია და მანაც თვალები დახუჭა... მე კი არ ვიძინებდი და მის გულისცემას ვუსმენდი... არც ზურას ძინავდა... მარჯვენა ხელით ჩემს თმებს ეთამაშებოდა... მე კი ვტკბებოდი ამ ყველაფრით და არ ვიძინებდი... თუმცა ვიცოდი რომ ბოლოს მაინც ძილი მძლევდა და ჩამეძინებოდა მაგრამ ხვალის იმედით მაინც ვინუგეშებდი თავს... ხვალ ხომ ის ისევ ჩემთან იქნებოდა...

დილას თვალებში მზემ შემომაჭყიტა და გამეღვიძა... ისევ ზურას მკერდზე მედო თავი ის კი ვითომც არ დაღლილაო სულელივით მიღიმოდა...

-ძილისგუდავ იცი რომელი საათია??-თქვა მან და გაიცინა...

-რომელი?-ვიკითზე ღიმილით...

-პირველი დაიწყო... ამდენ ხანს რა გაძინებს???-ისევ იცინოდა...

-მეპატიება... გუშინ რომელზე დავიძინე იცი?

-კი 2 საათი იყო რომ გითხარი დაიძინეთქო...-ისევ გაიცინა მან...

-კი 2 საათი იქნებოდა მაგრამ მე რომელზე დავიძინე არ იცი მაგის მერე კარგა ხანი მეღვიძა-დავიჭყანე მე და გამარჯვების გრძნობით გავიცინე...

-ამას რომ კითხო დაიძინებს... მე პირობა მოგეცი რომ აქ ვიქნებოდი და შენ მგონი მაგის სანაცვლოდ უნდა დაგეძინა...-თქვა ნაწყენმა...

-ხო მაგრამ არ დამეძინა...

-არ დაგეძინა კიარა არ დაიძინე...-თქვა გაბრაზებულმა და  წამოდგა...-შენ პირობა არ შეასრულე და არც მე არ შევასრულებ პირობას წავედი მეე-ახლა თვითონ დამეჭყანა და ფანჯარასთან მივიდა...

-ზუურააა-ვთქვი მე და თვალები ამიცრემლიანდა... ზურა მაინვე მოტრიალდა ჩემსკენ და აცრემლებული თვალებით რომ დამინახა უფრო მეტად ატეხა სიცილი...

-ვაიმე რა სულელი ხარ... შენ გეგონა მართლა წავიდოდი??-ჩემთან მოვიდა და ჩახუტება სცადა... მე გვერდით გავიწიე...

-მგონი მიდიოდი შენ! -  ეხლა მე ვთქვი გაბრაზებულმა...

-აჰა... წავიდე ხო??-თქვ ისევ სიცილით...

-არა თუ გინდა დარჩი-ეხა მე მეღიმებოდა მაგრამ ვიკავებდი...

-მე წასვლა მინდა...-თქვა მან...

-ხოდა წადი...

-ხოდა წავალ-არ მითმობდა ზურა და სიცილით კვდებოდა...

-ხო წადი გელოდები...

-ხო წავალ... დამელოდე შენ...

-ხოდა წადითქოო...

-ხოდა წავალთქოო-უფრო ხარხარებდა ზურა...

-გიცდი...-ეხა მე გამეცინა...

-ტყუილა მიცდი-დამეჭყანა ზურა... მომვარდა და ხელში ამიტაცა...

-მატყუარააა!! დამსვი გადარეულო...-ვყვიროდი მეე...

-დედაშენი სახში არაა ეხლა იყვირე რამდენიც გინდა-თქვა და დამატრიალა... თანდათან უფრო ძლიერ მატრიალებდა მე კი უფრო მეტად ვყვიროდიი... ბოლოს დაიღალა დასაწოლზე ძლივსძლიობით დამსვა...

-ვაი თავი...-დავიწუწუნე მეე... მან კი სიცილი ატეხა...

-შენ თავზე შეგახედა ეხლა... თვალები გიტრიალებს : დ -ისევ ხარხარებდა ზურა...

-შენ ნაკლებად გიტრიალებს? გადარეული ხარ...-ვთქვი და საწოლიდან წამოვდექი მინდოდა ცოტა თავი მომეწესრიგებინა... მაგრამ ისევ საწოლზე დავვარდი...

-ჩემოოო მიყვარხარ...-თქვა ზურამ და მაკოცა... მერე ძლიერ ჩამეხუტა და ხელს არ მიშვებდა...

-მეც მიყვარვარხარ... -ვთქვი მე... - ზურა შეშლილი ხარ გავიჭყინტე გამიშვი...-მე მეცინებოდა ის კი ხელს არ მიშვებდა...

-არ ვიცი რატომ მაგრამ არ მინდა გაგიშვა... შენი დაკარგვის მეშინია ეკა...

-არც დამკარგავ... მე არსად წავალ... გადასვლაც რომ მომიწიოს მე მაინც შენთან დავრჩები... გესმის?? შენთან-ვთქვი და ახლა მე ვაკოცე...

-ეკა მპირდები??

-გპირდები ზურა... მთავარია შენ...-სიტყვა აღარ დამამთავრებია ზურამ...

-ეკა რაც შეეხება მეე... სულ შენს გვერდით ვიქნები... სუუულ... არასოდეს მიგატოვებ... და აღარ გაიმეორო გუშინდელი სისულელე კარგი?

-კარგი აღარ გავიმეორებ...-ვთქვი და თავი დავხარე... მან თავი ამაწევინა და კიდევ მაკოცა...-ეხა თავს მოვიწესრიგებ კარგი? წარმომიდგენია რას ვგევარ ეხლა...-ვთქვი და მისი ხელებიდან თავი გავინთავისუფლე...

-რას გევხარ? გითხრა??-ჩაიცინა მან...

-არა არ გინდა ისედაც ვიცი... შეშლილ გაბურძგნულ თმიან გოგოს ვგავარ... ანუ როგორც იტყვიან ტყიდან გამოქცეულს :დ-ვთქვი მე და სააბაზანოსკენ წავედი...

-არაფერიც-წამომეწია ზურა...-მშვენიერი ხარ... უბრალოდ ულამაზესი... უკარგესი და არ ვიცი კიდევ რა შეიძლება გიწოდო...

-უჰ... კარგი ერთი ნუ მაცინებ...- სააბაზანოში ნიჟარასთან მივედი და წყალი მოვუშვი...

-მართლა არ გატყუებ... -თქვა ზურამ და მან სარკეში ჩაიხედა...

-ხო ხო...-ვთქვი მე და კბილის ჯაგრისს დავავლე ხელი...

-კარგი გავალ მე... ქვემოთ ვიქნები...-უკნიდან ხელები მომხვია და ლოყაზე მაკოცა მერე კი წავიდა...

მე სწრაფად მოვწესრიგდი... სახეზე წყალი შევისხი, კბილები გავიხეხე, შავი ზედა დაშარვალი ჩავიცვი... ზედმეტად შავებში რომ არ გამოვსულიყავი წითელი ქამარი გავიკეთე და წითელი კედებიც ჩავიცვი... მერე კი ქვემოთ ჩავედი...

ქვემოთ სამზარეულოში ზურა ფუსფუსებდა... ჰაერში შემწვარი ქათმის სურნელი ტრიალებდა...

-ისე ოჯახში შეიშვები ხომ იცი?-სიცილი ავტეხე მე როცა ფართუკითა და ჩანგლით ხელში დავინახე...

-ხო არა?? მოდი დაჯექი ჭამე...-გამიღიმა და მაგიდისკენ მიმითითა სადაც 2 თეფში იდო...

-არა არ მშია ზურა... ახალ გაღვიძებულზე არ მშია...

-არც ჩემთან ერთად შეჭამ?? ჩემი ხათრით მაინც...-თქვა მან და ისეთი საცოდავი სახე მიიღო დავთანხმდი...

მაგიდას მივუჯექი და დანა-ჩანგალს ერთმანეთს ვუხახუნებდი...

-არ მშიაო შენ რომ გკითხონ... არადა რა დღეში ხარ ნახე-იცინოდა ზურა...

-ხო აბაა... ერთი სული მაქვს შენი უგემური ქათამი გავსინჰო-ახლა მეც ავყევი სიცილში...

-ვნახოთ თუ უგემური იქნება...-რაღაც ნაჭერი გადმომიღო და წინ დამიდო...-აბა გასინჯე-თქვა მან და მომაშტერდა...

-ხომ არ მოვიწამლები?-ისევ არ ვწყვეტდი სიცილს...

-არამგონია-თქვა და შუბლზე მაკოცა...-ახლა გასინჯე...

ცოტა მოვკბიჩე და იმწუთას ძირს დავაგდე...

-ფუუუ... საზიზღრობაა...  უმარილო და უგემურია...-დავიჭყანე მე...

-მართლა?? კარგი კარგი არ ჭამო... მომეცი თეფში გადავაგდო...

-არა არ ხელი გაუშვი არ გადააგდო... ჯობია წყალი მომიტანო...-ვთქვი მე და გავიღიმე...

ზურა გატრიალდა და მაცივარი გამოაღო... ვიცოდი წყლის ძებნას დიდი ხანი მოუნდებოდა... წყალს მაცივარში ვერ იპოვიდა იმიტომ რომ არ იდო შიგნით :დ მე კიდე ქათმის ჭამა დავიწყე... ისე მართლა გემრიელი იყო... :დ

-ეკა არ დევს აქ წყალი...-ზურა გამოტრიალდა და გაკვირვებულმა მომაშტერდა...

-და ვინ გთხოვა წყალი??-ისევ გავიცინე მეე...-აი ზემოთ რომ მომატყუე სამაგიერო გადაგიხადე... -ისევ სიცილი ავტეხე...

-აჰა... სამაგიერო ხო?? და ქათამი მართლა არ მოგეწონა?-შეშინებულმა იკითხა...

-კი მომეწონა თან ძალიან... რომ არ მომწონებოდა ამას შევჭამდი??-ისევ გავიცინე მე...

-მაგისთვის ნახე რა გიქნა...-თქვა და ჩემსკენ წამოვიდა...

-ჰაა... არაფერი გაბედო...-ისევ ვიცინოდი... სკამიდან წამოვხტი და მისაღებისკენ გავიქეცი... ზურა უკან გამომეკიდა მე კი ისე გულით მეცინებოდა ვერ დავრბოდი და ზურაც წამომეწია...

-აჰა დაგიჭირე...-თქვა მან და წელზე ხელი მომხვია მერე კი ღიტინი დაიწყო...

-ვაიმე... ზურა... კარგი...  მაპატიე... ზურაა... -ვყვიროდი თან ვიცინოდი მაგრამ ზურა არ ჩერდებოდა...

-არა ვაგრძელებ...-ის თავისას აგრძელებდა მე კი ვხვდებოდი ღიტინისგან უკვე ვიკეცებოდი... ბოლოს იატაკზე დავვარდი და ხოხვა დავიწყე :დ

-კიდევ გინდა??-ისევ აგრძელებდა ზურა...

-არა... არა... არაა... ვსიოოო... გთხოოოვ...-ავყვირდი და ზურაც გაჩერდა...-ვაიმეე...-ამოვისუნთქე მეე...

-აბა რას იტყვი?? ჩემი სამაგიერო მოგეწონა??-ახლა ის კისკისებდა...

-თუ ავდექიიიი!!!-მე ჯერ ვერ ვინძრეოდი... ვისვენებდი...

-მოდი აგაყენო თორე შენით მართლა ვერ ადგებდი-ზურა იცინოდა და ამაზე უფრო ვბრაზდებოდი...

-გაეთრიე არ მჭირდება-ვთქვი და ხელი ავიქნიე... ზურა მაინც მოვიდა თავზე დამადგა და ხელი გამომიწოდა...

-კარგი ხოო... -ბევრი ჯუჯღურის შემდეგ ხელი მოვკიდე მის ხელს და იმის მაგივრად რომ მე წამოვმდგარიყავი უკენ მოვქაჩე და ისიც ძირს დაეცა... ახლა მე ავტეხე სიცილი... ზურა კი გაშტერებული მიყურებდა და ალბათ იმაზე ფიქრობდა რა მოეფიქრებინდა ამაზე საპასუხოდ...

-კარგი ეგრე ნუ მიყურებ ზურა ახლა ისევ ღიტინი არ დაიწყო გთხოოოვ...-ვთქვი ისევ სიცილით...

-არა ღიტინი არა!-თქვა მან და ჩემსკენ მოიწია... მერე კი მაკოცა... ამ დროს კარები გაიღო...

-უკაცრავად ხელს ხომ არ გიშლით???-გავიგონე ვიღაცის ხმა... ეს ლინდა და ვახო იყვნენ... ზურა უცებ წამოდგა და მეც წამომაყენა...

-არა-თქვა ზურამ სიცილით...-შემოდით იცი რა მაგარი ქათამი გავაკეთე??-თქვა ზურამ და სამზარეულოსკენ წავიდა...

-ხოოო... ისე კი ძაან მშია... არა ლინდაა??-თქვა ვახომ...

-ხო რა ვიცი მე დიდად არ მშია...-ახლა ლინდამ თქვა... ეტყობოდათ ორივეს რომ კარგ ხასათზე იყვნენ... -წამო ეკა ნუ შენც ნუ დაკომპლექსდები ეხლა-თქვა სიცილით და ხელი ცამჭიდა...

სამივე სამზარეულოში დავჯექით და ამბების მოყოლა დავიწყეთ... შევთანხმდით სანამ დედა არ მოვიდოდა მანამდე მარტოს არავინ დამტოვებდა სახლში და მეც ბედნიერი ვიყავი... ვიცოდი დედას დააგვიანდებოდა და გვიანობამდე ბავშვები ჩემს გვერდით იქნებოდნენ...

გაგრძელება იქნება