გოჩა თანდარაშვილმა ირლანდიელი ფანები მასპინძლობით გააკვირვა
1 493 ნახვა
ყველამ იცის, რომ იუმორისტ გოჩა თანდარაშვილის უდიდესი გატაცება ფეხბურთია. ქართული ნაკრების ყველა თამაშს ესწრება და გულშემატკივრობს. ასე მოხდა 7 სექტემბერსაც, როდესაც ჩვენი ნაკრები ირლანდიას ეთამაშა. სამწუხაროდ, ქართველი ქო-მაგისთვის ეს მატჩი არცთუ სასიამოვნო სანახავი გამოდგა, რასაც ვერ ვიტყვით ფეხბურთის ირლანდიელ ფანებზე. გარდა იმისა, რომ მათმა გუნდმა მოიგო, ირლანდიელებს საქართველოში საუკეთესო მასპინძლობა გაუწიეს, მათ შორის, პირველ რიგში, სწორედ ჩვენმა რესპონდენტმა. მას ტრადიციებსა და სტერეოტიპებზე ვესაუბრეთ და აღმოჩნდა, რომ სტუმრის პატივისცემის ტრადიცია ისაა, რომელიც გოჩას ყველაზე მეტად მოსწონს.
სამარშრუტო ტაქსის ფულს რომ არ ვართმევდი, ჯიბეში ჩამიკუჭეს, შემდეგ კი წინა სკამზე დემონსტრაციულად დაიწყეს ფულის დაყრა.
- დავიწყოთ სუფრის ტრადიციით.
- ალბათ ახალს არაფერს ვიტყვი, არ მომწონს. პრინციპში, მე დიდად აღარ მაწუხებს, პრობლემები არ მაქვს მათთან, ვისთან ერთადაც სუფრაზე ვხვდები. ერთადერთი, შესაძლოა, ჭამაზე შემაწუხონ, სასმლის დაძალება, თანმიმდევრობა აუცილებლად დასალევი სადღეგრძე-ლოებისა არ არის და ა.შ. იმისგანაც ვთავისუფლდებით, რომ თუკი არ დალევ, ეს მასპინძლის უპატივცემულობაა და სხვა. რაც ძალადობასა და დაძალებას ითვალისწინებს, არც ერთი ტრადიცია არ არის სასურველი და მისაღები.
- სტუმარმასპინძლობაზე რას იტყვი?
- ძალიან მომწონს. სხვათა შორის, ამას წინათ ირლანდიელი ფანები ჩამოვიდნენ და ჩემი თავის გამიკვირდა. ყველა ქვეყნის ფანებთან ვმეგობრობ. რომ ჩამოდიოდნენ, ქართულად გავიქაჩე. იქიდან მეკითხებოდნენ, აეროპორტიდან სასტუმრომდე როგორ მივიდეთო. დავახვედრე სამარშრუტო ტაქსი, ფულზე რომ მკითხეს, რას ამბობთ-მეთქი, გავიკვირვე (იღიმის). მართლა კარგი ადამიანები არიან, ვისთანაც გსიამოვნებს, იმასთან უნდა გამოხატო. მე მომწონდა მათი პატივისცემა და რაღაც დონეზე მოვახერხე კიდეც, მაგრამ თვითონ უარესი ქართველები ''გამოდგნენ''. სამარშრუტო ტაქსის ფულს რომ არ ვართმევდი, ჯიბეში ჩამიკუჭეს, უკან რომ დავუბრუნე, შემდეგ წინა სკამზე დემონსტრაციულად დაიწყეს ფულის დაყრა, 150 ლარი შეგროვდა, რომელიც მძღოლს მივეცი და მეორე დღესაც მოემსახურა მათ. საღამოობით ირლანდიულ ბარში დავდიოდით და საინტერესოა, რომ ჩვენს ბიჭებს არც ერთხელ არ გადაახდევინეს სასმლის ფული. ეტყობა, იფიქრეს, რომ რადგან ბარი ირლანდიური იყო, თავად იყვნენ მასპინძლები.
ირლანდიაში დაბრუნებულმა ერთ-ერთმა ფანმა დაწერა ''ფეისბუქზე'', როგორ აღფრთოვანდა საქართველოთი და განსაკუთრებით, ტაქსის მძღოლებით, რომლებიც ბნელ მოსახვევებში 160კმ/სთ. სიჩქარით შედიან (იცინის), მეც პერსონალურად გადამიხადა მადლობა, რომ ამდენ გიჟს მოგვხედაო. მათაც ესიამოვნათ ჩვენი გამასპინძლება და მეც ძალიან მესიამოვნა. ძალიან ვგავართ ერთმანეთს. თავი გაიგიჟეს, საპასუხო თამაშზე ირლანდიაში რომ არ ჩამოხვიდე, არ იქნებაო... ვაპირებ გამგზავრებას.
- გოჩა, ტრადიციებიდან კიდევ საინტერესოა ქორწილის ტრადიცია.
- რა თქმა უნდა, სისულელეა. ფულს ხარჯავ იმაში, რომ აქეიფო ღრმა ბავშვობაში ნანახი ადამიანი, ნათესავს ვგულისხმობ. ის მოდის, ცეკვავს, ტაშ-ფანდურობს, შენი ახალშექმნილი ოჯახის ბიუჯეტს იწირავს და მიდის (იცინის). ვალებით იწყებ ოჯახის შექმნას. ძირითადად, ასეა, თუკი ფინანსურად ძლიერი მშობლები არ გყავს. თუნდაც იღებდნენ საკუთარ თავზე, 20 000 ლარზე ნაკლები დღეს დიდი ქორწილი არ ჯდება და შესაძლოა, ეს უფრო კარგ საქმეში გამოიყენო, მაგალითად, მოგზაურობისთვის ან ბიზნესის დასაწყებად.
მე არასდროს მქონია ქორწილი, მაგრამ ალბათ, დაძაბულიც იქნები ამ დროს, ერთმანეთს რომ არ დასცხონ. არა მგონია, რომ ამხელა ქორწილები საჭირო იყოს. იშვიათად ვყოფილვარ კარგ ქორწილში, ერთ-ერთი იყო გიგა ნასარიძის ქორწილი, როდესაც ბიჭებმა სპონტანურად რაღაცები დავდგით. მახსოვს, ძალიან ვისიამოვნე, თუმცა დიდი ქორწილი იყო. ბევრჯერ ვყოფილვარ მეჯვარე, მნდომებია კედებით წასვლა და მქონია ჩხუბი და აყალ-მაყალი ნეფე-პატარძალთან, ასე ჩაცმული არ მოხვიდეო. უნდა ჩამეცვა რაღაც ჯანდაბა და ისე წავსულიყავი.
- სტერეოტიპულ შეხედულებებზეც მინდა გკითხო. ქალიშვილობის ყბადაღებული თემა.
- მგონი, ამასაც ეშველა რაღაც დონეზე და ნელ-ნელა მიდის იქითკენ, რომ ხალხი ხვდება, თუკი წყვილი ერთ მანეთთან კარგად გრძნობს თავს, შესაძლოა, დაქორწინების გარეშეც ჰქონდეს სექსუალური კავშირი და არ იყოს ტრაგედია. რატომ იკლებ იმ წლებს, 400-კაციან ქორწილს ელოდები? არ არის აუცილებელი, რომ საყვარელმა, სანდომიანი სახის ადამიანმა გაგაფორმოს მმაჩის ბიუროში. რელიგიურად ეს სიძვად მიიჩნევა, მაგრამ არა მგონია, რომ ეს მთავარი ფაქტორი იყოს. კომუნისტების დროს ნაკლებად სწამდათ ღმერთის, მაგრამ ქალიშვილობის ინსტიტუტი მაინც იყო. ეს მხოლოდ ქართველების ტრადიცია არ არის. არის ერების კატეგორია, რომელთაც ტრადიციულად გადმოჰყვათ ეს შეხედულება. თუმცა საქართველოში ყოველთვის ასე არ ყოფილა. რაღაცები მაქვს წაკითხული და არ იყო მაინცდამაინც დიდი პრობლემა. არ ვიცი, მერე რის გამო ჩამოყალიბდა.
ცალმხრივად ამას მაინც ვერ განვიხილავთ. მახსოვს, ერთგან ამოვიკითხე, რომ გოგონა სადედამთილომ მიიყვანა საქალწულე აპკის აღსადგენად. სრული მარაზმია. ამიტომ ცალსახად ვერ იტყვი, რომ გოგონების ბრალია, რომლებიც ამას აკეთებენ ან ბიჭების, რომელთაც შემდეგ ეს გოგონები ცოლად არ მოჰყავთ. იმ გოგონასიც არ მესმის, რომელიც ბიჭს ცოლად იმის გამო არ მოჰყავს, რომ ქალიშვილი არ არის და მას მაინც უნდა ასეთ ადამიანზე გათხოვება. ბიჭმაც აწმყოს უნდა უყუროს და არა წარსულს. შესაძლოა, საინტერესო იყოს ვიღაცისთვის, მასთან ურთიერთობამდე გოგონა ერთ კაცთან იწვა თუ 180-თან, მაგრამ დღეს, როცა ოპერაციის გაკეთება და ამის დამალვაა შესაძლებელი, ჯობს, ბიჭები თავად გათავისუფლდნენ ამ კომპლექსისგან.
- შენთვის არ აქვს მნიშვნელობა?
- არა. მთავარია, არ მოგატყუოს და იცოდე სიმართლე.
- კაცს რატომ ეპატიება ღალატი და ქალს - არა.
- ამას უფრო მეცნიერული ახსნა აქვს. როგორც ვიცი, ცხოველებშიც ასეა, მდედრობითი სქესი უფრო ერთგულია, მამრობითი კი ზრუნავს ბევრის განაყოფიერებაზე. პატიებით ორივეს შეიძლება ეპატიოს, გააჩნია წყვილს, შესაძლოა, არც ერთს. გეთანხმები, რომ ეს სტერეოტიპია. კაცს ეპატიება, განსაკუთრებით, უკრაინაში გავლა-გამოვლა (იცინის). პრინციპში, სულ ასე იყო და არა მხოლოდ საქართველოში. ისტორიასაც რომ გადავხედოთ, წაიკითხავთ, რომ მეფისგან უფრო მიღებული იყო, რომ ხასები ჰყოლოდა, დედოფლებს კი ეგრევე მონასტრებში უკრავდნენ ხოლმე თავს (იღიმის).
- არატრადიციული ორიენტაციის ადამიანებისადმი შენი დამოკიდებულება გაგვაცანი.
- ჩვეულებრივი, ადამიანური დამოკიდებულება მაქვს. არსებობს მათდამი სტერეოტიპული დამოკიდებულება საქართველოში, რაც ინფორმაციის ნაკლებობის ბრალია. მეც არა ვარ ასე ბოლომდე ჩახედული, მაგრამ ჩვეულებრივად ვიღებ გოგონას თუ ბიჭის მხრიდან. შესაძლოა, რაღაც არ მესიამოვნოს, მაგრამ ასევე შესაძლოა, არ მომეწონოს ტრადიციული ორიენტაციის ადამიანის ქცევაც. შესაძლოა, ვიღაც მიიჩნევდეს, რომ ამას თავს გვახვევენ და ამით ქართველობას გვართმევენ, მაგრამ სხვა ქვეყნებშიც ბოლო დროს წამოვიდა აგიტაცია არა იმისა, რომ ეს კარგია, არამედ მათდამი ლოიალურობის შესაქმნელად. ასეთი ხალხი ყოველთვის ყველგან იყო, უბრალოდ, ასე აშკარად არ ჩანდა. არა მგონია, რომ მათი რაოდენობა კატასტროფულად მას შემდეგ გაიზარდა, რაც ჩვენ ევროპისკენ ავიღეთ გეზი.
- რატომ სცემენ ქალებს საქართველოში?
- ამას წინათ ვნახე ვიდეო, სადაც ქალები ასახელებენ მიზეზებს, რა შემთხვევაშია დასაშვები, რომ ქმარმა სცემოს. ასეთი ქალი მართლაც საცემია. როგორ უნდა დაუშვა საერთოდ, რომ მეუღლემ გცემოს?!. ვარსქენიც კი სცემდა შუშანიკს და მას მერე რაიმე შეიცვალა? შუშანიკი ფიქრობდა, რომ შეიძლება, ვარსქენმა სცემოს, ამან იმარტვილოს და ბედნიერი იყოს ამ მარტვილობით, მერე სამოთხეში მოხვდება... ეს ქალებიც ასე ფიქრობენ, იგივე მარტვილობაა. ცემას იტანს იმიტომ, რომ მერე შვილების მარტო რჩენა გაუჭირდება.
- ''შუშანიკის წამების'' ძალიან ორიგინალური ანალიზია.
- (იღიმის) მართლა ასეა, რელიგიის გამო ქმრის ცემა-ტყეპას იტანდა.
- შეგხვედრია ქალი, რომლის ცემის სურვილიც გაგჩენია?
- რა ვიცი, მხვდებიან, თუნდაც ''ფეისბუქზე'', ბოღმას რომ ანთხევენ (იღიმის), რუსეთუმეები, ბევრია ასეთი, მაგრამ რასაკვირველია, თავი უნდა შეიკავო. აგერ მორაგბეები გამოდიან ქალზე ძალადობის წინააღმდეგ. კარგია, რომ ვისაც ის მორაგბე უყვარს, ნახავს და იქნებ, გაიაზროს, რომ ქალის ცემა დაუშვებელია. ეს პროპაგანდა კარგია, უბრალოდ, ცუდი ისაა, რომ ქვეყანაში ამგვარი პროპაგანდა გჭირდება.
- ბოლოს მინდა გკითხო სიდედრებისა და დედამთილების ინსტიტუტებზე. არის აქაც სტერეოტიპული დამოკიდებულება, წინასწარ რომ ცუდად არიან განწყობილნი...
- ძალიან ბევრი გოგონა გათხოვებამდე, დაქალებთან ერთად, ემზადება დედამთილთან საბრძოლველად. არ უშვებს იმას, რომ შესაძლებელია მასთან მეგობრობა. დედამთილებიც სცოდავენ, ეგოისტური მომენტი ერთვებათ, ჰგონიათ, რომ ახალმოსული რძალი ისე კარგად ვერ უვლის მათ შვილს, როგორც თავად უვლიდნენ წინა 30 წლის განმავლობაში. მე მგონია, რომ უნდა მოთოკონ ემოციები და იმეგობრონ. ზოგჯერ მეგობრობენ კიდეც, მაგრამ ამასაც ზედაპირულად აკეთებენ. როცა ეს მეგობრობა ნამდვილია, ძალიან კარგია. იმავეს თქმა შემიძლია ბიჭებსა და სიდედრებზე. ვიცი ბიჭები, რომლებთაც სიდედრებთან კარგი ურთიერთობა აქვთ.
ნინო მურღულია
ჟურნალი ''რეიტინგი''
სამარშრუტო ტაქსის ფულს რომ არ ვართმევდი, ჯიბეში ჩამიკუჭეს, შემდეგ კი წინა სკამზე დემონსტრაციულად დაიწყეს ფულის დაყრა.
- დავიწყოთ სუფრის ტრადიციით.
- ალბათ ახალს არაფერს ვიტყვი, არ მომწონს. პრინციპში, მე დიდად აღარ მაწუხებს, პრობლემები არ მაქვს მათთან, ვისთან ერთადაც სუფრაზე ვხვდები. ერთადერთი, შესაძლოა, ჭამაზე შემაწუხონ, სასმლის დაძალება, თანმიმდევრობა აუცილებლად დასალევი სადღეგრძე-ლოებისა არ არის და ა.შ. იმისგანაც ვთავისუფლდებით, რომ თუკი არ დალევ, ეს მასპინძლის უპატივცემულობაა და სხვა. რაც ძალადობასა და დაძალებას ითვალისწინებს, არც ერთი ტრადიცია არ არის სასურველი და მისაღები.
- სტუმარმასპინძლობაზე რას იტყვი?
- ძალიან მომწონს. სხვათა შორის, ამას წინათ ირლანდიელი ფანები ჩამოვიდნენ და ჩემი თავის გამიკვირდა. ყველა ქვეყნის ფანებთან ვმეგობრობ. რომ ჩამოდიოდნენ, ქართულად გავიქაჩე. იქიდან მეკითხებოდნენ, აეროპორტიდან სასტუმრომდე როგორ მივიდეთო. დავახვედრე სამარშრუტო ტაქსი, ფულზე რომ მკითხეს, რას ამბობთ-მეთქი, გავიკვირვე (იღიმის). მართლა კარგი ადამიანები არიან, ვისთანაც გსიამოვნებს, იმასთან უნდა გამოხატო. მე მომწონდა მათი პატივისცემა და რაღაც დონეზე მოვახერხე კიდეც, მაგრამ თვითონ უარესი ქართველები ''გამოდგნენ''. სამარშრუტო ტაქსის ფულს რომ არ ვართმევდი, ჯიბეში ჩამიკუჭეს, უკან რომ დავუბრუნე, შემდეგ წინა სკამზე დემონსტრაციულად დაიწყეს ფულის დაყრა, 150 ლარი შეგროვდა, რომელიც მძღოლს მივეცი და მეორე დღესაც მოემსახურა მათ. საღამოობით ირლანდიულ ბარში დავდიოდით და საინტერესოა, რომ ჩვენს ბიჭებს არც ერთხელ არ გადაახდევინეს სასმლის ფული. ეტყობა, იფიქრეს, რომ რადგან ბარი ირლანდიური იყო, თავად იყვნენ მასპინძლები.
ირლანდიაში დაბრუნებულმა ერთ-ერთმა ფანმა დაწერა ''ფეისბუქზე'', როგორ აღფრთოვანდა საქართველოთი და განსაკუთრებით, ტაქსის მძღოლებით, რომლებიც ბნელ მოსახვევებში 160კმ/სთ. სიჩქარით შედიან (იცინის), მეც პერსონალურად გადამიხადა მადლობა, რომ ამდენ გიჟს მოგვხედაო. მათაც ესიამოვნათ ჩვენი გამასპინძლება და მეც ძალიან მესიამოვნა. ძალიან ვგავართ ერთმანეთს. თავი გაიგიჟეს, საპასუხო თამაშზე ირლანდიაში რომ არ ჩამოხვიდე, არ იქნებაო... ვაპირებ გამგზავრებას.
- გოჩა, ტრადიციებიდან კიდევ საინტერესოა ქორწილის ტრადიცია.
- რა თქმა უნდა, სისულელეა. ფულს ხარჯავ იმაში, რომ აქეიფო ღრმა ბავშვობაში ნანახი ადამიანი, ნათესავს ვგულისხმობ. ის მოდის, ცეკვავს, ტაშ-ფანდურობს, შენი ახალშექმნილი ოჯახის ბიუჯეტს იწირავს და მიდის (იცინის). ვალებით იწყებ ოჯახის შექმნას. ძირითადად, ასეა, თუკი ფინანსურად ძლიერი მშობლები არ გყავს. თუნდაც იღებდნენ საკუთარ თავზე, 20 000 ლარზე ნაკლები დღეს დიდი ქორწილი არ ჯდება და შესაძლოა, ეს უფრო კარგ საქმეში გამოიყენო, მაგალითად, მოგზაურობისთვის ან ბიზნესის დასაწყებად.
მე არასდროს მქონია ქორწილი, მაგრამ ალბათ, დაძაბულიც იქნები ამ დროს, ერთმანეთს რომ არ დასცხონ. არა მგონია, რომ ამხელა ქორწილები საჭირო იყოს. იშვიათად ვყოფილვარ კარგ ქორწილში, ერთ-ერთი იყო გიგა ნასარიძის ქორწილი, როდესაც ბიჭებმა სპონტანურად რაღაცები დავდგით. მახსოვს, ძალიან ვისიამოვნე, თუმცა დიდი ქორწილი იყო. ბევრჯერ ვყოფილვარ მეჯვარე, მნდომებია კედებით წასვლა და მქონია ჩხუბი და აყალ-მაყალი ნეფე-პატარძალთან, ასე ჩაცმული არ მოხვიდეო. უნდა ჩამეცვა რაღაც ჯანდაბა და ისე წავსულიყავი.
- სტერეოტიპულ შეხედულებებზეც მინდა გკითხო. ქალიშვილობის ყბადაღებული თემა.
- მგონი, ამასაც ეშველა რაღაც დონეზე და ნელ-ნელა მიდის იქითკენ, რომ ხალხი ხვდება, თუკი წყვილი ერთ მანეთთან კარგად გრძნობს თავს, შესაძლოა, დაქორწინების გარეშეც ჰქონდეს სექსუალური კავშირი და არ იყოს ტრაგედია. რატომ იკლებ იმ წლებს, 400-კაციან ქორწილს ელოდები? არ არის აუცილებელი, რომ საყვარელმა, სანდომიანი სახის ადამიანმა გაგაფორმოს მმაჩის ბიუროში. რელიგიურად ეს სიძვად მიიჩნევა, მაგრამ არა მგონია, რომ ეს მთავარი ფაქტორი იყოს. კომუნისტების დროს ნაკლებად სწამდათ ღმერთის, მაგრამ ქალიშვილობის ინსტიტუტი მაინც იყო. ეს მხოლოდ ქართველების ტრადიცია არ არის. არის ერების კატეგორია, რომელთაც ტრადიციულად გადმოჰყვათ ეს შეხედულება. თუმცა საქართველოში ყოველთვის ასე არ ყოფილა. რაღაცები მაქვს წაკითხული და არ იყო მაინცდამაინც დიდი პრობლემა. არ ვიცი, მერე რის გამო ჩამოყალიბდა.
ცალმხრივად ამას მაინც ვერ განვიხილავთ. მახსოვს, ერთგან ამოვიკითხე, რომ გოგონა სადედამთილომ მიიყვანა საქალწულე აპკის აღსადგენად. სრული მარაზმია. ამიტომ ცალსახად ვერ იტყვი, რომ გოგონების ბრალია, რომლებიც ამას აკეთებენ ან ბიჭების, რომელთაც შემდეგ ეს გოგონები ცოლად არ მოჰყავთ. იმ გოგონასიც არ მესმის, რომელიც ბიჭს ცოლად იმის გამო არ მოჰყავს, რომ ქალიშვილი არ არის და მას მაინც უნდა ასეთ ადამიანზე გათხოვება. ბიჭმაც აწმყოს უნდა უყუროს და არა წარსულს. შესაძლოა, საინტერესო იყოს ვიღაცისთვის, მასთან ურთიერთობამდე გოგონა ერთ კაცთან იწვა თუ 180-თან, მაგრამ დღეს, როცა ოპერაციის გაკეთება და ამის დამალვაა შესაძლებელი, ჯობს, ბიჭები თავად გათავისუფლდნენ ამ კომპლექსისგან.
- შენთვის არ აქვს მნიშვნელობა?
- არა. მთავარია, არ მოგატყუოს და იცოდე სიმართლე.
- კაცს რატომ ეპატიება ღალატი და ქალს - არა.
- ამას უფრო მეცნიერული ახსნა აქვს. როგორც ვიცი, ცხოველებშიც ასეა, მდედრობითი სქესი უფრო ერთგულია, მამრობითი კი ზრუნავს ბევრის განაყოფიერებაზე. პატიებით ორივეს შეიძლება ეპატიოს, გააჩნია წყვილს, შესაძლოა, არც ერთს. გეთანხმები, რომ ეს სტერეოტიპია. კაცს ეპატიება, განსაკუთრებით, უკრაინაში გავლა-გამოვლა (იცინის). პრინციპში, სულ ასე იყო და არა მხოლოდ საქართველოში. ისტორიასაც რომ გადავხედოთ, წაიკითხავთ, რომ მეფისგან უფრო მიღებული იყო, რომ ხასები ჰყოლოდა, დედოფლებს კი ეგრევე მონასტრებში უკრავდნენ ხოლმე თავს (იღიმის).
- არატრადიციული ორიენტაციის ადამიანებისადმი შენი დამოკიდებულება გაგვაცანი.
- ჩვეულებრივი, ადამიანური დამოკიდებულება მაქვს. არსებობს მათდამი სტერეოტიპული დამოკიდებულება საქართველოში, რაც ინფორმაციის ნაკლებობის ბრალია. მეც არა ვარ ასე ბოლომდე ჩახედული, მაგრამ ჩვეულებრივად ვიღებ გოგონას თუ ბიჭის მხრიდან. შესაძლოა, რაღაც არ მესიამოვნოს, მაგრამ ასევე შესაძლოა, არ მომეწონოს ტრადიციული ორიენტაციის ადამიანის ქცევაც. შესაძლოა, ვიღაც მიიჩნევდეს, რომ ამას თავს გვახვევენ და ამით ქართველობას გვართმევენ, მაგრამ სხვა ქვეყნებშიც ბოლო დროს წამოვიდა აგიტაცია არა იმისა, რომ ეს კარგია, არამედ მათდამი ლოიალურობის შესაქმნელად. ასეთი ხალხი ყოველთვის ყველგან იყო, უბრალოდ, ასე აშკარად არ ჩანდა. არა მგონია, რომ მათი რაოდენობა კატასტროფულად მას შემდეგ გაიზარდა, რაც ჩვენ ევროპისკენ ავიღეთ გეზი.
- რატომ სცემენ ქალებს საქართველოში?
- ამას წინათ ვნახე ვიდეო, სადაც ქალები ასახელებენ მიზეზებს, რა შემთხვევაშია დასაშვები, რომ ქმარმა სცემოს. ასეთი ქალი მართლაც საცემია. როგორ უნდა დაუშვა საერთოდ, რომ მეუღლემ გცემოს?!. ვარსქენიც კი სცემდა შუშანიკს და მას მერე რაიმე შეიცვალა? შუშანიკი ფიქრობდა, რომ შეიძლება, ვარსქენმა სცემოს, ამან იმარტვილოს და ბედნიერი იყოს ამ მარტვილობით, მერე სამოთხეში მოხვდება... ეს ქალებიც ასე ფიქრობენ, იგივე მარტვილობაა. ცემას იტანს იმიტომ, რომ მერე შვილების მარტო რჩენა გაუჭირდება.
- ''შუშანიკის წამების'' ძალიან ორიგინალური ანალიზია.
- (იღიმის) მართლა ასეა, რელიგიის გამო ქმრის ცემა-ტყეპას იტანდა.
- შეგხვედრია ქალი, რომლის ცემის სურვილიც გაგჩენია?
- რა ვიცი, მხვდებიან, თუნდაც ''ფეისბუქზე'', ბოღმას რომ ანთხევენ (იღიმის), რუსეთუმეები, ბევრია ასეთი, მაგრამ რასაკვირველია, თავი უნდა შეიკავო. აგერ მორაგბეები გამოდიან ქალზე ძალადობის წინააღმდეგ. კარგია, რომ ვისაც ის მორაგბე უყვარს, ნახავს და იქნებ, გაიაზროს, რომ ქალის ცემა დაუშვებელია. ეს პროპაგანდა კარგია, უბრალოდ, ცუდი ისაა, რომ ქვეყანაში ამგვარი პროპაგანდა გჭირდება.
- ბოლოს მინდა გკითხო სიდედრებისა და დედამთილების ინსტიტუტებზე. არის აქაც სტერეოტიპული დამოკიდებულება, წინასწარ რომ ცუდად არიან განწყობილნი...
- ძალიან ბევრი გოგონა გათხოვებამდე, დაქალებთან ერთად, ემზადება დედამთილთან საბრძოლველად. არ უშვებს იმას, რომ შესაძლებელია მასთან მეგობრობა. დედამთილებიც სცოდავენ, ეგოისტური მომენტი ერთვებათ, ჰგონიათ, რომ ახალმოსული რძალი ისე კარგად ვერ უვლის მათ შვილს, როგორც თავად უვლიდნენ წინა 30 წლის განმავლობაში. მე მგონია, რომ უნდა მოთოკონ ემოციები და იმეგობრონ. ზოგჯერ მეგობრობენ კიდეც, მაგრამ ამასაც ზედაპირულად აკეთებენ. როცა ეს მეგობრობა ნამდვილია, ძალიან კარგია. იმავეს თქმა შემიძლია ბიჭებსა და სიდედრებზე. ვიცი ბიჭები, რომლებთაც სიდედრებთან კარგი ურთიერთობა აქვთ.
ნინო მურღულია
ჟურნალი ''რეიტინგი''
