მიატოვა თუ არა ფეხმოტეხილი ნუკი კოშკელიშვილი შეყვარებულმა

ტელესახე ნუკი კოშკელიშვილისთვის ზაფხული არასახარბიელოდ დაიწყო. ჯერ იყო და, ავარიაში მოყვა, შემდეგ კი ფეხი მოიტეხა. მიუხედავად ამისა, არ ფიქრობს, რომ მის ცხოვრებაში ეს ყველაზე ცუდი ზაფხული იყო. იუმორი არ ღალატობს, თაბაშირიან ფეხზე ხუმრობს და მას სამოსის ფერებსაც კი უხამებს. გარუჯვაც მოახერხა და გართობაც. მამამ ყავარჯნები უყიდა, მეგობრები კი შეეცადნენ, ფეხმოტეხილი ნუკისთვის მაქსიმალური კომფორტი შეექმნათ და ეტლი აჩუქეს. სწორედ ასე გადაადგილდებოდა თავის საყვარელ ქალაქ ბათუმში. თაბაშირიანი ფეხით ზღვაში შეცურვაც სცადა, მაგრამ მალე მიხვდა, რომ ამ სიამოვნებაზე უარი უნდა ეთქვა. რამდენიმე დღეა, რაც დედაქალაქში დაბრუნდა და ახალი სეზონისთვის ემზადება.
– ნუკი, ყავარჯნებით და თაბაშირიანი ფეხით უჩვეულო სანახავი ხართ. რა შეგემთხვათ?
– შვებულება რომ დამეწყო, 9 აგვისტოს დედასთან და დასთან ერთად ბათუმში წავედი. პირველივე დღეს გადავწყვიტე, გავპრანჭულიყავი. მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელები ჩავიცვი, ბულვარის ქვაფენილზე ფეხი გადამიტრიალდა და მომტყდა, მე კი 100%–ით ვიყავი დარწმუნებული, რომ ვიღრძე. ფეხსაცმელები გავიხადე და კლუბში წავედი საცეკვაოდ. ბოლომდე გავერთე, სანამ ჩემმა დაქალმა არ მითხრა, შენი ფეხი ჩვენს მაგიდასთან დიდ ადგილს იკავებსო. ძალიან შემიშუპდა და ტკივილიც დამეწყო.
იმ ღამესვე წავედი საავადმყოფოში და ექიმებმა მითხრეს, გიჟი ხომ არ ხარ, ისეთი მოტეხილობა გაქვს, ძვლები ერთმანეთსაა აცდენილიო. აღმოჩნდა, რომ ტერფის საყრდენი ძვალი მქონია გატეხილი. დამადეს თაბაშირი და 9 სექტემბრამდე ასე ვიქნები. არადა ამ ზაფხულისთვის განსაკუთრებულად მოვემზადე – თმა შევიღებე, ფრჩხილები გავიკეთე, მთელი სხეული "გავისკრაბე", რომ კარგი რუჯი მიმეღო და გარდერობი განვაახლე. მკვეთრი ჟოლოსფერი სამოსი შევიძინე, ვიფიქრე, რუჯს მოუხდება–მეთქი. მადლობა ღმერთს, თაბაშირსაც ძალიან მოუხდა! ამ ზაფხულს ჩემი მაქსიმალური შემოთავაზება კარგი თაბაშირის გაკეთება იყო, ყავაც არავის შემოუთავაზებია.
– ფლირტი?
– ქალბატონო, თუ გნებავთ, დაგეხმარებითო – ეს იყო მაქსიმალური ფლირტი, რადგან ძალიან ხშირად ვეცემოდი.
– ალბათ ძალიან განიცადეთ, ზაფხული ასეთ მდგომარეობაში რომ გაატარეთ.
– დეპრესიაში არ ჩავვარდნილვარ, უბრალოდ ძალიან დამღლელია ასე სიარული. აბაზანაშიც კი ვიღლები. ყავარჯნებით შევდივარ, "ფეხს" გარეთ ვტოვებ და ასე ვბანაობ. მეგობრებმა ინვალიდის ეტლი მაჩუქეს, მამამ კი – ყავარჯნები. ვხუმრობდი, ადრე თუ "შანელის" სუნამო მიხაროდა, ახლა ეტლი მიხარია–მეთქი. სანაპირომდე მისასვლელად მთელი ბულვარი ხომ მქონდა გასავლელი, ეტლით მშვენივრად მივგორავდი და დავსეირნობდი.
ცხოვრებაში ასეთი რაღაც არ მინახავს – გოგონებს ჩემი ეტლში დანახვა უხაროდათ, თვალს ბედნიერი და გაბადრული სახეებით მაყოლებდნენ, მამაკაცებს კი სურვილი უჩნდებოდათ, რომ დამხმარებოდნენ. ვხალისობდი ამ ყველაფერზე და მინდოდა, გოგონებისთვის მეთქვა, ნუ ნერვიულობთ, გოგოებო, მხოლოდ ტერფი მაქვს მოტეხილი–მეთქი. სიარულის დროს დიდი დისკომფორტი მაქვს, რადგან ყავარჯნები მისრიალდება და ვვარდები ხოლმე. თუ მეორე სართულზე ვარ ასასვლელი, ხომ საერთოდ!
– ექიმმა წოლა არ დაგინიშნათ?
– ექიმმა მითხრა, უნდა იწვე და არც მზეზე უნდა გახვიდეო, მაგრამ არსებობს საკითხები, რასაც უნდა მოუყრუო და ამ შემთხვევაში ასე მოვიქეცი. პლაჟზე მივდიოდი, ბოთლებით ზღვის წყალი მქონდა მომარაგებული და ასე ვირუჯებოდი. წყალში ვერ ჩავიდოდი, რადგან თაბაშირი ჩამძირავდა და თან დაიშლებოდა. ეს კარგად მქონდა გააზრებული. ბოლოს მაინც გადავწყვიტე, ცელოფნის პარკი შემომეხვია და ისე მეცურავა, მაგრამ არ გამომივიდა. გუშინ ამ ფეხს თვალს აყოლებდნენ და დღეს უკვე ცელოფნის პარკშია–მეთქი, ვხუმრობდი.
ბათუმში გუფი (მუსიკოსი გურამ მაკალათია) შემხვდა, კლუბში წავედით და მოტეხილი ფეხით სცენაზეც კი ვიცეკვე. ხან მაგდა ვასაძეს (მომღერალი) ვეყუდებოდი, ხან გუფის. მგონი, წელს მთელი ბათუმი ჩემზე ხალისობდა.
მარცხენა ფეხი რომ მომეტეხა, მანქანას მაინც ვატარებდი. ვინც გადასასვლელზე გზას არ მითმობს, ყავარჯნებს ერთმანეთს ვურახუნებ, ვაშინებ და ყველა მითმობს გზას.
ამას წინათ ჩემმა მეგობარმა ცხვირის ოპერაციის გაკეთება გადაწყვიტა და მთხოვა, კლინიკაში წავყოლოდი. შევედით ერთ–ერთ ძალიან ცნობილ კლინიკაში, ყველამ მე გამომხედა. მიმღებში ეგრევე ვიკითხე, თუ სად ხდებოდა ფეხის ამპუტაცია და შესაბამისი პროთეზების დამზადება. მომსახურე პერსონალს ძალიან შეეშინდა, შეწუხდა, ინერვიულა და ისე დაიბნა, პასუხი ვერ გამცა. ტელეფონი აიღო და დაიწყო გარკვევა, ნამდვილად ვიყავი თუ არა ჩაწერილი ფეხის ამპუტაციაზე. აი, ასე ვიხალისებ ამ დღეებს!
– ეს თქვენთვის ალბათ ერთ–ერთი ყველაზე ცუდი ზაფხულია?
– არა, რას ამბობთ! ყველაზე ცუდი 2008 წლის ზაფხული იყო, როცა ომი დაიწყო. მაშინ ორ ფეხზე კი ვიდექი, მაგრამ ძალიან მეშინოდა. ეს ზაფხული სახალისო ნამდვილად არ ყოფილა, დასაწყისში ავარია მომივიდა, ზაფხულის მიწურულს კი ფეხი მოვიტეხე.
– ავარია როგორღა შეგემთხვათ?
– ის მოძრაობდა საშინლად, მაგრამ კანონის მიხედვით ჩემი ბრალი იყო და ადგილზევე ვაღიარე. ქალ მძღოლს დავეჯახე და ძალიან მეჩხუბა. გზაჯვარედინიდან ამოვარდა მაღალი სიჩქარით და შემასკდა. გამომდინარე იქიდან, რომ ის იდგა მთავარ გზაზე, დამნაშავე მე ვიყავი. დიდი ავარია არ ყოფილა, მაგრამ ორივე მანქანის გაკეთება მომიწია. კიდევ კარგი, მაშინ არ მქონდა ფეხი მოტეხილი, თორემ არ ვიცი, ყავარჯნებით რას ვუზამდი იმ ქალს.
ამ ორი შემთხვევის მიუხედავად, არ ვთვლი, რომ ცუდი ზაფხული მქონდა. შვებულება უკვე დამიმთავრდა, მალე თაბაშირსაც მომხსნიან და აქტიურ ცხოვრებას დავუბრუნდები.
– რა გეგმები გაქვთ, სად გამოჩნდებით?
– უკვე სამსახურში ვარ. მაყურებელს არაერთ სიურპრიზს ვპირდები, რომლის შესახებაც ჯერ ვერაფერს ვიტყვი, ამის უფლება არ მაქვს. ახალ გადაცემას წავიყვან, ოღონდ იმასაც ვერ გეტყვით, რომელ არხზე. "ფეისნუკი" ისევ მექნება.
– პირად ცხოვრებაში სასიამოვნო სიახლეები ხომ არ გაქვთ, თქვენი ამერიკელი შეყვარებული როგორ არის?
– ბენი ამ ზაფხულს არ მინახავს. ჩემს პირადში საინტერესო არაფერი ხდება. ამ წელს ძალიან არასაინტერესო ვარ, ამიტომ გადავწყვიტე, პირადზე აღარ ვილაპარაკო და ახალი სეზონიდან სხვანაირად ვიცხოვრო.
– მაინც როგორ?
– მინდა, უფრო მეტად პროფესიას მივხედო და პირადი ცხოვრება ცოტა ხნით გვერდზე გადავდო. ჩემსა და ბენს შორის არაფერი მომხდარა, უბრალოდ მინდა, წელს უფრო კარიერულ წინსვლაზე ვიფიქრო და არა – სასიყვარულო ისტორიაზე. მე ისევ ისე მიყვარს ბენი, მასაც თუ ასე ვუყვარვარ, ეს უკვე არ ვიცი. ახლა ცოტა "დაბრაკული" ვარ ამ ფეხის გამო. ბენმა ძალიან ინერვიულა, თავს გაუფრთხილდიო, მითხრა.
– შეცვლილი მეჩვენებით...
– კი, მეც ვამჩნევ საკუთარ თავს. ვისაც არ ეზარება, ყველა მეუბნება, დაბერდიო. მეც ვგრძნობ, რომ ვბერდები. ახლა ყველაზე მეტად მინდა, ეს თაბაშირი მოვიხსნა, ავხტე, დავხტე და ბევრი ის ისტორია მოგიყვეთ, რაც ორ ფეხზე მოსიარულეს გადამხდებოდა.
მინდა, თქვენს მკითხველს ჯანმრთელობა ვუსურვო. არასდროს მეგონა, თუ ენერგიული ადამიანის დაღლა შეიძლებოდა და ფეხის მოტეხამ ამაში დამარწმუნა. ახლა მინდა ზღვა, ცურვა, ფლაიბორდი, ფლირტი, ცეკვა და თამაში! მაგრამ გამოწერილი მაქვს ხაში და დაუსრულებელი ძილი, თუმცა ექიმის მოთხოვნებს ვერ ვასრულებ. ახლა ერთადერთი ოცნება მაქვს, ეს თაბაშირი მოვიხსნა და ორ ფეხზე სიარული შევძლო.
სოფიო ბოჭორიძე, ჟურნალი სარკე