რატომ იწყებდა სალომე ბაკურაძე გაჩერებულ მანქანაში ტირილს
1 511 ნახვა
სახელი, გვარი: სალომე ბაკურაძე
ასაკი: 1984 წლის 9 ივლისი
პროფესია და საქმიანობა:
პროფესიით კინო და თეატრმცოდნე ვარ, ამასთანავე მაქვს მუსიკალური განათლებაც.
საყვარელი ფილმი და მსახიობი:
ძალიან მიჭირს ერთი კონკრეტული ფილმის ან მსახიობის გამოყოფა, მაგრამ უცებ რაც გამახსენდა, ესაა ''ხელშეუხებელნი~. კარგად რომ დავფიქრდე, შეიძლება, ეს ფილმი არ აღმოჩნდეს ერთადერთი და ყველაზე საყვარელი, მაგრამ უცებ ეს გამახსენდა.
წიგნი, რომელიც ბოლოს წაიკითხე:
ახლა ვფიქრობდი, ჩემდა სამწუხაროდ, დიდი ხანია არ წამიკითხავს რამე სერიოზული და წავიკითხავდი-მეთქი. თუმცა, სანამ ფილმი ''დიდი გეტსბი~ გამოვიდოდა, მანამდე მეგობარმა წიგნის წაკითხვა მირჩია, ჯერ დასრულებული არ მქონდა, ფილმიც გამოჩნდა ეკრანებზე და რასაკვირველია, ისიც ვნახე. წიგნთან შედარებით, ფილმში ბევრი რამ დამაკლდა, მთავარი ძაფები, მაგალითად, საიდან, როგორ იშოვა ფული მთავარმა გმირმა და ა.შ. რასაც მკითხველი წიგნში მიჰყვება, ფილმში გადმოტანილი არ იყო, მაგრამ ვიზუალურად ძალიან კარგი გამოვიდა.
რაზე ოცნებობ?
ვოცნებობ, ვცხოვრობდე ყველანაირად პოზიტიურ ქვეყანაში, სადაც ბოლომდე რეალიზებული ვიქნები და ჩემს საქმეს უფრო კარგად გავაკეთებ.
რისი გეშინია?
მშიშარა ვარ, ბევრი რამის მეშინია, მაგალითად, ჭექა-ქუხილის. ამას ვებრძვი, რომ ისეთ ფობიაში არ გადამივიდეს, რომელიც ისტერიკაში ჩამაგდებს, გარდა ამისა, ისტერიკულად მეშინია ქვეწარმავლების, მორიელის, სახლში მარტო დაძინების.
სირთულე, რომელიც ბოლოს გადალახე...
სირთულეა ჩემი ფობიების დასამარცხებლად ბრძოლა. აქამდე ისე მეშინოდა ჭექა-ქუხილის, მანქანით თუ ვმოძრაობდი, ვაჩერებდი, ვთიშავდი ყველანაირ მოწყობილობას და ტირილს ვიწყებდი. მეშინოდა, მეხი არ დამცემოდა, მაგრამ როცა ამიხსნეს, რომ მეხი ყოველ მეორე დღეს არ ვარდება და არაა აუცილებელი, რომ ყველა ჭექა-ქუხილზე მოვკვდე, ნელ-ნელა დავიწყე შიშის გადალახვა.
დღე, რომელსაც გაიმეორებდი...
ჩემი ქორწილის დღე. იმ ადამიანებს, რომლებიც ჩემ გვერდით იყვნენ, აუცილებლად დავპატიჟებდი და არ გამოვტოვებდი იმათაც, ვისაც გული დავწყვიტე. იმდენად კარგი დრო გავატარეთ, ყველას, ვინც იქ იყო, ამ დღის გამეორება უნდა. მათ მივუმატებდი ისეთებს, ვისზეც გული მწყდება.
რას გამოჰყავხარ წყობიდან?
უსამართლობას ისე გამოვყავარ წყობიდან, ტაქტსაც კი ვკარგავ. გაბრაზებული შინაგანად ძალიან ემოციური ვარ, მაგრამ გარედან არ მეტყობა, ვმუნჯდები და სპაზმი კისერში მიჭერს. მაგრამ თუ ახლობელზე ისე ვბრაზდები, რომ გამოსწორების შანსი ან მე, ან მას აქვს, მაშინ სათქმელს ვეუბნები.
უკაცრიელ კუნძულზე რომ მოხვდე, რომელ სამ ნივთს ინატრებდი?
ჩემს ტელეფონს, სადაც მუსიკაცაა და ინტერნეტიც, ვინატრებდი ასევე სუნამოსა და საღეჭ რეზინს.
ვახშამი ცნობილ ადამიანთან:
ცოცხალი აღარ არის, თორემ მაიკლ ჯეკსონთან ვივახშმებდი, ცოცხლებიდან კი სტივ უანდერს შევარჩევდი. სადაც არ უნდა დავმსხდარიყავით, მასტერკლასს აუცილებლად ჩავატარებინებდი.
შენი კერპი:
ძალიან მინდა, ბიონსესავით დატვირთული ცხოვრების რიტმი მქონდეს, ვიყო ისეთივე შრო-მისუნარიანი და გვქონდეს ისეთივე გარემო, როგორიც აქვს მას, რათა მომღერლებს მეტი გასაქანი მოგვეცეს.
დროის უკან დაბრუნების შემთხვევაში, რას შეცვლიდი?
ამაზე საკმაოდ ბევრი მიფიქრია და მივხვდი, როგორც უნდა გადაახვიო ცხოვრება, ძირითადს მაინც ვერაფერს შეცვლი, ამიტომაც არ მგონია, რომ მეც რამე შემეცვალა.
ერთი კითხვა სალომესგან მიხეილ სააკაშვილს:
საინტერესოა, რა მუსიკას უსმენს, მგონი, არსად არ უთქვამს, რა მუსიკას უსმენს და რომელი მომღერალი უყვარს.
ციცი ომანიძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
ასაკი: 1984 წლის 9 ივლისი
პროფესია და საქმიანობა:
პროფესიით კინო და თეატრმცოდნე ვარ, ამასთანავე მაქვს მუსიკალური განათლებაც.
საყვარელი ფილმი და მსახიობი:
ძალიან მიჭირს ერთი კონკრეტული ფილმის ან მსახიობის გამოყოფა, მაგრამ უცებ რაც გამახსენდა, ესაა ''ხელშეუხებელნი~. კარგად რომ დავფიქრდე, შეიძლება, ეს ფილმი არ აღმოჩნდეს ერთადერთი და ყველაზე საყვარელი, მაგრამ უცებ ეს გამახსენდა.
წიგნი, რომელიც ბოლოს წაიკითხე:
ახლა ვფიქრობდი, ჩემდა სამწუხაროდ, დიდი ხანია არ წამიკითხავს რამე სერიოზული და წავიკითხავდი-მეთქი. თუმცა, სანამ ფილმი ''დიდი გეტსბი~ გამოვიდოდა, მანამდე მეგობარმა წიგნის წაკითხვა მირჩია, ჯერ დასრულებული არ მქონდა, ფილმიც გამოჩნდა ეკრანებზე და რასაკვირველია, ისიც ვნახე. წიგნთან შედარებით, ფილმში ბევრი რამ დამაკლდა, მთავარი ძაფები, მაგალითად, საიდან, როგორ იშოვა ფული მთავარმა გმირმა და ა.შ. რასაც მკითხველი წიგნში მიჰყვება, ფილმში გადმოტანილი არ იყო, მაგრამ ვიზუალურად ძალიან კარგი გამოვიდა.
რაზე ოცნებობ?
ვოცნებობ, ვცხოვრობდე ყველანაირად პოზიტიურ ქვეყანაში, სადაც ბოლომდე რეალიზებული ვიქნები და ჩემს საქმეს უფრო კარგად გავაკეთებ.
რისი გეშინია?
მშიშარა ვარ, ბევრი რამის მეშინია, მაგალითად, ჭექა-ქუხილის. ამას ვებრძვი, რომ ისეთ ფობიაში არ გადამივიდეს, რომელიც ისტერიკაში ჩამაგდებს, გარდა ამისა, ისტერიკულად მეშინია ქვეწარმავლების, მორიელის, სახლში მარტო დაძინების.
სირთულე, რომელიც ბოლოს გადალახე...
სირთულეა ჩემი ფობიების დასამარცხებლად ბრძოლა. აქამდე ისე მეშინოდა ჭექა-ქუხილის, მანქანით თუ ვმოძრაობდი, ვაჩერებდი, ვთიშავდი ყველანაირ მოწყობილობას და ტირილს ვიწყებდი. მეშინოდა, მეხი არ დამცემოდა, მაგრამ როცა ამიხსნეს, რომ მეხი ყოველ მეორე დღეს არ ვარდება და არაა აუცილებელი, რომ ყველა ჭექა-ქუხილზე მოვკვდე, ნელ-ნელა დავიწყე შიშის გადალახვა.
დღე, რომელსაც გაიმეორებდი...
ჩემი ქორწილის დღე. იმ ადამიანებს, რომლებიც ჩემ გვერდით იყვნენ, აუცილებლად დავპატიჟებდი და არ გამოვტოვებდი იმათაც, ვისაც გული დავწყვიტე. იმდენად კარგი დრო გავატარეთ, ყველას, ვინც იქ იყო, ამ დღის გამეორება უნდა. მათ მივუმატებდი ისეთებს, ვისზეც გული მწყდება.
რას გამოჰყავხარ წყობიდან?
უსამართლობას ისე გამოვყავარ წყობიდან, ტაქტსაც კი ვკარგავ. გაბრაზებული შინაგანად ძალიან ემოციური ვარ, მაგრამ გარედან არ მეტყობა, ვმუნჯდები და სპაზმი კისერში მიჭერს. მაგრამ თუ ახლობელზე ისე ვბრაზდები, რომ გამოსწორების შანსი ან მე, ან მას აქვს, მაშინ სათქმელს ვეუბნები.
უკაცრიელ კუნძულზე რომ მოხვდე, რომელ სამ ნივთს ინატრებდი?
ჩემს ტელეფონს, სადაც მუსიკაცაა და ინტერნეტიც, ვინატრებდი ასევე სუნამოსა და საღეჭ რეზინს.
ვახშამი ცნობილ ადამიანთან:
ცოცხალი აღარ არის, თორემ მაიკლ ჯეკსონთან ვივახშმებდი, ცოცხლებიდან კი სტივ უანდერს შევარჩევდი. სადაც არ უნდა დავმსხდარიყავით, მასტერკლასს აუცილებლად ჩავატარებინებდი.
შენი კერპი:
ძალიან მინდა, ბიონსესავით დატვირთული ცხოვრების რიტმი მქონდეს, ვიყო ისეთივე შრო-მისუნარიანი და გვქონდეს ისეთივე გარემო, როგორიც აქვს მას, რათა მომღერლებს მეტი გასაქანი მოგვეცეს.
დროის უკან დაბრუნების შემთხვევაში, რას შეცვლიდი?
ამაზე საკმაოდ ბევრი მიფიქრია და მივხვდი, როგორც უნდა გადაახვიო ცხოვრება, ძირითადს მაინც ვერაფერს შეცვლი, ამიტომაც არ მგონია, რომ მეც რამე შემეცვალა.
ერთი კითხვა სალომესგან მიხეილ სააკაშვილს:
საინტერესოა, რა მუსიკას უსმენს, მგონი, არსად არ უთქვამს, რა მუსიკას უსმენს და რომელი მომღერალი უყვარს.
ციცი ომანიძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
