სოზარ სუბარი ცოლის მშობიარობაზე ლეპტოპით მივიდა

სოზარ სუბარისა და თამთა ყუბანეიშვილის თანაცხოვრება თერთმეტ წელს ითვლის.
წყვილს ათი წლის ნინი, 8 წლის ლუკა და 6 წლის მათე ჰყავთ. მათე განსაკუთრებით ხმაურიანი და ენერგიულია.
მეუღლის საჯარო სამსახურების გამო თამთას აქტიურ ჟურნალისტიკაზე უარის თქმა მოუხდა. მიიჩნევს, რომ მისი, როგორც ჟურნალისტის ობიექტურობის საკითხი ყოველთვის საკამათო იქნებოდა. წლებია არასამთავრობო ორგანიზაციაში მუშაობს მედიამკვლევრად. ამჟამად პროექტის "საგანმანათლებლო რესურსები მედიაწიგნიერებისათვის" ფარგლებში კოორდინატორის ფუნქციას ასრულებს.
ლტოლვილთა და განსახლების მინისტრის ჟურნალისტი მეუღლე რესპონდენტიც კარგი აღმოჩნდა, იმდენად, რომ სანამ მინისტრი შინ დაბრუნდებოდა, მასთან დასასმელი კითხვა არ დაგვიტოვა. შესაბამისად, ბატონი სოზარი მხოლოდ ჩვენს ფოტოობიექტივში მოხვდა.

- მე და სოზარი ერთმანეთს პროფესიამ დაგვაკავშირა. სოზარი მაშინ ''რადიო თავისუფლების'' ჟურნალისტი იყო. ადამიანის უფლებების საკითხებზე ამზადებდა რეპორტაჟებს, ასევე - საგა-მომძიებლო ჟურნალისტიკის მასალებს. მაშინ მე ჟურნალისტიკის ფაკულტეტის მეორე კურსის სტუდენტი ვიყავი და საგამომძიებლო ჟურნალისტიკით გახლდით დაინტერესებული. ჩემმა ჯგუფელმა არასამთავრობო ორგანიზაციის განცხადება წაიკითხა, რომელიც ეძებდა ჟურნალისტიკის ამ მიმართულებით დაინტერესებულ აქტიურ სტუდენტებს. გასაუბრების შემდეგ სტუდენტებისგან უნდა შემდგარიყო ჯგუფი, რომლებიც სტატიებს მოამზადებდნენ. ჯგუფის ხელმძღვანელები იყვნენ ვახო კომახიძე, ნინო ზურიაშვილი, სოზარი. თუმცა სოზარის სახელი და გვარი მაშინ ჩემთვის ნაკლებად ცნობილი იყო. ჩაატარეს გასაუბრება და შეგვარჩიეს სტუდენტები. იმ ჯგუფიდან ამჟამად ბევრი აქტიურ ჟურნალისტიკაშია. მე - არა, მიუხედავად იმისა, რომ ამის დიდი სურვილი მქონდა. სფეროში კი ვარ, სხვადასხვა მიმართულებით მუდმივად ვატარებთ მედიამონიტორინგს, მოქალაქე ჟურნალისტების პრაქტიკა ჩვენს ორგანიზაციაში დაინერგა, მაგრამ საგამომძიებლო ჟურნალისტიკაში ვეღარ გავაგრძელე საქმიანობა.
ამ კურსის დასრულების შემდეგ აკაკი გოგიჩაიშვილის ''60 წუთის'' სკოლაში ვსწავლობდი. როგორც ჩანს, ჩემსა და სოზარს შორის ურთიერთობის ძაფები იმდენად მყარად გაიბა იმ პერიოდში, რომ როცა მწვავე მასალას ვამზადებდით და რჩევა მჭირდებოდა საინტერესო რესპონდენტების შესახებ, პირველი სოზარი მახსენდებოდა, მას ვურეკავდი რჩევისათვის. პროფესიული ურთიერთობა ნელ-ნელა სასიყვარულო ურთიერთობაში გადაიზარდა.
- ამის პირველი მინიშნება ვისგან წამოვიდა?
- ადამიანები, რომლებიც ჩვენ ირგვლივ ტრიალებდნენ, ჯერ კიდევ მანამდე გრძნობდნენ ამას, ვიდრე თავად გავარკვევდით რამეს. თავიდან ამაზე მხოლოდ გვეცინებოდა, მერე, როცა დავფიქრდით, აღმოვაჩინეთ, რომ ერთმანეთის გარეშე წუთით ვერ ვძლებდით. ეს გარდაუვალი იყო, ჩვენ ერთმანეთს უნდა დავკავშირებოდით... იყო ასაკობრივი სხვაობა...
- თან არც ისე პატარა, 18 წლით ხართ სოზარზე უმცროსი...
- ჰო, ასეა.
- რამდენი წლის ხართ?
- 32-ის, სოზარი 50-ის ხდება, მაგრამ ჩვენი ურთიერთობის მთელი ხიბლი, ჰარმონიულობა სწორედ ამაზე დგას. არ მინდა, ძალიან ხმამაღალი ნათქვამი გამომივიდეს, მაგრამ ჩვენ იდეალურად ვავსებთ ერთმანეთს. ძალიან ოპტიმისტი ადამიანია, ენერგიით სავსე, ჩემზე მეტად ენერგიული, ბავშვებთან მუდმივად ხალისიანი. რამდენი დაძაბული დღე გამოგვივლია, მაგრამ ეს სახეზე არასდროს ეტყობა, ჩემთვის დიდი ძალისა და ენთუზიაზმის მომნიჭებელია ყოველთვის, ჯანსაღი ცხოვრების წესით ცხოვრობს. როცა ამის დრო აქვს, ველოსიპედით დადის, დარბის, სიგარეტს არ ეწევა, არ სვამს. დიახ, არ სვამს. ეს იმათაც კარგად იციან, ვინც იმ დამონტაჟებული კადრებით სოზარის დისკრედიტაციას ცდილობს. ამ მხრივ სრულიად ამოვარდნილია ქართული ტრადიციიდან, რასაც ქართული სუფრა, თამადობა ჰქვია. ტელევიზიებს აქვთ ვიდეოფირის მთლიანი ვერსია და გაა-ვრცელონ. დაინტერესებულ პირებთან დეტალურად შემიძლია გავიარო ეს დამონტაჟებული კადრები... თანამდებობის პირის ჯანსაღ კრიტიკას მივესალმები, აუცილებელიცაა, მაგრამ მსგავსი ტყუილის ტირაჟირება მიუღებელია.
- თვითონ სოზარს თუ უქმნიდა უხერხულობას ასაკობრივი სხვაობა?
- ეს სოზარს აფერხებდა ურთიერთობის პირველ ეტაპზე, როგორც მერე გავიგე. მეგობრებთან ამ თემაზე ხშირად საუბრობდა, თუმცა ეს ალბათ იმიტომ, რომ მაინც ჯერ კიდევ ვერ ხვდებოდა, რამდენად დამოუკიდებელი ადამიანი ვიყავი და მივიღებდი თუ არა იმ სერიოზულ გადაწყვეტილებას, რასაც ოჯახის შექმნა ჰქვია. 21 წლის ვიყავი, ცოლად რომ გავყევი. ასე რომ, არასრულწლოვანი ნამდვილად არ ვყოფილვარ. ორი ზრდასრული ადამიანი ვსაუბრობდით სიყვარულზე, ოჯახის შექმნაზე, მომავალზე. ერთხელ მითხრა, გადაწყვეტილება შენ უნდა მიიღოო. უკვე მივიღე, ამაზე არ იღელვო-მეთქი, ვუთხარი. თუმცა არ უკითხავს, მაინც რა გადაწყვეტილება მიიღეო (იღიმება).
- თქვენი ოჯახის წევრები როგორ შეხვდნენ თქვენს ურთიერთობას?
- თავიდან გაუკვირდათ, მაგრამ ისინი ჩემს გადაწყვეტილებებს ყოველთვის პატივს სცემდნენ და ხელი არ შეუშლიათ. პირიქით, თავიანთი შეკითხვებით დაგვეხმარნენ ჩვენი გრძნობების გააზრებაში. იყო შეკითხვები, რამდენად იყო ეს გრძნობა სერიოზული, ღრმა. მათ ვეუბნებოდი, რომ სოზარი ძალიან საინტერესო, სანდო და გულწრფელი ადამიანია, გაიცანით და ყველაფერში თავად დარწმუნდებით-მეთქი. ასეც მოხდა.
- ხელი გთხოვათ?
- ნიშნობა არ გვქონია, უბრალოდ, სტუმრად მოვიდა ჩვენთან სახლში. ნათესავები იყვნენ შეკრებილნი, პირველად მარტო მოვიდა. ყველას შეაყვარა თავი, დარწმუნდნენ, როგორი გულწრფელი, სერიოზული და ალალი ადამიანია... ერთი წელია, რაც დედა გარდაიცვალა. გარ-დაცვალების წინა დღეს ძალიან ცუდად იყო, მთხოვა, სოზარი მოვიდეს, რაღაც მაქვს სათქმელიო. მოვიდა სოზარი და ასეთი რამ უთხრა, დიდი მადლობა იმისთვის, რომ ჩემი შვილი ასე ძალიან გიყვარს და პატივს სცემო. ამის მეტი რაღა უნდა ვთქვა, ჩემი მშობლებისა და სოზარის და ჩემი ურთიერთობა რომ გამოვხატო. სოზარმა ძალიან ბევრი რამ გააკეთა იმისთვის, რომ დედა გამოჯანმრთელებულიყო, მძიმე სენით იყო დაავადებული.
- მამას როგორი ურთიერთობა აქვს სიძესთან?
- მეგობრული და ამავე დროს, საკმაოდ მორიდებული. მამას ერთადერთი შენიშვნა აქვს ხოლმე მის მიმართ, რაც ჰალსტუხის შეკვრას უკავშირდება (იცინის).M მამამ განსაკუთრებულად კარგად იცის "ამერიკული'' კვანძის გაკეთება და როცა ტელევიზიით ხედავს, ამბობს ხოლმე, მაინც ვერ ვასწავლე ისე, როგორც საჭიროაო. სოზარს ოფიციალური სტილი არ ხიბლავს, მისთვის დისკომფორტია.
- თავად რა შენიშვნები გაქვთ ხოლმე ქმართან?
- უკვე აღარ გამოვთქვამ პრეტენზიას, ცოტა დრო რომ აქვს ჩვენთვის დათმობილი. თავიდან ძალიან ვაპროტესტებდი, ამან ჩვენი ურთიერთობა გაართულა. უფრო ზუსტად, თვითშემეცნების ეს პროცესი მალევე ნელ-ნელა, პატარ-პატარა კონფლიქტებით გავიაზრეთ და გავაცნობიერეთ, რომ ეს ჩვენი ცხოვრების წესი უნდა ყოფილიყო. მაქსიმალური პოზიტივი და დადებითი ემოციები უნდა მიგვეღო იმ მცირე დროში, რაც გვქონდა. შემდეგ ეს უკვე იმდენად ბუნებრივი გახდა, რომ მცირე დრო აღარ გვაღელვებს. ვისწავლეთ დროის ეფექტურად განაწილება ერთმანეთისთვის, ბავშვებისთვის, ახლობლებისთვის. ამიტომაც, როცა ერთად ვართ, გვიხარია და იშვიათად ხდება, რომ ეს ერთად ყოფნა "გავაფუჭოთ".
ძალიან მიწყობს ხელს, რომ ვიყო რეალიზებული, საქმიანი ადამიანი... მესამე ბავშვი რომ გავაჩინე, ძალიან მოვდუნდი, თითქოს ჩამოვშორდი აქტიურ ცხოვრებას, სამსახურის დაწყება რამენიმეჯერ გადავდე. ბოლოს სოზარის დაჟინებული თხოვნით დავიწყე მუშაობა. მითხრა, თმის საღებავის ფულსაც არ მოგცემ, მუშაობას თუ არ დაიწყებო. მივხვდი, რომ მან სრულიად გაიაზრა ჩემი მდგომარეობა და ხვდებოდა, საოჯახო რუტინიდან ჩემი ენერგიის გადასროლა სხვა მიმართულებით იყო საჭირო. მართალია, მაგისტრატურა დავამთავრე ამ პერიოდში, მაგრამ სამუშაოს დაწყებას ნამდვილად არ ვაპირებდი. თუმცა მას გვერდით ძალიან სჭირდებოდა ადამიანი, რომელიც მასთან ერთად ვითარდება, გამოწვევებს იღებს, უმკლავდება, გადაწყვეტილებების მიღებაში ეხმარება და ა.შ.
უკვე წლებია, არასამთავრობო ორგანიზაციაში ვმუშაობ, პროექტების კოორდინატორი ვარ, მედიაკვლევებში ვმონაწილეობ. ხშირად მიწევს მივლინებები საქართველოს რეგიონებში, საზღვარგარეთ. სოზარს ვუტოვებ ხოლმე ბავშვებს, დააძინებს კიდეც, დილით სკოლაშიც წაიყვანს, მოკლედ, ხელს მიწყობს ამ მხრივ. იცის, რომ ზოგჯერ თვითონაც მოუწევს ბავშვებთან მარტო დარჩენა. ამას არავითარ შემთხვევაში არ გააპროტესტებს. ეს ჩვენს ოჯახში გამორიცხულია, თუმცა მივლინების დღეების რაოდენობას მაინც იკითხავს ხოლმე. ამას წინათ ბათუმში ვიყავი მივლინებით და ''იმედში'' ჩართვაზე უარი უთქვამს, სახლში ადრე უნდა მივიდე, ბავშვები მე უნდა დავაძინოო. ნუ, ეთერი მაინც არ ჩაშალა, მაგრამ ეს პასუხისმგებლობა ნამდვილად აქვს ბავშვების წინაშე, არ ვუკარგავ.
- ხშირად რა თემაზე კამათობთ?
- ბავშვების აღზრდის საკითხებთან დაკავშირებით. უფრო ზუსტად, ამ ბოლო დროს ამ საკითხზე ხშირად ვმსჯელობთ, ორივე ლიბერალი მშობელი გამოვდექით და ხედავთ, რა ხდება ჩვენს სახლში. ბავშვები ლაღად დარბიან, შენიშვნას არ ვაძლევთ, მოგვწონს ასეთი გარემო, მაგრამ ახლა, ხელს რომ გვიშლიან საუბარში, არ მომწონს. ზოგადად, გვინდა, ჩვენი შვილები თავისუფლები, დამოუკიდებლები იყვნენ, შეცდომებიც დაუშვან და ვიკამათოთ, ვიმსჯელოთ. ოღონდ არავითარი ბრძანებები და იმპერატივები. მაგალითად, არასდროს შევდივარ ნინის ოთახ-ში დაკაკუნების გარეშე, ასევე ვიქცევი ბიჭებთანაც.
- თუ გახსოვთ, სად გაისეირნეთ ბოლოს მხოლოდ თქვენ ორმა?
- ბოლოს ბახმაროში ვიყავით ფერისცვალებას, 19 აგვისტოს. დიდი ხანი ვოცნებობდით, რომ ბახმაროში სახალხო დღესასწაულს, დოღს დავსწრებოდით, რომელიც ყოველთვის ფერისცვალებას იმართება. მგონი, ერთადერთი ადგილია საქართველოში, სადაც სოზარი არ იყო ნამყოფი და წელს ეს ოცნება ავისრულეთ. მოვიხიბლეთ გურიის მთებით და იქაური ბუნებით. მე ნახევრად გურული ვარ და ეს სვანი კაცი გურიის მთებით რომ აღფრთოვანდა, გახარებული ვიყავი...
- ქორწინების, თქვენი დაბადების დღის თარიღებს ადვილად იმახსოვრებს?
- კი. ზოგჯერ მგონია ხოლმე, რომ არ ახსოვს და მეც წინასწარ არ ვახსენებ, მაგრამ მერე აღმოჩნდება, რომ ახსოვს. ხშირად დაუგეგმავს რამდენიმედღიანი გასვლა ქალაქიდან და აღმოჩენილა, რომ სწორედ რომელიმე მნიშვნელოვან თარიღს უკავშირდებოდა. ყვავილების იშვიათად მჩუქნის. წელს 3 მარტს, დედის დღეს, ლოპოტაზე მოგვიწია ყოფნამ. დილით, მე რომ მეძინა, სოზარი ბავშვებთან ერთად ეზოში გავიდა და ოთახში მინდვრის ყვავილები დამახვედრეს.
- თამთა, სოზარმა თქვენი თანაცხოვრების პერიოდში რამდენიმე თანამდებობა გამოიცვალა. ყველაზე მძიმედ რომელი პერიოდი გახსენდებათ?
- სახალხო დამცველობის პერიოდი მახსენდება ყველაზე მძიმედ. გამოწვევებისა და მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილებების მიღების პერიოდი იყო. მან დაამტკიცა, რომ ნამდვილი სახალხო დამცველი იყო, ხალხის სასიკეთოდ მოღვაწე ადამიანის იმიჯი მოიპოვა. ეს არ იყო ადვილი. სწორედ ამ დროს მიხვდა სოზარი, ვინ იყო მისი ნამდვილი მეგობარი, თანამებრძოლი. ზოგიერთთან ურთიერთობაც კი გაწყვიტა. ვინც სხვა ღირებულებები აირჩია, გაუჭირდა მათთან ურთიერთობის გაგრძელება. ბევრი რამ გადავაფასეთ. იმაზეც მოგვიხდა ფიქრი, რა სჯობდა, მოჩვენებით კეთილდღეობაში ცხოვრება, თვალის დახუჭვა უსამართლობაზე თუ ყველაფრის საჯაროდ დაფიქსირება, თუნდაც ეს თავდაპირველად არაპოპულარული ნაბიჯი ყოფილიყო. Hჰქონდა იმ პერიოდში სოზარს რამდენიმე ისეთი შემოთავაზება, რომლითაც კოლოსალური ხელფასი და უზრუნველი ცხოვრება გვექნებოდა, მაგრამ ყოველთვის ვფიქრობდით იმაზე, რას ეტყოდნენ ჩვენს შვილებს მომავალში, თუ როგორი მამა ჰყავთ მათ...
საპროტესტო აქციების დროს ის ყოველთვის ეპიცენტრში იყო, თავისი მოხსენებებით მტკიცებულებების მთელი ქრესტომათია შექმნა. დღეს კიდევ უფრო ვრწმუნდები, რამდენად სწორი გზით მიდიოდა.
ბევრი მძიმე დღე მახსოვს... მაგალითად, მომსწრე ვარ იმის, როგორ ეჩხუბებოდა სოზარი სააკაშვილს ტელეფონით, როგორ არწმუნებდა თავის სიმართლეში. ბევრი არ მეგულება, ვინც პრეზიდენტს ტელეფონს გაუთიშავდა. ისიც გვახსოვს, შეცდომების აღიარებით რომ მიადგა პრეზიდენტი სოზარს ოფისში...
ახლა, როცა მეკითხებიან, სოზარი საჯარო პირი გახდა და როგორ შეიცვალა თქვენი ცხოვრებაო, მეღიმება. მე რომ სოზარის ცოლი გავხდი, ის უკვე საჯარო პირი იყო. ასე რომ, ჯერ კიდევ 10 წლის წინ მზად ვიყავი ამ ყველაფრისთვის, იმისთვისაც, რომ ჩემს პროფესიაზე უარი მეთქვა, არ მემუშავა აქტიურ ჟურნალისტიკაში.
- ერთხელ ყოფილმა პრემიერ-მინისტრმა ბიძინა ივანიშვილმა თქვა ჟურნალისტებთან შეხვედრაზე, სოზარს ღამე არ სძინავსო. რა იყო ამის მიზეზი?
- როგორ გითხრათ, სოზარის ოცდაოთხსაათიანი მუშაობის გრაფიკი მათთვის, ვისაც მასთან უმუშავია, ცნობილია. ახლაც, ახალ სამინისტროში, მისი თანამშრომლები ამბობენ, რომ სამინისტრო გამოაცოცხლა, დარწმუნებული ვარ, მისი ხელი და ენთუზიაზმი მალე დაეტყობა პროცესებს... ამ ორი თვის განმავლობაში ბევრ ადგილას იყო უკვე, პირადად ჩადის და ეცნობა დევნილების მდგომარეობას. რა გითხრათ, მაშინ ალბათ სოზარი ცოტა გადაიღალა და პრემიერ-მინისტრთან შინაურულად დაიწუწუნა (იღიმება).
- რაზე შეიძლება გაბრაზდეს სახლში?
- დიდხანს თუ გაგრძელდება ჩემი შენიშვნები. სატელევიზიო ინტერვიუს რომ ვუსმენ, ვაფასებ ხოლმე, როგორც ჟურნალისტი, კრიტიკულად, ცოტა სკეპტიკურად.
- როგორია გაბრაზებული სოზარი?
- უტყვი ხდება. მოჩხუბარი სოზარი არც მინახავს. ხმას ბავშვებთანაც არ უწევს... სხვათა შორის, სამივე ბავშვის მშობიარობას დაესწრო. მე არ მითხოვია, თვითონ გამოთქვა სურვილი.
- რა თქვა პირველი მშობიარობის მერე?
- გარეთ რომ ვყოფილიყავი, მოლოდინის რეჟიმში უფრო ცუდად ვიქნებოდიო. როცა მეკითხებიან, იყო თუ არა ჩემთვის შვება ქმრის მშობიარობაზე დასწრება, ცხადია, ასე იყო და შეგრძნებების დონეზე აღვწერ ხოლმე. მახსოვს სოზარის ხელები ჩემს სახეზე, ეს ძალას მმატებდა, არასდროს მავიწყდება ეს თანადგომა. მეორე და მესამე მშობიარობაზე უკვე ლეპტოპით მოდიოდა (იცინის), მიეჩვია, ჯდებოდა და იწყებდა მუშაობას, სანამ სიტუაცია კრიტიკულ მომენტს არ მიაღწევდა.
- ამ ზაფხულს სად დაისვენეთ?
- სოზარს შვებულება არ ჰქონდა, დაემთხვა პერიოდს, როცა თანამდებობა გამოიცვალა და გადაბარების პროცესებით იყო დაკავებული. მეც რთული პერიოდი დამემთხვა სამსახურში. თბი-ლისში დავისვენეთ. ბავშვები დმანისში გავუშვით და ფაქტობრივად, მეორე თაფლობის თვე მოვიწყვეთ. სამზარეულოში ფუსფუსითაც არ მომიკლავს თავი. დიეტაზეც იყო, თუმცა ბოლოს მითხრა, ცილების დიეტაში ხაჭოსა და მაწვნის გარდა, ხორციც იგულისხმება და ეგ მაინც მოხარშეო (იცინის).
- ზოგადად კარგი კულინარი ხართ? სვანური კუბდარის გაკეთება თუ ისწავლეთ მეუღლის ხათრით?
- ზოგადად, ბევრი რამის მომზადება შემიძლია, თუმცა ასეთი ძლიერი სვანურ კერძებში ნამდვილად არ ვარ. საუკეთესო გამოსავალი ვიპოვე, ვამბობ, რომ კუბდარი მხოლოდ სვანმა უნდა გამოაცხოს. თუმცა, ჭვიშტარის მომზადება ვიცი, მაწონიც დამიყენებია. სოზარს ძალიან უყვარს მაწონი. ზოგადად არ არის პრეტენზიული. არც საჭმლის და არც პირობების მიმართ. საკვების ან მოუწესრიგებელი სახლის გამო ადამიანები ერთმანეთს შენიშვნას რომ აძლევენ, ძალიან ბევრ რამეს აკლებენ ურთიერთობებს. ასეთ ყოფით საკითხებზე ჩვენ ერთმანეთს არ ვანერვიულებთ.
- ეჭვიანია?
- არა, ზოგჯერ მომინდება კიდეც, რომ ეჭვიანი იყოს. უფრო ზუსტად, ყურადღებიანი. ამას წინათ მეგობრის დაბადების დღეზე ვიყავი. გახდა 11 საათი, 12 და არ მომიკითხა, ცოტა მეწყინა. სახლში რომ მოვედი, სადარბაზოსთან დამირეკა, მოასწრო, თორემ გავბრაზდებოდი (იღიმება). არც მე არ ვარ ეჭვიანი. ჩვენი ურთიერთობა ნდობასა და ერთგულებაზეა დაფუძნებული. ეჭვიანობა გამორიცხულია, როცა ადამიანებს სიყვარული და პატივისცემა აკავშირებთ.
- შვილის გაჩენას კიდევ აპირებთ?
- როგორც ღმერთი ინებებს. ეს პატარა ძალიან ცელქია. აკიმს ვეძახით, ოღონდ ეს დარჩება ერთადერთ აკიმად თუ კიდევ იქნება სხვა აკიმი, არავინ იცის. ჩვენ ასეთი ტიპის გამოწვევასაც არ ვუფრთხით (იღიმება).

ნინო მჭედლიშვილი
ჟურნალი ''რეიტინგი''