გოჭის მონოლოგი ახალ ინიციატივაზე - პასუხი ქართველ ხალხს

გამარჯობა, მე გოჭი ვარ. 3 თვის ვარ, მაგრამ ისე გამოვიყურები, როგორც ერთი წლის. დედაჩემი დარდობს კიდეც, ვინმეს დიდი არ ეგონო და შენი თავი არ მომტაცოსო. იდარდებს, აბა რა, დედას ჯერ არ გაუგია, რომ ერთ წლამდე ხელს ვერავინ მახლებს. ეს ამბავი ისე გამიხარდა, როგორც პირველი ტალახის დანახვა. ამის მერე თუ ვინმე იტყვის, "ოცნება არ მუშაობსო", ჩემთან ექნება საქმე. უბედური ჩემი და მახსენდება, 10 თვის იყო, ბოლოკი რომ გააცვნეს. კი უხდებოდნენ ერთმანეთს, როგორც "ასავალ-დასავალი" და რეზო ამაშუკელი, მაგრამ მაინც მეცოდებოდა ის უბედური.

მამას ახლობლები ყავს იუსტიციის სახლში და მითხრა, 1-2 თვით გადაგიკეთებ პირადობის მოწმობასო, მაგრამ ყველა სიხარულს ხომ აქვს თავისი ტკივილი. ჩემი მეზობელი ვარიკა, ჯერ 1 თვისაც არ იყო და გაქრა. ივიშვიშეს ქათმებმა, ერთი ხანობა ისიც თქვეს, მოდი კვერცხის დადება შევწყვიტოთ პროტესტის ნიშნადო, მაგრამ რომელმაც შეწყვიტა, ისიც გაქრა და მერე ხელი ჩაიქნიეს. ერთ კაცზე ჰქონდათ ეჭვი, მაგრამ მტკიცებულებები არ ჰქონდათ და ვერ დაიჭირეს. თითქმის ისეთივე მომენტი იყო, როგორც ახალაიას სასამართლოზე, უბრალოდ აქ, ვაშლის გათლის ეპიზოდი არ ფიგურირებდა.

გვიხარია ეს ახალი კანონი. აწი მშობიარობას ექსპერტები დაესწრებიან, რომ დაბადების მოწმობები მოგვცენ და სიკვდილიანობა ნაკლები იქნება.

არა რა, ასოცირების ხელშეკრულებას რომ იღებდნენ, ვიცოდი კარგი იყო, მაგრამ ასეთი კარგიც არ მეგონა. ვაზის სამშობლოში ასოცირების ხელშეკრულების პირველი სიკეთე ღორებმა ვიგრძენით. ღორი უნამუსოს სიმბოლოდ კი იქცა, მაგრამ ჩვენც გვაქვს გული და ძალიან ვდარდობთ თევზებზეც, იქნებ ევროპამ მათზეც იფიქროს რამე, თორემ როგორ შეიძლება 3-4 თვის თევზის ჭამა?!

ჩვენს აკრძალვას როგორმე გადაიტანს ერი, მაგრამ ციკანების დაკვალაც თუ აკრძალეს, ეს მართლა რევოლუციის მომტანი იქნება. ისე რა პოეტურად ჟღერს "ციკნების რევოლუცია".

გუშინ, "რუსთავი 2"-ს ვუყურე და ისეთები თქვეს, გადავედი ჭკუიდან. თურმე არაფერი არ კეთდება. მეტიც, რაც

გაკეთებული იყო, ისიც კი ფუჭდება. ამის ფონზე გამიჩნდა ერთი ლოგიკური კითხვა - გვინდა ჩვენ 1 წელი სიცოცხლე? ერთხელ მაინც გვკითხეთ რაღაც, ხომ შეიძლება? ამ ბოლოკს რომ გვტენით პირში, ისე რომ არც გვეკითხებით მოგვწონს თუ არა, მაგაზე ხმას არ ვიღებთ. არც იმაზე ვწუწუნებთ, "პრიმუსით" რომ შესამოსელს გვძარცვავთ ხოლმე, მაგრამ ამაზე მაინც გეკითხათ რამე, განა დაიქცეოდა ქვეყანა?!

მოკლედ, მეტი რა უნდა ვთქვა, არც ვიცი. ერთი უბრალო გოჭი ვარ 13 დედმამიშვილიდან და ბევრი ჭკუა არც მომეკითხება. უბრალოდ, ამ ბოლო დროს ლექსების წერა შემიყვარდა და ჩემს მონოლოგსაც ლექსით დავასრულებ.

ევროპამ ჩვენზე დაიწყო ფიქრი.
მოგენატრებათ მწვადებზე ცვარი.
ბედნიერია ვინც გოჭად გაჩნდა,
ჩვენს ბედს შენატრის ძროხა და ცხვარი.

ახალი წელი უჩვენოდ ნიშნავს,
სადმე მინისტრი ნახო უჯიპოდ.
მალე გვექნება ალბათ პასპორტიც
და პირადობაც, ოღონდ უჩიპო.

არავის გირჩევთ ცუდად შეგვხედოთ,
ასოცირება გვიცავს კბილებით,
თუ შევამჩნიეთ დანის ალესვა
ყველას გიჩივლებთ ღორისშვილები.

ჩვენზე იფიქრეთ და სიზმრად მოვალთ,
არ შეგვაშინებს გავლა მდელოსი,
ევროპას ამაგს არ დავუკარგავთ
ჩვენ ჭყვიტინები საქართველოსი.

ლადო გოგოლაძე
AMBEBI.GE