ეკა ამირეჯიბი: "ჩემი ქმარი, გიორგი სიბაშვილი, ირაკლი ხურცილავასავით უპასუხისმგებლო არ არის"
3 882 ნახვა
ეკა ამირეჯიბმა საერთაშორისო ურთიერთობების ფაკულტეტი დაამთავრა, არც ჟურნალისტიკასთან ჰქონია შეხება და არც კინოსთან, საბოლოოდ კი მის ცხოვრებაში ყველაფერი ისე შეტრიალდა, რომ კინოშიც ითამაშა, სერიალშიც და 5 წელია, "რუსთავი 2"–ის დილის გადაცემის წამყვანია. ამ ყველაფერს თითქმის მთელი მისი დრო მიაქვს, მაგრამ გვერდით ჰყავს თანამოაზრე, რომელიც უგებს და მის რიტმს ფეხს უწყობს. ეკას ქმარი, გიორგი სიბაშვილი, მუსიკოსია. ხელოვნების სიყვარული, საერთო ინტერესები მათ ცხოვრებას და ურთიერთობას საინტერესოს ხდის და პატარ–პატარა პრობლმემებს ადვილად უმკლავდებიან.
– ეკა, ტელეჟურნალისტის განათლება არ მიგიღიათ, ტელესახედ ისე იქეცით. რა შეფასებას გააკეთებდით საკუთარ თავზე, როგორი ტელეწამყვანი ჩამოყალიბდა თქვენგან?
– 2009 წლიდან ვმუშაობ "რუსთავი 2"–ის დილის გადაცემაში, სადაც კასტინგის საშუალებით მოვხვდი და რამდენიმე დღეში უკვე ჩართვებზე გამიშვეს. თავიდან ვღელავდი, მაგრამ დრომ და გამოცდილებამ ყველაფერი თავის ადგილას დააყენა. ტელევიზიის ტემპს თუ არ აუწყვე ფეხი, არაფერი გამოვა. ახლა გადაცემა სტუდიიდანაც მიმყავს, ასევე მაქვს ყვავილების რუბრიკაც.
– 5 წლის განმავლობაში ყოველდღე დილის 5 საათზე იღვიძებთ. ამას როგორ შეეგუეთ?
– ძალიან რთულია, მაგრამ ემოციების დრო აღარ არის. მოსამზადებლად სულ ნახევარი საათი მაქვს. დილის 5–ის ნახევარზე ვიღვიძებ და 30 წუთში კიდეც უნდა ჩავიცვა, ჩანთაც უნდა ჩავალაგო. იმაზე ფიქრის დრო არ მრჩება, თუ როგორ დამაკლდა ძილი. ადრე ვერ ვიძინებ, სამსახურის მიღმა ყველას ჩვენი ცხოვრება გვაქვს და ყველაფერი ჩემ გარშემო არ ტრიალებს. ოჯახის წევრებსა და მეგობრებს ისეთ ყურადღებას ვერ ვაქცევ, როგორსაც სამსახურს. მეგობრები ამის გამო ძალიან სამართლიანად მსაყვედურობენ. ზოგჯერ საკუთარ თავს ვეტყვი ხოლმე, ახლა ცოტა აზრზე მოდი–მეთქი.
– როგორც ტელეწამყვანს, ხუთმა სატელევიზიო სეზონმა რა შეგძინათ?
– დიდი გამოცდილება მივიღე. გამოუვალი მდგომარეობიდან გამოძრომა ვისწავლე, როცა, მაგალითად, ჩართვაზე მარტო დგახარ და სტუმარი არ მოდის იმის გამო, რომ ვერ გაიღვიძა. ამიტომ მივეჩვიე, რომ 100–ჯერ უნდა გადავამოწმო. პიროვნულადაც გავიზარდე, ისეთი შეგრძნება მაქვს, თითქოს ბევრ წელს გადავახტი.
– როგორც თავად თქვით, სამსახურის მიღმა ყველას ჩვენი ცხოვრება გვაქვს. თქვენს ცხოვრებაში სამსახურისგან თავისუფალი დრო რით არის შევსებული?
– ჩემი დღის რეჟიმი საკმაოდ დატვირთულია – ან გადაღებები მაქვს, ან პირდაპირი ეთერი და დრო აღარაფრისთვის მრჩება. ჩემი გრაფიკი ეწყობა ტელევიზიას. ვცდილობ, შაბათ–კვირა მქონდეს თავისუფალი, მაგრამ ამ დღეებშიც არ მიწევს უქმად ყოფნა. არ მიყვარს, როდესაც დასვენების დღეს ვინმე მაჩქარებს, რადგან კვირის დანარჩენ დღეებშიც მეყოფა სიჩქარე და გადარბენა. ვცდილობ, დასვენების დღეებში ვნახო მეგობრები, წიგნი წავიკითხო, წავიდე კონცერტზე, თეატრში. ახალი შთაბეჭდილებების მიღება აუცილებელია.
– სერიალ "ჩემი ცოლის დაქალებში" 5 სეზონია თამაშობთ. როგორია თქვენი პირადი დამოკიდებულება პერსონაჟ ლიკუნასადმი, რომელსაც თამაშობთ?
– ჩემი გმირი ნერვებს მიშლის, მისი ქცევები ხშირად გადამეტებულია. რა თქმა უნდა, ის, რაც ჩემი პერსონაჟის ოჯახში ხდება, რეალურია, ბევრი წყვილი იქცევა ასე, მაგრამ ლიკუნა სულ წუწუნებს, უკმაყოფილოა. გამიხარდება, თუ ამ სეზონზე ლიკუნასა და ხურცილავას ცხოვრება სიახლეებიით იქნება დატვირთული, რადგან მხოლოდ მეოჯახე ქალის როლი არც რეალურ ცხოვრებაშია საინტერესო და არც სერიალში. ლიკუნასაც აქვს თავისი სიმართლე, მაგალითად, გასაგებია მისი წუწუნი, რომ, მაგალითად, ქმარი არასდროს მიჰყვება დასასვენებლად. ბავშვი ღლის, ამ დროს კი ირაკლი გაიდეალებულ სამყაროში ცხოვრობს, მისთვის ხელოვნება არის ზეამაღლებული.
სერიალში ერთი გმირიც არ არის იდეალური, ყველას თავისი ნაკლი აქვს, ისევე როგორც თითოეულ ჩვენგანს რეალურ ცხოვრებაში.
სერიალის გადაღებები დაწყებულია და ოქტომბრის შუა რიცხვებიდან კვირაში 3–ჯერ გავა ეთერში. ამიტომ მუშაობა კიდევ უფრო გართულდება.
– სერიალში ქალთა რამდენიმე განზოგადებული ტიპია. რაიმეს შეცვლიდით მათ ცხოვრებაში?
– ალბათ – არც არაფერს. ესენი არიან ჩვენი დროის ქალები, რომელთაც სუსტი მხარეებიც აქვთ და ძლიერიც. ამიტომაც არის ცხოვრება საინტერესო. ყველა რომ ერთნაირი იყოს, ცხოვრება ხიბლს დაკარგავდა. ამ ქალებში ყველა პოულობს საკუთარ თავს. ის, რაც გოცირიძეების ოჯახში მოხდა, დათოს ღალატს ვგულისხმობ, რეალურ ცხოვრებაშიც ბევრს გადახდენია თავს. ერთი შეხედვით იდეალურ ოჯახს ბევრი პრობლემა აქვს, ქმარი ცოლს ღალატობს. სამწუხაროდ, ეს ამბავი ყურით მოთრეული არ არის, მსგავსი დრამები ჩვენი ახლობლების ოჯახშიც განვითარებულა. თითქმის მთელი საქართველოსთვის იდეალური დათო – ოჯახში ფულის შემტანი, კარგი მოქეიფე, მოსიყვარულე მამა და ქმარი – პარალელურად მეორე ცხოვრებით ცხოვრობს.
ჩემი ხურცილავა ამ მხრივ ჭკვიანადაა. პარადოქსია, რომ ყველასთვის სამაგალითო ოჯახს დაემართა ასეთი რამ და არა – იმ წყვილს, რომელიც თითქოს თავიდანვე განწირული იყო და ოჯახი ქარაფშუტულად შექმნა. ხურცილავა არ გაება მახეში და საქმე საქმეზე რომ მიდგა, თქვა "არა".
– როგორია თქვენი რეალური ოჯახური ცხოვრება ხელოვან ქმართან?
– ჩემი მეუღლე პროფესიით მარკეტოლოგია, მაგრამ ხელოვნებასთან მჭიდრო კავშირი აქვს. ერთმანეთს ძალიან ვგავართ, საერთო ინტერესები გვაქვს. ვცდილობთ, ჩვენი ცხოვრება ერთფეროვანი არ იყოს, გვიყვარს მუსიკა, ვუსმენთ ყველაფერს ხასიათის მიხედვით. როცა ცოლ–ქმარი ერთნაირ რაღაცეებზე "კაიფობენ", ეს ურთიერთობას აადვილებს. ჩემი ქმარი ირაკლი ხურცილავასავით უპასუხისმგებლო არ არის.
– 2 წელია, რაც ცოლ–ქმარი ხართ. რა "წესებზეა" დამყარებული თქვენი ცოლქმრობა?
– ჩვენ–ჩვენი როლი გვაქვს სახლში. როცა შემიძლია, საქმეს მე ვაკეთებ, როცა არ შემიძლია – გიორგი. მარტო საქართველოში ხდება, 40 წლამდე კაცს ერბოკვერცხს დედა რომ უწვავს. ერთმანეთს ხშირად ვუთმობთ, ერთიმეორეს არაფერს ვუკრძალავთ. ჩვენს ურთიერთობაშიც იყო სირთულეები, მაგრამ მთავარია ორი ადამიანი პატივს სცემდეს ერთმანეთის ინტერესებს, მაგალითად, ფილმში თამაში ჩემი ოცნება იყო და, ეს რომ აეკრძალა ვინმეს, ამას, დარწმუნებული ვარ, გაცილებით უფრო ცუდი შედეგი მოჰყვებოდა ურთიერთობისთვის, ვიდრე სხვა რამეს. მინდა, სამომავლოდ ჩემი კინოროლების სია გაიზარდოს. ისეთი როლები მინდა, მათ გამო ან ძალიან რომ გავხდები, ან ძალიან გავსუქდები, ან თმას გადავიპარსავ და ა.შ. როლებისთვის ყველანაირ მსხვერპლზე წავალ.
– ქმარი ლიკუნას ხომ არ გამსგავსებთ?
– არა, ყოველ შემთხვევაში, ეს არასოდეს უთქვამს.
– თუ მსახიობობა თქვენი ოცნება იყო, თეატრალურ უნივერსიტეტში რატომ არ ჩააბარეთ?
– არ ვიცი, სამსახიობოზე რატომ არ ჩავაბარე. თავადაც მიკვირს, საერთაშორისო ურთიერთობები რომ დავამთავრე. ევგენი მიქელაძის სასწავლებელში საფორტეპიანო განყოფილება დავამთავრე. სტუდენტობის პერიოდში სულ კონცერტები მქონდა. ახლა ის დრო ძალიან მენატრება. კლასიკური მუსიკა ყველაფრის დასაბამია. მგონია, რომ ოდესმე კიდევ დავუკრავ.
ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე
– ეკა, ტელეჟურნალისტის განათლება არ მიგიღიათ, ტელესახედ ისე იქეცით. რა შეფასებას გააკეთებდით საკუთარ თავზე, როგორი ტელეწამყვანი ჩამოყალიბდა თქვენგან?
– 2009 წლიდან ვმუშაობ "რუსთავი 2"–ის დილის გადაცემაში, სადაც კასტინგის საშუალებით მოვხვდი და რამდენიმე დღეში უკვე ჩართვებზე გამიშვეს. თავიდან ვღელავდი, მაგრამ დრომ და გამოცდილებამ ყველაფერი თავის ადგილას დააყენა. ტელევიზიის ტემპს თუ არ აუწყვე ფეხი, არაფერი გამოვა. ახლა გადაცემა სტუდიიდანაც მიმყავს, ასევე მაქვს ყვავილების რუბრიკაც.
– 5 წლის განმავლობაში ყოველდღე დილის 5 საათზე იღვიძებთ. ამას როგორ შეეგუეთ?
– ძალიან რთულია, მაგრამ ემოციების დრო აღარ არის. მოსამზადებლად სულ ნახევარი საათი მაქვს. დილის 5–ის ნახევარზე ვიღვიძებ და 30 წუთში კიდეც უნდა ჩავიცვა, ჩანთაც უნდა ჩავალაგო. იმაზე ფიქრის დრო არ მრჩება, თუ როგორ დამაკლდა ძილი. ადრე ვერ ვიძინებ, სამსახურის მიღმა ყველას ჩვენი ცხოვრება გვაქვს და ყველაფერი ჩემ გარშემო არ ტრიალებს. ოჯახის წევრებსა და მეგობრებს ისეთ ყურადღებას ვერ ვაქცევ, როგორსაც სამსახურს. მეგობრები ამის გამო ძალიან სამართლიანად მსაყვედურობენ. ზოგჯერ საკუთარ თავს ვეტყვი ხოლმე, ახლა ცოტა აზრზე მოდი–მეთქი.
– როგორც ტელეწამყვანს, ხუთმა სატელევიზიო სეზონმა რა შეგძინათ?
– დიდი გამოცდილება მივიღე. გამოუვალი მდგომარეობიდან გამოძრომა ვისწავლე, როცა, მაგალითად, ჩართვაზე მარტო დგახარ და სტუმარი არ მოდის იმის გამო, რომ ვერ გაიღვიძა. ამიტომ მივეჩვიე, რომ 100–ჯერ უნდა გადავამოწმო. პიროვნულადაც გავიზარდე, ისეთი შეგრძნება მაქვს, თითქოს ბევრ წელს გადავახტი.
– როგორც თავად თქვით, სამსახურის მიღმა ყველას ჩვენი ცხოვრება გვაქვს. თქვენს ცხოვრებაში სამსახურისგან თავისუფალი დრო რით არის შევსებული?
– ჩემი დღის რეჟიმი საკმაოდ დატვირთულია – ან გადაღებები მაქვს, ან პირდაპირი ეთერი და დრო აღარაფრისთვის მრჩება. ჩემი გრაფიკი ეწყობა ტელევიზიას. ვცდილობ, შაბათ–კვირა მქონდეს თავისუფალი, მაგრამ ამ დღეებშიც არ მიწევს უქმად ყოფნა. არ მიყვარს, როდესაც დასვენების დღეს ვინმე მაჩქარებს, რადგან კვირის დანარჩენ დღეებშიც მეყოფა სიჩქარე და გადარბენა. ვცდილობ, დასვენების დღეებში ვნახო მეგობრები, წიგნი წავიკითხო, წავიდე კონცერტზე, თეატრში. ახალი შთაბეჭდილებების მიღება აუცილებელია.
– სერიალ "ჩემი ცოლის დაქალებში" 5 სეზონია თამაშობთ. როგორია თქვენი პირადი დამოკიდებულება პერსონაჟ ლიკუნასადმი, რომელსაც თამაშობთ?
– ჩემი გმირი ნერვებს მიშლის, მისი ქცევები ხშირად გადამეტებულია. რა თქმა უნდა, ის, რაც ჩემი პერსონაჟის ოჯახში ხდება, რეალურია, ბევრი წყვილი იქცევა ასე, მაგრამ ლიკუნა სულ წუწუნებს, უკმაყოფილოა. გამიხარდება, თუ ამ სეზონზე ლიკუნასა და ხურცილავას ცხოვრება სიახლეებიით იქნება დატვირთული, რადგან მხოლოდ მეოჯახე ქალის როლი არც რეალურ ცხოვრებაშია საინტერესო და არც სერიალში. ლიკუნასაც აქვს თავისი სიმართლე, მაგალითად, გასაგებია მისი წუწუნი, რომ, მაგალითად, ქმარი არასდროს მიჰყვება დასასვენებლად. ბავშვი ღლის, ამ დროს კი ირაკლი გაიდეალებულ სამყაროში ცხოვრობს, მისთვის ხელოვნება არის ზეამაღლებული.
სერიალში ერთი გმირიც არ არის იდეალური, ყველას თავისი ნაკლი აქვს, ისევე როგორც თითოეულ ჩვენგანს რეალურ ცხოვრებაში.
სერიალის გადაღებები დაწყებულია და ოქტომბრის შუა რიცხვებიდან კვირაში 3–ჯერ გავა ეთერში. ამიტომ მუშაობა კიდევ უფრო გართულდება.
– სერიალში ქალთა რამდენიმე განზოგადებული ტიპია. რაიმეს შეცვლიდით მათ ცხოვრებაში?
– ალბათ – არც არაფერს. ესენი არიან ჩვენი დროის ქალები, რომელთაც სუსტი მხარეებიც აქვთ და ძლიერიც. ამიტომაც არის ცხოვრება საინტერესო. ყველა რომ ერთნაირი იყოს, ცხოვრება ხიბლს დაკარგავდა. ამ ქალებში ყველა პოულობს საკუთარ თავს. ის, რაც გოცირიძეების ოჯახში მოხდა, დათოს ღალატს ვგულისხმობ, რეალურ ცხოვრებაშიც ბევრს გადახდენია თავს. ერთი შეხედვით იდეალურ ოჯახს ბევრი პრობლემა აქვს, ქმარი ცოლს ღალატობს. სამწუხაროდ, ეს ამბავი ყურით მოთრეული არ არის, მსგავსი დრამები ჩვენი ახლობლების ოჯახშიც განვითარებულა. თითქმის მთელი საქართველოსთვის იდეალური დათო – ოჯახში ფულის შემტანი, კარგი მოქეიფე, მოსიყვარულე მამა და ქმარი – პარალელურად მეორე ცხოვრებით ცხოვრობს.
ჩემი ხურცილავა ამ მხრივ ჭკვიანადაა. პარადოქსია, რომ ყველასთვის სამაგალითო ოჯახს დაემართა ასეთი რამ და არა – იმ წყვილს, რომელიც თითქოს თავიდანვე განწირული იყო და ოჯახი ქარაფშუტულად შექმნა. ხურცილავა არ გაება მახეში და საქმე საქმეზე რომ მიდგა, თქვა "არა".
– როგორია თქვენი რეალური ოჯახური ცხოვრება ხელოვან ქმართან?
– ჩემი მეუღლე პროფესიით მარკეტოლოგია, მაგრამ ხელოვნებასთან მჭიდრო კავშირი აქვს. ერთმანეთს ძალიან ვგავართ, საერთო ინტერესები გვაქვს. ვცდილობთ, ჩვენი ცხოვრება ერთფეროვანი არ იყოს, გვიყვარს მუსიკა, ვუსმენთ ყველაფერს ხასიათის მიხედვით. როცა ცოლ–ქმარი ერთნაირ რაღაცეებზე "კაიფობენ", ეს ურთიერთობას აადვილებს. ჩემი ქმარი ირაკლი ხურცილავასავით უპასუხისმგებლო არ არის.
– 2 წელია, რაც ცოლ–ქმარი ხართ. რა "წესებზეა" დამყარებული თქვენი ცოლქმრობა?
– ჩვენ–ჩვენი როლი გვაქვს სახლში. როცა შემიძლია, საქმეს მე ვაკეთებ, როცა არ შემიძლია – გიორგი. მარტო საქართველოში ხდება, 40 წლამდე კაცს ერბოკვერცხს დედა რომ უწვავს. ერთმანეთს ხშირად ვუთმობთ, ერთიმეორეს არაფერს ვუკრძალავთ. ჩვენს ურთიერთობაშიც იყო სირთულეები, მაგრამ მთავარია ორი ადამიანი პატივს სცემდეს ერთმანეთის ინტერესებს, მაგალითად, ფილმში თამაში ჩემი ოცნება იყო და, ეს რომ აეკრძალა ვინმეს, ამას, დარწმუნებული ვარ, გაცილებით უფრო ცუდი შედეგი მოჰყვებოდა ურთიერთობისთვის, ვიდრე სხვა რამეს. მინდა, სამომავლოდ ჩემი კინოროლების სია გაიზარდოს. ისეთი როლები მინდა, მათ გამო ან ძალიან რომ გავხდები, ან ძალიან გავსუქდები, ან თმას გადავიპარსავ და ა.შ. როლებისთვის ყველანაირ მსხვერპლზე წავალ.
– ქმარი ლიკუნას ხომ არ გამსგავსებთ?
– არა, ყოველ შემთხვევაში, ეს არასოდეს უთქვამს.
– თუ მსახიობობა თქვენი ოცნება იყო, თეატრალურ უნივერსიტეტში რატომ არ ჩააბარეთ?
– არ ვიცი, სამსახიობოზე რატომ არ ჩავაბარე. თავადაც მიკვირს, საერთაშორისო ურთიერთობები რომ დავამთავრე. ევგენი მიქელაძის სასწავლებელში საფორტეპიანო განყოფილება დავამთავრე. სტუდენტობის პერიოდში სულ კონცერტები მქონდა. ახლა ის დრო ძალიან მენატრება. კლასიკური მუსიკა ყველაფრის დასაბამია. მგონია, რომ ოდესმე კიდევ დავუკრავ.
ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე
