როდის იტირა ბოლოს ანუკი ქორქიამ

სახელი, გვარი: ანუკი ქორქია

ასაკი: 1987 წლის 16 ივლისი

პროფესია და საქმიანობა: ჩემი პროფესია სტომატოლოგიაა, თუმცა ტელეწამყვანი ვარ.

ფილმი, რომელსაც ნებისმიერ განწყობაზე შეგიძლია უყურო:

ძალიან მომწონს რუსული ფილმი ''გარაჟი'' და ყოველ ახალ წელს ვუყურებ.

რისი გეშინია? ობობის.

რისი გრცხვენია? სამარცხვინო საქციელის, მორალიდან ამოვარდნილი და გადახვეული ქმედების.

წიგნი, რომელიც ბოლოს წაიკითხე. ''1984''.

რა გაკომპლექსებს?

მაკომპლექსებს ყველაფერი, რაც სასაცილო მდგომარეობაში ჩამაგდებს და რაც ნორმად არ მიიჩნევა, მაგალითად, ქუჩაში შიშველი ვერ გავალ, თეატრში სპექტაკლის მიმდინარეობისას სიმღერას ვერ დავიწყებ.

რა გიფუჭებს ხასიათს?

ჩემი შვილის ირგვლივ არსებული ყველა ნეგატიური ფაქტი, მაგალითად, ხასიათს მიფუჭებს მისი ცუდად ყოფნა, ტკივილი.

რას გამოჰყავხარ წყობიდან და როგორი ხარ ამ დროს?

არაპუნქტუალურ და უპასუხისმგებლო ადამიანებს, ასეთ სიტუაციაში აგრესიული არ ვხდები, მაგრამ უფრო მკაცრი გამომეტყველება და მკაცრი ტონი მაქვს.

ბოლოს როდის იტირე და რის გამო?


ბოლოს ვიტირე მაშინ, როდესაც დაიღუპა ჩემი მეჯვარე. მოგეხსენებათ, მეჯვარე ყოველთვის ახლობელი ადამიანია და ეს დიდი ტრაგედია იყო.

დღე, რომელსაც გაიმეორებდი...

გავიმეორებდი ოჯახურ სითბოში გატარებულ ნებისმიერ ერთ დღეს, როდესაც ყველა ვიყავით ერთად, არავინ გვაკლდა, არავინ იყო გარდაცვლილი... მაკლია ბაბუა, რომლის გაზრდილიც ვარ...

რას არ ჩაიცვამ არასდროს?

არ ვიცი. შეიძლება, ახლა რაღაც დავასახელო, მაგრამ ერთ დღეს კარნავალზე იმავე ფორმით წავიდე, ამიტომ დაკონკრეტება გამიჭირდება.

საქართველოს გარდა რომელ ქვეყანაში იცხოვრებდი?

ალბათ, გამიჭირდებოდა სხვაგან ცხოვრება, მაგრამ სხვებთან შედარებით ყველაზე შინაურული გარემო ჩემთვის მაინც ბარსელონაშია, ჩემი მეუღლეც იქ ცხოვრობდა და მასთან ერთად, ალბათ, იქ ვიცხოვრებდი, სხვაგან – არა. თუმცა არჩევანის წინაშე რომ დავმდგარიყავი, იქაც არ წავიდოდი, საქართველოში დავრჩებოდი.

ცხოვრებაში ჩემთვის ყველაზე მთავარია...

ჩემი ოჯახის წევრებისა და ახლობლების ჯანმრთელობა და კარგად ყოფნა.

შენი სისუსტე.
ვერ ვიტყვი, რომ ძალიან ძლიერი ვარ. მაქვს ჩემი სისუსტეები, ძალიან გულჩვილი, მორიდებული ვარ, ვერ ვიტყუები და ა.შ.

უკაცრიელ კუნძულზე მყოფი, რომელ სამ ნივთს ინატრებდი?

დანას, ასანთის დიდ შეკვრას, კომფორტულ ფეხსაცმელს.

ერთი დღე რომ პრემიერ-მინისტრი იყო, რას გააკეთებდი?

სხვადასხვა სახელმწიფო უწყებაში მომუშავე ადამიანებიდან რამდენიმეს დავაქვეითებდი და მათ მაგივრად უფრო მეტად პროფესიონალ ადამიანებს დავნიშნავდი მეტი კარგი საქმის გასაკეთებლად.

სირთულე, რომელიც ბოლოს გადალახე.

(ფიქრობს) ქალისთვის დიდი სირთულის გადალახვაა ბავშვის ამქვეყნად მოვლენა. მართალია, საკეისრო გავიკეთე, მაგრამ უდიდესი პასუხისმგებლობაა, ყველაზე მნიშვნელოვანი საქმეა, რაც ცხოვრებაში გამიკეთებია.

საოცნებო ვახშამი მსოფლიო ადამიანთან.

დიდი სიამოვნებით ვივახშმებდი მერილ სტრიპთან ერთად და მისგან მოვისმენდი გულახდილ საუბარს პირად ცხოვრებაზე, რომლის შესახებაც არცთუ ისე აქტიურად ლაპარაკობს პრესასთან. ძალიან საინტერესო ადამიანია არა მხოლოდ შემოქმედებითი თვალსაზრისით, პატივს ვცემ, როგორც პროფესიონალს.

ერთი კითხვა ანისგან ალექსანდრე ჭიკაიძეს.

ასეთმა ახალგაზრდამ როგორ მოახერხა და ამდენს როგორ მიაღწია. მისგან მაინტერესებს პასუხი კითხვაზე, რა ასაკში უნდა ჩადო მთელი შენი შესაძლებლობები საქმეში, რომ ასეთმა პატარამ სამსახურებრივად ამხელა სიმაღლეს მიაღწიო?

ციცი ომანიძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''