ლევან ჯავახიშვილი ''იმედიდან'' წამოსვლის დეტალებზე - ''თეა სიჭინავაც დაიჩაგრა...''
1 584 ნახვა
რამდენიმე დღის წინ ''ქრონიკის'' წამყვანმა ლევან ჯავახიშვილმა ''იმედი'' დატოვა, რის შესახებაც საზოგადოებას საკუთარი ''ფეისბუქის'' გვერდიდან აცნობა. ჟურნალისტმა ახალ სპორტულ ტელევიზიაში გადაინაცვლა, სადაც ისევ საინფორმაციო გადაცემის წამყვანად მოგვევლინება.
- ამ არხზე პრიორიტეტი იქნება ქართული სპორტის პრობლემატიკა და არა მხოლოდ ანგარიშები. ძალიან მინდა, ახლა ეთერში ვიყოთ, თუნდაც იმის გამო, რაც ჭიდაობის ფედერაციაში ხდება, ეს არაა ზედაპირული დაპირისპირება და სამწუხაროდ, ქართული არხები მხოლოდ ცემა-ტყეპას აშუქებენ, არც ერთი არ ჩადის სიღრმეში, რათა გავიგოთ, რეალურად რა ხდება ზემოხსენებულ ფედერაციაში.
ჩვენი საინფორმაციო გამოშვება მაყურებელს ახალ ამბებს მიაწვდის სხვადასხვა თემაზე, პოლიტიკაზე, მაგრამ მეტი ყურადღება დაეთმობა სპორტს. სამწუხაროდ, დღეს ქართული სპორტიც პოლიტიკაა. პატარა ტელევიზია ვართ, მაგრამ გუნდი კარგი ადამიანებისგან შედგება, რაც მთავარია, ეს არხი არც ერთი პოლიტიკური ძალის ინტერესებს არ გაატარებს.
- ლევან, ''იმედში'' მუშაობის ორი პერიოდი გქონდათ...
- ზაზა შენგელიას დროს ვმუშაობდი ''პირველ არხზე'', რომელიც მაშინ სახელმწიფო ტელევიზია გახლდათ. 2002 წლიდან ''იმედში'' ვიყავი, ეთერში 2003 წელს გავედით, შემდეგ იყო 2007 წლის საშინელი პერიოდი, რომელიც ძალიან დიდხანს გაგრძელდა, თითქმის 4 წელი. ეს გახლდათ დეპრესიული მდგომარეობა, გაცრუებული იმედები და თავზე დამხობილი ყველაფერი... 2013 წელს ''იმედში'' დაბრუნება აღვიქვი, როგორც ოჯახში დაბრუნება, მაგრამ სამწუხაროდ, მოხდა ის, რაც მოხდა.
- რა გახდა ამ არხის დატოვების მიზეზი?
- შემოთავაზება.
- შემოთავაზება შეიძლება, სხვა დროსაც გქონოდათ, მაგრამ...
- მე ''იმედელი'' ვარ!.. რომ გავიდეს 5-10 წელი და მითხრან, ჩვენთან დაბრუნდიო, აუცილებლად დავბრუნდები, მაგრამ პირდაპირ გეტყვით, ჩემი წამოსვლა არანაირ კონფლიქტს არ უკავშირდებოდა, თუმცა, როცა არხის მენეჯმენტი, რბილად რომ ვთქვათ, უშვებს შენთვის მიუღებელ შეცდომებს, წამოსვლის გა-დაწყვეტილებას იღებ და მეც ასე მოვიქეცი.
- ამ შეცდომაში იგულისხმება ის, რომ აღარ იყავით ''ქრონიკის'' წამყვანი?
- არა, მე მიმყავდა ''ქრონიკის'' დღის გამოშვებები. გარდა ამისა, არ მინდა, ვინმემ ისე გაიგოს, თითქოს მე და თეა სიჭინავა დაპირისპირებულები ვართ, პირიქით, ჩვენ დღემდე ძველი ''იმედელები'' და მეგობრები ვართ. ჩემი აზრით,
როცა არხის მენეჯმენტი, რბილად რომ ვთქვათ, უშვებს შენთვის მიუღებელ შეცდომებს, წამოსვლის გადაწყვეტილებას იღებ და მეც ასე მოვიქეცი თეაც დაიჩაგრა, რადგან მას სერიოზული საავტორო გადაცემა ჰქონდა, რომელიც უცბად დაიხურა, რა მოსაზრებებით მოხდა ეს, ნამდვილად არ ვიცი.
- თუ განგიმარტეს, რატომ აღარ უნდა ყოფილიყავით მთავარი საინფორმაციო გადაცემის წამყვანი?
- გაჩნდა მოსაზრება, რომ საინფორმაციოში სპორტული მიმართულების პროდიუსინგი ჩამებარებინა, მაგრამ თუ გავითვალისწინებთ, რომ არხს არ ჰქონდა და დღემდე არ აქვს სპორტული განვითარების გეგმა, საინფორმაციოს არ გააჩნია ცალკე სპორტული ბლოკი, ამ განხრით პროდიუსერობა ჩემთვის ცოტა წარმოუდგენელია. ეს ჩემი აზრია, ამით ვინმეს კი არ ვეჩხუბები. სასაცილო იქნებოდა, ლევან ჯავახიშვილი სპორტზე დამჯდარიყო ''ქრონიკაში'', ყოველ შემთხვევაში, მე ეს ვერ წარმომიდგენია. თან, არსებობს სანდრო გოჩაშვილი, რომელიც მშვენივრად უძღვება სპორტის საკითხს. სიმართლე გითხრათ, მეც უხერხულად ვიგრძენი თავი, არ მინდოდა, ვინმესთვის დისკომფორტი შემექმნა. ძალიან დიდი სურვილი მქონდა, არხზე გაკეთებულიყო სპორტული თოქშოუ, რომლის ქრონომეტრაჟიც იქნებოდა 40-45 წუთი, თავისი დიდი დარბაზით, სტუმრებით და ა.შ. მაგრამ არხმა ამის აუცილებლობა და საჭიროება ვერ დაინახა.
- ანუ, ეს იყო ირიბი მინიშნება, რომ ''იმედში'' თქვენი ადგილი აღარ იყო?
- არა, ასე ვერ ვიტყვი, მაგრამ საფეხბურთო გუნდი რომ მოვიყვანოთ მაგალითად - მეკარეს უთხრა, თავდასხმაში ითამაშეო, ან გულშემატკივარს უთხრა, კარში დადექიო, დაახლოებით ასეთი სიტუაცია შეიქმნა. არ მინდა, ვინმემ იფიქროს, რომ არხს ვუპირისპირდები, ეს დიდი სისულელე იქნება, ყველას დიდ პატივს ვცემ და ყველა ძალიან მიყვარს, ეს არაა ჰაერზე ნასროლი სიტყვები.
- გული დაგწყდათ?
- კი, გული დამწყდა.
- ოდესმე თქვენი პრინციპების წინააღმდეგ წასულხართ?
- კი, სამწუხაროდ, მაგრამ მოდი არ გვინდა ამ თემაზე საუბარი, მემუარებს რომ დავწერ, მერე ავხადოთ ამას ფარდა (იღიმის). თუმცა, ყველაზე დიდი აქციები როცა იმართებოდა, საკნები რომ იდგა, იმ პერიოდში ძალიან ბევრი რამ ჩემთვის მიუღებელი იყო. ორად ვიყავი გაჭრილი, დიდად არ მინდოდა პროცესებში ჩა-რევა, დაფიქსირება, თუნდაც იმიტომ, რომ ჩემთვის ვიღაცისტობა არ მოეწერათ, რადგან არასდროს არავისტი არ ვყოფილვარ, დღემდე ასე ვარ. არ მომწონს, როდესაც კონკრეტული ჟურნალისტი ემხრობა ერთ მხარეს. სხვადასხვა პერიოდში ვიზიარებდი ამა თუ იმ ადამიანის იდეებს, აქციებზე არასდროს ვყოფილ-ვარ, თუმცა როგორც მოქალაქეს, ამის სურვილი მქონია.
- ეს ეხება ზემოხსენებულ საკნების აქციას?
- არა მარტო ეს, იყო სხვადასხვა აქცია, სადაც მინდოდა მივსულიყავი, როგორც მოქალაქე.
- ლაპარაკობდნენ, რომ პოლიტიკა აქტიურად ერეოდა ტელევიზიის საქმიანობაში, თქვენ გიგრძნიათ ოდესმე ეს?
- მაშინ, როცა სახელმწიფო არხზე – პირველ არხს ვგულისხმობ, ვმუშაობდი, ეს ჩვეულებრივი მომენტი იყო, სახელმწიფო არხი ატარებდა სახელმწიფო პოლიტიკას და არა კონკრეტული ერთი მინისტრის ან პოლიტიკური ჯგუფის ინტერესებს. ''იმედში'' მუშაობის პერიოდში, ვგულისხმობ 2003-2007 წლებს, 1000%-ით შემიძლია ვთქვა, რომ არხი იყო სრულიად თავისუფალი. 2007 წლის შემდეგ ამ ტელევიზიაში არ მიმუშავია, დავბრუნდი მაშინ, როცა ტელეკომპანია გადაეცა ბადრი პატარკაციშვილის ოჯახს, არხზე არანაირი პოლიტიკური გავლენა არ იგრძნობოდა.
- ახლანდელი ''იმედი'' თუ არის ისეთივე თავისუფალი, როგორიც იყო 2003-2007 წლებში?
- ვადასტურებ, რომ არავინ არ ჩარეულა, არავის არ მიუთითებია, როგორ დამეწერა ტექსტი.
- ლევან, ვინაა თქვენი ძირითადი შემფასებელი, თუნდაც ამა თუ იმ არხზე პირველი ეთერის შემდეგ?
- ასაკიდან გამომდინარე - ჩემი შვილი ელენე, რომელიც უკვე 16 წლისაა და აქტიურად ინტერესდება ჩემი კარიერული ამბებით, სანდრო უფრო ბავშვურად მეკითხება რაღაცებს, დუდუ კი ჯერ ძალიან პატარაა. აი, მაგალითად, ''იმედში'' რომ დავბრუნდი, პირველი გადაცემის დასრულების შემდეგ, დაახლოებით ხუთჯერ გადავახვიე და ვუყურე, მაინტერესებდა, იყო თუ არა ეს ისევ ის ლევან ჯავახიშვილი, რომელიც თავის დროზე ''იმედში'' მუშაობდა. ჩემს თავს ეს ამოცანა დავუსახე, როგორ გამოვიდა, ეს სხვა საკითხია. ზოგადად, ჩემი პირველი კრიტიკოსი, მომწონებელი ჩემი შვილია და მის აზრს ვითვალისწინებ.
- ელენე ხომ არ ფიქრობს, გაჰყვეს ჟურნალისტიკას?
- ამ ეტაპზე ფსიქოლოგიითაა დაინტერესებული და ვნახოთ, რას გადაწყვეტს, ეს მისი არჩევანია, მე მხოლოდ რჩევის მიცემა შემიძლია, გადაწყვეტილება თავად უნდა მიიღოს.
ციცი ომანიძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
- ამ არხზე პრიორიტეტი იქნება ქართული სპორტის პრობლემატიკა და არა მხოლოდ ანგარიშები. ძალიან მინდა, ახლა ეთერში ვიყოთ, თუნდაც იმის გამო, რაც ჭიდაობის ფედერაციაში ხდება, ეს არაა ზედაპირული დაპირისპირება და სამწუხაროდ, ქართული არხები მხოლოდ ცემა-ტყეპას აშუქებენ, არც ერთი არ ჩადის სიღრმეში, რათა გავიგოთ, რეალურად რა ხდება ზემოხსენებულ ფედერაციაში.
ჩვენი საინფორმაციო გამოშვება მაყურებელს ახალ ამბებს მიაწვდის სხვადასხვა თემაზე, პოლიტიკაზე, მაგრამ მეტი ყურადღება დაეთმობა სპორტს. სამწუხაროდ, დღეს ქართული სპორტიც პოლიტიკაა. პატარა ტელევიზია ვართ, მაგრამ გუნდი კარგი ადამიანებისგან შედგება, რაც მთავარია, ეს არხი არც ერთი პოლიტიკური ძალის ინტერესებს არ გაატარებს.
- ლევან, ''იმედში'' მუშაობის ორი პერიოდი გქონდათ...
- ზაზა შენგელიას დროს ვმუშაობდი ''პირველ არხზე'', რომელიც მაშინ სახელმწიფო ტელევიზია გახლდათ. 2002 წლიდან ''იმედში'' ვიყავი, ეთერში 2003 წელს გავედით, შემდეგ იყო 2007 წლის საშინელი პერიოდი, რომელიც ძალიან დიდხანს გაგრძელდა, თითქმის 4 წელი. ეს გახლდათ დეპრესიული მდგომარეობა, გაცრუებული იმედები და თავზე დამხობილი ყველაფერი... 2013 წელს ''იმედში'' დაბრუნება აღვიქვი, როგორც ოჯახში დაბრუნება, მაგრამ სამწუხაროდ, მოხდა ის, რაც მოხდა.
- რა გახდა ამ არხის დატოვების მიზეზი?
- შემოთავაზება.
- შემოთავაზება შეიძლება, სხვა დროსაც გქონოდათ, მაგრამ...
- მე ''იმედელი'' ვარ!.. რომ გავიდეს 5-10 წელი და მითხრან, ჩვენთან დაბრუნდიო, აუცილებლად დავბრუნდები, მაგრამ პირდაპირ გეტყვით, ჩემი წამოსვლა არანაირ კონფლიქტს არ უკავშირდებოდა, თუმცა, როცა არხის მენეჯმენტი, რბილად რომ ვთქვათ, უშვებს შენთვის მიუღებელ შეცდომებს, წამოსვლის გა-დაწყვეტილებას იღებ და მეც ასე მოვიქეცი.
- ამ შეცდომაში იგულისხმება ის, რომ აღარ იყავით ''ქრონიკის'' წამყვანი?
- არა, მე მიმყავდა ''ქრონიკის'' დღის გამოშვებები. გარდა ამისა, არ მინდა, ვინმემ ისე გაიგოს, თითქოს მე და თეა სიჭინავა დაპირისპირებულები ვართ, პირიქით, ჩვენ დღემდე ძველი ''იმედელები'' და მეგობრები ვართ. ჩემი აზრით,
როცა არხის მენეჯმენტი, რბილად რომ ვთქვათ, უშვებს შენთვის მიუღებელ შეცდომებს, წამოსვლის გადაწყვეტილებას იღებ და მეც ასე მოვიქეცი თეაც დაიჩაგრა, რადგან მას სერიოზული საავტორო გადაცემა ჰქონდა, რომელიც უცბად დაიხურა, რა მოსაზრებებით მოხდა ეს, ნამდვილად არ ვიცი.
- თუ განგიმარტეს, რატომ აღარ უნდა ყოფილიყავით მთავარი საინფორმაციო გადაცემის წამყვანი?
- გაჩნდა მოსაზრება, რომ საინფორმაციოში სპორტული მიმართულების პროდიუსინგი ჩამებარებინა, მაგრამ თუ გავითვალისწინებთ, რომ არხს არ ჰქონდა და დღემდე არ აქვს სპორტული განვითარების გეგმა, საინფორმაციოს არ გააჩნია ცალკე სპორტული ბლოკი, ამ განხრით პროდიუსერობა ჩემთვის ცოტა წარმოუდგენელია. ეს ჩემი აზრია, ამით ვინმეს კი არ ვეჩხუბები. სასაცილო იქნებოდა, ლევან ჯავახიშვილი სპორტზე დამჯდარიყო ''ქრონიკაში'', ყოველ შემთხვევაში, მე ეს ვერ წარმომიდგენია. თან, არსებობს სანდრო გოჩაშვილი, რომელიც მშვენივრად უძღვება სპორტის საკითხს. სიმართლე გითხრათ, მეც უხერხულად ვიგრძენი თავი, არ მინდოდა, ვინმესთვის დისკომფორტი შემექმნა. ძალიან დიდი სურვილი მქონდა, არხზე გაკეთებულიყო სპორტული თოქშოუ, რომლის ქრონომეტრაჟიც იქნებოდა 40-45 წუთი, თავისი დიდი დარბაზით, სტუმრებით და ა.შ. მაგრამ არხმა ამის აუცილებლობა და საჭიროება ვერ დაინახა.
- ანუ, ეს იყო ირიბი მინიშნება, რომ ''იმედში'' თქვენი ადგილი აღარ იყო?
- არა, ასე ვერ ვიტყვი, მაგრამ საფეხბურთო გუნდი რომ მოვიყვანოთ მაგალითად - მეკარეს უთხრა, თავდასხმაში ითამაშეო, ან გულშემატკივარს უთხრა, კარში დადექიო, დაახლოებით ასეთი სიტუაცია შეიქმნა. არ მინდა, ვინმემ იფიქროს, რომ არხს ვუპირისპირდები, ეს დიდი სისულელე იქნება, ყველას დიდ პატივს ვცემ და ყველა ძალიან მიყვარს, ეს არაა ჰაერზე ნასროლი სიტყვები.
- გული დაგწყდათ?
- კი, გული დამწყდა.
- ოდესმე თქვენი პრინციპების წინააღმდეგ წასულხართ?
- კი, სამწუხაროდ, მაგრამ მოდი არ გვინდა ამ თემაზე საუბარი, მემუარებს რომ დავწერ, მერე ავხადოთ ამას ფარდა (იღიმის). თუმცა, ყველაზე დიდი აქციები როცა იმართებოდა, საკნები რომ იდგა, იმ პერიოდში ძალიან ბევრი რამ ჩემთვის მიუღებელი იყო. ორად ვიყავი გაჭრილი, დიდად არ მინდოდა პროცესებში ჩა-რევა, დაფიქსირება, თუნდაც იმიტომ, რომ ჩემთვის ვიღაცისტობა არ მოეწერათ, რადგან არასდროს არავისტი არ ვყოფილვარ, დღემდე ასე ვარ. არ მომწონს, როდესაც კონკრეტული ჟურნალისტი ემხრობა ერთ მხარეს. სხვადასხვა პერიოდში ვიზიარებდი ამა თუ იმ ადამიანის იდეებს, აქციებზე არასდროს ვყოფილ-ვარ, თუმცა როგორც მოქალაქეს, ამის სურვილი მქონია.
- ეს ეხება ზემოხსენებულ საკნების აქციას?
- არა მარტო ეს, იყო სხვადასხვა აქცია, სადაც მინდოდა მივსულიყავი, როგორც მოქალაქე.
- ლაპარაკობდნენ, რომ პოლიტიკა აქტიურად ერეოდა ტელევიზიის საქმიანობაში, თქვენ გიგრძნიათ ოდესმე ეს?
- მაშინ, როცა სახელმწიფო არხზე – პირველ არხს ვგულისხმობ, ვმუშაობდი, ეს ჩვეულებრივი მომენტი იყო, სახელმწიფო არხი ატარებდა სახელმწიფო პოლიტიკას და არა კონკრეტული ერთი მინისტრის ან პოლიტიკური ჯგუფის ინტერესებს. ''იმედში'' მუშაობის პერიოდში, ვგულისხმობ 2003-2007 წლებს, 1000%-ით შემიძლია ვთქვა, რომ არხი იყო სრულიად თავისუფალი. 2007 წლის შემდეგ ამ ტელევიზიაში არ მიმუშავია, დავბრუნდი მაშინ, როცა ტელეკომპანია გადაეცა ბადრი პატარკაციშვილის ოჯახს, არხზე არანაირი პოლიტიკური გავლენა არ იგრძნობოდა.
- ახლანდელი ''იმედი'' თუ არის ისეთივე თავისუფალი, როგორიც იყო 2003-2007 წლებში?
- ვადასტურებ, რომ არავინ არ ჩარეულა, არავის არ მიუთითებია, როგორ დამეწერა ტექსტი.
- ლევან, ვინაა თქვენი ძირითადი შემფასებელი, თუნდაც ამა თუ იმ არხზე პირველი ეთერის შემდეგ?
- ასაკიდან გამომდინარე - ჩემი შვილი ელენე, რომელიც უკვე 16 წლისაა და აქტიურად ინტერესდება ჩემი კარიერული ამბებით, სანდრო უფრო ბავშვურად მეკითხება რაღაცებს, დუდუ კი ჯერ ძალიან პატარაა. აი, მაგალითად, ''იმედში'' რომ დავბრუნდი, პირველი გადაცემის დასრულების შემდეგ, დაახლოებით ხუთჯერ გადავახვიე და ვუყურე, მაინტერესებდა, იყო თუ არა ეს ისევ ის ლევან ჯავახიშვილი, რომელიც თავის დროზე ''იმედში'' მუშაობდა. ჩემს თავს ეს ამოცანა დავუსახე, როგორ გამოვიდა, ეს სხვა საკითხია. ზოგადად, ჩემი პირველი კრიტიკოსი, მომწონებელი ჩემი შვილია და მის აზრს ვითვალისწინებ.
- ელენე ხომ არ ფიქრობს, გაჰყვეს ჟურნალისტიკას?
- ამ ეტაპზე ფსიქოლოგიითაა დაინტერესებული და ვნახოთ, რას გადაწყვეტს, ეს მისი არჩევანია, მე მხოლოდ რჩევის მიცემა შემიძლია, გადაწყვეტილება თავად უნდა მიიღოს.
ციცი ომანიძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
