შავი მაგიის სამზარეულო - როგორ აკეთებენ ჯადოებს
1 680 ნახვა
ეს საკითხი ბევრს აინტერესებს - შავი მაგია, ჯადოქრობა, განსაკუთრებით კი, როგორ ამზადებენ ჯადოებს და რა საშუალებებით ახდენენ გავლენას ადამიანებზე. ამ ჯადოსნობების საფუძვლებიც შორეული წარსულიდან მოდის.
ყველაზე გავრცელებული საშუალება ადამიანებისკენ ნეგატიური ენერგიის მისამართად - წყევლაა მსხვერპლის ფიგურის ან პორტრეტის გამოყენებით. ჯერ კიდევ ძველ ინდოეთში, სპარსეთსა და ეგვიპტეში გავრცელებული იყო ცვილის ფიგურები, რომლებიც დღემდე აქტიურად გამოიყენება. ასეთ ფიგურებს აკეთებენ თიხით, ხის ან უფრო რბილი ნივთიერებებისგან (მაგალითად, ნაჭრისგან).
ცვილის ფიგურებს ღებავენ და რამეთი რთავენ, რასაც მსხვერპლთან ენერგეტიკული კავშირი აქვს - ფრჩხილების მონაჭრებით, თმით ან ტანსაცმლის ნაგლეჯებით. მერე კი ამ ფიგურებს ცეცხლზე წვავენ და როცა ის დნება, ამ დროს მსხვერპლი ტკივილებისგან იტანჯება, მერე კი კვდება კიდეც. ძველი ეგვიპტელები ხშირად იყენებდნენ ელეპის ცვილის გამოსახულებებს - დემონის, რომელიც მზის მტრად ითვლებოდა.
მაგი მის სახელს მწვანე ფერით წერდა მსხვერპლის ფიგურაზე, პაპირუსში ახვევდა და ცეცხლში აგდებდა. ხანდახან, ჯერ კიდევ ძველ ეგვიპტეში, ცეცხლის ალტერნატივად გამოიყენებოდა ფიგურისთვის ნემსების შერჭობა. გამოსახულებებს კი დღესაც ცვლიან ცხოველებისა და ადამიანების გულებით.
ჯადოებისა და წყევლის კიდევ ერთი ჯგუფი ქვებს უკავშირდება. შუა საუკუნეების ირლანდიაში, მაგალითად, „დაწყევლილ ქვებს“ უწოდებდნენ რიყის ქვებს, რომლებსაც აპრიალებდნენ და მარჯვნივ-მარცხნივ ატრიალებდნენ, თან შელოცვებს ბუტბუტებდნენ. ხშირად მიაჩნიათ, რომ ძვირფასი და ნაკლებად ძვირფასი ქვები ასევე ფლობენ უნარს, სხვადასხვა უბედურება გადასცენ ადამიანებს.
მაგალითად, ცნობილი ბრილიანტი „იმედი“, რომელიც საფრანგეთის მეფემ ლუდოვიკო XIV-მ 1668 წელს შეიძინა ფრანგი მოგზაურ ტავერნიესგან, როგორც ლეგენდა ამბობს, დაწყევლილი იყო, რადგან მისი ყველა შემდგომი მფლობელი სწრაფად ავადდებოდა, ცხოვრებაში იმედგაცრუებას განიცდიდა და ჯერ კიდევ ახალგაზრდა იღუპებოდა.
წყევლის შესახებ ამბები ხშირად ძველებურ სარკეებსაც უკავშირდება და ეს სულაც არ არის გასაკვირი, რადგან მოპრიალებული ზედაპირები ფართოდ გამოიყენებოდა მაგიაში, გარდ ამისა, ისინი ბევრი თაობის ენერგეტიკულ მეხსიერებას ინახავენ და ერთგვარ დერეფნად ითვლებიან „განზომილებებს შორის“.
სწორედ ამიტომ არის მიღებული სარკეების დაფარვა სახლში, როდესაც იქ მიცვალებულია, რადგან გარდაცვლილის ასტრალურ სხეულს შეუძლია სარკისებრი ზედაპირის შიგნით შეიწოვოს ცოცხლები. ითვლება, რომ სარკე ნეგატიურ ენერგეტიკას დააგროვებს, თუ მაგალითად, მისი მფლობელი სადისტი ან მანიაკია, ან სარკემ „დაინახა“, როგორ ხდებოდა მკვლელობა.
ძალიან ბევრი იდუმალი ამბავი მისტიკური უბედურებების შესახებ ძველი ეგვიპტის ისტორიას მიაჩნიათ. ითვლება, რომ ერთ-ერთი უძველესი წყევლა „ტუტანხამონის ფარაონის მუმიის შურისძიებაა“. როცა ინგლისელმა ლორდმა კარნარვონმა და არქეოლოგმა კარტერმა 1929 წელს მისი მიწისქვეშა აკლდამა გათხარეს, ერთ-ერთ ოთახში თიხის ფირფიტა აღმოაჩინეს წარწერით: „სიკვდილი დაფარავს თავისი ფრთებით მას, ვინც ფარაონის სიმშვიდეს დაარღვევს!“ ნახევარ წელიწადში ლორდი ინფექციისგან გარდაიცვალა, რომელიც მოსკიტის კბენის შედეგად მის სხეულშიმოხვდა, გათხრების შვიდი მთავარი მონაწილე კი მოულოდნელი და საკმაოდ უცნაური სიკვდილით გარდაიცვალა.
ევროპაში, ძირითადად დიდ ბრიტანეთში, საფრანგეთსა და ესპანეთში, ასევე არსებობს უამრავი ლეგენდა წყევლების შესახებ, რომლებიც მთელ ოჯახებს, განსაკუთრებით ძველ არტისტოკრატიულ გვარებს ანადგურებს. ერთ-ერთი ყველაზე საშინელი უბედურება უშვილობა ან გვარის მემკვიდრეების სიკვდილი იყო, რის შედეგადაც მთელი გვარი წყვეტდა არსებობას.
ძველი ჯადოქრები გვარის მისამართით ისეთ ავადმყოფობას გზავნიდნენ, რომელიც „მეათე თაობას“ გასდევდა, სხვადასხვა საშუალებით ართულებდნენ სქესობრივ აქტებს - სურვილს უკლავდნენ, ერექციას ეწინააღმდეგებოდნენ და „მამაკაცებს სასქესო ორგანოსაც კი უუქმებდნენ“. „მამაკაცის გენიტალიების გაუქმება“ აიხსნებოდა, როგორც ცრუ გრძნობები, თუმცა ხალხში ყვებოდნენ, რომ ჯადოქარს ფიზიკურადაც შეეძლო ამ ორგანოს წართმევა.
მაგალითად, უარჰყოფილი შეყვარებული შეიძლებოდა ჯადოქარი აღმოჩენილიყო და წყევლა წარმოეთქვა, რომელიც მის ყოფილ შეყვარებულს დაარწმუნებდა, რომ სასქესო ორგანო აღარ ჰქონდა, თანაც ისე, რომ მამაკაცი მას ვეღარ ხედავდა და ვერ გრძნობდა. თანამედროვე ბრიტანელი მეცნიერების აზრით, ეს ტელეპატიური და ჰიპნოტოზური ზემოქმედების ტიპური მაგალითია.
ბევრი ხალხისა და ტომის კულტურაში მიაჩნიათ, რომ კარგად გაკეთებული ჯადოს მეშვეობით მტერი უნდა გაანადგურო. მაგალითად, ავსტრალიის, სამხრეთ ამერიკის ჯადოსნებს შეუძლიათ წყევლა უკან გაგზავნონ - დინების საწინააღმდეგოდ, და ისინი მოკლან, ვინც ამ წყევლას ავრცელებს. წყევლისგან დასაცავი საშუალებაც ბევრია და მათი უმრავლესობა ისევ და ისევ შელოცვებია.
კესო ლაღიძე
ყველაზე გავრცელებული საშუალება ადამიანებისკენ ნეგატიური ენერგიის მისამართად - წყევლაა მსხვერპლის ფიგურის ან პორტრეტის გამოყენებით. ჯერ კიდევ ძველ ინდოეთში, სპარსეთსა და ეგვიპტეში გავრცელებული იყო ცვილის ფიგურები, რომლებიც დღემდე აქტიურად გამოიყენება. ასეთ ფიგურებს აკეთებენ თიხით, ხის ან უფრო რბილი ნივთიერებებისგან (მაგალითად, ნაჭრისგან).
ცვილის ფიგურებს ღებავენ და რამეთი რთავენ, რასაც მსხვერპლთან ენერგეტიკული კავშირი აქვს - ფრჩხილების მონაჭრებით, თმით ან ტანსაცმლის ნაგლეჯებით. მერე კი ამ ფიგურებს ცეცხლზე წვავენ და როცა ის დნება, ამ დროს მსხვერპლი ტკივილებისგან იტანჯება, მერე კი კვდება კიდეც. ძველი ეგვიპტელები ხშირად იყენებდნენ ელეპის ცვილის გამოსახულებებს - დემონის, რომელიც მზის მტრად ითვლებოდა.
მაგი მის სახელს მწვანე ფერით წერდა მსხვერპლის ფიგურაზე, პაპირუსში ახვევდა და ცეცხლში აგდებდა. ხანდახან, ჯერ კიდევ ძველ ეგვიპტეში, ცეცხლის ალტერნატივად გამოიყენებოდა ფიგურისთვის ნემსების შერჭობა. გამოსახულებებს კი დღესაც ცვლიან ცხოველებისა და ადამიანების გულებით.
ჯადოებისა და წყევლის კიდევ ერთი ჯგუფი ქვებს უკავშირდება. შუა საუკუნეების ირლანდიაში, მაგალითად, „დაწყევლილ ქვებს“ უწოდებდნენ რიყის ქვებს, რომლებსაც აპრიალებდნენ და მარჯვნივ-მარცხნივ ატრიალებდნენ, თან შელოცვებს ბუტბუტებდნენ. ხშირად მიაჩნიათ, რომ ძვირფასი და ნაკლებად ძვირფასი ქვები ასევე ფლობენ უნარს, სხვადასხვა უბედურება გადასცენ ადამიანებს.
მაგალითად, ცნობილი ბრილიანტი „იმედი“, რომელიც საფრანგეთის მეფემ ლუდოვიკო XIV-მ 1668 წელს შეიძინა ფრანგი მოგზაურ ტავერნიესგან, როგორც ლეგენდა ამბობს, დაწყევლილი იყო, რადგან მისი ყველა შემდგომი მფლობელი სწრაფად ავადდებოდა, ცხოვრებაში იმედგაცრუებას განიცდიდა და ჯერ კიდევ ახალგაზრდა იღუპებოდა.
წყევლის შესახებ ამბები ხშირად ძველებურ სარკეებსაც უკავშირდება და ეს სულაც არ არის გასაკვირი, რადგან მოპრიალებული ზედაპირები ფართოდ გამოიყენებოდა მაგიაში, გარდ ამისა, ისინი ბევრი თაობის ენერგეტიკულ მეხსიერებას ინახავენ და ერთგვარ დერეფნად ითვლებიან „განზომილებებს შორის“.
სწორედ ამიტომ არის მიღებული სარკეების დაფარვა სახლში, როდესაც იქ მიცვალებულია, რადგან გარდაცვლილის ასტრალურ სხეულს შეუძლია სარკისებრი ზედაპირის შიგნით შეიწოვოს ცოცხლები. ითვლება, რომ სარკე ნეგატიურ ენერგეტიკას დააგროვებს, თუ მაგალითად, მისი მფლობელი სადისტი ან მანიაკია, ან სარკემ „დაინახა“, როგორ ხდებოდა მკვლელობა.
ძალიან ბევრი იდუმალი ამბავი მისტიკური უბედურებების შესახებ ძველი ეგვიპტის ისტორიას მიაჩნიათ. ითვლება, რომ ერთ-ერთი უძველესი წყევლა „ტუტანხამონის ფარაონის მუმიის შურისძიებაა“. როცა ინგლისელმა ლორდმა კარნარვონმა და არქეოლოგმა კარტერმა 1929 წელს მისი მიწისქვეშა აკლდამა გათხარეს, ერთ-ერთ ოთახში თიხის ფირფიტა აღმოაჩინეს წარწერით: „სიკვდილი დაფარავს თავისი ფრთებით მას, ვინც ფარაონის სიმშვიდეს დაარღვევს!“ ნახევარ წელიწადში ლორდი ინფექციისგან გარდაიცვალა, რომელიც მოსკიტის კბენის შედეგად მის სხეულშიმოხვდა, გათხრების შვიდი მთავარი მონაწილე კი მოულოდნელი და საკმაოდ უცნაური სიკვდილით გარდაიცვალა.
ევროპაში, ძირითადად დიდ ბრიტანეთში, საფრანგეთსა და ესპანეთში, ასევე არსებობს უამრავი ლეგენდა წყევლების შესახებ, რომლებიც მთელ ოჯახებს, განსაკუთრებით ძველ არტისტოკრატიულ გვარებს ანადგურებს. ერთ-ერთი ყველაზე საშინელი უბედურება უშვილობა ან გვარის მემკვიდრეების სიკვდილი იყო, რის შედეგადაც მთელი გვარი წყვეტდა არსებობას.
ძველი ჯადოქრები გვარის მისამართით ისეთ ავადმყოფობას გზავნიდნენ, რომელიც „მეათე თაობას“ გასდევდა, სხვადასხვა საშუალებით ართულებდნენ სქესობრივ აქტებს - სურვილს უკლავდნენ, ერექციას ეწინააღმდეგებოდნენ და „მამაკაცებს სასქესო ორგანოსაც კი უუქმებდნენ“. „მამაკაცის გენიტალიების გაუქმება“ აიხსნებოდა, როგორც ცრუ გრძნობები, თუმცა ხალხში ყვებოდნენ, რომ ჯადოქარს ფიზიკურადაც შეეძლო ამ ორგანოს წართმევა.
მაგალითად, უარჰყოფილი შეყვარებული შეიძლებოდა ჯადოქარი აღმოჩენილიყო და წყევლა წარმოეთქვა, რომელიც მის ყოფილ შეყვარებულს დაარწმუნებდა, რომ სასქესო ორგანო აღარ ჰქონდა, თანაც ისე, რომ მამაკაცი მას ვეღარ ხედავდა და ვერ გრძნობდა. თანამედროვე ბრიტანელი მეცნიერების აზრით, ეს ტელეპატიური და ჰიპნოტოზური ზემოქმედების ტიპური მაგალითია.
ბევრი ხალხისა და ტომის კულტურაში მიაჩნიათ, რომ კარგად გაკეთებული ჯადოს მეშვეობით მტერი უნდა გაანადგურო. მაგალითად, ავსტრალიის, სამხრეთ ამერიკის ჯადოსნებს შეუძლიათ წყევლა უკან გაგზავნონ - დინების საწინააღმდეგოდ, და ისინი მოკლან, ვინც ამ წყევლას ავრცელებს. წყევლისგან დასაცავი საშუალებაც ბევრია და მათი უმრავლესობა ისევ და ისევ შელოცვებია.
კესო ლაღიძე
