რატომ აშიმშილა საკუთარი ძაღლი თაკო ჩარკვიანმა
1 866 ნახვა
თაკო ჩარკვიანის ოჯახში ცხოველები ძალიან უყვართ. ჯანსუღ ჩარკვიანს ლექსიც კი მიუძღვნია ერთ-ერთისთვის.
ცოტა ხნის წინ თაკოს საყვარელი ძაღლი გარდაეცვალა, მანამდეც დაღუპვია ძაღლები. ახლა სიამის კატა ჰყავს. რას სთხოვს თაკო ჩინოვნიკებს და რომელი დღის რცხვენია ყველაზე მეტად, ჩვენი რესპონდენტი თავად გაგიმხელთ.
- ჩემს ოჯახში ყველას უყვარს ცხოველები. ბავშვობიდან გვყავდა ძაღლები. მამაჩემმა ერთ-ერთი საუკეთესო ლექსი სწორედ პონის მიუძღვნა. ''დღეს, უპირველეს ყოვლის, ხასიათზე ვარ ღვინის, გუშინ დავმარხე ძაღლი, იაპონური ხინი...''. დედაჩემს ბავშვობაში გერმანული ნაგაზი ჰყოლია. ახლაც ჰყავთ ჩემს მშობლებს კოკერსპანიელი. ყველას ძალიან გვიყვარს. პონი საოცარი ძაღლი იყო, უჭკვიანესი. ტრაგიკულად გარდაიცვალა. მეზობელს მწერების წამალი დაუყრია ეზოში, სეირნობის დროს ალოკა ალბათ და... ყველანაირი ზომები მივიღეთ, მაგრამ ვეღარ გადავარჩინეთ. რომ კვდებოდა, ყველას საწოლთან მოვიდა და ცალ-ცალკე დაგვემშვიდობა. მერე წავიდა, დაწვა. მთელი ოჯახი ღამეს ვუთენებდით. ჯანსუღს მისი თათი ეჭირა. სოლიდური ასაკიც ჰქონდა, მაგრამ მოწამვლის ნიადაგზე გარდაიცვალა. მერე პოკა მოვიყვანეთ, პინჩერს ჰგავდა, მაგრამ სუფთა სისხლის არ იყო. დედაჩემი ამოიჩემა, საოცრად უყვარდა. მალევე პუდელი მოვიყვანეთ, იანჩო. ბიჭი იყო და ჩვენს დედალ პოკას მოსწონდა. მამაჩემი შაყირობდა, პოკას პატარა ბიჭები მოსწონსო. მალევე პოკაც გარდაიცვალა.
- ორი ძაღლის ერთდროულად მოვლა არ უნდა იყოს ადვილი.
- თუ გიყვარს, რთული არაფერია. მეტსაც გეტყვით, აი, ამ სახლში მყავდა აზიურ-კავკასიური ნაგაზი. ჩემს მეუღლეს სვანეთში ჰყავდა ძაღლი, რომელსაც ერქვა ბაგუჟი და მთხოვა, იგივე სახელი დავარქვათო. მოფერებით ბაგუს ვეძახდით. ჯონიმ მოიყვანა ეს უზარმაზარი ძაღლი შინ, ჩვენი ოჯახის სრულფასოვანი წევრი იყო. სამი თვიდან გავზარდეთ და არ მახსოვს დღე, რომ ცუდად მოქცეულიყოს. ინტონაციით ხვდებოდა, რა მოგვწონდა და რა - არა. მაშინ ირმა პატარა მყავდა, ერთხელ ვუთხარი, ოთახში არ შემოხვიდე, გოგოს სძინავს-მეთქი და სულ კარის ზღურ-ბლთან იწვა. პატარები ძაღლებს ძალიან უყვართ, ვერ წარმოიდგენთ, როგორ პატრონობდა...
გარეთ მარტო ვერ ვუშვებდით, სულ რომ არაფერი დაეშავებინა, იმხელა იყო, ვერავის დააჯერებდი, რომ ჭკვიანია და არ უკბენდა. ამ ჯიშთან სიფრთხლე საჭიროა. აზიურ-კავკასიურ ძაღლს რა მოუვლის უცებ თავში, არავინ იცის. სტუმარს არ ერჩოდა, მაგრამ მარტო ვერ გავიდოდა სახლიდან, უნდა გაგეცილებინა. ადამიანივით იქცეოდა, ხელს გადავხვევდი და ტელევიზორს ერთად ვუყურებდით. ფანჯრის რაფაზე დადგებოდა წინა თათებით, კაცივით გადაე-ყუდებოდა ფანჯრიდან და საათობით ათვალიერებდა გამვლელ-გამომვლელს. სიმსივნე ჰქონდა. ბოლო პერიოდში ძალიან გაუჭირდა. ზაფხულში გარდაიცვალა. იმ ოთახში მყავდა, სადაც შედარებით გრილოდა, ბოლო დღეები უკვე ფეხზე წამოდგომა უჭირდა. დედას გეფიცებით, ძაღლი თვალებით მიბოდიშებდა, რომ მოსავლელი გამიხდა, რომ ასეთ მდგომარეობაში ჩავარდა. ამას საკუთარი თვალით თუ არ ნახავ, ვერ დაიჯერებ. ძაღლს რცხვენოდა!
- თაკო, ვინმესთვის დაგიტოვებია ძაღლი, როცა სადმე დიდი ხნით წასულხარ?
- საოცარ ამბავს გიამბობთ. დღემდე მრცხვენია იმ დღის და ბოდიშს ვიხდი, არ ვიცი, როგორ დამემართა, გამოუვალი სიტუაცია მქონდა... ირმას გასტროლი ჰქონდა და ორი კვირით უნდა გავსულიყავით ქვეყნიდან. აზიურ-კავკასიურ ძაღლს ასე ვიღაცასთან ვერ დატოვებ. რა აღარ ვცადეთ, ვინ აღარ მოვიყვანეთ, სხვას ვერ მივაჩვიეთ. მერე სპეციალისტმა გვირჩია, ერთი დღე აშიმშილეთ, მერე მე უმ ხორცს ვაჭმევ და მომეჩვევაო. მთელი დღე არ ვაჭამეთ. მე ცალკე ვტიროდი, ჩემი ქმარი - ცალკე გმინავდა გულშეღონებული. იმ კაცს მაინც არ მიეკარა, არ ჭამა მისი ხელიდან, არ გვიღალატა. ბოლოს ჩვენი ოჯახის წევრს, ჩვენს დამხმარე ქალს დავუტოვეთ, მას ენდო...
ყველაზე მეტად ცხოველებთან დაკავშირებით ის მაწუხებს, რომ ქვეყანამ აუცილებლად უნდა მოიცალოს მათთვის. მთავრობამ უნდა მიიღოს კანონი ამ არსებების დასაცავად. ხშირად მომისმენია, ადამიანები რა დღეში არიან, ვის სცალია ცხოველებისთვისო. არასწორი მიდგომაა. სასწრაფოდ უნდა მიეხედოს ცხოველებს. ჩვენ უპატრონო ძაღლი გვყავს ეზოში, ჯეკა, რომელსაც ვპატრონობთ. აცრებსაც ვუკეთებ და საჭმელსაც ვაჭმევ. სახლში ვერ შემომყავს მხოლოდ. მეზობლებსაც აღარ აქვთ პრეტენზია, რადგან ყველა აცრა გაკეთებული აქვს, საშიში არ არის.
- ქუჩის ძაღლებმა მოჩვევა იციან, კართან არ მოდის?
- როგორ არა, მოდის. ერთი ქუჩის ძაღლი სახლშიც გვყავდა, მურკა ერქვა, მოგვიკვდა ისიც. ძალიან გაწვალებული იყო, ნაცემი. დავბანე, გავასუფთავე, აცრები ჩავუტარეთ. ერთი წელი იცოცხლა. საერთოდ, ქუჩის ძაღლები ყველაზე ჭკვიანები არიან. უპატრონო ძაღლების ცემა, გაწვალება კანონით უნდა ისჯებოდეს. დიდი ჯარიმა უნდა იყო ამაზე. მე მინახავს ძაღლი, რომელსაც კუდი ჰქონდა მომწვარი. ვიღაც ასე გაერთო! ასეთი ადამიანები საზოგადოებისთვის საშიშნი არიან. ჯარიმა უნდა დაწესდეს ცხოველების ჩხუბის ინიციატორებზეც.
- კატა როდის მოიყვანეთ?
- მესამე წელია, მყავს ჩემი სიამის კატა, ესეც ჯონიმ მოიყვანა. მურკასთან ერთად გვყავდა. ისე ხდება, რომ ჩემთან ცხოველები აგრესიულები არ არიან. ჩემი ძაღლი და კატა ერთად თა-მაშობდნენ.
ნინო მჭედლიშვილი
ჟურნალი ''რეიტინგი''
ცოტა ხნის წინ თაკოს საყვარელი ძაღლი გარდაეცვალა, მანამდეც დაღუპვია ძაღლები. ახლა სიამის კატა ჰყავს. რას სთხოვს თაკო ჩინოვნიკებს და რომელი დღის რცხვენია ყველაზე მეტად, ჩვენი რესპონდენტი თავად გაგიმხელთ.
- ჩემს ოჯახში ყველას უყვარს ცხოველები. ბავშვობიდან გვყავდა ძაღლები. მამაჩემმა ერთ-ერთი საუკეთესო ლექსი სწორედ პონის მიუძღვნა. ''დღეს, უპირველეს ყოვლის, ხასიათზე ვარ ღვინის, გუშინ დავმარხე ძაღლი, იაპონური ხინი...''. დედაჩემს ბავშვობაში გერმანული ნაგაზი ჰყოლია. ახლაც ჰყავთ ჩემს მშობლებს კოკერსპანიელი. ყველას ძალიან გვიყვარს. პონი საოცარი ძაღლი იყო, უჭკვიანესი. ტრაგიკულად გარდაიცვალა. მეზობელს მწერების წამალი დაუყრია ეზოში, სეირნობის დროს ალოკა ალბათ და... ყველანაირი ზომები მივიღეთ, მაგრამ ვეღარ გადავარჩინეთ. რომ კვდებოდა, ყველას საწოლთან მოვიდა და ცალ-ცალკე დაგვემშვიდობა. მერე წავიდა, დაწვა. მთელი ოჯახი ღამეს ვუთენებდით. ჯანსუღს მისი თათი ეჭირა. სოლიდური ასაკიც ჰქონდა, მაგრამ მოწამვლის ნიადაგზე გარდაიცვალა. მერე პოკა მოვიყვანეთ, პინჩერს ჰგავდა, მაგრამ სუფთა სისხლის არ იყო. დედაჩემი ამოიჩემა, საოცრად უყვარდა. მალევე პუდელი მოვიყვანეთ, იანჩო. ბიჭი იყო და ჩვენს დედალ პოკას მოსწონდა. მამაჩემი შაყირობდა, პოკას პატარა ბიჭები მოსწონსო. მალევე პოკაც გარდაიცვალა.
- ორი ძაღლის ერთდროულად მოვლა არ უნდა იყოს ადვილი.
- თუ გიყვარს, რთული არაფერია. მეტსაც გეტყვით, აი, ამ სახლში მყავდა აზიურ-კავკასიური ნაგაზი. ჩემს მეუღლეს სვანეთში ჰყავდა ძაღლი, რომელსაც ერქვა ბაგუჟი და მთხოვა, იგივე სახელი დავარქვათო. მოფერებით ბაგუს ვეძახდით. ჯონიმ მოიყვანა ეს უზარმაზარი ძაღლი შინ, ჩვენი ოჯახის სრულფასოვანი წევრი იყო. სამი თვიდან გავზარდეთ და არ მახსოვს დღე, რომ ცუდად მოქცეულიყოს. ინტონაციით ხვდებოდა, რა მოგვწონდა და რა - არა. მაშინ ირმა პატარა მყავდა, ერთხელ ვუთხარი, ოთახში არ შემოხვიდე, გოგოს სძინავს-მეთქი და სულ კარის ზღურ-ბლთან იწვა. პატარები ძაღლებს ძალიან უყვართ, ვერ წარმოიდგენთ, როგორ პატრონობდა...
გარეთ მარტო ვერ ვუშვებდით, სულ რომ არაფერი დაეშავებინა, იმხელა იყო, ვერავის დააჯერებდი, რომ ჭკვიანია და არ უკბენდა. ამ ჯიშთან სიფრთხლე საჭიროა. აზიურ-კავკასიურ ძაღლს რა მოუვლის უცებ თავში, არავინ იცის. სტუმარს არ ერჩოდა, მაგრამ მარტო ვერ გავიდოდა სახლიდან, უნდა გაგეცილებინა. ადამიანივით იქცეოდა, ხელს გადავხვევდი და ტელევიზორს ერთად ვუყურებდით. ფანჯრის რაფაზე დადგებოდა წინა თათებით, კაცივით გადაე-ყუდებოდა ფანჯრიდან და საათობით ათვალიერებდა გამვლელ-გამომვლელს. სიმსივნე ჰქონდა. ბოლო პერიოდში ძალიან გაუჭირდა. ზაფხულში გარდაიცვალა. იმ ოთახში მყავდა, სადაც შედარებით გრილოდა, ბოლო დღეები უკვე ფეხზე წამოდგომა უჭირდა. დედას გეფიცებით, ძაღლი თვალებით მიბოდიშებდა, რომ მოსავლელი გამიხდა, რომ ასეთ მდგომარეობაში ჩავარდა. ამას საკუთარი თვალით თუ არ ნახავ, ვერ დაიჯერებ. ძაღლს რცხვენოდა!
- თაკო, ვინმესთვის დაგიტოვებია ძაღლი, როცა სადმე დიდი ხნით წასულხარ?
- საოცარ ამბავს გიამბობთ. დღემდე მრცხვენია იმ დღის და ბოდიშს ვიხდი, არ ვიცი, როგორ დამემართა, გამოუვალი სიტუაცია მქონდა... ირმას გასტროლი ჰქონდა და ორი კვირით უნდა გავსულიყავით ქვეყნიდან. აზიურ-კავკასიურ ძაღლს ასე ვიღაცასთან ვერ დატოვებ. რა აღარ ვცადეთ, ვინ აღარ მოვიყვანეთ, სხვას ვერ მივაჩვიეთ. მერე სპეციალისტმა გვირჩია, ერთი დღე აშიმშილეთ, მერე მე უმ ხორცს ვაჭმევ და მომეჩვევაო. მთელი დღე არ ვაჭამეთ. მე ცალკე ვტიროდი, ჩემი ქმარი - ცალკე გმინავდა გულშეღონებული. იმ კაცს მაინც არ მიეკარა, არ ჭამა მისი ხელიდან, არ გვიღალატა. ბოლოს ჩვენი ოჯახის წევრს, ჩვენს დამხმარე ქალს დავუტოვეთ, მას ენდო...
ყველაზე მეტად ცხოველებთან დაკავშირებით ის მაწუხებს, რომ ქვეყანამ აუცილებლად უნდა მოიცალოს მათთვის. მთავრობამ უნდა მიიღოს კანონი ამ არსებების დასაცავად. ხშირად მომისმენია, ადამიანები რა დღეში არიან, ვის სცალია ცხოველებისთვისო. არასწორი მიდგომაა. სასწრაფოდ უნდა მიეხედოს ცხოველებს. ჩვენ უპატრონო ძაღლი გვყავს ეზოში, ჯეკა, რომელსაც ვპატრონობთ. აცრებსაც ვუკეთებ და საჭმელსაც ვაჭმევ. სახლში ვერ შემომყავს მხოლოდ. მეზობლებსაც აღარ აქვთ პრეტენზია, რადგან ყველა აცრა გაკეთებული აქვს, საშიში არ არის.
- ქუჩის ძაღლებმა მოჩვევა იციან, კართან არ მოდის?
- როგორ არა, მოდის. ერთი ქუჩის ძაღლი სახლშიც გვყავდა, მურკა ერქვა, მოგვიკვდა ისიც. ძალიან გაწვალებული იყო, ნაცემი. დავბანე, გავასუფთავე, აცრები ჩავუტარეთ. ერთი წელი იცოცხლა. საერთოდ, ქუჩის ძაღლები ყველაზე ჭკვიანები არიან. უპატრონო ძაღლების ცემა, გაწვალება კანონით უნდა ისჯებოდეს. დიდი ჯარიმა უნდა იყო ამაზე. მე მინახავს ძაღლი, რომელსაც კუდი ჰქონდა მომწვარი. ვიღაც ასე გაერთო! ასეთი ადამიანები საზოგადოებისთვის საშიშნი არიან. ჯარიმა უნდა დაწესდეს ცხოველების ჩხუბის ინიციატორებზეც.
- კატა როდის მოიყვანეთ?
- მესამე წელია, მყავს ჩემი სიამის კატა, ესეც ჯონიმ მოიყვანა. მურკასთან ერთად გვყავდა. ისე ხდება, რომ ჩემთან ცხოველები აგრესიულები არ არიან. ჩემი ძაღლი და კატა ერთად თა-მაშობდნენ.
ნინო მჭედლიშვილი
ჟურნალი ''რეიტინგი''
