3 შვილის მამის უნიკალური ჩანაწერები, რომელიც აუცილებლად უნდა წაიკითხოთ
1 759 ნახვა
ცხოვრებაში ყველაზე დიდ სიმდიდრედ და მიღწევად ჩემი სამი შვილი მიმაჩნია. ვიღაცას ძვირფასი მანქანა აღელვებს, ვიღაცას - ძვირფასი საათი. მე კი სამი შვილი მყავს. ამის გამო ჩემგან მხოლოდ ღრმად გააზრებულ საქციელს და სერიოზულობას მოელიან. ხშირ-ხშირად მახსენებენ: "უკვე სამი შვილის მამა ხარ და აღარ შეგეფერებაო". მათი შეფასებებით თუ ვიმსჯელებთ, "მრავალშვილიანი მამა" უკვე სტატუსია, "ცუდი მამა" - რეპუტაცია.
სამი შვილის მამა ნამდვილი გარღვევაა ძმაკაცების კომპანიაში. ყველა გუშინდელ ფეხბურთზე მსჯელობს, შენ კი მატჩი არ გინახავს. რატომ? იმიტომ, რომ "ჯადოსნური პონების" მე-5 სეზონი დაიწყო. რას მოუყვები მეგობრებს? რომ დედოფალი კრისალისი ჯადოსნურ მუხასთან პრინცესა კადენესს აუმხედრდდა პრინცესას არავინ დაუჭირა მხარი - არც პინკი პაიმ, არც ეპლ ჯეიკმა. ამის გამგონე მეგობრებს ნერვიულობა იპყრობთ, ეწევიან...
არადა მართლა ვიცი ამ პონების სახელები. მარტო ესენი კი არა, ყველა მულტფილმის გმირის სახელს უშეცდომოდ ჩამოგითვლით და ერთმანეთშიც არ ამერევა. ერთხელ მაღაზიაში შევესწარი, როგორ არჩევდა ვიღაც გოგო 3 წლის ძმიშვილისთვის თოჯინას. ვერაფრით აარჩია. ცოტა ხანს ვუყურე მის ტანჯვას და მერე მოკრძალებულად ვურჩიე: "ფერია ფლორა წაუღეთ. არ იცით რომელია? ვინქს კლუბის თოჯინებიდანაა... ძალიან ცნობილი გმირია... არა, ეს ბლუმია. რას ნიშნავს, გვანან? აბსოლუტურად განსხვავებული პერსონაჟები არიან".
იმხელა შთაბეჭდილება მოვადხინე იმ გოგონაზე, რომ ტელეფონის ნომრებიც კი გავცვალეთ. დამპირდა დაგირეკავო და... იმავე საღამოს დარეკა. ხომ არ იცით, კოლიკას რომელი წვეთები შველისო... ძმიშვილისთვის უნდოდა. მას მერეც ხშირად რეკავდა, ბევრი ძმიშვილი ჰყავს და ყველას კოლიკა აქვს... რატომღაც არც ჩემმა ცოლმა დაიჯერა ეს ამბავი.
სამი შვილის მამას ვიღაცები ხშირად უსვამენ იდიოტურ კითხვებს, მაგალითად: "ვაა, უკვე სამი გყავთ? მეოთხეს არ გეგმავთ?" როგორ წესი, ამას გეკითხებიან ქალები, რომლებიც დედობრივ ინსტინქტს მხოლოდ ჩიხუახუაზე ხარჯავენ. ჰგონიათ, მე და ჩემმა ცოლმა შვილები სხვების მაგივრადაც უნდა ვაჩინოთ.
ან კიდევ:
- უკვე სამნი ხართ? მეოთხეს დროა, თორემ ორი გოგო გყავთ და ბიჭი მოიწყენს.
რატომ ჰგონიათ, რომ კაცს, რომელსაც სამი შვილი ჰყავს, შვილოსნობის გარდა სხვა აღარაფერი შეუძლია და არ აინტერესებს?
ჯერ ერთი, ბიჭი არ მოიწყენს, მეტიც, არც ის მოიწყენს, ვინც შემთხვევით მის გვერდით აღმოჩნდება. მხიარულებით ავსებს მის ირგვლივ 50 კვადრატული მეტრის რადიუსს. ხალხისთვის სიხარული მოაქვს ორჯერ - პირველად, როცა გაიცნობენ და მეორედ, როცა ემშვიდობებიან. არც არავინ ეხვეწება, პატარავ, ცოტა ხნით კიდევ დარჩიო. პირიქით, თავშეკავებულად ემშვიდობებიან: "ნახვამდის, დავით".
დავითი 4 წლისაა. ჯერ ბოლომდე გამართულად ლაპარაკი არ იცის, სამაგიეროდ, უკვე მოლაპარაკების ოსტატია. ყველა კამათს მიგებს. ისეთი არგუმენტები მოჰყავს, რომ მათ წინაშე ჩემი ფანტაზია უძლურია. შეიძლება ვეჩხუბო სახლის არევის გამო, ჭიქის გატეხვისთვის, კატას რომ პლასტილინი აჭამა... ვლანძღავ და გატყეპვითაც ვემუქრები. ჩემი შვილი კი დუმს, დუმს და შემდეგ მხოლოდ ერთ ფრაზას ამბობს: "ფისი მინდა". მორჩა. აღზრდის საათი დასრულებულია. ეს რკინაბეტონისებრი არგუმენტია, რომელიც გასაჩივრებას არ ექვემდებარება.
- დათუნა, შე საზიზღარო, რატომ დაწვი ფარდა?
- ფისი მინდა.
მორჩა, თემა შეიცვალა. რა ცუდია, ამ არგუმენტის გამოყენება დიდების სამყაროში რომ არ შეიძლება. მაგალითად, დაგირეკავს კრედიტოფიცერი და გეტყვის:
- სესხის ვადა იწურება, გადაუხდელობის შემთხვევაში საქმეს სასამართლოს გადავცემთ.
- ფისი მინდა, - უპასუხებ და მორჩა. კრედიტის საქმე მოგვარებულია...
არა, მეორე ბიჭისთვის ნამდვილად არ ვარ მზად. ამიტომ მაგიჟებს ეს თეორია: "ორი გოგო გყავთ და ერთი ბიჭი. მეორე ბიჭიც საჭიროა". ბავშვების დაბადება არანაირ გეომეტრიულ პროგრესიას არ ექვემდებარება. ბავშვი იმ პროცესში ისახება, როცა არც ლოგიკა, არც საღი აზრი და არც ანგარიში არ მოქმედებს. სამაგიეროდ, სამი ბავშვი ძალიან შეეფერება ჩვენი ბინის დიზაინს. სასჯელის შემთხვევაში სამივეს თავისი კუთხე აქვს. მეოთხე კუთხეში კი ტორშერი დგას და იქვე ჩემი სავარძელი, თანაც ყველაზე უკეთ იმ კუთხეში იჭერს ვაიფაი.
ჩემი ცოლი ფიქრობს, რომ მე არარომანტიკული ცინიკოსი ვარ. არ გამოვრიცხავ. მეჩვენება, რომ ჩემი პრაგმატიზმი და ცინიზმი ბავშვებსაც გადაეცათ. მარტივ მაგალითს გეტყვით. კონკია ხომ ყველას გახსოვთ? პრინცი ეძებს გოგოს, რომელმაც მოხიბლა და გაექცა, ოღონდ ფეხსაცმელი დარჩა. პრინციც დაატარებს ამ ფეხსაცმელს და ქალებს ჰპირდება, ვისაც მოგერგებათ, ცოლად მოგიყვანთო. მას მერე ლამის ყველა გოგონა ბროლის ფეხსაცმლით ხელდამშვენებულ პრონცს ელოდება, ყველა... ჩემი ქალიშვილის გარდა. ეს 11 წლის პრაგმატისტია... და 36 ზომა ფეხსაცმელი სჭირდება.
ჩემმა გენებმა გადაარჩინა მისი ფსიქიკა და ამოშალა იმ ჩერჩეტების სიიდან, ვინც პრინცს ელოდება. ჩემი შვილი კი იცით რას ელოდება? როდის გაეზრდება ფეხი 37 ზომამდე, რომ დედამისის ფეხსაცმელები ჩაიცვას.
ჩემი უმცროსი ქალიშვილი, ანა, ნამდვილი მომხვეჭელია. 6 წლისაა და გიჟდება ფულზე. სჯერა, რომ ყველა მოცვლილ სარძევე კბილს თაგვი წაიღებს და მათ ნაცვლად ბალიშის ქვეშ ფულს დაუდებს. არც თაგვია ძუნწი. თუ სახლში ბავშვების რაოდენობას გავითვალისწინებთ, ერთ სარძევე კბილში ერთი ლარი ნორმალური ფასია. ანასაც აწყობს ეს ფასი. თუმცა ერთხელ ბებია-ბაბუასთან ბრძანდებოდა სტუმრად და ერთი კბილი იქ ამოიღო. იქაურმა თაგვმა იმავე საღამოს 5-ლარიანი დაახვედრა. რადგან ბავშვს ვერ ავუხსენი, რატომ აქვს ბაბუას თაგვს უფრო ბევრი ფული, ბაბუას მოვთხოვე, რომ თაგვს სატარიფო პოლიტიკისთვის გადაეხედა... გაფრთხილებამ შედეგი არ გამოიღო. ამიტომ ანა მოხვდება თუ არა მათთან სტუმრად, კბილებს სათითაოდ ეჯაჯგურება და ცდილობს, რომელიმე მაინც მოირყიოს. ეს უკვე მაშინებს... ბავშვი პრაქტიკულად ახურდავებს საკუთარ ორგანიზმს. სადღაც გაიგო, რომ მოჭრილ თმას იბარებენ და მკითხა, რამხელა თმა უნდა გაეზარდოს, რომ შეჭრის ნება მივცეთ... მეშინია, მალე შეიძლება თირკმლის დონორის ფასი გაიგოს.
ყველა ჩემი შვილი ერთ საბავშვო ბაღში დადიოდა. როცა უფროსი შვილი წავიდა ბაღში, ჯგუფს DVD ვუყიდე. შუათანა რომ მივიდა, ტუალეტში 2 უნიტაზი გამოცვალე. მესამეს ჯერი რომ მოვიდა, ჯგუფებმა ერთადერთ ბიჭზე კონკურსი გამოაცხადეს - ყველა მასწავლებელს ჩემი ბიჭის მიღება სურდა. ერთ-ერთი პედაგოგი კი მომიახლოვდა და ჩამჩურჩულა, იქნებ შევთანხმდეთო. ეს ერთადერთი კორუფციული გარიგება იყო, სადაც კორუფციის ობიექტი ჩემი შვილი გახლდათ და რომელსაც დავთანხმდი. შეთანხმებაც შედგა: დათუნა 10 საათზე მიდის ბაღში და უფლება აქვს, მანის ფაფა არ მიირთვას, არ დაიძინოს სადილის შემდეგ, აირჩიოს, რომელ ზღაპარს წაიკითხვას მასწავლებელი ჯგუფში და შეუძლია სახლში წამოიღოს სათამაშო, რომელიც მოეწონება. ასე გახდა საბავშვო ბაღი ჩემი შვილისთვის ხუთვარსკვლავიანი სასტუმრო, სადაც "ყველაფერი ჩართულია".
პრინციპში, მამობა ადვილი არაა. შენი შვილები შეცდომებსაც უშვებენ, ცუდადაც იქცევიან, შენც ნერვიულობ, ზოგჯერ სჯი მათ... დედა კი ამ დროს გეუბნება, შენი თავი გაიხსენე მათ ასაკშიო...
დიახ, ასეა, ვიღაც ძვირფასი მანქანით იწონებს თავს, ვიღაც - ძვირფასი საათით. საქმე ისაა, რომ მანქანაც ძველდება და საათიც შეიძლება სიმთვრალეში ვიღაცას აჩუქო. შვილები კი შენი მუდმივი განძია...
სამი შვილის მამა ნამდვილი გარღვევაა ძმაკაცების კომპანიაში. ყველა გუშინდელ ფეხბურთზე მსჯელობს, შენ კი მატჩი არ გინახავს. რატომ? იმიტომ, რომ "ჯადოსნური პონების" მე-5 სეზონი დაიწყო. რას მოუყვები მეგობრებს? რომ დედოფალი კრისალისი ჯადოსნურ მუხასთან პრინცესა კადენესს აუმხედრდდა პრინცესას არავინ დაუჭირა მხარი - არც პინკი პაიმ, არც ეპლ ჯეიკმა. ამის გამგონე მეგობრებს ნერვიულობა იპყრობთ, ეწევიან...
არადა მართლა ვიცი ამ პონების სახელები. მარტო ესენი კი არა, ყველა მულტფილმის გმირის სახელს უშეცდომოდ ჩამოგითვლით და ერთმანეთშიც არ ამერევა. ერთხელ მაღაზიაში შევესწარი, როგორ არჩევდა ვიღაც გოგო 3 წლის ძმიშვილისთვის თოჯინას. ვერაფრით აარჩია. ცოტა ხანს ვუყურე მის ტანჯვას და მერე მოკრძალებულად ვურჩიე: "ფერია ფლორა წაუღეთ. არ იცით რომელია? ვინქს კლუბის თოჯინებიდანაა... ძალიან ცნობილი გმირია... არა, ეს ბლუმია. რას ნიშნავს, გვანან? აბსოლუტურად განსხვავებული პერსონაჟები არიან".
იმხელა შთაბეჭდილება მოვადხინე იმ გოგონაზე, რომ ტელეფონის ნომრებიც კი გავცვალეთ. დამპირდა დაგირეკავო და... იმავე საღამოს დარეკა. ხომ არ იცით, კოლიკას რომელი წვეთები შველისო... ძმიშვილისთვის უნდოდა. მას მერეც ხშირად რეკავდა, ბევრი ძმიშვილი ჰყავს და ყველას კოლიკა აქვს... რატომღაც არც ჩემმა ცოლმა დაიჯერა ეს ამბავი.
სამი შვილის მამას ვიღაცები ხშირად უსვამენ იდიოტურ კითხვებს, მაგალითად: "ვაა, უკვე სამი გყავთ? მეოთხეს არ გეგმავთ?" როგორ წესი, ამას გეკითხებიან ქალები, რომლებიც დედობრივ ინსტინქტს მხოლოდ ჩიხუახუაზე ხარჯავენ. ჰგონიათ, მე და ჩემმა ცოლმა შვილები სხვების მაგივრადაც უნდა ვაჩინოთ.
ან კიდევ:
- უკვე სამნი ხართ? მეოთხეს დროა, თორემ ორი გოგო გყავთ და ბიჭი მოიწყენს.
რატომ ჰგონიათ, რომ კაცს, რომელსაც სამი შვილი ჰყავს, შვილოსნობის გარდა სხვა აღარაფერი შეუძლია და არ აინტერესებს?
ჯერ ერთი, ბიჭი არ მოიწყენს, მეტიც, არც ის მოიწყენს, ვინც შემთხვევით მის გვერდით აღმოჩნდება. მხიარულებით ავსებს მის ირგვლივ 50 კვადრატული მეტრის რადიუსს. ხალხისთვის სიხარული მოაქვს ორჯერ - პირველად, როცა გაიცნობენ და მეორედ, როცა ემშვიდობებიან. არც არავინ ეხვეწება, პატარავ, ცოტა ხნით კიდევ დარჩიო. პირიქით, თავშეკავებულად ემშვიდობებიან: "ნახვამდის, დავით".
დავითი 4 წლისაა. ჯერ ბოლომდე გამართულად ლაპარაკი არ იცის, სამაგიეროდ, უკვე მოლაპარაკების ოსტატია. ყველა კამათს მიგებს. ისეთი არგუმენტები მოჰყავს, რომ მათ წინაშე ჩემი ფანტაზია უძლურია. შეიძლება ვეჩხუბო სახლის არევის გამო, ჭიქის გატეხვისთვის, კატას რომ პლასტილინი აჭამა... ვლანძღავ და გატყეპვითაც ვემუქრები. ჩემი შვილი კი დუმს, დუმს და შემდეგ მხოლოდ ერთ ფრაზას ამბობს: "ფისი მინდა". მორჩა. აღზრდის საათი დასრულებულია. ეს რკინაბეტონისებრი არგუმენტია, რომელიც გასაჩივრებას არ ექვემდებარება.
- დათუნა, შე საზიზღარო, რატომ დაწვი ფარდა?
- ფისი მინდა.
მორჩა, თემა შეიცვალა. რა ცუდია, ამ არგუმენტის გამოყენება დიდების სამყაროში რომ არ შეიძლება. მაგალითად, დაგირეკავს კრედიტოფიცერი და გეტყვის:
- სესხის ვადა იწურება, გადაუხდელობის შემთხვევაში საქმეს სასამართლოს გადავცემთ.
- ფისი მინდა, - უპასუხებ და მორჩა. კრედიტის საქმე მოგვარებულია...
არა, მეორე ბიჭისთვის ნამდვილად არ ვარ მზად. ამიტომ მაგიჟებს ეს თეორია: "ორი გოგო გყავთ და ერთი ბიჭი. მეორე ბიჭიც საჭიროა". ბავშვების დაბადება არანაირ გეომეტრიულ პროგრესიას არ ექვემდებარება. ბავშვი იმ პროცესში ისახება, როცა არც ლოგიკა, არც საღი აზრი და არც ანგარიში არ მოქმედებს. სამაგიეროდ, სამი ბავშვი ძალიან შეეფერება ჩვენი ბინის დიზაინს. სასჯელის შემთხვევაში სამივეს თავისი კუთხე აქვს. მეოთხე კუთხეში კი ტორშერი დგას და იქვე ჩემი სავარძელი, თანაც ყველაზე უკეთ იმ კუთხეში იჭერს ვაიფაი.
ჩემი ცოლი ფიქრობს, რომ მე არარომანტიკული ცინიკოსი ვარ. არ გამოვრიცხავ. მეჩვენება, რომ ჩემი პრაგმატიზმი და ცინიზმი ბავშვებსაც გადაეცათ. მარტივ მაგალითს გეტყვით. კონკია ხომ ყველას გახსოვთ? პრინცი ეძებს გოგოს, რომელმაც მოხიბლა და გაექცა, ოღონდ ფეხსაცმელი დარჩა. პრინციც დაატარებს ამ ფეხსაცმელს და ქალებს ჰპირდება, ვისაც მოგერგებათ, ცოლად მოგიყვანთო. მას მერე ლამის ყველა გოგონა ბროლის ფეხსაცმლით ხელდამშვენებულ პრონცს ელოდება, ყველა... ჩემი ქალიშვილის გარდა. ეს 11 წლის პრაგმატისტია... და 36 ზომა ფეხსაცმელი სჭირდება.
ჩემმა გენებმა გადაარჩინა მისი ფსიქიკა და ამოშალა იმ ჩერჩეტების სიიდან, ვინც პრინცს ელოდება. ჩემი შვილი კი იცით რას ელოდება? როდის გაეზრდება ფეხი 37 ზომამდე, რომ დედამისის ფეხსაცმელები ჩაიცვას.
ჩემი უმცროსი ქალიშვილი, ანა, ნამდვილი მომხვეჭელია. 6 წლისაა და გიჟდება ფულზე. სჯერა, რომ ყველა მოცვლილ სარძევე კბილს თაგვი წაიღებს და მათ ნაცვლად ბალიშის ქვეშ ფულს დაუდებს. არც თაგვია ძუნწი. თუ სახლში ბავშვების რაოდენობას გავითვალისწინებთ, ერთ სარძევე კბილში ერთი ლარი ნორმალური ფასია. ანასაც აწყობს ეს ფასი. თუმცა ერთხელ ბებია-ბაბუასთან ბრძანდებოდა სტუმრად და ერთი კბილი იქ ამოიღო. იქაურმა თაგვმა იმავე საღამოს 5-ლარიანი დაახვედრა. რადგან ბავშვს ვერ ავუხსენი, რატომ აქვს ბაბუას თაგვს უფრო ბევრი ფული, ბაბუას მოვთხოვე, რომ თაგვს სატარიფო პოლიტიკისთვის გადაეხედა... გაფრთხილებამ შედეგი არ გამოიღო. ამიტომ ანა მოხვდება თუ არა მათთან სტუმრად, კბილებს სათითაოდ ეჯაჯგურება და ცდილობს, რომელიმე მაინც მოირყიოს. ეს უკვე მაშინებს... ბავშვი პრაქტიკულად ახურდავებს საკუთარ ორგანიზმს. სადღაც გაიგო, რომ მოჭრილ თმას იბარებენ და მკითხა, რამხელა თმა უნდა გაეზარდოს, რომ შეჭრის ნება მივცეთ... მეშინია, მალე შეიძლება თირკმლის დონორის ფასი გაიგოს.
ყველა ჩემი შვილი ერთ საბავშვო ბაღში დადიოდა. როცა უფროსი შვილი წავიდა ბაღში, ჯგუფს DVD ვუყიდე. შუათანა რომ მივიდა, ტუალეტში 2 უნიტაზი გამოცვალე. მესამეს ჯერი რომ მოვიდა, ჯგუფებმა ერთადერთ ბიჭზე კონკურსი გამოაცხადეს - ყველა მასწავლებელს ჩემი ბიჭის მიღება სურდა. ერთ-ერთი პედაგოგი კი მომიახლოვდა და ჩამჩურჩულა, იქნებ შევთანხმდეთო. ეს ერთადერთი კორუფციული გარიგება იყო, სადაც კორუფციის ობიექტი ჩემი შვილი გახლდათ და რომელსაც დავთანხმდი. შეთანხმებაც შედგა: დათუნა 10 საათზე მიდის ბაღში და უფლება აქვს, მანის ფაფა არ მიირთვას, არ დაიძინოს სადილის შემდეგ, აირჩიოს, რომელ ზღაპარს წაიკითხვას მასწავლებელი ჯგუფში და შეუძლია სახლში წამოიღოს სათამაშო, რომელიც მოეწონება. ასე გახდა საბავშვო ბაღი ჩემი შვილისთვის ხუთვარსკვლავიანი სასტუმრო, სადაც "ყველაფერი ჩართულია".
პრინციპში, მამობა ადვილი არაა. შენი შვილები შეცდომებსაც უშვებენ, ცუდადაც იქცევიან, შენც ნერვიულობ, ზოგჯერ სჯი მათ... დედა კი ამ დროს გეუბნება, შენი თავი გაიხსენე მათ ასაკშიო...
დიახ, ასეა, ვიღაც ძვირფასი მანქანით იწონებს თავს, ვიღაც - ძვირფასი საათით. საქმე ისაა, რომ მანქანაც ძველდება და საათიც შეიძლება სიმთვრალეში ვიღაცას აჩუქო. შვილები კი შენი მუდმივი განძია...
