რატომ ეშინოდა ლევან ახვლედიანს მარიამ როინიშვილის

მომღერალი მარიამ როინიშვილი დედას, მომღერალ თამრიკო ჭოხონელიძეს ხშირად საყვედურობს, რომ თავის დროზე ცეკვაზე არ ატარა და ეს საქმე არ შეასწავლა. ბავშვობის ოცნება, სცენაზე ეცეკვა, პროექტში "ცეკვავენ ვარსკვლავები" აისრულა. თავისი მონდომებით და შესაძლებლობებით მეწყვილეს, მოცეკვავე ლევან ახვლედიანსაც აოცებს. არადა თავიდან იყო შიში, მომღერალი, რომელიც სცენაზე ყოველთვის კლასიკურად ჩაცმული ჩნდება, ტაძარში გალობს, პარკეტზე ცეკვას როგორ შეძლებდა ან მის ამ რადიკალურ ნაბიჯს საზოგადოება როგორ მიიღებდა. ამ ყველაფერზე წყვილი "სარკესთან" საუბრობს. მარიამს და ლევანს ერთ–ერთი ტურის წინ, სარეპეტიციო დარბაზში შევხვდით.
– მარიამ, რამ გადაგაწყვეტინათ, რომ პროექტში "ცეკვავენ ვარსკვლავები" მიგეღოთ მონაწილეობა? თქვენი მხრიდან ეს ალბათ გარკვეულ რისკსაც უკავშირდებოდა.
მარიამი: კი, რისკი იყო, მაგრამ ცეკვა იმდენად მიყვარს, რომ დავთანხმდი. როცა გავიგე, რომ ამ პროექტში ჩემი კანდიდატურა განიხილებოდა, ძალიან გამიხარდა. ყველა სეზონზე ამ შოუს აქტიური მაყურებელი ვიყავი და ყოველთვის მინდოდა, მეც მიმეღო მონაწილეობა. როდესაც საკონკურსო ცხოვრებაში ჩავები, ბევრ სირთულეს წავაწყდი და რომ არა ჩემი მეწყვილე ლევან ახვლედიანი, ამ ყველაფერს ვერ დავძლევდი. სცენაზე მყარად ვდგავარ, რადგან ლევანი ჩემ გვერდითაა.
– ლევან, თქვენ რა რეაქცია გქონდათ, როცა გაიგეთ, რომ მარიამ როინიშვილთან ერთად იცეკვებდით?
ლევანი: პირველ რიგში, გეტყვით, რომ ჩვენ ვარჯიში საკმაოდ გვიან დავიწყეთ. სხვა კონკურსანტები უკვე მეცადინეობდნენ, მე კი მეწყვილეც არ მყავდა შერჩეული. ერთ დღეს მომღერალმა ნოდიკო ტატიშვილმა, რომელიც მარიამის ბავშვობის მეგობარია, მითხრა, შეიძლება შენი მეწყვილე მარიამ როინიშვილი იყოსო. ეს რომ გავიგე, ცოტა შევშინდი, წარმოვიდგინე, მარიამი როგორ გალობს და... მასზე სულ სხვა წარმოდგენა მქონდა, მაგრამ ნოდიკომ იქვე დამინგრია ეს აზრი. მითხრა, შენ არ იცი, როგორი გიჟიაო. ფსიქოლოგიურად გადაღლილი ვიყავი, მეხუთე სეზონია ამ პროექტში ვარ და ყველაფრის ახლიდან დაწყება აღარ მინდოდა.
– მარიამმა საკონკურსო ცხოვრება გაგიიოლათ თუ პირიქით?
ლევანი: იმხელა კომფორტი შემიქმნა, თავადაც გაკვირვებული ვარ. მომზადებული მოვიდა, აცნობიერებს, სად მოხვდა. გვერდით მყავს მეწყვილე, რომელსაც შეიძლება დავეყრდნო, ბოლომდე დავიხარჯო, ვავარჯიშო. ცეკვის დროს თუ ორი ადამიანი ერთმანეთს ვერ უგებს, ერთიმეორეს პატივს არ სცემენ, გამორიცხულია, რამე გამოუვიდეთ.
– მარიამ, პროექტამდე ცეკვის რაიმე გამოცდილება გქონდათ?
მარიამი: არა, ცეკვის წრეებზე არასოდეს მივლია. თამრიკოს ბავშვობაში ვეუბნებოდი, სიმღერაზე მეტად ცეკვა მიყვარს–მეთქი, მაგრამ... დღემდე მწყდება გული, რომ ცეკვაზე არ ვიარე. ჩემს შვილთან მიმართებაში იგივეს არ გავიმეორებ. ელენე როგორც კი წამოიზრდება, აუცილებლად შევიყვან ცეკვაზე.
– მარიამ, მართალია, ცეკვის გამოცდილება არ გქონდათ, მაგრამ ალბათ კონკურსები თქვენთვის უცხო არ არის.
მარიამი: პირიქით, ძალიან უცხოა. თითზე ჩამოსათვლელია ის კონკურსები, რომლებშიც მონაწილეობა მიმიღია. არასდროს მომწონდა კონკურსის პრინციპი. ამჯერად, რადგან ეს ნაბიჯი გადავდგი, კონკურენციისთვის ფსიქოლოგიურად მოვემზადე. ცუდი შეფასებების მოსასმენადაც მზად ვარ.
– ჟიური კი ძალიან გაქებთ, მაგრამ სოციალურ ქსელებში უკვე გაჩნდა უარყოფითი კომენტარები, ზოგს სცენაზე რადიკალურად განსხვავებული მარიამ როინიშვილის ნახვა არ მოეწონა, ზოგმა ისიც დაწერა, როცა საგალობლებს ასრულებ, აღარ უნდა იცეკვოო.
მარიამი: ეს კომენტარები მეც წავიკითხე და ძალიან მიკვირს იმ ადამიანების, რომლებიც ცეკვას სიბინძურედ აღიქვამენ. ხალხისთვის რატომღაც მოულოდნელი და მიუღებელი აღმოჩნდა ჩემი მხრიდან ამ ნაბიჯის გადადგმა. დიახ, ვგალობდი და კიდევ ვიგალობებ. ეს ჩემი ცხოვრების ნაწილი იყო აქამდეც და არც ამის შემდეგ შეიცვლება რამე. ადამიანებს ერთმანეთში ერევათ ის, თუ რას ვაკეთებ სცენაზე და როგორი ვარ რეალურ ცხოვრებაში. ისიც ავიწყდებათ, რომ საოპერო მომღერლის პროფესია ბევრ რამეს მოიცავს. ამ კონკურსს პროფესიონალური კუთხითაც მივუდექი, რომ ცეკვების სწავლა ჩემს საქმეში გამომადგებოდა. კაცმა არ იცის, სპექტაკლზე რა დროს დამჭირდება ცეკვა, სხვადასხვა კოსტიუმის მორგება.
– საცეკვაო კოსტიუმებში თავს როგორ გრძნობთ, რამდენად მოსახერხებელია თქვენთვის?
მარიამი: არც ერთ საკონკურსო კოსტიუმში მიგრძვნია დისკომფორტი და არც ის მგონია, რომ რომელიმე მათგანი გამომწვევი იყო. ჩემს კაბებზე ცუდი რამ არავის უთქვამს, პირიქით, ყველამ აღნიშნა, რომ ძალიან კარგად გამოვიყურებოდი. შეფასებებიც ძალიან დადებითი იყო.
ლევანი: მარიამს პირველი ცეკვის არჩევისას ვუთხარი, მოდი, ფოქსტროტი ვიცეკვოთ და მაყურებელი შენი სასცენო კაბის სიგრძეს ნელ–ნელა შევაჩვიოთ–მეთქი. ის მაყურებელმა ერთი მხრიდან გაიცნო და ამ ამპლუაში ძნელად წარმოიდგინა.
– მარიამ, ოჯახის წევრები როგორ შეხვდნენ თქვენს ამ გადაწყვეტილებას და რა შეფასებებს იღებთ მათგან?
მარიამი: ბევრი მეკითხება: "რა თქვა დედამ?". რა უნდა ეთქვა? თამრიკოც გვერდში მიდგას და სხვებიც. ჩემი ოჯახის ყველა წევრს ძალიან მოეწონა ის, რომ ამ კონკურსში ჩავები, აღარაფერს ვამბობ მეგობრებზე. მათ დიდი სტიმული მომცეს. ჩემი ელენეც ბედნიერია, როცა ჩემს ცეკვას უყურებს. ჩვენს გამოსვლებს ახვევს ხოლმე და თავიდან უყურებს. მინდა, ისიც აღვნიშნო, რომ ჩემი ოჯახის წევრები ლევანზე არიან შეყვარებულები.
– ლევან, როგორ აფასებთ მარიამის შესაძლებლობებს, თქვენგან ბევრ შენიშვნას ხომ არ იღებს?
ლევანი: მარიამი ცეკვას რომ გაჰყოლოდა, მისგან კარგი მოცეკვავე დადგებოდა. საერთოდ, მოცეკვავისთვის პირველი პრობლემა ნაბიჯების დამახსოვრებაა, მეორე – მისი ტექნიკური დამუშავება. მარიამს პირველი პრობლემა არ აქვს, მეორის მოგვარებას კი იმხელა შრომა და დრო სჭირდება, მას ამას ვერ მოვთხოვ.
მარიამი: შენიშვნებსაც მაძლევს და როცა რამე არ გამომდის, მეჩხუბება კიდეც.
ლევანი: მე ძალიან ფეთქებადი ვარ, მარიამი კი ყველა მომენტში მშვიდი და გაწონასწორებულია.
მარიამი: ლევანის ფეთქებადი ხასიათი ჩემთვის მისაღებია, იმიტომ, რომ შეურაცხყოფას არ მოგაყენებს.
ლევანი: მარიამ, ეს არასდროს მოხდება.
მარიამი: ადამიანები ვართ და ხანდახან შეიძლება ნერვებმა გვიმტყუნოს... ჩვენ თავდაუზოგავად ვშრომობთ. ლევანი საოცრად შრომისმოყვარეა. იმაზე მეტ დროს ვატარებთ დარბაზში, ვიდრე საჭიროა. ამ კონკურსს დიდი დრო მიაქვს, უკვე ყველა მენატრება, მაგრამ ამისთვის თავიდანვე მზად ვიყავი.
ლევანი: მარიამი ზედმეტად პუნქტუალურია, მე კი ხშირად ვაგვიანებ. ამ პროექტში ჩემი ცოლიც მონაწილეობს. ორი შვილის მშობლები ვართ და დილით სანამ ბავშვებს დავაბინავებთ, სანამ საცობებს გამოვივლით, მაგვიანდება.
– მარიამ, სპორტულ ცეკვებს ძალიან დიდი ფიზიკური მომზადება სჭირდება. ასეთი დატვირთვისთვის მზად იყავით?
მარიამი: თავს ვართმევ. მას შემდეგ, რაც ვარჯიში დავიწყე, წონაში ძალიან ბევრი დავიკელი და იმედია, კიდევ დავიკლებ.
– ლევან, ამ პროექტში რადიკალურად განსხვავებული მეწყვილეები გყავდათ – კრისტი ყიფშიძე, ეკა ნიჟარაძე, ნანა ნებიერიძე, იასენია არახამია. ყველა მათგანთან მუშაობით კმაყოფილი ხართ?
ლევანი: კი, ასეა. კრისტისთან დიდხანს მუშაობა არ დამცალდა, დანარჩენ მონაწილეებთან ერთად ნახევარფინალამდე მივედი. ისინი ასაკით ჩემზე უფროსები იყვნენ, ამიტომ მათთან მოკრძალებული ვიყავი და ეს ფაქტორი გარკვეულწილად მუშაობაშიც ხელს მიშლიდა. იასენია ჩემზე უმცროსი კი იყო, მაგრამ მასთან ენის ბარიერი მქონდა. ბოლოს რუსული ენა რაღაც დონეზე ვისწავლე და ურთიერთობა უფრო გამიადვილდა. მე და მარიამი კი ერთი თაობა ვართ. თანაც ამ პროექტში დიდი გამოცდილება მივიღე და ახლა უკვე ზუსტად ვიცი, მას რა სჭირდება. ამ კონკურსში მანდილოსნების ფსიქოლოგიაც კარგად შევისწავლე. საერთოდ, ცეკვა ადამიანებთან ურთიერთობას გასწავლის. მე არასდროს მეშლებოდა გოგოსთან მოქცევა, თანაკლასელ გოგონებს არასდროს ვაწიწკნიდი თმას, არასდროს ვაკეთებდი ისეთ რამეს, რასაც ჩემი თანატოლები სჩადიოდნენ, ამიტომაც მშობლებს მოვუწოდებ, რომ შვილები ცეკვაზე ატარონ.
– კონკურენცია უკვე იგრძნობა პროექტში?
მარიამი: ყველა კონკურსანტი კარგად ცეკვავს და ვერ გეტყვით, კონკრეტულად ვინ არის ჩემი უშუალო კონკურენტი.
ლევანი: მაგალითად, მეორე სეზონის გუნდი ძალიან მეგობრული იყო. მესამე სეზონში ძლიერი მოცეკვავეების ნაკადი იყო და კონკურენციაც იგრძნობოდა, ამჯერად ეს შესამჩნევი არ არის. პროექტი რომ გახურდება, კონკურენციაც მოიმატებს, მაგრამ მთავარია, ეს ისტერიკაში არ გადაიზარდოს.
– როგორ აფასებთ თქვენს შანსებს, გამარჯვების იმედი გაქვთ?
მარიამი: ამ გადასახედიდან მოგებაზე ლაპარაკი ზედმეტია, თუმცა გამარჯვება ყველას უნდა. ვნახოთ, რა გამოვა. ჯერჯერობით ყველაფრით კმაყოფილი ვარ. ამ პროექტში ძალიან კარგი ხალხი გავიცანი და იმედი მაქვს, ეს ურთიერთობები პროექტის მიღმაც გაგრძელდება. მათი მადლიერი ვარ. არა მგონია, ჩემს ცხოვრებაში ოდესმე ისეთი მომენტი დადგეს, რომ ამ პროექტში მონაწილეობა ვინანო.
ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე