გიორგი ბახუტაშვილი: "რთულ პერიოდებზე, ტკივილზე მიჭირს ლაპარაკი"

მსახიობი გიორგი ბახუტაშვილი ახალი გამოწვევის წინაშე დგას, გადაცემა უნდა წაიყვანოს, თანაც რესპონდენტებს ის კითხვები დაუსვას და იმ თემებზე ესაუბროს, რასაც თვითონ ყოველთვის გაურბის – ოჯახზე, პირად ცხოვრებაზე... ცოლისგან, ტელეოპერატორ თაკო შოშიაშვილისგან დიდ ხელშეწყობას გრძნობს. ასე იყო მაშინაც, როცა სერიალ "ჩემი ცოლის დაქალების" პერსონაჟს, ცოტნე ცოტაშვილს ქმნიდა. გიორგისთან საუბარი სწორედ ამ სერიალით დავიწყეთ. მას მუსკომედიის თეატრში, სპექტაკლის შემდეგ შევხვდით.
– გიორგი, სერიალ "ჩემი ცოლის დაქალების" ახალ სეზონზე თქვენი გმირი სოფლიდან ახალი იდეებით დაბრუნდა. როგორ მოგწონთ შეცვლილი ცოტნე ცოტაშვილი?
– არა მგონია, რომ ჩემმა პერსონაჟმა ბევრი რამ შეცვალა ან სოფელში ყოფნისას ბევრი იფიქრა. ზოგადად ჭაობიდან ერთი სკუპით ამოხტომა ადვილი არ არის. არ შეიძლება ადამიანი მთელი ცხოვრება ტყუილს ემსახურებოდე და მერე უცებ ის ყველაფერი დაივიწყო, ხაზი გადაუსვა და ასევეა ცოტნეს შემთხვევაშიც. მას დასაფიქრებლად საკმაოდ დიდი დრო ჰქონდა. რა გადაწყვიტა და რა იდეებით დაბრუნდა, ამას ამ სეზონზე ვნახავთ.
– ალბათ ბევრს, ვინც თქვენ ახლოს არ გიცნობთ, აინტერესებს, რა საერთო გაქვთ თქვენს პერსონაჟთან.
– მიმაჩნია, რომ ცოტნეს არ ვგავარ, თუმცა რაღაც თვისებები საერთო გვაქვს. ბოლოს და ბოლოს ამ როლს მე ვთამაშობ და ის სცენარისტ ქეთი დევდარიანთან, რეჟისორებთან და შემოქმდებით ჯგუფთან ერთად ჩემი შეთხზულია, ამიტომ პატარა–პატარა საერთო თვისებები გვაქვს. საქმისადმი დამოკიდებულებით, ცხოვრების წესით ერთმანეთს ვგავართ. ჩვენს პროფესიაშიც ხშირად გვიხდება კომპრომისებზე წასვლა, მართლა ფანატიკურად უნდა ემსახურო ამ საქმეს. ცოტნეც სულ მობილიზებულია. ალბათ პოლიტიკა მსახიობის პროფესიას რაღაცით ჰგავს, იქაც სულ ფორმაში უნდა იყო, ყურადღების ცენტრში ექცევი. თვისება, რითიც ცოტნესგან ჩემს თავს გავმიჯნავდი, არის ტყუილი. სიყალბეში თავს კარგად ვერ ვგრძნობ.
– თქვენი პერსონაჟი ძალიან ფეთქებადია, რაღაცეებზე მკვეთრი რეაქცია აქვს. თქვენ როგორ იქცევით კრიტიკულ სიტუაციაში?
– ყველაზე მეტად მაღიზიანებს, როცა პიროვნება ადამიანის სახეს კარგავს. ამიტომ ვცდილობ, ნებისმიერ სიტუაციაში გაწონასწორებული ვიყო. თუმცა ცხოვრებაში არის მომენტები, როცა შენს თავს ვერ თოკავ და არცთუ ისე იშვიათად წყობიდან მეც გამოვსულვარ. ცოტნე რაღაცნაირი დარტყმული ტიპია, მე უფრო გაწონასწორებული ვარ და არც გინებაა ჩემი სტილი.
– ოდესმე გქონიათ სურვილი, ცოტნეს მსგავსად პრობლემებს თქვენც გაქცეოდით, განმარტოებულიყავით?
– სიმართლე გითხრათ, პრობლემებით დახუნძლული ცხოვრება არ მქონია, ამ მხრივ გამიმართლა. თუმცა ეს იმას არ ნიშნავს, რომ რთული გზა არ გამივლია, თუნდაც ჩემს პროფესიაში. პირად ცხოვრებაშიც მქონია სირთულეები, მაგრამ ყოველთვის მახსოვდა, რომ გამოსავალი არსებობდა. პრობლემას არასოდეს გავქცევივარ, თუ არ მოაგვარებ, ის ყოველთვის პრობლემად დარჩება.
– ცოტნეს არეული სიტუაცია აქვს სახლში, მეუღლესთან, საყვარელთან, სამსახურში. მსგავსი პრობლემები რომ გქონოდათ, როგორ მოიქცეოდით?
– ცოტნე ამ სიტუაციაში ასე უცებ ხომ არ აღმოჩნდა? თვითონ მოაწყო ეს ყველაფერი და აქამდე თვითონ მივიდა. არ შეიძლება შენ გარშემო ყოველდღე რაღაცას ანგრევდე, იტყუებოდე, რადგან ბოლოს შენ თვითონ აღმოჩნდები ამ ნანგრევებში. ალბათ მას ოდესღაც ჰქონდა არჩევანი, ან ტყუილების გზით ევლო ან სიმართლის და პირველი აირჩია, იტყუებოდა საქმეში. პოლიტიკა ტყუილია, აბა, რა არის!.. მერე ცოლი მოიყვანა და მასთანაც იტყუებოდა. შემდეგ გადაწყვიტა, საყვარელი გაეჩინა, რომ იქნებ ამ ტყუილებს გაქცეოდა და მასთან მაინც დაესვენა, მაგრამ იქ უარესი დაემართა. ასეა, ტყუილის გზა არასდროს დამთავრდება, თუ საერთოდ ტყუილზე არ იტყვი უარს. ახლა ტყუილზე იმიტომ "გავხურდი", რომ ჩემთვის ეს თვისება ძალიან გამაღიზიანებელია. არ შემიძლია იმ ადამიანთან ურთიერთობა, რომელიც იმაზე უკეთესად მაჩვენებს თავს, ვიდრე სინამდვილეშია.
– ეს როლი ძალიან წარმატებული აღმოჩნდა თქვენთვის, პოპულარობა მოგიტანათ, მიუხედავად ამისა, არ გეშინიათ, რომ მაყურებელი ყოველთვის ამ პერსონაჟთან გაგაიგივებთ?
– იშვიათად ხდება, ვინმე ცოტნესთან მაიგივებდეს. ძირითადად ბავშვები მომმართავენ ხოლმე ამ სახელით. დანარჩენები ისე განმიხილავენ, როგორც მსახიობს. ამ როლით დიდი ნაბიჯი გადავდგი წინ. უფრო მეტი შანსი მომეცა, ფართო საზოგადოებისთვის მეთქვა ჩემი სათქმელი და არა იმ 200–300 კაცისთვის, თეატრის პარტერში რომ ეტევა. თუმცა ეს ტელეეკრანს უპირატესობას არ ანიჭებს. ტელევიზია სხვა სპეციფიკაა, თეატრი – სხვა და მე ორივეზე ვგიჟდები.
– მალე ტელეეკრანზე ახალ ამპლუაში გამოჩნდებით, გადაცემას წაიყვანთ. მზად ხართ ამ გამოწვევისთვის?
– ეს ჩემთვის ძალიან სასიამოვნო გამოწვევაა და იმედია, კარგად გავართმევ თავს. მიუხედავად იმისა, რომ გადასაღებ მოედანს შეჩვეული ვარ, წამყვანობა მაინც სხვა რამეა და იქ კამერასთან კიდევ სხვანაირი ურთიერთობა გჭირდება. მიხარია, რომ ასეთი მნიშვნელოვანი და საპასუხისმგებლო გადაცემა მანდეს. რესპონდენტს უხერხული კითხვები უნდა დავუსვა, ამიტომ მისი გახსნა მომიწევს. ამისთვის საჭიროა, თითოეულ ადამიანს თავისებურად მივუდგე.
– ეს ძალიან რთული იქნება.
– გეთანხმებით, ადვილი ნამდვილად არ იქნება, ყველა არ დამელაპარაკება. ზოგადად ხომ ასეა, უხერხულ თემებზე ყველასთან არ ისაუბრებ. თუმცა, თუ ადამიანმა შენი ნდობა მოიპოვა, შეიძლება ადგე და გული გადაუშალო. ვეცდები, რესპონდენტების ნდობა მოვიპოვო და იმაზე დამელაპარაკონ, რაზეც, მაგალითად, საგაზეთო ინტერვიუებში არ საუბრობენ.
– იმავე ფორმატის გადაცემაში თქვენ რომ მიეწვიეთ, რა შეკითხვაზე გაგიძნელდებოდათ პასუხის გაცემა?
– როცა ჩემს გრძნობებზე, პირად ცხოვრებაზე მესაუბრებიან, უხერხულად ვგრძნობ თავს და ამაზე ლაპარაკი არ მიყვარს. ჟურნალისტები თვლიან, რომ უკვე მიმაჩვიეს ამას, მაგრამ ასე არ არის. ამ დროს ძალიან მიჭირს გახსნა. უსიამოვნოა ჩემს განცდებზე საუბარი, დავუშვათ, ჩემს ოჯახზე, იქ როგორ ვიქცევი, რაღაც სიტუაციაში რა რეაქცია მქონდა და ა.შ. უსიამოვნოა ცოლთან, მშობლებთან, ოჯახთან დაკავშირებული კითხვები. ეს იმას არ ნიშნავს, რომ რაღაცას ვმალავ, უბრალოდ ამაზე საუბრის დროს უხერხულად ვგრძნობ თავს. ამ თემებზე მეგობრების წრეშიც კი იშვიათად მითქვამს რამე. შეყვარებულებს სურვილი უჩნდებათ ხოლმე, თავიანთ გრძნობაზე ყველას ელაპარაკონ, იყვირონ, მე პირიქით ვარ, ჩემს სიყვარულს ვუფრთხილები და როცა ამაზე ვლაპარაკობ, მგონია, რომ სხვა ადამიანები ჩემთვის ძალიან წმინდა რაღაცას ეხებიან.
ჩემს რთულ პერიოდებზე, ტკივილზეც მიჭირს ლაპარაკი. ვიღაცისთვის კი ეს კოზირია, უფრო მეტიც, ამისგან დივიდენდების მიღებას ელოდებიან. ასე რომ, გარკვეული კითხვები შეიძლება ვიღაცისთვის უხერხული იყოს, ვიღაცისთვის – არა.
– ასეთ გადაცემაში სტუმრად მიხვიდოდით?
– კი, რა თქმა უნდა. როცა ასეთ თემებზე საუბარი არ გიყვარს, ხალხის თვალში ნიღბით ჩანხარ. ჩემი პროფესია კი იმიტომაა ძალიან მაგარი და იმიტომ მიყვარს, რომ აბსოლუტურ გულწრფელობას მოითხოვს. რატომ გვიყვარს თუნდაც ჰოლივუდის მსახიობები? იმიტომ, რომ ისინი გულწრფელები არიან, გაპრანჭული პოზა მოხსნილი აქვთ. ეს ძალიან მნიშვნელოვანია, ამიტომ ჩემს თავს, პირველ რიგში, გულწრფელობას ვთხოვ ხოლმე ეკრანზეც, ოჯახშიც და ყველგან. ეს გულწრფელობა ფასობს და არა ხელოვნური პოზა.
– რთული პერიოდები ახსენეთ. როდის გახდა საჭირო გამოსავლის პოვნა?
– ასეთი რთული პერიოდი ბავშვობაშიც მქონია და შემდეგაც. იცით, რთულ მომენტებს რა ახასიათებს? იმ დროს, რომ გგონია, კარგი რაღაც დამთავრდა, მორჩა, სინამდვილეში ასე არაა. მეუბნებიან, ოპტიმისტი ხარო. სინამდვილეში კი რეალისტი ვარ, რადგან ვიცი, გამოსავალი ყოველთვის არსებობს. ისიც ყოველთვის ზუსტად ვიცოდი, რა მჭირდებოდა და იმას ვაკეთებდი, მაგრამ რაღაცეებში ხელი შემშლია. მიყვარს გამოთქმა, ყველაფერი იმისთვის ხდება, რომ მერე უკეთესი მოხდესო. მაგალითად, პირველ წელს თეატრალურ უნივერსიტეტში ვერ ჩავაბარე და მაშინ ჩემს თავზე ძალიან გავბრაზდი, იმედები გამიცრუვდა. მეორე წელსაც ვცადე და ჩავირიცხე. დრო რომ გავიდა, მივხვდი, ძალიან გამიმართლა, პირველ წელს რომ ვერ ჩავაბარე, რადგან ძალიან კარგი ჯგუფი და პედაგოგი შემხვდა. სწორედ იმ პედაგოგმა და წლებმა მომიყვანა იქ, სადაც ახლა ვარ. პირველივე წელს რომ ჩამებარებინა, არ ვიცი, რა იქნებოდა.
– პირად ცხოვრებაში თუ გიგრძვნიათ იმედგაცრუება?
– არა. უსიამოვნებები ყოფილა, მაგრამ ისეთი არა, რომ ამას დეპრესია გამოეწვია.
– გადაცემის წაყვანა თქვენს სამუშაო რეჟიმს კიდევ მეტად დატვირთავს. ალბათ ცოლთან განიხილეთ, ღირდა თუ არა ამ წინადადებაზე დათანხმება.

– არა, არც კი გვიკითხავს, ღირდა თუ არა. ჩემმა ცოლმაც ახალ გამოწვევად მიიღო და შევუბეროთო, მითხრა. ჰოდა, ვუბერავთ. საერთოდ, შეხმატკბილებული წყვილი ვაართ. ყველაფერში მგულშემატკივრობს და მეც ასევე ვქომაგობ მას. სერიალს აქტიურად უყურებს, რჩევებსაც მაძლევს. ყოფილა შემთხვევა, რაღაც იდეები გასჩენია, ჩემთვის უთქვამს, მომწონებია, გადაგვიღია და ის რაღაც ძალიან პოპულარულიც გამხდარა. ახლა ისიც დაკავებულია, მაგრამ ადრე, სანამ მეტი დრო ჰქონდა, რეპეტიციებს ერთად გავდიოდით.
– თქვენი ცოლი რას საქმიანობს?
– ტელეოპერატორი და მოდელია. ჩვენებებიც აქვს, რაღაცეებსაც იღებს.
– ესწრებით მის ჩვენებებს?
– კი, მაგრამ რამდენიმეს გამოტოვება მომიწია, ძალიან დაკავებული ვიყავი.
– კრიტიკული შემფასებელი ხართ?
– რა თქმა უნდა, კრიტიკული შემფასებელი ვარ. მიმაჩნია, სახლიდან რომ გადიხარ, უკეთესი უნდა დაბრუნდე. ამას საკუთარ თავსაც ვთხოვ და მასაც. უნდა განვითარდე. ახალი გამოწვევები კი ამ განვითარების ახალი გზაა. გამოწვევებზე ისიც არასოდეს ამბობს უარს, თუ, რა თქმა უნდა, მის მორალურ პრინციპებს არ ეწინააღმდეგება. შემოქმედებაში ახალი ნაბიჯების დროს ერთმანეთს რჩევებს ვაძლევთ, მაგრამ ერთმანეთის მაგივრად არასოდეს არაფერი გადაგვიწყვეტია. ამიტომაა ჩემთვის თაკოსთან ურთიერთობა სასიამოვნო და დღეს იმიტომაა ჩემი ცოლი, რომ აბსოლუტურად ერთნაირი შეხედულებები გვაქვს. ერთმანეთისთვის არასდროს გვითქვამს, ეს როგორ გააკეთეო. არც არასოდეს ვსაყვედურობთ ერთიმეორეს.
ეკა ლემონჯავა, ჟურნალი სარკე